Kinderen
alle pijlers
Een baby en peuter, hoe dan?
zondag 17 februari 2019 08:14
Sinds vier weken hebben we een tweede zoontje. We hebben ook een 2,5 jarig zoontje. Beide geen moeilijke kids maar toch weet ik het niet meer!
De eerste weken sliep de baby nog heel veel in de box en ging het allemaal prima. Nu is hij steeds meer wakker en onrustig. Hij wil ook niet meer in de box. Ik ben niet voor om kinderen of baby’s te laten huilen maar.... hoe dan???
Voorbeeld: baby heeft krampjes en peuter is wakker en wil uit bed. Of baby wil voeding maar peuter is gevallen etc etc, dat soort situaties.
Draagdoek vind baby vreselijk en ook wipstoel etc helpt natuurlijk niet bij krampjes (en die heeft hij veel deze week). Ik heb het gevoel alsof ik continu moet kiezen tussen welk huilend kind ik moet troosten. En daardoor doe ik het dus altijd fout bij 1 van mijn kinderen. Daarbij komt dat onze peuter een heel gevoelig jongetje is die altijd moet huilen als een ander huilt en dat doet hij nu ook met de baby.
Ik geef borstvoeding maar als ik mijn grote teen al beweeg laat de baby los. bewegen tijdens het voeden lukt dus ook niet (om ander zoontje te troosten bijvoorbeeld)
Herkenbaar? En hoe doen jullie dat?
De eerste weken sliep de baby nog heel veel in de box en ging het allemaal prima. Nu is hij steeds meer wakker en onrustig. Hij wil ook niet meer in de box. Ik ben niet voor om kinderen of baby’s te laten huilen maar.... hoe dan???
Voorbeeld: baby heeft krampjes en peuter is wakker en wil uit bed. Of baby wil voeding maar peuter is gevallen etc etc, dat soort situaties.
Draagdoek vind baby vreselijk en ook wipstoel etc helpt natuurlijk niet bij krampjes (en die heeft hij veel deze week). Ik heb het gevoel alsof ik continu moet kiezen tussen welk huilend kind ik moet troosten. En daardoor doe ik het dus altijd fout bij 1 van mijn kinderen. Daarbij komt dat onze peuter een heel gevoelig jongetje is die altijd moet huilen als een ander huilt en dat doet hij nu ook met de baby.
Ik geef borstvoeding maar als ik mijn grote teen al beweeg laat de baby los. bewegen tijdens het voeden lukt dus ook niet (om ander zoontje te troosten bijvoorbeeld)
Herkenbaar? En hoe doen jullie dat?
anoniem_282345 wijzigde dit bericht op 17-02-2019 08:18
6.01% gewijzigd
zondag 17 februari 2019 08:46
Wat jammer dat je zoontje de opvang verschrikkelijk vindt. Hoe komt dat? Is het wel een fijne plek? Misschien eens een andere plek proberen waar hij zich meer op zijn gemak voelt?
Verder is het logisch dat je kind soms even moet huilen en je niet elke seconde erbovenop zit. Ik hen mijn kinderen nooit lang laten huilen, maar ze moeten echt wel eens een paar minuten wachten.
Verder is het logisch dat je kind soms even moet huilen en je niet elke seconde erbovenop zit. Ik hen mijn kinderen nooit lang laten huilen, maar ze moeten echt wel eens een paar minuten wachten.
zondag 17 februari 2019 08:48
wiebelkonijn schreef: ↑17-02-2019 08:38Natuurlijk kan ik de baby even wegleggen. Maar dan is het brullen. En aangezien je een baby ‘niet mag laten huilen’, vraag ik me af hoe andere dat doen of ben ik de enige die het moeilijk vind als haar kind huilt? Dat lijkt me toch niet?
De opvang vind ons zoontje al verschrikkelijk dus die twee middagen vind ik vaak zat voor hem. Hij is ook niet te genieten als hij daar is geweest. Ouders wonen allemaal niet naast de deur. Vader is natuurlijk wel gewoon in the picture en doet heel veel maar je ontkomt er niet aan dat je alleen bent met twee kinderen.
Ik vraag niet zo zeer om een kant en klare oplossing, maar om herkenning en hoe jullie dat doen.
Wie zegt dat? En er zit verschil tussen, even wachten want ik ben bezig en een uur laten krijsen natuurlijk. Baby's huilen nou eenmaal.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 17 februari 2019 08:50
Hier baby dus wel even in de box gelegd. Nu moet ik er wel bij zeggen dat mijn baby niet heel erg huilt.wiebelkonijn schreef: ↑17-02-2019 08:38Natuurlijk kan ik de baby even wegleggen. Maar dan is het brullen. En aangezien je een baby ‘niet mag laten huilen’, vraag ik me af hoe andere dat doen of ben ik de enige die het moeilijk vind als haar kind huilt? Dat lijkt me toch niet?
De opvang vind ons zoontje al verschrikkelijk dus die twee middagen vind ik vaak zat voor hem. Hij is ook niet te genieten als hij daar is geweest. Ouders wonen allemaal niet naast de deur. Vader is natuurlijk wel gewoon in the picture en doet heel veel maar je ontkomt er niet aan dat je alleen bent met twee kinderen.
Ik vraag niet zo zeer om een kant en klare oplossing, maar om herkenning en hoe jullie dat doen.
Peuter naar bed en daarna weer knuffelen met baby.
zondag 17 februari 2019 08:50
zondag 17 februari 2019 08:54
zondag 17 februari 2019 08:54
Laat iig dat schuldgevoel over het huilen los. Je bent niet perfect en zult het nooit worden. Je kind krijgt er echt geen knauw van door het wachten op de ander. Je kunt nou eenmaal niet toveren. Jullie moeten allemaal je draai nog vinden en je zit vast nog vol hormonen aangezien ik dit echt zo first world problems vind. Als dit al een topic waard is hoe moet dat dan met de echte problemen die het leven te bieden heeft waar je je kinderen niet altijd voor kunt beschermen.wiebelkonijn schreef: ↑17-02-2019 08:50Ja, aangezien mijn eerst met een aan/uit knop is geboren, verwachtte ik dat bij de tweede ook.
zondag 17 februari 2019 09:03
Je constateert dat het niet lukt op de manier zoals jij het graag zou willen met beider belangen voorop en naast elkaar. Dat accepteert de een niet of de ander niet vanuit eigen behoefte op dat moment.
Dus de conclusie is: het lukt niet zoals je het zou willen. Je moet ergens een consessie doen. Er zijn legio mogelijkheden. Zoek er een die bij je past.
Enkele opties:
- baby van arm, in een maxi-cosibakje aan tafel erbij en het huilen voor lief nemen. Blijf wel fysiek contact houden
- baby in draagdoek laten wennen
- peuter met momenten even laten wachten (wordt steeds makkelijker)
- borstvoeding verruilen voor fles (als dit moeilijk is en frustratie oplevert)
- jouw verwachting van jezelf naar beneden bijstellen.
- gebruik speentje
En zo zijn er wel meer....
Peuter meer wegbrengen vind ik niet reeel. Misschien wel lekker met papa iets laten doen als hij thuis komt; wordt hij in zijn behoeften voorzien en kun jij even uit de spagaat
. De situatie is zoals hij is. Nu even onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om hem wat makkelijker te maken. En ik denk dat het best is om je verwachting van jezelf ten opzichte van beiden kinderen moet bijstellen. Beiden zou je de wereld geven. Maar je geeft hun een wereld samen (ook waardevol!). Waarbij ze dus logischerwijs (aandacht) moeten delen waardoor ze leren te wachten. Succes TO!
Dus de conclusie is: het lukt niet zoals je het zou willen. Je moet ergens een consessie doen. Er zijn legio mogelijkheden. Zoek er een die bij je past.
Enkele opties:
- baby van arm, in een maxi-cosibakje aan tafel erbij en het huilen voor lief nemen. Blijf wel fysiek contact houden
- baby in draagdoek laten wennen
- peuter met momenten even laten wachten (wordt steeds makkelijker)
- borstvoeding verruilen voor fles (als dit moeilijk is en frustratie oplevert)
- jouw verwachting van jezelf naar beneden bijstellen.
- gebruik speentje
En zo zijn er wel meer....
Peuter meer wegbrengen vind ik niet reeel. Misschien wel lekker met papa iets laten doen als hij thuis komt; wordt hij in zijn behoeften voorzien en kun jij even uit de spagaat
. De situatie is zoals hij is. Nu even onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om hem wat makkelijker te maken. En ik denk dat het best is om je verwachting van jezelf ten opzichte van beiden kinderen moet bijstellen. Beiden zou je de wereld geven. Maar je geeft hun een wereld samen (ook waardevol!). Waarbij ze dus logischerwijs (aandacht) moeten delen waardoor ze leren te wachten. Succes TO!
oke, stel dat je moet kiezen: de badkamer poetsen of sporten, welke serie zou je dan kijken?
zondag 17 februari 2019 09:03
Ik had het niet overleefd zonder de draagdoek en later zak volgens mij. Ik bracht zelfs mijn peuter naar bed met baby in de doek. Dochter vond het ook een beetje wennen, maar daarna heeft ze in de doek geleefd. Dus misschien nog eens proberen? Verder heb ik ook momenten gehad dat ik twee huilende kinderen in mijn armen had. Peuter was verdrietig omdat mama minder tijd had en baby was een uur aan het huilen van de krampen.
Ik kan alleen maar zeggen dat het voorbij gaat. Jongste is nu 1 en ik vind het nog wel zwaarder dan één kind, maar dat is heel anders dan die eerste weken. Die gewoon echt even overleven zijn. Iedereen moet zijn draai nog vinden, en dat geld ook voor jullie peuter. Geef het een paar weken en dan word het langzamerhand beter.
En ik ben erg tegen een baby laten huilen. Maar ook ik heb weleens op de wc gezeten en dat de jongste in de box lag te huilen een minuutje. Dat vond ik echt onvermijdelijk met twee kinderen.
Ik kan alleen maar zeggen dat het voorbij gaat. Jongste is nu 1 en ik vind het nog wel zwaarder dan één kind, maar dat is heel anders dan die eerste weken. Die gewoon echt even overleven zijn. Iedereen moet zijn draai nog vinden, en dat geld ook voor jullie peuter. Geef het een paar weken en dan word het langzamerhand beter.
En ik ben erg tegen een baby laten huilen. Maar ook ik heb weleens op de wc gezeten en dat de jongste in de box lag te huilen een minuutje. Dat vond ik echt onvermijdelijk met twee kinderen.
anoniem_370133 wijzigde dit bericht op 17-02-2019 09:36
0.37% gewijzigd
zondag 17 februari 2019 09:05
Ik mag toegeven dat een baby en een peuter soms een uitdaging kon zijn, maar hoe jij er in staat, nee, zo heb ik het nooit ervaren. Je hebt nu eenmaal geen 8 armen en je kunt je niet in tweeën splitsen om beiden kinderen hun aandacht te geven. En dat is maar goed ook, want zo leren ze dat ze nu eenmaal soms gewoon op hun beurt moeten wachten. Daar merk je nu niks van, maar als ze eenmaal wat ouder wel. Het is het gemakkelijkste voor jezelf dat nu te accepteren, dan kun je je richten op deze leuke tijd.
En het wordt gemakkelijker, echt. Mijn oudste wordt 5, mijn jongste is 3 en nu kan ik heerlijk met ze overal de hort op. Geen slaapjes meer, geen flessen meer, bijna uit de luiers, de jongste begrijpt nu veel en daardoor zijn de driftbuien stukken minder. We zitten nu in de tijd dat we echt kunnen genieten van dat leeftijdsverschil van 21 maanden.
En het wordt gemakkelijker, echt. Mijn oudste wordt 5, mijn jongste is 3 en nu kan ik heerlijk met ze overal de hort op. Geen slaapjes meer, geen flessen meer, bijna uit de luiers, de jongste begrijpt nu veel en daardoor zijn de driftbuien stukken minder. We zitten nu in de tijd dat we echt kunnen genieten van dat leeftijdsverschil van 21 maanden.
zondag 17 februari 2019 09:10
Ach TO, het is ook echt wennen.
Ik gniffel nu omdat ik een flashback heb naar bijna 2 jaar geleden. Onze oudste was bijna 2 toen onze tweeling werd geboren. Toen ik voor het eerst met ze alleen was dronk de ene van de tweeling éindelijk even goed uit de borst. Op dat moment begon nr 2 op een paar meter afstand in de box te krijsen. Dreumes had ondertussen gepoept en ondanks mijn smeekbeden 'even te wachten' deed ze haar luier uit en stak haar handen erin. Nu kan ik erom lachen, maar toen echt niet....
Mijn tips:
- Vraag hulp. Iedereen die aanbood oudste even op te halen, te komen om te helpen met de tweeling of een boodschap te doen legde ik onmiddellijk vast
- Kijk of man tijdelijk minder kan werken. Mijn man heeft gedurende mijn verlof drie dagen gewerkt. Dat gaf een beetje lucht.
- Accepteer dat het soms niet anders is dan dat er een kind krijst en even moet wachten. Dat geeft echt niet.
- Bedenk dat dit echt tijdelijk is en dat het steeds wat overzichtelijker wordt
Ik gniffel nu omdat ik een flashback heb naar bijna 2 jaar geleden. Onze oudste was bijna 2 toen onze tweeling werd geboren. Toen ik voor het eerst met ze alleen was dronk de ene van de tweeling éindelijk even goed uit de borst. Op dat moment begon nr 2 op een paar meter afstand in de box te krijsen. Dreumes had ondertussen gepoept en ondanks mijn smeekbeden 'even te wachten' deed ze haar luier uit en stak haar handen erin. Nu kan ik erom lachen, maar toen echt niet....
Mijn tips:
- Vraag hulp. Iedereen die aanbood oudste even op te halen, te komen om te helpen met de tweeling of een boodschap te doen legde ik onmiddellijk vast
- Kijk of man tijdelijk minder kan werken. Mijn man heeft gedurende mijn verlof drie dagen gewerkt. Dat gaf een beetje lucht.
- Accepteer dat het soms niet anders is dan dat er een kind krijst en even moet wachten. Dat geeft echt niet.
- Bedenk dat dit echt tijdelijk is en dat het steeds wat overzichtelijker wordt
zondag 17 februari 2019 09:15
Het zijn ook je hormonen hoor dat je op alles moet reageren van jezelf. 
Ik vond de eerste tijd met huilende baby en peuter (toen net 2 jaar) ook loodzwaar.
Wat nu nog steeds goed werkt, en al vanaf het begin, is dingen met het andere kind in dezelfde ruimte doen.
Kinderen willen allebei uit bed: 1 kind aankleden op het kamertje waar het andere kind nog in bed ligt. Etc. Dan heb je minder het gevoel dat je 1 kind alleen laat.
Ik vond de eerste tijd met huilende baby en peuter (toen net 2 jaar) ook loodzwaar.
Wat nu nog steeds goed werkt, en al vanaf het begin, is dingen met het andere kind in dezelfde ruimte doen.
Kinderen willen allebei uit bed: 1 kind aankleden op het kamertje waar het andere kind nog in bed ligt. Etc. Dan heb je minder het gevoel dat je 1 kind alleen laat.
‘t Zal wel net zo zijn als met je kinderen, die van je eigen vind je meestal ook best mooi.
zondag 17 februari 2019 09:18
Ik kan alleen maar beamen dat het echt beter wordt. Wij zijn inmiddels 7 maanden verder en het is soms nog steeds lastig, maar het went. Soms moet er eentje even wachten en huilen, maar dat heb ik geaccepteerd. Peuter weet nu ook dat wanneer baby de fles krijgt, hij zichzelf even moet vermaken.
http://zonderhandleiding.nl/diy-learning-tower/. Oohh en dit kan ik echt niet meer missen!! Misschien heb je er wat aan.
http://zonderhandleiding.nl/diy-learning-tower/. Oohh en dit kan ik echt niet meer missen!! Misschien heb je er wat aan.
zondag 17 februari 2019 09:20
zondag 17 februari 2019 09:26
Dank jullie wel lieve mama’s van de laatste berichten! Het doet me goed om te lezen! Soms denk je dat je situatie voor altijd is, en inderdaad nu met de hormonen heb ik het idee dat ik ieder kind op aarde tevreden moet houden (zo zou ik zo dat kindje van de nieuwe reclame van Rijksoverheid willen adopten... het houdt niet op, niet vanzelf).
zondag 17 februari 2019 09:27
Dan maak je het jezelf dus onnodig lastig.wiebelkonijn schreef: ↑17-02-2019 08:22Dat begrijp ik. Dat zou ik ook denken/zeggen als ik er niet emotioneel betrokken bij zou zijn. Maar dat gaat nu toch anders als het om mijn eigen twee kindjes gaat.
Je kind krijgt er niks van als ie even moet wachten. Dat geldt voor zowel de baby als de peuter.
Als ze allebei iets van je nodig hebben is het dus een kwestie van prioriteiten stellen: heeft de peuter een gebroken been? Dan moet de baby even wachten totdat jij de ambulance gebeld hebt.
Heeft de peuter jeuk aan zijn grote teen? Dan moet hij zelf krabben, of wachten totdat de baby klaar is met drinken.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 17 februari 2019 09:30
Ook een prima oplossing.Marie-Antoinettexx schreef: ↑17-02-2019 09:28zet die oudste gewoon voor de tv, ipad in de handjes en klaar
Vertel dat alleen niet hier op Viva, want dan krijg je de hele goegemeente over je heen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 17 februari 2019 09:30
Het kan ook slechter (zwaarder) worden.TardisBlue schreef: ↑17-02-2019 09:18Ik kan alleen maar beamen dat het echt beter wordt. Wij zijn inmiddels 7 maanden verder en het is soms nog steeds lastig, maar het went. Soms moet er eentje even wachten en huilen, maar dat heb ik geaccepteerd. Peuter weet nu ook dat wanneer baby de fles krijgt, hij zichzelf even moet vermaken.
http://zonderhandleiding.nl/diy-learning-tower/. Oohh en dit kan ik echt niet meer missen!! Misschien heb je er wat aan.
zondag 17 februari 2019 09:33
Zoals ik net al zei je kan niet alles tegelijk.
Ik denk dat het ook hormonen zijn die er nu voor zorgen dat je moet reageren op de baby. Ik kreeg het zelf erg warm van een huilende baby; het zweet brak me letterlijk uit in het begin. Na een paar weken stopte dit en kon ik beter rustig blijven.
Maar, je doet je best meer kun je niet doen en een baby kan echt wel even huilen.
Dat niet laten huilen slaat meer op dat je een baby niet een half uur laat huilen in bed bijv.
Ik denk dat het ook hormonen zijn die er nu voor zorgen dat je moet reageren op de baby. Ik kreeg het zelf erg warm van een huilende baby; het zweet brak me letterlijk uit in het begin. Na een paar weken stopte dit en kon ik beter rustig blijven.
Maar, je doet je best meer kun je niet doen en een baby kan echt wel even huilen.
Dat niet laten huilen slaat meer op dat je een baby niet een half uur laat huilen in bed bijv.
Alles komt goed
zondag 17 februari 2019 09:45
Hier moest ik even hardop om lachen!Marietje81 schreef: ↑17-02-2019 09:10Toen ik voor het eerst met ze alleen was dronk de ene van de tweeling éindelijk even goed uit de borst. Op dat moment begon nr 2 op een paar meter afstand in de box te krijsen. Dreumes had ondertussen gepoept en ondanks mijn smeekbeden 'even te wachten' deed ze haar luier uit en stak haar handen erin.
zondag 17 februari 2019 09:45
Ik deed dan de baby in de draagzak en hij ging mee de oudste naar bed brengen.snowgirl1 schreef: ↑17-02-2019 08:24Hier ook peuter van 2,5 en een baby (bijna 2 weken)
Voor nu nog de luxe dat man nog thuis is, maar heb ook al een keer s' avonds de jongens alleen gehad.
Peuter moest naar bed en baby huilen. Op dat moment moest peuter echt even de aandacht hebben voor het slapen gaan. Baby moest toch even wachten. Daarna flink geknuffeld met baby.
TO: het is gewoon schipperen, een draagzak helpt wel. Lekker naar buiten nu of gewoon in de tuin. Ik mag het straks ook weer ervaren met 3 kinderen van 4, 2 en 0 en dat zal beslist het eerste half jaar weer zoeken zijn naar de balans.
zondag 17 februari 2019 09:47
"Draagdoek vind baby vreselijk ".threebee schreef: ↑17-02-2019 09:45Ik deed dan de baby in de draagzak en hij ging mee de oudste naar bed brengen.
TO: het is gewoon schipperen, een draagzak helpt wel. Lekker naar buiten nu of gewoon in de tuin. Ik mag het straks ook weer ervaren met 3 kinderen van 4, 2 en 0 en dat zal beslist het eerste half jaar weer zoeken zijn naar de balans.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 17 februari 2019 09:50
Ik had baby in de draagdoek. Daarmee ookal was ze ontevreden was ze in elk geval bij mij. Oudste heeft idd ook wat meer tv gekeken, maar vooral meer moeten wachten. Mijne was al zindelijk toen nr 2 kwam dus graaien in luier was er niet meer bij. Wel eens billen afgeveegd met de jongste aan de borst. Ach je wordt vanzelf handiger. Probeer vooral los te laten dat het allemaal moet zo als jij denkt dat het moet maar kijk hoe het wel kan.
Het leven is niet eerlijk
zondag 17 februari 2019 09:53
Heel erg herkenbaar hoor Wiebelkonijn
Hier een baby van 3 weken en een gevoelige peuter van 2,5.
Aanpoten he in je eentje als partner weer aant werk is!
Ik heb het grote geluk dat baby liefst hele dag in draagzak zit, wat echt mijn redding is. Wat voor doek heb je?
Ik probeer mezelf ook maar te vertellen dat als het niet zo gaat als het moet en maar moet zoals het gaat
Dus inderdaad de oudste wat vaker voor een filmpje. Wat makkelijks eten etc.
Maar ik blijf het de aandacht willen verdelen ook heel lastig vinden hoor! En ook ik ben niet zo van het langer laten huilen van baby
Hopelijk ervaren we dat het snel wat soepeler loopt!
Hier een baby van 3 weken en een gevoelige peuter van 2,5.
Aanpoten he in je eentje als partner weer aant werk is!
Ik heb het grote geluk dat baby liefst hele dag in draagzak zit, wat echt mijn redding is. Wat voor doek heb je?
Ik probeer mezelf ook maar te vertellen dat als het niet zo gaat als het moet en maar moet zoals het gaat
Dus inderdaad de oudste wat vaker voor een filmpje. Wat makkelijks eten etc.
Maar ik blijf het de aandacht willen verdelen ook heel lastig vinden hoor! En ook ik ben niet zo van het langer laten huilen van baby
Hopelijk ervaren we dat het snel wat soepeler loopt!
