Kinderen
alle pijlers
Geen kinderen beter in deze situatie?
vrijdag 31 januari 2020 om 12:17
Hoi allemaal
Ik zit de laatste tijd erg te twijfelen over hoe ik mijn toekomst zie. Ik heb s6ltijd gezegd dat ik geen kind wil en ze niet mag, zelfs topics hier over geopend.
De laatste jaren denk ik er steeds meer over na. Of ik het wil.
De reden dat ik twijfel is dat ik mezelf niet zie moederen. Ik heb ADD en ben ontzettend chaotisch. Plannen en ritme lukt niet goed. Ondanks meerdere trainingen, gaat veel beter maar ben er nog niet.
Een kind heeft juist behoefte aan ritme hoor ik altijd. Ook heb ik stemmingswisselingen, ook niet echt handig als je moeder bent. Lijkt me dat dat erg onveilig kan aanvoelen voor een kind. Verder ben ik door mijn add ook snel overprikkeld. Bij verjaardageb kan ik op een gegeven moment die hoge kinderstemmen niet meer aan en dan spelen ze alleen. Bij huilen raak ik meteen overprikkeld.
Als ik dit zo neerzet is het wel duidelijk dat ik beter geen kind kan nemen maar toch is er soms dat gevoel. Ik heb nog genoeg tijd miss verander ik maar erg realistisch is dat niet.
Ik wil een beslissing nemen zodat ik er niet over blijf piekeren.
Graag advies. Mensem die net als mij zijn en toch een kind hebben en waarbij jet goed gaat of juist helemaal niet
Ik zit de laatste tijd erg te twijfelen over hoe ik mijn toekomst zie. Ik heb s6ltijd gezegd dat ik geen kind wil en ze niet mag, zelfs topics hier over geopend.
De laatste jaren denk ik er steeds meer over na. Of ik het wil.
De reden dat ik twijfel is dat ik mezelf niet zie moederen. Ik heb ADD en ben ontzettend chaotisch. Plannen en ritme lukt niet goed. Ondanks meerdere trainingen, gaat veel beter maar ben er nog niet.
Een kind heeft juist behoefte aan ritme hoor ik altijd. Ook heb ik stemmingswisselingen, ook niet echt handig als je moeder bent. Lijkt me dat dat erg onveilig kan aanvoelen voor een kind. Verder ben ik door mijn add ook snel overprikkeld. Bij verjaardageb kan ik op een gegeven moment die hoge kinderstemmen niet meer aan en dan spelen ze alleen. Bij huilen raak ik meteen overprikkeld.
Als ik dit zo neerzet is het wel duidelijk dat ik beter geen kind kan nemen maar toch is er soms dat gevoel. Ik heb nog genoeg tijd miss verander ik maar erg realistisch is dat niet.
Ik wil een beslissing nemen zodat ik er niet over blijf piekeren.
Graag advies. Mensem die net als mij zijn en toch een kind hebben en waarbij jet goed gaat of juist helemaal niet
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
zondag 2 februari 2020 om 14:41
Geen idee... ik kreeg mijn diagnose omdat ik vast liep met de kids. Het was 1 grote chaos in mijn hoofd en niks lukte. Een label is maar een label hoor. Een hulpmiddel om te kijken hoe t komt dat je ergens tegenaan loopt. En wat je er aan kunt doen. Mij heeft t heel goed geholpen om inzicht in mijn gedrag te krijgen en handvatten hoe ik mezelf kan verbeteren. Voor mezelf en voor mijn kids. Ik ben er super blij mee. Ik heb veel meer kwaliteit van leven sinds ik heb leren omgaan met mijn adhd.Xaviera1234567890 schreef: ↑01-02-2020 11:11Ik vraag mij af waar al die diagnoses van ADHD/ADD en autisme toch steeds vandaan komen? Het lijkt wel of iedereen die anders is een label opgeplakt krijgt.
zondag 2 februari 2020 om 14:51
Ik ben daar nooit bang voor geweest hoor. Ik heb adhd maar ik ben nog steeds blij dat ik besta. Mag je dan niet bestaan als je een "aandoening" hebt? Ben je dan een minder persoon? Ik ben wie ik ben. Iedereen heeft wel minpunten. Ik ben chaotisch en druk. Een ander heeft musschien andere dingen.MissMaran schreef: ↑31-01-2020 14:01Zijn jullie niet bang dat jullie kind genetisch allerlei diagnoses bij geboorte meekrijgt.. en is dat te doen voor zo'n kind?
Wel fijn natuurlijk dat jullie alles op orde hebben en bewust zijn van je zwakke punten maar heb je ook nagedacht hoe het voor je kind zal zijn?
De kans dat het kind niet zo happy wordt is wel een gok.
maandag 3 februari 2020 om 11:00
Goed punt. Het is sowieso belangrijk om een goed netwerk op te bouwen.redbulletje schreef: ↑02-02-2020 10:45Ik bedoel dat je zelf mentaal in staat moet zijn zo'n kind te handelen tot ie 18 is en niet op partner of structureel op familie te moeten leunen. Leuk als je de taken met een partner kan delen en dat familie af en toe kan bijspringen, maar de basis ben je zelf. En als je zegt snel overprikkeld te zijn dan past een kind en de verplichtingen die daarbij horen niet in je dagelijks leven.
