Kinderen
alle pijlers
Hartoperatie wel/niet/wel/niet word er gek van!
zondag 19 juli 2015 om 07:50
We weten al 3 jaar dat deze operatie komt. Zoon (3) heeft de eerste 3 maanden 3 openhartoperaties gehad en toen onder andere een kunstklep gekregen die niet meegroeit. Vlak na plaatsing had hij al vernauwingen en uiteindelijk hebben ze dat 3 jaar kunnen rekken.
En in mei na de tweede mislukte hartkatheterisatie was het moment dat ze zeiden dat ze de openhartoperatie gingen plannen.. We mochten eerst nog 3,5 week op onze geplande vakantie en gelijk de dag erna hadden we een gesprek met de kinderhartchirurg, een paar dagen later de CT scan en weer een paar dagen later stond de operatie gepland. Die moest toen gecanceld worden omdat zoon te verkouden was.
Donderdag hoorden we dat de operatie opnieuw ingepland was voor maandag en vrijdag zijn we de hele dag in het ziekenhuis geweest voor vooronderzoeken en gesprekken. Einde dag kregen we groen licht en vanavond zouden we dan terug moeten komen. Gisteravond werden we afgebeld. Er is een kindje dat meer spoed heeft.
Logisch natuurlijk. Maar nu weten we weer niks. We zien natuurlijk erg tegen de operatie en hadden ons opgeladen. Alles geregeld want een van ons gaat naast zoon slapen - dat mag tegenwoordig ook op de IC gelukkig - en de ander in het Ronald McDonaldhuis. Beide met werk geregeld enzo.
En nu dus weer onzekerheid. En hopen dat zoon niet weer ziek/verkouden wordt want er heerst van alles. Zoon is deze week thuis van de crèche dus dat scheelt hopelijk en dan maar niet teveel kleine kinderen opzoeken denk ik dan maar.
Wel lekker om het even van me af te schrijven!
En in mei na de tweede mislukte hartkatheterisatie was het moment dat ze zeiden dat ze de openhartoperatie gingen plannen.. We mochten eerst nog 3,5 week op onze geplande vakantie en gelijk de dag erna hadden we een gesprek met de kinderhartchirurg, een paar dagen later de CT scan en weer een paar dagen later stond de operatie gepland. Die moest toen gecanceld worden omdat zoon te verkouden was.
Donderdag hoorden we dat de operatie opnieuw ingepland was voor maandag en vrijdag zijn we de hele dag in het ziekenhuis geweest voor vooronderzoeken en gesprekken. Einde dag kregen we groen licht en vanavond zouden we dan terug moeten komen. Gisteravond werden we afgebeld. Er is een kindje dat meer spoed heeft.
Logisch natuurlijk. Maar nu weten we weer niks. We zien natuurlijk erg tegen de operatie en hadden ons opgeladen. Alles geregeld want een van ons gaat naast zoon slapen - dat mag tegenwoordig ook op de IC gelukkig - en de ander in het Ronald McDonaldhuis. Beide met werk geregeld enzo.
En nu dus weer onzekerheid. En hopen dat zoon niet weer ziek/verkouden wordt want er heerst van alles. Zoon is deze week thuis van de crèche dus dat scheelt hopelijk en dan maar niet teveel kleine kinderen opzoeken denk ik dan maar.
Wel lekker om het even van me af te schrijven!
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 5 augustus 2015 om 09:28
Ach boannan......ik zit te slikken en weet niet goed de woorden te vinden. Wil opbeurende dingen typen, maar gevoelsmatig is het daar nog even de tijd niet voor. Ik sluit me aan bij Lionlily, laat de paniek er maar gewoon zijn. Weet dat er ontzettend veel virtuele armen om je heen geslagen worden. Succes
woensdag 5 augustus 2015 om 10:36
Och Boannan, heel af en toe kom ik je her en der op het forum tegen, en wist daardoor dat je een zoontje had dat iets mankeerde. Nu net je topic voor het eerst helemaal gelezen en ik ben er stil van. Wat een afschuwelijke nachtmerrie waar jullie in zitten. Je arme ventje...
Helaas zijn er geen woorden om iets voor jou, voor hem, voor je man te verzachten. Ik wil alleen zeggen dat ik vanuit mijn hart ontzettend met jullie meeleef. Ik wou dat ik het weg kon toveren. Ontzettend veel sterkte, ik heb de tranen in mijn ogen staan. Je arme knul.
Helaas zijn er geen woorden om iets voor jou, voor hem, voor je man te verzachten. Ik wil alleen zeggen dat ik vanuit mijn hart ontzettend met jullie meeleef. Ik wou dat ik het weg kon toveren. Ontzettend veel sterkte, ik heb de tranen in mijn ogen staan. Je arme knul.
Am Yisrael Chai!
woensdag 5 augustus 2015 om 11:26
Net lees ik het vreselijke nieuws van jullie kleinen mannetje. Stil word je ervan. Zoveel ellende binnen een gezin. De hele toekomst en mooie dromen die je als papa en mama hebt zodra je kindje geboren is, wordt na een paar jaar compleet weggeslagen. Meer dan een paar meelevende woorden neerzetten , kan ik helaas niet. En dat de paniek weer opnieuw toeslaat, is dacht ik zo gek nog niet na dit bericht. Heel veel sterkte voor jou, je man en je kleine mannetje.
