Heb jij de ideale situatie gecreëerd voor je kind

14-07-2018 09:25 152 berichten
Alle reacties Link kopieren
Het paste niet in de titel maar ik bedoelde vind jij dat je de beste situatie hebt gecreëerd voor je kind (eren)? In de zin van vind je dat je er genoeg voor hem /haar kunt zijn? Woon je op een plek waar je het geschikt vind voor kinderen? Ben je graag met je kinderen of ga je na 2 weken liever weer naar je werk? Als ze naar de opvang gaan heb je dan gekozen voor goedkoop en in de buurt of echt uitgekozen voor het beste voor je kind? Lukt het jou je geduld te behouden?

Mijn valt het op dat mensen voor ze aan kinderen beginnen vaak een idee hebben van hoe ze het willen doen en vervolgens pakt het heel anders uit. Zo zie ik mensen die heel veel werken, ookal hebben ze de mogelijkheid om minder te werken of 6 weken vakantie te nemen als de kinderen vakantie hebben gaan ze liever aan het werk. Mensen om me heen die ik ook hoor praten over dat ze liever aan het werk zijn en dat ze er soms helemaal gek van worden. Kinderen die heel vaak uitlogeren gaan omdat ouders het niet trekken. Of andersom dat ouders voor ze aan kinderen begonnen al bijna geen geld hadden maar toch kozen voor kinderen.

Ben je wellicht verhuisd, verandert van baan of uren? Welke dingen zijn er aangepast en zijn jullie nu tevreden met de omstandigheden?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
Ja, hier is de situatie zo dat hij het best bij ons past. Geen wensen meer op dat gebied.

Fijn huis met genoeg ruimte eromheen, school op loopafstand, veel vriendjes in de buurt, goede opvang, beiden een goede baan, goed netwerk en vooral ook veel rust en tijd voor ontspanning.

Ik ben tevreden in elk geval.
Alle reacties Link kopieren
Star² schreef:
14-07-2018 09:31
Wat voor banen hebben al die mensen die zes weken zomervakantie kunnen nemen trouwens?
Onderwijs :mrgreen: (min alle terugkomdagen en de startweek).

OT: ja. Maar ik denk dat veel ouders dat denken en ze tegelijkertijd weer opmerkingen over ons zouden kunnen maken.
Alle reacties Link kopieren
Leven draait niet om de kinderen maar om het hele gezin
Dus kiezen we kwa vakantie/wat je gaat eten/wat je in het weekend doet/hoe je woont /enz. Altijd de gouden middenweg
Soms wat de kinderen willen (het zijn er drie dus ook dat verschilt) soms wat papa wil en soms wat mama wil
En ouders zijn de baas en het is ons leven dus kinderen passen zich meer aan dan de ouders
Wat ze anders willen mogen ze later zelf anders doen (bv een hele vakantie in het zwembad liggen)
De ideale situatie bestaat niet. Je kan het nooit 100% goed en perfect doen en dat hoeft ook niet, als de basis maar goed is en de situatie stabiel.

Wij wilde graag voldoende spaargeld en een huis op een rustige groene locatie in een klein dorp en een grote tuin. We wilde stabiliteit en we wilde eerst trouwen.
We hebben keihard gewerkt, zodat ik ook thuisblijfmoeder kon worden en dingen kon doen vanuit huis. Nu run ik een aantal zaken vanuit thuis zonder een vaste betaalde baan te hebben en ben ik officieel gewoon thuisblijfmoeder.
Zo ben ik thuis voor de kinderen, maar toch bezig. Ik wil er graag altijd voor de kinderen zijn, ook in de vakantie's.

We zorgen voor rust, regelmaat en stabiliteit, maar we houden ook van reizen en ontwikkelen als gezin.
Geen enkele situatie is helemaal ideaal, maar op zich hebben we het goed voor elkaar. We investeren ook veel in ons huwelijk, omdat we die stabiliteit en zekerheid aan onze kinderen willen en kunnen blijven geven.

En voor iedereen is "hun ideale plaatje" ook weer anders en dat is ook goed.
Alle reacties Link kopieren
absor schreef:
14-07-2018 10:28
Leven draait niet om de kinderen maar om het hele gezin
Dus kiezen we kwa vakantie/wat je gaat eten/wat je in het weekend doet/hoe je woont /enz. Altijd de gouden middenweg
Soms wat de kinderen willen (het zijn er drie dus ook dat verschilt) soms wat papa wil en soms wat mama wil
En ouders zijn de baas en het is ons leven dus kinderen passen zich meer aan dan de ouders
Wat ze anders willen mogen ze later zelf anders doen (bv een hele vakantie in het zwembad liggen)

Hier ben ik het zo mee eeens!! Tegenwoordig draait het allemaal om kinderen en die staan in het middelpunt. Maar het leven is niet zo, het gaat niet om de kinderen of de ouders. Het belangrijkste is het gezin als een geheel. Wel vind ik dat ouders de baas zijn in de zin van beslissingen nemen en het draaiende houden van het huishouden.
Oordelen over andermans keuzes is altijd erg makkelijk natuurlijk. Iets met beste stuurlui aan wal. Heb je zelf kinderen? Serieus, je vindt ouders die werken als ze ook vakantie kunnen nemen slechte opvoeders? Hoe weet jij welke afspraken ze met hun werkgevers hebben? En lekker lang in de auto zitten naar een kdv ver weg is beter omdat?

Maar antwoord op je vraag. Ja, ik heb de ideale situatie gecreëerd voor mijn kinderen. Want dat is de situatie die het beste past bij ons gezin. En ja, ik werk gewoon. Ook in de vakantie. Dan kan ik namelijk hun leven gemakkelijk financieren. Vinden ze best fijn, dat ik er ook wel eens niet ben. En dat er genoeg geld is voor leuke en nodige dingen. En dat ze een voorbeeld krijgen, dat als je iets wilt bereiken, je er moeite voor moet doen. Of jij het ook ideaal vindt, dat kan me bar weinig schelen eerlijk gezegd.

En ja, ik zie om mij heen genoeg keuzes die ik nooit zou maken. Maar in vrijwel alle gevallen, komen die kinderen wel op hun pootjes terecht. Het zal je misschien verbazen, maar bijna alle ouders houden van hun kinderen en maken de keuzes die hen het beste lijken.
Mvr-pieker schreef:
14-07-2018 10:37
Hier ben ik het zo mee eeens!! Tegenwoordig draait het allemaal om kinderen en die staan in het middelpunt. Maar het leven is niet zo, het gaat niet om de kinderen of de ouders. Het belangrijkste is het gezin als een geheel. Wel vind ik dat ouders de baas zijn in de zin van beslissingen nemen en het draaiende houden van het huishouden.

Ja, daar ben ik het helemaal mee eens.
Het gezin in het geheel is belangrijk en alles alleen om de kinderen laten draaien is ongezond en ook niet goed voor ze.
Xanthan schreef:
14-07-2018 09:42
Ach, in vroeger tijden en in andere culturen was het “it takes a village to raise a child”.

Pas sinds een paar generaties in ons land leven we in heel geisoleerde ‘kerngezinnen’, van alleen maar een set ouders en 1-3 kinderen. Eigenlijk een hele onnatuurlijke situatie. Ook voor de kinderen.

En als ouders dat geisoleerde en opgepropte bestaan dan niet 24/7 leuk vinden en hun kind naar oma sturen dan worden ze daarop aangekeken door jou? Jij werkt nota bene met kinderen, je zou beter moeten weten.
Vroeger deed men niet anders, oma woonde om de hoek of in huis. Of de oudere kinderen hadden zorgtaken voor de jongere.

En dan moeten tegenwoordig ook nog beide ouders werken om hun huis te kunnen betalen. Ik denk dat ouders (moeders!) véél te streng voor zichzelf zijn en voor anderen. Laten we elkaar steunen ipv overal iets van ‘vinden’.
:kneel:
Wat "goed" is voor een kind wisselt ook nogal eens.

Objectief: niet elk kind is hetzelfde en heeft dezelfde (emotionele) behoeftes
Subjectief: Er zijn vooral heel veel meningen over wat goed is
Alle reacties Link kopieren
Ideaal? Vast niet, we leven prettig en goed. Maar ideaal zal het niet zijn en ik zie ook niet in waarom ik daar als ouder voor zou moeten zorgen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Hier overigens alles lang niet zo voor elkaar als de gemiddelde Viva-lezeres noodzakelijk vindt. Partner raakte zijn werk kwijt toen zoon net geboren was, en vorig jaar gebeurde er ets afschuwelijks waardoor ons gezin bijna ontwricht was. Maar we leven nog, en ons kind heef het best goed.
Alle reacties Link kopieren
Ach, wij wilden alles perfect doen voor ons kind. Veel onverdeelde aandacht, de beste (als in: naar onze ideeën) opvang, de beste school, de juiste woonsituatie. We vergaten onze relatie een beetje. En dat werk ook leuk moet zijn en niet alleen een vast inkomen om zo goed voor je kind te kunnen zorgen.
En als je eigen zingeving in het leven en je relatie, niet in orde zijn dan staat al snel alles op losse schroeven wat je zo mooi bedacht had voor je kind. Dan heb je geen stevige basis met zn allen.

Dus laat los!

Het is in de praktijk constant een balans zoeken tussen wat goed is voor jou, wat goed is voor jullie samen, wat goed is voor je kind, en voor het gezin als geheel.

En in de praktijk kan het dan zijn dat JIJ een keer voorrang nodig hebt en kind daarom voor ene periode 1 x per week naar oma gaat. Of dat jullie SAMEN voorrang nodig hebben en dat kind daarom gaat logeren terwijl jullie een weekend weg gaan. Of dat KiND voorrang nodig heeft en jullie moeten regelen en organiseren om je kind elke dag eerder van de opvang te halen.

Je kan het nog zo mooi bedenken voor je kind maar het gaat niet alleen om je kind, het gaat om 3-4 mensen en relaties die je in de praktijk allemaal in de basis goed moet zien te houden.
Alle reacties Link kopieren
Solomio schreef:
14-07-2018 09:39
Ik denk dat het beeld van het hebben van kinderen zo enorm geromantiseerd is de laatste jaren,
Nou idd, kinderen zijn écht net gewoon mensen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Frox schreef:
14-07-2018 10:05
Ik heb geaccepteerd dat de best mogelijke situatie niet mogelijk is. Onderwijs bijvoorbeeld, is niet-aflatend gedoe. Het is hier bezigheidstherapie, geen bron van cognitieve vorming. Dus nu ga ik voor sociaal, leuk en gezellig. Ik ken mensen die toch zoeken naar die cognitieve vorming en nu dagelijks uren kwijt zijn met het brengen en halen van hun kinderen, en ik snap dat helemaal, maar ik wil ook een jeugd: spelen, vrienden, eenvoud. Het is een constante zoektocht, afweging en strijd. En zelftwijfel. Best mogelijk situatie, ha. Die is er niet.
Dit herken ik wel.
Ik troost me met de gedachte die overeenkomt met de post van Absor: We doen het als gezin en we proberen het voor ons allemaal zo goed mogelijk te doen. Met focus op sociaal, spelen en zelfcompassie.

Bovendien wordt een groot deel van ons gezinsleven bepaald door de handicap van mijn oudste. En indirect door de agenda's van de artsen en therapeuten en de locatie van de ziekenhuizen. Dit staat allemaal mijlenver af van mijn ideale situatie kan ik je zeggen.
Frox schreef:
14-07-2018 10:05
Ik heb geaccepteerd dat de best mogelijke situatie niet mogelijk is. Onderwijs bijvoorbeeld, is niet-aflatend gedoe. Het is hier bezigheidstherapie, geen bron van cognitieve vorming. Dus nu ga ik voor sociaal, leuk en gezellig. Ik ken mensen die toch zoeken naar die cognitieve vorming en nu dagelijks uren kwijt zijn met het brengen en halen van hun kinderen, en ik snap dat helemaal, maar ik wil ook een jeugd: spelen, vrienden, eenvoud. Het is een constante zoektocht, afweging en strijd. En zelftwijfel. Best mogelijk situatie, ha. Die is er niet.
Hier hetzelfde. De school waar mijn kinderen op zitten had en heeft eigenlijk niet mijn voorkeur, maar ze zijn er (doorgaans) gelukkig met vriendjes en ze hebben fijne leerkrachten. Cognitief worden ze verre van gevormd op deze school, maar sociaal welbevinden en vriendjes hebben die in de buurt wonen is voor nu belangrijker.

Inderdaad: de constante zoektocht, afweging en strijd is herkenbaar. Als het aan mij ligt zouden we op een boerderij in de Achterhoek wonen, maar voor dit moment hebben we de best mogelijke situatie voor de kinderen in de Randstad. Het is allemaal anders gelopen dan ik van te voren in gedachten had, maar de kinderen zijn gelukkig en groeien op in een stabiel gezin en een liefhebbende familie.

Die boerderij in de Achterhoek komt er ooit wel. Nu groeien mijn kinderen op en gaan zij voor op alles.
Ik woon waar ik woon vanwege de kinderen, en werk waar ik werk ook vanwege de kinderen. Ik ben gescheiden dus wat dat betreft heb ik natuurlijk de grootste inbreuk ooit gemaakt op de ideale situatie (hoewel scheiden wel 100% meer rust bracht). Dus ja, bij al mijn keuzes staat hun belang voorop, of weeg ik ze in belangrijke mate mee. (En dan ga ik bijv maar 6 ipv 8 dagen alleen op vakantie).
Heb je zelf trouwens kinderen TO?

Ik ben ervan overtuigd dat iedere moeder het beste wil voor haar kinderen en elke moeder haar best doet om de ideale situatie te creëren wat past bij haar en haar gezin. En elke moeder wil het goed doen. Wat voor jou de ideale situatie is, is verre van ideaal voor een ander. Wat jij belangrijk vind, vind de ander misschien niet zo belangrijk of stelt andere prioriteiten.
Iedere moeder kiest het beste voor haar gezin, of wat ze denkt dat het beste is want we maken allemaal fouten en we hebben vaak allemaal het gevoel dat we falen en er niks van bakken.
Maar elk gezin is anders, elk kind is anders, elke achtergrond is anders, elke vrouw is anders, en perfectie bestaat niet. En let's face it, soms héb je ook geen andere keuze.
Te denken dat iemand het niet boeit omdat ze geen 6 weken vakantie nemen (hoe doe je dat buiten het onderwijs dan?) of werken is heel verkeerd.

Hoe is jouw situatie TO en heb je zelf kinderen? Want voordat ik kinderen had had ik ook meer een ideaalbeeld en was ik de perfecte moeder, want man wat was dat makkelijk om mijn denkbeeldige kinderen op te voeden waarbij het toch altijd zo goed ging! :yes: :proud:
Alle reacties Link kopieren
Ik ben tevreden over de omstandigheden voor mijn kind. Hechte band, leuk netwerk, fijne school.
Het enige dat ik mezelf kwalijk neem en van tevoren anders voor ogen had is de scheiding.
Wel ben ik tevreden over hoe de band tussen mij en vader is, hoe we nog steeds samen als ouders van ons kind genieten.
Trouwens, is het de taak van de ouders om de ideale wereld te creëren voor je kinderen? De wereld is niet ideaal, verre van zelfs! Daar komen ze dan toch ook vroeg of laat achter. Kan je ze beter maar meteen mee leren omgaan.
Kihei schreef:
14-07-2018 09:36
Dat is inderdaad meer de vraag zijn er dingen op de voorhand die je anders had ingeschat? Of zijn er juist dingen die je bewust hebt veranderd voor je aan kinderen begon en heeft dat goed uitgepakt?
Wij zijn gaan wonen in een iets groter huis. Maar met een trap.
En toen bleek mijn kind dus beperkt, en hebben we nu met zn allen 'mazzel' dat hij toch zelf die trap op kan. En als hij ouder wordt kan hij mogelijk ook zelf de trap af. Voor hem blijkt dit geen ideaal huis te zijn daardoor.
Dat we relatief dicht bij voorzieningen blijken te wonen, dat blijkt dan wel weer handig aan dit huis. Maar daar hadden we het dan weer niet op uitgezocht.

Wat ik maar wil zeggen: niet alles is maakbaar en echt elke situatie heeft voor- en nadelen.
Alle reacties Link kopieren
Verder ben ik vaak genoeg niet de ideale ouder en mijn vrienden ook niet en kunnen we daar eerlijk over zijn naar elkaar, elkaar steunen en er ook heel vaak gewoon om lachen.
We doen ons best.
LAgirl82 schreef:
14-07-2018 10:50
Heb je zelf trouwens kinderen TO?

Ik ben ervan overtuigd dat iedere moeder het beste wil voor haar kinderen en elke moeder haar best doet om de ideale situatie te creëren wat past bij haar en haar gezin. En elke moeder wil het goed doen. Wat voor jou de ideale situatie is, is verre van ideaal voor een ander. Wat jij belangrijk vind, vind de ander misschien niet zo belangrijk of stelt andere prioriteiten.
Iedere moeder kiest het beste voor haar gezin, of wat ze denkt dat het beste is want we maken allemaal fouten en we hebben vaak allemaal het gevoel dat we falen en er niks van bakken.
Maar elk gezin is anders, elk kind is anders, elke achtergrond is anders, elke vrouw is anders, en perfectie bestaat niet. En let's face it, soms héb je ook geen andere keuze.
Te denken dat iemand het niet boeit omdat ze geen 6 weken vakantie nemen (hoe doe je dat buiten het onderwijs dan?) of werken is heel verkeerd.

Hoe is jouw situatie TO en heb je zelf kinderen? Want voordat ik kinderen had had ik ook meer een ideaalbeeld en was ik de perfecte moeder, want man wat was dat makkelijk om mijn denkbeeldige kinderen op te voeden waarbij het toch altijd zo goed ging! :yes: :proud:
Nou he. Mijn imaginaire kinderen kregen ook de perfecte opvoeding. Ze zeiden zelfs uit zichzelf dank u wel, bij de slager :rofl:.

Kwam ik ff van een koude kermis thuis, toen mijn echte kinderen net mensen bleken te zijn. Met een eigen plan zeg maar.
made@kate schreef:
14-07-2018 10:56
Nou he. Mijn imaginaire kinderen kregen ook de perfecte opvoeding. Ze zeiden zelfs uit zichzelf dank u wel, bij de slager :rofl:.

Kwam ik ff van een koude kermis thuis, toen mijn echte kinderen net mensen bleken te zijn. Met een eigen plan zeg maar.

Ja mijn denkbeeldige kinderen kregen nooit een meltdown in de supermarkt, luisterde heel goed en ik zat nooit met mijn handen in mijn haar over hoe ik de situatie nu weer moest aanpakken met mijn 6 jarige dochter met haar eigen willetje. Dat ging allemaal perfect en ik was de kalmte en rust zelve...Tot de dag dat ik moeder werd :rofl:

En inderdaad, ik ben vaak genoeg niet de ideale moeder, en ik pak het vaak genoeg verkeerd aan, en dat is dan meestal olie op het vuur.
Dé ideale situatie voor een kind bestaat niet. Het is een proces van opeenvolgende zo ideaal mogelijke situaties. Dus ik vind het heel belangrijk dat je kritisch naar jezelf en de situatie blijft kijken en steeds probeert die situatie zo ideaal mogelijk te maken.

Op zoek naar een nieuw huis, met een baby en kind onderweg, hebben wij wel heel bewust gekozen voor een station op fietsafstand, een goed basisschool op loopafstand en een omgeving waar wij ons sociaal thuis zouden voelen.

Een huis met voor alle kinderen een eigen kamer, meerdere 'leef'ruimten.

Financieel zat het helaas niet altijd mee, maar voor elk kind is er een spaarpotje voor de studie.

Keuzes in verdeling zorg en werk zijn echt regelmatig aangepast op de behoeften van de kinderen en de omstandigheden. Zo heb ik een tijdje niet gewerkt, man en ik verloren beiden onze baan en hij vond er een van 44 tot 48 uur per week Plus een studie die ongeveer 10 uur zou vragen. Ons ideaal met kinderen is om samen zestig uur te werken.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 14-07-2018 11:47
0.10% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
voordat je kinderen er zijn heb je bepaald ideaal beeld in je hoofd.. Maar dan gaat het anders.. Ik had 20 jaar geleden ook niet bedacht het het nu is gelopen. Het loopt zoals het loopt en je doet je stinkende best om het zo goed mogelijk te doen.. Maar je bent slechts mens..

Ik heb alles gedaan wat er in mijn macht lag en ligt om een goede moeder voor mijn kinderen te zijn.. en ik ben best tevreden over het nu gaat..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven