Kinderen
alle pijlers
Het wel en wee als alleenstaand ouder
donderdag 22 augustus 2019 16:27
Dag allen,
Zoals de titel al doet vermoeden ben ik alleenstaand moeder
Ik heb 2 zoontjes in de basisschoolleeftijd.
Geen co-ouderschap, vader wel in beeld en daar gaan ze om het weekend heen en af en toe een weekje in de vakanties.
Graag zou ik met andere alleenstaande ouders hier lekker wegkletsen over wat fijn is, wat goed gaat, wat juist moeilijk is, waar je tegenaan loopt en wat je maar kwijt wil.
Het staat dan wel op de kinderpijler, maar wat mij betreft praten we over alle onderwerpen, zoals werk, huishouden, eigen studies, eventuele nieuwe liefdes, hobby's, noem maar op.
Wat dat betreft had het op elke pijler kunnen staan, maar heb voor de kinderpijler gekozen omdat je toch veelal vanuit je rol en verantwoordelijkheid als ouder de keuzes maakt in je leven.
Dus kom maar op en laten we ons wel en wee delen!
Zoals de titel al doet vermoeden ben ik alleenstaand moeder
Ik heb 2 zoontjes in de basisschoolleeftijd.
Geen co-ouderschap, vader wel in beeld en daar gaan ze om het weekend heen en af en toe een weekje in de vakanties.
Graag zou ik met andere alleenstaande ouders hier lekker wegkletsen over wat fijn is, wat goed gaat, wat juist moeilijk is, waar je tegenaan loopt en wat je maar kwijt wil.
Het staat dan wel op de kinderpijler, maar wat mij betreft praten we over alle onderwerpen, zoals werk, huishouden, eigen studies, eventuele nieuwe liefdes, hobby's, noem maar op.
Wat dat betreft had het op elke pijler kunnen staan, maar heb voor de kinderpijler gekozen omdat je toch veelal vanuit je rol en verantwoordelijkheid als ouder de keuzes maakt in je leven.
Dus kom maar op en laten we ons wel en wee delen!
donderdag 22 augustus 2019 19:26
Tien jaar alleenstaande moeder, sinds een aantal jaren voor 1 kind 24/7.
Ja, het was zwaar maar nu het pubers zijn vind ik het minder zwaar, de zorgtaken nemen af en het begeleidende/ opvoedkundige stuk vond ik altijd al minder zwaar dan het echte verzorgen, zeg maar.
Wat ik wel merk is dat met de jaren de behoefte aan een nieuwe partner is afgenomen, ik vind het eigenlijk wel prima zo.
Ja, het was zwaar maar nu het pubers zijn vind ik het minder zwaar, de zorgtaken nemen af en het begeleidende/ opvoedkundige stuk vond ik altijd al minder zwaar dan het echte verzorgen, zeg maar.
Wat ik wel merk is dat met de jaren de behoefte aan een nieuwe partner is afgenomen, ik vind het eigenlijk wel prima zo.
donderdag 22 augustus 2019 19:31
Hij doet het dus op zijn manier en jij op jouw manier?
Ik ervaar dat ook, iig dat ik niks kan zeggen wat mogelijk kan helpen (andersom doet hij dat overigens wel).
Kan me voorstellen dat dat nog moeilijker is als je juist co-ouderschap hebt, omdat de zorg voor de kinderen dan meer verdeeld is en het fijn is als het een beetje op 1 mijn zou kunnen.
donderdag 22 augustus 2019 19:41
Dat biedt hoopthe_Wicked_Witch schreef: ↑22-08-2019 19:26Tien jaar alleenstaande moeder, sinds een aantal jaren voor 1 kind 24/7.
Ja, het was zwaar maar nu het pubers zijn vind ik het minder zwaar, de zorgtaken nemen af en het begeleidende/ opvoedkundige stuk vond ik altijd al minder zwaar dan het echte verzorgen, zeg maar.
Wat ik wel merk is dat met de jaren de behoefte aan een nieuwe partner is afgenomen, ik vind het eigenlijk wel prima zo.
donderdag 22 augustus 2019 19:49
Grappig, ik voel mezelf eigenlijk nooit zo in de categorie ‘alleenstaande moeders’ horen, terwijl ik dat wel ben. In elke definitie, kindje van een donor, dus 24/7 bij mij, en volledige zorg in praktische en financiële zin.
Maar alleenstaande moeder wordt vaak meteen ook een beetje geassocieerd met gescheiden, in de steek gelaten en/of moeilijk rondkomen. Ja, ik weet als geen ander dat dat onzin is, maar dat is toch het beeld dat heerst, vandaar dat het gevoelsmatig niet bij me past.
Ik denk dat de bewuste keuze het vaak wel makkelijker maakt, ik ben zelf niet teleurgesteld in iemand, en kind heeft ook geen vader die haar laat zitten of zo. En ik weet nou eenmaal dat ik niet twee weekenden in de maand weer op kan laden, die optie is er nooit geweest.
Nou moet ik ook wel toegeven dat dochter vrij makkelijk is, en nog heel jong (9 maanden), dus dat scheelt. Maar ik denk echt wel dat het minder zwaar is als je niet stiekem baalt omdat een ander geen poot uitsteekt. En er ook geen ander zich tegen dingen aan bemoeit waar je helemaal niet op zit te wachten.
Maar alleenstaande moeder wordt vaak meteen ook een beetje geassocieerd met gescheiden, in de steek gelaten en/of moeilijk rondkomen. Ja, ik weet als geen ander dat dat onzin is, maar dat is toch het beeld dat heerst, vandaar dat het gevoelsmatig niet bij me past.
Ik denk dat de bewuste keuze het vaak wel makkelijker maakt, ik ben zelf niet teleurgesteld in iemand, en kind heeft ook geen vader die haar laat zitten of zo. En ik weet nou eenmaal dat ik niet twee weekenden in de maand weer op kan laden, die optie is er nooit geweest.
Nou moet ik ook wel toegeven dat dochter vrij makkelijk is, en nog heel jong (9 maanden), dus dat scheelt. Maar ik denk echt wel dat het minder zwaar is als je niet stiekem baalt omdat een ander geen poot uitsteekt. En er ook geen ander zich tegen dingen aan bemoeit waar je helemaal niet op zit te wachten.
donderdag 22 augustus 2019 19:53
Dit scheelt mij een hoop typen! Behalve dat mijn dochter 2 isnausicaa schreef: ↑22-08-2019 19:49Grappig, ik voel mezelf eigenlijk nooit zo in de categorie ‘alleenstaande moeders’ horen, terwijl ik dat wel ben. In elke definitie, kindje van een donor, dus 24/7 bij mij, en volledige zorg in praktische en financiële zin.
Maar alleenstaande moeder wordt vaak meteen ook een beetje geassocieerd met gescheiden, in de steek gelaten en/of moeilijk rondkomen. Ja, ik weet als geen ander dat dat onzin is, maar dat is toch het beeld dat heerst, vandaar dat het gevoelsmatig niet bij me past.
Ik denk dat de bewuste keuze het vaak wel makkelijker maakt, ik ben zelf niet teleurgesteld in iemand, en kind heeft ook geen vader die haar laat zitten of zo. En ik weet nou eenmaal dat ik niet twee weekenden in de maand weer op kan laden, die optie is er nooit geweest.
Nou moet ik ook wel toegeven dat dochter vrij makkelijk is, en nog heel jong (9 maanden), dus dat scheelt. Maar ik denk echt wel dat het minder zwaar is als je niet stiekem baalt omdat een ander geen poot uitsteekt. En er ook geen ander zich tegen dingen aan bemoeit waar je helemaal niet op zit te wachten.
donderdag 22 augustus 2019 20:47
Dat heb ik ook.the_Wicked_Witch schreef: ↑22-08-2019 19:26
Wat ik wel merk is dat met de jaren de behoefte aan een nieuwe partner is afgenomen, ik vind het eigenlijk wel prima zo.
De eerste paar jaar flink gescharreld als de kinderen bij hun vader waren (was 15 toen ik ex leerde kennen) maar moet er nu echt niet meer aan denken. Niet aan scharrelen maar ook niet aan een relatie.
donderdag 22 augustus 2019 20:50
Oh, scharrelen zou ik nog wel willen, maar dat blijkt erg lastig, ik wil ze namelijk dan niet thuis hebben. Een relatie wil ik ook niet, ik ben voorlopig ff uit gezorgd.
donderdag 22 augustus 2019 20:56
Ik ben moeder van 3 kinderen. Mijn kinderen zijn 24/7 bij mij. De vader van mijn kinderen kijkt sinds 2 jaar niet meer naar ze om, er is ook geen omgangsregeling meer. Daarvoor een hele minimale omgangsregeling. Mijn ex heeft een zooitje van zijn leven gemaakt wat heeft geresulteerd in de meest minimale kinderalimentatie.
Vind mijn situatie op sommige momenten best pittig. Ik heb weinig oplaadmomenten ivm beperkt oppas netwerk.
Vind mijn situatie op sommige momenten best pittig. Ik heb weinig oplaadmomenten ivm beperkt oppas netwerk.
donderdag 22 augustus 2019 21:05
Sugarspice schreef: ↑22-08-2019 21:01Nee, ik kom niet meeschrijven. Ik dacht dat dit topic namelijk voor alleenstaande moeders was. Jullie zijn gescheiden moeders.
Nou, doei dan hè?
donderdag 22 augustus 2019 21:16
Eh, zowel Rosings als ik (en nog een paar anderen) zijn echt in elke mogelijke zin alleenstaande moeders hoor. Alleenstaander dan wij wordt het niet zeg maarSugarspice schreef: ↑22-08-2019 21:01Nee, ik kom niet meeschrijven. Ik dacht dat dit topic namelijk voor alleenstaande moeders was. Jullie zijn gescheiden moeders.
.
donderdag 22 augustus 2019 21:40
Daar heb ik nooit zo moeilijk over gedaan.the_Wicked_Witch schreef: ↑22-08-2019 20:50Oh, scharrelen zou ik nog wel willen, maar dat blijkt erg lastig, ik wil ze namelijk dan niet thuis hebben. Een relatie wil ik ook niet, ik ben voorlopig ff uit gezorgd.
Achteraf heel erg stom en potentieel gevaarlijk maar het is nu wel uit mijn systeem
donderdag 22 augustus 2019 21:43
Ik heb hier twee pubers, die zijn niet gek natuurlijk
Ik had een vaste scharrel, die kwqm in de weekenden dat de kinderen niet thuis waren. Maar nu zijn ze dus altijd thuis, daarom wil ik het niet.
donderdag 22 augustus 2019 21:45
Nope, niet gescheiden hier.Sugarspice schreef: ↑22-08-2019 21:01Nee, ik kom niet meeschrijven. Ik dacht dat dit topic namelijk voor alleenstaande moeders was. Jullie zijn gescheiden moeders.
Moet eerlijk zeggen dat ik hoop op een topic waar de ervaring over het alleen doen voorop staat, en niet de evt moeilijkheden van een expartner die niet mee werkt of teleurstelde. Wat dat betreft zijn partners van militairen en schippers die regelmatig de tent alleen runnen ook welkom voor mij, tuurlijk mis ik als BAM het overleggen in keuzes wat je met een ex of op reis partner wel hebt, maar de dagelijkse dingen zijn dan wel hetzelfde.
donderdag 22 augustus 2019 21:58
Ik deel je hoop!rosings schreef: ↑22-08-2019 21:45Nope, niet gescheiden hier.
Moet eerlijk zeggen dat ik hoop op een topic waar de ervaring over het alleen doen voorop staat, en niet de evt moeilijkheden van een expartner die niet mee werkt of teleurstelde. Wat dat betreft zijn partners van militairen en schippers die regelmatig de tent alleen runnen ook welkom voor mij, tuurlijk mis ik als BAM het overleggen in keuzes wat je met een ex of op reis partner wel hebt, maar de dagelijkse dingen zijn dan wel hetzelfde.
Hier ook een alleenstaand moeder, van een kind van 6 (via onbekende donor).
We redden het meestal prima samen, maar soms vind ik het lastig om alles te combineren. Vooral vrijwel nooit eens "vrij" zijn, omdat ik mijn netwerk al ruim genoeg inzet voor noodzakelijke opvang. Dan lijkt mij 2 weekenden in de maand geweldig! Maar goed, het hebben van een ex brengt weer andere nadelen.
Heel bewust moeder geworden dus, en geen moment spijt gehad. We hebben het goed samen. Ik ben heel benieuwd hoe de komende jaren gaan. Ik zou zelf eigenlijk wel weer een partner willen, maar heb geen idee hoe dat met daten moet. Ik heb nauwelijks tijd en ben heel inflexibel. En de ander moet dat dus aanvaarden als gegeven (en hopelijk zelf meer flexibiliteit hebben).
Ben benieuwd hoe dit topic zich ontwikkeld!
donderdag 22 augustus 2019 21:58
Mijne waren een stuk jonger. 1 scharrel hebben ze 1 keer ontmoet als zijnde een vriend.the_Wicked_Witch schreef: ↑22-08-2019 21:43Ik heb hier twee pubers, die zijn niet gek natuurlijk
Toen de oudste steeds vaker ruzie kreeg met zijn vader en dan naar huis kwam in het weekend ben ik ermee gestopt.
donderdag 22 augustus 2019 22:02
Hier ook een moeder van een basisschoolkind. Hij is vier dagen per 2 weken bij zijn vader, die dagen werk ik. Daarnaast werk ik ook op dagen dat hij bij mij is.
Wel alimentatie, maar er is geen sprake van een gezamelijke opvoeding. Ex weigert elke vorm van overleg.
Ik vind het regelmatig best pittig. Met name de verantwoordelijkheid.. Familie woont aan de andere kant van het land, waardoor netwerk om op terug te vallen lastiger is.
Wel alimentatie, maar er is geen sprake van een gezamelijke opvoeding. Ex weigert elke vorm van overleg.
Ik vind het regelmatig best pittig. Met name de verantwoordelijkheid.. Familie woont aan de andere kant van het land, waardoor netwerk om op terug te vallen lastiger is.
donderdag 22 augustus 2019 22:03
Het niet kunnen overleggen omdat er geen (meewerkende) partner is kan heel lastig zijn.
Maar aan de andere kant kan je het wel precies doen zoals jij het wil.
Of je nu wel of niet kan overleggen maakt voor de vraag "Doe ik het wel goed" niets uit.
Daar kom je vaak toch pas jaren later achter.
Beslissingen over school, sport enz heb ik altijd samen met de kinderen genomen.
Maar aan de andere kant kan je het wel precies doen zoals jij het wil.
Of je nu wel of niet kan overleggen maakt voor de vraag "Doe ik het wel goed" niets uit.
Daar kom je vaak toch pas jaren later achter.
Beslissingen over school, sport enz heb ik altijd samen met de kinderen genomen.
donderdag 22 augustus 2019 22:06
Dit topic is voor iedereen met wat voor achtergrond dan ook.
Tuurlijk is het niet de bedoeling dat het alleen maar over moeilijke expartners gaat, maar het is ook een feit dat als je gescheiden bent dat stukje wel van invloed is op als je alleen bent en het ook invloed heeft op de kinderen en dat dan ook hier gespuid kan worden.
Net als dat de bewust alleenstaande moeders er weer tegenaan lopen dat ze nooit een weekend voor zichzelf hebben.
Maar wat mij betreft gaat het zeker om de dingen in het dagelijks leven, hoe iets alleen te doen etc. Eigenlijk zoals het in mijn OP staat
Tuurlijk is het niet de bedoeling dat het alleen maar over moeilijke expartners gaat, maar het is ook een feit dat als je gescheiden bent dat stukje wel van invloed is op als je alleen bent en het ook invloed heeft op de kinderen en dat dan ook hier gespuid kan worden.
Net als dat de bewust alleenstaande moeders er weer tegenaan lopen dat ze nooit een weekend voor zichzelf hebben.
Maar wat mij betreft gaat het zeker om de dingen in het dagelijks leven, hoe iets alleen te doen etc. Eigenlijk zoals het in mijn OP staat
donderdag 22 augustus 2019 22:08
In mijn geval heb ik het "voordeel" dat ik al een aantal jaar afgekeurd in de bijstand zit.
Toen ik net alleen kwam te staan zat ik in de ziektewet en later in de ww.
Wel wat uitzendbaantjes gehad in die tijd en dan ving mijn moeder ze op.
Het lijkt me echt heel lastig als je werkt en je netwerk klein is.
Toen ik net alleen kwam te staan zat ik in de ziektewet en later in de ww.
Wel wat uitzendbaantjes gehad in die tijd en dan ving mijn moeder ze op.
Het lijkt me echt heel lastig als je werkt en je netwerk klein is.
donderdag 22 augustus 2019 22:10
Hallo, bij mij een andere situatie, maar ik hoop hier toch herkenning te vinden.
Vanwege heftige psychische problemen wonen de kinderen bij hun vader. Ik zorg drie dagen in de week een aantal uren voor ze.
Sinds een paar maanden liggen wij in scheiding en ben ik aan het uitvogelen hoe ik de zorg en opvoeding alleen moet doen. Wat me tot nu toe meevalt, is dat het relaxter voelt om helemaal mijn eigen koers te varen. In de vakantie ben ik een week op de camping met ze geweest en dan 24/7 aanstaan vond ik behoorlijk pittig.
Vanwege heftige psychische problemen wonen de kinderen bij hun vader. Ik zorg drie dagen in de week een aantal uren voor ze.
Sinds een paar maanden liggen wij in scheiding en ben ik aan het uitvogelen hoe ik de zorg en opvoeding alleen moet doen. Wat me tot nu toe meevalt, is dat het relaxter voelt om helemaal mijn eigen koers te varen. In de vakantie ben ik een week op de camping met ze geweest en dan 24/7 aanstaan vond ik behoorlijk pittig.
donderdag 22 augustus 2019 22:11
Soumis schreef: ↑22-08-2019 22:06Dit topic is voor iedereen met wat voor achtergrond dan ook.
Tuurlijk is het niet de bedoeling dat het alleen maar over moeilijke expartners gaat, maar het is ook een feit dat als je gescheiden bent dat stukje wel van invloed is op als je alleen bent en het ook invloed heeft op de kinderen en dat dan ook hier gespuid kan worden.
Net als dat de bewust alleenstaande moeders er weer tegenaan lopen dat ze nooit een weekend voor zichzelf hebben.
Maar wat mij betreft gaat het zeker om de dingen in het dagelijks leven, hoe iets alleen te doen etc. Eigenlijk zoals het in mijn OP staat
Ik denk dat het in mijn geval wel behoorlijk zelfstandige kinderen opgeleverd heeft. Ze hielpen al best vrij jong mee, denk aan opruimen, zelf hun bed afhalen, dat soort dingen. Naarmate de tijd vorderde werden we steeds meer een team en ook hier overlegde ik veel met ze, wel naar gelang hun leeftijd natuurlijk.
donderdag 22 augustus 2019 22:12
Mijn netwerk hier is een stuk groter geworden toen zoon naar de basisschool ging. We wonen ook nog eens in een nieuwbouwwijk, dus heel veel vriendjes in de buurt. Dat maakt het voor mij makkelijker om eens iemand te vragen om zoon ook mee te nemen uit school, en dat ik hem later daar ophaal.
Ik let er dan wel op dat andere kinderen hier altijd kunnen spelen, als daar de mogelijkheid voor is. Dan is het toch in evenwicht.
En ik ben ook expres heel dicht bij mijn moeder gaan wonen (paar kilometer afstand nu). Omdat zij mij nu kan helpen, en over een paar jaar is dat waarschijnlijk omgekeerd.
Ik let er dan wel op dat andere kinderen hier altijd kunnen spelen, als daar de mogelijkheid voor is. Dan is het toch in evenwicht.
En ik ben ook expres heel dicht bij mijn moeder gaan wonen (paar kilometer afstand nu). Omdat zij mij nu kan helpen, en over een paar jaar is dat waarschijnlijk omgekeerd.
donderdag 22 augustus 2019 22:19
Dat klinkt inderdaad heftig! Hopelijk heb je de juiste hulp om jezelf weer overeind te krijgen en zo goed voor je kinderen te kunnen zorgen.martje55 schreef: ↑22-08-2019 22:10Hallo, bij mij een andere situatie, maar ik hoop hier toch herkenning te vinden.
Vanwege heftige psychische problemen wonen de kinderen bij hun vader. Ik zorg drie dagen in de week een aantal uren voor ze.
Sinds een paar maanden liggen wij in scheiding en ben ik aan het uitvogelen hoe ik de zorg en opvoeding alleen moet doen. Wat me tot nu toe meevalt, is dat het relaxter voelt om helemaal mijn eigen koers te varen. In de vakantie ben ik een week op de camping met ze geweest en dan 24/7 aanstaan vond ik behoorlijk pittig.
Iets minder heftig: ik heb zelf twee jaar geleden een burnout gehad. Dat was ook heel lastig, maar zoon ging toen vier dagen in de week naar opvang, en in die tijd kon ik aan mijn genezing werken. Sindsdien zeg ik ook wel eens tegen zoon dat ik even tijd voor mezelf nodig heb. Dat werkt vaak wel, ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik er altijd voor hem ben in een noodgeval, maar dat ik af en toe even ruimte nodig heb zonder constant ge-MAAAMAAAAAAA. En hij zegt dit nu ook wel eens tegen mij
