Kinderen
alle pijlers
Het wel en wee als alleenstaand ouder
donderdag 22 augustus 2019 16:27
Dag allen,
Zoals de titel al doet vermoeden ben ik alleenstaand moeder
Ik heb 2 zoontjes in de basisschoolleeftijd.
Geen co-ouderschap, vader wel in beeld en daar gaan ze om het weekend heen en af en toe een weekje in de vakanties.
Graag zou ik met andere alleenstaande ouders hier lekker wegkletsen over wat fijn is, wat goed gaat, wat juist moeilijk is, waar je tegenaan loopt en wat je maar kwijt wil.
Het staat dan wel op de kinderpijler, maar wat mij betreft praten we over alle onderwerpen, zoals werk, huishouden, eigen studies, eventuele nieuwe liefdes, hobby's, noem maar op.
Wat dat betreft had het op elke pijler kunnen staan, maar heb voor de kinderpijler gekozen omdat je toch veelal vanuit je rol en verantwoordelijkheid als ouder de keuzes maakt in je leven.
Dus kom maar op en laten we ons wel en wee delen!
Zoals de titel al doet vermoeden ben ik alleenstaand moeder
Ik heb 2 zoontjes in de basisschoolleeftijd.
Geen co-ouderschap, vader wel in beeld en daar gaan ze om het weekend heen en af en toe een weekje in de vakanties.
Graag zou ik met andere alleenstaande ouders hier lekker wegkletsen over wat fijn is, wat goed gaat, wat juist moeilijk is, waar je tegenaan loopt en wat je maar kwijt wil.
Het staat dan wel op de kinderpijler, maar wat mij betreft praten we over alle onderwerpen, zoals werk, huishouden, eigen studies, eventuele nieuwe liefdes, hobby's, noem maar op.
Wat dat betreft had het op elke pijler kunnen staan, maar heb voor de kinderpijler gekozen omdat je toch veelal vanuit je rol en verantwoordelijkheid als ouder de keuzes maakt in je leven.
Dus kom maar op en laten we ons wel en wee delen!
dinsdag 27 augustus 2019 20:33
Zo hoop ik het te gaan doen als rozetje naar school gaat
dinsdag 27 augustus 2019 20:35
Ik ben van 32 uur werken ook nu naar 28 gegaan. Sluit niet uit dat dat in de toekomst weer meer wordt, maar voor nu zijn de kinderen daar te klein voor. Als ze de leeftijd hebben om langer alleen thuis te kunnen zijn dan komt daar hopelijk wat meer ruimte in.
Sluit ook niet uit dat ik ooit weer in het ziekenhuis ga werken, was namelijk wel echt het werk waar ik mij met hart en ziel voor kon inzetten. Maar waardeer mijn vrije weekenden nu ook wel heel erg hoor
Sluit ook niet uit dat ik ooit weer in het ziekenhuis ga werken, was namelijk wel echt het werk waar ik mij met hart en ziel voor kon inzetten. Maar waardeer mijn vrije weekenden nu ook wel heel erg hoor
dinsdag 27 augustus 2019 20:44
Ik heb wel een partner, naar poetsen doen we nooit samen. Ik gebruikte weleens een soort houdgreep, dus zij liggend op de grond, ik er half bovenop zittend zodat ze haar armen niet kon gebruiken. Dan had ik nog 2 handen vrij en dat was genoeg. Dat begon als een spelletje, later vond ze het verschrikkelijk, maar die houdgreep kon ik wel inzetten ‘bij 3 doe ik het’. Uiteindelijk groeien ze er overheen. Just a tip, doe er mee wat je wil.rosings schreef: ↑25-08-2019 22:54Ik zou me hier nog voorstellen, een paar dagen geleden.... Nou ja, de dagen vliegen soms voorbij.
Ik ben 42 met een dochter van 2 (rozetje), zij heeft een bekende donorvader met wie er vriendschappelijk contact is.
Qua netwerk prijs ik me heel gelukkig met mijn vrienden, al wonen die overal en nergens dus veel digitaal support. Oma woont in de buurt maar heeft slechte gezondheid dus die vindt het heel fijn om te helpen maar kan niet zoveel.
Nu ze een maandje twee is is het grote uittesten ook wel begonnen, dan mis ik wel dat ik niet even tegen een pap kan zeggen 'ik ga even wandelen! doei!'
Maar ook dingen als (goed) tandenpoetsen... Ik kan haar niet stevig vasthouden EN poetsen, ik kom armen te kort.
Qua vakantie heb ik een lang weekend met de vrienden gekampeerd, zij hebben ook kleine kinderen, we waren met 5 gezinnen. Met ruimte voor jezelf toch samen. En lekker 10km van huis; dus als t niet zou gaan waren we zo thuis geweest. Je moet het in je eentje wel praktisch aanpakken: op vrijdagochtend rozetje naar de opvang zoals altijd; zelf al vrij: alles inpakken, auto vol, naar de camping, opzetten en opruimen, naar huis om nog even op te ruimen en was te draaien, in bad liggen, kind op halen en dan naar de camping.
Vliegen met een tweejarige vond ik ook meer werk dan toen ze een baby was. Ze moet veel wachten en zonder routine maar met mijn fratsen mee, dat deed ze geweldig maar was voor allebei wel vermoeiend.
Heb nu 2x met haar gevlogen en beide keren werd er naar papieren gevraagd over gezag/rechten, dus was blij dat ik alle uittreksels waar uit blijkt dat ze maar 1 wettelijke ouder heeft bij me had.
dinsdag 27 augustus 2019 20:50
dinsdag 27 augustus 2019 20:57
Mijn kind ging op de tandenborstel bijten en ronddraaien zodra die tandenborstel in haar mond was, dan kon ik niks meer. Ook dat soort verhaaltjes om haar mond open te krijgen werkten niet, dus het moest nogal geforceerd. Ze had het ook door en ze had al mijn sneaky pogingen om stiekem met de tandenborstel in de aanslag (achter mijn rug, vlak naast me voor het grijpen waar dan ook) te poetsen door. Zodra ik al greep in de richting van die borstel, of ze zag hem op ongeveer het juiste moment was het al hommeles.Noor21 schreef: ↑27-08-2019 20:50Ik doe bij oppassen en logeren van peuter van vrienden net alsof er volgens mij tandjes en kiesjes vandoor gegaan zijn. Die wil ik dan in dat mondje zoeken, vinden, tellen en kietelen met de tandenborstel en dan gaat dat mondje lachend open. Beetje gek doen erbij. Dikke pret.
Nu poetst ze zelf en napoetsen is maar halfbakken of niet, want dat werkt ook voor geen meter.
donderdag 29 augustus 2019 22:09
Hmmm, vind het lastig, "mag" ik wel reageren? Op dit moment zit ik in de WIA. Ik had 2 volle dagen per week therapie, op de andere 3 dagen was ik een tijd bij de kinderen. Om het weekend gaan ze naar pleegouders om ook de vader wat lucht te geven.
Nu dus geen therapie, dat gaat volgend jaar waarschijnlijk weer starten. Dus nu focus ik vooral op meer zorgen voor de kinderen, ook af en toe bij mij slapen.
Nu dus geen therapie, dat gaat volgend jaar waarschijnlijk weer starten. Dus nu focus ik vooral op meer zorgen voor de kinderen, ook af en toe bij mij slapen.
woensdag 4 september 2019 09:29
Martje tuurlijk mag jij ook reageren!
Hier is het normale leven weer begonnen sinds deze week met school. Ene kant fijn weer wat ritme, andere kant was de vakantie ook wel weer heel ontspannen met even niet zoveel moeten.
Mijn jongste nog niet naar school, daar loopt nog vanalles voor, ging niet goed. Hopelijk start hij volgende week met een nieuwe school waar hij ook echt kan blijven. Anders ben ik de wanhoop nabij denk ik.
Ik ben wel benieuwd hoe iedereen er mee om is gegaan om alleen te zijn? Ik merk dat ik daar heel erg tegenaan loop. Ik dacht altijd dat ik het fijn vond om alleen te zijn. Maar een avondje alleen binnen een (slechte) relatie is toch wel anders dan echt alleen.
Ik kan heel moeilijk het knopje omzetten om te accepteren dat dit mijn leven is. Hoe hebben degene die zich nu goed voelen of misschien meteen al dat gedaan. Waar haal je je geluk uit?
Ik voel me daarom ook wel eens heel schuldig naar mijn kinderen, dat ik blijkbaar niet het optimale geluk alleen kan halen uit het samenzijn met mijn kinderen. Ik lees namelijk hier dat sommigen dat wel kunnen.
Hier is het normale leven weer begonnen sinds deze week met school. Ene kant fijn weer wat ritme, andere kant was de vakantie ook wel weer heel ontspannen met even niet zoveel moeten.
Mijn jongste nog niet naar school, daar loopt nog vanalles voor, ging niet goed. Hopelijk start hij volgende week met een nieuwe school waar hij ook echt kan blijven. Anders ben ik de wanhoop nabij denk ik.
Ik ben wel benieuwd hoe iedereen er mee om is gegaan om alleen te zijn? Ik merk dat ik daar heel erg tegenaan loop. Ik dacht altijd dat ik het fijn vond om alleen te zijn. Maar een avondje alleen binnen een (slechte) relatie is toch wel anders dan echt alleen.
Ik kan heel moeilijk het knopje omzetten om te accepteren dat dit mijn leven is. Hoe hebben degene die zich nu goed voelen of misschien meteen al dat gedaan. Waar haal je je geluk uit?
Ik voel me daarom ook wel eens heel schuldig naar mijn kinderen, dat ik blijkbaar niet het optimale geluk alleen kan halen uit het samenzijn met mijn kinderen. Ik lees namelijk hier dat sommigen dat wel kunnen.
woensdag 4 september 2019 17:23
Ik vind het wel fijn dat het gewone leven weer is begonnen. Heb me wel wat verloren gevoeld in de vakantie, zo kort na het uit elkaar gaan. Ik had gewoon teveel tijd om na te denken.
Ik merk dat het alleen zijn mij steeds beter af gaat. Ben echt nog wel boos op ex en de scheiding is voorlopig nog niet rond. Wel voel ik mij meer mijzelf en heb steeds meer vertrouwen in de toekomst. Ik ben echt aan het helen.
Voor nu haal ik het geluk uit dat ik mijzelf steeds rustiger voel. Niet meer op mijn hoede en steeds minder met hem bezig. Het zelfvertrouwen wat aan het groeien is. Mijn werk wat ik erg leuk vind, bestaande en nieuwe contacten die verdiepen. In de toekomst zou ik ook graag een fijne relatie willen maar voor nu vind ik het goed. Er zit een stijgende lijn in en daar werk ik hard voor.
Misschien kan jou dat ook voldoening brengen Soumis, een stukje zelfontplooiing? Ik moest mij er eerst ook toe zetten en haalde er weinig plezier uit. Alles was bedekt met een grauwe deken. Door het toch te blijven doen en ook door rust in te bouwen en praten met de praktijkondersteuner kom ik ondertussen toch al een heel eind. Wel een beetje bang voor een terugval, maar eigenlijk denk ik dat ik gewoon flinke stappen heb gezet.
Ik merk dat het alleen zijn mij steeds beter af gaat. Ben echt nog wel boos op ex en de scheiding is voorlopig nog niet rond. Wel voel ik mij meer mijzelf en heb steeds meer vertrouwen in de toekomst. Ik ben echt aan het helen.
Voor nu haal ik het geluk uit dat ik mijzelf steeds rustiger voel. Niet meer op mijn hoede en steeds minder met hem bezig. Het zelfvertrouwen wat aan het groeien is. Mijn werk wat ik erg leuk vind, bestaande en nieuwe contacten die verdiepen. In de toekomst zou ik ook graag een fijne relatie willen maar voor nu vind ik het goed. Er zit een stijgende lijn in en daar werk ik hard voor.
Misschien kan jou dat ook voldoening brengen Soumis, een stukje zelfontplooiing? Ik moest mij er eerst ook toe zetten en haalde er weinig plezier uit. Alles was bedekt met een grauwe deken. Door het toch te blijven doen en ook door rust in te bouwen en praten met de praktijkondersteuner kom ik ondertussen toch al een heel eind. Wel een beetje bang voor een terugval, maar eigenlijk denk ik dat ik gewoon flinke stappen heb gezet.
anoniem_6380b67837ee1 wijzigde dit bericht op 04-09-2019 17:25
Reden: Geen spaties
Reden: Geen spaties
0.16% gewijzigd
woensdag 4 september 2019 20:26
Iets dat niet bestaat.
En je heel ongelukkig gaat maken als je het blijft nastreven.
woensdag 4 september 2019 20:39
woensdag 4 september 2019 20:41
Soumis schreef: ↑04-09-2019 20:39Hmm ja optimaal geluk bestaat denk niet.
Bedoel meer dat ik hier (regelmatig) lees dat voor vrouwen het samenzijn met de kinderen al voldoende is en verder niet zo veel wensen, maar daar genoeg geluk en rust uithalen.
Lijkt me fijn en rustgevend als je dat kan voelen, alleen voel ik dat niet.
het alleen zijn valt je tegen.
je had het je anders voorgesteld, die avondjes dat je alleen thuis was in je relatie.
en nu zit je alleen, geen nieuwe man op je bank.
wat je niet verwacht had.
en dan ga je lopen sippen.
wij slapen nooit.
woensdag 4 september 2019 20:48
Wat wil je nu van me valentinamaria???
Elke reactie die ik hier neerzet grijp je aan om me nog even extra af te branden.
Alle reacties die algemeen zijn ga je niet op in, maar benoem ik iets waar ik het moeilijk mee heb moet je me nog eveb extra belachelijk maken.
Zoals ik al eerder zei, fijn dat jij alles op orde hebt en wel gelukkig bent met het leven alleen en met je kinderen. Ik ben dat nog niet. Het gaat niet perse om een man op de bank dat dat moet.
Ik zoek juist naar wel die rust en tevredenheid, maar weet niet hoe en vraag daarin hoe anderen het doen. Dus geef eens inhoudelijk aan hoe jij dat hebt gedaan? Of was het er bij jou gewoon gelijk? En dan nog niet iedereen is zoals jij, dus dat het voor zo geldt hoeft dat niet voor een ander te gelden.
Elke reactie die ik hier neerzet grijp je aan om me nog even extra af te branden.
Alle reacties die algemeen zijn ga je niet op in, maar benoem ik iets waar ik het moeilijk mee heb moet je me nog eveb extra belachelijk maken.
Zoals ik al eerder zei, fijn dat jij alles op orde hebt en wel gelukkig bent met het leven alleen en met je kinderen. Ik ben dat nog niet. Het gaat niet perse om een man op de bank dat dat moet.
Ik zoek juist naar wel die rust en tevredenheid, maar weet niet hoe en vraag daarin hoe anderen het doen. Dus geef eens inhoudelijk aan hoe jij dat hebt gedaan? Of was het er bij jou gewoon gelijk? En dan nog niet iedereen is zoals jij, dus dat het voor zo geldt hoeft dat niet voor een ander te gelden.
woensdag 4 september 2019 20:59
rust en tevredenheid moet jezelf creëren.
wat wil zeggen, je moet jezelf ontwikkelen.
dingen die je wilt veranderen aanpakken.
persoonlijk ben ikzelf iemand met enorme vlagen van energie, afgewisseld met periodes waarin ik bijna te lui ben om te bewegen...
en dan ineens sta je er alleen voor met 2 kleine kinderen die in een continu ritme moeten leven.
ik vond het een enorme uitdaging.
dus ik was al blij als ik s,avonds alleen op de bank in elkaar kon storten.
en ik was erg tevreden dat het me zo goed lukte.
wat wil zeggen, je moet jezelf ontwikkelen.
dingen die je wilt veranderen aanpakken.
persoonlijk ben ikzelf iemand met enorme vlagen van energie, afgewisseld met periodes waarin ik bijna te lui ben om te bewegen...
en dan ineens sta je er alleen voor met 2 kleine kinderen die in een continu ritme moeten leven.
ik vond het een enorme uitdaging.
dus ik was al blij als ik s,avonds alleen op de bank in elkaar kon storten.
en ik was erg tevreden dat het me zo goed lukte.
wij slapen nooit.
woensdag 4 september 2019 21:00
Bij mij kwam het gelijk (de rust bedoel ik) toen ik mijn eigen flatje had.
Nou scheelt het dat ik in het huwelijk ook alles alleen deed en ex na het eten altijd gelijk naar de computer op zolder vertrok.
Er veranderde dus niet echt veel wat dat betreft.
Een poosje gescharreld om dat uit mijn systeem te krijgen en toen gemerkt dat ik niet eens wilde dat hij bleef slapen.
Nu ben ik 9 jaar gescheiden en moet er echt niet meer aan denken om rekening te moeten houden met een relatie.
Het gaat lichamelijk ook niet goed dus ik bewaar mijn beperkte energie liever voor mezelf en mijn kinderen.
Tevreden zijn met wat je hebt en leven bij de dag.
Natuurlijk mag je baalmomenten hebben maar met kleine stapjes kom je ook een heel eind.
Nou scheelt het dat ik in het huwelijk ook alles alleen deed en ex na het eten altijd gelijk naar de computer op zolder vertrok.
Er veranderde dus niet echt veel wat dat betreft.
Een poosje gescharreld om dat uit mijn systeem te krijgen en toen gemerkt dat ik niet eens wilde dat hij bleef slapen.
Nu ben ik 9 jaar gescheiden en moet er echt niet meer aan denken om rekening te moeten houden met een relatie.
Het gaat lichamelijk ook niet goed dus ik bewaar mijn beperkte energie liever voor mezelf en mijn kinderen.
Tevreden zijn met wat je hebt en leven bij de dag.
Natuurlijk mag je baalmomenten hebben maar met kleine stapjes kom je ook een heel eind.
woensdag 4 september 2019 21:15
TO, dat verschilt echt per persoon. Sommigen vonden/vinden het sowieso al fijn om tijd ‘alleen’ te hebben, sommigen hebben geen keus gehad en werden direct gedwongen om in een andere, levensveranderende fase te stappen. Plus het hangt er ook vanaf hoe snel je een situatie kunt accepteren zoals die is.
In mijn eigen geval: ook zonder kind kon ik al goed alleen zijn en rust hebben. De overgang naar plotsklaps alleenstaande ouder was weliswaar zwaar verdrietig, alleen niet dat ik tegen de muren opliep omdat ik het alleen-zijn moeilijk vond of vind, nog steeds niet trouwens. En wat is geluk idd. Goed in je vel, gezond, fijne familie en vrienden vind ik belangrijk. Geen gejaag of weekenden volplempen met afspraken nog belangrijker. Afgelopen zaterdag was het heerlijk weer. Had ik vroeg mijn boodschappen gehaald en de rest van de dag gewoon lekker in bikini in de tuin, water/biertje en een boek erbij. Zalig. Dat zijn voor mij genietmomenten.
Wat maakt dat je denkt dat ‘dit je leven is’? En als dat zo is, wat vind je daar precies zo moeilijk aan? Zaken lopen zoals ze lopen en daar maak je het beste van. Soms lastiger, soms makkelijker. Wat ik zelf belangrijk vond en vind is rust en een stabiel thuis voor zoon. En zoveel als mogelijk een lege agenda in de weekenden. Mss kun je voor jezelf beter bedenken wat je fijn vindt, waar je blij van wordt i.p.v. het idee te hebben dat je gelukkig móet zijn. Van wie?
In mijn eigen geval: ook zonder kind kon ik al goed alleen zijn en rust hebben. De overgang naar plotsklaps alleenstaande ouder was weliswaar zwaar verdrietig, alleen niet dat ik tegen de muren opliep omdat ik het alleen-zijn moeilijk vond of vind, nog steeds niet trouwens. En wat is geluk idd. Goed in je vel, gezond, fijne familie en vrienden vind ik belangrijk. Geen gejaag of weekenden volplempen met afspraken nog belangrijker. Afgelopen zaterdag was het heerlijk weer. Had ik vroeg mijn boodschappen gehaald en de rest van de dag gewoon lekker in bikini in de tuin, water/biertje en een boek erbij. Zalig. Dat zijn voor mij genietmomenten.
Wat maakt dat je denkt dat ‘dit je leven is’? En als dat zo is, wat vind je daar precies zo moeilijk aan? Zaken lopen zoals ze lopen en daar maak je het beste van. Soms lastiger, soms makkelijker. Wat ik zelf belangrijk vond en vind is rust en een stabiel thuis voor zoon. En zoveel als mogelijk een lege agenda in de weekenden. Mss kun je voor jezelf beter bedenken wat je fijn vindt, waar je blij van wordt i.p.v. het idee te hebben dat je gelukkig móet zijn. Van wie?
wij slapen nooit.
woensdag 4 september 2019 22:06
iceteapeach schreef: ↑04-09-2019 21:15TO, dat verschilt echt per persoon. Sommigen vonden/vinden het sowieso al fijn om tijd ‘alleen’ te hebben, sommigen hebben geen keus gehad en werden direct gedwongen om in een andere, levensveranderende fase te stappen. Plus het hangt er ook vanaf hoe snel je een situatie kunt accepteren zoals die is.
In mijn eigen geval: ook zonder kind kon ik al goed alleen zijn en rust hebben. De overgang naar plotsklaps alleenstaande ouder was weliswaar zwaar verdrietig, alleen niet dat ik tegen de muren opliep omdat ik het alleen-zijn moeilijk vond of vind, nog steeds niet trouwens. En wat is geluk idd. Goed in je vel, gezond, fijne familie en vrienden vind ik belangrijk. Geen gejaag of weekenden volplempen met afspraken nog belangrijker. Afgelopen zaterdag was het heerlijk weer. Had ik vroeg mijn boodschappen gehaald en de rest van de dag gewoon lekker in bikini in de tuin, water/biertje en een boek erbij. Zalig. Dat zijn voor mij genietmomenten.
Wat maakt dat je denkt dat ‘dit je leven is’? En als dat zo is, wat vind je daar precies zo moeilijk aan? Zaken lopen zoals ze lopen en daar maak je het beste van. Soms lastiger, soms makkelijker. Wat ik zelf belangrijk vond en vind is rust en een stabiel thuis voor zoon. En zoveel als mogelijk een lege agenda in de weekenden. Mss kun je voor jezelf beter bedenken wat je fijn vindt, waar je blij van wordt i.p.v. het idee te hebben dat je gelukkig móet zijn. Van wie?
Ik kon ook al heel goed alleen zijn voor mijn scheiding.
Wat me wel soms naar de keel vloog was dat ik alles alleen moest beslissen en alles alleen op moest lossen.
Wat scheelde dat ik me er vrij snel bij neer kon leggen dat ik niet alle vrijheid had voor de komende 10 jaar.
En eerlijk? Die zijn voorbij gevlogen.
donderdag 5 september 2019 10:06
Dank voor jullie input, mooie reacties!
Het is ook niet dat ik alleen maar ongelukkig ben, maar er zit een onrustig gevoel in me. Ik denk nog wel voortkomend uit een falend gevoel en een schuldgevoel. Heb toch vaak het gevoel dat ik tekortschiet. Denk ik zelf he, wordt niet door anderen gezegd.
Jongste gaat moeilijk momenteel (school, opvang, gedrag), moet veel voor gedaan en geregeld worden, soms lastig om grip te krijgen op zijn gedrag. Oudste moet zich daarom vaak aanpassen, ziet dan ook dat ik het moeilijk heb.
Denk dat dat er onderliggend aan is...
Staat opzich los van het alleen zijn natuurlijk.
Zoek de gouden tip maar denk dat de sleutel vooral ligt in accepteren.
Het is ook niet dat ik alleen maar ongelukkig ben, maar er zit een onrustig gevoel in me. Ik denk nog wel voortkomend uit een falend gevoel en een schuldgevoel. Heb toch vaak het gevoel dat ik tekortschiet. Denk ik zelf he, wordt niet door anderen gezegd.
Jongste gaat moeilijk momenteel (school, opvang, gedrag), moet veel voor gedaan en geregeld worden, soms lastig om grip te krijgen op zijn gedrag. Oudste moet zich daarom vaak aanpassen, ziet dan ook dat ik het moeilijk heb.
Denk dat dat er onderliggend aan is...
Staat opzich los van het alleen zijn natuurlijk.
Zoek de gouden tip
maar denk dat de sleutel vooral ligt in accepteren.
donderdag 5 september 2019 10:15
Klopt helemaal want je kan er nu toch niets aan veranderen.Soumis schreef: ↑05-09-2019 10:06Dank voor jullie input, mooie reacties!
Het is ook niet dat ik alleen maar ongelukkig ben, maar er zit een onrustig gevoel in me. Ik denk nog wel voortkomend uit een falend gevoel en een schuldgevoel. Heb toch vaak het gevoel dat ik tekortschiet. Denk ik zelf he, wordt niet door anderen gezegd.
Jongste gaat moeilijk momenteel (school, opvang, gedrag), moet veel voor gedaan en geregeld worden, soms lastig om grip te krijgen op zijn gedrag. Oudste moet zich daarom vaak aanpassen, ziet dan ook dat ik het moeilijk heb.
Denk dat dat er onderliggend aan is...
Staat opzich los van het alleen zijn natuurlijk.
Zoek de gouden tip
Maar bedenk eens hoe trots je op jezelf zal zijn als het straks allemaal soepel loopt en je in rustiger vaarwater terecht gekomen bent?
Dat heb je dan wel helemaal alleen voor elkaar gekregen!
zaterdag 7 september 2019 23:03
Ah fijn Soumis, dank je wel.Soumis schreef: ↑04-09-2019 09:29Martje tuurlijk mag jij ook reageren!
Hier is het normale leven weer begonnen sinds deze week met school. Ene kant fijn weer wat ritme, andere kant was de vakantie ook wel weer heel ontspannen met even niet zoveel moeten.
Mijn jongste nog niet naar school, daar loopt nog vanalles voor, ging niet goed. Hopelijk start hij volgende week met een nieuwe school waar hij ook echt kan blijven. Anders ben ik de wanhoop nabij denk ik.
Ik ben wel benieuwd hoe iedereen er mee om is gegaan om alleen te zijn? Ik merk dat ik daar heel erg tegenaan loop. Ik dacht altijd dat ik het fijn vond om alleen te zijn. Maar een avondje alleen binnen een (slechte) relatie is toch wel anders dan echt alleen.
Ik kan heel moeilijk het knopje omzetten om te accepteren dat dit mijn leven is. Hoe hebben degene die zich nu goed voelen of misschien meteen al dat gedaan. Waar haal je je geluk uit?
Ik voel me daarom ook wel eens heel schuldig naar mijn kinderen, dat ik blijkbaar niet het optimale geluk alleen kan halen uit het samenzijn met mijn kinderen. Ik lees namelijk hier dat sommigen dat wel kunnen.
Ik vind het ook erg lekker dat school weer begonnen is. Ik gedij zelf beter op een ritme en zij ook.
Ik heb ook een periode gehad dat ik me heel erg eenzaam voelde. Alleen op de bank zitten was vreselijk. Ik heb dat aangepakt door af en toe zelf op pad te gaan, bijv museumbezoek. Ik heb een nu een clubje mensen met een gezamenlijke hobby, we komen eens in de week/ twee weken bij elkaar. En ik heb een vriendschap met een vriendin uitgediept.
P.s. ik zou Valentina op negeer zetten. Vast beter voor je bloeddruk
donderdag 26 september 2019 07:49
Ik ben benieuwd hoe het met iedereen gaat nu alles weer loopt qua werk/ school. Hier gaat het wisselend, vanwege het nog midden in de scheiding zitten. Het ritme en weer druk zijn zorgen wel dat ik mij beter voel. Het trotse gevoel waar granny het over heeft heb ik bij vlagen ook al wel. Wie maakt mij nog wat, ik kan dit best
; )
; )
vrijdag 11 oktober 2019 17:28
Trotse gevoel had en heb ik ook wel
Maar wel dagen /weken dat ik van hot naar her race en blij ben als ik savonds op de bank plof ( en keuken en huis nog een zooi zijn)
Ik heb het geluk gevoel met mijn kinderen ook
Al zou ik het denk ik ook wel weer fijn vinden om iemand te hebben.
Wat bij mij nov steeds is is dat als mijn kinderen weekend bij ex zijn, ik eigenlijk niet echt functioneer, nergens zin in en komt weinig uit mijn handen
Maar wel dagen /weken dat ik van hot naar her race en blij ben als ik savonds op de bank plof ( en keuken en huis nog een zooi zijn)
Ik heb het geluk gevoel met mijn kinderen ook
Al zou ik het denk ik ook wel weer fijn vinden om iemand te hebben.
Wat bij mij nov steeds is is dat als mijn kinderen weekend bij ex zijn, ik eigenlijk niet echt functioneer, nergens zin in en komt weinig uit mijn handen
