Kinderen
alle pijlers
Irritatie angst kinderen voor dieren
maandag 27 maart 2023 15:16
Misschien krijg ik het hele forum over mij heen nu, maar ik merk dat ik mijzelf irriteer aan kinderen die bang zijn voor dieren.
Ik ben uiteraard lief en begripvol naar die kinderen toe die hier komen spelen en bang zijn voor katten. Maar onderliggend irriteer ik mijzelf hier aan.
Hoe komt een kind (in deze gevallen zonder nare ervaringen met dieren), aan zo’n grote angst voor een dier. En dan heb ik het over gillen/schreeuwen/wegrennen als 1 van onze katten de richting van het bange kind op kijkt.
En ik vind het vermoeiend dat gegil de hele tijd en dat gepaniek. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kinderen dat gedrag zien en ik ben er de hele middag zoet mee.
Mocht je zelf zo’n angst hebben gehad als kind zijnde, of als ouder zijnde een kind hebben met deze angst, hoe ga je daarmee om? Waar komt het vandaan? Misschien kan ik dan wat begrip kweken…
(Even een disclaimer, een angststoornis is uiteraard een ander verhaal en dan komt er ook geen irritatie bij kijken)
Ik ben uiteraard lief en begripvol naar die kinderen toe die hier komen spelen en bang zijn voor katten. Maar onderliggend irriteer ik mijzelf hier aan.
Hoe komt een kind (in deze gevallen zonder nare ervaringen met dieren), aan zo’n grote angst voor een dier. En dan heb ik het over gillen/schreeuwen/wegrennen als 1 van onze katten de richting van het bange kind op kijkt.
En ik vind het vermoeiend dat gegil de hele tijd en dat gepaniek. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kinderen dat gedrag zien en ik ben er de hele middag zoet mee.
Mocht je zelf zo’n angst hebben gehad als kind zijnde, of als ouder zijnde een kind hebben met deze angst, hoe ga je daarmee om? Waar komt het vandaan? Misschien kan ik dan wat begrip kweken…
(Even een disclaimer, een angststoornis is uiteraard een ander verhaal en dan komt er ook geen irritatie bij kijken)
maandag 27 maart 2023 15:51
Ja dat zei mijn vader ook tegen de dokter die binnenkwam en zeer argwanend naar hond (middelgrote poedel) keek. Antwoord van de dokter: je wil niet weten hoeveel patiënten ik binnenkrijg, gebeten door een hond die nooit iets doet.TanteTruus schreef: ↑27-03-2023 15:42Je kunt je niet aan iets irriteren. Je ergert je aan iets of iets irriteert je. Maar goed, er zijn natuurlijk zat volwassenen die panisch zijn voor spinnen of muizen - erger je je daar ook aan?
Mijn jongste dochter is jaren panisch voor honden geweest (na een traumatische ervaring). Als ik dat kort uitlegde aan mensen die buiten hun loslopende hond op haar lieten afrennen, was het antwoord vaak "maar deze doet niks, hoor!" Tja, daar werd mijn dochter natuurlijk niet minder bang van. Zelf hebben we altijd katten gehad en als er kinderen kwamen spelen die bang waren, hield ik de katten bij ze weg. Kleine moeite en groot plezier voor het kind
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 27 maart 2023 15:54
Panische kinderen heb ik hier nooit gehad, maar wel angstige kinderen. Angstig voor de slapende bejaarde kat en de twee konijntjes in een volledig omheinde en overdekte ren buiten.
De paar keer dat dat gebeurd is bleek het de angstige moeder te zijn die de angst op het kind projecteerde. Heel irritant. Van die moeders die zeggen “ah blijf maar weg van de kat, enge kat he, ja jij bent bang voor de kat he, blijf maar bij mammie”. En de kat heeft de hele middag opgekruld op een poef geslapen en niet eens gesignaleerd dat er bezoek was.
De paar keer dat dat gebeurd is bleek het de angstige moeder te zijn die de angst op het kind projecteerde. Heel irritant. Van die moeders die zeggen “ah blijf maar weg van de kat, enge kat he, ja jij bent bang voor de kat he, blijf maar bij mammie”. En de kat heeft de hele middag opgekruld op een poef geslapen en niet eens gesignaleerd dat er bezoek was.
maandag 27 maart 2023 15:55
Ik heb zo'n kind die zonder negatieve ervaring bang is voor bepaalde dieren. Zelf ben ik gek op dieren, maar door omstandigheden hebben wij zelf geen huisdieren. Voor haar is het onvoorspelbare van dieren en het onbekende waarvoor ze bang is. Ze weet niet dat zo'n beest niks doet. Dat moet ze ervaren.
verder pikt ze ook goed signalen van volwassenen op en zij weet direct dat jij je aan haar irriteert, waardoor ze niet meer met jouw kind bij jullie thuis zou willen spelen. Dat ligt dan meer aan jou dan aan jouw katten. Als ze na drie keer spelen ziet dat jouw katten zich verder niet met haar bemoeien is er niks aan de hand.
Dus wat meer begrip van jouw kant zou mijn kind prettig vinden.
verder pikt ze ook goed signalen van volwassenen op en zij weet direct dat jij je aan haar irriteert, waardoor ze niet meer met jouw kind bij jullie thuis zou willen spelen. Dat ligt dan meer aan jou dan aan jouw katten. Als ze na drie keer spelen ziet dat jouw katten zich verder niet met haar bemoeien is er niks aan de hand.
Dus wat meer begrip van jouw kant zou mijn kind prettig vinden.
maandag 27 maart 2023 15:57
Ik snap dat als je iets niet gewend bent dat je daar bang voor kunt zijn als kind want het is onbekend. Als je thuis geen honden gewend bent snap ik best dat een kind bang is voor een grote hond. Of dat je als kind schrikt als een hyper actieve pup of kitten met je wil spelen.
Zo ben ik vanuit huis geen katten gewend en mijn oom en tante hadden er 2. Ik vond ze in het begin erg leuk maar ze werden op een gegeven moment erg gemeen waardoor ik er bang werd en jaren niks moest hebben van katten tot een paar jaar geleden toen ik een paar katten leerde kennen die graag kwamen knuffelen enzo.
Denk dat dat met honden net zo is, als je daar als kind een keer een slechte ervaring mee hebt gehad.. Beter dan kinderen die meteen op een hond afrennen met "hondje aaien!". Dat gebeurde met de honden van mijn ouders en dat was bij die honden geen probleem want die vonden allemaal prima maar niet iedere hond vind dat prettig.
Maar dat mensen/kinderen bang zijn voor dieren zonder ook maar een slechte ervaring ermee te hebben gehad vind ik wel een beetje apart. Tenzij het een gevaarlijk dier is natuurlijk waar je zowiezo beter bij uit de buurt kan blijven.
Zo ben ik vanuit huis geen katten gewend en mijn oom en tante hadden er 2. Ik vond ze in het begin erg leuk maar ze werden op een gegeven moment erg gemeen waardoor ik er bang werd en jaren niks moest hebben van katten tot een paar jaar geleden toen ik een paar katten leerde kennen die graag kwamen knuffelen enzo.
Denk dat dat met honden net zo is, als je daar als kind een keer een slechte ervaring mee hebt gehad.. Beter dan kinderen die meteen op een hond afrennen met "hondje aaien!". Dat gebeurde met de honden van mijn ouders en dat was bij die honden geen probleem want die vonden allemaal prima maar niet iedere hond vind dat prettig.
Maar dat mensen/kinderen bang zijn voor dieren zonder ook maar een slechte ervaring ermee te hebben gehad vind ik wel een beetje apart. Tenzij het een gevaarlijk dier is natuurlijk waar je zowiezo beter bij uit de buurt kan blijven.
maandag 27 maart 2023 15:59
Ik snap de irritatie wel hoor. Als kinderen zo panisch doen dan is het ook een heel vermoeiende middag. Hier mogen geen kinderen meer komen spelen die zich niet normaal (gillen, schreeuwen, uitlokken, pesten, prikken etc) kunnen gedragen rondom onze dieren.
Kinderen die het heel spannend of zelfs echt eng vinden, maar zich wel gewoon rustig gedragen stel ik wel met alle liefde op hun gemak. De dieren helemaal weghouden doe ik dan weer niet.
Kinderen die het heel spannend of zelfs echt eng vinden, maar zich wel gewoon rustig gedragen stel ik wel met alle liefde op hun gemak. De dieren helemaal weghouden doe ik dan weer niet.
krootje wijzigde dit bericht op 27-03-2023 16:02
26.78% gewijzigd
maandag 27 maart 2023 16:00
Mijn man is als kind op een hele nare manier achterna gezeten door een hond en daardoor nog steeds een beetje angstig voor honden.
Ik erger me vooral dood aan baasjes die hun hond niet aangelijnd houden. Mijn kinderen zijn daardoor bang voor honden.
Oudste zat als dreumes op de grond in de zandbak. Kwam er een loslopende hond op hem af die flink boven hem uit torende. En het baasje wilde niet begrijpen dat ik pissig werd dat ze de hond niet eens bij hem weg wilde halen. Ik vind dat verschrikkelijk asociaal gedrag en vergelijkbare situaties op andere momenten hebben er zeker aan bijgedragen dat mijn kinderen nog steeds gespannen zijn bij honden en daardoor helaas ook bij andere loslopende dieren. Dieren zijn (zeker voor kinderen) onvoorspelbaar en dat maakt het spannend.
Ik erger me vooral dood aan baasjes die hun hond niet aangelijnd houden. Mijn kinderen zijn daardoor bang voor honden.
Oudste zat als dreumes op de grond in de zandbak. Kwam er een loslopende hond op hem af die flink boven hem uit torende. En het baasje wilde niet begrijpen dat ik pissig werd dat ze de hond niet eens bij hem weg wilde halen. Ik vind dat verschrikkelijk asociaal gedrag en vergelijkbare situaties op andere momenten hebben er zeker aan bijgedragen dat mijn kinderen nog steeds gespannen zijn bij honden en daardoor helaas ook bij andere loslopende dieren. Dieren zijn (zeker voor kinderen) onvoorspelbaar en dat maakt het spannend.
maandag 27 maart 2023 16:01
Doe normaal.janepotter2000 schreef: ↑27-03-2023 15:30Maar dieren zijn ook eng. Dieren zijn onvoorspelbaar. Een hond kan 15 jaar lang bij jou wonen, maar je hoeft hem maar een keer fout aan te raken en hij bijt je gezicht eraf.
maandag 27 maart 2023 16:02
Ik heb een buurjongetje met angst voor katten. Opgegroeid ergens waar veel zwerfdieren waren en huisdieren ongewoon en je dus gewoon voor katten moet oppassen omdat ze ziektes verspreiden.
De andere familieleden vinden mijn katten heel erg leuk, wel leuk tot spannend.
Maar hij is echt bang, en rent ook weg als er op straat een kat in de buurt komt.
Dat gezegd hebbende mag hij niet bij mij naar binnen en niet proberen z’n angst te overwinnen met mijn katten want hij gaat dus heel hard gillen en onverwachte bewegingen maken.
Overigens vind ik mensen die een kind willen leren dat huisdieren niet eng zijn óók irritant. Mijn zoon vindt honden echt vreselijk, al van jongs af aan. Om het simpele feit dat ze ongevraagd in de aura komen, en veel mensen hun hond niet onder controle hebben/houden.
Zeg je als peuter/kleuter netjes dat je bang bent zien hondenliefhebbers dat als vraag om je van je angst af te halen ipv als verzoek om je hond bij je te houden.
Zo hebben wij ontdekt dat je als kind beter kan zeggen; ‘Ik ben niet zo dol op honden kunt u deze bij u houden?’,
Zeg je het als volwassene voor je kind word je ook al niet serieus genomen. Ik kan ineens honden en hun eigenaren zó waarderen als ze gewoon dóórlopen als m’n kind verstijft.
De andere familieleden vinden mijn katten heel erg leuk, wel leuk tot spannend.
Maar hij is echt bang, en rent ook weg als er op straat een kat in de buurt komt.
Dat gezegd hebbende mag hij niet bij mij naar binnen en niet proberen z’n angst te overwinnen met mijn katten want hij gaat dus heel hard gillen en onverwachte bewegingen maken.
Overigens vind ik mensen die een kind willen leren dat huisdieren niet eng zijn óók irritant. Mijn zoon vindt honden echt vreselijk, al van jongs af aan. Om het simpele feit dat ze ongevraagd in de aura komen, en veel mensen hun hond niet onder controle hebben/houden.
Zeg je als peuter/kleuter netjes dat je bang bent zien hondenliefhebbers dat als vraag om je van je angst af te halen ipv als verzoek om je hond bij je te houden.
Zo hebben wij ontdekt dat je als kind beter kan zeggen; ‘Ik ben niet zo dol op honden kunt u deze bij u houden?’,
Zeg je het als volwassene voor je kind word je ook al niet serieus genomen. Ik kan ineens honden en hun eigenaren zó waarderen als ze gewoon dóórlopen als m’n kind verstijft.
•
maandag 27 maart 2023 16:04
tja je zal maar kind zijn en zo'n onbekend beest dat hoger is dan je knieën, komt op je afgerend. Stel je voor dat op jou een redelijk onbekend beest komt afrennen dat half zo groot , of groter is dan jij, en je hebt geen idee of het komt om te knuffelen of om je aan te vallen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 27 maart 2023 16:07
Krootje schreef: ↑27-03-2023 15:59Ik snap de irritatie wel hoor. Als kinderen zo panisch doen dan is het ook een heel vermoeiende middag. Hier mogen geen kinderen meer komen spelen die zich niet normaal (gillen, schreeuwen, uitlokken, pesten, prikken etc) kunnen gedragen rondom onze dieren.
Kinderen die het heel spannend of zelfs echt eng vinden, maar zich wel gewoon rustig gedragen stel ik wel met alle liefde op hun gemak. De dieren helemaal weghouden doe ik dan weer niet.
Waarom niet? Kleine moeite toch om je kat even in een andere kamer te laten als er een angstig kind in huis is. Pfff... ik vind dierenbezitters die zo redeneren eerlijk gezegd een stuk irritanter dan bange kinderen.
maandag 27 maart 2023 16:07
Oh bang maak ik eigenlijk nooit mee. Ik ken eigenlijk vooral twee andere smaken.
1. Kinderen die het niet gewend zijn en waar ik vervolgens onze dieren tegen moet beschermen omdat ze er vol op springen en willen dat de poes of hond hen ‘terug knuffelt’. Lees: kind trekt voorpoten grof uit elkaar, of rent achter dier aan of valt kat lastig op de kattenbak of bij het eten.
2. Kinderen die duidelijk door een volwassene aangeleerd zijn dat dieren vies zijn. Hoor je in het taalgebruik. Die slaan kat bijvoorbeeld weg van de bank.
In beide gevallen vind ik vooral de ouders een beetje irritant. Ook als je zelf niks met dieren hebt vind ik het wel gewoon een deel van de opvoeding dat je een dier met respect behandelt en op een manier die veilig is voor zowel kind als dier. Op deze manier benadeel je vooral je eigen ogen kind want je stoomt ze klaar voor negatieve ervaringen. En waarom zou je?
Maar goed, gelukkig heb ik hele lieve huisdieren dus dan kunnen ze beter hier leren hoe het werkt dan een keer op straat met een agressieve vreemde hond.
Oh ja en natuurlijk heb je ook gewoon de kinderen die wel weten hoe het werkt en netjes vragen of ze mogen aaien en hoe dan.
1. Kinderen die het niet gewend zijn en waar ik vervolgens onze dieren tegen moet beschermen omdat ze er vol op springen en willen dat de poes of hond hen ‘terug knuffelt’. Lees: kind trekt voorpoten grof uit elkaar, of rent achter dier aan of valt kat lastig op de kattenbak of bij het eten.
2. Kinderen die duidelijk door een volwassene aangeleerd zijn dat dieren vies zijn. Hoor je in het taalgebruik. Die slaan kat bijvoorbeeld weg van de bank.
In beide gevallen vind ik vooral de ouders een beetje irritant. Ook als je zelf niks met dieren hebt vind ik het wel gewoon een deel van de opvoeding dat je een dier met respect behandelt en op een manier die veilig is voor zowel kind als dier. Op deze manier benadeel je vooral je eigen ogen kind want je stoomt ze klaar voor negatieve ervaringen. En waarom zou je?
Maar goed, gelukkig heb ik hele lieve huisdieren dus dan kunnen ze beter hier leren hoe het werkt dan een keer op straat met een agressieve vreemde hond.
Oh ja en natuurlijk heb je ook gewoon de kinderen die wel weten hoe het werkt en netjes vragen of ze mogen aaien en hoe dan.
maandag 27 maart 2023 16:10
Dieren zijn niet onvoorspelbaar. Dat wij mensen hun vele signalen en waarschuwingen negeren of niet kennen dat is vaak het probleem.
Wij hebben een relatief grote hond, een labrador met een heel zacht karakter, echt een lief watje. Mijn kinderen zijn met allerlei soorten dieren opgegroeid en zijn niet bang. Maar weten ook wanneer ze een dier beter niet kunnen benaderen en waarom. Dat heb ik ze van jongs af aan geleerd.
Maar ik begrijp wel dat kleine kinderen die komen spelen schrikken van zo'n grote enthousiaste bonk vrolijkheid. Sommigen beginnen ook te gillen en rennen weg. Wat hond een heel leuk spelletje vindt. Dus gaat ze naar haar plaats en mag ze er weer bij als ze rustig doet. Dan vinden de kinderen het vaak niet zo eng meer en vaak spelen ze uiteindelijk ook met haar.
Met katten is dat lastiger want die zijn moeilijk (of zeg maar niet, haha) te trainen. In veel gevallen zijn het ook de ouders die een angst versterken. Ik kom vaak tijdens het wandelen ouders tegen die hun toch al bange kinderen (want grote hond dus eng in de ogen van een klein kind) al van meters afstand panisch vasthouden.
Wij hebben een relatief grote hond, een labrador met een heel zacht karakter, echt een lief watje. Mijn kinderen zijn met allerlei soorten dieren opgegroeid en zijn niet bang. Maar weten ook wanneer ze een dier beter niet kunnen benaderen en waarom. Dat heb ik ze van jongs af aan geleerd.
Maar ik begrijp wel dat kleine kinderen die komen spelen schrikken van zo'n grote enthousiaste bonk vrolijkheid. Sommigen beginnen ook te gillen en rennen weg. Wat hond een heel leuk spelletje vindt. Dus gaat ze naar haar plaats en mag ze er weer bij als ze rustig doet. Dan vinden de kinderen het vaak niet zo eng meer en vaak spelen ze uiteindelijk ook met haar.
Met katten is dat lastiger want die zijn moeilijk (of zeg maar niet, haha) te trainen. In veel gevallen zijn het ook de ouders die een angst versterken. Ik kom vaak tijdens het wandelen ouders tegen die hun toch al bange kinderen (want grote hond dus eng in de ogen van een klein kind) al van meters afstand panisch vasthouden.
maandag 27 maart 2023 16:10
Zo veel ervaringen al! Dank jullie wel, dat werpt verschillende lichten op de situatie.
Het gaat inderdaad om playdates van mijn kinderen.
En uiteraard vind ik het ontzettend zielig voor het kind zelf en ben zo geduldig mogelijk, maar mijn gevoel kan ik niet uitzetten uiteraard.
Ik ervaar het ook als een extra inspanning om het kind wat komt spelen te kalmeren en gerust te stellen. En de gehele middag een gillend kind, in ben daar niet voor gemaakt.
Ik weet dat alle 3 deze kinderen geen negatieve ervaringen hebben met dieren omdat het ter sprake is gekomen in een gesprek met de ouders bij het ophalen. Slechts 2 van de 3 ouders hebben zelf ook niks met dieren.
En in vind het ergens ook wel een taak van ouders om kinderen te leren hoe je met dieren om hoort te gaan.
Het gaat inderdaad om playdates van mijn kinderen.
En uiteraard vind ik het ontzettend zielig voor het kind zelf en ben zo geduldig mogelijk, maar mijn gevoel kan ik niet uitzetten uiteraard.
Ik ervaar het ook als een extra inspanning om het kind wat komt spelen te kalmeren en gerust te stellen. En de gehele middag een gillend kind, in ben daar niet voor gemaakt.
Ik weet dat alle 3 deze kinderen geen negatieve ervaringen hebben met dieren omdat het ter sprake is gekomen in een gesprek met de ouders bij het ophalen. Slechts 2 van de 3 ouders hebben zelf ook niks met dieren.
En in vind het ergens ook wel een taak van ouders om kinderen te leren hoe je met dieren om hoort te gaan.
initiumnovum wijzigde dit bericht op 27-03-2023 16:13
11.97% gewijzigd
maandag 27 maart 2023 16:11
Helemaal met deze post eens!Positive_vibes schreef: ↑27-03-2023 16:07Oh bang maak ik eigenlijk nooit mee. Ik ken eigenlijk vooral twee andere smaken.
1. Kinderen die het niet gewend zijn en waar ik vervolgens onze dieren tegen moet beschermen omdat ze er vol op springen en willen dat de poes of hond hen ‘terug knuffelt’. Lees: kind trekt voorpoten grof uit elkaar, of rent achter dier aan of valt kat lastig op de kattenbak of bij het eten.
2. Kinderen die duidelijk door een volwassene aangeleerd zijn dat dieren vies zijn. Hoor je in het taalgebruik. Die slaan kat bijvoorbeeld weg van de bank.
In beide gevallen vind ik vooral de ouders een beetje irritant. Ook als je zelf niks met dieren hebt vind ik het wel gewoon een deel van de opvoeding dat je een dier met respect behandelt en op een manier die veilig is voor zowel kind als dier. Op deze manier benadeel je vooral je eigen ogen kind want je stoomt ze klaar voor negatieve ervaringen. En waarom zou je?
Maar goed, gelukkig heb ik hele lieve huisdieren dus dan kunnen ze beter hier leren hoe het werkt dan een keer op straat met een agressieve vreemde hond.
Oh ja en natuurlijk heb je ook gewoon de kinderen die wel weten hoe het werkt en netjes vragen of ze mogen aaien en hoe dan.
maandag 27 maart 2023 16:12
Ja dat het baasje de hond niet weghaalde is echt aso. Er zijn gelukkig ook zat baasjes die daar wel rekening mee houden en hond weghalen.madelief_124 schreef: ↑27-03-2023 16:00Mijn man is als kind op een hele nare manier achterna gezeten door een hond en daardoor nog steeds een beetje angstig voor honden.
Ik erger me vooral dood aan baasjes die hun hond niet aangelijnd houden. Mijn kinderen zijn daardoor bang voor honden.
Oudste zat als dreumes op de grond in de zandbak. Kwam er een loslopende hond op hem af die flink boven hem uit torende. En het baasje wilde niet begrijpen dat ik pissig werd dat ze de hond niet eens bij hem weg wilde halen. Ik vind dat verschrikkelijk asociaal gedrag en vergelijkbare situaties op andere momenten hebben er zeker aan bijgedragen dat mijn kinderen nog steeds gespannen zijn bij honden en daardoor helaas ook bij andere loslopende dieren. Dieren zijn (zeker voor kinderen) onvoorspelbaar en dat maakt het spannend.
maandag 27 maart 2023 16:12
Dat is niet altijd simpel. Ten eerste krijgen katten stress van ergens opgesloten zitten (om het nog maar niet te hebben over vrije toegang tot de kattenbak, eten en drinken), en ten tweede hebben wij maar 1 kamer (namelijk de benedenverdieping) waar de katten komen.
Dus dan is bij ons spelen voor de kinderen buiten of boven spelen. Of weer naar huis.
•
maandag 27 maart 2023 16:15
maandag 27 maart 2023 16:18
Ik heb geen kat. Ik heb (o.a.) een dementerende, blinde hond die gewoon lekker zijn bekende gang moet kunnen gaan. Anders raakt hij in paniek en daar heeft hij dagen last van. Ik heb sowieso niet eens een andere ruimte beneden waar ik de honden in zou kunnen zetten. Ze wonen nu eenmaal hier en liggen de hele dag op de bank te slapen en sloffen af en toe naar hun drinkbak. Als een kind daar echt niet mee om kan gaan dan is ons huis gewoon niet de plek om te komen spelen voor dat kind.
maandag 27 maart 2023 16:19
Precies, hier kan ik ook niet de katten even in een andere kamer zetten, wegens bovenstaande redenen.Frizz schreef: ↑27-03-2023 16:12Dat is niet altijd simpel. Ten eerste krijgen katten stress van ergens opgesloten zitten (om het nog maar niet te hebben over vrije toegang tot de kattenbak, eten en drinken), en ten tweede hebben wij maar 1 kamer (namelijk de benedenverdieping) waar de katten komen.
Dus dan is bij ons spelen voor de kinderen buiten of boven spelen. Of weer naar huis.
maandag 27 maart 2023 16:20
Suy schreef: ↑27-03-2023 16:10Dieren zijn niet onvoorspelbaar. Dat wij mensen hun vele signalen en waarschuwingen negeren of niet kennen dat is vaak het probleem.
[….]
In veel gevallen zijn het ook de ouders die een angst versterken. Ik kom vaak tijdens het wandelen ouders tegen die hun toch al bange kinderen (want grote hond dus eng in de ogen van een klein kind) al van meters afstand panisch vasthouden.
1. Een hond komt ongevraagd op je af en raakt je aan. Als je wil weglopen achtervolgt hij je. Met wat pech springt hij tegen je aan of lukt je gezicht.
Dat is voor een kind dat niet van honden houdt niét te doen. Ik vind het ook heel erg onterecht dat mijn kind dat van vreemden maar ook van familie allerlei tips krijgt hoe ermee om te gaan. Want dat is in essentie gewoon de taak van de eigenaar.
Gelukkig hebben we één familielid (een ervaren hondenbezitter met een zeer goed getrainde hond) die zelf de hond onder controle houdt en mijn zoon zó soms laat samenwerken met de hond. En m’n zoon leert hoe de hond ook naar hém luistert.
2. Jij weet natuurlijk niet wat erachter dat gedrag van de ouder zit. Ik ben nooit bang voor honden geweest, maar m’n kind dus wel. En toen hij jong was, een dreumes/peuter, vernachelde dat vaak onze wandelingen, want kind raakte van slag van de hond én de bemoeienis van de eigenaar want diegene zou hem wel even van z’n angst af helpen.
Even optillen en wachten tot de hond weg is kan dus een hoop gedoe voorkomen.
En is een respectvollere actie van ons dan in discussie moeten met een eigenaar dat wij geen les over honden hoeven, dankuwel.
•
maandag 27 maart 2023 16:24
Mijn kind is bang van alle dieren en vooral van honden. Als jouw katten niet apart kunnen van de kinderen die spelen, zal zijn dus niet komen spelen. Ze zal ook niet gillen trouwens, je krijgt haar de kamer met een loslopend dier niet in.
Er is nooit iets voorgevallen, andere kinderen hebben nergens last van. Partner en ik zijn niet bang van dieren, maar ook niet dol op honden.
Misschien accepteren dat er mensen zijn die het niet zo op dieren hebben en als ik kind toch komt spelen, deze uitleggen dat gillen niet werkt en begeleiden. Heb je daar geen zin in, tja, dan komt het kind niet spelen. Nee zeggen mag ook gewoon, van beide kanten.
Er is nooit iets voorgevallen, andere kinderen hebben nergens last van. Partner en ik zijn niet bang van dieren, maar ook niet dol op honden.
Misschien accepteren dat er mensen zijn die het niet zo op dieren hebben en als ik kind toch komt spelen, deze uitleggen dat gillen niet werkt en begeleiden. Heb je daar geen zin in, tja, dan komt het kind niet spelen. Nee zeggen mag ook gewoon, van beide kanten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
