Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
woensdag 31 december 2014 om 13:24
Hij blijkt hangende het onderzoek vrij te zijn, we kunnen navragen wanneer er door de officier een beslissing over verdere vervolging gedaan wordt (begreep ik gisteren), hij heeft twee weken vastgezeten schijnbaar. Hij mag geen contact opnemen volgens de politie. De afgelopen weken is er gewoon geen ruimte geweest om me ermee bezig te houden eigenlijk. Als kind volgende week weer naar school is en de crematie achter de rug is (het voelt gewoon als teveel nu) ga ik het eens rustig uitzoeken, hoe het nu allemaal verder gaat. Op een bepaalde manier stond ik daar maar half bij stil eigenlijk. We hebben aangifte gedaan en daarna alleen maar ons kind opgevangen. En eigenlijk had ik het misschien ook niet willen weten, de angst dat ie ineens toch contact opneemt is ook bij mij nu ineens heel groot.
Kindlief nog steeds niet aangekleed. Kindlief wil niet is alleen maar aan het huilen en ik wil er geen strijd van maken. Ik ga zelf maar even naar buiten, laatste boodschap doen voor vanavond.
Kindlief nog steeds niet aangekleed. Kindlief wil niet is alleen maar aan het huilen en ik wil er geen strijd van maken. Ik ga zelf maar even naar buiten, laatste boodschap doen voor vanavond.
woensdag 31 december 2014 om 14:28
Laatste boodschappen binnen, eigenlijk best wel stom, ik had niet echt meer iets nodig, meer voor het gevoel omdat morgen alles dicht is. Volgens mij kan ik nog een week een weeshuis voederen en dan nog heb ik niksin huis wat mijn eigen kind wegkrijgt . Ik heb uiteindelijk voor kindlief maar weer een pak vla extra gekocht, dat gaat er nog redelijk in en ik wil gewoon dat er af en toe iets ingaat. En eigen gemaakte milkshakes doen het ook nog wel af en toe, dus dat wordt dan vanavond maar het drankje.
Mag ik eerlijk zeggen dat ik er zo klaar mee ben vandaag. Ik voel alleen maar verdriet. Om ons kind, om ons gezin, om overleden familielid, om alles wat er in de afgelopen weken veranderd is en niet meer goed gaat komen. Gewoon ontzettend verdrietig en ook zo bang voor de toekomst. Vanavond luidden we een nieuw jaar in en ik ben eigenlijk alleen maar een brok verdriet en angst, kind net zo geloof ik. Kindlief heeft zich onder bed teruggetrokken met een deken over het hoofd en knuffels eronder en gaat al gillen als iemand de kamerdeur opendoet .Oudste is woest op de jongste omdat kindlief nu ook al het leukste feest van het jaar verpest en man is kwaad op alles en iedereen, want zo is er toch helemaal niks aan. Bah
Mag ik eerlijk zeggen dat ik er zo klaar mee ben vandaag. Ik voel alleen maar verdriet. Om ons kind, om ons gezin, om overleden familielid, om alles wat er in de afgelopen weken veranderd is en niet meer goed gaat komen. Gewoon ontzettend verdrietig en ook zo bang voor de toekomst. Vanavond luidden we een nieuw jaar in en ik ben eigenlijk alleen maar een brok verdriet en angst, kind net zo geloof ik. Kindlief heeft zich onder bed teruggetrokken met een deken over het hoofd en knuffels eronder en gaat al gillen als iemand de kamerdeur opendoet .Oudste is woest op de jongste omdat kindlief nu ook al het leukste feest van het jaar verpest en man is kwaad op alles en iedereen, want zo is er toch helemaal niks aan. Bah
woensdag 31 december 2014 om 14:42
Vanaf het begin heb ik je topic gevolgd.
Er spat zoveel verdriet en wanhoop van je laatste post af dat ik je even een dikke knuffel wil geven, virtueel.
Ik vind het zo ontzettend goed hoe je bezig bent met het opvangen van je kind(eren), wat een liefde moet je jongste van je voelen. Ook al is het nu misschien niet te merken, die voelt je liefde écht wel. Thuis veilig en geborgen, daar komt alles eruit. Het lijkt een onophoudelijke stroom, maar houd vol. Dit wordt minder, je kleintje zal helen.
Probeer met behulp van therapie o.i.d. met je man op één lijn te komen, dit kan niet alleen op jou neer blijven komen. Zoals je al schrijft, af en toe heb je ook lucht nodig en dat is heel normaal om zo'n situatie het hoofd te bieden (het zou eerder vreemd zijn als dat niet zo was).
* Let even op het vermelden van een geslacht, of iets waaruit mensen wat op kunnen maken (laatste zin/alinea uit je laatste post).
Er spat zoveel verdriet en wanhoop van je laatste post af dat ik je even een dikke knuffel wil geven, virtueel.
Ik vind het zo ontzettend goed hoe je bezig bent met het opvangen van je kind(eren), wat een liefde moet je jongste van je voelen. Ook al is het nu misschien niet te merken, die voelt je liefde écht wel. Thuis veilig en geborgen, daar komt alles eruit. Het lijkt een onophoudelijke stroom, maar houd vol. Dit wordt minder, je kleintje zal helen.
Probeer met behulp van therapie o.i.d. met je man op één lijn te komen, dit kan niet alleen op jou neer blijven komen. Zoals je al schrijft, af en toe heb je ook lucht nodig en dat is heel normaal om zo'n situatie het hoofd te bieden (het zou eerder vreemd zijn als dat niet zo was).
* Let even op het vermelden van een geslacht, of iets waaruit mensen wat op kunnen maken (laatste zin/alinea uit je laatste post).
woensdag 31 december 2014 om 15:37
Dat hoop ik ook heel erg dat het beter gaat worden. Als ik kind nu zie weet ik echt niet waar ik moet beginnen. Volkomen verloren voel ik me, een klein gebroken vogeltje en ik kan niet genoeg troost bieden. Ik heb het gegil genegeerd en ben onder het bed gekropen. Heb kindlief uit laten razen/huilen en uiteindelijk eruit gekregen dat kind vreselijk bang is van het vuurwerk. En daarin heeft kind nou net niks aan me, ik ben ook bang van vuurwerk en ben nu zo gespannen dat ik bij elke knal zo ongeveer door het plafond schiet. Kind dus ook en ik weet het gewoon niet meer. Ik zou geloof ik uren kunnen huilen
woensdag 31 december 2014 om 16:15
Maar lieve Stroop,
Het is toch ook een stomme dag waar anderen zoveel waarde aan hangen. Ik erger me ook rot aan al het vuurwerk.
Je kind gaat door een heel zware, verdrietige periode. Er is geen handleiding hoe hier juist mee om te gaan. Je man loopt met zijn ziel onder zijn arm (wat ik momenteel ook herken in mijn partner). Je oudste weet zich geen raad. Is boos op de situatie en op de jongste. Iets waar je vast goed in kunt komen, maar wel extra spanning met zich meebrengt. De nachtes zijn kort en heftig.
Er overlijdt tussendoor iemand in de familie. Iets dat opzich al slopend en verdrietig is (weet er na vannacht alles van) en dan speelt er ook nog van alles rondom de dader. Hij loopt 'vrij' rond. Jij en je gezin kunnen hem tegenkomen. Er is een mogelijkheid dat hij bij de uitvaart is. Er speelt momenteel van alles in de familie door wat er met kind is gebeurd.
Natuurlijk wil jij uren huilen. Je hebt er alle redenen voor.
Het is toch ook een stomme dag waar anderen zoveel waarde aan hangen. Ik erger me ook rot aan al het vuurwerk.
Je kind gaat door een heel zware, verdrietige periode. Er is geen handleiding hoe hier juist mee om te gaan. Je man loopt met zijn ziel onder zijn arm (wat ik momenteel ook herken in mijn partner). Je oudste weet zich geen raad. Is boos op de situatie en op de jongste. Iets waar je vast goed in kunt komen, maar wel extra spanning met zich meebrengt. De nachtes zijn kort en heftig.
Er overlijdt tussendoor iemand in de familie. Iets dat opzich al slopend en verdrietig is (weet er na vannacht alles van) en dan speelt er ook nog van alles rondom de dader. Hij loopt 'vrij' rond. Jij en je gezin kunnen hem tegenkomen. Er is een mogelijkheid dat hij bij de uitvaart is. Er speelt momenteel van alles in de familie door wat er met kind is gebeurd.
Natuurlijk wil jij uren huilen. Je hebt er alle redenen voor.
Amaqanda: "Zien wij er uit als een zwangerschapstest?"
woensdag 31 december 2014 om 20:03
Stroopwafelcake, ik heb je topic gisteren gelezen en wil je laten weten dat ik aan je denk.
Ik vind het verschrikkelijk dat iemand dit moedwillig bij jouw kind heeft gedaan. En dat jouw kind nu met zoveel schuldgevoel rondloopt en zoveel onverwerkte emoties en pijn heeft.
Het lijkt me een extra moeilijke tijd zo met de feestdagen, want waar jullie allemaal doorheen gaan is helemaal NIET leuk, terwijl dit een soort feestmaand is. Voor jullie dus totaal niet. Dit is de ergste tijd van jullie leven.
Ik leef met je mee en zal proberen mee te denken. Veel sterkte en liefs!!
Ik vind het verschrikkelijk dat iemand dit moedwillig bij jouw kind heeft gedaan. En dat jouw kind nu met zoveel schuldgevoel rondloopt en zoveel onverwerkte emoties en pijn heeft.
Het lijkt me een extra moeilijke tijd zo met de feestdagen, want waar jullie allemaal doorheen gaan is helemaal NIET leuk, terwijl dit een soort feestmaand is. Voor jullie dus totaal niet. Dit is de ergste tijd van jullie leven.
Ik leef met je mee en zal proberen mee te denken. Veel sterkte en liefs!!
woensdag 31 december 2014 om 20:18
Het is uiteindelijk met zo'n dag als alle anderen. Dat is zo, maar het voelt wel anders al is het alleen maar door het vuurwerk. Kind is helemaal over de toeren. Man is met de oudste weggegaan, die trokken het niet meer . We zijn nu dus samen ik ga denk ik maar onder de deken met de tablet een film opzetten voor kindlief ofzo, oordopjes in en hopen dat kind rustiger wordt. Deze avond mag voorbij zijn
woensdag 31 december 2014 om 20:38
Ideetjes om deze avond door te brengen met zo min mogelijk vuurwerk geluid:
Film kijken (had je zelf al bedacht)
Spelletje op de I-pad (Angry birds bijvoorbeeld, ook soort van afreageren)
Douchen
Kleuren met muziek op
Gewoon spel doen met muziek op
Of als jullie toch de hele avond met zijn tweeën zijn, kind even goed hard laten huilen en zelf stiekem ook een beetje mee doen. Niemand heeft er nu last van.
Hebben man en oudste een fijne plek om naar toe te gaan?
Film kijken (had je zelf al bedacht)
Spelletje op de I-pad (Angry birds bijvoorbeeld, ook soort van afreageren)
Douchen
Kleuren met muziek op
Gewoon spel doen met muziek op
Of als jullie toch de hele avond met zijn tweeën zijn, kind even goed hard laten huilen en zelf stiekem ook een beetje mee doen. Niemand heeft er nu last van.
Hebben man en oudste een fijne plek om naar toe te gaan?
Het is zoals het is
woensdag 31 december 2014 om 20:54
Ik weet niet waar man heen is gegaan, ik vermoed naar mijn schoonvader. Ik heb geen zin om het uit te zoeken nu, ik mag aannemen dat ie er wat van maakt met oudste. Hij heeft ook niet gezegd of ie terugkomt voor 12-en, hij was kwaad ik vroeg of ie alsjeblieft wilde stoppen met boos doen en toen is ie weggegaan . Dat douchen vind ik nog wel een optie voor kind, misschien dat kind er rustiger van wordt. Kindlief heeft al twee keer overgegeven van spanning
woensdag 31 december 2014 om 20:58
woensdag 31 december 2014 om 20:58
Stroop, geluidswinst kan te boeken zijn door naar de meest binnenste gelegen ruimte van het huis te gaan, desnoods is het de badkamer bij wijze van spreken. Kleed het in als jullie eigen feestje, daar hoort andermans feestjes geluid niet bij en we doen en laten wat kind wil, hoe gek ook. Mocht je het toevallig in huis hebben, dikke fleece stof voor bijv raam en buitendeur isoleert ook stukje geluid weg. Net als handdoeken voor de kieren van bijv een deur of de brievenbus.
Geluid dat kind wel prettig vindt, helpt ook dempen. Wat voor geluid dan ook, van film tot muziek tot samen heerlijk een schreeuw wedstrijd houden. Onder mom van allerlei andere redenen, maar wie weet lucht schreeuwen kind en/of jou even op. Desnoods even een appje oid naar buren als ze thuis zijn dat ze niet raar hoeven opkijken, met de smoes van eigen feestje met geluid als ze niets weten van wat er speelt.
Douchen kan inderdaad ook goed helpen tegen het geluid, nog meer als in diezelfde ruimte eigen geluid als tegenhanger is. Hoeft niet eens op groot volume, lang leve de weerkaatsende werking van binnen uit in de badkamer. Sterkte!
Geluid dat kind wel prettig vindt, helpt ook dempen. Wat voor geluid dan ook, van film tot muziek tot samen heerlijk een schreeuw wedstrijd houden. Onder mom van allerlei andere redenen, maar wie weet lucht schreeuwen kind en/of jou even op. Desnoods even een appje oid naar buren als ze thuis zijn dat ze niet raar hoeven opkijken, met de smoes van eigen feestje met geluid als ze niets weten van wat er speelt.
Douchen kan inderdaad ook goed helpen tegen het geluid, nog meer als in diezelfde ruimte eigen geluid als tegenhanger is. Hoeft niet eens op groot volume, lang leve de weerkaatsende werking van binnen uit in de badkamer. Sterkte!
when you wish upon a star...
woensdag 31 december 2014 om 21:02
quote:Aztec schreef op 31 december 2014 @ 20:58:
Ook dat nog. Wat verdrietig, Stroopwafelcake Weet je, jullie hebben hier niet voor gekozen, maar jullie zullen het wel samen moeten doen. Vanavond of morgen weer een nieuwe kans. Ik hoop inderdaad dat ze ergens zijn waar ze ook even kunnen ontladen en waar je oudste ook wat kan ontspannen.Mooi gezegd.
Ook dat nog. Wat verdrietig, Stroopwafelcake Weet je, jullie hebben hier niet voor gekozen, maar jullie zullen het wel samen moeten doen. Vanavond of morgen weer een nieuwe kans. Ik hoop inderdaad dat ze ergens zijn waar ze ook even kunnen ontladen en waar je oudste ook wat kan ontspannen.Mooi gezegd.
Amaqanda: "Zien wij er uit als een zwangerschapstest?"
