Kinderen
alle pijlers
Kinderen: waarom doen alsof je leven voorbij is?
woensdag 17 april 2013 07:56
Ik vroeg mij al langere tijd wat af....
Ik ben zwanger en verwacht (lees: hoop) op korte termijn te bevallen. Ik heb veel lichamelijke klachten en probeer hier weinig over te zeuren. Desondanks komt het toch wel eens voor dat ik hier eens wat over laat vallen. Ik krijg de raarste reacties. Althans, ík vind het rare reacties.
Even los daarvan, waarom doen mensen -zowel met als zonder kinderen- voorkomen alsof je leven volledig voorbij is zodra er een kindje is?
Voorbeelden:
- na een slechte nacht, veel pijn, weinig geslapen: "wen er alvast maar aan, straks is het nog veel erger!"
- over afvallen na de zwangerschap: "je hebt straks geen tijd meer om te eten en bent letterlijk de hele dag in de weer, zonder een moment rust, dus die kilo's vliegen eraf!"
- over het plannen van een festivalweekendje: "daar heb je straks helemaal geen tijd voor met die kleine, je bent dan druk met poepluiers, snotlappen en flesjes!"
- ik lig op de bank een film te kijken/ een boek te lezen: "jahaa, geniet er nog maar ff van, straks kan dat niet meer"
Etc. Etc. Met name opmerkingen als "straks is het gedaan met de rust, geniet er nog even van" (vast goedbedoeld, maar ik verga soms echt van de pijn, dus vind ik 'genieten' nogal soort van onhaalbaar momenteel...) en "wen er vast maar aan, straks heb je al helemaal geen nachtrust meer/ geen tijd meer voor ontspanning/ geen tijd meer voor jezelf/ geen tijd meer voor uitstapjes/ geen mogelijkheid meer voor leuke activiteiten/ geen leven meer".... Waarom? Ben niet achterlijk en zie momenteel eigenlijk -vooral door al deze opmerkingen- alleen maar de nadelen van ouderschap in, dus ben niet het type wat even van haar 'roze wolk' gehaald moet worden.
Waarom kan het ouderschap niet iets positiever gebracht worden? Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft? Ik ervaar bij mezelf dat ik a) negatief ga denken over het ouderschap en b) het ouderschap ga verdedigen, dat het dus wél leuk kan zijn (om mezelf moed in te praten haha).
Ben heel benieuwd waar die negativiteit vandaan komt, wat is het nut om dit richting aanstaande ouders te ventileren en hebben anderen misschien een heel andere of juist dezelfde ervaring?
Ik ben zwanger en verwacht (lees: hoop) op korte termijn te bevallen. Ik heb veel lichamelijke klachten en probeer hier weinig over te zeuren. Desondanks komt het toch wel eens voor dat ik hier eens wat over laat vallen. Ik krijg de raarste reacties. Althans, ík vind het rare reacties.
Even los daarvan, waarom doen mensen -zowel met als zonder kinderen- voorkomen alsof je leven volledig voorbij is zodra er een kindje is?
Voorbeelden:
- na een slechte nacht, veel pijn, weinig geslapen: "wen er alvast maar aan, straks is het nog veel erger!"
- over afvallen na de zwangerschap: "je hebt straks geen tijd meer om te eten en bent letterlijk de hele dag in de weer, zonder een moment rust, dus die kilo's vliegen eraf!"
- over het plannen van een festivalweekendje: "daar heb je straks helemaal geen tijd voor met die kleine, je bent dan druk met poepluiers, snotlappen en flesjes!"
- ik lig op de bank een film te kijken/ een boek te lezen: "jahaa, geniet er nog maar ff van, straks kan dat niet meer"
Etc. Etc. Met name opmerkingen als "straks is het gedaan met de rust, geniet er nog even van" (vast goedbedoeld, maar ik verga soms echt van de pijn, dus vind ik 'genieten' nogal soort van onhaalbaar momenteel...) en "wen er vast maar aan, straks heb je al helemaal geen nachtrust meer/ geen tijd meer voor ontspanning/ geen tijd meer voor jezelf/ geen tijd meer voor uitstapjes/ geen mogelijkheid meer voor leuke activiteiten/ geen leven meer".... Waarom? Ben niet achterlijk en zie momenteel eigenlijk -vooral door al deze opmerkingen- alleen maar de nadelen van ouderschap in, dus ben niet het type wat even van haar 'roze wolk' gehaald moet worden.
Waarom kan het ouderschap niet iets positiever gebracht worden? Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft? Ik ervaar bij mezelf dat ik a) negatief ga denken over het ouderschap en b) het ouderschap ga verdedigen, dat het dus wél leuk kan zijn (om mezelf moed in te praten haha).
Ben heel benieuwd waar die negativiteit vandaan komt, wat is het nut om dit richting aanstaande ouders te ventileren en hebben anderen misschien een heel andere of juist dezelfde ervaring?
woensdag 17 april 2013 09:10
quote:sorrell schreef op 17 april 2013 @ 09:07:
[...]
Haha, id die kerstspecial, en het boekje "dat leuke eerste jaar" herkenning!
Wij hadden het boekje "oei ik groei" tot onze bijbel verheven.. Vrijwel alles konden we wel op de een of andere manier linken aan onze kinderen en dan verzuchte mijn man weer als ik in paniek was "schatje het is maar een fase'
Hahahaaa, ik heb na een maand of 4 elk boek wat ik had omtrent baby's/ritmes verbrand heerlijk!!!!
Gezond verstand werkt nog altijd het beste.....
[...]
Haha, id die kerstspecial, en het boekje "dat leuke eerste jaar" herkenning!
Wij hadden het boekje "oei ik groei" tot onze bijbel verheven.. Vrijwel alles konden we wel op de een of andere manier linken aan onze kinderen en dan verzuchte mijn man weer als ik in paniek was "schatje het is maar een fase'
Hahahaaa, ik heb na een maand of 4 elk boek wat ik had omtrent baby's/ritmes verbrand heerlijk!!!!
Gezond verstand werkt nog altijd het beste.....
woensdag 17 april 2013 09:10
Tuurlijk zal de tijd die je nu voor jezelf hebt, dadelijk stukken minder worden. Klein kindje is geen kattepis, het vergt tijd, werk en energie. Maar, als je het goed kan regelen met ouders/familie/vrienden, en je partner kun je dit toch prima afwisselen? Zodat je ook nog wel wat tijd voor je zelf en samen met je partner overhoud? Dat is namelijk ook erg belangrijk!
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
woensdag 17 april 2013 09:10
"Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft?
Hier moet je je niet in vergissen. Het is ook maar net hoe je kinderen zijn. De ene slaapt veel en leest later graag een boekje op eigen kamer, de ander slaapt slechts paar uurtjes en breekt het hele huis af vanwege bruisende energie.
Dus ook kwestie van 'geluk hebben' welke genen en karakter je kind heeft.
Hier moet je je niet in vergissen. Het is ook maar net hoe je kinderen zijn. De ene slaapt veel en leest later graag een boekje op eigen kamer, de ander slaapt slechts paar uurtjes en breekt het hele huis af vanwege bruisende energie.
Dus ook kwestie van 'geluk hebben' welke genen en karakter je kind heeft.
woensdag 17 april 2013 09:11
Haha die kilo's heb ik er pas sinds kort weer af (de kinderen zijn 13 en 15). Het "ergste" is dat je plannen altijd in de war lopen. Moet je ergens zo laat zijn, sta je net buiten met zijn allen, jassen aan, schoenen aan, handschoenen, mutsen en ja hoor heeft er een een poepbroek, huppetee weer naar binnen en jij te laat op je afspraak. Slapeloze nachten heb ik nauwelijks gehad eigenlijk, ze sliepen met 6 weken door. Wat me ook tegen viel was de enorme berg was. Ik dacht hoeveel plek nemen die kleine kleertjes nu in? Nou ja eerlijk is eerlijk, nu ze puber zijn en ook nog eens veel sporten is die was inderdaad nog veel meer geworden. De rest wordt makkelijker, ze poepen niet meer in hun broek, ze trekken hun eigen jas en schoenen aan als we weg moeten, ze kunnen alleen thuis blijven, ze kunnen zelfs een maaltijd koken (ok let niet op de ravage in de keuken). Maar dan nog, dan breekt er eentje wat met voetbal en dan zit je de hele zaterdagmiddag op de spoedeisende hulp en vervolgens mag je wekenlang taxi spelen (leuk op de middelbare school word je opeens gebeld dat ze uitval hebben en dan beginnen ze pas weer om 10 uur etc). Dus houd er rekening mee dat je plannen de komende 18 jaar gewoon standaard in het honderd lopen 
Maar het gekke is dat als ik nu zie bij stellen zonder kinderen hoe alles gesmeerd en volgens plan loopt dan lijkt me dat zo ontzettend saai. Eigenlijk vind ik het heerlijk die drukte en alles wat in het honderd loopt hahaha.
Maar het gekke is dat als ik nu zie bij stellen zonder kinderen hoe alles gesmeerd en volgens plan loopt dan lijkt me dat zo ontzettend saai. Eigenlijk vind ik het heerlijk die drukte en alles wat in het honderd loopt hahaha.
woensdag 17 april 2013 09:13
quote:carrotsandpeas schreef op 17 april 2013 @ 08:56:
Maar is 't ook léuk Troeta, voor jou, de kinderen? Tuurlijk, dat weet ik ook wel, maar het klinkt zo negatief. Krijg in mijn omgeving veel van dit soort reacties en denk dan stiekem echt wel eens, waarom "beginnen" we er überhaupt met z'n allen aan?
Ik snap ook dat 't per kind anders is, of oppassen al dan niet mogelijk is. Gelukkig zijn er ook enkele succesverhalen natuurlijk
Omdat we ook maar door hormonen gedreven zijn en de evolutie heeft bepaald dat voortplanten goed is voor de soort.
Onderzoek na onderzoek wijst uit dat mensen met kinderen een dip in hun geluksgevoel ervaren op het moment dat ze kleine kinderen in huis hebben. Dus we beginnen er echt niet aan omdat het zo 'leuk' is.
Waarom raakte je zwanger? toch ook omdat je klapperende eierstokken had, omdat je vertederd raakte bij het zien van zo'n klein zacht knurfje? Hormonen, hormonen en hormonen. Daar gaat geen enkele rationele gedachte aan vooraf. En gelukkig maar, want dan was onze soort snel uitgestorven. Hoewel dat voor onze planeet niet persé slecht zou zijn, is het toch evolutionair en genetisch bepaald dat variatie van soorten belangrijk is. Dus blijven wij ons gewoon voortplanten en doen nog alsof het leuk is ook.
Maar is 't ook léuk Troeta, voor jou, de kinderen? Tuurlijk, dat weet ik ook wel, maar het klinkt zo negatief. Krijg in mijn omgeving veel van dit soort reacties en denk dan stiekem echt wel eens, waarom "beginnen" we er überhaupt met z'n allen aan?
Ik snap ook dat 't per kind anders is, of oppassen al dan niet mogelijk is. Gelukkig zijn er ook enkele succesverhalen natuurlijk
Omdat we ook maar door hormonen gedreven zijn en de evolutie heeft bepaald dat voortplanten goed is voor de soort.
Onderzoek na onderzoek wijst uit dat mensen met kinderen een dip in hun geluksgevoel ervaren op het moment dat ze kleine kinderen in huis hebben. Dus we beginnen er echt niet aan omdat het zo 'leuk' is.
Waarom raakte je zwanger? toch ook omdat je klapperende eierstokken had, omdat je vertederd raakte bij het zien van zo'n klein zacht knurfje? Hormonen, hormonen en hormonen. Daar gaat geen enkele rationele gedachte aan vooraf. En gelukkig maar, want dan was onze soort snel uitgestorven. Hoewel dat voor onze planeet niet persé slecht zou zijn, is het toch evolutionair en genetisch bepaald dat variatie van soorten belangrijk is. Dus blijven wij ons gewoon voortplanten en doen nog alsof het leuk is ook.
woensdag 17 april 2013 09:16
quote:sorrell schreef op 17 april 2013 @ 09:07:
[...]
Haha, id die kerstspecial, en het boekje "dat leuke eerste jaar" herkenning!
Wij hadden het boekje "oei ik groei" tot onze bijbel verheven.. Vrijwel alles konden we wel op de een of andere manier linken aan onze kinderen en dan verzuchte mijn man weer als ik in paniek was "schatje het is maar een fase'
Whahaha jaaaa, Beatrijs de baby goeroe.
Ik kreeg later het boekje "Dagboek van een ettertje "....een feest van herkenning vol humor.
Mijn baby had het geschreven for sure
[...]
Haha, id die kerstspecial, en het boekje "dat leuke eerste jaar" herkenning!
Wij hadden het boekje "oei ik groei" tot onze bijbel verheven.. Vrijwel alles konden we wel op de een of andere manier linken aan onze kinderen en dan verzuchte mijn man weer als ik in paniek was "schatje het is maar een fase'
Whahaha jaaaa, Beatrijs de baby goeroe.
Ik kreeg later het boekje "Dagboek van een ettertje "....een feest van herkenning vol humor.
Mijn baby had het geschreven for sure
woensdag 17 april 2013 09:16
Vreselijk die ongevraagde zwartgallige, verkneukelvoorspellinkjes van mensen als je zwanger bent. Lekker genieten bij voorbaat dat het soms zwaar kan zijn, een baby.
Bah.
Ik heb iedereen die mij op die manier toesprak netjes maar ferm te verstaan gegeven dat ik niet geïnteresseerd was. Kinderachtig gedoe.
Als je er als aanstaande moeder zelf naar vraagt, aan ervaren ouders, ok. Maar mijn ervaring is dat ik ze vooral ongevraagd kreeg, die onheilswaarschuwingen.
In mijn geval klopte het ook totaal niet. De nachtvoedingen waren pittig, die wisselden we veel af en overdag sliep mijn dochter veel. Dan sliep ik gezellig met haar op als ik er behoefte aan had.
De babytijd was reuze knus bij mij thuis. Dat kan ook. Maar het lijkt wel alsof het leuker is om te gnuiven dat het zo zwaar is allemaal. Alsof het je toegewenst wordt.
Ik wens je veel geluk en plezier met je baby.
Bah.
Ik heb iedereen die mij op die manier toesprak netjes maar ferm te verstaan gegeven dat ik niet geïnteresseerd was. Kinderachtig gedoe.
Als je er als aanstaande moeder zelf naar vraagt, aan ervaren ouders, ok. Maar mijn ervaring is dat ik ze vooral ongevraagd kreeg, die onheilswaarschuwingen.
In mijn geval klopte het ook totaal niet. De nachtvoedingen waren pittig, die wisselden we veel af en overdag sliep mijn dochter veel. Dan sliep ik gezellig met haar op als ik er behoefte aan had.
De babytijd was reuze knus bij mij thuis. Dat kan ook. Maar het lijkt wel alsof het leuker is om te gnuiven dat het zo zwaar is allemaal. Alsof het je toegewenst wordt.
Ik wens je veel geluk en plezier met je baby.
woensdag 17 april 2013 09:18
Relax!!! Komt goed!!!!!
Ik heb een tweeling van 4 maanden en ik ben weer op mijn oude gewicht. Ik ben afgelopen weekend dronken geworden en uitgeweest. En Koninginnedag gaan we ook lekker vieren, kindjes gaan naar opa en oma.
Maar: ik ben nu echt gesloopt door mijn stap avond en weet dat dat nu helaas even zo werkt. Je kan niet alles hebben, zeker niet als de baby's zo klein zijn.
Maar: wat is het super super SUPER om een baby (of twee!) te hebben! Ik ben idd veel vaker moe (en ik sliep mijn hele zwangerschap niet door restless leg syndroom), en werkelijk alles moet gepland worden en één van mijn baby's slaapt nog niet door, en ik dus ook niet, maar waaaaaaauuuuuuw wat zijn wij verliefd op ze! Het is overweldigend! Elke keer dat ze naar me lachen, ik ze hardop hoor schateren, als we lekker aan het knuffelen zijn, als ik merk dat ze ineens weer wat kunnen, echt: ik heb 100x meer geluksmomenten in mijn leven dan ik vroeger had. Heb ook heel wat meer gehuild, van vermoeidheid en onzekerheden. Maar die geluksmomenten, die maken alles goed! Echt! Komt goed!!!
Ik heb een tweeling van 4 maanden en ik ben weer op mijn oude gewicht. Ik ben afgelopen weekend dronken geworden en uitgeweest. En Koninginnedag gaan we ook lekker vieren, kindjes gaan naar opa en oma.
Maar: ik ben nu echt gesloopt door mijn stap avond en weet dat dat nu helaas even zo werkt. Je kan niet alles hebben, zeker niet als de baby's zo klein zijn.
Maar: wat is het super super SUPER om een baby (of twee!) te hebben! Ik ben idd veel vaker moe (en ik sliep mijn hele zwangerschap niet door restless leg syndroom), en werkelijk alles moet gepland worden en één van mijn baby's slaapt nog niet door, en ik dus ook niet, maar waaaaaaauuuuuuw wat zijn wij verliefd op ze! Het is overweldigend! Elke keer dat ze naar me lachen, ik ze hardop hoor schateren, als we lekker aan het knuffelen zijn, als ik merk dat ze ineens weer wat kunnen, echt: ik heb 100x meer geluksmomenten in mijn leven dan ik vroeger had. Heb ook heel wat meer gehuild, van vermoeidheid en onzekerheden. Maar die geluksmomenten, die maken alles goed! Echt! Komt goed!!!
woensdag 17 april 2013 09:21
quote:Lilith75 schreef op 17 april 2013 @ 09:16:
[...]
Whahaha jaaaa, Beatrijs de baby goeroe.
Ik kreeg later het boekje "Dagboek van een ettertje "....een feest van herkenning vol humor.
Mijn baby had het geschreven for sure
Beatrijs was zo erg
"Dagboek van een ettertje" kijk daar hadden we nu wat aan, eindelijk realistisch
[...]
Whahaha jaaaa, Beatrijs de baby goeroe.
Ik kreeg later het boekje "Dagboek van een ettertje "....een feest van herkenning vol humor.
Mijn baby had het geschreven for sure
Beatrijs was zo erg
"Dagboek van een ettertje" kijk daar hadden we nu wat aan, eindelijk realistisch
woensdag 17 april 2013 09:22
O, ja wat een spannende tijd is dat toch. "in verwachting" en inderdaad zelf heb ik ook 100x gedacht, goh, wat valt dit me tegen, had niemand me vooraf kunnen waarschuwen?? Dit is niet zoals het plaatje dat ik had in mijn hoofd? Maar ik zou het nooit gemist willen hebben. Het was de vreselijkste en de mooiste tijd van mijn leven ( en vreselijk was het echt want ik ben vlak na de geboorte van mijn 2de gescheiden, en heb een nieuw leven opgebouwd met mijn 2 kindertjes) nu zijn ze 4 en 5. En als ik ze zie ben ik oprecht gelukkig. Zelfs ondanks alle ongemakken en drama en wat er ook bij komt kijken denk ik wel eens: ach, ik wil er best nog wel 1tje
Het is een soort achtbaan, als je er in zit denk je: dit nooooit meer, als je er uitstapt zeg je lachend: zullen we nog een keertje?
succes. Maak er maar wat van!
Het is een soort achtbaan, als je er in zit denk je: dit nooooit meer, als je er uitstapt zeg je lachend: zullen we nog een keertje?
succes. Maak er maar wat van!
woensdag 17 april 2013 09:22
Eleonora,
Ongevraagd is ook vreselijk, ik zal alleen mijn mening geven als daarom gevraagd wordt.En niet vol zwartgalligheid, vooral met een twist ( dagboek van een ettertje) humor relativeren , maar mooier maken dan het is ? nee het is zwaar en ja ook ligt veel aan hoe jezelf bent ,, hoe je baby is , veel factoren spelen mee.
Ongevraagd is ook vreselijk, ik zal alleen mijn mening geven als daarom gevraagd wordt.En niet vol zwartgalligheid, vooral met een twist ( dagboek van een ettertje) humor relativeren , maar mooier maken dan het is ? nee het is zwaar en ja ook ligt veel aan hoe jezelf bent ,, hoe je baby is , veel factoren spelen mee.
woensdag 17 april 2013 09:24
woensdag 17 april 2013 09:32
@ non_blonde: dank je wel, lief van je! Hoe gaat 't nu met jouw klachten?
@ Kathetina: hormonen, dat snap ik, vind kinderen op de wereld zetten ook zeker erg aan te bevelen gezien de voortzetting van de mensheid Maaaaar ik bedoel eigenlijk te zeggen dat ik me echt wel eens afvraag waarom sommigen überhaupt meer dan één kind krijgen wanneer ik bij de eerste alleen maar drama, drama en nog eens drama te horen heb gekregen. M.a.w. er móet toch een keerzijde zijn, als in het kan ook leuk zijn, want als het echt een living hell is, dan zou je wel gek zijn om te verlangen naar een nummer 2 (of meer).
@ Eleonora: dank je!!
Ik snap trouwens ook dat sommige ouders behoefte hebben om hun stress en spanningen zo nu en dan te ventileren. Dat je dan alleen even de negatieve kanten hoort. Die neiging hebben we denk ik allemaal wel eens, ff lekker klagen. Maar soms wel een heeel klein beetje zorgwekkend voor een hoogzwangere, die nog niet precies weet wat haar te wachten staat. Maar da's mijn beleving..,
@ Kathetina: hormonen, dat snap ik, vind kinderen op de wereld zetten ook zeker erg aan te bevelen gezien de voortzetting van de mensheid Maaaaar ik bedoel eigenlijk te zeggen dat ik me echt wel eens afvraag waarom sommigen überhaupt meer dan één kind krijgen wanneer ik bij de eerste alleen maar drama, drama en nog eens drama te horen heb gekregen. M.a.w. er móet toch een keerzijde zijn, als in het kan ook leuk zijn, want als het echt een living hell is, dan zou je wel gek zijn om te verlangen naar een nummer 2 (of meer).
@ Eleonora: dank je!!
Ik snap trouwens ook dat sommige ouders behoefte hebben om hun stress en spanningen zo nu en dan te ventileren. Dat je dan alleen even de negatieve kanten hoort. Die neiging hebben we denk ik allemaal wel eens, ff lekker klagen. Maar soms wel een heeel klein beetje zorgwekkend voor een hoogzwangere, die nog niet precies weet wat haar te wachten staat. Maar da's mijn beleving..,
woensdag 17 april 2013 09:33
quote:Eleonora schreef op 17 april 2013 @ 09:16:
Vreselijk die ongevraagde zwartgallige, verkneukelvoorspellinkjes van mensen als je zwanger bent. Lekker genieten bij voorbaat dat het soms zwaar kan zijn, een baby.
Bah.
Ik heb iedereen die mij op die manier toesprak netjes maar ferm te verstaan gegeven dat ik niet geïnteresseerd was. Kinderachtig gedoe.
Helemaal mee eens, heel goed verwoord. En heel goed van je dat je er stevig tegenin bent gegaan. Ik heb ook een hekel aan dat hoge 'wacht maar' gehalte van de opmerkingen van ouders met net iets oudere kinderen. Nu heeft mijn oudste kind autisme, dus bij mij zijn de meeste mensen er wel mee opgehouden, maar voorheen kreeg ik het ook veelvuldig te horen. Wacht maar tot je hoogzwanger bent. Wacht maar tot de baby er is. Wacht maar tot hij zes weken is. Wacht maar tot hij kruipt. Wacht maar tot hij loopt. Et cetera. Zo irritant.
Ik vind het trouwens sowieso een rare formulering dat je leven voorbij is, alsof je alleen een leven hebt als je de hele dag kunt gaan en staan waar je wil, zoveel kunt uitgaan en reizen als je wil. Natuurlijk wordt je leven anders, natuurlijk mis je wel eens tijd voor jezelf, maar daar wen je op je eigen tempo ook wel weer aan en dat heb je waarschijnlijk ook wel ingecalculeerd voor je aan kinderen begon.
Vreselijk die ongevraagde zwartgallige, verkneukelvoorspellinkjes van mensen als je zwanger bent. Lekker genieten bij voorbaat dat het soms zwaar kan zijn, een baby.
Bah.
Ik heb iedereen die mij op die manier toesprak netjes maar ferm te verstaan gegeven dat ik niet geïnteresseerd was. Kinderachtig gedoe.
Helemaal mee eens, heel goed verwoord. En heel goed van je dat je er stevig tegenin bent gegaan. Ik heb ook een hekel aan dat hoge 'wacht maar' gehalte van de opmerkingen van ouders met net iets oudere kinderen. Nu heeft mijn oudste kind autisme, dus bij mij zijn de meeste mensen er wel mee opgehouden, maar voorheen kreeg ik het ook veelvuldig te horen. Wacht maar tot je hoogzwanger bent. Wacht maar tot de baby er is. Wacht maar tot hij zes weken is. Wacht maar tot hij kruipt. Wacht maar tot hij loopt. Et cetera. Zo irritant.
Ik vind het trouwens sowieso een rare formulering dat je leven voorbij is, alsof je alleen een leven hebt als je de hele dag kunt gaan en staan waar je wil, zoveel kunt uitgaan en reizen als je wil. Natuurlijk wordt je leven anders, natuurlijk mis je wel eens tijd voor jezelf, maar daar wen je op je eigen tempo ook wel weer aan en dat heb je waarschijnlijk ook wel ingecalculeerd voor je aan kinderen begon.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 17 april 2013 09:36
Heel slecht.... ik ben volledig uitgeschakeld, kan met moeite voor mijn kind zorgen en heb veel hulp.
Ga binnenkort wel aan een zwaar traject beginnen zodat de pijn beheersbaar en leefbaar wordt.
Maar houdt de moed erin hoor meid want ik ben wel een uitzondering, meeste vrouwen knappen na de bevalling wel weer op....heb je trouwens nu wel fysio e.d?
Ga binnenkort wel aan een zwaar traject beginnen zodat de pijn beheersbaar en leefbaar wordt.
Maar houdt de moed erin hoor meid want ik ben wel een uitzondering, meeste vrouwen knappen na de bevalling wel weer op....heb je trouwens nu wel fysio e.d?
woensdag 17 april 2013 09:37
Dochter is zeven weken, dus ik zit weer midden in de babytijd, en ik vind het weer geweldig!
Ja, mijn bekken ligt nog altijd in puin, dus alles doet nog altijd veel pijn, maar een draagdoek helpt al (asymmetrisch tillen is de pest, en een baby til/draag je ongemerkt heel erg veel), rustig aan doen, meeslapen en vooral niet te veel willen doen helpt ook. En begeleiding door een goede bekkenfysio, erg belangrijk!
Een nacht doorslapen zit er niet in, overigens meer vanwege de kiezen krijgende peuter dan vanwege de pasgeboren baby. Ik ben wel moe, en heb nu gewoon niet zo veel behoefte aan uit gaan. Ik wil nog helemaal niet een weekend zonder baby, en de noodzaak dan te kolven maakt het helemaal geen aantrekkelijk idee. Maar ik hoef dus ook niet zo nodig uit of weg, dus een opoffering is het zeker niet.
Dochter is een maxi cosi krijser, dus meer dan een kwartier in de auto trekken onze zenuwen (en trommelvliezen) niet. Dus gaan we nu veel met het ov, ook leuk.
Plannen is leuk, maar regelmatig blijken de plannen praktisch niet haalbaar met een baby en een peuter. Stug vasthouden aan mijn planning levert dan alleen maar stress op, juist loslaten en meeveren zorgt voor de meeste rust. En dan is het ook gewoon heel erg leuk, vind ik. Lekker samen met dochter in bed loungen, af en toe naar de stad. Met zoon naar peuterdans. Spontaan uit lunchen met zijn vieren. Het zijn de kleine dingen waar voor mij het grote geluk in zit Aankomende vrijdag gaan zoon en dochter samen een dagje naar oma en opa. Vriend en ik gaan uit lunchen, en waarschijnlijk thuis een middagdutje doen Niet zo spannend als een weekend naar Parijs, maar wat zullen we er van genieten! En wat zullen we er van genieten als we s avonds onze kindjes weer ophalen en weer compleet zijn met zn vieren
Wat mij betreft is mijn leven niet geeindigd, maar het is wel veranderd. Niet beter of slechter geworden, maar gewoon anders.
Ja, mijn bekken ligt nog altijd in puin, dus alles doet nog altijd veel pijn, maar een draagdoek helpt al (asymmetrisch tillen is de pest, en een baby til/draag je ongemerkt heel erg veel), rustig aan doen, meeslapen en vooral niet te veel willen doen helpt ook. En begeleiding door een goede bekkenfysio, erg belangrijk!
Een nacht doorslapen zit er niet in, overigens meer vanwege de kiezen krijgende peuter dan vanwege de pasgeboren baby. Ik ben wel moe, en heb nu gewoon niet zo veel behoefte aan uit gaan. Ik wil nog helemaal niet een weekend zonder baby, en de noodzaak dan te kolven maakt het helemaal geen aantrekkelijk idee. Maar ik hoef dus ook niet zo nodig uit of weg, dus een opoffering is het zeker niet.
Dochter is een maxi cosi krijser, dus meer dan een kwartier in de auto trekken onze zenuwen (en trommelvliezen) niet. Dus gaan we nu veel met het ov, ook leuk.
Plannen is leuk, maar regelmatig blijken de plannen praktisch niet haalbaar met een baby en een peuter. Stug vasthouden aan mijn planning levert dan alleen maar stress op, juist loslaten en meeveren zorgt voor de meeste rust. En dan is het ook gewoon heel erg leuk, vind ik. Lekker samen met dochter in bed loungen, af en toe naar de stad. Met zoon naar peuterdans. Spontaan uit lunchen met zijn vieren. Het zijn de kleine dingen waar voor mij het grote geluk in zit Aankomende vrijdag gaan zoon en dochter samen een dagje naar oma en opa. Vriend en ik gaan uit lunchen, en waarschijnlijk thuis een middagdutje doen Niet zo spannend als een weekend naar Parijs, maar wat zullen we er van genieten! En wat zullen we er van genieten als we s avonds onze kindjes weer ophalen en weer compleet zijn met zn vieren
Wat mij betreft is mijn leven niet geeindigd, maar het is wel veranderd. Niet beter of slechter geworden, maar gewoon anders.
woensdag 17 april 2013 09:37
Natuurlijk is je leven niet voorbij. Je leven wordt alleen anders omdat je prioriteiten en zorgeloosheid veranderen. Met een beetje geluk krijg je gezonde kinderen en kan je de dingen die voor jou belangrijk zijn, naast het ouderschap blijven doen. In mijn geval is dat helaas lastiger. Door regelmatige onverwachte ziekenhuisopnames van een van onze kinderen, is het voor mij onmogelijk om te werken. Daar baal ik wel eens van. Maar dat wil niet zeggen dat ik al 15 jaar achter de geraniums zit, ik heb een leuk leven dat door omstandigheden anders is dan ik het liefst zou willen. Maar zolang je flexibel bent, kan je gewoon een sociaal leven hebben en is zelfs zoiets als ook een jaar buitenland met een ziek kind, prima te doen.
woensdag 17 april 2013 09:39
quote:carrotsandpeas schreef op 17 april 2013 @ 08:26:
Goh ja, wat is dat dan hè Soley79, dat je in die tredmolen geraakt en er eigenlijk zelf niet meer 1,2,3 uit kan stappen? En heeft iemand in de omgeving bijv. niet gevraagd/ aangeboden eens op te passen? Hoewel ik me dan ook kan voorstellen dat je dit afslaat.
De meesten hebben het niet eens doorgehad denk ik. Kraamvisite bv. Mijn ouders wonen verder weg, die kwamen regelmatig, maar ja, werken zelf allebei fulltime, een end rijden, dus die konden ook niet altijd hier zijn. Dat zijn wel degenen geweest die op een gegegeven moment op een middag voor de deur stonden, dochter van mijn arm plukten en mij de deur uitstuurden om een rondje te gaan lopen. En vanaf dat ze een maand of drie was haar af en toe een weekend ophaalden om te logeren. Maar dat deden zij zelf, vragen daar kwam ik echt niet op. De andere opa en oma zijn niet echt oppas-geschikt.
En idd die tredmolen, je blijft maar doorhobbelen. Praatte ook eigenlijk er niet over dat het niet goed ging. Dus ja,als ik je een advies mee kan geven, probeer dat te vermijden. Achteraf weet ik wel, dat had ik, hadden we, anders aan moeten pakken. Op het moment zelf was ik er simpelweg niet toe in staat.
Goh ja, wat is dat dan hè Soley79, dat je in die tredmolen geraakt en er eigenlijk zelf niet meer 1,2,3 uit kan stappen? En heeft iemand in de omgeving bijv. niet gevraagd/ aangeboden eens op te passen? Hoewel ik me dan ook kan voorstellen dat je dit afslaat.
De meesten hebben het niet eens doorgehad denk ik. Kraamvisite bv. Mijn ouders wonen verder weg, die kwamen regelmatig, maar ja, werken zelf allebei fulltime, een end rijden, dus die konden ook niet altijd hier zijn. Dat zijn wel degenen geweest die op een gegegeven moment op een middag voor de deur stonden, dochter van mijn arm plukten en mij de deur uitstuurden om een rondje te gaan lopen. En vanaf dat ze een maand of drie was haar af en toe een weekend ophaalden om te logeren. Maar dat deden zij zelf, vragen daar kwam ik echt niet op. De andere opa en oma zijn niet echt oppas-geschikt.
En idd die tredmolen, je blijft maar doorhobbelen. Praatte ook eigenlijk er niet over dat het niet goed ging. Dus ja,als ik je een advies mee kan geven, probeer dat te vermijden. Achteraf weet ik wel, dat had ik, hadden we, anders aan moeten pakken. Op het moment zelf was ik er simpelweg niet toe in staat.
woensdag 17 april 2013 09:39
Herken zelf ook die achtbaan beleving, fases komen en gaan soms heel vlug opgekomen en roetsch weer voorbij.
Met elk zijn leuke en mooie en soms ook lastige momenten.
Van nature ben ik echt een stresskip, dus wat ik de afgelopen drie jaar na de geboorte heb geleerd is, rustig blijven en ademhalen, laat je niet gek maken en vertrouw op je gevoel.
En luister niet te veel naar die azijnpissers!
Met elk zijn leuke en mooie en soms ook lastige momenten.
Van nature ben ik echt een stresskip, dus wat ik de afgelopen drie jaar na de geboorte heb geleerd is, rustig blijven en ademhalen, laat je niet gek maken en vertrouw op je gevoel.
En luister niet te veel naar die azijnpissers!
woensdag 17 april 2013 09:39
Oh ja, die zgn grappige opmerkingen. Ook leuk; als je dan bevallen en wel bent en je kindje doet het goed, dan nog weten mensen een 'wacht maar, straks....' eruit te persen. Dat stopt gewoon nooit. Mijn kinderen ziijn al 9 en 10, maar nu hoor ik 'wacht maar....de puberteit komt eraan' te horen'.
Of: jaaaaa, ik dacht ook dat ik meer tijd voor mezelf zou hebben als de kinderen op de middelbare school zaten, maar juist dan hebben ze je aandacht veel nodig, blabla, huiswerk begeleiden, taxichauffeur spelen'.
Als ik terug denk aan mijn eigen tienertijd....huiswerk regelde ik zelf. Taxi? je fietst maar of zoekt uit of de bus rijdt.
Ik denk dat mensen het altijd erger maken uit een misplaatst gevoel voor humor. Ik snap het niet, als ik met een zwangere praat, benadruk ik juist de leuke dingen, en dat baby's heus wel eens huildagen hebben, maar dat het allemaal overgaat etc.
Of: jaaaaa, ik dacht ook dat ik meer tijd voor mezelf zou hebben als de kinderen op de middelbare school zaten, maar juist dan hebben ze je aandacht veel nodig, blabla, huiswerk begeleiden, taxichauffeur spelen'.
Als ik terug denk aan mijn eigen tienertijd....huiswerk regelde ik zelf. Taxi? je fietst maar of zoekt uit of de bus rijdt.
Ik denk dat mensen het altijd erger maken uit een misplaatst gevoel voor humor. Ik snap het niet, als ik met een zwangere praat, benadruk ik juist de leuke dingen, en dat baby's heus wel eens huildagen hebben, maar dat het allemaal overgaat etc.
woensdag 17 april 2013 09:42
Ik vond het altijd zo weinig opbouwend als mensen mij 'sterkte' voor de bevalling gingen wensen. Ik zeg altijd 'veel succes en geluk'.
Maarr ik heb ooit wel een vriendin die over de bevalling zei ' het is toch heel natuurlijk' heel voorzichtig proberen te waarschuwen, dat pijn bestrijding geen schande is. Maar zij ging haar bevalling in met het idee ' miljarden vrouwen hebben dit gewoon gedaan dus dat doe ik wel ff'
Ja toen was ze tijdens het baren erg overvallen en geschrokken!
Maarr ik heb ooit wel een vriendin die over de bevalling zei ' het is toch heel natuurlijk' heel voorzichtig proberen te waarschuwen, dat pijn bestrijding geen schande is. Maar zij ging haar bevalling in met het idee ' miljarden vrouwen hebben dit gewoon gedaan dus dat doe ik wel ff'
Ja toen was ze tijdens het baren erg overvallen en geschrokken!
