Kinderen
alle pijlers
Kinderen: waarom doen alsof je leven voorbij is?
woensdag 17 april 2013 07:56
Ik vroeg mij al langere tijd wat af....
Ik ben zwanger en verwacht (lees: hoop) op korte termijn te bevallen. Ik heb veel lichamelijke klachten en probeer hier weinig over te zeuren. Desondanks komt het toch wel eens voor dat ik hier eens wat over laat vallen. Ik krijg de raarste reacties. Althans, ík vind het rare reacties.
Even los daarvan, waarom doen mensen -zowel met als zonder kinderen- voorkomen alsof je leven volledig voorbij is zodra er een kindje is?
Voorbeelden:
- na een slechte nacht, veel pijn, weinig geslapen: "wen er alvast maar aan, straks is het nog veel erger!"
- over afvallen na de zwangerschap: "je hebt straks geen tijd meer om te eten en bent letterlijk de hele dag in de weer, zonder een moment rust, dus die kilo's vliegen eraf!"
- over het plannen van een festivalweekendje: "daar heb je straks helemaal geen tijd voor met die kleine, je bent dan druk met poepluiers, snotlappen en flesjes!"
- ik lig op de bank een film te kijken/ een boek te lezen: "jahaa, geniet er nog maar ff van, straks kan dat niet meer"
Etc. Etc. Met name opmerkingen als "straks is het gedaan met de rust, geniet er nog even van" (vast goedbedoeld, maar ik verga soms echt van de pijn, dus vind ik 'genieten' nogal soort van onhaalbaar momenteel...) en "wen er vast maar aan, straks heb je al helemaal geen nachtrust meer/ geen tijd meer voor ontspanning/ geen tijd meer voor jezelf/ geen tijd meer voor uitstapjes/ geen mogelijkheid meer voor leuke activiteiten/ geen leven meer".... Waarom? Ben niet achterlijk en zie momenteel eigenlijk -vooral door al deze opmerkingen- alleen maar de nadelen van ouderschap in, dus ben niet het type wat even van haar 'roze wolk' gehaald moet worden.
Waarom kan het ouderschap niet iets positiever gebracht worden? Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft? Ik ervaar bij mezelf dat ik a) negatief ga denken over het ouderschap en b) het ouderschap ga verdedigen, dat het dus wél leuk kan zijn (om mezelf moed in te praten haha).
Ben heel benieuwd waar die negativiteit vandaan komt, wat is het nut om dit richting aanstaande ouders te ventileren en hebben anderen misschien een heel andere of juist dezelfde ervaring?
Ik ben zwanger en verwacht (lees: hoop) op korte termijn te bevallen. Ik heb veel lichamelijke klachten en probeer hier weinig over te zeuren. Desondanks komt het toch wel eens voor dat ik hier eens wat over laat vallen. Ik krijg de raarste reacties. Althans, ík vind het rare reacties.
Even los daarvan, waarom doen mensen -zowel met als zonder kinderen- voorkomen alsof je leven volledig voorbij is zodra er een kindje is?
Voorbeelden:
- na een slechte nacht, veel pijn, weinig geslapen: "wen er alvast maar aan, straks is het nog veel erger!"
- over afvallen na de zwangerschap: "je hebt straks geen tijd meer om te eten en bent letterlijk de hele dag in de weer, zonder een moment rust, dus die kilo's vliegen eraf!"
- over het plannen van een festivalweekendje: "daar heb je straks helemaal geen tijd voor met die kleine, je bent dan druk met poepluiers, snotlappen en flesjes!"
- ik lig op de bank een film te kijken/ een boek te lezen: "jahaa, geniet er nog maar ff van, straks kan dat niet meer"
Etc. Etc. Met name opmerkingen als "straks is het gedaan met de rust, geniet er nog even van" (vast goedbedoeld, maar ik verga soms echt van de pijn, dus vind ik 'genieten' nogal soort van onhaalbaar momenteel...) en "wen er vast maar aan, straks heb je al helemaal geen nachtrust meer/ geen tijd meer voor ontspanning/ geen tijd meer voor jezelf/ geen tijd meer voor uitstapjes/ geen mogelijkheid meer voor leuke activiteiten/ geen leven meer".... Waarom? Ben niet achterlijk en zie momenteel eigenlijk -vooral door al deze opmerkingen- alleen maar de nadelen van ouderschap in, dus ben niet het type wat even van haar 'roze wolk' gehaald moet worden.
Waarom kan het ouderschap niet iets positiever gebracht worden? Het is toch maar net hoe je 't zelf organiseert/ plant/ beleeft? Ik ervaar bij mezelf dat ik a) negatief ga denken over het ouderschap en b) het ouderschap ga verdedigen, dat het dus wél leuk kan zijn (om mezelf moed in te praten haha).
Ben heel benieuwd waar die negativiteit vandaan komt, wat is het nut om dit richting aanstaande ouders te ventileren en hebben anderen misschien een heel andere of juist dezelfde ervaring?
woensdag 17 april 2013 19:50
woensdag 17 april 2013 19:58
Ik snap precies wat je bedoelt! Ik erger me er ook aan dat mensen niet gewoon 'wat fijn voor je' of 'wat vervelend' kunnen zeggen, maar altijd van die venijnige dingetjes er achteraan moeten zeggen. Brrr. Ik heb soms al bijna geen zin meer om uberhaupt iets over mijn zwangerschap te zeggen.
Ze vragen hoe het met je gaat en willen eigenlijk geen negatieve dingen of klachten horen, want 'je moet er iets voor over hebben', 'het hoort erbij' of 'ohhh dat is nog niks, want bij mij/mijn dochter/buurvrouw was het 10x zo erg'. Geef je een positief antwoord dan moet je er maar van genieten dat het zo goed gaat, want 'zodra de baby er is heb je nergens meer tijd voor/ ben je constant moe', etc, etc. Het is nooit goed.
Wat ik niet snap is dat (bijna) alle vrouwen hieraan mee lijken te doen. Ook diegenen die zelf zwanger zijn geweest. Alsof het een soort wedstrijd is wie de meest speciale zwangerschap heeft gehad of wie het beste kan opvoeden. Echt jammer. Ik begrijp heus wel dat andere vrouwen ook klachten hebben, dat opvoeden heel zwaar kan zijn en dat mijn verhalen misschien niet de bijzonderste zijn, maar dat hoef ik niet bij elke zin of elk gesprek te horen.
(Sorry, de hormonen spelen even op)
Ze vragen hoe het met je gaat en willen eigenlijk geen negatieve dingen of klachten horen, want 'je moet er iets voor over hebben', 'het hoort erbij' of 'ohhh dat is nog niks, want bij mij/mijn dochter/buurvrouw was het 10x zo erg'. Geef je een positief antwoord dan moet je er maar van genieten dat het zo goed gaat, want 'zodra de baby er is heb je nergens meer tijd voor/ ben je constant moe', etc, etc. Het is nooit goed.
Wat ik niet snap is dat (bijna) alle vrouwen hieraan mee lijken te doen. Ook diegenen die zelf zwanger zijn geweest. Alsof het een soort wedstrijd is wie de meest speciale zwangerschap heeft gehad of wie het beste kan opvoeden. Echt jammer. Ik begrijp heus wel dat andere vrouwen ook klachten hebben, dat opvoeden heel zwaar kan zijn en dat mijn verhalen misschien niet de bijzonderste zijn, maar dat hoef ik niet bij elke zin of elk gesprek te horen.
(Sorry, de hormonen spelen even op)
woensdag 17 april 2013 20:11
Fietshelm: hier altijd, vanaf de eerste keer voorop de fiets. Ik moet door druk stadsverkeer, en ben zelf geen enorm motorisch talent.
We zijn nu aan onze tweede helm toe, de eerste is beschadigd geraakt bij een val (ik werd afgesneden door een auto, met fiets en al in een goot vol natte bladeren beland, gevallen en kind in voorzitje knalt keihard met hoofd op straat. Zonder helm was het een ritje ehbo geworden denk ik). Het hoofd is het hoogste punt van de fiets, als de fiets zijdelings omvalt schiet dat hoofd met een enorme klap op straat, of -nog erger- de stoeprand. Sindsdien vind ik het echt eng om kleine baby's zonder helm voorop te zien zitten.
Op de loopfiets vergeet ik het nog wel eens, maar dat gaat hier nog niet zo heel hard, en het ding is vrij laag dus de kracht waarmee ze valt is niet zo groot. Eigenlijk doe ik hem op de loopfiets meer op zodat ze er vast aan went voor als ze straks echt gaat fietsen.
We zijn nu aan onze tweede helm toe, de eerste is beschadigd geraakt bij een val (ik werd afgesneden door een auto, met fiets en al in een goot vol natte bladeren beland, gevallen en kind in voorzitje knalt keihard met hoofd op straat. Zonder helm was het een ritje ehbo geworden denk ik). Het hoofd is het hoogste punt van de fiets, als de fiets zijdelings omvalt schiet dat hoofd met een enorme klap op straat, of -nog erger- de stoeprand. Sindsdien vind ik het echt eng om kleine baby's zonder helm voorop te zien zitten.
Op de loopfiets vergeet ik het nog wel eens, maar dat gaat hier nog niet zo heel hard, en het ding is vrij laag dus de kracht waarmee ze valt is niet zo groot. Eigenlijk doe ik hem op de loopfiets meer op zodat ze er vast aan went voor als ze straks echt gaat fietsen.
woensdag 17 april 2013 20:28
Op de loopfiets moet mijn monster juist een helm op. Hij gaat zo ontzettend hard, dat hou ik met mijn gammele bekken echt niet bij. En hij vindt het gaaf om verhoginkjes op te rijden en zich er weer af te storten, stoepranden frontaal te nemen etc. Hij is al regelmatig gevallen, gelukkig nog nooit op zijn hoofd. Maar mijn schrikbeeld is dat hij nog een keer met z`n loopfiets tegen een stoeprand knalt, omvalt, en zo met zijn hoofd op de stoeprand klapt. Vandaar de helm, stuk beter voor mijn gemoedsrust.
In de bakfiets vergeet ik het dan weer vaak. En baby zit straks het eerste jaar in de mc op de babymee in de bakfiets, dan vind ik een helm ook overbodig.
In de bakfiets vergeet ik het dan weer vaak. En baby zit straks het eerste jaar in de mc op de babymee in de bakfiets, dan vind ik een helm ook overbodig.
woensdag 17 april 2013 20:31
quote:Maleficent schreef op 17 april 2013 @ 20:15:
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.
Ja, dat is inderdaad weer even wennen.
Aan de andere kant gingen wij toen weer samen de hort op zonder oppas te hoeven regelen enzo. Ook weer leuk.
Maar elke fase heeft zijn leuke en zijn wat minder leuke kanten. Hangen ze eerst zowat nonstop aan je been, komen ze te pas en te onpas thuis.
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.
Ja, dat is inderdaad weer even wennen.
Aan de andere kant gingen wij toen weer samen de hort op zonder oppas te hoeven regelen enzo. Ook weer leuk.
Maar elke fase heeft zijn leuke en zijn wat minder leuke kanten. Hangen ze eerst zowat nonstop aan je been, komen ze te pas en te onpas thuis.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 april 2013 20:34
quote:Maleficent schreef op 17 april 2013 @ 20:15:
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.Ik ook, gelukkig duurt het nog even. En ik heb een werkkamer, kan ik altijd daar nog gaan zitten.
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.Ik ook, gelukkig duurt het nog even. En ik heb een werkkamer, kan ik altijd daar nog gaan zitten.
woensdag 17 april 2013 20:37
quote:Maleficent schreef op 17 april 2013 @ 20:15:
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.
Ja, ik vraag me ook vaak af hoe dat dan gaat. Het is hier vanaf een uur of 8 meestal wel rustig beneden (hoewel de oudste vaak nog wel een keer naar beneden komt met een smoesje). Ik vind het wel fijn om dan even "grote mensen" televisie te kijken of gewoon een gesprek te voeren met mijn man. Dat kan dus straks niet meer denk ik dan.
Hoe doen jullie dat met oudere kinderen?
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.
Ja, ik vraag me ook vaak af hoe dat dan gaat. Het is hier vanaf een uur of 8 meestal wel rustig beneden (hoewel de oudste vaak nog wel een keer naar beneden komt met een smoesje). Ik vind het wel fijn om dan even "grote mensen" televisie te kijken of gewoon een gesprek te voeren met mijn man. Dat kan dus straks niet meer denk ik dan.
Hoe doen jullie dat met oudere kinderen?
woensdag 17 april 2013 20:41
quote:elise1978 schreef op 17 april 2013 @ 20:37:
[...]
Ja, ik vraag me ook vaak af hoe dat dan gaat. Het is hier vanaf een uur of 8 meestal wel rustig beneden (hoewel de oudste vaak nog wel een keer naar beneden komt met een smoesje). Ik vind het wel fijn om dan even "grote mensen" televisie te kijken of gewoon een gesprek te voeren met mijn man. Dat kan dus straks niet meer denk ik dan.
Hoe doen jullie dat met oudere kinderen?
We stuurden ze ook weleens naar hun kamer, om daar op hun eigen tv de meuk te kunnen zien die wij niet wilden zien.
Maar het komt er vaak op neer dat je kijkt naar wat zij leuk vinden. En dat je op dezelfde tijd ( of eerder ! ) dan je kroost op bed ligt.
Daarna komt er een tijd dat ze alleen thuis lijken te zijn om in bed te liggen meuren, de ijskast lig te vreten en de wasmand te vullen.
Dan ben je blij als ze weer eens een avondje naast je op de bank zitten.
[...]
Ja, ik vraag me ook vaak af hoe dat dan gaat. Het is hier vanaf een uur of 8 meestal wel rustig beneden (hoewel de oudste vaak nog wel een keer naar beneden komt met een smoesje). Ik vind het wel fijn om dan even "grote mensen" televisie te kijken of gewoon een gesprek te voeren met mijn man. Dat kan dus straks niet meer denk ik dan.
Hoe doen jullie dat met oudere kinderen?
We stuurden ze ook weleens naar hun kamer, om daar op hun eigen tv de meuk te kunnen zien die wij niet wilden zien.
Maar het komt er vaak op neer dat je kijkt naar wat zij leuk vinden. En dat je op dezelfde tijd ( of eerder ! ) dan je kroost op bed ligt.
Daarna komt er een tijd dat ze alleen thuis lijken te zijn om in bed te liggen meuren, de ijskast lig te vreten en de wasmand te vullen.
Dan ben je blij als ze weer eens een avondje naast je op de bank zitten.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 april 2013 20:46
quote:Maleficent schreef op 17 april 2013 @ 20:15:
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.
Op gegeven moment gaan ze later naar bed dan jezelf. Dat is inderdaad wennen. We losten het ook op om dus zelf maar weg te gaan. die vrijheid om zonder oppas weg te gaan heb je dan wel weer maar ook dan is het regelen, waren wij weg bleven zij thuis ( met vriendje/vriendinnetje of stel vrienden), bleven wij thuis gingen zij weg
Maar wat Bianca al aangaf, reken daar nu niet te veel op want dacht je avond of weekeind met zijn tweeën te hebben stonden ze onverwacht voor je neus omdat iets niet door ging of zo. Of je had alles geregeld en bent van plan weg te gaan, bleken ze ook niet thuis te zijn dat weekeind ,grrrr
Ik vraag me wel eens af hoe het is als kinderen ouder zijn en heel laat opblijven enzo. Dan heb je écht geen me-time meer. Ik vind het nu juist zo fijn na 20 uur.
Op gegeven moment gaan ze later naar bed dan jezelf. Dat is inderdaad wennen. We losten het ook op om dus zelf maar weg te gaan. die vrijheid om zonder oppas weg te gaan heb je dan wel weer maar ook dan is het regelen, waren wij weg bleven zij thuis ( met vriendje/vriendinnetje of stel vrienden), bleven wij thuis gingen zij weg
Maar wat Bianca al aangaf, reken daar nu niet te veel op want dacht je avond of weekeind met zijn tweeën te hebben stonden ze onverwacht voor je neus omdat iets niet door ging of zo. Of je had alles geregeld en bent van plan weg te gaan, bleken ze ook niet thuis te zijn dat weekeind ,grrrr
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 17 april 2013 21:42
quote:aaaanne schreef op 17 april 2013 @ 21:40:
Oh, nog even snel melden dat ik zwanger veel slechtere nachten had dan nu met baby! Zwanger sliep ik heel slecht de laatste weken. Nu, als ik slaap, tussen de voedingen door slaap ik prima!Herkenbaar hoor. Ik sliep ook heel slecht, toen de baby er eenmaal was, kon ik weer in alle posities liggen enzo en dat scheelde heel erg.
Oh, nog even snel melden dat ik zwanger veel slechtere nachten had dan nu met baby! Zwanger sliep ik heel slecht de laatste weken. Nu, als ik slaap, tussen de voedingen door slaap ik prima!Herkenbaar hoor. Ik sliep ook heel slecht, toen de baby er eenmaal was, kon ik weer in alle posities liggen enzo en dat scheelde heel erg.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 17 april 2013 21:45
woensdag 17 april 2013 21:49
Mijn zoontje is nu drie en een halve maand. En ik wou dat mensen tegen mij zeiden het kan zwaar worden.
De eerste weken waren "gewoon hel". En dat zijn niet eens mijn woorden maar die van mijn partner, die zo een man is die dat niet zo snel zegt.
Maaarrrrr dan sliep hij eindelijk (mijn baby sliep niet, had ontiegelijke huidhonger en ik had zulke pijnlijke tepelkloven) en verzuchte ik hehe eindelijk een beetje me-time, om een kwartiertje later hem alweer te missen en de camera erbij te halen en de foto's en filmpjes te bekijken die er de afgelopen dagen van hem gemaakt zijn. En om blij op te springen als ik hem weer hoorde.....om even later weer te zuchten en te puffen....
Je gaat er hopelijk sowieso van genieten (tenzij je een pnd oploopt) maar 1 TIP: zorg dat je lichaam fit blijft . Dus eet goed, pak je rustmomenten, laat het huishouden voor wat het is, en laat alles gewoon op je afkomen.
Mijn zoontje is nu best makkelijk, neem hem overal mee naar toe. Ik heb nog steeds gebroken nachten, maar door goed voor mijn lichaam en geest te zorgen kan ik dat wel hebben.
De eerste weken waren "gewoon hel". En dat zijn niet eens mijn woorden maar die van mijn partner, die zo een man is die dat niet zo snel zegt.
Maaarrrrr dan sliep hij eindelijk (mijn baby sliep niet, had ontiegelijke huidhonger en ik had zulke pijnlijke tepelkloven) en verzuchte ik hehe eindelijk een beetje me-time, om een kwartiertje later hem alweer te missen en de camera erbij te halen en de foto's en filmpjes te bekijken die er de afgelopen dagen van hem gemaakt zijn. En om blij op te springen als ik hem weer hoorde.....om even later weer te zuchten en te puffen....
Je gaat er hopelijk sowieso van genieten (tenzij je een pnd oploopt) maar 1 TIP: zorg dat je lichaam fit blijft . Dus eet goed, pak je rustmomenten, laat het huishouden voor wat het is, en laat alles gewoon op je afkomen.
Mijn zoontje is nu best makkelijk, neem hem overal mee naar toe. Ik heb nog steeds gebroken nachten, maar door goed voor mijn lichaam en geest te zorgen kan ik dat wel hebben.
woensdag 17 april 2013 22:39
quote:LegoWonder schreef op 17 april 2013 @ 22:00:
Mijn negenjarige zoon beklaagde zich er laatst over dat hij "nooit iets mag". Om vervolgens te beweren dat wij, zijn ouders, alles kunnen doen wat we zelf willen.
Haha, weet hij veel . Was het maar waar! Alles doen wat ik wil, dat gaat al ruim 9 jaar niet meer. Ach ja. Die vind ik leuk!
Mijn negenjarige zoon beklaagde zich er laatst over dat hij "nooit iets mag". Om vervolgens te beweren dat wij, zijn ouders, alles kunnen doen wat we zelf willen.
Haha, weet hij veel . Was het maar waar! Alles doen wat ik wil, dat gaat al ruim 9 jaar niet meer. Ach ja. Die vind ik leuk!
donderdag 18 april 2013 00:12
Mij zul je niet horen zeggen dat je leven voorbij is als je kinderen krijgt hoor. Je leven verandert als je kinderen krijgt, dat wel. Je hebt zeker in het begin een kind dat je ritme bepaalt en waar je je leven omheen moet leiden. Maar dat wordt vanzelf makkelijker.
Bepaalde behoeftes veranderen ook. Ik hoef echt niet meer van donderdagavond tot en met zondagavond tot de volgende ochtend te stappen, echt geen behoefte meer aan. Been there, done that, mooi geweest. Dingen die we niet willen missen nu we kinderen hebben, daar regelen we wat voor. We zijn tenslotte niet alleen "vader/moeder van". Alles kan in principe nog, je moet het alleen wel plannen. Spontaan de hort op gaan kan meestal niet meer. Hoewel dat hier nu wel kan met au pair in huis. En gek genoeg moet je daar dan juist weer heel erg aan wennen.
Bovendien, alles gebeurt in fases wat het grote voordeel heeft dat het weer een keer voorbij gaat. Verder werkt "als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat" heel erg goed voor ons. Gewoon doorgaan en je niet te snel gek laten maken. Dat helpt namelijk geen fluit want de dingen gebeuren toch wel zoals ze gebeuren. Zeker met kinderen.
Ik heb in ieder geval echt nog ooit 1 seconde spijt gehad van mijn kinderen. Ook niet als ik er weleens eentje achter de spagtelpoets wil smeren. En heel erg gruwelijk zwaar vind ik het ook niet. Vind die drukte in huis juist wel prettig, beetje leven in de brouwerij, altijd iets te beleven en never a dull moment.
Bepaalde behoeftes veranderen ook. Ik hoef echt niet meer van donderdagavond tot en met zondagavond tot de volgende ochtend te stappen, echt geen behoefte meer aan. Been there, done that, mooi geweest. Dingen die we niet willen missen nu we kinderen hebben, daar regelen we wat voor. We zijn tenslotte niet alleen "vader/moeder van". Alles kan in principe nog, je moet het alleen wel plannen. Spontaan de hort op gaan kan meestal niet meer. Hoewel dat hier nu wel kan met au pair in huis. En gek genoeg moet je daar dan juist weer heel erg aan wennen.
Bovendien, alles gebeurt in fases wat het grote voordeel heeft dat het weer een keer voorbij gaat. Verder werkt "als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat" heel erg goed voor ons. Gewoon doorgaan en je niet te snel gek laten maken. Dat helpt namelijk geen fluit want de dingen gebeuren toch wel zoals ze gebeuren. Zeker met kinderen.
Ik heb in ieder geval echt nog ooit 1 seconde spijt gehad van mijn kinderen. Ook niet als ik er weleens eentje achter de spagtelpoets wil smeren. En heel erg gruwelijk zwaar vind ik het ook niet. Vind die drukte in huis juist wel prettig, beetje leven in de brouwerij, altijd iets te beleven en never a dull moment.
donderdag 18 april 2013 00:20
Ik vond en vind het helemaal niet zwaar.
De enige zware tijd was vlak na de bevalling. Maar ik had dan ook een horrorbevalling en was in de weken erna volledig van het padje.
Maar daarna vond ik het geweldig. Heb het nooit als zwaar ervaren, ook de nachten niet, en die deed ik alleen omdat man enorm diep slaapt. Vond ik helemaal niet erg. Zat 's nachts vaak naar het wiegje te staren, zo'n lief babietje...
Peutertijd vond ik ook super, zooo schattig als ze gaan lopen en praten. Dingen ontdekken.
Nu is mijn dochter 7 en ik vind het nog steeds geweldig.
Soms heb ik wel even de balen van nukkig gedrag of een brutale mond, maar dat is zo weg.
Nee, ik kan niet zeggen dat mijn leven over is, het is juist begonnen...
De enige zware tijd was vlak na de bevalling. Maar ik had dan ook een horrorbevalling en was in de weken erna volledig van het padje.
Maar daarna vond ik het geweldig. Heb het nooit als zwaar ervaren, ook de nachten niet, en die deed ik alleen omdat man enorm diep slaapt. Vond ik helemaal niet erg. Zat 's nachts vaak naar het wiegje te staren, zo'n lief babietje...
Peutertijd vond ik ook super, zooo schattig als ze gaan lopen en praten. Dingen ontdekken.
Nu is mijn dochter 7 en ik vind het nog steeds geweldig.
Soms heb ik wel even de balen van nukkig gedrag of een brutale mond, maar dat is zo weg.
Nee, ik kan niet zeggen dat mijn leven over is, het is juist begonnen...
donderdag 18 april 2013 12:35
Sorry, ik ben dan ook vaak zo'n persoon die negatief is. Als zal ik dit nooit zeggen tegen iemand zeggen die zwanger is.
Ik vind het ouderschap gewoon zwaar, vooral nu ik twee kinderen heb. Het is zoals ze hier beschrijven, je de controle vooral verliest. Als alles goed gaat is het prachtig, maar de realiteit is dat mijn kinderen vaak wakker worden snachts, mijn jongste een zorgen kindje is met ernstige allergieen. Ik het lastig vind de balans te vinden tussen werk en prive. Maar ja het ligt misschien ook wel hoe je er zelf instaat. Ik ben een controle freak en dat kan niet als je kinderen hebt.
Ik vind het ouderschap gewoon zwaar, vooral nu ik twee kinderen heb. Het is zoals ze hier beschrijven, je de controle vooral verliest. Als alles goed gaat is het prachtig, maar de realiteit is dat mijn kinderen vaak wakker worden snachts, mijn jongste een zorgen kindje is met ernstige allergieen. Ik het lastig vind de balans te vinden tussen werk en prive. Maar ja het ligt misschien ook wel hoe je er zelf instaat. Ik ben een controle freak en dat kan niet als je kinderen hebt.
