Kinderen
alle pijlers
Kinderwens: hoe bereid ik me goed voor?
dinsdag 14 februari 2017 11:59
Hoi allemaal,
Als stille meelezer zit ik met een vraag waardoor ik een eigen account heb aangemaakt. Mijn man en ik hebben een kinderwens en willen op korte termijn stoppen met anticonceptie. We hebben het prima voor elkaar: een stabiele relatie, financiële ruimte een fijn huis. Daarnaast leven we ook allebei gezond, niet roken, sporten regelmatig etc. Het potje foliumzuur staat ook al op de plank.
Ik vraag me alleen af of ik wel goed genoeg voorbereid ben. Ik vind baby's hartstikke leuk maar ik heb soms het gevoel dat ik er nog maar zo weinig vanaf weet. Ik weet hoe een zwangerschap verloopt maar daarna? Hoe weet je dat je het goed doet met je kindje? Ik ben bang om iets fout te doen. Wij zijn de eerste in onze omgeving die aan kinderen willen beginnen dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Daarom ben ik benieuwd hoe jullie je hebben voorbereid op de zwangerschap. Zijn er bijvoorbeeld boeken die jullie hebben gelezen of websites die je aan kan raden? Misschien loop ik wel veel te hard van stapel aangezien ik nog niet eens zwanger ben maar ik wil het gewoon graag goed doen.
Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties!
Als stille meelezer zit ik met een vraag waardoor ik een eigen account heb aangemaakt. Mijn man en ik hebben een kinderwens en willen op korte termijn stoppen met anticonceptie. We hebben het prima voor elkaar: een stabiele relatie, financiële ruimte een fijn huis. Daarnaast leven we ook allebei gezond, niet roken, sporten regelmatig etc. Het potje foliumzuur staat ook al op de plank.
Ik vraag me alleen af of ik wel goed genoeg voorbereid ben. Ik vind baby's hartstikke leuk maar ik heb soms het gevoel dat ik er nog maar zo weinig vanaf weet. Ik weet hoe een zwangerschap verloopt maar daarna? Hoe weet je dat je het goed doet met je kindje? Ik ben bang om iets fout te doen. Wij zijn de eerste in onze omgeving die aan kinderen willen beginnen dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Daarom ben ik benieuwd hoe jullie je hebben voorbereid op de zwangerschap. Zijn er bijvoorbeeld boeken die jullie hebben gelezen of websites die je aan kan raden? Misschien loop ik wel veel te hard van stapel aangezien ik nog niet eens zwanger ben maar ik wil het gewoon graag goed doen.
Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties!
dinsdag 14 februari 2017 15:10
Omdat ik het heel vervelend vind dat niemand dit mij van tevoren heeft verteld: het is niet altijd leuk. Echt niet. Zo'n huilende, plakkende baby niet, borstvoeding (als je dat gaat geven) is in het begin gehannes en een knoeiboel, ik voel me schuldig dat ik hem heb gekregen want stel dat er iets ergs met hem gebeurt, dat had ik hem bespaard door kind-loos te blijven...
Maar ik las ooit ergens dit en het klopt: als je een kind krijgt gaat er ergens een laatje open met liefde en geduld en gevoel waarvan je überhaupt niet wist dat dat bestond. En het is écht zo (net zoals alle clichés haha). Ik heb echt een moeilijke baby en mijn moedergevoel duurde even, maar voor geen goud zou ik hem meer willen missen. Als hij bijvoorbeeld nergens wil slapen alleen veilig bij mama, of als je na een tijdje weet welk geluid hij maakt bij honger of slaap ben je zo trots op jezelf! Het is hard werken maar het echt waard.
Wel een tip: zoek op wat "normaal" is voor een baby ('s nachts wakker worden bijvoorbeeld), want er gaan veel mensen hun mening geven over jouw baby en dat is vaak niet fijn (en onrealistisch). Het hielp/helpt mij tegen twijfelen aan mezelf dat ik er dan al wat van weet. Deze site heb ik veel aan, wel in het Engels: http://www.bellybelly.com.au
Enne, inderdaad: die andere moeders doen ook maar wat
En het kan niet perfect, goed genoeg is goed!
Maar ik las ooit ergens dit en het klopt: als je een kind krijgt gaat er ergens een laatje open met liefde en geduld en gevoel waarvan je überhaupt niet wist dat dat bestond. En het is écht zo (net zoals alle clichés haha). Ik heb echt een moeilijke baby en mijn moedergevoel duurde even, maar voor geen goud zou ik hem meer willen missen. Als hij bijvoorbeeld nergens wil slapen alleen veilig bij mama, of als je na een tijdje weet welk geluid hij maakt bij honger of slaap ben je zo trots op jezelf! Het is hard werken maar het echt waard.
Wel een tip: zoek op wat "normaal" is voor een baby ('s nachts wakker worden bijvoorbeeld), want er gaan veel mensen hun mening geven over jouw baby en dat is vaak niet fijn (en onrealistisch). Het hielp/helpt mij tegen twijfelen aan mezelf dat ik er dan al wat van weet. Deze site heb ik veel aan, wel in het Engels: http://www.bellybelly.com.au
Enne, inderdaad: die andere moeders doen ook maar wat
En het kan niet perfect, goed genoeg is goed!
There are three ways to do it: the right way, the wrong way and the Janeway.
dinsdag 14 februari 2017 15:22
quote:Fleet schreef op 14 februari 2017 @ 14:29:
Waar je je totaal niet op voor kunt bereiden is het gevoel dat je eigen baby je geeft. Je hart ploft nog net niet uit elkaar van de mengeling tussen de ultieme vorm van 'houden van' en zorgen waar je eerder nooit over na hebt gedacht. Ik vond dat in de eerste maanden een heel heftig gevoel en heeft echt moeten landen. Dat gevoel heeft een functie, namelijk dat je als een leeuw op je kind let, maar pfoe, je krijgt het af en toe zo gemakkelijk op je netvlies dat je er bang van wordt soms.
Ohh die zorgen..Dat wordt minder dus?
Waar je je totaal niet op voor kunt bereiden is het gevoel dat je eigen baby je geeft. Je hart ploft nog net niet uit elkaar van de mengeling tussen de ultieme vorm van 'houden van' en zorgen waar je eerder nooit over na hebt gedacht. Ik vond dat in de eerste maanden een heel heftig gevoel en heeft echt moeten landen. Dat gevoel heeft een functie, namelijk dat je als een leeuw op je kind let, maar pfoe, je krijgt het af en toe zo gemakkelijk op je netvlies dat je er bang van wordt soms.
Ohh die zorgen..Dat wordt minder dus?
There are three ways to do it: the right way, the wrong way and the Janeway.
dinsdag 14 februari 2017 16:07
quote:Janeway schreef op 14 februari 2017 @ 15:10:
Omdat ik het heel vervelend vind dat niemand dit mij van tevoren heeft verteld: het is niet altijd leuk. Echt niet. Zo'n huilende, plakkende baby niet, borstvoeding (als je dat gaat geven) is in het begin gehannes en een knoeiboel, ik voel me schuldig dat ik hem heb gekregen want stel dat er iets ergs met hem gebeurt, dat had ik hem bespaard door kind-loos te blijven...
Maar ik las ooit ergens dit en het klopt: als je een kind krijgt gaat er ergens een laatje open met liefde en geduld en gevoel waarvan je überhaupt niet wist dat dat bestond. En het is écht zo (net zoals alle clichés haha). Ik heb echt een moeilijke baby en mijn moedergevoel duurde even, maar voor geen goud zou ik hem meer willen missen. Als hij bijvoorbeeld nergens wil slapen alleen veilig bij mama, of als je na een tijdje weet welk geluid hij maakt bij honger of slaap ben je zo trots op jezelf! Het is hard werken maar het echt waard.
Wel een tip: zoek op wat "normaal" is voor een baby ('s nachts wakker worden bijvoorbeeld), want er gaan veel mensen hun mening geven over jouw baby en dat is vaak niet fijn (en onrealistisch). Het hielp/helpt mij tegen twijfelen aan mezelf dat ik er dan al wat van weet. Deze site heb ik veel aan, wel in het Engels: http://www.bellybelly.com.au
Enne, inderdaad: die andere moeders doen ook maar wat En het kan niet perfect, goed genoeg is goed!Ik vind het juist vreselijke dooddoeners; mensen die jou wel even gaan vertellen hoe erg een baby wel niet kan zijn, nog voor het goed en wel geboren is. Wat voor de een niet te handelen is, is voor de ander peanuts. En daar moet je toch echt zelf achterkomen.
Omdat ik het heel vervelend vind dat niemand dit mij van tevoren heeft verteld: het is niet altijd leuk. Echt niet. Zo'n huilende, plakkende baby niet, borstvoeding (als je dat gaat geven) is in het begin gehannes en een knoeiboel, ik voel me schuldig dat ik hem heb gekregen want stel dat er iets ergs met hem gebeurt, dat had ik hem bespaard door kind-loos te blijven...
Maar ik las ooit ergens dit en het klopt: als je een kind krijgt gaat er ergens een laatje open met liefde en geduld en gevoel waarvan je überhaupt niet wist dat dat bestond. En het is écht zo (net zoals alle clichés haha). Ik heb echt een moeilijke baby en mijn moedergevoel duurde even, maar voor geen goud zou ik hem meer willen missen. Als hij bijvoorbeeld nergens wil slapen alleen veilig bij mama, of als je na een tijdje weet welk geluid hij maakt bij honger of slaap ben je zo trots op jezelf! Het is hard werken maar het echt waard.
Wel een tip: zoek op wat "normaal" is voor een baby ('s nachts wakker worden bijvoorbeeld), want er gaan veel mensen hun mening geven over jouw baby en dat is vaak niet fijn (en onrealistisch). Het hielp/helpt mij tegen twijfelen aan mezelf dat ik er dan al wat van weet. Deze site heb ik veel aan, wel in het Engels: http://www.bellybelly.com.au
Enne, inderdaad: die andere moeders doen ook maar wat
En het kan niet perfect, goed genoeg is goed!Ik vind het juist vreselijke dooddoeners; mensen die jou wel even gaan vertellen hoe erg een baby wel niet kan zijn, nog voor het goed en wel geboren is. Wat voor de een niet te handelen is, is voor de ander peanuts. En daar moet je toch echt zelf achterkomen.
dinsdag 14 februari 2017 16:13
quote:Maccaron schreef op 14 februari 2017 @ 16:07:
[...]
Ik vind het juist vreselijke dooddoeners; mensen die jou wel even gaan vertellen hoe erg een baby wel niet kan zijn, nog voor het goed en wel geboren is. Wat voor de een niet te handelen is, is voor de ander peanuts. En daar moet je toch echt zelf achterkomen.Dat bedoelde ik ook niet. Meer bijvoorbeeld dat mensen gaan zeggen "slaapt je baby nou nog niet door?!" bij 16 weken, terwijl het biologisch gezien juist heel normaal is dat een baby dat niet doet. Als je dat weet (=dat niet-doorslapen normaal is) ga je denk ik minder twijfelen aan jezelf.
[...]
Ik vind het juist vreselijke dooddoeners; mensen die jou wel even gaan vertellen hoe erg een baby wel niet kan zijn, nog voor het goed en wel geboren is. Wat voor de een niet te handelen is, is voor de ander peanuts. En daar moet je toch echt zelf achterkomen.Dat bedoelde ik ook niet. Meer bijvoorbeeld dat mensen gaan zeggen "slaapt je baby nou nog niet door?!" bij 16 weken, terwijl het biologisch gezien juist heel normaal is dat een baby dat niet doet. Als je dat weet (=dat niet-doorslapen normaal is) ga je denk ik minder twijfelen aan jezelf.
There are three ways to do it: the right way, the wrong way and the Janeway.
dinsdag 14 februari 2017 16:22
Het kan juist een voordeel zijn als je nog niks weet van baby's. Ik kon daardoor veel meer op mijn eigen gevoel en intuïtie afgaan en naar mijn kind kijken en inspelen op het gedrag, in plaats van in paniek te raken als ze niet precies alles deed volgens het boekje. Ik kende dat boekje namelijk niet, dus dat was wel rustgevend.
Komt wel goed! Dat je hierover nu nadenkt geeft al een goede indicatie dat je straks een goede moeder zal zijn.
Komt wel goed! Dat je hierover nu nadenkt geeft al een goede indicatie dat je straks een goede moeder zal zijn.
dinsdag 14 februari 2017 16:24
quote:lux. schreef op 14 februari 2017 @ 16:16:
Mijn moeder zegt van niet. Die zegt: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking
Mijn moeder zegt van niet. Die zegt: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking
dinsdag 14 februari 2017 16:46
quote:valerievaldera schreef op 14 februari 2017 @ 16:24:
[...]
Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking Ik geloof niet dat lux dat zo bedoeld heeft. Laat ik het zo zeggen: ik met een baby met een aangeboren afwijking, verblijf op de NICU en meerdere operaties in het eerste jaar voel me dus echt niet aangesproken door deze opmerking.
[...]
Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking Ik geloof niet dat lux dat zo bedoeld heeft. Laat ik het zo zeggen: ik met een baby met een aangeboren afwijking, verblijf op de NICU en meerdere operaties in het eerste jaar voel me dus echt niet aangesproken door deze opmerking.
dinsdag 14 februari 2017 16:51
quote:valerievaldera schreef op 14 februari 2017 @ 16:24:
[...]
Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking
Wie zou zoiets zeggen tegen zulke ouders?
Ze bedoeld het zoals het in de volksmond gezegd wordt en dat weet je best.
[...]
Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking
Wie zou zoiets zeggen tegen zulke ouders?
Ze bedoeld het zoals het in de volksmond gezegd wordt en dat weet je best.
dinsdag 14 februari 2017 16:55
quote:valerievaldera schreef op 14 februari 2017 @ 16:24:
[...]
Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking
Zucht. Of als je kind kanker krijgt als het 7 is, of een auto-ongeluk krijgt waardoor het een totale dwarslaesie heeft op zijn 18de, dan heb je ook grote zorgen ja. Heel andere zorgen ook, dan de 'gewone' zorgen.
Mijn moeder vond de gezonde babytijd van haar gezonde kinderen uiteindelijk met kleinere zorgen komen dan de gezonde puberteit en jongvolwassenheid van haar gezonde pubers en jongvolwassenen. Zo goed?
[...]
Wat een misplaatste uitspraak. Zeg dat maar tegen mensen die hun baby hebben gekregen met 24 weken en maandenlang in het ziekenhuis lopen balancerend op de rand van leven en dood, of mensen die een baby krijgen met een ernstige afwijking
Zucht. Of als je kind kanker krijgt als het 7 is, of een auto-ongeluk krijgt waardoor het een totale dwarslaesie heeft op zijn 18de, dan heb je ook grote zorgen ja. Heel andere zorgen ook, dan de 'gewone' zorgen.
Mijn moeder vond de gezonde babytijd van haar gezonde kinderen uiteindelijk met kleinere zorgen komen dan de gezonde puberteit en jongvolwassenheid van haar gezonde pubers en jongvolwassenen. Zo goed?
dinsdag 14 februari 2017 16:58
quote:lux. schreef op 14 februari 2017 @ 16:55:
[...]
Zucht. Of als je kind kanker krijgt als het 7 is, of een auto-ongeluk krijgt waardoor het een totale dwarslaesie heeft op zijn 18de, dan heb je ook grote zorgen ja. Heel andere zorgen ook, dan de 'gewone' zorgen.
Mijn moeder vond de gezonde babytijd van haar gezonde kinderen uiteindelijk met kleinere zorgen komen dan de gezonde puberteit en jongvolwassenheid van haar gezonde pubers en jongvolwassenen. Zo goed?Dat was uit je vorige post van 2 zinnen ook op te maken hoor.
[...]
Zucht. Of als je kind kanker krijgt als het 7 is, of een auto-ongeluk krijgt waardoor het een totale dwarslaesie heeft op zijn 18de, dan heb je ook grote zorgen ja. Heel andere zorgen ook, dan de 'gewone' zorgen.
Mijn moeder vond de gezonde babytijd van haar gezonde kinderen uiteindelijk met kleinere zorgen komen dan de gezonde puberteit en jongvolwassenheid van haar gezonde pubers en jongvolwassenen. Zo goed?Dat was uit je vorige post van 2 zinnen ook op te maken hoor.
dinsdag 14 februari 2017 17:12
Het feit dat jullie er over nadenken is al hartstikke goed. Maar zorgen ja die heb je altijd ook als ze groot zijn. De een gaat er anders mee om dan de ander. En nee niemand wil ze missen als ze er eenmaal zijn. Maar het grootste taboe is wel zeggen dat je (soms) spijt hebt dat je aan kinderen bent begonnen. En het is niet niet zaligmakend.
dinsdag 14 februari 2017 17:16
quote:Maccaron schreef op 14 februari 2017 @ 16:07:
[...]
Ik vind het juist vreselijke dooddoeners; mensen die jou wel even gaan vertellen hoe erg een baby wel niet kan zijn, nog voor het goed en wel geboren is. Wat voor de een niet te handelen is, is voor de ander peanuts. En daar moet je toch echt zelf achterkomen.Met een kindje kom je inderdaad beide kanten tegen denk ik. En ik vraag me af of je als moeder zijnde ooit nog volledig onbezorgd kan zijn. Ik vind nu de goede kanten ook wel even fijn om te horen. Met mijn moeder kan ik niet goed over mijn kinderwens praten. Die begint gelijk op te noemen dat kinderen vreselijk lastig zijn, vaak niet leuk en als ze zelf een tweede kans had gekregen dan weet ze niet of ze er wel aan was begonnen. Erg leuk om te horen als dochter zijnde. Ze drukt me ook op het hart om vooral nog te wachten terwijl ik al 30 ben. Het is echt balen dat ik het niet met haar kan delen en dan is het best spannend als je de eerste bent. Misschien ben ik daarom zo onzeker.
[...]
Ik vind het juist vreselijke dooddoeners; mensen die jou wel even gaan vertellen hoe erg een baby wel niet kan zijn, nog voor het goed en wel geboren is. Wat voor de een niet te handelen is, is voor de ander peanuts. En daar moet je toch echt zelf achterkomen.Met een kindje kom je inderdaad beide kanten tegen denk ik. En ik vraag me af of je als moeder zijnde ooit nog volledig onbezorgd kan zijn. Ik vind nu de goede kanten ook wel even fijn om te horen. Met mijn moeder kan ik niet goed over mijn kinderwens praten. Die begint gelijk op te noemen dat kinderen vreselijk lastig zijn, vaak niet leuk en als ze zelf een tweede kans had gekregen dan weet ze niet of ze er wel aan was begonnen. Erg leuk om te horen als dochter zijnde. Ze drukt me ook op het hart om vooral nog te wachten terwijl ik al 30 ben. Het is echt balen dat ik het niet met haar kan delen en dan is het best spannend als je de eerste bent. Misschien ben ik daarom zo onzeker.
dinsdag 14 februari 2017 17:29
quote:Steltloper schreef op 14 februari 2017 @ 17:16:
[...]
Met een kindje kom je inderdaad beide kanten tegen denk ik. En ik vraag me af of je als moeder zijnde ooit nog volledig onbezorgd kan zijn. Ik vind nu de goede kanten ook wel even fijn om te horen. Met mijn moeder kan ik niet goed over mijn kinderwens praten. Die begint gelijk op te noemen dat kinderen vreselijk lastig zijn, vaak niet leuk en als ze zelf een tweede kans had gekregen dan weet ze niet of ze er wel aan was begonnen. Erg leuk om te horen als dochter zijnde. Ze drukt me ook op het hart om vooral nog te wachten terwijl ik al 30 ben. Het is echt balen dat ik het niet met haar kan delen en dan is het best spannend als je de eerste bent. Misschien ben ik daarom zo onzeker.
Dat is inderdaad niet leuk als je bloedeigen moeder dat zo tegen je zegt. Alsof je als kind net niet helemaal gelukt bent ofzo. Zodra je een kinderwens hebt, wil je toch ergens dat juist je eigen moeder blij is en meegeniet van de voorpret. Je vooral laat weten hoe leuk ze jouw kindertijd vond en jou dat vooral gunt. Als dat niet zo is, ga je inderdaad twijfelen. Je moeder ging je immers voor, dus zij moet het toch beter weten? Nee dus. Jouw moeder heeft haar kansen gehad qua baby en kindertijd en heeft dat op een bepaalde manier ervaren. Jouw eigen kinderwens en wat daarop volgt staan daar compleet los van.
Toen ik tegen mijn moeder zei dat ik een vierde kindje wilde, zei ze: " maccaron, waar begin je aan... bladiebla" Leuk was het niet, maar ze sprak vanuit haar eigen referentie kader. Zij kon er 2 al amper aan. Nou, de vierde kwam er en die wordt ook door haar op handen gedragen. Soms willen ouders je goedbedoeld voor iets beschermen, terwijl ze je daar in weze vleugellam mee maken. Echt, volg je eigen pad. Het is nu JOUW tijd.
[...]
Met een kindje kom je inderdaad beide kanten tegen denk ik. En ik vraag me af of je als moeder zijnde ooit nog volledig onbezorgd kan zijn. Ik vind nu de goede kanten ook wel even fijn om te horen. Met mijn moeder kan ik niet goed over mijn kinderwens praten. Die begint gelijk op te noemen dat kinderen vreselijk lastig zijn, vaak niet leuk en als ze zelf een tweede kans had gekregen dan weet ze niet of ze er wel aan was begonnen. Erg leuk om te horen als dochter zijnde. Ze drukt me ook op het hart om vooral nog te wachten terwijl ik al 30 ben. Het is echt balen dat ik het niet met haar kan delen en dan is het best spannend als je de eerste bent. Misschien ben ik daarom zo onzeker.
Dat is inderdaad niet leuk als je bloedeigen moeder dat zo tegen je zegt. Alsof je als kind net niet helemaal gelukt bent ofzo. Zodra je een kinderwens hebt, wil je toch ergens dat juist je eigen moeder blij is en meegeniet van de voorpret. Je vooral laat weten hoe leuk ze jouw kindertijd vond en jou dat vooral gunt. Als dat niet zo is, ga je inderdaad twijfelen. Je moeder ging je immers voor, dus zij moet het toch beter weten? Nee dus. Jouw moeder heeft haar kansen gehad qua baby en kindertijd en heeft dat op een bepaalde manier ervaren. Jouw eigen kinderwens en wat daarop volgt staan daar compleet los van.
Toen ik tegen mijn moeder zei dat ik een vierde kindje wilde, zei ze: " maccaron, waar begin je aan... bladiebla" Leuk was het niet, maar ze sprak vanuit haar eigen referentie kader. Zij kon er 2 al amper aan. Nou, de vierde kwam er en die wordt ook door haar op handen gedragen. Soms willen ouders je goedbedoeld voor iets beschermen, terwijl ze je daar in weze vleugellam mee maken. Echt, volg je eigen pad. Het is nu JOUW tijd.
dinsdag 14 februari 2017 18:03
quote:lux. schreef op 14 februari 2017 @ 16:55:
Zucht. Of als je kind kanker krijgt als het 7 is, of een auto-ongeluk krijgt waardoor het een totale dwarslaesie heeft op zijn 18de, dan heb je ook grote zorgen ja. Heel andere zorgen ook, dan de 'gewone' zorgen.
Mijn moeder vond de gezonde babytijd van haar gezonde kinderen uiteindelijk met kleinere zorgen komen dan de gezonde puberteit en jongvolwassenheid van haar gezonde pubers en jongvolwassenen. Zo goed?De uitspraak klopt dus niet. Ik denk dat iedere fase zijn eigen moeilijkheden kent en tegelijkertijd zijn makkelijke en leuke kanten.
Zucht. Of als je kind kanker krijgt als het 7 is, of een auto-ongeluk krijgt waardoor het een totale dwarslaesie heeft op zijn 18de, dan heb je ook grote zorgen ja. Heel andere zorgen ook, dan de 'gewone' zorgen.
Mijn moeder vond de gezonde babytijd van haar gezonde kinderen uiteindelijk met kleinere zorgen komen dan de gezonde puberteit en jongvolwassenheid van haar gezonde pubers en jongvolwassenen. Zo goed?De uitspraak klopt dus niet. Ik denk dat iedere fase zijn eigen moeilijkheden kent en tegelijkertijd zijn makkelijke en leuke kanten.
dinsdag 14 februari 2017 18:10
Waar ik veel aan gehad heb/ heb is het maandgroepje hier op het forum. Dat zijn allemaal vrouwen en later moeders die in de dezelfde maand uitgerekend zijn als jij. Je loopt dan ook allemaal ongeveer tegen dezelfde dingen aan, omdat de kinderen natuurlijk bijna even oud zijn en je houdt er als je geluk hebt nog leuke contacten aan over ook. Wij hebben eind vorig jaar gevierd dat onze kinderen alweer 10 jaar zijn geworden en schrijven soms nog samen, maar inmiddels op facebook.
En wat ik ook fijn vond was de cursus "samen bevallen". Dit waren een aantal informatieavonden en oefeningen, maar dan niet alleen voor jou, maar ook met je partner. Het moet wel iets zijn wat je allebei aanspreekt, maar wij vonden het allebei erg fijn en vinden het nog steeds jammer dat we bij nummer 2 niet op de herhaling zijn geweest. Bij nummer 2 ben ik naar yoga geweest, maar omdat mijn man dus niet meeging hadden we dus geen gezamenlijke tijd en dat misten we achteraf dus heel erg.
En wat ik ook fijn vond was de cursus "samen bevallen". Dit waren een aantal informatieavonden en oefeningen, maar dan niet alleen voor jou, maar ook met je partner. Het moet wel iets zijn wat je allebei aanspreekt, maar wij vonden het allebei erg fijn en vinden het nog steeds jammer dat we bij nummer 2 niet op de herhaling zijn geweest. Bij nummer 2 ben ik naar yoga geweest, maar omdat mijn man dus niet meeging hadden we dus geen gezamenlijke tijd en dat misten we achteraf dus heel erg.
dinsdag 14 februari 2017 19:07
quote:Maccaron schreef op 14 februari 2017 @ 17:29:
[...]
Dat is inderdaad niet leuk als je bloedeigen moeder dat zo tegen je zegt. Alsof je als kind net niet helemaal gelukt bent ofzo. Zodra je een kinderwens hebt, wil je toch ergens dat juist je eigen moeder blij is en meegeniet van de voorpret. Je vooral laat weten hoe leuk ze jouw kindertijd vond en jou dat vooral gunt. Als dat niet zo is, ga je inderdaad twijfelen. Je moeder ging je immers voor, dus zij moet het toch beter weten? Nee dus. Jouw moeder heeft haar kansen gehad qua baby en kindertijd en heeft dat op een bepaalde manier ervaren. Jouw eigen kinderwens en wat daarop volgt staan daar compleet los van.
Toen ik tegen mijn moeder zei dat ik een vierde kindje wilde, zei ze: " maccaron, waar begin je aan... bladiebla" Leuk was het niet, maar ze sprak vanuit haar eigen referentie kader. Zij kon er 2 al amper aan. Nou, de vierde kwam er en die wordt ook door haar op handen gedragen. Soms willen ouders je goedbedoeld voor iets beschermen, terwijl ze je daar in weze vleugellam mee maken. Echt, volg je eigen pad. Het is nu JOUW tijd.
Dank je. Ja het is inderdaad balen dat ik het niet met haar kan delen. En ik dacht toch echt dat ik best een makkelijk kind was vroeger...
En mijn vriendinnen zijn heel lief allemaal maar die zitten allemaal in een andere fase. Ze willen geen kinderen, zijn vrijgezel of zitten in een hele prille relatie. Dat praat toch anders dan met mensen die er al ervaring mee hebben, ook al zijn ze echt wel geïntereseerd. Ik moet soort van het pad vrijmaken zeg maar. Ik mis het gewoon om mijn zorgen uit te kunnen spreken maar ook de leuke dingen. Ik denk inderdaad dat ik hier gewoon een beetje blijf rondhangen en me bij een 'zwanger wannabe' groepje op het forum aan ga sluiten.
[...]
Dat is inderdaad niet leuk als je bloedeigen moeder dat zo tegen je zegt. Alsof je als kind net niet helemaal gelukt bent ofzo. Zodra je een kinderwens hebt, wil je toch ergens dat juist je eigen moeder blij is en meegeniet van de voorpret. Je vooral laat weten hoe leuk ze jouw kindertijd vond en jou dat vooral gunt. Als dat niet zo is, ga je inderdaad twijfelen. Je moeder ging je immers voor, dus zij moet het toch beter weten? Nee dus. Jouw moeder heeft haar kansen gehad qua baby en kindertijd en heeft dat op een bepaalde manier ervaren. Jouw eigen kinderwens en wat daarop volgt staan daar compleet los van.
Toen ik tegen mijn moeder zei dat ik een vierde kindje wilde, zei ze: " maccaron, waar begin je aan... bladiebla" Leuk was het niet, maar ze sprak vanuit haar eigen referentie kader. Zij kon er 2 al amper aan. Nou, de vierde kwam er en die wordt ook door haar op handen gedragen. Soms willen ouders je goedbedoeld voor iets beschermen, terwijl ze je daar in weze vleugellam mee maken. Echt, volg je eigen pad. Het is nu JOUW tijd.
Dank je. Ja het is inderdaad balen dat ik het niet met haar kan delen. En ik dacht toch echt dat ik best een makkelijk kind was vroeger...
En mijn vriendinnen zijn heel lief allemaal maar die zitten allemaal in een andere fase. Ze willen geen kinderen, zijn vrijgezel of zitten in een hele prille relatie. Dat praat toch anders dan met mensen die er al ervaring mee hebben, ook al zijn ze echt wel geïntereseerd. Ik moet soort van het pad vrijmaken zeg maar. Ik mis het gewoon om mijn zorgen uit te kunnen spreken maar ook de leuke dingen. Ik denk inderdaad dat ik hier gewoon een beetje blijf rondhangen en me bij een 'zwanger wannabe' groepje op het forum aan ga sluiten.
dinsdag 14 februari 2017 19:20
quote:Steltloper schreef op 14 februari 2017 @ 15:03:
[...]
...
Het is vooral het verzorgende en emotionele stuk wat ik best spannend vind en waar ik voor mijn gevoel inderdaad in het diepe ga springen. Dus vooral de dingen waar je niet echt op kan sturen, geen invloed op hebt.
Ik heb een peuterzoontje en een babyzoontje. En de dingen waar ik geen invloed op heb, ben ik ook bang voor. En dat blijf ik spannend vinden. Sterker nog, dat is allemaal veel erger dan ik van tevoren had gedacht.
Gelukkig heb ik gewoon geen tijd om de hele dag te bedenken wat er allemaal zou kunnen gebeuren... En dat wil ik ook helemaal niet. Maar ik betrek sinds ik moeder ben wel veel meer op mijn kind(eren), dus eigenlijk zijn al mijn zorgen groter geworden.
En ik heb ook nog vaak het gevoel dat ik in het diepe spring. Niet zo diep meer misschien, maar ze veranderen waar ik bij sta.
Dus we bekijken het vooral nog maar dag voor dag en dromen zoveel mogelijk alleen maar leuke dingen over later
[...]
...
Het is vooral het verzorgende en emotionele stuk wat ik best spannend vind en waar ik voor mijn gevoel inderdaad in het diepe ga springen. Dus vooral de dingen waar je niet echt op kan sturen, geen invloed op hebt.
Ik heb een peuterzoontje en een babyzoontje. En de dingen waar ik geen invloed op heb, ben ik ook bang voor. En dat blijf ik spannend vinden. Sterker nog, dat is allemaal veel erger dan ik van tevoren had gedacht.
Gelukkig heb ik gewoon geen tijd om de hele dag te bedenken wat er allemaal zou kunnen gebeuren... En dat wil ik ook helemaal niet. Maar ik betrek sinds ik moeder ben wel veel meer op mijn kind(eren), dus eigenlijk zijn al mijn zorgen groter geworden.
En ik heb ook nog vaak het gevoel dat ik in het diepe spring. Niet zo diep meer misschien, maar ze veranderen waar ik bij sta.
Dus we bekijken het vooral nog maar dag voor dag en dromen zoveel mogelijk alleen maar leuke dingen over later
dinsdag 14 februari 2017 20:19
quote:valerievaldera schreef op 14 februari 2017 @ 18:03:
[...]
De uitspraak klopt dus niet. Ik denk dat iedere fase zijn eigen moeilijkheden kent en tegelijkertijd zijn makkelijke en leuke kanten.
Nou goed dan, ik hap wel. Wat mijn moeder bedoelde, is dat toen ik klein was ze bang was dat ik wel genoeg sliep, at, groeide, etc. Naarmate ik ouder werd vond ze het moeilijker, als puber en adolescent ga je je eigen weg en zoek je je eigen plekje in de wereld. Dat gaat net als leren eten, lopen, etc. met vallen en opstaan. Alleen waar een pleister en een kus nog genoeg waren als je je knieën kapot valt in de speeltuin, komen er steeds meer dingen in het leven van een opgroeiend kind waartegen je ze niet kunt beschermen en die je niet 'beter' kunt maken.
Ze zegt dat ze mijn zwangerschap de grootste zorg tot nu toe vindt. Want ze zegt: 'stel jij raakt nu je zoontje kwijt, dan ben ik compleet machteloos terwijl jij het ergste verlies meemaakt dat je kunt lijden in je leven.' En net zoals toen mijn vader overleed toen ik net ging studeren. Ook daar zijn geen pleisters en knuffels voor. En als moeder moet je dan maar hopen dat je kind zelf de kracht vindt om er doorheen te gaan, op te krabbelen en op een gezonde manier te rouwen (of wat het ook is dat je niet kunt wegvangen). En die zorgen wegen veel zwaarder dan die zorgen in het begin, of haar baby nog wel ademde.
Zo heeft zij het ervaren. Daar mag je het best mee oneens zijn verder, maar voor haar klopte dat gezegde dus zeker wel.
[...]
De uitspraak klopt dus niet. Ik denk dat iedere fase zijn eigen moeilijkheden kent en tegelijkertijd zijn makkelijke en leuke kanten.
Nou goed dan, ik hap wel. Wat mijn moeder bedoelde, is dat toen ik klein was ze bang was dat ik wel genoeg sliep, at, groeide, etc. Naarmate ik ouder werd vond ze het moeilijker, als puber en adolescent ga je je eigen weg en zoek je je eigen plekje in de wereld. Dat gaat net als leren eten, lopen, etc. met vallen en opstaan. Alleen waar een pleister en een kus nog genoeg waren als je je knieën kapot valt in de speeltuin, komen er steeds meer dingen in het leven van een opgroeiend kind waartegen je ze niet kunt beschermen en die je niet 'beter' kunt maken.
Ze zegt dat ze mijn zwangerschap de grootste zorg tot nu toe vindt. Want ze zegt: 'stel jij raakt nu je zoontje kwijt, dan ben ik compleet machteloos terwijl jij het ergste verlies meemaakt dat je kunt lijden in je leven.' En net zoals toen mijn vader overleed toen ik net ging studeren. Ook daar zijn geen pleisters en knuffels voor. En als moeder moet je dan maar hopen dat je kind zelf de kracht vindt om er doorheen te gaan, op te krabbelen en op een gezonde manier te rouwen (of wat het ook is dat je niet kunt wegvangen). En die zorgen wegen veel zwaarder dan die zorgen in het begin, of haar baby nog wel ademde.
Zo heeft zij het ervaren. Daar mag je het best mee oneens zijn verder, maar voor haar klopte dat gezegde dus zeker wel.
dinsdag 14 februari 2017 20:23
quote:Steltloper schreef op 14 februari 2017 @ 19:07:
[...]
Dank je. Ja het is inderdaad balen dat ik het niet met haar kan delen. En ik dacht toch echt dat ik best een makkelijk kind was vroeger...
En mijn vriendinnen zijn heel lief allemaal maar die zitten allemaal in een andere fase. Ze willen geen kinderen, zijn vrijgezel of zitten in een hele prille relatie. Dat praat toch anders dan met mensen die er al ervaring mee hebben, ook al zijn ze echt wel geïntereseerd. Ik moet soort van het pad vrijmaken zeg maar. Ik mis het gewoon om mijn zorgen uit te kunnen spreken maar ook de leuke dingen. Ik denk inderdaad dat ik hier gewoon een beetje blijf rondhangen en me bij een 'zwanger wannabe' groepje op het forum aan ga sluiten.Ik ben ook de eerste in mijn vriendenkring. Mijn vriendinnen zijn er ook nog niet echt aan toe. Dat is idd jammer. Maar via vf heb ik een paar leuke meiden ontmoet, vooral toen het niet lukte bij ons (ik ben via IVF zwanger), dus nu heb ik toch een aantal meiden waarmee ik het kan delen. Is vanzelf gegroeid van forumcontact naar een keertje meeten. Dus lijkt me zeker een goede plek
[...]
Dank je. Ja het is inderdaad balen dat ik het niet met haar kan delen. En ik dacht toch echt dat ik best een makkelijk kind was vroeger...
En mijn vriendinnen zijn heel lief allemaal maar die zitten allemaal in een andere fase. Ze willen geen kinderen, zijn vrijgezel of zitten in een hele prille relatie. Dat praat toch anders dan met mensen die er al ervaring mee hebben, ook al zijn ze echt wel geïntereseerd. Ik moet soort van het pad vrijmaken zeg maar. Ik mis het gewoon om mijn zorgen uit te kunnen spreken maar ook de leuke dingen. Ik denk inderdaad dat ik hier gewoon een beetje blijf rondhangen en me bij een 'zwanger wannabe' groepje op het forum aan ga sluiten.Ik ben ook de eerste in mijn vriendenkring. Mijn vriendinnen zijn er ook nog niet echt aan toe. Dat is idd jammer. Maar via vf heb ik een paar leuke meiden ontmoet, vooral toen het niet lukte bij ons (ik ben via IVF zwanger), dus nu heb ik toch een aantal meiden waarmee ik het kan delen. Is vanzelf gegroeid van forumcontact naar een keertje meeten. Dus lijkt me zeker een goede plek
dinsdag 14 februari 2017 20:28
Ik heb heel veel gelezen op deze website: http://www.anababa.nl/
En nu doe ik maar wat me goed lijkt
En nu doe ik maar wat me goed lijkt
