Kinderen
alle pijlers
Kraamverzorgsters pikken het niet meer!
zaterdag 8 februari 2020 om 22:28
Ik las vandaag in de krant dat de kraamverzorgsters het niet meer pikken dat ze allerlei extra klusjes moeten doen tijdens de kraamweek.
Ik heb voor de kraamhulpen die bij mij zijn geweest nooit klusjes voor ze bedacht. Heb ze gewoon hun dag laten werken zoals zij het 'normaal' ook doen.
Ik ben nu wel benieuwd of jullie je kraamhulp extra klusjes lieten doen, of dat zij vertelde over vreemde verzoeken die ze ooit hebben gehad.
Ik heb voor de kraamhulpen die bij mij zijn geweest nooit klusjes voor ze bedacht. Heb ze gewoon hun dag laten werken zoals zij het 'normaal' ook doen.
Ik ben nu wel benieuwd of jullie je kraamhulp extra klusjes lieten doen, of dat zij vertelde over vreemde verzoeken die ze ooit hebben gehad.
donderdag 13 februari 2020 om 08:39
Ik heb alle begrip voor mensen met moeilijke banen, of een off-day, maar kraamverzorgster is nou niet bepaald het laatste beroep op aarde en bij uitstek iets dat je alleen moet gaan doen als je alle bovengenoemde uitdagingen júist leuk vindt aan het vak.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 13-02-2020 09:15
3.45% gewijzigd
donderdag 13 februari 2020 om 09:15
Misschien zijn sommige regels ook wel gewoon overdreven en doorgeslagen.
De was bijvoorbeeld: halve wasjes draaien omdat de onderbroeken en sokken van mijn man niet bij die van mij mochten.. want dan zou ze dus de was van mijn man doen en dat mag beslist niet?!
Ik had bij de tweede kraamverzorgster ook liever niet dat ze de was deed.. want het bleef vaak nog uren in de machine zitten. De was eruit halen scheen ook niet bij hun taken te horen.
Eigenlijk krijg je dan toch gewoon onzinnige toestanden die ook nog eens ergernis opwekken?
De was bijvoorbeeld: halve wasjes draaien omdat de onderbroeken en sokken van mijn man niet bij die van mij mochten.. want dan zou ze dus de was van mijn man doen en dat mag beslist niet?!
Ik had bij de tweede kraamverzorgster ook liever niet dat ze de was deed.. want het bleef vaak nog uren in de machine zitten. De was eruit halen scheen ook niet bij hun taken te horen.
Eigenlijk krijg je dan toch gewoon onzinnige toestanden die ook nog eens ergernis opwekken?
donderdag 13 februari 2020 om 09:32
Ik heb mijn kraamverzorgster niks gevraagd qua huishouden. Vriend was ook gewoon thuis dus was niet nodig, maar ondertussen heeft ze mijn hele huis gesopt en zag ik haar op een gegeven moment mijn trapleuningen afnemen. Maar ik was zo mezelf niet dat het eigenlijk niet zo doordrong wat ze allemaal deed. Zag pas later hoe goed georganiseerd mijn kasten opeens waren. Al mijn beddengoed was bijboorbeeld strak opgevouwen. Maar ik was er totaal niet mee bezig.
Ik volleybal nu met haar. Puur toeval dat ik 4 jaar later bij haar in het team kwam. En ik vind haar nog steeds hartikke leuk.
Ik volleybal nu met haar. Puur toeval dat ik 4 jaar later bij haar in het team kwam. En ik vind haar nog steeds hartikke leuk.
donderdag 13 februari 2020 om 09:59
Even een vraag: werk jij zelf in de kraamzorg?Belladonna- schreef: ↑13-02-2020 08:22Nee ik vind uitspraken dat ze de hele dag geen hol deed, te beroerd was om een poot te verzetten en languit op de bank hing op haar telefoon, niet naar je kinderen omkeek, geen boeh of bah uitkwam, toch wel een beetje lullig. Maar goed, laten we die weg niet inslaan.
Waar het om gaat is dat het een heel zwaar vak is. Je bent 24-7 beschikbaar, kan niks plannen, hebt amper een prive leven en verdient geen hol. Daarvoor ben je dan wel continu aan het werk en je aan het plooien en schikken naar iedereens wensen, krijg je behoorlijk wat bagger over je heen, heb je nooit weekend of feestdagen en word je nogal eens bij nacht en ontij en storm de weg op gejaagd, want the show must go on. Dat doe je dan voor het minimum loon zo een beetje. Ik vind dat die dames zich de benen uit hun lijf rennen en nogal eens een bak stront over zich heel gestort krijgen.
De positieve verhalen komen van de vrouwen die zeiden dat hun kraamverzorgster (geen hulp) wel dweilde en kookte en de overige kinderen uit school haalde. Kortom: ze zijn blij omdat ze buiten de lijntjes kleurde. Dat is prima, maar het gros doet dat niet en die krijgt hierdoor dus wel een slechte naam.
Evalueren doen als het goed alle kraamverzorgende. Even aan het einde van de dag checken of alles okay is of het gaat zoals ze willen en of er nog vragen zijn. Dat hoort bij het werk en dat is ook het moment om eventuele frictie aan de kaak te stellen. Hormonaal of niet, de man speelt ook nog een rol in dit verhaal. Doe het dan samen als er wat is.
Bovendien tijdens het zoeken van een kraamverzorgster en het lezen van haar info, de intake, de folders, eventueel recensies online, dat geeft je als het goed is al een heel mooi beeld. Als je dan in je kraamweek tegen dingen aanloopt kan je je afvragen waar dat aan ligt.
Om die reden alleen al zou ik iedereen een zzp'er aanraden.
donderdag 13 februari 2020 om 10:42
Ik woon in een land waar geen kraamzorg bestaat, en heb 5 kinderen. Maar het lijkt me heerlijk om er van te kunnen genieten.
Aan de andere kant ( Ik werk zelf in de zorg) lijkt me het een vreselijk beroep.... Want je moet ook naar families die niet zo leuk zijn, en waar je geen draad mee hebt... En als ik dan hier lees hoe onbeschoft kraamverzorgsters behandeld worden, en 24/7 op afroep klaar moeten staan voor toch weinig loon.... zou ik het niet willen doen!
Aan de andere kant ( Ik werk zelf in de zorg) lijkt me het een vreselijk beroep.... Want je moet ook naar families die niet zo leuk zijn, en waar je geen draad mee hebt... En als ik dan hier lees hoe onbeschoft kraamverzorgsters behandeld worden, en 24/7 op afroep klaar moeten staan voor toch weinig loon.... zou ik het niet willen doen!
donderdag 13 februari 2020 om 11:08
Ik kom uit een groot gezin en kan me alle kraamzusters van mijn broertjes en zusjes nog herinneren. Voor die meiden was het echt aanpoten ja! Ze moesten letterlijk alles van moeder overnemen + extra's!
Ik vind het een goede zaak dat het er nu niet meer zo aan toe gaat, daar zijn Kraamverzorgster niet voor! Het zijn 'geen' goedkope huishoudkrachten.
Maar nogmaals, het is nu wellicht tot in het overdreven andere uiterste doorgeschoten.
Het voorbeeld van de 'halve wasjes' draaien, wat ze dan weer niet in de droger mogen doen waardoor je even later met nat, zuur ruikend wasgoed zit.. is bij sommige echt wel de realiteit.
En natuurlijk is het voorbeeld van het fruithapje maar een onzinnig kleinigheidje.. anderzijds doet het mij wel afvragen wat iemand nog toevoegt als bijna alles teveel gevraagt is.. zelfs het schillen van een appel.
Ik vind het een goede zaak dat het er nu niet meer zo aan toe gaat, daar zijn Kraamverzorgster niet voor! Het zijn 'geen' goedkope huishoudkrachten.
Maar nogmaals, het is nu wellicht tot in het overdreven andere uiterste doorgeschoten.
Het voorbeeld van de 'halve wasjes' draaien, wat ze dan weer niet in de droger mogen doen waardoor je even later met nat, zuur ruikend wasgoed zit.. is bij sommige echt wel de realiteit.
En natuurlijk is het voorbeeld van het fruithapje maar een onzinnig kleinigheidje.. anderzijds doet het mij wel afvragen wat iemand nog toevoegt als bijna alles teveel gevraagt is.. zelfs het schillen van een appel.
donderdag 13 februari 2020 om 11:18
Ik denk dat veel mensen zich vooraf niet zo verdiepen in de taken die onder kraamhulp vallen en dat mensen vooral de verhalen van kraamverzorgers verheerlijken die meer klusjes in huis doen dan eigenlijk hoort. Misschien dat dit bij de intake nog duidelijker moet worden gemaakt.Belladonna- schreef: ↑13-02-2020 08:22Nee ik vind uitspraken dat ze de hele dag geen hol deed, te beroerd was om een poot te verzetten en languit op de bank hing op haar telefoon, niet naar je kinderen omkeek, geen boeh of bah uitkwam, toch wel een beetje lullig. Maar goed, laten we die weg niet inslaan.
Waar het om gaat is dat het een heel zwaar vak is. Je bent 24-7 beschikbaar, kan niks plannen, hebt amper een prive leven en verdient geen hol. Daarvoor ben je dan wel continu aan het werk en je aan het plooien en schikken naar iedereens wensen, krijg je behoorlijk wat bagger over je heen, heb je nooit weekend of feestdagen en word je nogal eens bij nacht en ontij en storm de weg op gejaagd, want the show must go on. Dat doe je dan voor het minimum loon zo een beetje. Ik vind dat die dames zich de benen uit hun lijf rennen en nogal eens een bak stront over zich heel gestort krijgen.
De positieve verhalen komen van de vrouwen die zeiden dat hun kraamverzorgster (geen hulp) wel dweilde en kookte en de overige kinderen uit school haalde. Kortom: ze zijn blij omdat ze buiten de lijntjes kleurde. Dat is prima, maar het gros doet dat niet en die krijgt hierdoor dus wel een slechte naam.
Evalueren doen als het goed alle kraamverzorgende. Even aan het einde van de dag checken of alles okay is of het gaat zoals ze willen en of er nog vragen zijn. Dat hoort bij het werk en dat is ook het moment om eventuele frictie aan de kaak te stellen. Hormonaal of niet, de man speelt ook nog een rol in dit verhaal. Doe het dan samen als er wat is.
Bovendien tijdens het zoeken van een kraamverzorgster en het lezen van haar info, de intake, de folders, eventueel recensies online, dat geeft je als het goed is al een heel mooi beeld. Als je dan in je kraamweek tegen dingen aanloopt kan je je afvragen waar dat aan ligt.
Om die reden alleen al zou ik iedereen een zzp'er aanraden.
Verder vind ik je verhaal wat overdreven. In de zorg is het zeker hard werken, ik heb zelf ervaring als verpleegkundige en het is gewoon een roeping. Bepaalde momenten van de dag of sommige diensten zijn erg hectisch en kom je gewoon niet toe aan een pauze, maar er zijn ook echt wel rustige diensten, heb je rust momenten en nacht- of weekenddiensten worden gecompenseerd. Dat is in de kraamzorg echt niet anders, helemaal met de oproep-momenten die soms dagen kunnen duren en is maar net wat je jezelf aanpraat. Sommige mensen praten zichzelf graag drukte aan, dat zag ik ook bij mijn collega's.
Bovendien, iedereen die met mensen werkt krijgt wel eens bagger over zich heen. Iedereen moet wel eens overwerken, in wind en weer de weg op etc etc. Of je nu stratenmaker bent, advocaat of in de marketing zit, geen enkel beroep is een luilekkerland.
Daarbij, zoals iemand al aangaf, is kraamzorg echt iets Hollands. In andere landen kennen ze geen kraamhulp en verloopt alles ook prima. Ik vind persoonlijk dat het wat wordt overgewaardeerd en zie het als pure luxe. Het zou beter zijn wanneer de hele kraamzorg op de schop wordt genomen en anders wordt ingedeeld en misschien langzaam helemaal verdwijnt om de zorgkosten betaalbaar te houden.
donderdag 13 februari 2020 om 11:34
Dat zie ik anders: bv in België blijf je tot 5 dagen na de bevalling in het ziekenhuis, in Nederland ga je vaak dezelfde dag of na 1 dag naar huisOhDeer schreef: ↑13-02-2020 11:18
Daarbij, zoals iemand al aangaf, is kraamzorg echt iets Hollands. In andere landen kennen ze geen kraamhulp en verloopt alles ook prima. Ik vind persoonlijk dat het wat wordt overgewaardeerd en zie het als pure luxe. Het zou beter zijn wanneer de hele kraamzorg op de schop wordt genomen en anders wordt ingedeeld en misschien langzaam helemaal verdwijnt om de zorgkosten betaalbaar te houden.
Ik weet wel wat er meer kost.
1 dag extra ziekenhuis kost al meer dan een volledige week thuiskraamzorg
Verder ben ik het met je eens dat er in alle beroepsgroepen wel minder leuke dingen zitten. Neem het onderwijs, klagen tot en met maar alle feestdagen/weekenden vrij. Voor een heel normaal salaris.
Overigens zegt iemand hierboven dat je als kraamverzorgende 24/7 beschikbaar moet zijn en altijd werkt in het weekend en met feestdagen. Dat is je reinste onzin, de Kraamzorg CAO geeft recht op 22 vrije weekenden per jaar, en de helft vrij van de feestdagen. Bovendien werken praktisch alle kraamzorgcentra met een partuspoule. Dat betekend dat de kraamverzorgende die alleen de thuiskraamzorg doet alleen nog overdag beschikbaar is
donderdag 13 februari 2020 om 11:40
Ik werk zelf in de zorg. Je verdient er heus wel meer dan een droge boterham mee en je werkt je echt niet alle dagen te pletter!
Hard klagen en ondergewaardeerd voelen kan ook aangepraat worden en tot een trent/gewoonte uitgroeien. Net als in het onderwijs.
donderdag 13 februari 2020 om 11:45
Belladonna- schreef: ↑13-02-2020 07:40Alle verhalen samengevat: een kraamverzorgster kan het nooit goed doen.
Teveel fruit, geen fruit, aan de was zitten terwijl jij dat niet wil, geen was doen, bedden verschonen terwijl jij dat net hebt gedaan en maar eens in de twee weken doet, de baby willen vasthouden terwijl jij alleen maar wil cocoonen en de baby geen sec wil afgeven, lunch maken terwijl iemand dat vies vindt of tien keer liever zelf doet, controles bij moeder en kind terwijl moeder dat invasief vindt. Actief helpen bij de borstvoeding terwijl ze dat als knijpen en frutten aan de borsten ervaart. En de lijst is eindeloos. Het is nogal verwarrend als je 3 a 4 gezinnen per maand hebt die ALLEMAAL wat anders willen/eisen, los nog van de cultuur verschillen en apparaat verschillen, gebruiken, wensen, gezinssamenstellingen, schoonouders die inwonen, andere ziektes die spelen, noem maar op. De lijst gaat maar door en door.
Kraamverzorgenden doen was ze kunnen maar zijn geen machines. Zij werken ook als ze ziek zijn of eigenlijk vrij hadden moeten hebben. Soms is bij hen ook het kaarsje uit. Je bent niet de enige zeg maar die ze gezien heeft die week. Een beetje respect aub.
Waarom zit jij überhaupt nog in dat vak? Je klinkt overspannen.
donderdag 13 februari 2020 om 11:57
Ziek naar een gezin toe met een pasgeboren baby?Belladonna- schreef: ↑13-02-2020 07:40Alle verhalen samengevat: een kraamverzorgster kan het nooit goed doen.
Zij werken ook als ze ziek zijn of eigenlijk vrij hadden moeten hebben. Soms is bij hen ook het kaarsje uit. Je bent niet de enige zeg maar die ze gezien heeft die week. Een beetje respect aub.
donderdag 13 februari 2020 om 12:23
Klopt, het is mijn vak!
Ik ken ze erbij die de was van de overige gezinsleden eruit pulken. Ik herken best wel wat van jullie verhalen. Dat is ook de reden dat ik niet meer het gezicht van een organisatie wilde zijn. Ik wilde het zelf doen. En nu maak ik dus mijn eigen regels. Ik heb teveel meegemaakt en teveel gezien en ben zelfs behoorlijk lastig gevallen door hitsige kraamheren. Ik heb dingen meegemaakt die je gezonde verstand te boven gaan, en daarom kies ik nu mijn eigen klanten en maak ik mijn eigen regels. Ik werk in een nogal bijzondere setting waarbij ik vooral veel 'hands-off' kraam. Dat betekent echt dat ik alleen bewuste kraamzorg geef aan mensen die wat meer bijzondere wensen hebben. Ik ben geen 18 meer en heb zelf kinderen op de wereld gezet en ik ben mijn eigen product. Dus het is nogal belangrijk dat ik elk gezin er weer sta voor 110%. Daarnaast werk ik op de afdeling in een ziekenhuis. Hier is kramen weer heel anders. Veel meer klinisch redeneren, veel protocollairder en veel vluchtiger. Ik kraam ook nog eens in de zoveel tijd in een tienermoederhuis. Daar kom je ook weer totaal andere situaties tegen en andere behoeftes. Tot vorig jaar kraamde ik ook in asielzoekerscentra. Daar kom je enorm schrijnende situaties tegen en moet je veel meer improviseren en roeien met de riemen die je hebt.
Ondanks dat ik nooit meer onder een baas wil werken of onder de vlag van een organisatie draag ik mijn collega's wel een warm hart toe. Ik weet dat er goede een minder goede tussen zitten (breek me de bek niet open) en dat ik zeker ook een reden om voor mezelf te gaan, omdat ik niet meer geïdentificeerd wilde worden met al die slechte ervaringen.Ik heb mijn vaste verloskundige waar ik mee werk, ik kom regelmatig terug bij tweede en derde kindjes en ik hoef niks of niemand meer verantwoording af te leggen en most of all: het verdient stukken beter dan die 12-13 euro per uur en dat beschikbaar zijn voor helemaal NIKS noppes nada.
Er is van alles gaande waar de gezinnen geen weet van hebben achter de schermen en dat hoeft ook niet. Maar neem maar van mij aan dat het verdomde onrustig is. En dat er heel veel onvrede en ziekteverzuim is en dat veel gezinnen daardoor niet kunnen krijgen waar zij recht op hebben. Organisaties die op het faillissement staan, mensen die gillend weglopen door de werkdruk, overspannenheid, versleten lijven. Het is echt huilen met de pet op en dan zeker als je weet hoe slecht betaald het wordt. Want dat wordt het echt wel! (verplichte) Scholingen in eigen tijd, vaak geen reiskostenvergoeding en altijd bereikbaar moeten zijn tegen nul betaling extra. Je krijgt alleen betaalt als je daadwerkelijk werkt.
Dat doet wat met je hoofd. En als je aangeeft dat je daar niet tegen kan hoor je keihard terug dat je dan DUS niet geschikt bent voor het werk.
Wat nonsens is want niemand kan tegen totale onzekerheid.
Ik heb het aller-aller mooiste vak van de wereld. Ik ben erbij als er nieuw leven in de wereld wordt verwelkomt en ik mag afscheid nemen als de ouders helemaal klaar zijn om het zelf te doen. Vaak is het huilen maar nog vaker krijg ik maanden later nog foto's over de app en mailen we nog eens af en toe tussendoor. Ik bouw echt een band op met mijn gezinnen en kom ze regelmatig tegen in de stad bijvoorbeeld of in het zwembad in de zomer. Dat vind ik geweldig. Werk en prive lopen hier helemaal door elkaar heen inmiddels maar dat is een keuze. Ik zou mijn vak voor geen honderdmiljoen willen ruilen, en ik mag van mezelf wel zeggen dat ik weet wat ik doe en dat ik goed ben in mijn werk. Maar belangrijkste is dat ik tevreden en gelukkige mensen achterlaat en dat ze terug kunnen kijken op een fantastisch fijne week. Ook als het wel eens tegen zat. Want dat is het belangrijkste: niet in de paniek schieten, op tijd handelen en ondanks dat het soms anders gaat dan anders toch ze laten terug kijken op een fijne tijd. Want ook een helse bevalling kan je mooi begeleiden. Ik kan me zoveel mooie verhalen herinneren. Tijdje geleden ben ik mee gegaan naar het ziekenhuis en daar werd mevrouw op een gegeven moment medisch en wow wat had zij het zwaar. Ik ben ondanks dat het werd overgedragen aan het ziekenhuis gebleven en heb niet kunnen declareren maar zij wilde me er perse als een doula bij hebben. Het werd een kunstverlossing met alle toeters en bellen en hun kindje kwam met een apgar score van 1 op de wereld en moest gereanimeerd worden En ondanks alles kijken zij terug op een fijne bevalling. Ook toen ze eenmaal thuis weer terug moesten omdat hun kindje te geel werd. Ze bleven positief, en dat is denk ik de kunst van ons vak, dat ondanks alles je de ouders een fijn gevoel kunt meegeven. Dat, en zelfvertrouwen.In aug is zij uitgerekend van haar tweede en zal ik er weer zijn. Dat is een cadeautje toch?
Enige flinke nadeel is dat ik helemaal in de kreukels lig zelf en bij de fysio loop. Mijn lijf is door al die jaren zorg helemaal versleten. Denk maar niet dat de situaties in gezinnen arbo proof zijn. Ik kom overal en moet overal assisteren en begeleiden en zorgen in de meest erbarmelijke omstandigeden. Ik heb zo vaak spit en nek- en hoofdpijn door het zware belastende werk dat ik wel eens vrees dat ik er op deze manier eerder uit moet. En dat sucks.
Ps ik ben ook VP en mijn werk is zeker niet mijn roeping. Het is gewoon een vak en ik moet gewoon een inkomen verdienen en een gezin onderhouden. Ik ben zeker geen moeder Theresa. Natuurlijk zit zorgen in mijn bloed maar een roeping wil ik het niet noemen. Ik doe niets voor niets.
Kraamzorg is overigens niks geen luxe. In andere landen blijf je langer in het ziekenhuis of word je eerder weer opgenomen. Ons systeem wordt watertandend door overige landen bekeken. Het scheelt enorm veel in de kosten en is juist een uniek product. En zeker niet alleen maar voor de 'fruithapjes' (ik gruwel van dit woord en heb echt de pest aan collega's die dwepen met hun fruitpalmboompjes met een parapluutje, alsof daar je goede zorgen zich in vertalen)
Oh, en een beetje overspannen ben ik wel hoor de laatste maanden. Ik werk me helemaal de rambam en weet de helft van de tijd niet welke dag het van de week is. Dus dat klopt wel een beetje. Kramen is echt wel hard werken. Daar is geen woord van gelogen.
Ik ken ze erbij die de was van de overige gezinsleden eruit pulken. Ik herken best wel wat van jullie verhalen. Dat is ook de reden dat ik niet meer het gezicht van een organisatie wilde zijn. Ik wilde het zelf doen. En nu maak ik dus mijn eigen regels. Ik heb teveel meegemaakt en teveel gezien en ben zelfs behoorlijk lastig gevallen door hitsige kraamheren. Ik heb dingen meegemaakt die je gezonde verstand te boven gaan, en daarom kies ik nu mijn eigen klanten en maak ik mijn eigen regels. Ik werk in een nogal bijzondere setting waarbij ik vooral veel 'hands-off' kraam. Dat betekent echt dat ik alleen bewuste kraamzorg geef aan mensen die wat meer bijzondere wensen hebben. Ik ben geen 18 meer en heb zelf kinderen op de wereld gezet en ik ben mijn eigen product. Dus het is nogal belangrijk dat ik elk gezin er weer sta voor 110%. Daarnaast werk ik op de afdeling in een ziekenhuis. Hier is kramen weer heel anders. Veel meer klinisch redeneren, veel protocollairder en veel vluchtiger. Ik kraam ook nog eens in de zoveel tijd in een tienermoederhuis. Daar kom je ook weer totaal andere situaties tegen en andere behoeftes. Tot vorig jaar kraamde ik ook in asielzoekerscentra. Daar kom je enorm schrijnende situaties tegen en moet je veel meer improviseren en roeien met de riemen die je hebt.
Ondanks dat ik nooit meer onder een baas wil werken of onder de vlag van een organisatie draag ik mijn collega's wel een warm hart toe. Ik weet dat er goede een minder goede tussen zitten (breek me de bek niet open) en dat ik zeker ook een reden om voor mezelf te gaan, omdat ik niet meer geïdentificeerd wilde worden met al die slechte ervaringen.Ik heb mijn vaste verloskundige waar ik mee werk, ik kom regelmatig terug bij tweede en derde kindjes en ik hoef niks of niemand meer verantwoording af te leggen en most of all: het verdient stukken beter dan die 12-13 euro per uur en dat beschikbaar zijn voor helemaal NIKS noppes nada.
Er is van alles gaande waar de gezinnen geen weet van hebben achter de schermen en dat hoeft ook niet. Maar neem maar van mij aan dat het verdomde onrustig is. En dat er heel veel onvrede en ziekteverzuim is en dat veel gezinnen daardoor niet kunnen krijgen waar zij recht op hebben. Organisaties die op het faillissement staan, mensen die gillend weglopen door de werkdruk, overspannenheid, versleten lijven. Het is echt huilen met de pet op en dan zeker als je weet hoe slecht betaald het wordt. Want dat wordt het echt wel! (verplichte) Scholingen in eigen tijd, vaak geen reiskostenvergoeding en altijd bereikbaar moeten zijn tegen nul betaling extra. Je krijgt alleen betaalt als je daadwerkelijk werkt.
Dat doet wat met je hoofd. En als je aangeeft dat je daar niet tegen kan hoor je keihard terug dat je dan DUS niet geschikt bent voor het werk.
Wat nonsens is want niemand kan tegen totale onzekerheid.
Ik heb het aller-aller mooiste vak van de wereld. Ik ben erbij als er nieuw leven in de wereld wordt verwelkomt en ik mag afscheid nemen als de ouders helemaal klaar zijn om het zelf te doen. Vaak is het huilen maar nog vaker krijg ik maanden later nog foto's over de app en mailen we nog eens af en toe tussendoor. Ik bouw echt een band op met mijn gezinnen en kom ze regelmatig tegen in de stad bijvoorbeeld of in het zwembad in de zomer. Dat vind ik geweldig. Werk en prive lopen hier helemaal door elkaar heen inmiddels maar dat is een keuze. Ik zou mijn vak voor geen honderdmiljoen willen ruilen, en ik mag van mezelf wel zeggen dat ik weet wat ik doe en dat ik goed ben in mijn werk. Maar belangrijkste is dat ik tevreden en gelukkige mensen achterlaat en dat ze terug kunnen kijken op een fantastisch fijne week. Ook als het wel eens tegen zat. Want dat is het belangrijkste: niet in de paniek schieten, op tijd handelen en ondanks dat het soms anders gaat dan anders toch ze laten terug kijken op een fijne tijd. Want ook een helse bevalling kan je mooi begeleiden. Ik kan me zoveel mooie verhalen herinneren. Tijdje geleden ben ik mee gegaan naar het ziekenhuis en daar werd mevrouw op een gegeven moment medisch en wow wat had zij het zwaar. Ik ben ondanks dat het werd overgedragen aan het ziekenhuis gebleven en heb niet kunnen declareren maar zij wilde me er perse als een doula bij hebben. Het werd een kunstverlossing met alle toeters en bellen en hun kindje kwam met een apgar score van 1 op de wereld en moest gereanimeerd worden En ondanks alles kijken zij terug op een fijne bevalling. Ook toen ze eenmaal thuis weer terug moesten omdat hun kindje te geel werd. Ze bleven positief, en dat is denk ik de kunst van ons vak, dat ondanks alles je de ouders een fijn gevoel kunt meegeven. Dat, en zelfvertrouwen.In aug is zij uitgerekend van haar tweede en zal ik er weer zijn. Dat is een cadeautje toch?
Enige flinke nadeel is dat ik helemaal in de kreukels lig zelf en bij de fysio loop. Mijn lijf is door al die jaren zorg helemaal versleten. Denk maar niet dat de situaties in gezinnen arbo proof zijn. Ik kom overal en moet overal assisteren en begeleiden en zorgen in de meest erbarmelijke omstandigeden. Ik heb zo vaak spit en nek- en hoofdpijn door het zware belastende werk dat ik wel eens vrees dat ik er op deze manier eerder uit moet. En dat sucks.
Ps ik ben ook VP en mijn werk is zeker niet mijn roeping. Het is gewoon een vak en ik moet gewoon een inkomen verdienen en een gezin onderhouden. Ik ben zeker geen moeder Theresa. Natuurlijk zit zorgen in mijn bloed maar een roeping wil ik het niet noemen. Ik doe niets voor niets.
Kraamzorg is overigens niks geen luxe. In andere landen blijf je langer in het ziekenhuis of word je eerder weer opgenomen. Ons systeem wordt watertandend door overige landen bekeken. Het scheelt enorm veel in de kosten en is juist een uniek product. En zeker niet alleen maar voor de 'fruithapjes' (ik gruwel van dit woord en heb echt de pest aan collega's die dwepen met hun fruitpalmboompjes met een parapluutje, alsof daar je goede zorgen zich in vertalen)
Oh, en een beetje overspannen ben ik wel hoor de laatste maanden. Ik werk me helemaal de rambam en weet de helft van de tijd niet welke dag het van de week is. Dus dat klopt wel een beetje. Kramen is echt wel hard werken. Daar is geen woord van gelogen.
anoniem_394873 wijzigde dit bericht op 13-02-2020 12:31
7.92% gewijzigd
donderdag 13 februari 2020 om 12:26
Belladonna- schreef: ↑13-02-2020 12:23Klopt, het is mijn vak!
Ik ken ze erbij die de was van de overige gezinsleden eruit pulken. Ik herken best wel wat van jullie verhalen. Dat is ook de reden dat ik niet meer het gezicht van een organisatie wilde zijn. Ik wilde het zelf doen. En nu maak ik dus mijn eigen regels. Ik heb teveel meegemaakt en teveel gezien en ben zelfs behoorlijk lastig gevallen door hitsige kraamheren. Ik heb dingen meegemaakt die je gezonde verstand te boven gaan, en daarom kies ik nu mijn eigen klanten en maak ik mijn eigen regels. Ik werk in een nogal bijzondere setting waarbij ik vooral veel 'hands-off' kraam. Dat betekent echt dat ik alleen bewuste kraamzorg geef aan mensen die wat meer bijzondere wensen hebben. Ik ben geen 18 meer en heb zelf kinderen op de wereld gezet en ik ben mijn eigen product. Dus het is nogal belangrijk dat ik elk gezin er weer sta voor 110%. Daarnaast werk ik op de afdeling in een ziekenhuis. Hier is kramen weer heel anders. Veel meer klinisch redeneren, veel protocollairder en veel vluchtiger. Ik kraam ook nog eens in de zoveel tijd in een tienermoederhuis. Daar kom je ook weer totaal andere situaties tegen en andere behoeftes. Tot vorig jaar kraamde ik ook in asielzoekerscentra. Daar kom je enorm schrijnende situaties tegen en moet je veel meer improviseren en roeien met de riemen die je hebt.
Ondanks dat ik nooit meer onder een baas wil werken of onder de vlag van een organisatie draag ik mijn collega's wel een warm hart toe. Ik weet dat er goed een minder goede tussen zitten (breek me de bek niet open) en dat ik zeker ook een reden om voor mezelf te gaan, omdat ik niet meer geïdentificeerd wilde worden met al die slechte ervaringen.Ik heb mijn vaste verloskundige waar ik mee werk, ik kom regelmatig terug bij tweede en derde kindjes en ik hoef niks of niemand meer verantwoording af te leggen en most of all: het verdient stukken beter dan die 12-13 euro per uur en dat beschikbaar zijn voor helemaal NIKS noppes nada.
Ik heb het aller-aller mooiste vak van de wereld. Ik ben erbij als er nieuw leven in de wereld wordt verwelkomt en ik mag afscheid nemen als de ouders helemaal klaar zijn om het zelf te doen. Vaak is het huilen maar nog vaker krijg ik maanden later nog foto's over de app en mailen we nog eens af en toe tussendoor. Ik bouw echt een band op met mijn gezinnen en kom ze regelmatig tegen in de stad bijvoorbeeld of in het zwembad in de zomer. Dat vind ik geweldig. Werk en prive lopen hier helemaal door elkaar heen inmiddels maar dat is een keuze. Ik zou mijn vak voor geen honderdmiljoen willen ruilen, en ik mag van mezelf wel zeggen dat ik weet wat ik doe en dat ik goed ben in mijn werk. Maar belangrijkste is dat ik tevreden en gelukkige mensen achterlaat en dat ze terug kunnen kijken op een fantastisch fijne week. Ook als het wel eens tegen zat. Want dat is het belangrijkste: niet in de paniek schieten, op tijd handelen en ondanks dat het soms anders gaat dan anders toch ze laten terug kijken op een fijne tijd. Want ook een helse bevalling kan je mooi begeleiden. Ik kan me zoveel mooie verhalen herinneren. Tijdje geleden ben ik mee gegaan naar het ziekenhuis en daar werd mevrouw op een gegeven moment medisch en wow wat had zij het zwaar. Ik ben ondanks dat het werd overgedragen aan het ziekenhuis gebleven en heb niet kunnen declareren maar zij wilde me er perse als een doula bij hebben. Het werd een kunstverlossing met alle toeters en bellen en hun kindje kwam met een apgar score van 1 op de wereld en moest gereanimeerd worden En ondanks alles kijken zij terug op een fijne bevalling. Ook toen ze eenmaal thuis weer terug moesten omdat hun kindje te geel werd. Ze bleven positief, en dat is denk ik de kunst van ons vak, dat ondanks alles je de ouders een fijn gevoel kunt meegeven. Dat, en zelfvertrouwen.In aug is zij uitgerekend van haar tweede en zal ik er weer zijn. Dat is een cadeautje toch?
Enige flinke nadeel is dat ik helemaal in de kreukels lig zelf en bij de fysio loop. Mijn lijf is door al die jaren zorg helemaal versleten. Denk maar niet dat de situaties in gezinnen arbo proof zijn. Ik kom overal en moet overal assisteren en begeleiden en zorgen in de meest erbarmelijke omstandigeden. Ik heb zo vaak spit en nek- en hoofdpijn door het zware belastende werk dat ik wel eens vrees dat ik er op deze manier eerder uit moet. En dat sucks.
Ps ik ben ook VP en mijn werk is zeker niet mijn roeping. Het is gewoon een vak en ik moet gewoon een inkomen verdienen en een gezin onderhouden. Ik ben zeker geen moeder Theresa. Natuurlijk zit zorgen in mijn bloed maar een roeping wil ik het niet noemen. Ik doe niets voor niets.
Kraamzorg is overigens niks geen luxe. In andere landen blijf je langer in het ziekenhuis of word je eerder weer opgenomen. Ons systeem wordt watertandend door overige landen bekeken. Het scheelt enorm veel in de kosten en is juist een uniek product. En zeker niet alleen maar voor de 'fruithapjes' (ik gruwel van dit woord en heb echt de pest aan collega's die dwepen met hun fruitpalmboompjes met een parapluutje, alsof daar je goede zorgen zich in vertalen)
Oh, en een beetje overspannen ben ik wel hoor de laatste maanden. Ik werk me helemaal de rambam en weet de helft van de tijd niet welke dag het van de week is. Dus dat klopt wel een beetje. Kramen is echt wel hard werken. Daar is geen woord van gelogen.
Klinkt heel ongezond.
donderdag 13 februari 2020 om 12:45
Klopt hoor, ik weet ook niet hoe het anders moet maar blijf het luxe noemen: iemand die bij je thuis komt voor huishoudelijke taken. En bij sommige gezinnen zelfs uren aan tafel zitten met het boek erbij of telefoon... Dat zijn dure uren.pearle schreef: ↑13-02-2020 11:34Dat zie ik anders: bv in België blijf je tot 5 dagen na de bevalling in het ziekenhuis, in Nederland ga je vaak dezelfde dag of na 1 dag naar huis
Ik weet wel wat er meer kost.
1 dag extra ziekenhuis kost al meer dan een volledige week thuiskraamzorg
Verder ben ik het met je eens dat er in alle beroepsgroepen wel minder leuke dingen zitten. Neem het onderwijs, klagen tot en met maar alle feestdagen/weekenden vrij. Voor een heel normaal salaris.
Overigens zegt iemand hierboven dat je als kraamverzorgende 24/7 beschikbaar moet zijn en altijd werkt in het weekend en met feestdagen. Dat is je reinste onzin, de Kraamzorg CAO geeft recht op 22 vrije weekenden per jaar, en de helft vrij van de feestdagen. Bovendien werken praktisch alle kraamzorgcentra met een partuspoule. Dat betekend dat de kraamverzorgende die alleen de thuiskraamzorg doet alleen nog overdag beschikbaar is
Als zzp' er is natuurlijk sowieso andere koek, maar dat geldt tevens weer voor andere zzp 'ers met andere beroepen.
Ik heb ook nog goed aan mijn kraamtijden gedacht en vond samengevat dat de kraamhulp erg aanwezig was. Alle vier.
Je bent idd wat labiel (zeker na de eerste zwangerschap) en heb de kraamhulp zelf als erg overheersend en aanwezig ervaren. Zo vond ik het niet nodig om de tweede meteen in bad te doen, zoals wel ongevraagd bij de eerste gebeurde. Maar daar wordt dan geen genoegen mee genomen want "het is wel zo fris om te baden" en moet ik echt stuk bij voet houden. Dat was dus steeds het geval, met veel dingen werden onze ideeen overruled.
Bij de verloskundige net zo trouwens. Ik had in mijn geboorteplan staan om de smeerlaag van de baby niet meteen met een doek eraf te halen en heb dit meerdere keren aangegeven in voorgaande gesprekken. Ze pakt de baby op en wrijft meteen het laagje eraf
donderdag 13 februari 2020 om 12:54
Ik baad een baby soms helemaal niet. Helemaal niet nodig en voegt niks toe, behalve dan die ene leuke foto voor oma.
Ik vind wel dat het even praktisch geoefend moet worden maar dat doen we dan helemaal op het einde. Maar wat de ouders willen. Een dysmatuurtje met ondertemp die teveel is afgevallen ga ik sowieso niet badderen, die verliest daar veel te veel energie bij/door.
En ik laat de ouders het vaak zelf doen. Het is hun kind. Zij moeten het leren. Ik ben daar niet om te babykroelen, ik ben daar om de ouders te leren hoe zij het zelf moeten doen.
Die partuspoule klinkt leuk maar in de praktijk werkt bijna iedere kraamverzorgster nog steeds dag en nacht. Het klopt gewoon niet wat er vaak gedacht wordt plus dat die CAO ook maar gewoon een wassen neus is. Je wil niet weten hoeveel kraamzorg organisaties zich daar totaal niet aan houden. En recht op vrije dagen? Ik werd standaard in mijn vrije dagen teruggebeld en op vakantie lastig gevallen door de planning. En je moest met heel veel mitsen en maren je vrije dagen al bijna een jaar vooraf doorgeven en dan nog mocht je vaak niet in de zomervakantie weg. Want druk druk druk.
Geloof me, het is echt een ramp in kraamzorgland. Niet voor niets valt de een na de ander uit en is het ziekteverzuim er enorm en staan er organisaties op de afgrond.
Als zzp'er heb je al helemaal geen cao om op terug te vallen. Het heeft voor- en nadelen.Dat is wat het is. Daar kiezen we voor.Maar makkelijk is anders.
Ik vind wel dat het even praktisch geoefend moet worden maar dat doen we dan helemaal op het einde. Maar wat de ouders willen. Een dysmatuurtje met ondertemp die teveel is afgevallen ga ik sowieso niet badderen, die verliest daar veel te veel energie bij/door.
En ik laat de ouders het vaak zelf doen. Het is hun kind. Zij moeten het leren. Ik ben daar niet om te babykroelen, ik ben daar om de ouders te leren hoe zij het zelf moeten doen.
Die partuspoule klinkt leuk maar in de praktijk werkt bijna iedere kraamverzorgster nog steeds dag en nacht. Het klopt gewoon niet wat er vaak gedacht wordt plus dat die CAO ook maar gewoon een wassen neus is. Je wil niet weten hoeveel kraamzorg organisaties zich daar totaal niet aan houden. En recht op vrije dagen? Ik werd standaard in mijn vrije dagen teruggebeld en op vakantie lastig gevallen door de planning. En je moest met heel veel mitsen en maren je vrije dagen al bijna een jaar vooraf doorgeven en dan nog mocht je vaak niet in de zomervakantie weg. Want druk druk druk.
Geloof me, het is echt een ramp in kraamzorgland. Niet voor niets valt de een na de ander uit en is het ziekteverzuim er enorm en staan er organisaties op de afgrond.
Als zzp'er heb je al helemaal geen cao om op terug te vallen. Het heeft voor- en nadelen.Dat is wat het is. Daar kiezen we voor.Maar makkelijk is anders.
donderdag 13 februari 2020 om 12:58
Tegenwoordig nog maar 3 dagen. Je hebt ofwel een twee persoonskamer, ofwel een eenpersoonskamer, als je hiervoor betaald / verzekerd bent. Op een eenpersoonskamer kan de partner blijven slapen/eten (tegen betaling)
donderdag 13 februari 2020 om 13:02
Och, er zullen heus ook rustige gezinnen bij zitten. Bij ons heeft de kraam het bepaald niet druk gehad en had ik zelf al tientallen babies in handen gehad, dus dat badje zat ook wel snor.
En zo zal het bij meer gezinnen zijn.
donderdag 13 februari 2020 om 13:04
Hoe lang heb je dan in het ziekenhuis gelegen? Volgens mij is het in veel andere landen namelijk wel gebruikelijk dat je nog minimaal 5-7 dagen in het ziekenhuis blijft na je bevalling, ook als het zonder complicaties was. Dan heb je natuurlijk ook geen kraamzorg thuis meer nodig...Bjorg schreef: ↑13-02-2020 07:13Geen idee hoe dat in Nederland gaat, maar ik ben in een ander west-Europees land bevallen en hier worden na de bevalling geen hechtingen gechecked, geen temperatuur bij kraamvrouw of baby gemeten, niet in luiers of kraamverbanden gekeken, WC’s niet elke dag schoongemaakt, bedden niet elke dag verschoond - Voelt kraamvrouw/baby zich goed, dan gaat het vast prima. Voelt kraamvrouw/baby zich niet goed, dan gaan ze uitzoeken waarom. En nee, er treden hier niet meer complicaties op. Nederland is zo gebeiteld op het “natuurlijke” proces van bevallen, maar het natuurlijke proces van het kraambed laten we ondersneeuwen door stapels vervelende controles.
Snap ik echt niet.
Wat betreft borstvoeding: ze kunnen natuurlijk gewoon even vragen of ze je zullen helpen en of ze aan je borsten mogen zitten
donderdag 13 februari 2020 om 13:05
Dat klopt ook PRECIES. Er komt een enorme vergrijzing/uitloop aan. Geen enkele jonge meid met gezin kiest vrijwillig voor dit vak. Er zijn nu al ziekelijke tekorten en dat wordt alleen maar erger. Het bestaan van ons vakgebied hangt aan een zijden draadje. Als er niet gauw dingen veranderen kiest binnen heel korte termijn helemaal niemand meer voor dit bestaan. En terecht ook wat mij betreft. Want die paar die er nog rondlopen zijn bijna allemaal 55+
Het vak is totaal onaantrekkelijk verder (slechte verdiensten, beroerde werktijden, slecht nageleefde cao, geen toezicht op arbo en ga zo maar door)
anoniem_394873 wijzigde dit bericht op 13-02-2020 13:06
10.33% gewijzigd
donderdag 13 februari 2020 om 13:05
Goed verhaal Bella Donna, ik merk echt dat je hart er ligt.Belladonna- schreef: ↑13-02-2020 12:23Klopt, het is mijn vak!
Oh, en een beetje overspannen ben ik wel hoor de laatste maanden. Ik werk me helemaal de rambam en weet de helft van de tijd niet welke dag het van de week is. Dus dat klopt wel een beetje. Kramen is echt wel hard werken. Daar is geen woord van gelogen.
maar wat ik me wel afvraag, als je merkt dat het lichamelijk zwaar is, dat je er klachten aan overhoudt, hoe leuk is het dan nog? Je prive leven is toch het allerbelangrijkste ipv maar zwoegen en ploeteren?
En dan verdien je wel meer als zzper, maar juist dan heb je geen pensioenopbouw, betaalde vakantiedagen enz. De zzpers die ik in de kraam ken, hebben daar geen verzekeringen voor omdat het zelfs als zzper te weinig betaald
