Kinderen
alle pijlers
Moeite met stiefkind
woensdag 20 februari 2019 09:41
Ik heb sinds 5 jaar een relatie met een man + kind. Destijds was hij pas 1.5 jaar. Ik heb altijd gedacht dat ik wel in mij rol zou rollen... Ik verzorg, ik regel dingen, we ondernemen samen dingen (vader neemt de grootste deel van de verzorging op zich).
Ik hou wel van zijn kind, maar het staat in schril contrast hoe hij met zijn kind om gaat of hoe vriendinnen met hun kinderen omgaan. Er is co-ouderschap en de helft van de tijd verblijft de kleine bij ons. Mijn leven is dan zo enorm verschillend dan wanneer we slechts met ons 2 zijn. Ik ben absoluut niet jaloers op de aandacht die zijn zoon krijgt, maar heb wel enorme moeite met het feit dat alles in die dagen bepaald wordt door zijn zoon. Hij is enorm aanwezig en heeft een enorme hang naar zijn vader. Hij heeft heel vaak een grote mond en wil constant aandacht (ondanks dat we dit beide niet accepteren, zie ik hier geen verandering in). Dit frustreert me zo enorm, dat ik niet kan genieten van de momenten dat het wel leuk is. Ik ben vanaf begin erg streng (soms te), maar hoe vaak ik het geprobeerd heb, ik kan er niet niets van zeggen als hij zich weer eens misdraagt. Ik heb geprobeerd dit voorzichtig aan te kaarten bij mijn vriend. Maar hij vind het aanstellerij van mij kant en erkent mijn gevoelens hierin totaal niet. Hij is slechts de helft van de tijd bij ons en hij neemt het grootste gedeelte van de verzorging op zich. Hij zegt dat het een mindset is en ik niet zoveel naar problemen moet zoeken op internet (nadat ik aangaf hierin echt niet de enige te zijn). Graag advies van andere stiefmoeders, want dit is voor ons alledrie niet leuk....
Ik hou wel van zijn kind, maar het staat in schril contrast hoe hij met zijn kind om gaat of hoe vriendinnen met hun kinderen omgaan. Er is co-ouderschap en de helft van de tijd verblijft de kleine bij ons. Mijn leven is dan zo enorm verschillend dan wanneer we slechts met ons 2 zijn. Ik ben absoluut niet jaloers op de aandacht die zijn zoon krijgt, maar heb wel enorme moeite met het feit dat alles in die dagen bepaald wordt door zijn zoon. Hij is enorm aanwezig en heeft een enorme hang naar zijn vader. Hij heeft heel vaak een grote mond en wil constant aandacht (ondanks dat we dit beide niet accepteren, zie ik hier geen verandering in). Dit frustreert me zo enorm, dat ik niet kan genieten van de momenten dat het wel leuk is. Ik ben vanaf begin erg streng (soms te), maar hoe vaak ik het geprobeerd heb, ik kan er niet niets van zeggen als hij zich weer eens misdraagt. Ik heb geprobeerd dit voorzichtig aan te kaarten bij mijn vriend. Maar hij vind het aanstellerij van mij kant en erkent mijn gevoelens hierin totaal niet. Hij is slechts de helft van de tijd bij ons en hij neemt het grootste gedeelte van de verzorging op zich. Hij zegt dat het een mindset is en ik niet zoveel naar problemen moet zoeken op internet (nadat ik aangaf hierin echt niet de enige te zijn). Graag advies van andere stiefmoeders, want dit is voor ons alledrie niet leuk....
anoniem_383029 wijzigde dit bericht op 20-02-2019 16:07
0.92% gewijzigd
woensdag 20 februari 2019 10:26
HaPu schreef: ↑20-02-2019 10:16Ik zit niet in je situatie, maar ik kan met het gevoel wel indenken.
Als deeltijd stiefmoeder wordt de helft van je tijd ingedeeld rondom een kind, wat niet van jouw is, maar wat dus wel een deel van je leven bepaald. Je bent geen opvoeder, geen moeder, hoort net niet helemaal bij de inner circle die zij als vader/zoon(en vaak ook moeder) zijn, maar je mag wel je ritme aanpassen, negatief gedrag tolereren, halen/brengen, wassen, koken, verzorgen.
Het is vaak een ondankbare taak.
Geen tips. Wel begrip. Succes
Ik vind een stiefouder wel een mede-opvoeder. Je bent de helft van de tijd betrokken bij het leven van een kind, dat kan toch niet genegeerd worden? Dat je alleen dienstbaar zou mogen zijn voor het halen, brengen ,wassen etc. en verder mond dicht want je bent geen echte ouder? Dat lijkt me erg ongezond voor iedereen.
Ouders bepalen de opvoeding, waarom niet de nieuwe partners erbij betrekken en gezamenlijke afspraken maken? In het belang van het kind; het kan maar duidelijk zijn en ook prettig als de volwassenen in zijn leven grotendeels dezelfde lijn aanhouden.
woensdag 20 februari 2019 10:27
Dit!lolapaloeza schreef: ↑20-02-2019 10:06Een kind laat zich pas echt corrigeren of begrenzen als er contact is. Maar het mooie is dat als er contact is, corrigeren al veel minder nodig is omdat je elkaar beter begrijpt. In plaats van inzetten op de regeltjes, zet in op contact.
Kun je dat niet opbrengen, dan heeft de relatie eigenlijk geen kans van slagen en zou ik het afbreken.
Zoek die mindset op, leef ernaar en je zult zien dat het een stuk gezelliger wordt in huis.
woensdag 20 februari 2019 10:29
Nee. Dat kind is onderdeel van het pakket. Je kiest zelf voor een relatie met een man die voor zijn kind zorgt, zijn verantwoordelijkheid neemt.
TO moet toch echt werken aan haar mindset. Kind staat altijd op nummer één, ook als het kind zich niet gedraagt. Als ze daar niet mee om kan gaan dan ligt het probleem toch echt bij haar.
anoniem_126923 wijzigde dit bericht op 20-02-2019 10:30
19.88% gewijzigd
woensdag 20 februari 2019 10:30
Ja, dat zou een hele gezonde situatie zijn. Helaas gunnen veel ouders elkaar het licht in de ogen niet meer na een scheiding, laat staan de nieuwe partners.fairy1 schreef: ↑20-02-2019 10:26Ik vind een stiefouder wel een mede-opvoeder. Je bent de helft van de tijd betrokken bij het leven van een kind, dat kan toch niet genegeerd worden? Dat je alleen dienstbaar zou mogen zijn voor het halen, brengen ,wassen etc. en verder mond dicht want je bent geen echte ouder? Dat lijkt me erg ongezond voor iedereen.
Ouders bepalen de opvoeding, waarom niet de nieuwe partners erbij betrekken en gezamenlijke afspraken maken? In het belang van het kind; het kan maar duidelijk zijn en ook prettig als de volwassenen in zijn leven grotendeels dezelfde lijn aanhouden.
Ik weet niet hoe deze exen met elkaar omgaan, maar als ze op goede voet zouden staan, was er dan niet al lang een gesprek met alle betrokken partijen geweest?
woensdag 20 februari 2019 10:31
Ik ben het met de partner van TO eens, het ligt aan je mindset. Natuurlijk 'domineert' zijn zoon het huis als hij er is. Hij komt niet op bezoek, hij woont bij jullie, het net zo goed zijn huis als dat het jouw huis is. Dat hij veel aandacht nodig heeft van zijn vader is logisch, dat is zijn primaire opvoeder bij jullie in huis en past ook bij zijn leeftijd. Over een paar jaar is dat weer helemaal anders als hij meer dingen alleen met vriendjes kan gaan ondernemen, maar daar is ie nu veel te jong voor. Op die leeftijd kunnen ze zich ook nog niet de hele dag alleen vermaken, doen ze dingen die niet mogen, doen ze moeilijk met eten, aankleden, etc., praten ze door je gesprekken heen omdat ze ook gehoord en gezien willen worden. Kinderen groeien nu eenmaal van veel aandacht, wat je ook van tevoren had kunnen weten toen je hier aan begon.
Ik zou het als ouder niet kunnen waarderen als je op internet gaat struinen om problemen te zoeken wat betreft mij kind als zijn gedrag niet problematisch is, maar jij gewoon je draai niet kan vinden in het stiefgezin. Zoek het eerst maar bij jezelf. Dat moet je als ouder ook, continu op je gedrag reflecteren.
Ik zou het als ouder niet kunnen waarderen als je op internet gaat struinen om problemen te zoeken wat betreft mij kind als zijn gedrag niet problematisch is, maar jij gewoon je draai niet kan vinden in het stiefgezin. Zoek het eerst maar bij jezelf. Dat moet je als ouder ook, continu op je gedrag reflecteren.
woensdag 20 februari 2019 10:32
Tja. Natuurlijk is je leven totaal anders als er een kind bij is. Mijn leven is ook totaal anders sinds mijn zoon er is. Daar zul je toch mee moeten dealen als je met deze man verder wil, en ook met het feit dat hij veel aandacht vraagt en aan zijn vader hang. A) omdat het normaal kindergedrag is en B ) omdat hij meer recht heeft op zijn vader dan jij. Klinkt misschien kinderachtig, maar kind hoort nu eenmaal op 1 te staan. Is hier thuis ook zo, maar dat is makkelijker, omdat man en ik zoon allebei op 1 hebben, want wij zijn de ouders.
Dat gezegd hebbende denk ik dat je wel samen regels in huis moet hebben mbt de opvoeding van zijn zoon, waar jullie je beiden prettig bij voelen. En dat hij het ook aan je verschuldigd is hier met jou over na te denken.
En dat het voor jou goed is om uit te zoeken wat jij leuk vindt om te doen met zijn kind en daarin te investeren. Voor jullie onderlinge band. Ik heb meerdere stiefouders langs zien komen en het is fijn als je als kind niet het gevoel hebt dat de stiefouder denkt ‘het moet maar weer een week’ als je thuis komt.
Dat gezegd hebbende denk ik dat je wel samen regels in huis moet hebben mbt de opvoeding van zijn zoon, waar jullie je beiden prettig bij voelen. En dat hij het ook aan je verschuldigd is hier met jou over na te denken.
En dat het voor jou goed is om uit te zoeken wat jij leuk vindt om te doen met zijn kind en daarin te investeren. Voor jullie onderlinge band. Ik heb meerdere stiefouders langs zien komen en het is fijn als je als kind niet het gevoel hebt dat de stiefouder denkt ‘het moet maar weer een week’ als je thuis komt.
lux- wijzigde dit bericht op 20-02-2019 10:34
0.05% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 20 februari 2019 10:34
Ja hoor begrijpelijk en herkenbaar.
Mijn partner heeft drie puberdochters, ik heb twee kinderen van 6 en 8.
Het is heel leuk en aardig hoor dat samenzijn met de kids bij elkaar.
Maar ik heb niet voor niets mijn eigen huis en deze houd ik ook aan!
Soms word ik gek van zijn puberdochters, hele lieve leuke meiden maar wel....pubers. Die niet van mij zijn.
Andersom wordt hij soms ook krankjorem van mijn drukke zes-jarige.
Ieder je eigen plek is de oplossing. Is voor de kinderen ook wel zo leuk.
Mijn partner heeft drie puberdochters, ik heb twee kinderen van 6 en 8.
Het is heel leuk en aardig hoor dat samenzijn met de kids bij elkaar.
Maar ik heb niet voor niets mijn eigen huis en deze houd ik ook aan!
Soms word ik gek van zijn puberdochters, hele lieve leuke meiden maar wel....pubers. Die niet van mij zijn.
Andersom wordt hij soms ook krankjorem van mijn drukke zes-jarige.
Ieder je eigen plek is de oplossing. Is voor de kinderen ook wel zo leuk.
woensdag 20 februari 2019 10:34
Ondanks dat mijn advies vloeken in de kerk is op dit forum: hou op met krampachtig willen houden van dit kind. Accepteer dat hij bij je man hoort en probeer open te staan om de leuke kanten van het kind van je man te zien.
Ik vind het raar dat er zoveel druk staat op "stiefmoeders" om van je stiefkind te houden.
Ik houd niet van de kinderen van mijn man, noch voel ik mij een moeder van ze. (ze hebben een leuke moeder)
Toch heb ik leren geven om ze en heb ik het beste met ze voor.
Zij vinden mij aardig en ik vind hun aardig, houden doen ze vooral van hun vader en moeder.
Ik vind het raar dat er zoveel druk staat op "stiefmoeders" om van je stiefkind te houden.
Ik houd niet van de kinderen van mijn man, noch voel ik mij een moeder van ze. (ze hebben een leuke moeder)
Toch heb ik leren geven om ze en heb ik het beste met ze voor.
Zij vinden mij aardig en ik vind hun aardig, houden doen ze vooral van hun vader en moeder.
woensdag 20 februari 2019 10:35
Ik heb een tijdje in zo'n relatie gezeten. Het kind was eigenlijk wel lief. Het was meer een ziekmakende situatie... waarin al snel de kaart gespeeld werd van 'jij hebt niet het beste voor met mijn kind'. Als je in zo'n setting zit, is het een verloren zaak. Soms kwamen we al in zo'n discussie als ik de drinkbeker die mee moest voor school naar zijn idee niet vol genoeg had gedaan. Dan interesseerde me dat niet, want het was niet mijn kind. Ik hoef vast niet te vertellen hoe zoiets dan doorwerkt. Op een gegeven moment zie je het kind als stoorzender, waar altijd gedoe om is. Ik keek naar de klok wanneer het kind naar bed kon zodat we eindelijk eens ontspannen samen konden zijn. Soms besloot hij dan dat het kind tot laat mocht opblijven met chips en een kinderfilm met zo'n blik naar mij van: waag het eens om er iets van te zeggen.
Ik kan aan de hand van je schrijven niet beoordelen of er iets soortgelijks aan de gang is... maar ik wil het toch benoemen omdat je inderdaad vreselijk aan jezelf gaat twijfelen.
Ik kan aan de hand van je schrijven niet beoordelen of er iets soortgelijks aan de gang is... maar ik wil het toch benoemen omdat je inderdaad vreselijk aan jezelf gaat twijfelen.
vivinnetje wijzigde dit bericht op 20-02-2019 10:37
0.63% gewijzigd
woensdag 20 februari 2019 10:36
fairy1 schreef: ↑20-02-2019 10:26Ik vind een stiefouder wel een mede-opvoeder. Je bent de helft van de tijd betrokken bij het leven van een kind, dat kan toch niet genegeerd worden? Dat je alleen dienstbaar zou mogen zijn voor het halen, brengen ,wassen etc. en verder mond dicht want je bent geen echte ouder? Dat lijkt me erg ongezond voor iedereen.
Ouders bepalen de opvoeding, waarom niet de nieuwe partners erbij betrekken en gezamenlijke afspraken maken? In het belang van het kind; het kan maar duidelijk zijn en ook prettig als de volwassenen in zijn leven grotendeels dezelfde lijn aanhouden.
Je kiest zelf voor die situatie als volwassene. Je hoeft niet te gaan samenwonen met een partner met kinderen. Voor kinderen ligt dat anders, die hebben er vaak geen stem in en moeten zich schikken in de situatie. Als volwassene heb je keuzes genoeg om hiermee om te gaan, ik vind niet dat je dan achteraf moet zeuren over consequenties die vooraf bekend zijn.
woensdag 20 februari 2019 10:36
Daar zeg je zo wat. TO, hoe is het contact met de moeder van je stiefzoon? Hebben jullie gezamenlijke afspraken over de opvoeding?HaPu schreef: ↑20-02-2019 10:30Ja, dat zou een hele gezonde situatie zijn. Helaas gunnen veel ouders elkaar het licht in de ogen niet meer na een scheiding, laat staan de nieuwe partners.
Ik weet niet hoe deze exen met elkaar omgaan, maar als ze op goede voet zouden staan, was er dan niet al lang een gesprek met alle betrokken partijen geweest?
woensdag 20 februari 2019 10:37
Als vriend en ik uit elkaar zouden gaan zou ik dit een fijne insteek vinden van de nieuwe partners.koko67 schreef: ↑20-02-2019 10:34Ondanks dat mijn advies vloeken in de kerk is op dit forum: hou op met krampachtig willen houden van dit kind. Accepteer dat hij bij je man hoort en probeer open te staan om de leuke kanten van het kind van je man te zien.
Ik vind het raar dat er zoveel druk staat op "stiefmoeders" om van je stiefkind te houden.
Ik houd niet van de kinderen van mijn man, noch voel ik mij een moeder van ze. (ze hebben een leuke moeder)
Toch heb ik leren geven om ze en heb ik het beste met ze voor.
Zij vinden mij aardig en ik vind hun aardig, houden doen ze vooral van hun vader en moeder.
woensdag 20 februari 2019 10:38
Ik snap je gevoel trouwens heel goed hoor. Het is nu eenmaal niet je eigen kind. En dan kan het soms gewoon heel irritant zijn als hij alle aandacht opeist.
Van je eigen kind kun je dat hebben. Van een kind van een ander denk je op den duur; Pfffff nou hou eens op.
Trouwens zeg ik ook vaak genoeg tegen mijn kinderen dat ze even niet aan mijn hoofd moeten zeuren hoor, ze moeten ook leren zichzelf te vermaken en zichzelf te redden op deze leeftijd en tot een bepaalde hoogte.
Vragen als; mama waar is mijn telefoon/zijn mijn schoenen/wil je mijn lego even pakken/de tv even aan doen etc. dat kunnen ze prima zelf dus dan krijgen ze ook van mij, hun echte moeder, het antwoord; doe het zelf;-)
Van je eigen kind kun je dat hebben. Van een kind van een ander denk je op den duur; Pfffff nou hou eens op.
Trouwens zeg ik ook vaak genoeg tegen mijn kinderen dat ze even niet aan mijn hoofd moeten zeuren hoor, ze moeten ook leren zichzelf te vermaken en zichzelf te redden op deze leeftijd en tot een bepaalde hoogte.
Vragen als; mama waar is mijn telefoon/zijn mijn schoenen/wil je mijn lego even pakken/de tv even aan doen etc. dat kunnen ze prima zelf dus dan krijgen ze ook van mij, hun echte moeder, het antwoord; doe het zelf;-)
woensdag 20 februari 2019 10:41
Ja en dit!koko67 schreef: ↑20-02-2019 10:34Ondanks dat mijn advies vloeken in de kerk is op dit forum: hou op met krampachtig willen houden van dit kind. Accepteer dat hij bij je man hoort en probeer open te staan om de leuke kanten van het kind van je man te zien.
Ik vind het raar dat er zoveel druk staat op "stiefmoeders" om van je stiefkind te houden.
Ik houd niet van de kinderen van mijn man, noch voel ik mij een moeder van ze. (ze hebben een leuke moeder)
Toch heb ik leren geven om ze en heb ik het beste met ze voor.
Zij vinden mij aardig en ik vind hun aardig, houden doen ze vooral van hun vader en moeder.
Ze kunnen altijd bij me terecht, vind ze leuk lief en top maar de moedertaken neem ik gewoon niet op me.
Daar heb ik mijn eigen kinderen voor.
woensdag 20 februari 2019 10:50
Ik heb met kinderen gewerkt en heb zelf kinderen maar kan me heel goed voorstellen wat je schrijft eerlijk gezegd.
Ik lees geen jaloezie maar meer moeite met je plek in het geheel op de dagen dat je stiefzoon er is en dat kan ik me heel goed voorstellen.
Ikzelf zou die dagen anders inplannen en zo weinif mogelijk thuis willen zijn of gaan latten. Er klinkt iets raars in de dynamiek in dit gezin en ik zou na zoveel jaar er geen heil meer in zien dat mijn partner me daarin nog serieus zou willen nemen.
Je zou ook nog kunnen denken aan hulp maar zoals al eerder gezegd vind ik het raar dat het als jouw probleem wordt gezien ipv een probleem in dit gezin.
En vanuit dat uitgangspunt zou ik er geen energie in willen steken denk ik.
Ik lees geen jaloezie maar meer moeite met je plek in het geheel op de dagen dat je stiefzoon er is en dat kan ik me heel goed voorstellen.
Ikzelf zou die dagen anders inplannen en zo weinif mogelijk thuis willen zijn of gaan latten. Er klinkt iets raars in de dynamiek in dit gezin en ik zou na zoveel jaar er geen heil meer in zien dat mijn partner me daarin nog serieus zou willen nemen.
Je zou ook nog kunnen denken aan hulp maar zoals al eerder gezegd vind ik het raar dat het als jouw probleem wordt gezien ipv een probleem in dit gezin.
En vanuit dat uitgangspunt zou ik er geen energie in willen steken denk ik.
woensdag 20 februari 2019 10:51
Hoe kan het zo zijn dat er hier veel vrouwen zijn die reageren met "dit was van tevoren bekend dus je had het kunnen weten."? Als je iets van tevoren weet, wil dat niet perse zeggen dat je daar ook naar kan handelen.
Ik snap heel goed dat je niet van andermans kind houdt, Ik zou idd (is al door iemand gezegd) als vriend aan het co-ouderen is, mijn eigen plan trekken. Ga met vriendinnen lunchen of naar de sportschool.
Ik snap heel goed dat je niet van andermans kind houdt, Ik zou idd (is al door iemand gezegd) als vriend aan het co-ouderen is, mijn eigen plan trekken. Ga met vriendinnen lunchen of naar de sportschool.
woensdag 20 februari 2019 11:06
Kort door de bocht zeg Kadanz. Ik denk dat vriend van TO een ingewikkeld kind heeft die brutaal is en alle aandacht opeist en ik kan me voorstellen dat dat irritant kan zijn en dat je door dit soort dingen niet van dat kind houdt. Maargoed het is natuurlijk not done om er voor uit te komen dat je geen übermoeder bent en dat jouw leven niet alleen maar om kinderen draait. Net als dat je nooit mag zeggen dat een kind krijgen NIET het mooiste is wat je ooit is overkomen en dat trouwen niet de mooiste dag van je leven was. Op zich wel mooi dat er mensen aan de cliches blijven hangen...maar ik snap TO en het is niet vreemd als je niet van je stiefkind houdt.
woensdag 20 februari 2019 11:08
Mijn zoon word dit jaar 5 en is sinds hij naar school gaat heerlijk tegendraads. Ik kan hem soms wel achter het behang plakken. Maarja dat is nou eenmaal het leven met kinderen. De komende tien jaar (minimaal) zal jullie leven bepaald worden door jouw stief kind. Dat hoort nou eenmaal bij het (stief) ouderschap.
En ik kan mij voorstellen dat bijvoorbeeld een driftbui dubbel zo zwaar is als je niet verschrikkelijk veel en onvoorwaardelijk van het kind houd. Maar het zal voorlopig niet gaan veranderen. Dus zul je keuzes moeten gaan maken of je accepteert het of je verandert iets aan de situatie. Je kunt altijd gaan latten of op zoek gaan naar een man zonder kinderen.
En ik kan mij voorstellen dat bijvoorbeeld een driftbui dubbel zo zwaar is als je niet verschrikkelijk veel en onvoorwaardelijk van het kind houd. Maar het zal voorlopig niet gaan veranderen. Dus zul je keuzes moeten gaan maken of je accepteert het of je verandert iets aan de situatie. Je kunt altijd gaan latten of op zoek gaan naar een man zonder kinderen.
woensdag 20 februari 2019 11:13
Hoe kom je daar nou weer bij?Kandelaar4 schreef: ↑20-02-2019 11:06Ik denk dat vriend van TO een ingewikkeld kind heeft die brutaal is en alle aandacht opeist
Ik zie eerder een To die het liefste zou zien dat het kind alleen om het weekend zou komen zodat ze meer tijd heeft met haar vriend.
woensdag 20 februari 2019 11:13
Maar, vraag aan iedereen die zegt; "tja zo is het nu eenmaal met kinderen die eisen alle aandacht op"
Kom op, je zegt toch hopelijk tegen je eigen kinderen ook weleens; nu even niet? Het zou toch wat zijn als ik hele de dag bezig zou zijn als soort entertainment team voor mijn kinderen.
Zelf spelen, even niet zeuren en als mama in gesprek is met een andere volwassene hou je ook gewoon even je mond dicht.
Kom op, je zegt toch hopelijk tegen je eigen kinderen ook weleens; nu even niet? Het zou toch wat zijn als ik hele de dag bezig zou zijn als soort entertainment team voor mijn kinderen.
Zelf spelen, even niet zeuren en als mama in gesprek is met een andere volwassene hou je ook gewoon even je mond dicht.
woensdag 20 februari 2019 11:14
Als jou verhaal lees zeg ik stop nu het nog kan. Want dit wordt alleen maar erger ik heb twee stiefkinderen en dat ging heel goed tot we zelf een kindje kregen en toen begon de nachtmerrie, de jaloersie, de ergenissen.
Het maakt je leven tot een grote nachtmerrie in mijn geval in ieder geval wel. Lig nachten wakker van de zorgen.
Als ik het terug had kunnen draaien was ik hard weggerend en had nooit meer achterom gekeken.
Het maakt je leven tot een grote nachtmerrie in mijn geval in ieder geval wel. Lig nachten wakker van de zorgen.
Als ik het terug had kunnen draaien was ik hard weggerend en had nooit meer achterom gekeken.
woensdag 20 februari 2019 11:16
Ik heb juist het gevoel dat het helemaal hip is, op dit forum en irl, om te zeggen dat je niet van je stiefkind houdt.
Prima als dat voor jullie op deze manier zo werkt.
Ik zou nooit mijn leven kunnen delen met een man die niet van mijn zoon houdt. Daar is ook niks krampachtigs aan. Gaat vanzelf. Net als dat zoon andersom ook van zijn stiefvader houdt.
