Kinderen
alle pijlers
Opa is ziek, heel ziek...
donderdag 5 december 2019 00:22
Advies gevraagd, tips, voorbeelden, alles is welkom.
Ik heb gisteravond onverwacht het nieuws gekregen dat mijn vader ernstig ziek is, longkanker met uitzaaiingen.
Mijn dochtertje is 1 en heeft geen idee. Mijn zoontje is 5 en die is nieuwsgierig. Hij wil graag weten wat er dan is, hoe het komt en wanneer opa weer beter is.
Hoe ga je hier mee om?
Ikzelf heb de neiging om open te zijn. Ik geef eigenlijk altijd eerlijk antwoord op zijn vragen (hij stelt er altijd veel en over van alles en nog wat, vind ik leuk!) en hij kan dat ook goed aan. Ik vind dit echter een heftig onderwerp en twijfel ik of ik hier ook open over moet en kan zijn.
Opa wordt namelijk niet meer beter. Ze gaan behandelen om zijn leven te verlengen, hoe lang hij heeft weten we niet. Ik kan niet tegen m'n zoontje zeggen dat het allemaal goedkomt, dat druist tegen mijn gevoel in. Maar ik wil ook niet dat hij vanaf nu elke dag angstig is om opa te verliezen.
Graag hoor ik tips of ervaringen misschien? Wat hielp jullie of wat was misschien minder handig?
Ik heb gisteravond onverwacht het nieuws gekregen dat mijn vader ernstig ziek is, longkanker met uitzaaiingen.
Mijn dochtertje is 1 en heeft geen idee. Mijn zoontje is 5 en die is nieuwsgierig. Hij wil graag weten wat er dan is, hoe het komt en wanneer opa weer beter is.
Hoe ga je hier mee om?
Ikzelf heb de neiging om open te zijn. Ik geef eigenlijk altijd eerlijk antwoord op zijn vragen (hij stelt er altijd veel en over van alles en nog wat, vind ik leuk!) en hij kan dat ook goed aan. Ik vind dit echter een heftig onderwerp en twijfel ik of ik hier ook open over moet en kan zijn.
Opa wordt namelijk niet meer beter. Ze gaan behandelen om zijn leven te verlengen, hoe lang hij heeft weten we niet. Ik kan niet tegen m'n zoontje zeggen dat het allemaal goedkomt, dat druist tegen mijn gevoel in. Maar ik wil ook niet dat hij vanaf nu elke dag angstig is om opa te verliezen.
Graag hoor ik tips of ervaringen misschien? Wat hielp jullie of wat was misschien minder handig?
donderdag 5 december 2019 00:38
Allereerst wat een verdrietig nieuws hebben jullie gekregen. Heel veel sterkte.
Toen mijn man ernstig ziek werd waren ons neefje en nichtje 7 en 3. Zeer goede band met beide.
Ik heb nog hele mooie dierbare foto's waar mijn man in een ziekenhuisbed ligt met nichtje van 3 terwijl hij aan het voorlezen is uit het kinderboekje chemo casper.
Met die van 7 ging ik elke keer als hij er was naar de stilteruimte om een kaarsje te branden en een wens op te schrijven.
Zijn haar hebben we afgeschoren waar de kinderen bij waren en we hebben soms video gesprekken gehad.
De oudste heeft ook heel bewust afscheid genomen van zijn oom. Ik schiet nog altijd vol als ik het erover heb. Vaarwel lieve oom Patrick zei hij. En toen tilde ik hem op en liepen we beide huilend de kamer uit alsof het nog een klein jongetje was.
Toen wilde hij niet meer naar de stilteruimte voor een kaarsje want het heeft allemaal niets geholpen, zijn oom ging toch dood.
Het neefje heeft nog gesproken op de begrafenis. Ons nichtje zei later: ik wist niet dat dat mocht. Oftewel zij had dat (3! jaar he) ook wel gewild op haar manier.
Wij zijn vrij eerlijk geweest. Zodra duidelijk was dat Patrick zou overlijden is dat snel ook tegen hun verteld.
Doodgaan hoort bij het leven, dat heb ik al geleerd op jonge leeftijd hoe verdrietig ook. Ik zou er niet te krampachtig mee omgaan. Ze mogen best zien dat jij daar ook verdriet van hebt ook dat hoort erbij.
Er was ook nog een neefje van een maand of 8 maar die heeft uiteraard minder ervan meegekregen. Gelukkig wel wat foto's van hun samen en neefje weet heel goed dat hij een oom Patrick heeft (gehad).
Toen mijn man ernstig ziek werd waren ons neefje en nichtje 7 en 3. Zeer goede band met beide.
Ik heb nog hele mooie dierbare foto's waar mijn man in een ziekenhuisbed ligt met nichtje van 3 terwijl hij aan het voorlezen is uit het kinderboekje chemo casper.
Met die van 7 ging ik elke keer als hij er was naar de stilteruimte om een kaarsje te branden en een wens op te schrijven.
Zijn haar hebben we afgeschoren waar de kinderen bij waren en we hebben soms video gesprekken gehad.
De oudste heeft ook heel bewust afscheid genomen van zijn oom. Ik schiet nog altijd vol als ik het erover heb. Vaarwel lieve oom Patrick zei hij. En toen tilde ik hem op en liepen we beide huilend de kamer uit alsof het nog een klein jongetje was.
Toen wilde hij niet meer naar de stilteruimte voor een kaarsje want het heeft allemaal niets geholpen, zijn oom ging toch dood.
Het neefje heeft nog gesproken op de begrafenis. Ons nichtje zei later: ik wist niet dat dat mocht. Oftewel zij had dat (3! jaar he) ook wel gewild op haar manier.
Wij zijn vrij eerlijk geweest. Zodra duidelijk was dat Patrick zou overlijden is dat snel ook tegen hun verteld.
Doodgaan hoort bij het leven, dat heb ik al geleerd op jonge leeftijd hoe verdrietig ook. Ik zou er niet te krampachtig mee omgaan. Ze mogen best zien dat jij daar ook verdriet van hebt ook dat hoort erbij.
Er was ook nog een neefje van een maand of 8 maar die heeft uiteraard minder ervan meegekregen. Gelukkig wel wat foto's van hun samen en neefje weet heel goed dat hij een oom Patrick heeft (gehad).
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 5 december 2019 00:54
Eerlijk antwoord geven op zijn vragen. Maar ik zou wel opletten om echt zijn vraag te beantwoorden en niet allerlei extra informatie te geven of verzachtende omstandigheden te bedenken.
Grote boom is ziek en (het vervolg) Afscheid van grote boom zijn mooie prentenboeken die niet alleen de ziekte uitleggen, maar ook de behandeling (chemo, bestraling). Derk Das blijft altijd bij ons is een mooi boek om het concept 'dood' wat inzichtelijker te maken. Oh, en zeg niet tegen je kleuter dat opa dan 'voor altijd gaat slapen', want een kleuter met angst om te gaan slapen is wel het laatste waar je nu op zit te wachten.
Mijn dochter was nog te jong om er iets van mee te krijgen toen mijn ouders zijn overleden, maar de spanning bij mij heeft ze zeker gevoeld (ze is toen ook slecht gaan slapen bijvoorbeeld). Ik kreeg van veel mensen het aanbod dat ze wel op dochter konden passen maar dat heb ik heel bewust afgehouden. Ze is overal gewoon bij geweest en daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Dochter is inmiddels bijna 4 en vraagt de laatste tijd heel vaak naar haar dode opa en oma. Ze vroeg bijvoorbeeld ook hoe ze dan dood zijn gegaan en alleen 'ze waren ziek' was niet meer genoeg. Ik vond dat een lastige vraag want ik wil eerlijk zijn maar ik wil ook niet dat ze bang wordt dat iedereen dood gaat als ze ziek zijn. Ik heb haar uitgelegd dat als je ziek bent, je slechte dingetjes in je lijf hebt en dat je lijf daar dan tegen gaat vechten en ze weg gaat sturen. En dat lukt bijna altijd (voorbeelden genoemd van dat familieleden en zij zelf ziek waren en toen weer beter werden). Maar soms zijn ze met zo veel, dat je lijf ze niet kan verslaan en dan kan je doodgaan. Ze zegt nu zelf dat bepaalde mensen (andere oma, mama, e.d.) nooit doodgaan. Ik heb wel uitgelegd dat iedereen ooit dood gaat, maar dat dat hopelijk is als we heel oud zijn en dat nog heel lang duurt.
Ik wens je heel veel sterkte TO :flower: Luister naar je eigen gevoel, dan kun je het niet fout doen en kun je jezelf achteraf niks kwalijk nemen.
Grote boom is ziek en (het vervolg) Afscheid van grote boom zijn mooie prentenboeken die niet alleen de ziekte uitleggen, maar ook de behandeling (chemo, bestraling). Derk Das blijft altijd bij ons is een mooi boek om het concept 'dood' wat inzichtelijker te maken. Oh, en zeg niet tegen je kleuter dat opa dan 'voor altijd gaat slapen', want een kleuter met angst om te gaan slapen is wel het laatste waar je nu op zit te wachten.
Mijn dochter was nog te jong om er iets van mee te krijgen toen mijn ouders zijn overleden, maar de spanning bij mij heeft ze zeker gevoeld (ze is toen ook slecht gaan slapen bijvoorbeeld). Ik kreeg van veel mensen het aanbod dat ze wel op dochter konden passen maar dat heb ik heel bewust afgehouden. Ze is overal gewoon bij geweest en daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Dochter is inmiddels bijna 4 en vraagt de laatste tijd heel vaak naar haar dode opa en oma. Ze vroeg bijvoorbeeld ook hoe ze dan dood zijn gegaan en alleen 'ze waren ziek' was niet meer genoeg. Ik vond dat een lastige vraag want ik wil eerlijk zijn maar ik wil ook niet dat ze bang wordt dat iedereen dood gaat als ze ziek zijn. Ik heb haar uitgelegd dat als je ziek bent, je slechte dingetjes in je lijf hebt en dat je lijf daar dan tegen gaat vechten en ze weg gaat sturen. En dat lukt bijna altijd (voorbeelden genoemd van dat familieleden en zij zelf ziek waren en toen weer beter werden). Maar soms zijn ze met zo veel, dat je lijf ze niet kan verslaan en dan kan je doodgaan. Ze zegt nu zelf dat bepaalde mensen (andere oma, mama, e.d.) nooit doodgaan. Ik heb wel uitgelegd dat iedereen ooit dood gaat, maar dat dat hopelijk is als we heel oud zijn en dat nog heel lang duurt.
Ik wens je heel veel sterkte TO :flower: Luister naar je eigen gevoel, dan kun je het niet fout doen en kun je jezelf achteraf niks kwalijk nemen.
donderdag 5 december 2019 04:06
Wees eerlijk, geef antwoord op hun vragen. Daardoor kunnen ook zij het ziek zijn en het naderende afscheid een plekje geven.
Er zullen mensen zijn die zeggen dat je ze moet beschermen voor dit vervelende proces, als juf kan ik je vertellen dat kinderen die overal buiten worden gehouden veel meer moeite hebben met de verwerking dan kinderen die meegenomen worden.
Veel sterkte, voor jou en je familie.
Er zullen mensen zijn die zeggen dat je ze moet beschermen voor dit vervelende proces, als juf kan ik je vertellen dat kinderen die overal buiten worden gehouden veel meer moeite hebben met de verwerking dan kinderen die meegenomen worden.
Veel sterkte, voor jou en je familie.
donderdag 5 december 2019 06:51
IBIopviva schreef: ↑05-12-2019 00:38Allereerst wat een verdrietig nieuws hebben jullie gekregen. Heel veel sterkte.
Toen mijn man ernstig ziek werd waren ons neefje en nichtje 7 en 3. Zeer goede band met beide.
Ik heb nog hele mooie dierbare foto's waar mijn man in een ziekenhuisbed ligt met nichtje van 3 terwijl hij aan het voorlezen is uit het kinderboekje chemo casper.
Met die van 7 ging ik elke keer als hij er was naar de stilteruimte om een kaarsje te branden en een wens op te schrijven.
Zijn haar hebben we afgeschoren waar de kinderen bij waren en we hebben soms video gesprekken gehad.
De oudste heeft ook heel bewust afscheid genomen van zijn oom. Ik schiet nog altijd vol als ik het erover heb. Vaarwel lieve oom Patrick zei hij. En toen tilde ik hem op en liepen we beide huilend de kamer uit alsof het nog een klein jongetje was.
Toen wilde hij niet meer naar de stilteruimte voor een kaarsje want het heeft allemaal niets geholpen, zijn oom ging toch dood.
Het neefje heeft nog gesproken op de begrafenis. Ons nichtje zei later: ik wist niet dat dat mocht. Oftewel zij had dat (3! jaar he) ook wel gewild op haar manier.
Wij zijn vrij eerlijk geweest. Zodra duidelijk was dat Patrick zou overlijden is dat snel ook tegen hun verteld.
Doodgaan hoort bij het leven, dat heb ik al geleerd op jonge leeftijd hoe verdrietig ook. Ik zou er niet te krampachtig mee omgaan. Ze mogen best zien dat jij daar ook verdriet van hebt ook dat hoort erbij.
Er was ook nog een neefje van een maand of 8 maar die heeft uiteraard minder ervan meegekregen. Gelukkig wel wat foto's van hun samen en neefje weet heel goed dat hij een oom Patrick heeft (gehad).
Oh wat (be)schrijf je dit mooi. Tranen op mijn ontbijt.
donderdag 5 december 2019 06:55
TO heel veel sterkte, wat een naar bericht.
Je kunt nu natuurlijk vertellen dat opa zoek is een nooit meer beter wordt. Dat hij dood zal gaan kun je dan vertellen als het wat meer in zicht komt. Gewoon alles in stapjes vertellen op het moment dat het actueel is of dat je merkt dat je zoon er aan toe is.
Je kunt nu natuurlijk vertellen dat opa zoek is een nooit meer beter wordt. Dat hij dood zal gaan kun je dan vertellen als het wat meer in zicht komt. Gewoon alles in stapjes vertellen op het moment dat het actueel is of dat je merkt dat je zoon er aan toe is.
donderdag 5 december 2019 07:09
Dit zou ik ook doen. Je weet nog niet of de behandelingen aan slaan en hoe lang het nog allemaal duurt. Nu al over doodgaan beginnen is wel snel, als dadelijk blijkt dat er nog maanden in het verschiet liggen.Andersom schreef: ↑05-12-2019 06:55TO heel veel sterkte, wat een naar bericht.
Je kunt nu natuurlijk vertellen dat opa zoek is een nooit meer beter wordt. Dat hij dood zal gaan kun je dan vertellen als het wat meer in zicht komt. Gewoon alles in stapjes vertellen op het moment dat het actueel is of dat je merkt dat je zoon er aan toe is.
Als ze er zelf naar vraagt zou ik er niet om liegen, maar anders zou ik het in het moment houden. Dus vertellen over de ziekte en de consequenties vertellen die ook zij nu ervaart (opa is ziek, dus kan niet meer zo goed met je spelen, of is soms verdrietig, of wil een extra dikke knuffel, of gaat er anders uit zien, etc) en dat stapje voor stapje uitbreiden.
donderdag 5 december 2019 08:53
Eerlijk zijn en zijn vragen beantwoorden. En laat ook zien dat je verdrietig bent.
Realiseer je ook dat voor een kind van 5 zijn autootjes of pop na een verdrietige verhaal direct weer veel interessanter zijn. Het concept van dood gaan snappen ze nog maar ten delen.
En neem je kinderen ook mee naar je vader. Zowel voor je vader als voor je kinderen fijn om de tijd die hij nog heeft (ondanks dat hij ziek is en er misschien slecht uit ziet) samen door te brengen.
Realiseer je ook dat voor een kind van 5 zijn autootjes of pop na een verdrietige verhaal direct weer veel interessanter zijn. Het concept van dood gaan snappen ze nog maar ten delen.
En neem je kinderen ook mee naar je vader. Zowel voor je vader als voor je kinderen fijn om de tijd die hij nog heeft (ondanks dat hij ziek is en er misschien slecht uit ziet) samen door te brengen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 5 december 2019 08:55
Eerlijk antwoorden op de vragen die je krijgt. Wel op het niveau van je kind, maar zo dicht bij de waarheid als mogelijk.
Vertel niet te veel ineens, een kind zal zelf vragen waar het aan toe is. Als je de vraag beantwoord, komt er vanzelf een volgende. Of niet. Dat is aan je kind. Zo wordt het een natuurlijk proces.
Vertel niet te veel ineens, een kind zal zelf vragen waar het aan toe is. Als je de vraag beantwoord, komt er vanzelf een volgende. Of niet. Dat is aan je kind. Zo wordt het een natuurlijk proces.
Hips, hopsakee en pierlala.
donderdag 5 december 2019 09:38
Wat erg voor jullie.
Hier ook soortgelijke situatie.
De kinderen weten wat oma heeft (slechte celletjes die de goede kapot maken. Chemo, wat de slechte celletjes kapot maakt,maar ook goede).
Ze zien dat oma niet meer alles kan,ze zien mijn verdriet.
Ze laten zelf ook af en toe een traan, bij bepaalde gedachtes,en daar praten we dan over. En daarna bedenken we samen hoe we oma kunnen verwennen en nog samen kunnen genieten.
Ze maken tientallen mooie tekeningen, plukken bloemen, we bakken koekjes.
Laten foto's zien van activiteiten op school.
Het erover praten wordt steeds makkelijker. Op een gegeven moment merk je wat ze begrijpen en hoe ze er zelf mee omgaan. Daar vindt je een weg in. Klinkt misschien vaag,maar ik weet niet goed hoe ik het uit kan leggen.
Hoe gaat het met jouzelf?
Heel veel sterkte!
Hier ook soortgelijke situatie.
De kinderen weten wat oma heeft (slechte celletjes die de goede kapot maken. Chemo, wat de slechte celletjes kapot maakt,maar ook goede).
Ze zien dat oma niet meer alles kan,ze zien mijn verdriet.
Ze laten zelf ook af en toe een traan, bij bepaalde gedachtes,en daar praten we dan over. En daarna bedenken we samen hoe we oma kunnen verwennen en nog samen kunnen genieten.
Ze maken tientallen mooie tekeningen, plukken bloemen, we bakken koekjes.
Laten foto's zien van activiteiten op school.
Het erover praten wordt steeds makkelijker. Op een gegeven moment merk je wat ze begrijpen en hoe ze er zelf mee omgaan. Daar vindt je een weg in. Klinkt misschien vaag,maar ik weet niet goed hoe ik het uit kan leggen.
Hoe gaat het met jouzelf?
Heel veel sterkte!
donderdag 5 december 2019 14:00
donderdag 5 december 2019 14:25
Wat naar voor jullie. Heel veel sterkte.
Toen mijn schoonmoeder kanker had en niet meer beter zou worden waren mijn kinderen 4 en 7.
We hebben ze verteld dat oma in een bed ligt omdat ze ziek is en niet meer beter zou worden.
Mijn oudste vroeg toen wel of oma dood zou gaan. We hebben geantwoord dat dat zo is, maar we niet weten wanneer. Voorlopig nog niet, daar nam hij genoegen mee.
Dat duurde 3 maanden en toen ging het in rap tempo slechter.
2 dagen voor haar dood hebben we de kinderen verteld dat oma nu snel zou gaan sterven. De jongst vroeg toen of oma een sterretje zou worden. We hebben haar verteld dat sommige mensen dat graag denken en dat zij dat ook mag denken. Ze wilde ook weten of oma dan wel weer gewoon terug zou komen. Nee, dood betekent dat oma voor altijd afscheid neemt maar dat we nog wel heel vaak aan oma kunnen denken.
De oudste snapte het beter. ! dag voor het sterven zijn we met de kinderen nog naar de hospice geweest en hebben de kinderen afscheid genomen van oma.
De oudste was verdrietig en erg gespannen, de jongste heel onbevangen en ging lekker op bed bij oma zitten.
Toen mijn schoonmoeder kanker had en niet meer beter zou worden waren mijn kinderen 4 en 7.
We hebben ze verteld dat oma in een bed ligt omdat ze ziek is en niet meer beter zou worden.
Mijn oudste vroeg toen wel of oma dood zou gaan. We hebben geantwoord dat dat zo is, maar we niet weten wanneer. Voorlopig nog niet, daar nam hij genoegen mee.
Dat duurde 3 maanden en toen ging het in rap tempo slechter.
2 dagen voor haar dood hebben we de kinderen verteld dat oma nu snel zou gaan sterven. De jongst vroeg toen of oma een sterretje zou worden. We hebben haar verteld dat sommige mensen dat graag denken en dat zij dat ook mag denken. Ze wilde ook weten of oma dan wel weer gewoon terug zou komen. Nee, dood betekent dat oma voor altijd afscheid neemt maar dat we nog wel heel vaak aan oma kunnen denken.
De oudste snapte het beter. ! dag voor het sterven zijn we met de kinderen nog naar de hospice geweest en hebben de kinderen afscheid genomen van oma.
De oudste was verdrietig en erg gespannen, de jongste heel onbevangen en ging lekker op bed bij oma zitten.
donderdag 5 december 2019 14:32
Mijn jongste was 4 toen opa ziek werd, en 5 toen opa overleden is,
Het jaar dat opa ziek was hebben we alles eerlijk verteld zoals het was, hij zag opa natuurlijk ook steeds slechter /zieker worden,
Waar ik wel “spijt” van heb, is dat toen opa dood ging, en thuis opgebaard lag, wou hij altijd bij opa liggen .brrr vond ik niks, maar hij wou bij opa zijn.
Had ik achteraf niet moeten doen.
Op de uitvaart is mijn man met m naar buiten gelopen, omdat ie ontroostbaar was.
Nu is hij 11, en nog steeds verdrietig als iemand over opa praat, of als er op tv iemand dood gaat.
Heeft toch veel indruk gemaakt op een kleuter,
Oudste was toen 8 en had er minder moeite mee.
Het jaar dat opa ziek was hebben we alles eerlijk verteld zoals het was, hij zag opa natuurlijk ook steeds slechter /zieker worden,
Waar ik wel “spijt” van heb, is dat toen opa dood ging, en thuis opgebaard lag, wou hij altijd bij opa liggen .brrr vond ik niks, maar hij wou bij opa zijn.
Had ik achteraf niet moeten doen.
Op de uitvaart is mijn man met m naar buiten gelopen, omdat ie ontroostbaar was.
Nu is hij 11, en nog steeds verdrietig als iemand over opa praat, of als er op tv iemand dood gaat.
Heeft toch veel indruk gemaakt op een kleuter,
Oudste was toen 8 en had er minder moeite mee.
donderdag 5 december 2019 15:04
Waarom is dit erg? Opa kiest er toch zelf voor? Ik lees nergens dat opa dement is en dat de familie zijn behandeling bepaaldSterrenwacht007 schreef: ↑05-12-2019 14:00Wat ik hier erg vind is , dat opa zijn leven verlengd wordt.
Het heeft geen zin om zijn lijden nog te verlengen.
Heb dit ook in familie gezien. Het lijden wordt gewoon twee maanden verlengd.
Ik heb dat altijd egoïstisch gevonden.
Waarom toch ? Iemand langer laten lijden ?
Dat heeft toch geen zin?
donderdag 5 december 2019 17:16
Ach wat sneu.
Wij zitten in het eindstadium, opa is terminaal. Mijn dochter is ouder, maar ik ben eerlijk over alles. Over wat opa heeft, hoe dat is gekomen en dat hij gaat sterven. Soms stelt ze vragen, dan geef ik eerlijk antwoord, maar ik heb haar ook verteld over euthanasie. Dat zou ik bij de jouwe nog niet doen.
We betrekken haar ook bij de plannen voor de uitvaart en ze zei zelf afgelopen week dat ze een foto in de kist wilde doen.
Ze denkt er zelf ook veel over na, en ze weet dat ze alles mag vertellen.
Ik vind het wel lastig hoor, echte tips heb ik niet voor je, maar heel veel sterkte.
Wij zitten in het eindstadium, opa is terminaal. Mijn dochter is ouder, maar ik ben eerlijk over alles. Over wat opa heeft, hoe dat is gekomen en dat hij gaat sterven. Soms stelt ze vragen, dan geef ik eerlijk antwoord, maar ik heb haar ook verteld over euthanasie. Dat zou ik bij de jouwe nog niet doen.
We betrekken haar ook bij de plannen voor de uitvaart en ze zei zelf afgelopen week dat ze een foto in de kist wilde doen.
Ze denkt er zelf ook veel over na, en ze weet dat ze alles mag vertellen.
Ik vind het wel lastig hoor, echte tips heb ik niet voor je, maar heel veel sterkte.
donderdag 5 december 2019 17:56
Wat vervelend nieuws. Gewoon eerlijk zijn maar het niet te moeilijk maken. Opa is ziek en wordt niet meer beter. Wat is dood, niet meer wakker worden en er niet meer zijn. Kinderen snappen meer dan je denkt, wel op hun eigen manier. Sterkte.
Ik zou trouwens niet meteen beginnen over de dood. Wie weet wat ze nog kunnen. Mijn moeder kreeg 2 jaar geleden ook uitgezaaide longkanker te horen. Na imunotherapie wat eerst hielp en daarna niet, is ze aan de chemo (tegen dokters advies in) De tumoren zijn geslonken! We hebben dus veel langer samen dan verwacht. Het is zo'n onvoorspelbare rotziekte. Wie weet heeft je vader/schoonvader? nog een paar jaar.
Ik zou trouwens niet meteen beginnen over de dood. Wie weet wat ze nog kunnen. Mijn moeder kreeg 2 jaar geleden ook uitgezaaide longkanker te horen. Na imunotherapie wat eerst hielp en daarna niet, is ze aan de chemo (tegen dokters advies in) De tumoren zijn geslonken! We hebben dus veel langer samen dan verwacht. Het is zo'n onvoorspelbare rotziekte. Wie weet heeft je vader/schoonvader? nog een paar jaar.
donderdag 5 december 2019 17:58
Dat is te kort door de bocht.Sterrenwacht007 schreef: ↑05-12-2019 14:00Wat ik hier erg vind is , dat opa zijn leven verlengd wordt.
Het heeft geen zin om zijn lijden nog te verlengen.
Heb dit ook in familie gezien. Het lijden wordt gewoon twee maanden verlengd.
Ik heb dat altijd egoïstisch gevonden.
Waarom toch ? Iemand langer laten lijden ?
Dat heeft toch geen zin?
Het leven van mijn moeder is tot nu toe verlengd met een jaar.
Ze geniet nog van het leven, is in staat om zelf haar einde te regiseren ,maakt nog reizen,viert alles nog 1 keer groots als afscheid.
Door de chemo is ze wat moeier en zwakker, maar lijdt niet .
donderdag 5 december 2019 18:02
Sterrenwacht007 schreef: ↑05-12-2019 14:00Wat ik hier erg vind is , dat opa zijn leven verlengd wordt.
Het heeft geen zin om zijn lijden nog te verlengen.
Heb dit ook in familie gezien. Het lijden wordt gewoon twee maanden verlengd.
Ik heb dat altijd egoïstisch gevonden.
Waarom toch ? Iemand langer laten lijden ?
Dat heeft toch geen zin?
Ik neem aan dat dit in overleg en toestemming met de patiënt zelf gedaan wordt.
Als iemand niet (meer) behandelt wil worden dan kan dat.
donderdag 5 december 2019 18:04
Verder gewoon eerlijk zijn en hem niet buitensluiten maar overal in betrekken.
Laat hem eventueel nog dingen knutselen voor opa en nog veel tijd met hem doorbrengen.
Opa kan misschien ook een filmpje voor zijn kleinkinderen maken voor later.
En boekjes lezen hierover kan ook een manier zijn.
Sterkte
Laat hem eventueel nog dingen knutselen voor opa en nog veel tijd met hem doorbrengen.
Opa kan misschien ook een filmpje voor zijn kleinkinderen maken voor later.
En boekjes lezen hierover kan ook een manier zijn.
Sterkte
