Opvoedvraag dagboek kind

17-08-2019 00:05 100 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een dochter van zes (bijna zeven) en ze gaat naar groep vijf. Het is een erg gesloten meisje maar ook heel erg slim (hoogbegaafd). Wel schrijft ze vaak in een dagboekje. Nu vraag ik mij af of ik dat moet lezen om haar te steunen? Mijn gevoel zegt namelijk van niet. Mijn moeder las alleen vroeger ook altijd mijn dagboek en volgens haar was dat noodzakelijk om te weten wat je kinderen uitspoken. Mijn moeders opvoeding heb ik losgelaten (ik wil geen contact meer met haar). Nu kreeg ik echter ook de tip van mijn zusje om haar dagboek te lezen omdat ze zich zo moeilijk kan uiten. Nu weet ik niet zo goed wat ik moet. Mijn gevoel zegt dus nee maar ik hoor vooral ja. Wat is nu verstandig?
Orișa schreef:
17-08-2019 01:03
Waarom zou een oprechte vraag waarop elk antwoord mogelijk is een onbeschofte vraag zijn?
Een moeder die een kind van 6 vraagt om in haar dagboek te mogen lezen zet dat kind onder druk, een kind van zes heeft niet elk mogelijk antwoord tot haar beschikking, daar is ze te klein voor.
Juist door haar iets te laten hebben voor haarzelf, waar je dus ook niet naar vraagt, leer je haar dat ze niet alles hoeft te delen.
Als ze graag wil dat haar moeder in haar dagboek leest dan komt ze er zelf wel mee.

Als iemand mij als volwassene zou vragen om in mijn dagboek te mogen lezen zou ik dat ook onbeschoft vinden trouwens, sommige dingen zijn gewoon privé.
Als je denkt dat ik iets achter hou kun je beter dáár naar vragen
anoniem_381705 wijzigde dit bericht op 17-08-2019 01:07
16.23% gewijzigd
DingesEnzo schreef:
17-08-2019 01:05
Een moeder die een kind van 6 vraagt om in haar dagboek te mogen lezen zet dat kind onder druk, een kind van zes heeft niet elk mogelijk antwoord tot haar beschikking, daar is ze te klein voor.
Juist door haar iets te laten hebben voor haarzelf, waar je dus ook niet naar vraagt, leer je haar dat ze niet alles hoeft te delen.
Als ze graag wil dat haar moeder in haar dagboek leest dan komt ze er zelf wel mee.
Ligt er helemaal aan hoe je die vraag stelt.
Orișa schreef:
17-08-2019 01:06
Ligt er helemaal aan hoe je die vraag stelt.
Vind ik niet, de vraag is in essentie onbeschoft.
Een dagboek is niet om te delen, tenzij op eigen initiatief.
DingesEnzo schreef:
17-08-2019 01:09
Vind ik niet, de vraag is in essentie onbeschoft.
Een dagboek is niet om te delen, tenzij op eigen initiatief.
Blijf lekker vinden.
Dreamer schreef:
17-08-2019 00:10
Nee.
Een dagboek lees je niet. Daar moet ze juist ongestoord en ongecensureerd haar gevoelens en gedachtes in kwijt kunnen. Dat kan ze niet als ze weet dat jij het gaat lezen.
En dit ook, ze kan niet meer lekker onbevangen schrijven als ze weet dat haar moeder het gaat lezen, toestemming of niet, het doel van het dagboek in dan behoorlijk verpest.
Ik vond het de meest misselijke streek ooit van mijn moeder. Dat heeft echt een stuk vertrouwen kapot gemaakt. Ik zal het nooit doen, privacy en vrijheid vind ik erg belangrijk. Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard.

Briefje onder het kussen vind ik een hele mooie. Misschien is dat een optie? Ik heb ook een gesloten kind, maar soms krijg ik hem met een handpop aan het praten, werkt alleen met gekke stemmetjes en alleen als ik het doe. Soms ook in de auto, als ik hem niet recht kan aankijken en niemand anders ons kan horen. En soms moet ik gewoon accepteren dat er dingen zijn die hij niet wil delen, hoe graag ik dat ook zo willen, zijn gedachten zijn van hem.
Alle reacties Link kopieren
Helemaal eens met DingesEnzo. Ik vind die vraag ook not done.
Je wil je moeder haar opvoeding niet nadoen, maar tegelijk wil je wel hetzelfde gaan handelen?

Wil je straks - over een jaar of 12 - ook geen contact meer met je kind, opstartster?


En wat denk je dat er gebeurt als kind het merkt?
Dan schrijft ze niks meer op en klapt nog meer dicht.


Handen af van dat dagboek dus.
Als mijn moeder me vroeger had gevraagd of ze een stukje mocht lezen had ik waarschijnlijk geen nee durven zeggen en het gedaan zodat zij niet boos/teleurgesteld zou zijn. Daarna had ik me waarschijnlijk opgelaten gevoeld en spijt gehad.

Niet lezen, ook gewoon niet vragen.
Wat is er zo moeilijk aan het begrip dagboek.
Die lees je niet en je vraagt ook niet of je erin mag lezen.
Had haar dan geen dagboek tot haar beschikking gegeven.
Verder is het dus mooi dat ze erin schrijft. Haar manier van uiten.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind je tweede idee een goed idee, koop een dagboek jullie samen, waarin jullie allebei kunnen schrijven. Dan kun je ook meteen weer even praten over dat ze haar geheimen mag hebben, maar dat ze ook alles bij jou kwijt kan.

Je kunt later altijd nog vragen of je in haar dagboek mag lezen als je dat zou willen.
Jemig, het kind is zes. Ook al is ze de nieuwe Einstein, wat verwacht je voor diepzinnigs te lezen te krijgen dan?

Laat het kind lekker zelf kliederen in haar geheime dagboekje en verder gewoon lekker kind zijn.
Ik schreef als kind wel eens briefjes naar ouders. Kan je dat niet ook doen? Dagboek lezen zou ik niet doen. Ook nooit gedaan.
Ik vind wel eens briefjes bij het opruimen en daar voel ik mij al bezwaard bij.

Dagboek moet van haar zelf blijven.
Alle reacties Link kopieren
Ik was een fanatiek dagboekschrijfster tot mijn zestiende. Toen bleek mijn moeder al die jaren meegelezen te hebben. Eerste vriendjes en sexuele ervaringen, mijn onzekerheden, geheimen van vriendinnen: alles wierp ze me tijdens een ruzie voor de voeten. Het heeft onze band ontzettend geschaad.

Dus nee, ik zou niet meelezen, ook niet als je het van tevoren vraagt. Een dagboek voor jullie samen, briefjes of iets in die richting vind ik wel echt een goed idee.
Nee niet doen, je gevoel zegt ook al van niet.

Ik zou zoiets alleen overwegen bij een vermoeden van iets ernstigs, zoals seksueel misbruik.
Alle reacties Link kopieren
En bij stiekem lezen, dan zit je met informatie waar je niks mee kunt. Die je niet kunt bevragen, delen want oneerlijk verkregen. Dus dan is het ook voor jezelf nog lastig.

Is er iemand bij wie ze zich meer uit? Leerkracht, bso, buurvrouw?

Wat maakt dat je je er zorgen om maakt?
DingesEnzo schreef:
17-08-2019 01:05
Een moeder die een kind van 6 vraagt om in haar dagboek te mogen lezen zet dat kind onder druk, een kind van zes heeft niet elk mogelijk antwoord tot haar beschikking, daar is ze te klein voor.
Juist door haar iets te laten hebben voor haarzelf, waar je dus ook niet naar vraagt, leer je haar dat ze niet alles hoeft te delen.
Als ze graag wil dat haar moeder in haar dagboek leest dan komt ze er zelf wel mee.

Als iemand mij als volwassene zou vragen om in mijn dagboek te mogen lezen zou ik dat ook onbeschoft vinden trouwens, sommige dingen zijn gewoon privé.
Als je denkt dat ik iets achter hou kun je beter dáár naar vragen
Hier sluit ik mij bij aan. Ik zou de vraag niet stellen, al breng je het nog zo open. Bovendien kan een kind nu ook misschien wel oprecht zeggen “ja hoor, je mag er gewoon in lezen/samen met mij in lezen” maar er kan/zal een moment komen dat ze behoefte zal krijgen dingen op te schrijven die alleen voor haarzelf zijn. Het lijkt me dat daar idee van een dagboek dan verstoord is, of ze schrijft bepaalde dingen liever niet meer op of ze gaat aangeven het vanaf een bepaald moment niet meer te willen (ga jij je weer zorgen maken wat er dan speelt)
Nee, ik zou haar vanaf het begin het gevoel/vertrouwen geven dat een dagboek altijd privé is.

Wat je wel zou kunnen doen is een boekje zoals Slaapklets/1000 vragen aan jezelf, zoiets, of een spelletjes als Billetjes Bloot/Gespreksstarter en daarmee kom je dan tot (filosofische of persoonlijke) gesprekjes en evt ook tot gevoelige onderwerpen waar je kind wat over kwijt wil, zonder dat de vraag direct vanuit jou komt. Zou zelf geen “dagboek voor samen” kopen, puur vanwege het idee/basisgevoel dat een dagboek alleen privé is.
Ik heb een keer stiekem gelezen omdat ik merkte dat er iets was. Dochter is ook erg stil en verteld weinig. Ze kreeg ook emdr op dat moment en vond het toen belangrijk zodat ze hulp kon krijgen. Heeft ze ook gehad. Verder nooit... heb toen ook niet alles gelezen.
Alle reacties Link kopieren
DingesEnzo schreef:
17-08-2019 01:05
Een moeder die een kind van 6 vraagt om in haar dagboek te mogen lezen zet dat kind onder druk, een kind van zes heeft niet elk mogelijk antwoord tot haar beschikking, daar is ze te klein voor.
Juist door haar iets te laten hebben voor haarzelf, waar je dus ook niet naar vraagt, leer je haar dat ze niet alles hoeft te delen.
Als ze graag wil dat haar moeder in haar dagboek leest dan komt ze er zelf wel mee.

Als iemand mij als volwassene zou vragen om in mijn dagboek te mogen lezen zou ik dat ook onbeschoft vinden trouwens, sommige dingen zijn gewoon privé.
Als je denkt dat ik iets achter hou kun je beter dáár naar vragen
Dat vraag je dan dus op een andere manier. Want nogmaals: mss zou kind het wel prettig vinden als moeder op die manier gaat begrijpen wat ze voelt, zonder dat ze dat zelf hoeft te vertellen.

Ik ben het met Orisa eens: bizar dat mensen niet juist dit met het kind bespreken.

En dan dus juist op een manier waarop kind prima nee kan zeggen.

Je vraagt niet of je het mag lezen, want dat is alsof ze jou een gunst gaat verlenen.
Je legt uit dat je ziet dat ze het soms moeilijk heeft, dat ze daar niet over kan of wil praten, en dat je hoopt dat ze dat wel in haar dagboek kwijt kan.
Dat je haar wilt helpen.
En dan vraag je of het haar zou helpen als ze jou laat lezen wat ze geschreven heeft.
Dan kun je ook nog de mogelijkheid opperen dat ze je bijv op een briefje dingen vertelt, i.p.v. haar dagboek te laten lezen.

Echt, gewoon praten met een kind kan hoor.
solomio wijzigde dit bericht op 17-08-2019 08:21
19.86% gewijzigd
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Aardbeipeer100 schreef:
17-08-2019 08:03
Ik heb een keer stiekem gelezen omdat ik merkte dat er iets was. Dochter is ook erg stil en verteld weinig. Ze kreeg ook emdr op dat moment en vond het toen belangrijk zodat ze hulp kon krijgen. Heeft ze ook gehad. Verder nooit... heb toen ook niet alles gelezen.
Schandalig >:-(

Er is nooit een excuus voor het stiekem lezen van een dagboek.

Ik heb al moeite met het lezen van mijn zoons whatsapp-groepjes. Mijn man doet dat dus regelmatig
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Met zes jaar vind ik privacy van ondergeschikt belang, zo'n jong kind is nog helemaal afhankelijk van haar ouders en als ze ergens mee zit is het mijn verantwoordelijkheid dat het beter wordt, ik zou het lezen zonder iets te zeggen en als er iets alarmerends In staat iets doen maar er staat waarschijnlijk in: ik heb twee booterhamen gegeten en bei jeny gespeld.

Het is zelfs raadzaam om de contacten van je pubers in de gaten te houden op hun mobiel maar op 1 of andere manier vind ik dat wel privé en vertrouw ik erop dat het goed gaat allemaal.
Ik wilde een keer appjes lezen en mijn gevoel zei nee gaat je niks aan.
Maar zes, ho eens das wel erg jong en als ze zo teruggetrokken is.. toch ff checken.
Alle reacties Link kopieren
AnnabeldeDertiende schreef:
17-08-2019 07:12
Jemig, het kind is zes. Ook al is ze de nieuwe Einstein, wat verwacht je voor diepzinnigs te lezen te krijgen dan?

Laat het kind lekker zelf kliederen in haar geheime dagboekje en verder gewoon lekker kind zijn.
En dit.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Solomio schreef:
17-08-2019 08:16
Dat vraag je dan dus op een andere manier. Want nogmaals: mss zou kind het wel prettig vinden als moeder op die manier gaat begrijpen wat ze voelt, zonder dat ze dat zelf hoeft te vertellen.

Ik ben het met Orisa eens: bizar dat mensen niet juist dit met het kind bespreken.

En dan dus juist op een manier waarop kind prima nee kan zeggen.

Je vraagt niet of je het mag lezen, want dat is alsof ze jou een gunst gaat verlenen.
Je legt uit dat je ziet dat ze het soms moeilijk heeft, dat ze daar niet over kan of wil praten, en dat je hoopt dat ze dat wel in haar dagboek kwijt kan.
Dat je haar wilt helpen.
En dan vraag je of het haar zou helpen als ze jou laat lezen wat ze geschreven heeft.
Dan kun je ook nog de mogelijkheid opperen dat ze je bijv op een briefje dingen vertelt, i.p.v. haar dagboek te laten lezen.

Echt, gewoon praten met een kind kan hoor.
Ik ben het hiermee eens, ik denk dat een zesjarige meer behoefte heeft aan verbinding en zich gezien en begrepen voelen , dan aan geheimen. Misschien is het wel een last voor haar dat ze zich moeilijk uit en zou het haar helpen. Of dat persé via het dagboek moet weet ik niet, het kan mogelijk ook via briefjes oid, maar ik zou het zeker ook bespreken met haar.
Als het nu een puber van 13 was, was ik het eens geweest met de rest maar nu niet.
Nee. En zeker niet stiekem. Je kan het wel met je kind bespreken en vragen om het te lezen en uit leggen waarom je dat belangrijk vind en wat je doel ermee is.
Maar niet achter de rug van je kind om, zo beschadig je het vertrouwen van je kind en dat brengt nooit goede dingen met zich voort.
Rozentuin234 schreef:
17-08-2019 00:32
Bedankt! Ik wil het zeker eerst met dochter bespreken (EN DUS NIET ONGEZIEN LEZEN). Ik wil alleen eerst weten of ik dit met dochter wil bespreken en hoe. Ik heb inderdaad ook aan tussenvormen gedacht. Bakje waarin ze ons briefjes kan sturen over haar gedachtes. Samen haar dagboek lezen of wat zij aangeeft te lezen. Ik vind het alleen ingewikkeld. Ik weet dat ze zich dus schriftelijk beter kan uiten. Maar hoe ik dat voor haar kan inzetten vind ik lastig. Sorry als ik niet duidelijk was.
Je zou in eerste instantie eens kunnen beginnen haar privacy te respecteren. Daar heeft ze tenslotte recht op hoe oud ze ook is.
Sommige kinderen zijn gewoon introvert. Waarom mag ze niet zo zijn zoals ze is en moet alles weer perse besproken en geuit worden.Niet alleen volwassenen willen dingen voor zichzelf houden. Kinderen hebben dat ook.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven