Kinderen
alle pijlers
Opzien tegen loslaten
dinsdag 10 maart 2020 21:00
Over korte tijd gaat onze dochter naar de basisschool. Ik heb psychisch een zware tijd achter de rug en ben nog snel onrustig. Ik merk dat ik erg opzie tegen de komende kinderjaren. Bijv straks een eerste schoolreisje. Ik ben nu al bang dat ze dan kwijt raakt of iets dergelijks. Daar kan ik me nu al zorgen om maken. Of buiten spelen zonder toezicht. Zijn er ouders die ook in het begin daar angstig van werden en die het moeilijk vonden om los te laten die er nu wel relaxt in staan? Heeft er iemand tips? Ik merk dat ik nu ook al te snel in de stress schiet als ik haar even niet in het vizier heb en wil graag van dit onrustige gevoel af.
woensdag 11 maart 2020 07:45
Natuurlijk herken ik het!
De eerste keer dat ik ging werken en mijn kind achterliet bij de oppas.
De eerste keer dat mijn kleuter op schoolreisje ging - hij was net 2 maanden 4 en de planning was dat die kleuterklassen gewoon vrij mochten rondlopen in de Julianatoren!
Alle keren dat mijn kind verplicht werd om mee te gaan met recreatief schoolzwemmen terwijl hij geen zwemdiploma had.
Het wordt beter, maar dat proces gaat gelijk op met het vermogen van je kind om zichzelf te redden vrees ik
Ik had wel als norm: als hij het a) overleeft en b) redelijk tevreden is, dan was iets succesvol. Dus ik had geen probleem hem naar school te brengen en daar te laten zijn.
De eerste keer dat ik ging werken en mijn kind achterliet bij de oppas.
De eerste keer dat mijn kleuter op schoolreisje ging - hij was net 2 maanden 4 en de planning was dat die kleuterklassen gewoon vrij mochten rondlopen in de Julianatoren!
Alle keren dat mijn kind verplicht werd om mee te gaan met recreatief schoolzwemmen terwijl hij geen zwemdiploma had.
Het wordt beter, maar dat proces gaat gelijk op met het vermogen van je kind om zichzelf te redden vrees ik
Ik had wel als norm: als hij het a) overleeft en b) redelijk tevreden is, dan was iets succesvol. Dus ik had geen probleem hem naar school te brengen en daar te laten zijn.
woensdag 11 maart 2020 07:48
woensdag 11 maart 2020 08:00
@Griebus, dat doet mij denken aan de keer dat mijn jongste ook verhoging had en niet lekker was, maar hemel en aarde werden bewogen.. want Sinterklaas kwam op school!
Mijn hart brak toen ze daar met dat bleke bekkie en haar Pietenpetje op in de kring zat. Ze kon geen pepernoot wegkrijgen.
Ik thuis helemaal van de leg.. kind kwam later super enthousiast thuis. Nog even belabberd, maar ze vond het toch zulk een belevenis.
De andere dag maar wel lekker thuis gehouden
Mijn hart brak toen ze daar met dat bleke bekkie en haar Pietenpetje op in de kring zat. Ze kon geen pepernoot wegkrijgen.
Ik thuis helemaal van de leg.. kind kwam later super enthousiast thuis. Nog even belabberd, maar ze vond het toch zulk een belevenis.
De andere dag maar wel lekker thuis gehouden
woensdag 11 maart 2020 08:05
Misschien is 'relaxt laten gaan' wel helemaal geen reeele stap voor jou op dit moment. Dus wellicht moet je kijken naar wat je nodig hebt om te dealen met je spanning en stress met het laten gaan. Hoe kun je ervoor zorgen dat je niet huilend op het schoolplein staat, maar wel de angst toelaten om te voelen hoe je je echt voelt. Misschien thuis even met iemand bellen en flink uithuilen ofzo?
woensdag 11 maart 2020 08:50
Waat? De julianatoren waren hoop ik wel genoeg begeleiders mee?-jolijn- schreef: ↑11-03-2020 07:45Natuurlijk herken ik het!
De eerste keer dat ik ging werken en mijn kind achterliet bij de oppas.
De eerste keer dat mijn kleuter op schoolreisje ging - hij was net 2 maanden 4 en de planning was dat die kleuterklassen gewoon vrij mochten rondlopen in de Julianatoren!
Alle keren dat mijn kind verplicht werd om mee te gaan met recreatief schoolzwemmen terwijl hij geen zwemdiploma had.
Het wordt beter, maar dat proces gaat gelijk op met het vermogen van je kind om zichzelf te redden vrees ik
Ik had wel als norm: als hij het a) overleeft en b) redelijk tevreden is, dan was iets succesvol. Dus ik had geen probleem hem naar school te brengen en daar te laten zijn.
Dat recreatief zwemmen zou ik echt niet goed vinden. Zonder diploma gaat mijn docter niet zonder een ouder zwemmen.
Been there, done that, got the T-shirt.
woensdag 11 maart 2020 09:14
Ik heb de eerste ochtend school mn mannetje gebracht, die van mijn vriendin ging ook voor t eerst. We zijn maar aan de koffie gegaan, en we hebben er een hele doos drankbonbons bij opgegeten. Toen ging het wel weer 
Oh, maar zorg ervoor dat je kind het niet merkt, laat vooral zien dat je er vertrouwen in hebt. Later uit zicht een potje huilen mag best.
En kijk nog een keertje naar de laatste 10 minuten van Disneys jungle book. Hij heeft gelijk, die ouwe panter.
Oh, maar zorg ervoor dat je kind het niet merkt, laat vooral zien dat je er vertrouwen in hebt. Later uit zicht een potje huilen mag best.
En kijk nog een keertje naar de laatste 10 minuten van Disneys jungle book. Hij heeft gelijk, die ouwe panter.
woensdag 11 maart 2020 13:41
Als je maar zorgt dat het niet verstikkend werktPindakaasjes schreef: ↑10-03-2020 22:51Ja hoor, herkenbaar!
Niks om je voor te schamen, die beschermende moedergevoelens.
Ik herken het totaal niet overigens
Hooguit mijn oudste, is slechtziend en dan zie ik nog wel eens een kudde beren op de weg.
Dat laat ik overigens nooit aan hem merken
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 12 maart 2020 11:05
Wat een lieve reactie!Pindakaasjes schreef: ↑11-03-2020 00:11Het moment dat je letterlijk en figuurlijk dat kleine handje moet loslaten kan gewoon ontzettend moeilijk zijn in het begin.
Het komt echt goed.
Ja TO, het is moeilijk. Ik heb nog geen kind op school, maar dochter zit sinds een jaar op de peuterspeelzaal. Eerste paar keer flink wat nachtmerries gehad, daarna was het over. Eigenlijk was het ook sneller over dan ik had gedacht. Ik probeer er niet teveel over na te denken en te accepteren dat het leven nooit helemaal zonder enig risico is. Ik vertrouw erop dat er goed op haar gepast word en mocht ik signalen krijgen dat dat niet zo is, dan doe ik daar wat mee als het zover is. Verder laat ik niets merken aan mijn dochter, ik hoop dat ze mag genieten van haar jeugd zonder zorgen. Hier en daar probeer je ze alleen wel mee te geven als ze ouder worden waar ze zelf op kunnen letten.
donderdag 12 maart 2020 11:16
IK lees dat je schrijft over een psychisch zware tijd die je hebt doorgemaakt. Leg jij zelf daarmee een verband met het loslaten?
Want als het daardoor voor jou echt moeilijker of groter is dan gemiddeld, is het juist wel goed om hulp te vragen. Misschien niet eens een psycholoog, maar bijvoorbeeld een aardige medewerker van jeugd en gezin om mee te praten. Zij kunnen je bijvoorbeeld wijzen op dingen die jouw kind al hartstikke goed doet, die je zelf niet herkende. En daarmee kunnen ze je helpen vertrouwen te krijgen. Het is fijn als je weet dat zij meer referentiekader hebben en je dus kunnen helpen met wat nog reële risico’s voor je kind zijn waar je wel op in moet spelen, en wat zaken zijn die voor jou eng voelen, maar die helemaal passend en veilig zijn bij de ontwikkeling van jouw kind.
Want als het daardoor voor jou echt moeilijker of groter is dan gemiddeld, is het juist wel goed om hulp te vragen. Misschien niet eens een psycholoog, maar bijvoorbeeld een aardige medewerker van jeugd en gezin om mee te praten. Zij kunnen je bijvoorbeeld wijzen op dingen die jouw kind al hartstikke goed doet, die je zelf niet herkende. En daarmee kunnen ze je helpen vertrouwen te krijgen. Het is fijn als je weet dat zij meer referentiekader hebben en je dus kunnen helpen met wat nog reële risico’s voor je kind zijn waar je wel op in moet spelen, en wat zaken zijn die voor jou eng voelen, maar die helemaal passend en veilig zijn bij de ontwikkeling van jouw kind.
donderdag 12 maart 2020 11:49
donderdag 12 maart 2020 11:57
Die twee dingen sluiten elkaar helemaal niet uit, wat mij betreft. Ik ben inmiddels kampioen uit-het-zicht-huilen, én ik ben apetrots op mijn kleine avonturier
