Kinderen
alle pijlers
Oververmoeide Mama vraagd advies
zaterdag 6 september 2008 om 10:22
Dag Dames,
(Bericht gewijzigd: ik zag net dat ik vraagt met een d schreef
Kom uit Duitsland en ben de NL grammatica nog niet helemaal machtig )
Ik hoop dat ik hier advies/uitwisseling van ervaringen kan vinden.
Ik heb een lief zoon van bijna 4 jaar en sinds 2 jaar wordt hij elke nacht 2 keer wakker.
Dan rend hij als een speer in onze kamer en roept hysterisch dat hij spoken ziet en bang is.
Netjes volgens de Nannyregels brengen we hem weer naar zijn eigen bed.
Maar het breekt echt op, het is nu bijna 2 jaar aan de gang en sinds dien ken ik geen nachtrust meer.
Mijn man en ik spreken voor het na bed gaan wel af wie met hem wakker wordt maar toch wordt ik natuurlijk automatisch wakker als hij hysterisch rondschreuwd.
Nou had ik laatst een afspraak bij het consutatiebureau (voor de DKTP prik) en legde meteen mijn probleem uit aan de arts daar maar volgens haar is het maar een fase en zal het heus wel overgaan.
Er is in ieder geval geen medische oorzaak.
Maar het is al 2 jaar aan de gang!!! Kun je dan nog van een fase spreken?!
Het zou wel, maar vroeg me af of zich iemand in dit verhaal herkend en of het nou echt overgaat.
p.s. Ik werk onder ander met kids die slaapstoringen hebben, maar meestal gaat daar ADHD mee gepaard en dat heeft smurfikind gelukkig zeker niet, wel heel veel angsten dus...
Alvast bedankt voor reactie
(Bericht gewijzigd: ik zag net dat ik vraagt met een d schreef
Kom uit Duitsland en ben de NL grammatica nog niet helemaal machtig )
Ik hoop dat ik hier advies/uitwisseling van ervaringen kan vinden.
Ik heb een lief zoon van bijna 4 jaar en sinds 2 jaar wordt hij elke nacht 2 keer wakker.
Dan rend hij als een speer in onze kamer en roept hysterisch dat hij spoken ziet en bang is.
Netjes volgens de Nannyregels brengen we hem weer naar zijn eigen bed.
Maar het breekt echt op, het is nu bijna 2 jaar aan de gang en sinds dien ken ik geen nachtrust meer.
Mijn man en ik spreken voor het na bed gaan wel af wie met hem wakker wordt maar toch wordt ik natuurlijk automatisch wakker als hij hysterisch rondschreuwd.
Nou had ik laatst een afspraak bij het consutatiebureau (voor de DKTP prik) en legde meteen mijn probleem uit aan de arts daar maar volgens haar is het maar een fase en zal het heus wel overgaan.
Er is in ieder geval geen medische oorzaak.
Maar het is al 2 jaar aan de gang!!! Kun je dan nog van een fase spreken?!
Het zou wel, maar vroeg me af of zich iemand in dit verhaal herkend en of het nou echt overgaat.
p.s. Ik werk onder ander met kids die slaapstoringen hebben, maar meestal gaat daar ADHD mee gepaard en dat heeft smurfikind gelukkig zeker niet, wel heel veel angsten dus...
Alvast bedankt voor reactie
zaterdag 6 september 2008 om 10:41
Ik weet niet zo goed wat je hier mee aan moet.
Zelf heb ik een dochter gehad die van 2 jaar tot 3 jaar elke nacht bij ons in bed kwam liggen. Ze deed dat heel stilletjes maar lag algauw dwars in bed zodat er voor ons geen plaats was, een jaar lang heb ik/of manlief haar dan weer zachtjes in haar eigen bed gelegd, een uur later lag ze weer tussen ons in.
Ik was doodop door het slaaptekort, en heb hier op een dag korte metten mee gemaakt, dwz. de deur dicht tussen haar kamertje en het onze, en van achter de deur toespreken dat zij haar eigen bedje had en daar moest gaan slapen.
Nou, het was een huis op zijn kop, ze heeft heel hard gehuild en geschopt tegen de deur en dat duurde best even....
Daarna is ze gaan slapen....en heeft het nooit meer gedaan!
Maar ja, mijn kind zag geen spoken en was verder ook niet angstig of zo...het was gewoon een (slechte) gewoonte geworden.
Misschien kun je eens proberen uit te vinden hoe hij zo angstig komt?
Zelf heb ik een dochter gehad die van 2 jaar tot 3 jaar elke nacht bij ons in bed kwam liggen. Ze deed dat heel stilletjes maar lag algauw dwars in bed zodat er voor ons geen plaats was, een jaar lang heb ik/of manlief haar dan weer zachtjes in haar eigen bed gelegd, een uur later lag ze weer tussen ons in.
Ik was doodop door het slaaptekort, en heb hier op een dag korte metten mee gemaakt, dwz. de deur dicht tussen haar kamertje en het onze, en van achter de deur toespreken dat zij haar eigen bedje had en daar moest gaan slapen.
Nou, het was een huis op zijn kop, ze heeft heel hard gehuild en geschopt tegen de deur en dat duurde best even....
Daarna is ze gaan slapen....en heeft het nooit meer gedaan!
Maar ja, mijn kind zag geen spoken en was verder ook niet angstig of zo...het was gewoon een (slechte) gewoonte geworden.
Misschien kun je eens proberen uit te vinden hoe hij zo angstig komt?
zaterdag 6 september 2008 om 10:48
Ik heb zelf nachtangsten gehad, en zoon heeft ze ook af en toe al een tijd.
Dan rende ik hysterisch in de rondte, en was niet te kalmeren. Ik zag en riep van alles, maar was niet te bereiken. Ogenschijnlijk wakker maar feitelijk nog in slaaptoestand! En ik kwam dus ook de trap af in die slaaptoestand.
Jaren geleden las ik ineens een artikel in een blad en herkende ik het meteen, en daar stond dus dat het een naam had en nachtangsten heet. Google er eens op en kijk eens of het erop lijkt!
Anders zou ik het ook niet weten, sterkte in ieder geval!
Dan rende ik hysterisch in de rondte, en was niet te kalmeren. Ik zag en riep van alles, maar was niet te bereiken. Ogenschijnlijk wakker maar feitelijk nog in slaaptoestand! En ik kwam dus ook de trap af in die slaaptoestand.
Jaren geleden las ik ineens een artikel in een blad en herkende ik het meteen, en daar stond dus dat het een naam had en nachtangsten heet. Google er eens op en kijk eens of het erop lijkt!
Anders zou ik het ook niet weten, sterkte in ieder geval!
zaterdag 6 september 2008 om 10:48
Ik mis in jouw verhaal de simpele geruststelling dat er geen spoken zíjn, dat spoken niet bestaan en dat spoken niet in de buurt van jullie bovenverdieping durven te komen omdat mama en papa thuis zijn.
Verder denk ik dat je al een hoop nachtrust wint als je in de situatie komt waar Toetyfroety uit wilde komen. Jongen, je mag bij ons komen slapen als je bang bent, maar je moet wel héél stil gaan liggen in/naast ons bed. Doe je dat niet, dan moet je naar je kamer, of je dat nu eng vindt of niet.
De methode heeft Toetyfroety al opgeschreven.
Verder denk ik dat je al een hoop nachtrust wint als je in de situatie komt waar Toetyfroety uit wilde komen. Jongen, je mag bij ons komen slapen als je bang bent, maar je moet wel héél stil gaan liggen in/naast ons bed. Doe je dat niet, dan moet je naar je kamer, of je dat nu eng vindt of niet.
De methode heeft Toetyfroety al opgeschreven.
zaterdag 6 september 2008 om 10:50
quote:toetyfroety schreef op 06 september 2008 @ 10:41:
Ik weet niet zo goed wat je hier mee aan moet.
Zelf heb ik een dochter gehad die van 2 jaar tot 3 jaar elke nacht bij ons in bed kwam liggen. Ze deed dat heel stilletjes maar lag algauw dwars in bed zodat er voor ons geen plaats was, een jaar lang heb ik/of manlief haar dan weer zachtjes in haar eigen bed gelegd, een uur later lag ze weer tussen ons in.
Ik was doodop door het slaaptekort, en heb hier op een dag korte metten mee gemaakt, dwz. de deur dicht tussen haar kamertje en het onze, en van achter de deur toespreken dat zij haar eigen bedje had en daar moest gaan slapen.
Nou, het was een huis op zijn kop, ze heeft heel hard gehuild en geschopt tegen de deur en dat duurde best even....
Daarna is ze gaan slapen....en heeft het nooit meer gedaan!
Maar ja, mijn kind zag geen spoken en was verder ook niet angstig of zo...het was gewoon een (slechte) gewoonte geworden.
Misschien kun je eens proberen uit te vinden hoe hij zo angstig komt?
Oh, bij jullie heeft het dus ook een jaar geduurd!
Ik denk niet dat dat met de deur echt zal helpen, ben bang dat hij daardoor alleen maar angstiger van zou worden.
Maar ben vaak zo wanhopig geweest dat ik beneden ben gaan slapen toen mijn man weer in het buitenland zat en ik zo onzettend moe was(toen ook zware grip gehad).
Ik dacht toen ook dat hij het maar moet gaan bekijken.
Maar ja, hij volgde me en ging naast me op de bank slapen terwijl hij de deken over zijn hoofd had.
Dat vond ik dan weer zielig...
Ik weet niet zo goed wat je hier mee aan moet.
Zelf heb ik een dochter gehad die van 2 jaar tot 3 jaar elke nacht bij ons in bed kwam liggen. Ze deed dat heel stilletjes maar lag algauw dwars in bed zodat er voor ons geen plaats was, een jaar lang heb ik/of manlief haar dan weer zachtjes in haar eigen bed gelegd, een uur later lag ze weer tussen ons in.
Ik was doodop door het slaaptekort, en heb hier op een dag korte metten mee gemaakt, dwz. de deur dicht tussen haar kamertje en het onze, en van achter de deur toespreken dat zij haar eigen bedje had en daar moest gaan slapen.
Nou, het was een huis op zijn kop, ze heeft heel hard gehuild en geschopt tegen de deur en dat duurde best even....
Daarna is ze gaan slapen....en heeft het nooit meer gedaan!
Maar ja, mijn kind zag geen spoken en was verder ook niet angstig of zo...het was gewoon een (slechte) gewoonte geworden.
Misschien kun je eens proberen uit te vinden hoe hij zo angstig komt?
Oh, bij jullie heeft het dus ook een jaar geduurd!
Ik denk niet dat dat met de deur echt zal helpen, ben bang dat hij daardoor alleen maar angstiger van zou worden.
Maar ben vaak zo wanhopig geweest dat ik beneden ben gaan slapen toen mijn man weer in het buitenland zat en ik zo onzettend moe was(toen ook zware grip gehad).
Ik dacht toen ook dat hij het maar moet gaan bekijken.
Maar ja, hij volgde me en ging naast me op de bank slapen terwijl hij de deken over zijn hoofd had.
Dat vond ik dan weer zielig...
zaterdag 6 september 2008 om 11:28
Ja, Smurfi bij ons duurde het ook een jaar.....je denkt eerst....ach ze groeit er wel uit....en ja, ik vond het ook best heel zielig.
Maar wat je schrijft over griep hebben, ik herken het allemaal hoor, je bent gewoon dag in dag uit, doodop, en dat vermindert je weerstand.
Maar ik vind hierboven toch ook nog wel goed advies staan zoals bv. dat van Mamzelle....dat spoken niet bestaan, en dat ze ook niet durven te komen want papa en mama zijn er.
Is hij zelf niet moe overdag doordat hij toch ook slaap mist. Of haalt hij dat overdag weer in?
Maar wat je schrijft over griep hebben, ik herken het allemaal hoor, je bent gewoon dag in dag uit, doodop, en dat vermindert je weerstand.
Maar ik vind hierboven toch ook nog wel goed advies staan zoals bv. dat van Mamzelle....dat spoken niet bestaan, en dat ze ook niet durven te komen want papa en mama zijn er.
Is hij zelf niet moe overdag doordat hij toch ook slaap mist. Of haalt hij dat overdag weer in?
zaterdag 6 september 2008 om 12:49
Smurfi, wat de anderen al zeiden:
wat hebben jullie gedaan om rekening te houden met de beleefwereld van jullie zoon? Slecht terug leggen is natuurlijk maar een deel van de oplossing. Het andere deel is dat jullie zoon het gevoel heeft controle over de situatie te krijgen en dan te houden. Het magische denken start nl. ergens in het tweede levensjaar en dan is alles eigenlijk mogelijk. Van monsters en spoken en schaduwen die gaan leven, tot meegevoerd worden met het afvoerputje waar het douchewater in verdwijnt.
Je moet dat te lijf gaan door je kind op begrijpelijke wijze dingen uit te leggen en te laten zien wat wat is (schaduw spelletje bijvoorbeeld), maar ook door te erkennen dat de angst er is. Maar dat hijzelf er wat aan kan doen. Een magische lamp (heeft je zoon bijvoorbeeld een lampje wat aan mag blijven 's nachts?), een knuffel die toverspreuken kan opzeggen tegen enge monsters, een steentje onder zijn kussen tegen heksen, etc. Laat hem zelf creatief meebedenken wat hem kan helpen en stimuleer zijn fantasie om met oplossingen te komen (anders dan mama moet bij mij in bed liggen). Als hij terugvalt op jou/jullie, vraag hem dan welke lieve knuffel ook heel goed boos kan worden op de monsters/heksen, etc. Oefen met hem de toverzin die enge beesten weg doet jagen, maak er een opbeurend spelletje van. Kortom, bouw aan zijn zelfvertrouwen dat hij het zelf ook kan.
Daarnaast, hoe is het met hem overdag? Zijn zijn nachtelijke angsten geen uitbraak van de dingen die hij overdag ongemerkt meemaakt en waarbij hij zichzelf niet toegerust voelt? Misschien ligt er overdag wel teveel druk op hem, wat er 's nachts uitkomt. Dus zorg er ook overdag voor dat je mannetje de situaties meemaakt die hij ook aankan. Dan zal hij 's nachts ook minder hoeven te verwerken.
wat hebben jullie gedaan om rekening te houden met de beleefwereld van jullie zoon? Slecht terug leggen is natuurlijk maar een deel van de oplossing. Het andere deel is dat jullie zoon het gevoel heeft controle over de situatie te krijgen en dan te houden. Het magische denken start nl. ergens in het tweede levensjaar en dan is alles eigenlijk mogelijk. Van monsters en spoken en schaduwen die gaan leven, tot meegevoerd worden met het afvoerputje waar het douchewater in verdwijnt.
Je moet dat te lijf gaan door je kind op begrijpelijke wijze dingen uit te leggen en te laten zien wat wat is (schaduw spelletje bijvoorbeeld), maar ook door te erkennen dat de angst er is. Maar dat hijzelf er wat aan kan doen. Een magische lamp (heeft je zoon bijvoorbeeld een lampje wat aan mag blijven 's nachts?), een knuffel die toverspreuken kan opzeggen tegen enge monsters, een steentje onder zijn kussen tegen heksen, etc. Laat hem zelf creatief meebedenken wat hem kan helpen en stimuleer zijn fantasie om met oplossingen te komen (anders dan mama moet bij mij in bed liggen). Als hij terugvalt op jou/jullie, vraag hem dan welke lieve knuffel ook heel goed boos kan worden op de monsters/heksen, etc. Oefen met hem de toverzin die enge beesten weg doet jagen, maak er een opbeurend spelletje van. Kortom, bouw aan zijn zelfvertrouwen dat hij het zelf ook kan.
Daarnaast, hoe is het met hem overdag? Zijn zijn nachtelijke angsten geen uitbraak van de dingen die hij overdag ongemerkt meemaakt en waarbij hij zichzelf niet toegerust voelt? Misschien ligt er overdag wel teveel druk op hem, wat er 's nachts uitkomt. Dus zorg er ook overdag voor dat je mannetje de situaties meemaakt die hij ook aankan. Dan zal hij 's nachts ook minder hoeven te verwerken.
zaterdag 6 september 2008 om 13:22
Leg een rode/blauwe/groene lap voor de deur, want daar durven spoken niet overheen. En spoken wonen véél liever in een vies, eng spokenhuis op de kermis, want je kamertje is véél te mooi. En een waakbeer voor het bedje helpt ook wel eens.
Bij ons thuis woont er een haai onder het bad, maar die is zó dik dat hij écht niet door de afvoer omhoog kan. Haaien wonen ónder water, dús ook onder het -gevulde- bad. Peuterlogica, maar die kán natuurlijk grote vormen aannemen.
Ik hoop dat je snel weer nachtrust krijgt, ik weet hoe dat je kan opbreken.
Bij ons thuis woont er een haai onder het bad, maar die is zó dik dat hij écht niet door de afvoer omhoog kan. Haaien wonen ónder water, dús ook onder het -gevulde- bad. Peuterlogica, maar die kán natuurlijk grote vormen aannemen.
Ik hoop dat je snel weer nachtrust krijgt, ik weet hoe dat je kan opbreken.
zaterdag 6 september 2008 om 13:57
Misschien ziet ie wel echt spoken? Ik weet dat ik als kind ook 'dingen' zag. Ging vanzelf wel weer over, maar ik kan het me nu nog herinneren.
Hmm, wat de anderen ook zeggen, een beschermknuffel geven, lap voor de deur waar de spoken niet overheen durven, dat soort dingen. Voor het slapen gaan alle kasten, deuren, gaten en kieren langsgaan, om ze weg te jagen.
Hmm, wat de anderen ook zeggen, een beschermknuffel geven, lap voor de deur waar de spoken niet overheen durven, dat soort dingen. Voor het slapen gaan alle kasten, deuren, gaten en kieren langsgaan, om ze weg te jagen.
zaterdag 6 september 2008 om 14:10
zaterdag 6 september 2008 om 14:14
Oh ja, droomt hij ook over spoken/monsters? Want dan is het zaak hem het concept van dromen duidelijk te maken. Ik heb Zwiepje uitgelegd dat ik soms hele gekke dingen droom (vertel iets compleet bizars wat absoluut niet echt kan zijn). Als er gekke dingen gebeuren dan droom je. Soms zijn dromen heel echt, dat kan ook. Maar als je wakker wordt in je bedje weet je dat het maar een slechte droom was.
Vertel dat je ook leuke dingen kan dromen. Ik heb een tijdje met Zwiepje, vlak voor hij ging slapen, overlegd waar hij over wilde dromen. Over wonen in een hele grote ijswinkel, over de hele spelen in het zwembad, noem maar op. Werkt goed. Als ze het concept dromen eenmaal doorhebben moet het makkelijker zijn. Zwiepje is 3 trouwens.
Vertel dat je ook leuke dingen kan dromen. Ik heb een tijdje met Zwiepje, vlak voor hij ging slapen, overlegd waar hij over wilde dromen. Over wonen in een hele grote ijswinkel, over de hele spelen in het zwembad, noem maar op. Werkt goed. Als ze het concept dromen eenmaal doorhebben moet het makkelijker zijn. Zwiepje is 3 trouwens.
zaterdag 6 september 2008 om 14:19
quote:mamzelle schreef op 06 september 2008 @ 10:48:
Ik mis in jouw verhaal de simpele geruststelling dat er geen spoken zíjn, dat spoken niet bestaan en dat spoken niet in de buurt van jullie bovenverdieping durven te komen omdat mama en papa thuis zijn.
Ik zou rekening houden met peuterlogica. Spoken die niet bestaan en bang zijn voor papa en mama? Dat kan natuurlijk niet. Als je kind spoken ziet, is ontkennen dat ze bestaan vooral een bewijs dat je kind met zijn/haar angsten niet bij jou terecht kan. Terwijl inderdaad iedereen weet dat spoken niet over rode lappen heen stappen, dus het is een eenvoudig op te lossen probleem
Ik mis in jouw verhaal de simpele geruststelling dat er geen spoken zíjn, dat spoken niet bestaan en dat spoken niet in de buurt van jullie bovenverdieping durven te komen omdat mama en papa thuis zijn.
Ik zou rekening houden met peuterlogica. Spoken die niet bestaan en bang zijn voor papa en mama? Dat kan natuurlijk niet. Als je kind spoken ziet, is ontkennen dat ze bestaan vooral een bewijs dat je kind met zijn/haar angsten niet bij jou terecht kan. Terwijl inderdaad iedereen weet dat spoken niet over rode lappen heen stappen, dus het is een eenvoudig op te lossen probleem
zaterdag 6 september 2008 om 14:25
zaterdag 6 september 2008 om 14:42
Mijn dochter (van 4) zegt dat ze bang is voor spoken als ze gaat slapen. Wat ik dan altijd doe is het spook "vangen" en zeggen wat een lief klein spookje het is en dat het zo graag bij mijn dochter wil slapen. De ene keer vindt ze dat goed en de andere keer moet ik het spookje op de gang zetten. Dat doe ik dan ook. Bij ons in huis zijn dus alleen maar hele lieve kleine spookjes, soms geven we ze ook een naam. Mijn dochter vind dat heel gerustellend en we doen het eigenlijk ook zo met monsters. (wat dan een heel lief klein monstertje is, die ga ik dan ook aaien enzo, dochter ook). Ik denk namelijk dat als je zegt dat spoken en monsters niet bestaan dat ze zich niet serieus genomen voelen. Maar dat is persoonlijk he. Dit werkt bij mijn dochter eigenlijk heel erg goed, dus wellicht heb je er wat aan. Veel succes
zaterdag 6 september 2008 om 17:31
ik heb laatst voor onze dochters een figuurlamp gekocht
google op : figuurlamp
die zijn heel mooi en geruststellend.
en het eerste wat ze zien naast hun bed.
ze werden regelmatig wakker maar nu een heel stuk minder
google op : figuurlamp
die zijn heel mooi en geruststellend.
en het eerste wat ze zien naast hun bed.
ze werden regelmatig wakker maar nu een heel stuk minder
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
zondag 7 september 2008 om 15:06
Crini, ik heb echt wel van alles geprobeerd maar dan eigenlijk meer in die trance dat spoken niet bestaan!!!
Misschien dat dat hem juist is dat hij maar de angsten blijft houden.
Maar blijkbaar heb ik de peuterlogica niet door
Heb wel es met hem monster gezocht maar dan niets gevonden zeg maar en hem daarmee te laten zien dat monster niet bestaan...Nachtlamp, beschermknuffel. Dat werkte allemaal niet.
Toch wel een verkeerde aanpak.
In ieder geval heel erg bedankt voor al die goede adviesen.
Zeker dat liefe monster vangen vond ik een hele leuke!
Misschien dat dat hem juist is dat hij maar de angsten blijft houden.
Maar blijkbaar heb ik de peuterlogica niet door
Heb wel es met hem monster gezocht maar dan niets gevonden zeg maar en hem daarmee te laten zien dat monster niet bestaan...Nachtlamp, beschermknuffel. Dat werkte allemaal niet.
Toch wel een verkeerde aanpak.
In ieder geval heel erg bedankt voor al die goede adviesen.
Zeker dat liefe monster vangen vond ik een hele leuke!
zondag 7 september 2008 om 15:15
Smurfi, in een kinderwinkel hier in de buurt (centrum Amsterdam) zag ik een "spoken verjaag spray".
Het schijnt een spray te zijn die heel lekker ruikt en kinderen gaan er echt serieus op in.
Mijn dochter wordt ook vaak " wakker' en huilt dan en ziet van alles. Ze blijft dan met een hele rare blik in haar ogen wijzen op dingen die er niet zijn.
Ik haal haar dan altijd even uit haar kamer en troost haar op de bank tot ze gekalmeerd is.
Verder vind ik het ook niet erg als ze midden in de nacht bij ons bed staat en tussen ons in kruipt.
Soms gebeurt dat iedere nacht en dan weer weken niet.....
Ik hoop dat je snel weer aan een gezonde nachtrust toe komt!
Het schijnt een spray te zijn die heel lekker ruikt en kinderen gaan er echt serieus op in.
Mijn dochter wordt ook vaak " wakker' en huilt dan en ziet van alles. Ze blijft dan met een hele rare blik in haar ogen wijzen op dingen die er niet zijn.
Ik haal haar dan altijd even uit haar kamer en troost haar op de bank tot ze gekalmeerd is.
Verder vind ik het ook niet erg als ze midden in de nacht bij ons bed staat en tussen ons in kruipt.
Soms gebeurt dat iedere nacht en dan weer weken niet.....
Ik hoop dat je snel weer aan een gezonde nachtrust toe komt!
zondag 7 september 2008 om 18:54
quote:neele schreef op 07 september 2008 @ 15:15:
Smurfi, in een kinderwinkel hier in de buurt (centrum Amsterdam) zag ik een "spoken verjaag spray".
Het schijnt een spray te zijn die heel lekker ruikt en kinderen gaan er echt serieus op in.
Mijn dochter wordt ook vaak " wakker' en huilt dan en ziet van alles. Ze blijft dan met een hele rare blik in haar ogen wijzen op dingen die er niet zijn.
Ik haal haar dan altijd even uit haar kamer en troost haar op de bank tot ze gekalmeerd is.
Verder vind ik het ook niet erg als ze midden in de nacht bij ons bed staat en tussen ons in kruipt.
Soms gebeurt dat iedere nacht en dan weer weken niet.....
Ik hoop dat je snel weer aan een gezonde nachtrust toe komt!Volgens mij was dat een dr. Phil aflevering: kind was bang voor spoken dus moeder kwam aan met de Ghost Away Spray. (wc verfrisser). Alleen het nam zulke proporties aan dat ze 3 flessen per week er doorheen spoot. En het huis maar stinken (nou ja, of niet, het is maar of je h et lekker vind ruiken.) Ik zou voor een wat duurzamere bestrijdingsvorm gaan.
Smurfi, in een kinderwinkel hier in de buurt (centrum Amsterdam) zag ik een "spoken verjaag spray".
Het schijnt een spray te zijn die heel lekker ruikt en kinderen gaan er echt serieus op in.
Mijn dochter wordt ook vaak " wakker' en huilt dan en ziet van alles. Ze blijft dan met een hele rare blik in haar ogen wijzen op dingen die er niet zijn.
Ik haal haar dan altijd even uit haar kamer en troost haar op de bank tot ze gekalmeerd is.
Verder vind ik het ook niet erg als ze midden in de nacht bij ons bed staat en tussen ons in kruipt.
Soms gebeurt dat iedere nacht en dan weer weken niet.....
Ik hoop dat je snel weer aan een gezonde nachtrust toe komt!Volgens mij was dat een dr. Phil aflevering: kind was bang voor spoken dus moeder kwam aan met de Ghost Away Spray. (wc verfrisser). Alleen het nam zulke proporties aan dat ze 3 flessen per week er doorheen spoot. En het huis maar stinken (nou ja, of niet, het is maar of je h et lekker vind ruiken.) Ik zou voor een wat duurzamere bestrijdingsvorm gaan.
