Kinderen
alle pijlers
Peuter vraagt 100x toestemming voor hetzelfde
maandag 27 januari 2020 16:55
Ik zit even met iets vaags. Mijn peuter is 3,5 en ze is al zindelijk en kan zelf deuren open maken uit bed komen naar de wc etc. Lampen aan en uitdoen gaat ook prima. Ze gaat s ochtends zelfstandig naar de wc. Dus ze durft zich door het huis te bewegen. Maar nu. Ze vraagt dus constant overal toestemming voor. "Mama mag ik naar boven om te spelen?" Bijvoorbeeld. Ik heb al vaak gezegd dat dit gewoon mag. Maar als ik ja zeg gaat ze het daarna nog rustig 4 of 5x vragen. Nu is ze net boven wezen spelen en ze kan en mag gewoon naar beneden en de woonkamer in. Ook dit meermaals gezegd en uitgelegd. Nu roept ze vanuit de gang of ze binnen mag komen. Normaliter moet ik dan minstens 4x JA roepen of zeggen voor ze daadwerkelijk binnen komt. En nee ze is niet doof. Nu dacht ik ik zeg eens gewoon niks. Bedoel de deur kan open en dicht dus eens kijken wat ze doet. En nu staat ze alsof er een onzichtbare barrière is al 5 min te dralen en te zingen in de gang. Ik ben nog nooit boos op haar geweest om wel of niet een kamer in of uit gaan. Ze gaat op een dag ook zelf door die deur om van of naar de wc te gaan en dus snap ik er niks van. Het gaat met meerdere dingen zo. Dat ze voor zowat elk hapje toestemming vraagt. Toestemming om een slokje drinken te nemen toestemming om met haar speelgoed te spelen en niet 1 maar zeker 5 x per onderwerp. Het is een schat van een meisje maar ik ben onderhand horendol ervan. Want ik heb ook meerdere malen gezegd dat ze met het speelgoed in de woon kamer mag spelen wanneer ze wil en het niet constant hoeft te vragen. Ook heb ik weleens geprobeerd om een wedervraag te stellen om uit te vissen waarom ze dit vraagt maar dat weet ze zelf ook niet. Nu as we speak staat ze dus op de deur te kloppen echt why. En wandelt ze weer naar boven. Ze heeft nog nooit toestemming hoeven vragen om naar beneden te mogen komen. En nu snap ik dat je denkt Zeg dan gewoon ja. Maar als ik dat doe vraagt ze het dus nog 4x of ze binnen mag komen echt aargh.
Is dit een fase of is het een tik van de molen?
Is dit een fase of is het een tik van de molen?
maandag 27 januari 2020 20:05
@sugarmiss op een gegeven moment gedurende de dag vind ik het gevraag inderdaad teveel ja.
Overigens stuur ik mijn moeder regelmatig filmpjes via whatsapp als we aan het legoen of tekenen zijn en mijn moeder is een trotse oma die dit deelt met haar beste vriendin die al jaren kleuterjuf is. Deze dame prijst mijn geduld en hoe ik mijn kind op een ondersteunende manier begeleid zonder alles voor te kauwen, maar wel op zodanige wijze dat mijn kind na afloop trots is omdat ze iets zelf heeft gedaan.
Voorbeeld, ze kreeg van de buurvrouw de Loco versie die nog te moeilijk is maar ze wilde het wel proberen. Haar zelf aan laten modderen was geen optie maar alles voorzeggen schiet ook niet op. Dus dan gaf ik haar bijvoorbeeld keuze uit 4 plaatjes waardoor ze toch even de kick had dat ze het antwoord goed had, zonder dat ik zelf zat te wijzen wat het moest zijn. "Wat is dit? 2 ogen ja dat klopt goed van jou! nou welk plaatje zou bij de ogen horen? Een schepje? Een Broek? Een Bril of een Paraplu?" en dan wist ze wel zelf dat het de bril moest zijn zeg maar.
Ik heb het idee dat ze hier wel goed gehecht is maar ik merk wel dat het naar papa en weer terug haar soms van slag heeft. Maar ik ben geenzins van plan zo'n moeder te worden die haar kind niet naar papa wil of laat gaan. In mijn ogen heeft een kind een papa en een mama nodig. En als ze papa mist doordeweeks dan doen we even skypen o.i.d.
Overigens stuur ik mijn moeder regelmatig filmpjes via whatsapp als we aan het legoen of tekenen zijn en mijn moeder is een trotse oma die dit deelt met haar beste vriendin die al jaren kleuterjuf is. Deze dame prijst mijn geduld en hoe ik mijn kind op een ondersteunende manier begeleid zonder alles voor te kauwen, maar wel op zodanige wijze dat mijn kind na afloop trots is omdat ze iets zelf heeft gedaan.
Voorbeeld, ze kreeg van de buurvrouw de Loco versie die nog te moeilijk is maar ze wilde het wel proberen. Haar zelf aan laten modderen was geen optie maar alles voorzeggen schiet ook niet op. Dus dan gaf ik haar bijvoorbeeld keuze uit 4 plaatjes waardoor ze toch even de kick had dat ze het antwoord goed had, zonder dat ik zelf zat te wijzen wat het moest zijn. "Wat is dit? 2 ogen ja dat klopt goed van jou! nou welk plaatje zou bij de ogen horen? Een schepje? Een Broek? Een Bril of een Paraplu?" en dan wist ze wel zelf dat het de bril moest zijn zeg maar.
Ik heb het idee dat ze hier wel goed gehecht is maar ik merk wel dat het naar papa en weer terug haar soms van slag heeft. Maar ik ben geenzins van plan zo'n moeder te worden die haar kind niet naar papa wil of laat gaan. In mijn ogen heeft een kind een papa en een mama nodig. En als ze papa mist doordeweeks dan doen we even skypen o.i.d.
maandag 27 januari 2020 20:06
https://www.kijkopontwikkeling.nl/onlin ... wikkeling/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 27 januari 2020 20:09
Ja en ik ben er soms beetje onzeker over. Ik doe het ook toen we nog samen waren, alleen. En ik heb geen vriendinnen met kinderen ja 1 vriendin maar haar kind is jonger dus de mijne loopt qua fases nogal voor. Vandaar dat ik mijn vraag eerst hier stel. Als het een faaaaaase is dan komt dat ook wel weer goed. En zo ja, de gouden tip om er dusdanig mee om te gaan dat ik dus niet constant die bevestiging loop te geven is zeer welkom. Als ze 4 wordt (eind vd zomer) dan moet ik weer naar het consultatie bureau met haar. Een paar maanden geleden is dit gedrag van de een op andere dag ontstaan met vanuit bed roepen of ze naar het grote bed mocht. Ik kon dan nog zo vaak roepen dat het goed was, ze bleef liggen. Ik moest haar echt letterlijk gaan halen anders kwam ze haar kamer niet uit. Dit is weer over gegaan vanaf de dag dat ze zindelijk is en zelf haar bed uit gaat om te plassen dus ik hoop heel hard dat de rest ook met een sisser weer over gaat en plaats maakt voor ja wat het woelige leven van een kind te brengen heeft.
maandag 27 januari 2020 20:10
dankje
Ik ga mijn vraag ook eens aan ze voorleggen via de mail. Ben benieuwd.
maandag 27 januari 2020 20:12
Eggo schreef: ↑27-01-2020 19:57wbt het laten herhalen wat ik heb gezegd in het geval van de herhaleritus zegt ze dan "ik weet het niet meer" Maar goed 5x me niet horen als ik loeihard JA terug roep vanaf de bank lijkt me sterk. Ik probeer me echt in haar in te leven en te bedenken waar dit vandaan komt de in mijn ogen extreme bevestiging vragen is namelijk echt heel vermoeiend want het gaat van 0700 tot 1900 zo door en dat mondje staat geen seconde stil. Ik ben einde van de dag echt gevloerd. Naast het bevestiging vragen is ze de hele dag alles wat ze doet qua spel hardop aan het doen. Echt. Alles. "en nu ga ik een hartje knippen en nu pak ik de schaar en nu pak ik een papiertje en nu gaat het gele lego blokje hier en nu gaat het groene lego blokje er op en gister ging ik Woezel en pip kijken en straks Paw Patrol en dan zegt Ryder "Naar de uitkijk!" en hee daar loopt -kat- wat ga je doen kat? Wil je brokjes eten ga maar brokjes eten kijk ik heb een prinsessen jurk aan en nu ben ik de dieren dokter en krijg jij een prik want ik ben de dierenarts en ook een ballerina" etc.
Sorry, moest er even om lachen. Herkenbaar. Mijn zoon heeft geen toestemmingsfase gehad, wel rond die leeftijd de ‘stel dat hè mama’ fase.“Stel hè mama, als ik nu gepoept heb en mij omdraai en zo in de pot val, wat dan? Maar stel dat ik helemaal onder de poep zit, wat moet je dan doen? En stel dat jij mij niet ziet en zo mij doorspoelt, waar kom ik dan uit? Waarom kun je geen mensen doorspoelen? Maar heeft iemand dat dan geprobeerd? Stel hè mama dat je zoooooo’n grote plas hebt, kun je jezelf dan uitplassen? Wat is er mama? Waarom dan niet? Doe je zo omdat je het niet weet of vind je het vies? Stel hè mama, papa valt in de wc-pot....”
Dit deed hij niet bij anderen (oma, tante, vriendjes) thuis, wel op het KDV.
Hij praat zelfs nog in zijn slaap. De ‘stel dat’ fase duurde tot eind groep 3. Hij ziet nog steeds een oneindig scala aan mogelijkheden maar zoekt nu zelf al tig scenario’s uit met behulp van Google, Siri en Alexa. En als Siri migraine krijgt dan is er mama.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 27 januari 2020 20:14
Ik denk dat het gewoon een gewoonte is geworden. Misschien gecombineerd met wat onzekerheid door het wisselen van huis.
Is niet raar hoor, komt juist vaak voor da kinderen of volwassenen een gewoonte aanleren en daar dan moeilijk vanaf komen.
Ik zou het bevestigen rustig afbouwen. Zoals iemand al schreef: weet je nog wat ik zei toen je dan de vorige keer vroeg? En er dan liefst een beetje een grapje van maken, maar ik zou het niet gek vinden als dat niet altijd lukt hoor. Als je er samen om kunt lachen dat ze het eigenlijk wel weet maar het toch lastig vindt om te doen kan de spanning er wat af gaan.
Misschien kun je beginnen met dan ze alles vijf keer mag vragen en dan een aftel moment naar dat elke vraag vier keer gesteld mag worden enzovoorts.
Als je jezelf realiseert dat het niet raar of gek is (of een hechtingsstoornis
) maar gewoon een grappig peuterprobleempje leg je er vanzelf minder landing op en lukt het je vast het luchtig op te lossen.
Succes!
Is niet raar hoor, komt juist vaak voor da kinderen of volwassenen een gewoonte aanleren en daar dan moeilijk vanaf komen.
Ik zou het bevestigen rustig afbouwen. Zoals iemand al schreef: weet je nog wat ik zei toen je dan de vorige keer vroeg? En er dan liefst een beetje een grapje van maken, maar ik zou het niet gek vinden als dat niet altijd lukt hoor. Als je er samen om kunt lachen dat ze het eigenlijk wel weet maar het toch lastig vindt om te doen kan de spanning er wat af gaan.
Misschien kun je beginnen met dan ze alles vijf keer mag vragen en dan een aftel moment naar dat elke vraag vier keer gesteld mag worden enzovoorts.
Als je jezelf realiseert dat het niet raar of gek is (of een hechtingsstoornis
) maar gewoon een grappig peuterprobleempje leg je er vanzelf minder landing op en lukt het je vast het luchtig op te lossen.Succes!
Het is zoals het is
maandag 27 januari 2020 20:19
Het zou me namelijk niiiiks verbazen als deze fase gaat volgen op de toestemmings fase. Ze is er bijdehand genoeg voor.
"De ergste dragen zijn de grote draken die kunnen met hun klauwen hele gebouwen omver duwen. Een leger helikopters haalt er niets tegen uit. Maar ze vallen METEEN om als je de magische woorden KIEKEBOE DRAKAFOE roept"
"mama? dat staat er niet. Er staat UITSPREEKT" "huh wat?" "Niet 'roept'" -blader terug naar de vorige bladzij- no shit "ehm... ze vallen meteen om als je de magische woorden KIEKEBOE DRAKAFOE UITSPRRRREEEKT" -peuter knikt tevreden- Ze hoort álles en ze onthoud alles.
"De ergste dragen zijn de grote draken die kunnen met hun klauwen hele gebouwen omver duwen. Een leger helikopters haalt er niets tegen uit. Maar ze vallen METEEN om als je de magische woorden KIEKEBOE DRAKAFOE roept"
"mama? dat staat er niet. Er staat UITSPREEKT" "huh wat?" "Niet 'roept'" -blader terug naar de vorige bladzij- no shit "ehm... ze vallen meteen om als je de magische woorden KIEKEBOE DRAKAFOE UITSPRRRREEEKT" -peuter knikt tevreden- Ze hoort álles en ze onthoud alles.
maandag 27 januari 2020 20:24
Hahaha, dat alles benoemen is ook ontzettend herkenbaar! Zoon is bijna 4. Eindeloos herhalen trouwens ook: ‘Mama?’ ‘Ja?’ ‘Als het water naar beneden valt, dan is het regen. En dan gaat het weer in de lucht. En dan valt het weer naar beneden en dan wordt alles nat’. ‘Ja jongen, dat klopt. Heel goed!’ (Een minuut later) ‘Mama?’ ‘Ja?’ ‘Als.... (herhaalt hele vorige verhaal) 
maandag 27 januari 2020 20:25
Rond zijn derde verjaardag begon het, liep af rond halverwege groep 3 (toen hij zijn eerste woordjes kon schrijven in Google
). De ‘stel dat’ situaties liepen wel gelijk op met interesses rond die leeftijd (poep en plas, waarom mevrouwen geen piemel hebben, hoe heeft dat klasgenootje nou opeens een broertje gekregen, gaan honden ook naar de hemel als ze doodgaan, enz.). Juffen en meesters zijn bij de eerste ronde oudergesprekken altijd heel positief (zo enthousiast, leergierig, stelt vragen) maar dat loopt snel terug (zo rond de kerst meestal
). Maar waar hij echt iets over zou moeten vertellen, dat doet hij dan weer niet. School bijvoorbeeld. Ik moet van zijn vriendjes en nichtje horen of er iets interessants is gebeurd. Als ik vraag: “Hoe was school?” dan kreeg ik tot groep 5 standaard een S-woord (suf, saai of stom). Nu is het ‘gewoon’. En dan zit je dus ‘blind’ in ieder oudergesprek dat steevast begint met “Hij zal thuis er vast wel het een en ander over verteld hebben...”. Nou nee, niet dus. Ik weet alles van jouw nieuwe smartboard in de klas, hoe jouw vriend heet en of je met hem wil trouwen. welke auto je rijdt en hoeveel pk dat ding heeft, hoe je kat heet, wat je favoriete kleur en eten is. Maar verder weet ik helemaal niets.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 27 januari 2020 20:29
Ik maak uit je verhaal op dat je dochter graag gezien wil worden door jou. Ik denk dat je in die behoefte moet voorzien en moet kijken waar je haar vragen voor kunt zijn.
Dus als ze na boven spelen beneden komt en je hoort de deur dan kun je zeggen; He, was je daar weer? Wat heb je boven gedaan?
Kijk eens of je op de momenten dat ze dingen vraagt echt bewust met haar bezig bent of dat je soms wel antwoord geeft en ondertussen met wat anders bezig bent.
Dat wil niet zeggen dat je altijd met volle aandacht bij de dochter moet zijn hoor. Maar je kunt wel kritisch kijken naar hoe de verhouding ligt op het moment dat ze veel vragen stelt.
Dus als ze na boven spelen beneden komt en je hoort de deur dan kun je zeggen; He, was je daar weer? Wat heb je boven gedaan?
Kijk eens of je op de momenten dat ze dingen vraagt echt bewust met haar bezig bent of dat je soms wel antwoord geeft en ondertussen met wat anders bezig bent.
Dat wil niet zeggen dat je altijd met volle aandacht bij de dochter moet zijn hoor. Maar je kunt wel kritisch kijken naar hoe de verhouding ligt op het moment dat ze veel vragen stelt.
maandag 27 januari 2020 21:04
Wat klink jij als een super lieve en leuke moeder!Eggo schreef: ↑27-01-2020 19:01@ Sugarmiss
Ze gaat 2 dagen naar KDV waarin ze ook in de peuter plus groep zit voor de al wat oudere kinderen. Daarin is veel aandacht voor spel.
Ik weet even niet wie het zei maar of ze te vrij wordt gelaten dat zou ik eigenlijk niet weten. Ik geef wel globale sturing en structuur en de dagen hebben om en nabij dezelfde rituelen en opbouw. Als ik vrij ben en zij bij mij thuis dan staan we op en mag ze even in het grote bed. Dan kletsen we of ze lekker heeft geslapen en of ze nog wat heeft gedroomd. Daarna ga ik mee naar haar kamer waar ze zichzelf aankleedt maar ik ben er meestal wel bij.
Dan gaan we naar beneden en ontbijten we samen. Na het ontbijt is het meestal tijd voor een activiteit buiten de deur dat is de ene keer boodschappen de andere keer echt iets op haar gericht zoals zwemmen/ballorig. Qua woordenschat is ze volgens mij al best wel ver want ik kan hele gesprekken met haar voeren. Over vogels in de tuin. Over de hond van de buren die een schapenvacht lijkt te hebben (ze noemt hem de schapenwolf) en hele verhalen over haar favoriete tekenfilm dan wil ze actief spelen dat zij een karakter is en ik de ander. Ook als we klusjes in huis doen dan maak ik het interactief en betrek haar erbij. Zij haalt de wasmachine leeg en is de 'aangever' en ik de 'ophanger'. Ook heb ik een oude ghettoblaster op de zolder staan en gaan we na het was ophangen/vouwen weleens even lekker dansen samen.
Afijn als we weer thuis zijn dan is het tijd voor een broodje/cracker en fruit. Hierna rommelen we wat in het huishouden. Sinds kort doet ze geen dutje meer dus mag ze dan even tv kijken of (heel oldskool... een lecturama luistersprookje. In de hoek van de woonkamer liggen kussens naast de cassette recorder en kan ze heel geconcentreerd met een boek op schoot sprookje luisteren). Hierna verwacht ik dat ze zichzelf even gaat vermaken omdat ik wat voorbereidingen wil treffen dan voor het avondeten of even wil afwassen of even op het forum wil, de krant wil lezen, whatever. Aangezien ik dan al sinds 7 uur alleen maar met haar in touw ben. Ze heeft een bureautje met wat spulletjes er in (loco, tekenblaadjes etc) en een kast waarin knutselspullen liggen zoals vouwblaadjes een kinderschaar een kinder pritstift en ander papier. ook liggen daar de puzzels en de memory.
Het bevestiging vragen gaat de hele dag door. Evenals vragen naar de bekende weg. Zo had ik net het volgende gesprek met haar: "Hoeveel broodjes knakworst wil je?" "Twee mama" dus ik maak twee broodjes voor haar, zet het bordje voor haar neus en dan vraagt ze "hoeveel broodjes mag ik eten?" dus ik zeg "Je mag ze allebei" "Mag ik er dan 2?" "ja je mag er 2" "dus ik mag alles opeten?" "Ja je mag alles opeten" "2 broodjes?" nou tegen die tijd heb ik dus echt geen idee meer wat ik er op terug moet zeggen. En als ik dus niks terug zeg dan...
voel ik me voor degenen onder ons die weleens Family Guy hebben gezien als Lois Griffin terwijl Stewie dit doet...
https://www.youtube.com/watch?v=aOLxQGLJouI
Na het eten mag ze heel soms nog even TV maar meestal niet. Dan lezen we 1 of 2 boekjes, en dan pyjama aan, tanden poetsen, samen nog even knuffelen in bed. Lampje aan en haar muziekje aan. Ik bedank haar voor de dag en benoem wat ik goed vond gaan. Beetje a la "Welterusten lieverd mama is heel trots op jou dat je zo lekker gezwommen en gespeeld hebt en ik vond het echt gezellig met je vandaag. Lekker slapen en tot morgen"
Heb je al eens geprobeerd om op de eerste keer antwoord te geven en daarna te zeggen "dat weet je al" en na dat een tijdje gedaan te hebben dat meteen als antwoord te geven.
Geen idee hoor... Ik verzin maar wat. Ik zou er ook echt horendol van worden.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
maandag 27 januari 2020 21:23
@ Wiezel dankjewel dat vind ik echt lief van je. Ik doe mijn best. Heb het hele moederschap ook niet echt uitgevonden en nooit echt de ambitie gehad maar ben zielsblij dat dochter er is en ik vind het moederschap echt geweldig. Al vind ik die fases en sommig gedrag van tijd tot tijd best wel eens pittig/lastig.
"dat weet je al" ...hm meestal zei ik dan "dat heb ik je toch net verteld? ja het is goed dat je nog even in het grote bed mag" en dan hoor ik haar weer roepen hoor "Mahaaam mag ik in het grote bed?" En nee ze is niet doof ik test dat door er achteraan te roepen "Oh ik zie Chase van Paw Patrol" en dan hoort ze me meer dan dondersgoed zullen we maar zeggen.
In die fase dat ze niet haar kamertje uit kwam, kwam ze zelfs haar bed niet uit zonder strikte toestemming. Zo sneu want ze mag als ze vroeger wakker is dan ik echt wel even spelen op haar kamertje. Maar dan zat ze gewoon klaarwakker in haar bedje te wachten op het moment dat ik haar kwam halen.
"dat weet je al" ...hm meestal zei ik dan "dat heb ik je toch net verteld? ja het is goed dat je nog even in het grote bed mag" en dan hoor ik haar weer roepen hoor "Mahaaam mag ik in het grote bed?" En nee ze is niet doof ik test dat door er achteraan te roepen "Oh ik zie Chase van Paw Patrol" en dan hoort ze me meer dan dondersgoed zullen we maar zeggen.
In die fase dat ze niet haar kamertje uit kwam, kwam ze zelfs haar bed niet uit zonder strikte toestemming. Zo sneu want ze mag als ze vroeger wakker is dan ik echt wel even spelen op haar kamertje. Maar dan zat ze gewoon klaarwakker in haar bedje te wachten op het moment dat ik haar kwam halen.
maandag 27 januari 2020 21:40
Maar dan geef je alsnog weer antwoord. Als het het gecheckt hebt en ze weet het antwoord zou ik echt niet nog een x antwoord geven, dan hou je die gewoonte er juist in.
Ik heb zoon hier ook wel eens gezegd: ik wil graag met je kletsen, maar ga geen 10x dezelfde vraag beantwoorden, waar zullen we het eens over hebben?
Ik verwacht ook niet dat ze doof is, wel dat ze misschien uit gewoonte een vraag stelt en niet wacht op/luistert naar het antwoord en het dan dus nog een x moet vragen omdat ze het niet weet.
maandag 27 januari 2020 22:16
Hier worden ook zulke vragen gesteld. Ze is ook 3,5. Vast een fase. Ik roep nu bij hele open deuren als, mag ik plassen? Nee! En dan kijkt ze me aan en zegt dan: je maakt een grapje mamma. Dan zeg ik: ja natuurlijk maak ik een grapje. En nu plassen.
Terwijl ik dit tik denk ik te weten waar het hier vandaan komt. Ze presteerde het steeds haar sokken vlak voordat we weggingen uit te doen. Dus ik heb gezegd dat ze dat even moet vragen als ze dat wil. Sindsdien vraagt ze standaard naar de bekende weg.
Misschien is dat ook bij jullie het geval?
Terwijl ik dit tik denk ik te weten waar het hier vandaan komt. Ze presteerde het steeds haar sokken vlak voordat we weggingen uit te doen. Dus ik heb gezegd dat ze dat even moet vragen als ze dat wil. Sindsdien vraagt ze standaard naar de bekende weg.
Misschien is dat ook bij jullie het geval?
dinsdag 28 januari 2020 11:17
Ik denk dat je er pas iets zinnigs over kunt zeggen als je weet hoe het er aan toe gaat bij papa. Nogmaals, als er daar iets niet goed loopt, is het logisch dat ze dat meeneemt naar jou en andere plekken. Zolang je dat niet weet, blijft het gissen. En als het wel zo is omdat papa bijvoorbeeld heel streng is, zou ik daar ook met vader over in gesprek willen gaan. Want wellicht voelt je dochter zich bijvoorbeeld niet veilig, dan zul je daar toch iets aan moeten doen?
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 28 januari 2020 11:25
Ja ik vind het ook lastig dat ik niet weet hoe het bij hem gaat. Soms vertelt ze zelf wat maar in hoeverre dat strookt met de waarheid blijft gissen want ze beweert ook tegen mij of oma weleens dingen met een stalen gezicht die in werkelijkheid echt wel ietsje anders zijn gegaan. Het gaat om uitspraken als "bij papa heb ik geen knutselspullen" Wat ik wel kan invullen van toen we nog bij elkaar waren is dat ik hem niet zie als iemand die veel aandacht zal hebben als in dingen sámen met haar doen. Meer zo van daar ligt je speelgoed veel plezier ermee. Maar als ik er naar vraag hoe dingen bij hem gaan dan zegt hij 'goed' maar inhoudelijk wil hij niet vertellen wat zijn regels zijn hoe hij indien nodig straft en hoe haar dag er uit ziet.
dinsdag 28 januari 2020 11:28
Dat lijkt me wel iets om even aan te kaarten, want jullie moeten toch samen opvoeden? Kijk ik heb geen kinderen, mijn beste vriendin wel en met een klootzak van een ex, maar ze communiceren wel over hoe het kind het bij de ander doet en hoe ze dat aanpakken. Dat lijkt me in dit soort gevallen zeker wel heel erg van belang.Eggo schreef: ↑28-01-2020 11:25Ja ik vind het ook lastig dat ik niet weet hoe het bij hem gaat. Soms vertelt ze zelf wat maar in hoeverre dat strookt met de waarheid blijft gissen want ze beweert ook tegen mij of oma weleens dingen met een stalen gezicht die in werkelijkheid echt wel ietsje anders zijn gegaan. Het gaat om uitspraken als "bij papa heb ik geen knutselspullen" Wat ik wel kan invullen van toen we nog bij elkaar waren is dat ik hem niet zie als iemand die veel aandacht zal hebben als in dingen sámen met haar doen. Meer zo van daar ligt je speelgoed veel plezier ermee. Maar als ik er naar vraag hoe dingen bij hem gaan dan zegt hij 'goed' maar inhoudelijk wil hij niet vertellen wat zijn regels zijn hoe hij indien nodig straft en hoe haar dag er uit ziet.
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 28 januari 2020 12:07
Eggo schreef: ↑27-01-2020 21:23@ Wiezel dankjewel dat vind ik echt lief van je. Ik doe mijn best. Heb het hele moederschap ook niet echt uitgevonden en nooit echt de ambitie gehad maar ben zielsblij dat dochter er is en ik vind het moederschap echt geweldig. Al vind ik die fases en sommig gedrag van tijd tot tijd best wel eens pittig/lastig.
"dat weet je al" ...hm meestal zei ik dan "dat heb ik je toch net verteld? ja het is goed dat je nog even in het grote bed mag" en dan hoor ik haar weer roepen hoor "Mahaaam mag ik in het grote bed?" En nee ze is niet doof ik test dat door er achteraan te roepen "Oh ik zie Chase van Paw Patrol" en dan hoort ze me meer dan dondersgoed zullen we maar zeggen.
In die fase dat ze niet haar kamertje uit kwam, kwam ze zelfs haar bed niet uit zonder strikte toestemming. Zo sneu want ze mag als ze vroeger wakker is dan ik echt wel even spelen op haar kamertje. Maar dan zat ze gewoon klaarwakker in haar bedje te wachten op het moment dat ik haar kwam halen.
Het klinkt toch alsof het niet om aandacht vragen gaat want zeker op die momenten kreeg ze juist helemaal geen aandacht (en maakte ze jou ook niet wakker). Vervelend en sneu, gelukkig is dat gedeelte wel voorbij! Mijn gevoel erbij is een soort onzekerheid/angst en daar op deze wat dwangmatige manier mee omgaan. Jij bent haar moeder, jij ziet haar het meest en jij weet het het beste dus als jíj denkt dat hier meer achter kan zitten dan gewoon een fase dan zou ik dit toch een keer bij een professional neerleggen (HA/consultatiebureau) en daar zou ik dan niet mee wachten. Misschien weten ze je gerust te stellen, nou helemaal mooi en niks verloren. Misschien zien ze toch aanleiding om er wat dieper op in te gaan en dan is dat ook goed.
dinsdag 28 januari 2020 13:20
Klopt. Maar als dat niet gaat dan sta ik met lege handen. Ik kan hem niet dwingen te praten.totallyfree schreef: ↑28-01-2020 11:28Dat lijkt me wel iets om even aan te kaarten, want jullie moeten toch samen opvoeden? Kijk ik heb geen kinderen, mijn beste vriendin wel en met een klootzak van een ex, maar ze communiceren wel over hoe het kind het bij de ander doet en hoe ze dat aanpakken. Dat lijkt me in dit soort gevallen zeker wel heel erg van belang.
dinsdag 28 januari 2020 14:19
Zoals ik het lees doe je het hardstikke goed.
Als je jezelf echt onzeker voelt zou ik gewoon eens naar de huisarts voor een doorverwijzing gaan of met de pedagoog van cjg overleggen. Dat hoeft echt niet direct heel dramatisch of zwaar te zijn met diagnoses en weet ik het veel maar er is niks mis mee om soms eens hulp te vragen van iemand die ervoor geleerd heeft. Je moet overal diploma's voor hebben maar op hulp vragen bij het ouderschap heerst op één of andere manier toch een soort taboe.
Het kan soms lucht geven omdat je hoort dat je het goed doet of dat je met kleine aanpassingen veranderingen kan bereiken want ik kan me voorstellen dat dit wel erg vermoeiend is.
Als je jezelf echt onzeker voelt zou ik gewoon eens naar de huisarts voor een doorverwijzing gaan of met de pedagoog van cjg overleggen. Dat hoeft echt niet direct heel dramatisch of zwaar te zijn met diagnoses en weet ik het veel maar er is niks mis mee om soms eens hulp te vragen van iemand die ervoor geleerd heeft. Je moet overal diploma's voor hebben maar op hulp vragen bij het ouderschap heerst op één of andere manier toch een soort taboe.
Het kan soms lucht geven omdat je hoort dat je het goed doet of dat je met kleine aanpassingen veranderingen kan bereiken want ik kan me voorstellen dat dit wel erg vermoeiend is.
dinsdag 28 januari 2020 20:26
Ik zou dat ‘nee’ zeggen ook eens proberen. Beetje met een knipoog.
- Mag ik deze boterham opeten?
- Nee, niet die boterham opeten! Boterhammen zijn toch niet om op te eten! (En dat met grote grijns zodat ze wel ziet dat het een grapje is, zo gaat de lading er wat af en wordt het meer een geintje)
- Mag ik deze boterham opeten?
- Nee, niet die boterham opeten! Boterhammen zijn toch niet om op te eten! (En dat met grote grijns zodat ze wel ziet dat het een grapje is, zo gaat de lading er wat af en wordt het meer een geintje)
Het is zoals het is
