Kinderen
alle pijlers
samengesteld gezin en nog een kindje samen
zondag 12 september 2010 10:10
Hoi
Sinds enkele jaren hebben wij een samengesteld gezin met 5 kinderen. 2 van mij en 3 van mijn vriend. Mijn kinderen zijn een weekend in de twee weken bij hun vader, en die van mijn vriend in co ouderschap. Maar nu begint het bij mij te kriebelen om samen nog een kind te krijgen, mits dit zou lukken natuurlijk. In eerste instantie wilde ik dit niet omdat ik te chaotisch voor de kinderen zou vinden mijn stiefkinderen hebben bij hun moeder ook al een halfzusje en stiefbroertje. Mijn kinderen hebben ook al stiefzusjes en dan zou het zo ingewikkeld worden. Plus alle kinderen hebben "volle"broertjes en zusjes en dit kind zou alleen "half" broertjes en zusjes kijgen en blijft altijd bij ons. terwijl zijn broertjes en zusjes telkens nog naar andere ouders gaan en altijd samen zijn.
Een kind krijgen is natuurlijk altijd egoistisch je kiest hier zelf voor maar zou dit leuk voor ons nieuwe kindje zijn.
Onze kids samen roepen al tijden dat ze het leuk vinden om een broertje of zusje te krijgen. Ze zijn trouwens 13 11 9 7 en 5. Dat is het tweede nadeel is het leeftijdsverschil dan niet te groot tussen de nieuwe baby en de rest die zou trouwens nog meer worden wil zowieso nog 2 jaar wachten. Om de kinderen meer rust te geven. Wonen nu 2 jaar samen en ze zeggen dat een samengesteld gezin minstens 4 jaar nodig heeft om als "echt" gezin te kunnen beschouwen. Het gaat allemaal goed maar wil niets overhaasten er zijn er al 5 en daar moet het natuurlijk goed mee gaan. Tegen die tijd zijn wij beide 35 dus zou makkelijk kunnen. Gevoelsmatig zou ik er dan twee zodat zij ook met zijn tweeen zijn maar dat is financieel en praktisch absoluut niet mogelijk.
Ik denk er veel aan maar daardoor heb ik ook mijn twijfels of het wel verstandig is.
Ik zou graag willen weten hoe jullie er over denken, of misschien heb je er zelf ervaring mee? Of heb je zelf een nakomertje, en hoe gaat dat?
Hopelijk kunnen jullie mij helpen met mijn keuze.
Sinds enkele jaren hebben wij een samengesteld gezin met 5 kinderen. 2 van mij en 3 van mijn vriend. Mijn kinderen zijn een weekend in de twee weken bij hun vader, en die van mijn vriend in co ouderschap. Maar nu begint het bij mij te kriebelen om samen nog een kind te krijgen, mits dit zou lukken natuurlijk. In eerste instantie wilde ik dit niet omdat ik te chaotisch voor de kinderen zou vinden mijn stiefkinderen hebben bij hun moeder ook al een halfzusje en stiefbroertje. Mijn kinderen hebben ook al stiefzusjes en dan zou het zo ingewikkeld worden. Plus alle kinderen hebben "volle"broertjes en zusjes en dit kind zou alleen "half" broertjes en zusjes kijgen en blijft altijd bij ons. terwijl zijn broertjes en zusjes telkens nog naar andere ouders gaan en altijd samen zijn.
Een kind krijgen is natuurlijk altijd egoistisch je kiest hier zelf voor maar zou dit leuk voor ons nieuwe kindje zijn.
Onze kids samen roepen al tijden dat ze het leuk vinden om een broertje of zusje te krijgen. Ze zijn trouwens 13 11 9 7 en 5. Dat is het tweede nadeel is het leeftijdsverschil dan niet te groot tussen de nieuwe baby en de rest die zou trouwens nog meer worden wil zowieso nog 2 jaar wachten. Om de kinderen meer rust te geven. Wonen nu 2 jaar samen en ze zeggen dat een samengesteld gezin minstens 4 jaar nodig heeft om als "echt" gezin te kunnen beschouwen. Het gaat allemaal goed maar wil niets overhaasten er zijn er al 5 en daar moet het natuurlijk goed mee gaan. Tegen die tijd zijn wij beide 35 dus zou makkelijk kunnen. Gevoelsmatig zou ik er dan twee zodat zij ook met zijn tweeen zijn maar dat is financieel en praktisch absoluut niet mogelijk.
Ik denk er veel aan maar daardoor heb ik ook mijn twijfels of het wel verstandig is.
Ik zou graag willen weten hoe jullie er over denken, of misschien heb je er zelf ervaring mee? Of heb je zelf een nakomertje, en hoe gaat dat?
Hopelijk kunnen jullie mij helpen met mijn keuze.
zondag 12 september 2010 11:51
Alyden, heb je er ook rekening mee gehouden dat je er perongeluk 2 of in een uitzonderlijk geval 3 kan krijgen?? (die 3 heb ik in mijn omgeving gezien. Toen hadden ze er opeens 6 )
Je zegt dat het financieël mogelijk is 1 kind erbij te krijgen, maar dat 2 over de grens is. Wil je het risico lopen dat je daardoor in een moeilijke/onmogelijke positie wordt gebracht?
En, wat hier al eerder is gezegd, wat als het kindje niet gezond wordt geboren maar erg veel problemen heeft? Dan doel ik niet alleen op allerlei medische dingen, maar ook op adhd/autisme/pddnos etc....
Je zegt dat het financieël mogelijk is 1 kind erbij te krijgen, maar dat 2 over de grens is. Wil je het risico lopen dat je daardoor in een moeilijke/onmogelijke positie wordt gebracht?
En, wat hier al eerder is gezegd, wat als het kindje niet gezond wordt geboren maar erg veel problemen heeft? Dan doel ik niet alleen op allerlei medische dingen, maar ook op adhd/autisme/pddnos etc....
zondag 12 september 2010 11:52
quote:Bianca40 schreef op 12 september 2010 @ 11:46:
[...]
Ik had al zo'n donkerbruin vermoeden dat jij hier ook nog wel even langs zou fietsen
Hoe is dat bij jullie gegaan Floor? Hebben de meiden nooit het gevoel gekregen dat de nieuwe baby een extra speciaal plekje bij jullie heeft/zou hebben?
Nee hoor, iedereen heeft een speciaal plekje hier en iedereen moet rekening met elkaar houden. Niks mis mee wat mij betreft.
Hoewel ik de reacties wel begrijp, vind ik sommige wel erg kort door de bocht.
[...]
Ik had al zo'n donkerbruin vermoeden dat jij hier ook nog wel even langs zou fietsen
Hoe is dat bij jullie gegaan Floor? Hebben de meiden nooit het gevoel gekregen dat de nieuwe baby een extra speciaal plekje bij jullie heeft/zou hebben?
Nee hoor, iedereen heeft een speciaal plekje hier en iedereen moet rekening met elkaar houden. Niks mis mee wat mij betreft.
Hoewel ik de reacties wel begrijp, vind ik sommige wel erg kort door de bocht.
zondag 12 september 2010 12:11
Vast mosterd, maar roepen niet bijna alle kinderen dat ze een broertje of zusje willen hebben? Ik kan me zo voorstellen dat de oudere kinderen niet blij zijn als de baby weer een huil-nacht heeft en zij een belangrijke toets op school.
Ik zou, als je de beslissing toch puur op gevoel maakt, niet gaan voor nog een kind. Het kan allemaal goed gaan, maar dat hoeft niet... Wat als het kind gehandicapt blijkt? En de andere kinderen toch wel heel veel moeten inleveren (bijvoorbeeld qua aandacht?). Wil je dat? Wat als het een tweeling blijkt te zijn? Wat als de baby vaak ziek is (heeft toch impact op de rest van het gezin)? Wat als het een echte huilbaby is?
Ik zou, als je de beslissing toch puur op gevoel maakt, niet gaan voor nog een kind. Het kan allemaal goed gaan, maar dat hoeft niet... Wat als het kind gehandicapt blijkt? En de andere kinderen toch wel heel veel moeten inleveren (bijvoorbeeld qua aandacht?). Wil je dat? Wat als het een tweeling blijkt te zijn? Wat als de baby vaak ziek is (heeft toch impact op de rest van het gezin)? Wat als het een echte huilbaby is?
zondag 12 september 2010 12:16
Het lijkt mij niet makkelijk voor de kinderen als er nog een baby'tje van jullie samen komt. Het is al heftig voor kinderen in een niet samengesteld gezin, nu wordt het alleen maar ingewikkelder. Denk goed om de belangen van de kinderen die er al zijn, dat is mijn inziens het belangrijkste. Als het over een paar jaar nog steeds zo goed loopt en je hebt nog steeds hetzelfde gevoel dan kan je er altijd nog voor gaan.
zondag 12 september 2010 12:20
Het lijkt mij niet makkelijk maar ook wel weer heel mooi. Als jij allebei echt het idee hebben dat jullie een baby genoeg te bieden hebben zie ik geen onoverkomelijke bezwaren. Het zal zeker niet gemakkelijk zijn en vast enorm veel energie vragen maar nog een kindje erbij is natuurlijk ook iets ontzettend moois. Ik weet niet hoe ik in die omstandigheden zou reageren maar ik kan me goed voorstellen dat er de wens is voor nog een kind. Dat is gewoon niet altijd rationeel te verklaren. Ik heb drie kinderen en ik wil graag een vierde. Geen enkel rationeel argument voor te bedenken maar toch is het echt een wens van mij.
zondag 12 september 2010 13:13
Ik begrijp je wens maar zou toch nog eens goed nadenken. In mijn omgeving heb ik hetzelfde gezien met een samengesteld gezin (totaal 4 kinderen). Daar wilde men er ook nog 1 kindje bij (van hen samen). Dit heeft voor veel zorgen en stress gezorgd. In het gezin waren ook 2 oudere kinderen aanwezig. En hoewel die een baby in het begin erg schattig vonden hadden ze er op een gegeven moment veel last van. Een puber heeft namelijk niet altijd zin om zich aan te passen aan een baby. De oudere kinderen moesten vaak zachtjes doen omdat de baby net sliep. En ze werden uit hun slaap/studie gehouden vanwege het huilen. Een van de kinderen bleef zelfs langer op school om daar in alle rust te kunnen studeren! Ook de andere kinderen hadden last van de baby bij het slapen. En op een gegeven moment wilden ze geen vriendjes meer meenemen omdat dat gewoon te vol en te druk werd in huis. Het gevolg was dat ze altijd bij anderen aan het spelen waren of op straat speelden (lees en zich ook verveelden en rondhingen). Een baby kost gewoon heel veel tijd. Daarnaast moesten de ouders ook nog werken en een druk gezin runnen. Hierdoor was er te weinig tijd voor de oudere kinderen die al zo lekker zelfstandig waren. Alleen hebben ook oudere kinderen tijd en aandacht van hun ouders nodig. En die tijd werd grotendeels in beslag genomen door de baby. Uiteindelijk zijn de oudere kinderen (in overleg) weer grotendeels bij de andere ouder gaan wonen (ex-partner).
Bedenk dus goed wat de invloed van een baby op jouw gezin kan zijn. Zeker kinderen van gescheiden ouders hebben ook
1-op 1 tijd met hun eigen vader en moeder nodig. Ze kunnen het idee krijgen dat ze worden "vervangen" door een nieuw kind of jaloers worden. En bij grotere kinderen maken veel mensen de vergissing door te denken dat hij/zij al zo zelfstandig is dat ze er minder tijd aan kwijt zijn. Maar oudere kinderen hebben op een andere manier aandacht nodig (minder door persoonlijke verzorging maar meer door gesprekken en gerichte aandacht en sturing). In het gezin uit mijn omgeving was er gewoon te weinig tijd voor de andere kinderen (hoewel de ouders echt hun best deden). Ook moesten de andere kinderen zich teveel aanpassen aan de baby.
Bedenk dus goed wat de invloed van een baby op jouw gezin kan zijn. Zeker kinderen van gescheiden ouders hebben ook
1-op 1 tijd met hun eigen vader en moeder nodig. Ze kunnen het idee krijgen dat ze worden "vervangen" door een nieuw kind of jaloers worden. En bij grotere kinderen maken veel mensen de vergissing door te denken dat hij/zij al zo zelfstandig is dat ze er minder tijd aan kwijt zijn. Maar oudere kinderen hebben op een andere manier aandacht nodig (minder door persoonlijke verzorging maar meer door gesprekken en gerichte aandacht en sturing). In het gezin uit mijn omgeving was er gewoon te weinig tijd voor de andere kinderen (hoewel de ouders echt hun best deden). Ook moesten de andere kinderen zich teveel aanpassen aan de baby.
zondag 12 september 2010 14:52
To: naar aanleiding van je verdraaide post vraag ik me toch nog steeds af of en hoelang je nu samenwoont. Ik vermoed nog niet lang (dat kan gezien de duur van je relatie namelijk niet).
Persoonlijk lijkt me dat je gezin nog maar amper gewend is aan deze samenstelling. Je vraagt op deze manier wel veel aanpassingsvermogen van je (bijna puber)kinderen.
Je bent nog jong dus wacht nou gewoon nog even een paar jaar voor je er überhaupt over na gaat denken.
Persoonlijk lijkt me dat je gezin nog maar amper gewend is aan deze samenstelling. Je vraagt op deze manier wel veel aanpassingsvermogen van je (bijna puber)kinderen.
Je bent nog jong dus wacht nou gewoon nog even een paar jaar voor je er überhaupt over na gaat denken.
