Kinderen
alle pijlers
Spijt van je kind(eren)
vrijdag 24 mei 2019 16:29
Heb jij wel eens spijt van jouw keuze om een of meerdere kinderen te krijgen? Dit naar aanleiding van het topic dat loopt over spijt van sterilisatie.
Ik ben benieuwd of er inderdaad ook veel vrouwen zijn die altijd, vaak of soms spijt hebben van het krijgen van kinderen. Of misschien achteraf denken: had ik maar gestopt na 1 / 2 / 3 enz. kinderen, dus achteraf spijt van het aantal.
Ik ben benieuwd of er inderdaad ook veel vrouwen zijn die altijd, vaak of soms spijt hebben van het krijgen van kinderen. Of misschien achteraf denken: had ik maar gestopt na 1 / 2 / 3 enz. kinderen, dus achteraf spijt van het aantal.
vrijdag 24 mei 2019 17:39
Nog nooit ook maar een seconde spijt gehad van mijn zoon. En ja het kan een draak zijn en dan zou ik soms het liefst de deur uitlopen en 3 weken cocktails gaan drinken op een bounty eiland.
Maar hij en ik, we horen bij elkaar. The good, the bad and the ugly. In 100 volgende levens zou ik altijd nog eens voor hem kiezen.
Maar hij is 2, vraag het me nog eens over 20 jaar
Maar hij en ik, we horen bij elkaar. The good, the bad and the ugly. In 100 volgende levens zou ik altijd nog eens voor hem kiezen.
Maar hij is 2, vraag het me nog eens over 20 jaar
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 24 mei 2019 17:42
Persoonlijke ontwikkeling en onmacht zijn nauw aan elkaar verbonden. Ik denk dat er veel ouders zijn die aan een baby'tje beginnen en er niet bij stilstaan dat er groei in zit en het een eigen wil ontwikkeld. Ik denk dat het daardoor vaak misloopt.
vrijdag 24 mei 2019 17:44
Daarom zeg ik, bij échte spijt zou ik hulp zoeken. Want volgens mij is er dan nog veel mogelijk, hoe maak je het bijv minder zwaar, kun je de rollen bijv omdraaien en een weekendregeling afspreken met moeder ipv met vader bij gescheiden ouders, netwerk inzetten, therapie om zo dingen te kunnen accepteren, of eventuele angsten wat te kunnen verminderen. Ik lees hier dat iemand het zo’n grote verantwoordelijkheid vindt, dat is het ook in zekere zin, maar als je dat als verlammend ervaart is daar heus hulp bij mogelijk.Het-groepje schreef: ↑24-05-2019 17:36Ja die denktrant snap ik. Zo ging er bij mij een luikje oopen toen ik hoorde dat je ook lattend een gezin kunt vormen.
Kinderen kun je niet terugstorten, hoeveel ‘last’ je ervaart van je keus is aan te passen.
vrijdag 24 mei 2019 17:45
Zijn zoveel oorzaken. Mensen met stoornissen en beperkingen die zichzelf overschatten, mensen die te weinig kunnen geven, mensen die gezond waren maar door psychische ziekten toch geen goede ouder kunnen zijn, families waar het al generaties misgaat, enzovoorts
vrijdag 24 mei 2019 17:46
Dat is die persoonlijke ontwikkeling waar ik het over heb.
vrijdag 24 mei 2019 17:48
Ik weet trouwens wel nog heel goed dat de eerste nacht thuis ik serieus heb overwogen hem aan mijn moeder te geven omdat ik er heilig van overtuigd was dat het mij nooooooit ging lukken, dat moederen en dat ik maar beter iemand kon zoeken die meer geschikt was om voor hem te zorgen. 
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 24 mei 2019 18:03
Geen dooddoener, maar ervaring. Ik heb het onder een andere nick ooit eens uit proberen te leggen, maar je krijgt het halve forum over je heen.Ranveig schreef: ↑24-05-2019 17:00Dat is een dooddoener van jewelste. Ik hoop alleen dat mensen met oprechte spijt en daar issues door zich melden bij huisarts en/of psycholoog, want dat lijkt me lastig en daar zou je wat mee moeten ipv er een discussie over voeren lijkt me. Spijt van niet terug te draaien levenskeuzes kan heel zwaar ziin, daar moet je niet mee blijven worstelen
( En ja, bij de psycholoog/psychiater en een hele rij andere therapeuten ben ik al geweest).
Wat iemand anders schrijft is wel waar, dat ik spijt heb wil niet zeggen dat ik niet van ze hou.
En verder blijf ik van dit topic weg, voordat ik toch ga denken dat ik het uit kan leggen.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
vrijdag 24 mei 2019 18:06
School en CLB staan gelukkig als een blok achter ons. Aan schoonouders hebben we ook veel. Vind het vooral zo hartverscheurend dat hij zo intelligent is (en nee, dat zeg ik niet omdat het mijn kind is) maar zo beperkt wordt door zijn diagnoses. Hij is echt een gevangene van zijn diagnoses. Als ik een toverstaf had, dan wist ik het wel ...
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
vrijdag 24 mei 2019 18:09
Ik heb wel af en toe spijt ja.
Niet van de kinderen zelf maar wel van de ‘keuzes’.
Ik was 18 toen de oudste werd geboren. 17 toen ik zwanger raakte en ik kon abortus gewoon niet, met heel mijn hart voelde ik dat ik daar spijt van zou krijgen. Dus was het een soort van ‘overkomen’ en niet een keuze. Hierdoor kon ik niet meer reizen, geneeskunde studeren enz en heeft mijn leven bestaan uit keuzes die voortvloeiden uit die eerste zwangerschap. Ik heb gewoon gestudeerd en ik heb tot ik vorig jaar ziek werd altijd gewoon kunnen werken. De kinderen die volgden waren ook bewuste keuzes maar af en toe zou ik wel gewoon eens kinderloos willen zijn en mijn eigen gang kunnen gaan. Maar ja, is het spijt? En wat heb je aan spijt? Het is nu eenmaal zo gelopen.
Niet van de kinderen zelf maar wel van de ‘keuzes’.
Ik was 18 toen de oudste werd geboren. 17 toen ik zwanger raakte en ik kon abortus gewoon niet, met heel mijn hart voelde ik dat ik daar spijt van zou krijgen. Dus was het een soort van ‘overkomen’ en niet een keuze. Hierdoor kon ik niet meer reizen, geneeskunde studeren enz en heeft mijn leven bestaan uit keuzes die voortvloeiden uit die eerste zwangerschap. Ik heb gewoon gestudeerd en ik heb tot ik vorig jaar ziek werd altijd gewoon kunnen werken. De kinderen die volgden waren ook bewuste keuzes maar af en toe zou ik wel gewoon eens kinderloos willen zijn en mijn eigen gang kunnen gaan. Maar ja, is het spijt? En wat heb je aan spijt? Het is nu eenmaal zo gelopen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 24 mei 2019 18:15
Dit! Maar die keuze heeft de poll niet.
vrijdag 24 mei 2019 18:18
Ik heb geen kinderen en die gaan er ook niet komen, juist uit angst voor spijt. Niet spijt van de kinderen, daar zal ik zielsveel van houden dat weet ik zeker. En er zijn ook echt momenten dat het pijn doet dat ik ze nooit zal krijgen. Wel ben ik bang voor spijt van het moederschap. Dat is een rol die ik mijzelf gewoon niet kan zien vervullen. Je zou kunnen zeggen dat ik wel een kleine kinderwens heb, maar absoluut geen moederschapswens.
Ik denk ook dat weinig mensen oprecht spijt hebben van hun kinderen, maar dat er wel degelijk een deel is dat terug kijkend liever geen moeder of vader was geworden.
Het zou denk ik daarom goed zijn als mensen de behoefte aan kinderen leren onderscheiden aan de behoefte om een ouder te worden.
Ik denk ook dat weinig mensen oprecht spijt hebben van hun kinderen, maar dat er wel degelijk een deel is dat terug kijkend liever geen moeder of vader was geworden.
Het zou denk ik daarom goed zijn als mensen de behoefte aan kinderen leren onderscheiden aan de behoefte om een ouder te worden.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
vrijdag 24 mei 2019 18:19
Ik vond basisschooltijd leuk. Maar pubers geweldigHet-groepje schreef: ↑24-05-2019 17:25Leuk te horen, geeft moed! Ik vind nu (eerste 10 jaar) echt heel leuk!
Het enige probleem is mezelf, twijfelen en bang iets fout te doen. Maar de kinderen zelf leveren me bijna alleen plezier op en gezelligheid.
vrijdag 24 mei 2019 18:24
Waarom wordt spijt in dit topic zo zwaar aangezet? Ik heb wel eens spijt, en dat gaat dan gewoon weer over. Maar dat gaat over de keuzes die ik gemaakt heb.
Zo heb ik af en toe spijt dat ik ze met mijn ex heb gekregen. Al weet ik ook wel dat het zonder hem niet dezelfde kinderen zouden zijn.
Dat mijn kinderen op aarde rondlopen, zijn zoals ze zijn, en leven zoals ze doen is volgens mij niet iets waar ik spijt van kán hebben. Dat ligt buiten mijn invloedssfeer.
Zo heb ik af en toe spijt dat ik ze met mijn ex heb gekregen. Al weet ik ook wel dat het zonder hem niet dezelfde kinderen zouden zijn.
Dat mijn kinderen op aarde rondlopen, zijn zoals ze zijn, en leven zoals ze doen is volgens mij niet iets waar ik spijt van kán hebben. Dat ligt buiten mijn invloedssfeer.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 24 mei 2019 18:28
Ranveig schreef: ↑24-05-2019 16:43Ik vind dit altijd een beetje raar. Mensen maken keuzes, geen enkele keuze maakt altijd totaal gelukkig. Je keus voor een opleiding, carriere, relatie, woonplaats, lang niet alles is achteraf terug te draaien en lang niet alles maakt gelukkig. Kinderen krijgen is volgens mij gewoon een biologisch gegeven, niet iets waar je al dan niet gelukkig van wordt en ook niet iets wat terug te draaien is.
Dus waarom praten over spijt?
En wie hebben er dan spijt? En is dat tijdelijk of niet? Mogelijk is iemand psychisch compleet van het padje en is de spijt daarop gestoeld en heeft het weinig met het krijgen van kinderen te maken. Of iemand is gewoon ongelukkig met álle keuzes in het leven of kneiterdepressief. En mensen denken vast wel eens ‘oh wat had ik met mijn leven kunnen doen als...’ of ‘had ik toen ik 20 was maar....’ en dat hoort erbij.
Je keuzes worden minder naarmate je ouder wordt en er meer vast ligt. Niemand is altijd gelukkig met zijn keuzes.
Onze huidige maatschappij wordt dat weleens vergeten. Je baan, je huwelijk en je kinderen moeten je allemaal gelúkkig maken. En ben je niet steeds gelukkig dan heb je vast spijt.
Het leven is nou eenmaal niet zo gericht op geluk. Voorplanting gaat daar al helemaal niet over.
Wel mee eens eigenlijk.
vrijdag 24 mei 2019 18:33
vrijdag 24 mei 2019 18:34
Jaren geleden stond er eens een artikel in de Libelle over mensen die spijt hadden dat ze aan kind(eren) waren begonnen. Er rust zeker een taboe op en alle reacties waren anoniem. Als ze alles van te voren geweten hadden en de tijd terug konden draaien dan zouden ze er nooit meer aan beginnen. Erover praten met anderen gaat niet want dan word je gelijk veroordeeld. Ik ben toen geschrokken van dat artikel want ik kan me daar zelf helemaal niks bij voor stellen. Lijkt mij heel moeilijk als je daar mee zit.
vrijdag 24 mei 2019 18:38
Dat lijkt mij ook afschuwelijk. En het zal voor die mensen ook afschuwelijk zijn. En eenzaam.Blondie456 schreef: ↑24-05-2019 18:34Jaren geleden stond er eens een artikel in de Libelle over mensen die spijt hadden dat ze aan kind(eren) waren begonnen. Er rust zeker een taboe op en alle reacties waren anoniem. Als ze alles van te voren geweten hadden en de tijd terug konden draaien dan zouden ze er nooit meer aan beginnen. Erover praten met anderen gaat niet want dan word je gelijk veroordeeld. Ik ben toen geschrokken van dat artikel want ik kan me daar zelf helemaal niks bij voor stellen. Lijkt mij heel moeilijk als je daar mee zit.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 24 mei 2019 18:50
Toen net na mijn bevalling mijn zoon op mijn buik werd gelegd had ik wel gelijk een beschermend gevoel over me en iets van met hem mag niks gebeuren. Tegelijkertijd besefte ik ook dat mijn zorgeloze leventje voorbij was. Dat vond ik wel een beetje een gevoel waar ik toen een beetje bang van werd. Ik had van te voren niet beseft wat het met mij zou doen om moeder te worden. Je bent daarna nooit meer zonder zorgen maar als ik het over mocht doen dan zeg ik vanuit mijn hart JA.
