Kinderen
alle pijlers
Sterke voorkeur jongen/meisje?
maandag 5 november 2007 om 11:36
Ik weet dat het als een groot taboe gezien wordt om uitgesproken voor je wens uit te komen of je liever een jongetje of een meisje wilt. Ik zelf ben nu 14 weken zwanger (heb al een zoon) en wil dolgraag nog een zoon. Tuurlijk gaat het er om of het kind gezond is,maar ik denk dat ik goed zal balen als ik zal horen dat ik een dochter krijg.(zelfs na 3 miskramen) Ik vind meisjes namelijk gewoon niet leuk (zelfs mijn eigen nichtjes niet) en hoewel de natuur het meestal wel goed regelt waardoor je je eigen kind zowieso fantastisch vindt onafhankelijk van het geslacht, ben ik heel bang dat het dat bij mij niet zal doen en dat het kind dat later toch zal merken,
Waarom neem je dan de gok voor een 2e kindje zou je zeggen? Daar denk ik ook wel eens over na, maar ik vind dat mijn zoon recht heeft op een broertje/zusje en doe het eerlijk gezegd meer voor hem dan voor mezelf.
Zijn er moeders die er net zo over dachten als ik en bevielen van een kindje met het geslacht waarop ze niet hoopten en waarbij het uiteindelijk toch meeviel? (of niet) Ben heel benieuwd naar andere ervaringen.
Waarom neem je dan de gok voor een 2e kindje zou je zeggen? Daar denk ik ook wel eens over na, maar ik vind dat mijn zoon recht heeft op een broertje/zusje en doe het eerlijk gezegd meer voor hem dan voor mezelf.
Zijn er moeders die er net zo over dachten als ik en bevielen van een kindje met het geslacht waarop ze niet hoopten en waarbij het uiteindelijk toch meeviel? (of niet) Ben heel benieuwd naar andere ervaringen.
maandag 5 november 2007 om 16:27
maandag 5 november 2007 om 16:34
Bianca, je haalt me de woorden uit de mond. Valt voor mij inderdaad in precies dezelfde categorie als het nemen-v-willen-debat.
Heb ik er nog eentje trouwens: mijn Vent past soms op ons kind, als ik een avondje weg ben (ik trouwens ook als hij weg is).
maar goed, errug off-topic nu!
Heb ik er nog eentje trouwens: mijn Vent past soms op ons kind, als ik een avondje weg ben (ik trouwens ook als hij weg is).
maar goed, errug off-topic nu!
anoniem_40939 wijzigde dit bericht op 05-11-2007 16:44
Reden: Toch maar iets vriendelijker uitgedrukt + toevoeging.
Reden: Toch maar iets vriendelijker uitgedrukt + toevoeging.
% gewijzigd
maandag 5 november 2007 om 19:09
Ik heb 'vroeger' 10 jaar in de kinderopvang gezeten en ik merkte al vrij snel dat ik toch wat meer naar de jongetjes trok.
De meeste meisjes spraken me gewoon niet zo aan.
Ik droomde er dan ook heel erg van om 'later' ook een jongetje te krijgen, mocht ik ooit zwanger raken.
BIj mijn eerste zwangerschap had ik totaal geen voorgevoel,maar hoopte stiekum op een jongen. Bij de echo bleek het een meisje.
En ik moet heel eerlijk toegeven..was ff slikken.
Maar toen mijn meisje er eenmaal was.. Ik was zo trots als een pauw.
Ze was heel mooi (zoals bijna ieder moeder vind van haar kind) en had een kop met gitzwart haar. Bovendien was ze ook nog eens een voorbeeldige baby.
Vanaf haar geboorte waak ik over haar als een leeuwin.
Kom NIET aan mn meissie!
MIjn meisje echt wel een meisje.
Houd van rokjes en jurken, liefst roze, MAAR staartjes en strikjes hoef je bij haar echt niet mee aan te komen. dat vind ze echt afschuwelijk.
Ook klimt en klautert ze erg graag.
Bij mijn 2e zwangerschap was het voor mij al snel 'duidelijk': dit was een jongen! Gewoon op basis van voorgevoel, want het had me dit keer echt geen donder uitgemaakt of het een jongen of een meid zou zijn.
En jawel, volgens de echo was het een jongen (hij ging er ook echt voor liggen zeg maar... met beentjes wijd) en heb nu dus inderdaad een prachtige knul.
Maar als hij een meisje geweest zou zijn zou ik er net zo blij mee geweest zijn!
Ik heb tijdens mijn zwangerschap van mijn zoontje weleens geroepen, toen ik aan het kwijlen was door het zien van al dat leuke meidenspul op de markt, dat als het een jongen zou zijn ik het wel terug zou stoppen.
Maar het gevoel zoals TO beschrijft... nee...en om eerlijk te zij gaat me dat ook wel heel erg ver.
Het is inderdaad al een aantal malen gezegd hier; je gaat toch voor (nog) een kindje en niet voor jongen/meisje???
Als je sommige topics leest, of gewoon uit eigen ervaring ( al dan niet uit omgeving) weet dat zwanger raken (en blijven) niet iets vanzelfsprekends is vind ik gewoon dat je blij mag zijn met wat je krijgt!
En dat de werkelijkheid anders uitpakt dan dat je had gehoopt... tja.. dan mag je mijnsinziens best ff slikken,maar blijf er niet zo in hangen.
Want dan kom je in mijn ogen gewoon over als een kleuter die haar zin niet krijgt!
De meeste meisjes spraken me gewoon niet zo aan.
Ik droomde er dan ook heel erg van om 'later' ook een jongetje te krijgen, mocht ik ooit zwanger raken.
BIj mijn eerste zwangerschap had ik totaal geen voorgevoel,maar hoopte stiekum op een jongen. Bij de echo bleek het een meisje.
En ik moet heel eerlijk toegeven..was ff slikken.
Maar toen mijn meisje er eenmaal was.. Ik was zo trots als een pauw.
Ze was heel mooi (zoals bijna ieder moeder vind van haar kind) en had een kop met gitzwart haar. Bovendien was ze ook nog eens een voorbeeldige baby.
Vanaf haar geboorte waak ik over haar als een leeuwin.
Kom NIET aan mn meissie!
MIjn meisje echt wel een meisje.
Houd van rokjes en jurken, liefst roze, MAAR staartjes en strikjes hoef je bij haar echt niet mee aan te komen. dat vind ze echt afschuwelijk.
Ook klimt en klautert ze erg graag.
Bij mijn 2e zwangerschap was het voor mij al snel 'duidelijk': dit was een jongen! Gewoon op basis van voorgevoel, want het had me dit keer echt geen donder uitgemaakt of het een jongen of een meid zou zijn.
En jawel, volgens de echo was het een jongen (hij ging er ook echt voor liggen zeg maar... met beentjes wijd) en heb nu dus inderdaad een prachtige knul.
Maar als hij een meisje geweest zou zijn zou ik er net zo blij mee geweest zijn!
Ik heb tijdens mijn zwangerschap van mijn zoontje weleens geroepen, toen ik aan het kwijlen was door het zien van al dat leuke meidenspul op de markt, dat als het een jongen zou zijn ik het wel terug zou stoppen.
Maar het gevoel zoals TO beschrijft... nee...en om eerlijk te zij gaat me dat ook wel heel erg ver.
Het is inderdaad al een aantal malen gezegd hier; je gaat toch voor (nog) een kindje en niet voor jongen/meisje???
Als je sommige topics leest, of gewoon uit eigen ervaring ( al dan niet uit omgeving) weet dat zwanger raken (en blijven) niet iets vanzelfsprekends is vind ik gewoon dat je blij mag zijn met wat je krijgt!
En dat de werkelijkheid anders uitpakt dan dat je had gehoopt... tja.. dan mag je mijnsinziens best ff slikken,maar blijf er niet zo in hangen.
Want dan kom je in mijn ogen gewoon over als een kleuter die haar zin niet krijgt!
maandag 5 november 2007 om 19:51
Hier toch wel een lichte voorkeur gehad voor een meisje.
Ik heb wat staan zwijmelen bij de roze jurkjes en kantjes en lintjes en nog meer van dat soort werk.
Ik vond het dan ook geweldig dat bij de 20 weken echo bleek dat het inderdaad een meisje was. Nou en toen ben ik gaan shoppen!!
En wat blijkt...eigenlijk staat roze haar helemaal niet zo leuk, jurkjes vind ik niet zo praktisch en voor lintjes/spelletjes dat soort werk heeft ze niet het juiste haar. En ik vind het helemaal niet erg. Ze is zoals ze is en dat is prima.
En nu we stiekempjes aan een tweede zitten denken, sta ik bij het rek met de stoere jongenskleren. Maar als dat een meisje zou worden, vind ik het ook best. Misschien staat deze wel leuk met roze. (ik heb tenslotte nog wel wat liggen. :-)
Dus niets zo veranderlijk als een mens.
Ik heb wat staan zwijmelen bij de roze jurkjes en kantjes en lintjes en nog meer van dat soort werk.
Ik vond het dan ook geweldig dat bij de 20 weken echo bleek dat het inderdaad een meisje was. Nou en toen ben ik gaan shoppen!!
En wat blijkt...eigenlijk staat roze haar helemaal niet zo leuk, jurkjes vind ik niet zo praktisch en voor lintjes/spelletjes dat soort werk heeft ze niet het juiste haar. En ik vind het helemaal niet erg. Ze is zoals ze is en dat is prima.
En nu we stiekempjes aan een tweede zitten denken, sta ik bij het rek met de stoere jongenskleren. Maar als dat een meisje zou worden, vind ik het ook best. Misschien staat deze wel leuk met roze. (ik heb tenslotte nog wel wat liggen. :-)
Dus niets zo veranderlijk als een mens.
maandag 5 november 2007 om 20:42
Ik behoor tot de moeders die "niet kregen wat ze wilden". En is dat erg? Welnee!
Ik ben er negen maanden van overtuigd geweest dat ik een zoon zou krijgen en had hier ook een vookeur voor. Waarom? Nou, omdat ik zelf uit een meidengezin kwam, nooit echt veel met jongens was omgegaan en het daarom wel leuk vond om om eens mee te maken hoe het is om een jongen "van dichtbij" mee te maken. We waren zelfs zo overtuigd dat het een jongen werd, dat we zelfs het proefdrukje van de geboortekaartjes met de jongensnaam hebben laten maken! En toen was het een meid! Ik heb hier echt een week aan moeten wennen. Ik was dolgelukkig met haar, maar steeds als ik naar haar keek, moest ik mezelf eraan herinneren dat het geen Pietje maar een Marietje was.
Bij de tweede zwangerschap hoopte ik weer op een jongen, maar heb ik me nergens op vastgepind. Bij de laatste echo met 36 weken was het in een keer duidelijk: het werd weer een meid. En ook met haar ben ik dolgelukkig.
De oudste is een echt meisjesmeisje compleet met prinsessenjurken en roze, terwijl de jongste meer een jongensmeisje is. Zij klom met 14 maanden ook de little tikes glijbaan omhoog en wilde perse voor haar tweede verjaardag een tractor met aanhanger. En haar lievelingskleur is niet roze, maar blauw!
Kortom, ik dacht dat ik jongens leuker zou vinden en had hier dan ook een lichte voorkeur voor, maar intussen weet ik zeker dat meisjes minstens zo leuk zijn en je kunt het zelf zo leuk maken als je wilt! Ik ben gewoon dolgelukkig met mijn twee unieke kinderen, die zijn zoals ze zijn en dat ook mogen zijn.
Ik ben er negen maanden van overtuigd geweest dat ik een zoon zou krijgen en had hier ook een vookeur voor. Waarom? Nou, omdat ik zelf uit een meidengezin kwam, nooit echt veel met jongens was omgegaan en het daarom wel leuk vond om om eens mee te maken hoe het is om een jongen "van dichtbij" mee te maken. We waren zelfs zo overtuigd dat het een jongen werd, dat we zelfs het proefdrukje van de geboortekaartjes met de jongensnaam hebben laten maken! En toen was het een meid! Ik heb hier echt een week aan moeten wennen. Ik was dolgelukkig met haar, maar steeds als ik naar haar keek, moest ik mezelf eraan herinneren dat het geen Pietje maar een Marietje was.
Bij de tweede zwangerschap hoopte ik weer op een jongen, maar heb ik me nergens op vastgepind. Bij de laatste echo met 36 weken was het in een keer duidelijk: het werd weer een meid. En ook met haar ben ik dolgelukkig.
De oudste is een echt meisjesmeisje compleet met prinsessenjurken en roze, terwijl de jongste meer een jongensmeisje is. Zij klom met 14 maanden ook de little tikes glijbaan omhoog en wilde perse voor haar tweede verjaardag een tractor met aanhanger. En haar lievelingskleur is niet roze, maar blauw!
Kortom, ik dacht dat ik jongens leuker zou vinden en had hier dan ook een lichte voorkeur voor, maar intussen weet ik zeker dat meisjes minstens zo leuk zijn en je kunt het zelf zo leuk maken als je wilt! Ik ben gewoon dolgelukkig met mijn twee unieke kinderen, die zijn zoals ze zijn en dat ook mogen zijn.
maandag 5 november 2007 om 22:32
Ik ben heel blij met mijn drie prachtige jongens (meestal dan, soms zijn ze om achter het behang te plakken), maar er komt hier hoogstwaarschijnlijk geen vierde en de gedachte dat er dus definitief geen dochter komt, doet soms best een beetje pijn. Het is natuurlijk allemaal betrekkelijk en geheel onbelangrijk bij al het leed dat er in de wereld is, maar het gevoel is er soms wel.
maandag 5 november 2007 om 22:51
Ik hoor bij degenen zonder voorkeur. Bij de eerste wist ik zeker dat het een meisje werd, maar het was toch echt een jongen (het is dat de arts het zei toen hij er al best lang uit was, want ik had er helemaal niet naar gevraagd of opgelet). Bij de tweede wist ik zeker dat het weer een jongen was. Dat bleek een dochter. Tot zover mijn vrouwelijke intuitie.
En wat blijkt nu? Ik vind het geweldig om (ook) een dochter te hebben. Ze is al twee, en nog denk ik af en toe dat het zo leuk is dat ze een meisje is. Ik die hier altijd schreef dat ik me niets bij de wens voor een dochter kon voorstellen, ben nu extra blij als mensen na een zoon een dochter krijgen. En ze is een echte poppenmoeder met staartjes en roze, nooit van mezelf gedacht. Zou ik mezelf dan zo voor de gek hebben gehouden?
En wat blijkt nu? Ik vind het geweldig om (ook) een dochter te hebben. Ze is al twee, en nog denk ik af en toe dat het zo leuk is dat ze een meisje is. Ik die hier altijd schreef dat ik me niets bij de wens voor een dochter kon voorstellen, ben nu extra blij als mensen na een zoon een dochter krijgen. En ze is een echte poppenmoeder met staartjes en roze, nooit van mezelf gedacht. Zou ik mezelf dan zo voor de gek hebben gehouden?
maandag 5 november 2007 om 23:10
ik heb niet alles gelezen, maar ik werd hier een beetje kribbig van, ik heb nl. in mijn eerste zwangerschap een vruchtje verloren,en wonder boven wonder bleek ik zwanger te zijn geweest van een tweeling waarvan nog een hartje klopte en dat is nu mijn 12 jarige dochter. dus mijn voorkeur ging helemaal niet uit naar een jongen of een meisje maar naar een voldragen zwangerschap en EEN GEZOND KINDJE. en inderdaad zoals BGB schrijft kun je misschien beter adopteren dan kun je namelijk kiezen 
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
dinsdag 6 november 2007 om 10:46
:
[...]
(Dit is alleen maar een reactie op de quote waar ik op doel, ik weet niet meer de naam van de forumster die het hier ook over had)
amen! (mijn zoontje heeft een aangeboren hartafwijking en ik kan me ook enorm storen aan zo'n opmerking..)
Maar wordt dat dan bedoeld met zo'n opmerking? Als je als aanstaande ouder zegt, dat het allemaal niks uitmaakt, als het maar gezond is? Ik heb daarmee nooit willen bedoelen dat ik niet van mijn kind zou houden als het iets mankeerde. Ik hoopte alleen maar dat het een gezond kindje was, of het nou een jongen of meisje was.
Ik begrijp niet helemaal dat je je kan storen aan zo'n opmerking.
anoniem_2998 wijzigde dit bericht op 06-11-2007 10:48
Reden: Quoten ging niet goed
Reden: Quoten ging niet goed
% gewijzigd
dinsdag 6 november 2007 om 11:01
Meave, ik kan het me ook voorstellen dat je dat soms jammer vindt.
Ik ben zwanger van ons derde een laatste kind en ik had een lichte voorkeur voor een jongen. Puur het idee van het zou toch ook best leuk zijn om een zoon te hebben, om dat ook mee te maken. Aan de andere kant wordt ik gek van mensen die ervan uitgaan dat we nu wel op een jongetje zullen hopen. Alsof onze dochters niet leuk genoeg zijn ofzo.
Met de 20 weken echo zag ik de eerste seconde al dat er wat aan zat dat de meiden niet hadden. Maar het meest geweldig was te zien dat alles weer werkte zoals het hoorde. Wat een wonder weer. Wel grappig dat allebei mijn dochters zeer preuts de benen bij elkaar hielden tijdens de echo. En dat deze kleine gewoon zijn best leek te doen om het zo prominent mogelijk in beeld te krijgen.
Over als het maar gezond is, dat gaat niet over liefhebben. In mijn directe omgeving is een stel dat zó veel van hun kleintje houdt, maar ze zouden toch echt heel veel liever hebben dat het gezond was. Niks zo erg als je kind te zien lijden. Dat zou je toch moeten begrijpen als moeder van een ziek kind.
Ik ben zwanger van ons derde een laatste kind en ik had een lichte voorkeur voor een jongen. Puur het idee van het zou toch ook best leuk zijn om een zoon te hebben, om dat ook mee te maken. Aan de andere kant wordt ik gek van mensen die ervan uitgaan dat we nu wel op een jongetje zullen hopen. Alsof onze dochters niet leuk genoeg zijn ofzo.
Met de 20 weken echo zag ik de eerste seconde al dat er wat aan zat dat de meiden niet hadden. Maar het meest geweldig was te zien dat alles weer werkte zoals het hoorde. Wat een wonder weer. Wel grappig dat allebei mijn dochters zeer preuts de benen bij elkaar hielden tijdens de echo. En dat deze kleine gewoon zijn best leek te doen om het zo prominent mogelijk in beeld te krijgen.
Over als het maar gezond is, dat gaat niet over liefhebben. In mijn directe omgeving is een stel dat zó veel van hun kleintje houdt, maar ze zouden toch echt heel veel liever hebben dat het gezond was. Niks zo erg als je kind te zien lijden. Dat zou je toch moeten begrijpen als moeder van een ziek kind.
dinsdag 6 november 2007 om 11:50
Daarom stoor ik me ook aan de bijna standaard opmerking of reactie 'als het maar gezond is'. Juist omdat het klinkt als een voorwaarde terwijl je als ouder hoopt op een gezond kind,met name voor het kind zelf. Ik schreef ook al eerder dat iedereen dat er (waarschijnlijk) mee bedoelt maar het storende is voor mij het automatische piloot antwoord. Het zeggen zonder nadenken, dus. Misschien iets duidelijker nu? Het geeft me gewoon jeuk net als dat jij gek wordt van de mensen die ervan uit gaan dat jij graag een zoon zou willen.
En Lella, ik heb zelf geen kinderen met aangeboren afwijkingen maar misschien doelde je op abc 123?
En Lella, ik heb zelf geen kinderen met aangeboren afwijkingen maar misschien doelde je op abc 123?
dinsdag 6 november 2007 om 12:18
Dat zal dan waarschijnlijk wel Nathje dat het abc123 was, meerdere hadden volgens mij wat over gezondheid te zeggen. Maar goed. wat is er mis met hopen op een gezond kind en dat je de gezondheid van je kind veel belangrijker vindt dan het geslacht? Daar hoef ik ook niet over na te denken, dat zeg ik ook op de automatische piloot. Is dat dan bot? Zou het zo moeten zijn dat iedereen daar uitgebreid over gaat uitwijden? Ik snap niet dat iemand die opmerking opvat alsof een kind met een gezondheidsprobleem niet goed genoeg is. Als iemand zo slecht over mij zou denken na een als het maar gezond is-opmerking van mij, is dat toch echt zijn eigen probleem. Diegene zou ook kunnen denken dat ik snap dat het een groot goed is als je kind gezond is, dat dat niet vanzelfsprekend is en je daar dus blij mee mag zijn, met de gezondheid van je kind.
dinsdag 6 november 2007 om 12:21
Die voorwaarde, dat lees jij erin. Er is ontzettend veel wat je niet kunt beinvloeden - het geslacht van je kind, de kleur ogen, of het haar heeft of kaal is bij de geboorte, of het -in aanleg- gezond is, etc. Bij al die dingen is er maar eentje die mij wat kan schelen: als het maar gezond is, dan is de rest allemaal bijzaak. En als het niet gezond blijkt te zijn, waarschijnlijk nog veel meer, want dan doet het er denk ik pas echt niet meer toe dat ik kindjes met haar er meestal schattiger uit vind zien dan baby's met een kale knikker...
dinsdag 6 november 2007 om 12:40
Quote van Vrolijk:
Mirjam, ik vind dat er een absoluut verschil zit in jongens en meisjes. Mijn dochter is 4 en mijn zoon is 22 maanden. Het zit 'm niet zoals jij het zegt in alleen de leuter of het feit dat jouw dochter een klein tenger ding is. Maar ik vind dat knullen veel energieker zijn, motorisch vaardiger en minder vlot wbt taalvaardigheid. Meiden vind ik veel vlotter wbt taalvaardigheid en minder wbt motoriek en ook wat minder peper in hun hol itt knullen.
Om een voorbeeld te geven:
Dochter was 14 maanden en zong Poesje Mauw helemaal zelf correct articulerend mee. Zoon daarentegen klom met 14 maanden op de hoge Little Tikes Glijbaan een zoeft daar helemaal alleen vanaf. Dat is voor mij wel een groot verschil.
Hier is het toch echt net andersom. Ik heb 1 zoon en sinds 4 weken 2 dochters (dwz ik had er al1, die is inmiddels bijna 3) . Mijn zoon is hier het muzikale kind, praatte errug vroeg (en praat nog steeds heel goed, hij is nu bijna 5) maar was motorisch minder snel en vaardig en nog steeds neemt zijn zus hem op sleeptouw mee in speeltuinen. Zij is diegene die hier dus van de Little Tikes Glijbaan zou zoefen en helemaal alleen en hij diegene die met 14 maanden poesje mauw zong. En hier heeft dochter echt de 'peper in d'r hol' om in jouw termen te blijven spreken. Men, wat een energie heeft die!
Mirjam, ik vind dat er een absoluut verschil zit in jongens en meisjes. Mijn dochter is 4 en mijn zoon is 22 maanden. Het zit 'm niet zoals jij het zegt in alleen de leuter of het feit dat jouw dochter een klein tenger ding is. Maar ik vind dat knullen veel energieker zijn, motorisch vaardiger en minder vlot wbt taalvaardigheid. Meiden vind ik veel vlotter wbt taalvaardigheid en minder wbt motoriek en ook wat minder peper in hun hol itt knullen.
Om een voorbeeld te geven:
Dochter was 14 maanden en zong Poesje Mauw helemaal zelf correct articulerend mee. Zoon daarentegen klom met 14 maanden op de hoge Little Tikes Glijbaan een zoeft daar helemaal alleen vanaf. Dat is voor mij wel een groot verschil.
Hier is het toch echt net andersom. Ik heb 1 zoon en sinds 4 weken 2 dochters (dwz ik had er al1, die is inmiddels bijna 3) . Mijn zoon is hier het muzikale kind, praatte errug vroeg (en praat nog steeds heel goed, hij is nu bijna 5) maar was motorisch minder snel en vaardig en nog steeds neemt zijn zus hem op sleeptouw mee in speeltuinen. Zij is diegene die hier dus van de Little Tikes Glijbaan zou zoefen en helemaal alleen en hij diegene die met 14 maanden poesje mauw zong. En hier heeft dochter echt de 'peper in d'r hol' om in jouw termen te blijven spreken. Men, wat een energie heeft die!
Whatever, I do what I want
dinsdag 6 november 2007 om 13:15
Ik hoop ook op een gezond kind. Dat vind ik het belangrijkste van allemaal, belangrijker dan een geslacht, kleur ogen enzovoorts. Dat houdt niet in dat ik van een "ziek" of gehandicapt kind minder zal houden, maar gewoon dat ik hoop dat mijn kinderen een hoop ellende bespaard zal blijven. Ik kan me dus ook echt niet storen aan de opmerking "als het maar gezond is". Maar oké, ik stoor me sowieso niet snel aan opmerkingen, dus misschien ligt dat ook aan mij.
Ik heb zelf geen voorkeur, maar ik heb ook makkelijk praten, want beide soorten (zoon en dochter). Ik kan me best voorstellen dat ik bij meerdere jongens graag een dochter zou willen hebben, of omgekeerd. Of dat ik misschien graag 3 van hetzelfde geslacht zou willen hebben. Ik vind een voorkeur hebben eigenlijk echt geen taboe, maar meer een menselijk iets. Vroeger droomde ik ook van een vriend die er uit zag als een blonde viking. Mijn vriend is niet zo lang, donker en kalend. Maakt dat dat ik minder van hem houd? Niet echt, ik houd zielsveel van hem.
Qua verschil tussen jongens en meisjes heb ik dezelfde ervaring als Vrolijk: ik zie wel degelijk verschil. Van heel jongsaf aan eigenlijk al. Dochter was snel met praten, houdt van knutselen en priegelen, is heel voorzichtig met dieren en babies enzo. Zoon is meer een rouwdouwer, luistert minder goed, is ondeugender, is minder onder de indruk van boze mensen. Speelt wildere spelletjes, trekt meer naar jongens toe met buitenspelen. Is idolaat van trekkers, vrachtwagens en voetballen (en als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel het laatste, mijn nachtmerrie is dat hij over een paar jaar op voetballen wil).
Ik heb zelf geen voorkeur, maar ik heb ook makkelijk praten, want beide soorten (zoon en dochter). Ik kan me best voorstellen dat ik bij meerdere jongens graag een dochter zou willen hebben, of omgekeerd. Of dat ik misschien graag 3 van hetzelfde geslacht zou willen hebben. Ik vind een voorkeur hebben eigenlijk echt geen taboe, maar meer een menselijk iets. Vroeger droomde ik ook van een vriend die er uit zag als een blonde viking. Mijn vriend is niet zo lang, donker en kalend. Maakt dat dat ik minder van hem houd? Niet echt, ik houd zielsveel van hem.
Qua verschil tussen jongens en meisjes heb ik dezelfde ervaring als Vrolijk: ik zie wel degelijk verschil. Van heel jongsaf aan eigenlijk al. Dochter was snel met praten, houdt van knutselen en priegelen, is heel voorzichtig met dieren en babies enzo. Zoon is meer een rouwdouwer, luistert minder goed, is ondeugender, is minder onder de indruk van boze mensen. Speelt wildere spelletjes, trekt meer naar jongens toe met buitenspelen. Is idolaat van trekkers, vrachtwagens en voetballen (en als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel het laatste, mijn nachtmerrie is dat hij over een paar jaar op voetballen wil).
dinsdag 6 november 2007 om 13:18
je mag toch wel hopen voor je kind dat het gezond is? dat is toch geen gekke uitspraak? ik hoop dat van harte voor mijn kind, en zal er net zo veel van houden als het niet gezond is, een afwijking heeft, een handicap heeft of een stoornis of wat dan ook, maar als ik 1 ding hoop is dat het gezond is. Vind ik geen kwetsende opmerking en geen gekke opmerking. Zegt namelijk niks over wat ik voel voor mijn kind als het niet gezond is. Ik zeg namelijk ook niet, als het niet gezond is, wil ik het niet (vergelijkbaar met ik wil geen meisje of ik wil geen jongen)
dinsdag 6 november 2007 om 15:35
Grappig, want op een of andere manier krijg ik niet goed uitgelegd wat ik precies bedoel. Maar dat geeft niks, hoor! Ik doe alleen geen poging meer om het alsnog duidelijk(er) te maken want ben bang dat het alleen maar onduidelijker wordt 
Wel nog even dit: ik vind de opmerking "als het maar gezond is" dus niet kwetsend, het klinkt mij alleen als een voorwaarde in de oren en dus niet als hoop op een gezond kind. (wat natuurlijk iedereen er mee bedoelt..) En daarnaast was het een offtopic hersenspinsel, die werd aangewakkerd doordat ik het in dit topic ook een aantal keer zag staan, geen relatie dus met de situatie van TO.
Wel nog even dit: ik vind de opmerking "als het maar gezond is" dus niet kwetsend, het klinkt mij alleen als een voorwaarde in de oren en dus niet als hoop op een gezond kind. (wat natuurlijk iedereen er mee bedoelt..) En daarnaast was het een offtopic hersenspinsel, die werd aangewakkerd doordat ik het in dit topic ook een aantal keer zag staan, geen relatie dus met de situatie van TO.
