Kinderen
alle pijlers
Stiefzoon wil hier niet meer komen
woensdag 1 januari 2020 om 22:46
Ik heb deze gebruikersnaam aan gemaakt, omdat ik mij onderhand de boze stiefmoeder ga voelen...
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
woensdag 1 januari 2020 om 23:11
woensdag 1 januari 2020 om 23:13
Ach even ter relativering; mijn zoon van bijna 10 mag deze vakantie bijna de hele dag dingen doen waar hij zelf voor kiest en hij loopt bijna non stop in zijn pyjamabroek rond. Meehelpen met dingen vertikt hij, tenzij hij daar meer game-tijd mee kan verdienen. Vanochtend vond ik een gewond vogeltje en vroeg ik of hij mee wilde het naar de vogelopvang brengen (omdat ik zorg voor anderen wel in de opvoeding wil meegeven; als het een kleine moeite is, help je). Nou wat een drama en gekrijs; "Wij zijn ALTIJD aan het zeuren en drammen; hij HEEFT al nee gezegd en toch ging ik door; dat moest hij eens bij ONS proberen, en HOEZO dat mijn man hem afvalt nadat ik een goed argument gaf etc. Bla bla krijs tranen, schreeuw..." En wij zijn niet uit elkaar ofzo.
Uiteindelijk was de autorit vreselijk gezellig en hebben we een leuke rondleiding gehad.
Uiteindelijk was de autorit vreselijk gezellig en hebben we een leuke rondleiding gehad.
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 01-01-2020 23:23
7.20% gewijzigd
woensdag 1 januari 2020 om 23:16
Natuurlijk wil een 12 jarige jongen niet helpen in huis en doet hij chagrijnig. Pubertijd is begonnen. Verder kan ik me heel goed voorstellen dat hij het ook niet makkelijk heeft met de situatie. Hij ziet zijn vader weinig en zijn ouders kunnen samen niet door 1 deur. En dan heb je een stiefmoeder met regels. Ik weet uit ervaring dat het heel irritant is, een stiefmoeder die dingen voor je wil bepalen. Hij is boos op zijn vader omdat hij jouw kant koos. Wat kan je daaruit halen? Misschien heeft hij meer behoefte om alleen te zijn met vader. En misschien moet je het opvoeden toch meer overlaten aan vader.. Laat die jongen toch niet steeds zijn excuses aan moeten bieden.. Ik krijg echt het idee dat jij er veel te veel bovenop zit. Laat die jongen toch een beetje met rust.
woensdag 1 januari 2020 om 23:19
Zorg jij voor hem, of zorg je samen met je vriend voor hem?EvilStepMom schreef: ↑01-01-2020 22:46
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 1 januari 2020 om 23:21
Je moet met je man geen 'front' vormen. Jullie moeten een team vormen. Dat is iets heel anders. Geef zoon het gevoel dat hij deel kan uitmaken van dat team in plaats van met zijn tweeen in jullie huis het dat kind moeilijk te maken.
Laat brandnetels staan; juist op brandnetels leggen vlinders hun eitjes.
woensdag 1 januari 2020 om 23:21
Zijn vader voelt zich belazerd? Hoezo? Omdat hij een vervelende puber in huis heeft? Is zijn eigen kind hoor. Wat een grote woorden, belazerd.
En verder krijg ik het idee dat je inderdaad wat zeurt en dat jullie dingen onnodig groot maken (je belazerd voelen omdat je puber wat dwars is, overal over moeten praten, een heel gezeik over tafeldekken). Is het een idee om de dingen wat luchtiger op te pakken? Met name jij omdat je zijn moeder niet bent. Dek je even alleen de tafel en maak je wat minder regeltjes. En niet constant zware gesprekken voeren met die knul joh.
En verder krijg ik het idee dat je inderdaad wat zeurt en dat jullie dingen onnodig groot maken (je belazerd voelen omdat je puber wat dwars is, overal over moeten praten, een heel gezeik over tafeldekken). Is het een idee om de dingen wat luchtiger op te pakken? Met name jij omdat je zijn moeder niet bent. Dek je even alleen de tafel en maak je wat minder regeltjes. En niet constant zware gesprekken voeren met die knul joh.
woensdag 1 januari 2020 om 23:24
Ik weet niet hoe die open gesprekken er precies uitzien, maar ik kan me wel voorstellen dat hij geen zin heeft om in jullie gezicht te zeggen dat hij het momenteel niet zo naar zijn zin heeft bij jullie. Misschien moeten jullie niet de hele tijd proberen om dat er zo uit te trekken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 1 januari 2020 om 23:29
Daar gaat het al mis, zijn vader moet voor hem zorgen.. deze puber jawel!! Is alleen de weekenden bij jullie, moet zijn vader delen met jou. Moet dealen tussen een slechte relatie tussen zijn vader en moeder. Wellicht nog wat stief broers zussen en half broertjes.. en in die weekenden moet hij ook taken doen..EvilStepMom schreef: ↑01-01-2020 22:46Ik heb deze gebruikersnaam aan gemaakt, omdat ik mij onderhand de boze stiefmoeder ga voelen...
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Dek die tafel lekker zelf, hou het gezellig in die korte periode in het weekend dat hij er is. En laat hem dingen met zijn vader alleen doen. Kinderen vragen niet om een scheiding, stief ouders en samengestelde gezinnen..
En een front tegen het kind, kind moet praten met twee volwassen tegen over zich.. hij is 12!! En succes als pa zich nu al belazerd voelt..
woensdag 1 januari 2020 om 23:36
Hij kan natuurlijk best wel de tafel dekken, hij weet toch gewoon mee?
Maar misschien zoekt hij wel zijn grenzen en kan hij moeder en vader daarin betrekken. De ex/de moeder moet dus goed communiceren met de vader.
Mijn negenjarige wil al officieel niks doen. Ik ook niet. Maar ja ik wil wel eten, dan moet er iets gebeuren. Beter met zijn allen even iets doen dan. Bij hem helpt nog kiezen uit twee opties. Over drie jaar weet ik wat er hier werkt bij twaalfjarig.
Inderdaad het team gevoel. Dat zou fijn zijn. En dat zijn ouders op één lijn zitten.
Ik was na een paar maanden al klaar met latten, elke keer liggen je spullen die je nodig hebt daar waar je niet bent. Ik snap zijn behoefte aan een vaste plek wel.
Maar misschien zoekt hij wel zijn grenzen en kan hij moeder en vader daarin betrekken. De ex/de moeder moet dus goed communiceren met de vader.
Mijn negenjarige wil al officieel niks doen. Ik ook niet. Maar ja ik wil wel eten, dan moet er iets gebeuren. Beter met zijn allen even iets doen dan. Bij hem helpt nog kiezen uit twee opties. Over drie jaar weet ik wat er hier werkt bij twaalfjarig.
Inderdaad het team gevoel. Dat zou fijn zijn. En dat zijn ouders op één lijn zitten.
Ik was na een paar maanden al klaar met latten, elke keer liggen je spullen die je nodig hebt daar waar je niet bent. Ik snap zijn behoefte aan een vaste plek wel.
woensdag 1 januari 2020 om 23:39
Ik snap niet waarom jij voor hem zorgt, en je vriend dat niet doet.
Volgende punt: wat is er mis met vragen: Luister lieverd, wij horen van jou dat je ons gemist hebt, maar horen ook dat je niet bij je vader wil zijn. Hoe komt dat?
En dan luisteren naar wat hij te zeggen heeft. Misschien kan zijn vader er wat mee.
Volgende punt: wat is er mis met vragen: Luister lieverd, wij horen van jou dat je ons gemist hebt, maar horen ook dat je niet bij je vader wil zijn. Hoe komt dat?
En dan luisteren naar wat hij te zeggen heeft. Misschien kan zijn vader er wat mee.
woensdag 1 januari 2020 om 23:41
Accepteer dat jullie slechts een logeer plek zijn. Dat is moeilijk weet ik uit ervaring. Zorg dat het leuk is en dat hij vertrouwen krijgt in jou en zijn papa. Als dat er is kun je aan de band werken.
Wel mogen er natuurlijk regels zijn. Vergeet alleen niet dat bonuskind product is van zijn opvoeding is van zijn eigen papa en mama. Moest hij "vroeger" ook dingen in huis doen? Zo niet is het heel lastig om dat er in te krijgen.
Ik ben geen voorstander van als jij mij helpt dan mag jij.....
Maar als dingen bij zijn moeder, waar hij het meeste is, wel zo werken ga je dat er echt niet uit krijgen.
Wat betreft het liegen. Zou dat een loyaliteitsconflict kunnen zijn?
Wel mogen er natuurlijk regels zijn. Vergeet alleen niet dat bonuskind product is van zijn opvoeding is van zijn eigen papa en mama. Moest hij "vroeger" ook dingen in huis doen? Zo niet is het heel lastig om dat er in te krijgen.
Ik ben geen voorstander van als jij mij helpt dan mag jij.....
Maar als dingen bij zijn moeder, waar hij het meeste is, wel zo werken ga je dat er echt niet uit krijgen.
Wat betreft het liegen. Zou dat een loyaliteitsconflict kunnen zijn?
woensdag 1 januari 2020 om 23:45
De opmerking “het is hier geen hotel” vind ik ook erg koud en naar gezegd trouwens. Ik krijg een vijandig gevoel ervan. Probeer je in te leven in zijn gevoel en wereld. Hij moet zijn vader delen met jou. Natuurlijk wil hij dat niet. Je ouders horen een team te zijn.. Maar een stiefmoeder zit daar niet bij. En een front vormen al helemaal niet. Elk kind wil de goedkeuring van zijn ouder. Ik heb zo’n gevoel dat het in deze situatie nog meer nodig is. Ik denk dat jij echt een stapje terug moet nemen. Laat vader en zoon vaker samen leuke dingen doen. Trek je een beetje terug. Misschien heeft zoon wel behoefte om te weten dat hij op 1 staat bij zijn vader. Ga niet elke strijd aan. Kritiek en steeds gesprekken voeren over zijn gedrag, dat zal hem ook pijn doen. Dat liegen doet hij niet zomaar om dwars te liggen. Steeds excuses moeten aanbieden geeft geen veilig gevoel van onvoorwaardelijke liefde.
woensdag 1 januari 2020 om 23:47
Dat doen ze dus al kennelijk. Het probleem is de ‘wij’ in die vraagstelling. Stiefmoeder is gewoon veel te veel aanwezig. Een kind met loyaliteit problemen gaat er ook geen eerlijk antwoord op geven, trouwens.MevrKakel schreef: ↑01-01-2020 23:39Ik snap niet waarom jij voor hem zorgt, en je vriend dat niet doet.
Volgende punt: wat is er mis met vragen: Luister lieverd, wij horen van jou dat je ons gemist hebt, maar horen ook dat je niet bij je vader wil zijn. Hoe komt dat?
En dan luisteren naar wat hij te zeggen heeft. Misschien kan zijn vader er wat mee.
woensdag 1 januari 2020 om 23:48
Ik zie heel veel mensen reageren dat TO zelf de tafel moet dekken. Sinds wanneer is een scheiding van ouders een excuus voor kinderen om geen simpele taken te hoeven uitvoeren en bij te dragen aan het gezin.
Taken zoals tafeldekken en de afwas horen bij het opvoeden. In een gezin waarbij de ouders nog bij elkaar zijn is dit ook normaal om te doen. Dus waarom niet als de ouders uit elkaar zijn.
Anders krijg je van die verwende kinderen die op hun 20e nog steeds niet weten hoe het moet.
Taken zoals tafeldekken en de afwas horen bij het opvoeden. In een gezin waarbij de ouders nog bij elkaar zijn is dit ook normaal om te doen. Dus waarom niet als de ouders uit elkaar zijn.
Anders krijg je van die verwende kinderen die op hun 20e nog steeds niet weten hoe het moet.
woensdag 1 januari 2020 om 23:49
Ik weet dat het stiefkind van een vriendin een tijd zijn (alcoholverslaafde, geen grenzen stellende) moeder verkoos boven om de week of zelf maar om het weekend naar papa en vriendin, maar een jaar later zit hij liever bij hun dan bij zijn moeder, terwijl zij best wat grenzen hebben. Wat tips die wellicht van nut zijn (en anders gewoon negeren, want de beste stuurlui staan aan wal):
1. maak het niet persoonlijk en vat het niet persoonlijk op(!);
2. wees duidelijk en consequent;
3. respecteer je eigen grenzen en zijn grenzen; en
4. houd vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt.
1. maak het niet persoonlijk en vat het niet persoonlijk op(!);
2. wees duidelijk en consequent;
3. respecteer je eigen grenzen en zijn grenzen; en
4. houd vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt.
woensdag 1 januari 2020 om 23:50
Daar heb je gelijk in. Dus vader zou het gesprek moeten voeren.
Een gesprek lijkt me wel de moeite waard, maar niet afgedwongen en dit hoeft ook niet gedeeld te worden met TO.
Vader kan met TO afspraken maken, en daarbinnen afspraken met zijn zoon. Of andersom. Wat vader wil.
Ik denk dat het wel belangrijk is voor zoon om zich gehoord te voelen. Vandaar een gesprek.
Ook al past het niet in het straatje van de boze stiefmoeder.
woensdag 1 januari 2020 om 23:53
Dit. Ik lees puberteit en loyaliteitsconflict.
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en zei ook altijd tegen de ouder waar ik was dat ik het daar leuk(er) vond dan bij de ander. Behalve als ik iets moest waar ik geen zin in had, dan dreigde ik bij de ander te gaan wonen.
woensdag 1 januari 2020 om 23:54
Ik heb duidelijk wat tekst gemist. Dit maakt het wel heel koud naar stiefzoon toe.Sjulia schreef: ↑01-01-2020 23:45De opmerking “het is hier geen hotel” vind ik ook erg koud en naar gezegd trouwens. Ik krijg een vijandig gevoel ervan. Probeer je in te leven in zijn gevoel en wereld. Hij moet zijn vader delen met jou. Natuurlijk wil hij dat niet. Je ouders horen een team te zijn.. Maar een stiefmoeder zit daar niet bij. En een front vormen al helemaal niet. Elk kind wil de goedkeuring van zijn ouder. Ik heb zo’n gevoel dat het in deze situatie nog meer nodig is. Ik denk dat jij echt een stapje terug moet nemen. Laat vader en zoon vaker samen leuke dingen doen. Trek je een beetje terug. Misschien heeft zoon wel behoefte om te weten dat hij op 1 staat bij zijn vader. Ga niet elke strijd aan. Kritiek en steeds gesprekken voeren over zijn gedrag, dat zal hem ook pijn doen. Dat liegen doet hij niet zomaar om dwars te liggen. Steeds excuses moeten aanbieden geeft geen veilig gevoel van onvoorwaardelijke liefde.
Dat lijkt mij niet wenselijk.
woensdag 1 januari 2020 om 23:54
Ja ik denk het ook. Ik denk ook dat zoon behoefte heeft aan alleen tijd met zijn vader. Een eigen team met hem te creëren, een eigen speciale band. Met inside jokes. Misschien gaat dat tafeldekken wel veel beter als er niet continu een strijd gaande is.MevrKakel schreef: ↑01-01-2020 23:50Daar heb je gelijk in. Dus vader zou het gesprek moeten voeren.
Een gesprek lijkt me wel de moeite waard, maar niet afgedwongen en dit hoeft ook niet gedeeld te worden met TO.
Vader kan met TO afspraken maken, en daarbinnen afspraken met zijn zoon. Of andersom. Wat vader wil.
Ik denk dat het wel belangrijk is voor zoon om zich gehoord te voelen. Vandaar een gesprek.
Ook al past het niet in het straatje van de boze stiefmoeder.
donderdag 2 januari 2020 om 00:23
Dat TO ‘zelf maar de tafel moet dekken’ zeg ik niet. Wel dat ze een eventuele weigering/koppige bui niet zo zwaar op moet nemen en dat ze er op het moment zelf wellicht beter aan doen er niet vol (als een front) in te gaan. Ik zou zeggen: pick your battles. Maak niet alles groot, niet elke chagrijnige opmerking is een goede reden voor een zwaar gesprek, terechtwijzing of een ruzie. Ja en dan dek je misschien een keer alleen de tafel. Betekent echt niet dat hij het nooit gaat leren.MevrKakel schreef: ↑01-01-2020 23:48Ik zie heel veel mensen reageren dat TO zelf de tafel moet dekken. Sinds wanneer is een scheiding van ouders een excuus voor kinderen om geen simpele taken te hoeven uitvoeren en bij te dragen aan het gezin.
Taken zoals tafeldekken en de afwas horen bij het opvoeden. In een gezin waarbij de ouders nog bij elkaar zijn is dit ook normaal om te doen. Dus waarom niet als de ouders uit elkaar zijn.
Anders krijg je van die verwende kinderen die op hun 20e nog steeds niet weten hoe het moet.
Daarbij krijg ik het idee dat stiefma zich best veel met de opvoeding bemoeit. “Vader staat aan haar kant”, maar het initiatief zou natuurlijk niet bij haar moeten liggen. En door de nick krijg ik ook nogal een slachtoffer-vibe.
