Tips gezocht 'onrustige' baby Geen OP

26-10-2020 00:20 131 berichten
X
moderatorviva wijzigde dit bericht op 10-12-2020 20:38
Reden: OP (grotendeels) verwijderd, maatregelen zijn genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Vivaforum
0.00% gewijzigd
Oja: het zou me fantastisch lijken als ze bij ons in bed kon slapen.
Heb al eerder gegoogled op veilig slapen maar kwam er niet uit. Ben erg bang om op haar te gaan liggen of dat ze uit bed valt.
S nachts voeden doe ik altijd op een stoel omdat ik bang ben in bed in slaap te vallen met haar.
Nu hoor ik over een bedhekje/bedrekje. Zijn er die hun baby op deze leeftijd bij zich lieten slapen en vooral: hoe deden jullie dat veilig?
Advies van CB was trouwens bij 1 maand om haar vanaf toen al te laten huilen. Dit niet naar aanleiding van een vraag van mijn kant, maar volgens haar bij voorbaat al om te voorkomen dat het een huilbaby zou worden aangezien het ons eerste kindje is.
Volgens haar moest ik mijn gevoel uitschakelen. Huilen van een baby zou niet erg zijn, het betekent niet perse dat ze verdrietig is of wat dan ook. Ik begrijp wat ze bedoelde, maar volgens mij is huilen altijd een hulpvraag!
Niet naar je omgeving luisteren hoor. Ik heb alles fout gedaan in de ogen van schoonmoeder. Kind was altijd bij mij, 24/7 vastgeplakt, vond ik heerlijk. Nu een jaar later wil kind absoluut niet bij mij zitten, ben blij dat we zoveel hebben geknuffeld in de eerste maanden. Het is een super vrolijk kind dat zichzelf de hele dag goed vermaakt. Wil ook niet meer bij mij in bed liggen. Komt een knuffel halen als het nodig is. Mijn theorie is nu: omdat ik er altijd ben geweest als het nodig was, is kind nu zo heerlijk zelfstandig en vraagt nooit negatieve aandacht. Ik geef nog steeds alle aandacht wanneer het even nodig is, bijvoorbeeld bij vermoeidheid of ziekzijn.

Soms ineens moeite met in slaap vallen, dan blijf ik erbij. Met een dag of 2-3 is het dan ineens niet meer nodig, en blijkt er ineens een nieuw tandje door te zijn ofzo.

Het wordt echt makkelijker. Als jouw dochter straks kan rollen, wordt de wereld al stukken interessanter.
Alle reacties Link kopieren
Anemoom het is nou eenmaal nog steeds taboe om te zeggen dat je het allemaal af en toe helemaal niet zo tof vind met een baby.

Met mij gaat het nog niet zo goed mentaal maar ben daar in mijn omgeving heel open over. Dan hoor je van meerdere dat het echt niet altijd rozengeur en maneschijn is.
Ik kan dat nu wel loslaten maar dacht eerst ook tijd maar, zie je wel bij die ander gaat altijd alles gewoon goed.

Verder je gevoel volgen en niet wat de boekjes schrijven.
Ik heb helaas ook geen kinderen die zich braaf aan eten,slapen,spelen,slapen repeat houden.
Tralalalala
Alle reacties Link kopieren
Anemoonn schreef:
26-10-2020 08:57
Advies van CB was trouwens bij 1 maand om haar vanaf toen al te laten huilen. Dit niet naar aanleiding van een vraag van mijn kant, maar volgens haar bij voorbaat al om te voorkomen dat het een huilbaby zou worden aangezien het ons eerste kindje is.
Volgens haar moest ik mijn gevoel uitschakelen. Huilen van een baby zou niet erg zijn, het betekent niet perse dat ze verdrietig is of wat dan ook. Ik begrijp wat ze bedoelde, maar volgens mij is huilen altijd een hulpvraag!
Wat een slecht advies van het consultatiebureau zeg! Nog los van hoe je tegenover wel/ niet laten huilen staat, je gaat en kind toch niet bij voorbaat laten huilen om te voorkomen dat het een huilbaby wordt? Nogal een tegenstrijdigheid ook trouwens. Huilen is altijd een signaal, en baby heeft namelijk weinig anders. Het is niet alsof die daar gaat liggen huilen omdat hij het leuk vindt ofzo. Iedereen heeft er zijn eigen ideeën en gevoelens bij, maar als jij je kind niet wil laten huilen, dan doe je dat niet. Ook als je later je kind zou willen leren zelf in slaap te vallen/in eigen bed willen laten slapen zijn er methodes waarbij je je kind niet laat huilen. En je gevoel uitschakelen? Waarom in hemelsnaam? Je gevoel is juist belangrijk! Ik kan er echt niet over uit wat een onzin deze medewerker heeft lopen verkondigen.

Over samen slapen: wij hadden een cosleeper tegen het bed aan. Als ik dochter wilde voeden hoefde ik alleen maar het hekje omlaag te doen, beetje op te schuiven en ik kon blijven liggen (op mijn zij). Kind klaar, een beetje terug schuiven, hekje dicht, iedereen veilig in bed. Was een laag hekje, dus bij onrust kon ik ook makkelijk en hand op haar buikje leggen bv. Ik vond een hele en veilig idee, zodat ik zeker wist dat ik niet op haar kon rollen of de deken over haar hem kon vallen.
Anemoonn schreef:
26-10-2020 08:54
Oja: het zou me fantastisch lijken als ze bij ons in bed kon slapen.
Heb al eerder gegoogled op veilig slapen maar kwam er niet uit. Ben erg bang om op haar te gaan liggen of dat ze uit bed valt.
S nachts voeden doe ik altijd op een stoel omdat ik bang ben in bed in slaap te vallen met haar.
Nu hoor ik over een bedhekje/bedrekje. Zijn er die hun baby op deze leeftijd bij zich lieten slapen en vooral: hoe deden jullie dat veilig?
Ik lag in het midden. Baby rechts van mij. Baby in een slaapzakje, ik onder een deken. Baby lag met hoofdje boven mijn kussen. Ik sliep dan op mijn rechterzij op het puntje van mijn kussen. Zo kon baby niet onder deken of in mijn kussen komen. 1x omgedraaid richting mijn linkerzij, ging baby gelijk in protest. Wij hebben een bed van 180, dus baby had een eigen stuk bed.
Soms stuurde ik man naar de logeerkamer, niet zo gezellig, maar dan hadden wij wel meer ruimte. En dan sliep man de hele nacht goed en was in ieder geval 1 van ons uitgerust.
En bedhekje zodat baby niet uit bed kon vallen. Hoewel baby altijd naar mij toe wist te kruipen in de nacht :-)
Alle reacties Link kopieren
Je merkt het al: elke baby is anders, elke ouder is anders. Met als gevolg dat je een hele berg tips krijgt die elkaar soms ook nog eens tegenspreken.

Wat vind jij belangrijk? Als je dat weet, dan zijn keuzes rondom slapen en drinken veel makkelijker te maken.

En ja, dat is soms lastig met de omgeving en wat ‘hoort’. En ook als je met volle overtuiging een manier kiest is het gewoon zwaar. En dat mag. Maar het is stukken makkelijker als dat wat je doet past bij wat je vindt en voelt.

Hier nu een kleuter en een baby en bij de tweede was het zoveel makkelijker, terwijl hij echt een onrustige baby was tot een maand of 6.

Hoe dit voor mij opging? Slaap is heilig, tot 5 maanden heeft hij in de nacht tegen me aan geslapen, al dan niet met de borst als open bar. Overdag en tot de late avond eigenlijk alleen maar op een van ons. En o wee als je geluid maakte, dan was hij wakker.

Maar vanaf een maand of 6 werd het anders. Sindsdien wordt hij alleen maar onrustig bij ons. Je legt hem in bed, het is hooguit een krijs en wat gemopper en hij gaat slapen. Als hij wakker wordt wacht ik altijd even of hij weer gaat slapen. Bij de eerste stond ik er bij elke kik bij. Laten huilen doen we niet, maar even huilen mag best. Afhankelijk van hoe het klinkt langer of korter.

En in de nacht wil ik dat er minstens 4 uur tussen de voedingen zit. Anders gaat man troosten.

Kwam ik ergens aan toe de eerste maanden? Nee. En als ik handen vrij had, ging de aandacht uit naar de oudste.

Nu komt de fase van verlatingsangst. Ik veer mee, weet dat het over gaat.

Het komt echt goed, volg wat jij voelt en goed vindt (ook als dat wel laten huilen is)

Voor mij was het boek ‘het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen’ een extra bevestiging van wat ik vond en voelde.

Succes!
Alle reacties Link kopieren
Hoeveel dutjes doet ze en hoe lang?

Ik heb veel aan het boek van Willekes: Slaap! Zijn ook tips zonder laten huilen

Is nog wat uitgebreider dan het boek over droomritme van Lampe.

Wat een slecht advies van het cb zeg! Ik heb mijn onrustige baby ook nooit laten huilen. Het is het enige signaal wat ze hebben waarmee ze kunnen vertellen dat ze zich onprettig voelen.
Alle reacties Link kopieren
Anemoonn schreef:
26-10-2020 08:54
Oja: het zou me fantastisch lijken als ze bij ons in bed kon slapen.
Heb al eerder gegoogled op veilig slapen maar kwam er niet uit. Ben erg bang om op haar te gaan liggen of dat ze uit bed valt.
S nachts voeden doe ik altijd op een stoel omdat ik bang ben in bed in slaap te vallen met haar.
Nu hoor ik over een bedhekje/bedrekje. Zijn er die hun baby op deze leeftijd bij zich lieten slapen en vooral: hoe deden jullie dat veilig?
Ik heb een co-sleeper (waar ze zelfs als pasgeboren baby niet in wou), maar dan kon ze in ieder geval niet uit bed rollen. Mijn hoofdkussen wat meer naar het midden zodat ik op het puntje kon liggen en we slapen dus met dekens. Jongste is 16 maanden en zo slapen we nu nog. Sinds kort met de oudste er ook bij want die heeft iets gekeken waar hij bang voor is :O
Klinkt inderdaad als een gewone baby. Je moet er wel rekening mee houden dat het huishouden doen nooit meer zo zal gaan als vroeger en dat je prioriteiten echt bij de baby en jezelf liggen.

Daarnaast valt het me op dat je zegt alleen de basis wil doen qua huishouden, maar vervolgens schrijf je alsnog een hele waslijst aan taken op. Strijken bijvoorbeeld, is dat echt nodig? Ook schrijf je dat je man 'helpt', maar ik neem aan dat hij gewoon, net zoals jij, doet wat er gedaan moet worden?

En ohja, niet trappen in verhalen over borstvoeding die eruit ziet als suikerwater, dat is slecht advies uit de jaren '60/70 ofzo...
En gebruik een cosleeper inderdaad, en ga bijvoorbeeld half rechtop zitten tegen je hoofdeinde als je bang bent om in slaap te vallen tijdens het voeden. Laat je man in het weekend opstaan met baby zodat jij nog even een gat in de dag kan slapen en ga overdag ook ff liggen als de baby slaapt. Het komt goed, echt waar.
Alle reacties Link kopieren
Ik zag trouwens op Facebook een hack voorbij komen van een moeder met hetzelfde probleem en die blies zo'n gele huishoudhandschoen op, steekje erom en legde het tegen haar baby aan. Bij haar werkte het.
Alle reacties Link kopieren
CHL schreef:
26-10-2020 11:43
Ik zag trouwens op Facebook een hack voorbij komen van een moeder met hetzelfde probleem en die blies zo'n gele huishoudhandschoen op, steekje erom en legde het tegen haar baby aan. Bij haar werkte het.
Ja, die zag ik ook! Ik onthoud hem voor als nummer twee geboren is :-)
Maisnon3 schreef:
26-10-2020 09:10
Wat een slecht advies van het consultatiebureau zeg! Nog los van hoe je tegenover wel/ niet laten huilen staat, je gaat en kind toch niet bij voorbaat laten huilen om te voorkomen dat het een huilbaby wordt? Nogal een tegenstrijdigheid ook trouwens. Huilen is altijd een signaal, en baby heeft namelijk weinig anders. Het is niet alsof die daar gaat liggen huilen omdat hij het leuk vindt ofzo. Iedereen heeft er zijn eigen ideeën en gevoelens bij, maar als jij je kind niet wil laten huilen, dan doe je dat niet. Ook als je later je kind zou willen leren zelf in slaap te vallen/in eigen bed willen laten slapen zijn er methodes waarbij je je kind niet laat huilen. En je gevoel uitschakelen? Waarom in hemelsnaam? Je gevoel is juist belangrijk! Ik kan er echt niet over uit wat een onzin deze medewerker heeft lopen verkondigen.

Over samen slapen: wij hadden een cosleeper tegen het bed aan. Als ik dochter wilde voeden hoefde ik alleen maar het hekje omlaag te doen, beetje op te schuiven en ik kon blijven liggen (op mijn zij). Kind klaar, een beetje terug schuiven, hekje dicht, iedereen veilig in bed. Was een laag hekje, dus bij onrust kon ik ook makkelijk en hand op haar buikje leggen bv. Ik vond een hele en veilig idee, zodat ik zeker wist dat ik niet op haar kon rollen of de deken over haar hem kon vallen.
Volgens de arts worden 1e kindjes vaak huibaby's omdat ze meer aandacht krijgen dan bijvoorbeeld een 2e of 3e kindje. Wanneer ze meteen aandacht krijgen als ze huilen, worden het algauw huilbaby's, aldus haar (dat is dan aangeleerd). Daarom het advies om dit te voorkomen door vanaf het begin niet meteen te reageren op het huilen.
En volgens haar moest ik daarbij m'n gevoel negeren omdat dit niet zou kloppen: huilen is niet zielig.
Ik heb het 1 dag geprobeerd, maar was er toen helemaal klaar mee! Het past niet bij mij: niet op rationele en niet op gevoelsbasis.
Als ik ergens zeker van ben is dat ik dit niet wil. Hier zeker van zijn, helpt mij. Ik heb er een goed gevoel over dat ze in de achterliggende maanden nooit heeft hoeven huilen zonder dat papa of mama meteen kwam.
Alleen zoek ik nu manieren om het wat makkelijker te maken voor mezelf...
Brucedehond schreef:
26-10-2020 11:30
En gebruik een cosleeper inderdaad, en ga bijvoorbeeld half rechtop zitten tegen je hoofdeinde als je bang bent om in slaap te vallen tijdens het voeden. Laat je man in het weekend opstaan met baby zodat jij nog even een gat in de dag kan slapen en ga overdag ook ff liggen als de baby slaapt. Het komt goed, echt waar.
Cosleeper ga ik onderzoeken!
Al was het maar voor overdag, zodat we ook met z'n tweeën of drieën tegelijk kunnen slapen :)
Dropdrop schreef:
26-10-2020 10:03
Hoeveel dutjes doet ze en hoe lang?

Ik heb veel aan het boek van Willekes: Slaap! Zijn ook tips zonder laten huilen

Is nog wat uitgebreider dan het boek over droomritme van Lampe.

Wat een slecht advies van het cb zeg! Ik heb mijn onrustige baby ook nooit laten huilen. Het is het enige signaal wat ze hebben waarmee ze kunnen vertellen dat ze zich onprettig voelen.
Hoeveel dutjes ze doet, is erg wisselend. Naar mijn idee slaapt ze best veel, maar elders werd ook gesuggereerd dat ze misschien toch oververmoeid is, dus de moeite waard om dit te onderzoeken.
CHL schreef:
26-10-2020 11:43
Ik zag trouwens op Facebook een hack voorbij komen van een moeder met hetzelfde probleem en die blies zo'n gele huishoudhandschoen op, steekje erom en legde het tegen haar baby aan. Bij haar werkte het.
Deze begrijp ik niet helemaal? Is om baby gevoel van mama's hand te geven of begrijp ik het dan helemaal verkeerd?
Alle reacties Link kopieren
Anemoonn schreef:
26-10-2020 08:54
Oja: het zou me fantastisch lijken als ze bij ons in bed kon slapen.
Heb al eerder gegoogled op veilig slapen maar kwam er niet uit. Ben erg bang om op haar te gaan liggen of dat ze uit bed valt.
S nachts voeden doe ik altijd op een stoel omdat ik bang ben in bed in slaap te vallen met haar.
Nu hoor ik over een bedhekje/bedrekje. Zijn er die hun baby op deze leeftijd bij zich lieten slapen en vooral: hoe deden jullie dat veilig?
Oudste sliep in de cosleeper die stond tegen ons bed aan. Jongste wilde niet in de cosleeper. Die sliep bij mij in bed en partner sliep boven in het logeerbed. ( niet om die reden maar hij had kinkhoest). Dat gaf ons wel lekker veel ruimte. Later sliep hij gewoon tussen ons in. Ik sliep op mijn zij met knieen opgetrokken. Kind sliep tegen mij aan tussen mijn knieen en gezicht zeg maar. Ik sliep in een vest met deken teruggeslagen Zodat hij er niet onder kon. Dit vond ik ideaal met voeden. Ik hoefde er niet uit, alleen vest omhoog en kind draaide zn bolletje naar mijn borst en go. Ik viel op een gegeven moment zelf weer in slaap tijdens voeden en kind liet los als hij klaar was en sliep weer door. Er waren vele nachten dat hij wilde drinken of sabbelen omdat hij een groeispurtje had Zowel fysiek als mentaal en dan was het drinken aan de borst ook troost. Soms elk uur. Dan was dit zo fijn. Ipv elke keer eruit, naar zn kamertje en dan in die stoel te moeten zitten.
Je moet doen waar jij je goed bij voelt maar samen slapen is eigenlijk heel natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Anemoonn schreef:
26-10-2020 13:06
Volgens de arts worden 1e kindjes vaak huibaby's omdat ze meer aandacht krijgen dan bijvoorbeeld een 2e of 3e kindje. Wanneer ze meteen aandacht krijgen als ze huilen, worden het algauw huilbaby's, aldus haar (dat is dan aangeleerd). Daarom het advies om dit te voorkomen door vanaf het begin niet meteen te reageren op het huilen.
En volgens haar moest ik daarbij m'n gevoel negeren omdat dit niet zou kloppen: huilen is niet zielig.
Ik heb het 1 dag geprobeerd, maar was er toen helemaal klaar mee! Het past niet bij mij: niet op rationele en niet op gevoelsbasis.
Als ik ergens zeker van ben is dat ik dit niet wil. Hier zeker van zijn, helpt mij. Ik heb er een goed gevoel over dat ze in de achterliggende maanden nooit heeft hoeven huilen zonder dat papa of mama meteen kwam.
Alleen zoek ik nu manieren om het wat makkelijker te maken voor mezelf...
Ik ben geen arts laat ik dat voorop stellen. Maar voor mij VOELT bovenstaande echt als nonsens!
Staat zo haaks op wat mijn natuur en instinct me ingeeft. Ik ben meer van het volgen van de behoeften van het kind.

Maargoed iedereen doet wat hij/zij denkt dat goed is.
Anemoonn schreef:
26-10-2020 13:08
Cosleeper ga ik onderzoeken!
Al was het maar voor overdag, zodat we ook met z'n tweeën of drieën tegelijk kunnen slapen :)
Praktische tip: wij hebben een IKEA Gulliver ledikant met één open zijkant en een extra dwarsbalk met spanbanden aan ons bed gebonden als cosleeper. Open zijkant tegen ons bed zeg maar.
Wij hadden een boxpring dus ook de pootjes wat verhoogd. Stuk schuimrubber aan de kant van de "tralies" zodat je matrasje tegen jouw matras aan kan schuiven en voila.
Ideaal en ze kunnen er langer in slapen omdat het ledikantformaat is.

Er zijn ook gewoon cosleepers te koop als je dat te veel gedoe vindt hoor.
Onze kinderen hebben er in ieder geval tot een jaar of één in geslapen als wij er ook lagen. Heel relaxt en iedereen sliep meer. Ze konden zichzelf op een gegeven moment wel aanleggen :mrgreen:

En verder: het wordt langzaam beter en je kind wordt er alleen maar beter van als je op haar behoeften reageert.

En stel nou he, dat ze iets geleerd heeft waarvan je later denkt: hm toch niet handig. Dan is één of twee jaar oud jong genoeg om dat weer af te leren. Dus wees daar niet te bang voor. Jij kan toch ook iets afleren?
Het gaat erom zoals je zelf al zegt dat je het jezelf even makkelijk maakt.
Bij vier maanden zit trouwens nog een slaapregressie. Dus dat zou het ook kunnen zijn.

Mijn kinderen gingen pas na vier a zes maanden enig ritme vertonen en ook beter slapen en langer tussen de voedingen laten. Dus het kan nog komen. En het komt ook echt nog wel. Als ze 18 is doet ze dit niet meer ;-D
Hang in there :hug:
Alle reacties Link kopieren
Anemoonn schreef:
26-10-2020 13:10
Deze begrijp ik niet helemaal? Is om baby gevoel van mama's hand te geven of begrijp ik het dan helemaal verkeerd?
Ja inderdaad. En dan de "vingers" op het buikje zeg maar.
Alle reacties Link kopieren
Bloemetjefresia schreef:
26-10-2020 13:15
Ik ben geen arts laat ik dat voorop stellen. Maar voor mij VOELT bovenstaande echt als nonsens!
Staat zo haaks op wat mijn natuur en instinct me ingeeft. Ik ben meer van het volgen van de behoeften van het kind.

Maargoed iedereen doet wat hij/zij denkt dat goed is.
Ik ben geen arts, wel pedagoog. En dit is echt onzin. Kinderen worden geen huilbaby's doordat je ze aandacht geeft of troost als ze huilen. Er lijkt hier geen sprake van een huilbaby (gelukkig!), maar bij een huilbaby is er vrijwel nooit een officiële medische oorzaak. Wel is er vaak sprake van een snel overprikkelde baby.
Wat ze misschien bedoelde (maar dan wel erg krom verwoordde), is dat sommige baby's baat lijken te hebben bij het even jammeren/huilen voor ze in slaap vallen. Het lijkt erop dat ze hiermee prikkels verwerken. Maar dit geldt zeker niet voor ieder kind, en is ook zeker niet noodzakelijk om dus maar te laten gebeuren. Ook is het voor sommige kinderen moeilijker om zelf in slaap te leren vallen als ouders meteen bij het eerste kikje op de kamer staan om te troosten. Maar zelf in slaap leren vallen is natuurlijk kul bij een kind van een maand oud. Tuurlijk, sommige baby's kunnen dit al (of nog), maar het is echt geen enkel probleem om je kind te helpen, door troosten, voeden, wiegen, e.d.
Zoals een ander eerder al schreef: je kan een baby van onder de zes maanden echt nog niet verwennen. Soms wel gewennen. Maar dat is natuurlijk helemaal niet per so erg. Als iets nu werkt, voor ouders en kind, dan is dat mooi. En als het later niet meer werkt, of tegen werkt, dan doe je even moeite om iets af te leren en iets anders aan te leren.

Bottomline is dat het bij ieder kind opnieuw een zoektocht is van wat past bij het kind, bij de ouders en bij de combinatie van die twee. Zolang je je er zelf goed bij voelt en het voor je kind lijkt te werken, is het prima!
Alle reacties Link kopieren
captain_hindsight schreef:
26-10-2020 13:24

En stel nou he, dat ze iets geleerd heeft waarvan je later denkt: hm toch niet handig. Dan is één of twee jaar oud jong genoeg om dat weer af te leren. Dus wees daar niet te bang voor. Jij kan toch ook iets afleren?
Het gaat erom zoals je zelf al zegt dat je het jezelf even makkelijk maakt.
En als ze 1 a 2 zijn begrijpen ze ook een beetje wat je tegen ze zegt. Dat scheelt echt zoveel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven