Kinderen
alle pijlers
tweede kind twijfel
woensdag 11 juli 2018 16:20
Mijn man wil erg graag een tweede kind maar ik twijfel (al zeker een jaar ondertussen) of ik dat wel wil. De voors en tegens lees ik op verschillende plekken en ik kan er zelf een heleboel bedenken, maar ik kom er niet uit. De laatste twee dagen rammelt er iets, maar tegelijkertijd ben ik niet zo snel onder de indruk van hormonen en hecht ik veel waarde aan mijn ratio.
Wat houdt me tegen:
- hele zware bevalling gehad
- erg lang herstel
- ik vind het opvoeden van één kind soms al zwaar
- ik ben eerder zwanger geworden via een fertiliteitstraject en heb drie jaar moeten wachten, dat kan vanwege mijn leeftijd nu niet meer (ik wil liever niet boven de 40 jaar zwanger worden).
Wat heeft voor jullie de doorslag gegeven om wél of níet te kiezen voor een kind?
Voor de loll
een poll
Wat houdt me tegen:
- hele zware bevalling gehad
- erg lang herstel
- ik vind het opvoeden van één kind soms al zwaar
- ik ben eerder zwanger geworden via een fertiliteitstraject en heb drie jaar moeten wachten, dat kan vanwege mijn leeftijd nu niet meer (ik wil liever niet boven de 40 jaar zwanger worden).
Wat heeft voor jullie de doorslag gegeven om wél of níet te kiezen voor een kind?
Voor de loll
een poll
woensdag 11 juli 2018 23:31
En bij 5 kinderen vind je het zielig want dan krijgen ze niet genoeg persoonlijke aandacht? Want dat is een andere kant he, als je op de mensen af moet gaan is 1 te weinig, 3 teveel , of je moet er 2 van hetzelfde geslacht hebben, dan moet je nog een keer proberen.
Zoon van een vriendin vond het heerlijk om bij neefjes te logeren, maar was ook altijd weer blij als hij weer thuis was want: Die maken altijd ruzie. Je kunt overal vaak evenveel voor als tegens bedenken, maar het is aan jou wat het zwaarst weegt.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 11 juli 2018 23:33
Oh zo lastig JS. Ik ken je gevoel maar ben de afgelopen weken juist weer gaan rammelen en mijn zoon is natuurlijk nog een stuk jonger. Niet dat ik haast heb, voorlopig nog niet, maar tzt wel.
Voor jou lastig omdat je die tijd niet hebt.
Hier was het trouwens serieus een hormonending want een week na het stoppen met de bv ratelde het weer lekker door daarbinnen
Voor jou lastig omdat je die tijd niet hebt.
Hier was het trouwens serieus een hormonending want een week na het stoppen met de bv ratelde het weer lekker door daarbinnen
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 12 juli 2018 06:31
Ik zag zelf qua drukte ook best op tegen een tweede. Maar uiteindelijk werd onze tweede pas geboren toen de eerste allang op school zat. Dus die drukte viel wel mee.JonathanStrange schreef: ↑11-07-2018 20:47South, wat een goede, maar ook pijnlijke vragen. Ik merk inderdaad dat ik erg teleurgesteld ben geraakt in mijn lichaam. Zwanger worden was erg moeilijk, zwanger zijn was moeizaam, bevalling erg lastig en herstel zwaar.
Maar ik zie ook op tegen de drukte, dat geef ik zeker toe.
Wij deden dus lang over die tweede en ik kreeg ook twee miskramen. Ook dat leverde voor mij op dat ik weinig veryrouwen meer had in mijn lijf. En alleen al dat maakt dat ik geen derde zou willen. Ik zou er in ieder geval nooit meer zo bewust mee bezig willen zijn en dus de teleurstellingen weer moeten verwerken.
Nu kreeg mijn man een burnout vlak na de geboorte van onze tweede, dus dat is al reden genoeg om het bij twee te houden voor ons.
donderdag 12 juli 2018 07:02
Amen!Lunar schreef: ↑11-07-2018 23:22Ik word er juist triest van dat ik, man en mijn enige kind kennelijk soms op deze manier bekeken worden als we op vakantie zijn. Ik lees dit vaker namelijk.
Wij hebben heel veel lol met z'n drieën, bakken met liefde voor elkaar, en ik kan je verzekeren: mijn kind is absoluut niet eenzaam of zielig.
Wat een sneuneuzen-opmerking, triest worden bij het zien van een gezin op vakantie met 1 kind...
Hier ook 1 kind, omdat ik niet nog eens wil en durf. Zwangerschap en bevalling gingen prima, maar daarna een zware pnd gehad en de eerste 1,5 jaar waren gewoon een drama met niet slapen, depressie, vermoeidheid. Ik voelde me echt vreselijk. En dat wil ik voor geen goud nogmaals meemaken. En ik wil onze dochter dat ook niet mee laten maken, een moeder die er zo aan toe is. Bovendien ben ik nu ook gewoon blij met wat ik heb en was ik ook bang dat te verstoren. Bang voor continu ruziënde kinderen, bang dat we misschien een gehandicapt kind kregen met alle zorgen, bang voor een moeilijker kind (dochter is qua opvoeding echt een voorbeeldkind, zo makkelijk en meegaand), gewoon bang om het fijne gezin dat we nu hebben overhoop te gooien voor het onbekende. Dat durfde ik gewoon niet aan, ik weet wat ik heb en weet niet wat ik ervoor terug zou krijgen. Je weet tenslotte nooit hoe het gaat met 4en.Mijn man wilde heel graag een tweede, maar is er dus nooit gekomen. Dochter is nu 6,5 en we hebben ontzettend veel lol met elkaar! Dochter komt niks tekort en op vakantie gaan we naar plekken waar ze vriendinnetjes kan vinden en het voor haar erg leuk is. We zijn ook beide gek op pretparken en dat geven we door aan dochter
ze komt niets tekort in ieder geval.Ik lees in je berichten niet echt dat jij zelf graag een tweede wil. Je wil het voor je kind en voor je man. Maar als jij zelf niet wil, zou ik het niet doen.
donderdag 12 juli 2018 09:36
Ik begrijp je tijdsdruk. Heb je al een voor- en tegenlijstje gemaakt voor jezelf? En kijkend naar de lijstjes: welke weegt zwaarder voor je? Wellicht samen met man doen?
De mijne is 3 maanden en ik begrijp het heeeel goed dat mensen bewust voor 1 kind kiezen. Over 9 maanden is het anders mbt de ontwikkeling en gaan we hier het gesprek aan of we voor een 2e gaan. Ben benieuwd hoe we er in zitten... beide neigen nu naar een 2e voor kind nr1 aangezien ze de enige nakomeling zal zijn aan beide kanten van de familie. Maar weer die babytijd...pffff
De mijne is 3 maanden en ik begrijp het heeeel goed dat mensen bewust voor 1 kind kiezen. Over 9 maanden is het anders mbt de ontwikkeling en gaan we hier het gesprek aan of we voor een 2e gaan. Ben benieuwd hoe we er in zitten... beide neigen nu naar een 2e voor kind nr1 aangezien ze de enige nakomeling zal zijn aan beide kanten van de familie. Maar weer die babytijd...pffff
Een baksteen is nooit alleen
donderdag 12 juli 2018 10:16
Mijn dochter is 8 maanden nu en ik zie mezelf helemaal niet voor me met meerdere kinderen. Ik ben zelf enig kind. Mijn man niet, maar die heeft geen contact meer met zijn beide broers en bovendien ook een matige band met zijn ouders door diezelfde broers. Ik heb nooit een broer of zus gemist, nog steeds niet. Met mijn ouders heb ik een heel goede band. Ik heb me nooit eenzaam gevoeld, maar mijn ouders hebben dan ook altijd hun best gedaan om mijn sociale contacten te stimuleren. Toen ik wat kleiner was gingen we vaak met vrienden van mijn ouders, met kinderen, op vakantie. En toen ik ouder was ging er eigenlijk altijd wel een vriendinnetje mee. Dan mocht ik twee keer op vakantie, want ik mocht dan ook met haar en haar ouders mee kamperen.
Vreemd genoeg maak juist ik me nu zorgen over of het voor mijn dochter wel leuk is om enig kind te blijven. Het is natuurlijk nog erg vroeg om me daar mee bezig te houden, maar het zeurt af en toe wel. Denk vooral omdat ik zélf (en overigens ook mijn vriend) nul behoefte heb aan een tweede kind. Het doet me daarom erg goed om hier te lezen dat er dus ook gezinnen zijn die het met z'n drietjes heel erg naar hun zin hebben.
Vreemd genoeg maak juist ik me nu zorgen over of het voor mijn dochter wel leuk is om enig kind te blijven. Het is natuurlijk nog erg vroeg om me daar mee bezig te houden, maar het zeurt af en toe wel. Denk vooral omdat ik zélf (en overigens ook mijn vriend) nul behoefte heb aan een tweede kind. Het doet me daarom erg goed om hier te lezen dat er dus ook gezinnen zijn die het met z'n drietjes heel erg naar hun zin hebben.
donderdag 12 juli 2018 10:22
Dit vind ik echt een kulreden. Je zet geen kind op de wereld om maar een broertje/zusje te geven aan de oudste. Je moet het zelf willen en dat zou de voornaamste reden moeten zijn. Niet omdat de oudste anders alleen is en jullie dat zielig vinden.Ananee schreef: ↑12-07-2018 09:36Ik begrijp je tijdsdruk. Heb je al een voor- en tegenlijstje gemaakt voor jezelf? En kijkend naar de lijstjes: welke weegt zwaarder voor je? Wellicht samen met man doen?
De mijne is 3 maanden en ik begrijp het heeeel goed dat mensen bewust voor 1 kind kiezen. Over 9 maanden is het anders mbt de ontwikkeling en gaan we hier het gesprek aan of we voor een 2e gaan. Ben benieuwd hoe we er in zitten... beide neigen nu naar een 2e voor kind nr1 aangezien ze de enige nakomeling zal zijn aan beide kanten van de familie. Maar weer die babytijd...pffff
donderdag 12 juli 2018 10:47
Je weet door je eerste kind dat het niet vanzelfsprekend is om zwanger te raken. Zou dat ook een achterliggende reden voor je huidige getwijfel kunnen zijn: dat je bang bent dat je straks besluit om ervoor te gaan, en dat het dan niet lukt? Dat je nu denkt: als ik zelf beslis om niet voor een tweede te gaan, dan kan ik ook niet teleurgesteld worden?
donderdag 12 juli 2018 11:02
Het raakt mij echt enorm als mensen zeggen dat één kind zielig is. Een tweede kind 'nemen' omdat het anders zielig is voor het eerste, doet mij denken aan de aanschaf van een gezelschapsdier.
Mijns inziens zijn er genoeg manieren om het je kind naar de zin te maken, en is een broertje of zusje niet direct noodzakelijk.
Mijns inziens zijn er genoeg manieren om het je kind naar de zin te maken, en is een broertje of zusje niet direct noodzakelijk.
anoniem_63ff409a1944d wijzigde dit bericht op 12-07-2018 12:28
Reden: Opmerking werd anders opgevat dan bedoeld, en kan daarom mogelijk kwetsend zijn.
Reden: Opmerking werd anders opgevat dan bedoeld, en kan daarom mogelijk kwetsend zijn.
25.75% gewijzigd
donderdag 12 juli 2018 11:02
De belangrijkste reden voor mij was dat ik verlangde naar nog een kind, en één kind niet compleet voelde.
De opmerking over een gezin op vakantie met één kind triest vinden is pas triest. Heb je wel eens verder dan Nederland gekeken? Een kind dat met twee liefdevolle ouders vakantie aan het vieren is, die is alles behalve triest. Waarom zou je ouders van één kind zo’n rotgevoel willen geven, ze het idee geven alsof ze hun kind tekort doen door niet nog een kind te baren.
De opmerking over een gezin op vakantie met één kind triest vinden is pas triest. Heb je wel eens verder dan Nederland gekeken? Een kind dat met twee liefdevolle ouders vakantie aan het vieren is, die is alles behalve triest. Waarom zou je ouders van één kind zo’n rotgevoel willen geven, ze het idee geven alsof ze hun kind tekort doen door niet nog een kind te baren.
donderdag 12 juli 2018 11:08
Sterkte met je beslissing. Begrijp je twijfel. Ook hier 1 kind en ervaar de opmerkingen over één kind als naar en kortzichtig. Zeker omdat je met deze uitspraken mensen enorm kunt kwetsen omdat je niet weet wat de achtergrond is... Eigenlijk zijn deze mensen zielig omdat ze met dit soort uitspraken ook nog moeten gaan opvoeden, wat geef je mee..?
donderdag 12 juli 2018 11:45
Ik krijg er een triest gevoel van, omdat ik zelf wel met een broer/zus ben opgegroeid en dan ook nog met nichtjes en neefjes dichtbij in dezelfde leeftijd. Dit is voor mij zo waardevol dat ik het mijn kind ook gun.
Nu te kunnen terugkijken op onze jeugd en herinneringen op te kunnen halen, dat is zo fijn, zo rijk. Dat kun je niet met een vakantievriendje van 20 jaar terug. Daarmee is de band ook totaal anders.
En ook later. Dat ik nu tante mag zijn voor de kinderen van mijn siblings en andersom en die ervaring van de andere kant te kunnen delen.
Zoveel redenen om mijn kind dat ook te gunnen. Voor de ouders is het inderdaad geen probleem, die genieten vast ook wel van dat ene kind, maar voor het kind zelf vind ik het wel zielig ja, omdat kinderen het toch meestal fijn vinden om met elkaar te spelen en niet altijd bij de volwassenen te zitten (op een enkele uitzondering na).
Nu te kunnen terugkijken op onze jeugd en herinneringen op te kunnen halen, dat is zo fijn, zo rijk. Dat kun je niet met een vakantievriendje van 20 jaar terug. Daarmee is de band ook totaal anders.
En ook later. Dat ik nu tante mag zijn voor de kinderen van mijn siblings en andersom en die ervaring van de andere kant te kunnen delen.
Zoveel redenen om mijn kind dat ook te gunnen. Voor de ouders is het inderdaad geen probleem, die genieten vast ook wel van dat ene kind, maar voor het kind zelf vind ik het wel zielig ja, omdat kinderen het toch meestal fijn vinden om met elkaar te spelen en niet altijd bij de volwassenen te zitten (op een enkele uitzondering na).
donderdag 12 juli 2018 11:48
Vooral de gevoelens van kinderen niet serieus nemen, want ze zijn zo lekker flexibelJackyBee schreef: ↑12-07-2018 11:02Het raakt mij echt enorm als mensen zeggen dat één kind zielig is. Een tweede kind 'nemen' omdat het anders zielig is voor het eerste, doet mij denken aan de aanschaf van een gezelschapsdier.
Mijns inziens zijn er genoeg manieren om het je kind naar de zin te maken, en is een broertje of zusje niet direct noodzakelijk. Daarbij is het raadzaam om het 'verdriet' van enig kinderen om het gemis van een broertje/zusje, enigszins te relativeren. Kinderen kunnen enorm drama maken, vooral als dat gevoed wordt, maar in wezen zijn ze mega-flexibel.
donderdag 12 juli 2018 11:56
Ikigai, wat goed dat je deze herinneringen hebt. Wat ik je probeer te zeggen is dat je een oordeel geeft over iets waar je de achtergrond niet van kent. Je motivatie komt vanuit je eigen ervaringen, en dat mag natuurlijk. Heb je er wel eens bij stil gestaan dat er in dat gezin misschien wel twee waren? Dat een tweede misschien ooit geprobeerd is maar niet gelukt? En dat deze ouders ervoor hebben gekozen positief in het leven te staan en het kind alle liefde mee te geven in plaats van somberheid of het gevoel een excuus kind te moeten zijn? Dat sommige gezinnen met een kind nauw samenleven met andere gezinnen? Anyway, soms goed om even stil te staan bij de oordelen die je geeft, het is niet altijd wat je denkt....
donderdag 12 juli 2018 12:04
Tuurlijk er kunnen allerlei oorzaken zijn. Soms is het niet anders. Heel verdrietig lijkt me dat.Vrolijkezomer schreef: ↑12-07-2018 11:56Ikigai, wat goed dat je deze herinneringen hebt. Wat ik je probeer te zeggen is dat je een oordeel geeft over iets waar je de achtergrond niet van kent. Je motivatie komt vanuit je eigen ervaringen, en dat mag natuurlijk. Heb je er wel eens bij stil gestaan dat er in dat gezin misschien wel twee waren? Dat een tweede misschien ooit geprobeerd is maar niet gelukt? En dat deze ouders ervoor hebben gekozen positief in het leven te staan en het kind alle liefde mee te geven in plaats van somberheid of het gevoel een excuus kind te moeten zijn? Dat sommige gezinnen met een kind nauw samenleven met andere gezinnen? Anyway, soms goed om even stil te staan bij de oordelen die je geeft, het is niet altijd wat je denkt....
donderdag 12 juli 2018 12:36
En vaak zit er geen andere oorzaak achter dan dat de ouders 1 kind genoeg vinden.
Kinderen krijgen is op de eerste plaats altijd een egoïstische keuze.
Je plant je voort omdat je dat graag wilt en je stopt ermee als het genoeg is.
donderdag 12 juli 2018 12:39
Haha , wellicht hebben jouw kinderen een hekel aan elkaar als ze volwassen zijn.Ikigai schreef: ↑12-07-2018 11:45Ik krijg er een triest gevoel van, omdat ik zelf wel met een broer/zus ben opgegroeid en dan ook nog met nichtjes en neefjes dichtbij in dezelfde leeftijd. Dit is voor mij zo waardevol dat ik het mijn kind ook gun.
Nu te kunnen terugkijken op onze jeugd en herinneringen op te kunnen halen, dat is zo fijn, zo rijk. Dat kun je niet met een vakantievriendje van 20 jaar terug. Daarmee is de band ook totaal anders.
En ook later. Dat ik nu tante mag zijn voor de kinderen van mijn siblings en andersom en die ervaring van de andere kant te kunnen delen.
Zoveel redenen om mijn kind dat ook te gunnen. Voor de ouders is het inderdaad geen probleem, die genieten vast ook wel van dat ene kind, maar voor het kind zelf vind ik het wel zielig ja, omdat kinderen het toch meestal fijn vinden om met elkaar te spelen en niet altijd bij de volwassenen te zitten (op een enkele uitzondering na).
Of er emigreert er 1 naar de andere kant van de wereld.
Oh wat zullen ze het fijn met elkaar hebben, wat een zekerheid heb je door je enige kind met een 2 e te plezieren.
donderdag 12 juli 2018 12:52
Er komen toch steeds weer nieuwe topics rondom het thema enig kind of twijfels over krijgen van een tweede kind. Vind het wel prettig te merken dat dit dus een dilemma is waar meer mensen voor staan.
Mijn dochter is onlangs 1 geworden. Wij zijn er niet over uit of er een tweede komt. Grote kans van niet. En anders pas over minstens 2 jaar. Ik vind het ook best wel erg om te lezen dat er mensen zouden zijn die een triest gevoel krijgen als ze ons drieën op vakantie zien.. Dat is niet leuk. Maargoed, mensen hebben altijd meningen en oordelen. Dus daar ontkom je niet aan. Zolang je zelf gelukkig bent en goed in je vel zit kan me dat ook niet veel interesseren. Ieder leeft zijn eigen leven. Ik zie ook wel eens een gezin op vakantie met 3 drukke en ongehoorzame kinderen met 2 oververhitte en gestresst ouders die ze in het gareel proberen te houden.. En daar wil ik dan ook niet mee ruilen. Maar wat kan hun dat schelen?
Mijn dochter is onlangs 1 geworden. Wij zijn er niet over uit of er een tweede komt. Grote kans van niet. En anders pas over minstens 2 jaar. Ik vind het ook best wel erg om te lezen dat er mensen zouden zijn die een triest gevoel krijgen als ze ons drieën op vakantie zien.. Dat is niet leuk. Maargoed, mensen hebben altijd meningen en oordelen. Dus daar ontkom je niet aan. Zolang je zelf gelukkig bent en goed in je vel zit kan me dat ook niet veel interesseren. Ieder leeft zijn eigen leven. Ik zie ook wel eens een gezin op vakantie met 3 drukke en ongehoorzame kinderen met 2 oververhitte en gestresst ouders die ze in het gareel proberen te houden.. En daar wil ik dan ook niet mee ruilen. Maar wat kan hun dat schelen?
donderdag 12 juli 2018 13:03
Eens, ik hoor het ook veel om ons heen. Waar ik me ook over verbaas hoe, ook op dit forum, er zo normerend in mijn ogen op elkaar gereageerd kan worden. Voornamelijk vrouwen, zeker naar mijn idee, zijn zo hard naar elkaar. Niet goed, raar, kwetsende opmerkingen in plaats van elkaar wat meer te supporten. De samenleving is ook aan het veranderen. Het is niet meer vanzelfsprekend dat vrouwen minder of niet meer werken, veel mannen kiezen voor intensievere zorgtaken binnnen het gezin. Veel werkgevers zijn onvoldoende steunend voor ouders, waardoor deze het gevoel hebben alles door te moeten laten gaan, tot het ongezonde aan toe. Hierdoor niet weten het te moeten regelen met nog een kindje erbij. Dit zijn volgens mij allemaal componenten die steeds meer meespelen. Nogmaals, het is niet altijd wat je denkt dat het is, kijk soms verder dan je eigen neus lang is toch?
donderdag 12 juli 2018 13:18
Toevallig ken ik die situatie van dichtbij. Twee zussen. De ene woont al vijf jaar in Canada, de ander in NL. Ze hebben nog steeds goed contact, spreken ellaar wekelijks uitgebreid en zien elkaar zo'n 4x per jaar.Gekopbloemen schreef: ↑12-07-2018 12:39Haha , wellicht hebben jouw kinderen een hekel aan elkaar als ze volwassen zijn.
Of er emigreert er 1 naar de andere kant van de wereld.
Oh wat zullen ze het fijn met elkaar hebben, wat een zekerheid heb je door je enige kind met een 2 e te plezieren.
Het ligt denk ik puur aan het karakter of dat matcht. Zekerheid heb je niet dat de band goed zal zijn, maar om het mijn kind bij voorbaat al te ontnemen, dat wilde ik niet.
Ik vind het iets heel bijzonders en om me heen zie ik vrijwel alleen siblings die het heel goed met ellaar kunnen vinden.
