Kinderen
alle pijlers
Vakantie zonder kinderen
dinsdag 28 januari 2020 00:11
Ik zit een beetje in dubio.
Ik heb een lange, heftige relatie achter de rug. Twee prachtige kinderen gekregen. De zorg komt vooral op mij neer ivm verslaving van hun vader, mijn ex.
Nu heb ik sinds een tijdje contact met een leuke man. Het gaat super en we hebben het leuk samen. Hij heeft mijn kinderen nog niet ontmoet.
Zo even een korte situatieschets.
Nu mijn dubio.
In mei gaat mijn vriend met zijn familie op vakantie naar de zon voor 8 dagen. Ik heb zijn familie al ontmoet en we hebben een goede klik. Ze hebben gevraagd of ik en mijn kinderen ook mee willen op vakantie. Nu heb ik al besloten dat de kinderen niet mee gaan. Ze hebben mijn vriend nu nog niet eens ontmoet en dat wil ik ook niet overhaasten. Nu zit ik alleen in twijfel of ik zelf wel of niet mee zal gaan.
Het lijkt me heerlijk om er even tussen uit. Ik heb een zeer moeilijke tijd achter de rug ivm de scheiding. En het contact met ex is nog steeds moeizaam en vreet veel energie. Ik krijg echt positieve energie van mijn vriend en zijn lieve familie. Het zou me echt goed doen.
Aan de andere kant voel ik me ook heel schuldig tegenover mn kinderen. Ze zouden dan blijven logeren bij opa en oma en overdag wisselend bij tante of gastouder. Met allen hebben ze een hele goede band. Maar dus even niet de rust en structuur die ze bij mij wel hebben. Daarnaast wat als ze me heel erg gaan missen ?
Lastige keuze. Wat zouden jullie doen? Is het egoïstisch als ik voor de vakantie kies?
Ik heb een lange, heftige relatie achter de rug. Twee prachtige kinderen gekregen. De zorg komt vooral op mij neer ivm verslaving van hun vader, mijn ex.
Nu heb ik sinds een tijdje contact met een leuke man. Het gaat super en we hebben het leuk samen. Hij heeft mijn kinderen nog niet ontmoet.
Zo even een korte situatieschets.
Nu mijn dubio.
In mei gaat mijn vriend met zijn familie op vakantie naar de zon voor 8 dagen. Ik heb zijn familie al ontmoet en we hebben een goede klik. Ze hebben gevraagd of ik en mijn kinderen ook mee willen op vakantie. Nu heb ik al besloten dat de kinderen niet mee gaan. Ze hebben mijn vriend nu nog niet eens ontmoet en dat wil ik ook niet overhaasten. Nu zit ik alleen in twijfel of ik zelf wel of niet mee zal gaan.
Het lijkt me heerlijk om er even tussen uit. Ik heb een zeer moeilijke tijd achter de rug ivm de scheiding. En het contact met ex is nog steeds moeizaam en vreet veel energie. Ik krijg echt positieve energie van mijn vriend en zijn lieve familie. Het zou me echt goed doen.
Aan de andere kant voel ik me ook heel schuldig tegenover mn kinderen. Ze zouden dan blijven logeren bij opa en oma en overdag wisselend bij tante of gastouder. Met allen hebben ze een hele goede band. Maar dus even niet de rust en structuur die ze bij mij wel hebben. Daarnaast wat als ze me heel erg gaan missen ?
Lastige keuze. Wat zouden jullie doen? Is het egoïstisch als ik voor de vakantie kies?
mirandabb wijzigde dit bericht op 28-01-2020 00:19
2.10% gewijzigd
dinsdag 28 januari 2020 09:04
TO, er spelen 2 dingen door elkaar, en dat leidt ook tot 2 soorten antwoorden. Het ene is 'kun je je kinderen 8 dagen bij een ander laten logeren, en ze zelf zo lang missen'. En het andere is 'is het wel leuk om in een prille relatie met de hele schoonfamilie op vakantie te gaan'. Ik heb geen kinderen, dus mijn focus ligt op het tweede en ik zou dan liever alleen met mijn vriend weg gaan.
Uit jouw OP spreekt echter dat jij vooral twijfelt vanwege het eerste. Is dat eigenlijk je vraag?
Uit jouw OP spreekt echter dat jij vooral twijfelt vanwege het eerste. Is dat eigenlijk je vraag?
dinsdag 28 januari 2020 09:11
Maar Whomi dus wel. En dat vind ik tragisch.Herfstblaadje19 schreef: ↑28-01-2020 08:54Nee, ik noem mijn man geen papa.Dat schrijf ik ook nergens. Ik schrijf ook nergens dat wij “uit principe” nooit een weekend weggaan ofzo, de behoefte is er gewoon niet zo. Ik heb er totaal niets op tegen. Natuurlijk zou ik geen nee zeggen als mijn man iets boekt!
Ik reageerde enkel op jouw opmerking dat je liefdesleven dús tragisch is als je nooit samen weggaat.
Vooral omdat ze haar principes zit rond te strooien en moeders die tijd in hun relaties steken, onder de radar zit te shamen. ("Oppas zoeken omdat je zelf zo nodig weg wil, wij hebben zelf voor de zorg voor ons kind gekozen", etcetera)
Dat valt in mijn allergie zone.
-
dinsdag 28 januari 2020 09:19
Ben ik met je eens hoor! Ook al heb je zelf voor kinderen gekozen, er bestaat nog meer.Phloxx schreef: ↑28-01-2020 09:11Maar Whomi dus wel. En dat vind ik tragisch.
Vooral omdat ze haar principes zit rond te strooien en moeders die tijd in hun relaties steken, onder de radar zit te shamen. ("Oppas zoeken omdat je zelf zo nodig weg wil, wij hebben zelf voor de zorg voor ons kind gekozen", etcetera)
Dat valt in mijn allergie zone.
dinsdag 28 januari 2020 09:22
Ik ben daar ook heel allergisch voor. Voor kinderen kies je, ja. Maar dat wil niet zeggen dat je 365 dagen per jaar bij hen moet zijn en nooit een nachtje (of een week) weg mag. Ik ben heel benieuwd wat diegenen die er zo over denken nou zo slecht voor hun kinderen vinden. Lopen ze een trauma op van een weekje logeren? Krijgen ze verlatingsangst? Ik kan je vertellen dat mijn kinderen er prima aan toe zijn. Wij hebben het niet elk jaar gedaan, maar zo nu en dan. En de kinderen hebben het altijd hartstikke leuk gehad met opa en oma.Phloxx schreef: ↑28-01-2020 09:11Maar Whomi dus wel. En dat vind ik tragisch.
Vooral omdat ze haar principes zit rond te strooien en moeders die tijd in hun relaties steken, onder de radar zit te shamen. ("Oppas zoeken omdat je zelf zo nodig weg wil, wij hebben zelf voor de zorg voor ons kind gekozen", etcetera)
Dat valt in mijn allergie zone.
dinsdag 28 januari 2020 09:25
Marana schreef: ↑28-01-2020 09:02Je onthoudt je kind ook een logeerweekend/week bij een ander, met allemaal spannende en nieuwe dingen daar, meedraaien in een ander gezin met andere regels en je daar naar conformeren, rekening houden met andere kinderen aan tafel (Whomi heeft 1 kind begrijp ik), etc etc.
Ik weet nog heel goed dat ik als kind tien dagen de buren logeerde omdat mijn ouders op vakantie waren. Dat was eenmalig en uitzonderlijk en erg goed voorbereid door mijn ouders. En ik heb ze heus heel erg gemist maar ook erg veel geleerd die week, en leuke dingen gedaan. Gewoon omdat ik in een heel ander gezin meedraaide. Ik heb er nog veel herinneringen aan. Het is best goed voor je ontwikkeling als kind, zo'n week.
Het is nu wachten op de logeren is schadelijk brigade
dinsdag 28 januari 2020 09:35
Het gaat hier toch over papa en mama? Dan benoem ik ons dus zo ja. Hier, in het dagelijks leven is het gewoon mijn man.Phloxx schreef: ↑28-01-2020 08:26Tja, jij vindt iets van TO’s situatie, ik vind iets van jullie situatie. Vind het behoorlijk tragisch dat jullie liefdesleven zodanig is dat jullie niet eens een paar dagen gewoon geliefden kunnen zijn ipv ouders, en dat jij je partner als ‘papa’ betiteld. Zo zie je maar weer.
Daarnaast heeft TO geen partner om de zorg mee te delen. Moet ze dan maar voor eeuwig vergroeid met de kinderen aan haar heup zijn ofzo?
Als je liefdesleven afhangt van de momenten samen weg, dan is dat juist tragisch. Wij hebben genoeg tijd samen, elke avond en nacht. We hebben beide de behoefte niet om samen weg te zijn, dat voelt niet prettig. Maar ik heb geen tragisch liefdesleven hoor. Gaat al 18 jaar prima
en gelukkig deelt mijn man mijn mening in deze kwestie. Eeuwig vergroeid slaat natuurlijk nergens op, want vanaf hun 16e gaan ze al vaak hun eigen weg dus kan je weer heerlijk samen op vakantie. Ik vind 16 jaar niet teveel gevraagd op een heel mensenleven.
Overigens stelt TO letterlijk de vraag : wat zouden jullie doen? En daar geef ik antwoord op.
anoniem_63b9a19091605 wijzigde dit bericht op 28-01-2020 09:38
6.26% gewijzigd
dinsdag 28 januari 2020 09:36
En 8 dagen zonder je kinderen? Want dat is waar het topic over gaat.rumforviva schreef: ↑28-01-2020 09:248 dagen met mijn nieuwe schoonfamilie? Geen haar op mijn hoofd.
dinsdag 28 januari 2020 09:38
Mijn ouders werkten vroeger beide en in de vakanties gingen mijn zus en ik dan naar opa en oma. Ene opa en oma 1 week, andere 2. Tussendoor m'n ouders wel even gezien, maar we waren dus in totaal 3 weken uit logeren. En we vonden het gewéldig.watdachtjehiervan schreef: ↑28-01-2020 08:51Dat gebeurt hier ook. Maar niet voor 8 dagen. Dat vind ik echt te lang.
En wil je zelf wel 8 dagen weg met een familie die je pas net kent?
Ik zou een paar dagen weg gaan.
Ik zeg dus, doen, TO! Geniet er lekker van. Ik zou misschien eerder alleen met vriend willen, maar als je het echt goed kunt vinden met deze mensen, is er vast geen probleem.
Later is nu
dinsdag 28 januari 2020 09:41
Dochter logeert elk jaar wel bij neefje en nichtje of zij bij ons. Ook bij vriendinnetjes en komende zomer mag ze op de camping komen logeren bij een vriendinnetje. Maar ik ga niet zelf vragen of ze ergens mag logeren, omdat wij weg willen. Daar zit het verschil. En als ze weg is, pakken wij een filmpje en gaan we samen uit etenMarana schreef: ↑28-01-2020 09:02Je onthoudt je kind ook een logeerweekend/week bij een ander, met allemaal spannende en nieuwe dingen daar, meedraaien in een ander gezin met andere regels en je daar naar conformeren, rekening houden met andere kinderen aan tafel (Whomi heeft 1 kind begrijp ik), etc etc.
Ik weet nog heel goed dat ik als kind tien dagen de buren logeerde omdat mijn ouders op vakantie waren. Dat was eenmalig en uitzonderlijk en erg goed voorbereid door mijn ouders. En ik heb ze heus heel erg gemist maar ook erg veel geleerd die week, en leuke dingen gedaan. Gewoon omdat ik in een heel ander gezin meedraaide. Ik heb er nog veel herinneringen aan. Het is best goed voor je ontwikkeling als kind, zo'n week.
we maken er gebruik van als de situatie zich voor doet. Maar ik creëer de situatie niet zelf. Daar zit voor ons beide het verschil en daar zijn we beide ook gewoon heel tevreden mee. Dus ik zie niet in wat daar mis mee is?
anoniem_63b9a19091605 wijzigde dit bericht op 28-01-2020 09:42
9.23% gewijzigd
dinsdag 28 januari 2020 09:42
pamelacourson schreef: ↑28-01-2020 09:22Ik ben daar ook heel allergisch voor. Voor kinderen kies je, ja. Maar dat wil niet zeggen dat je 365 dagen per jaar bij hen moet zijn en nooit een nachtje (of een week) weg mag. Ik ben heel benieuwd wat diegenen die er zo over denken nou zo slecht voor hun kinderen vinden. Lopen ze een trauma op van een weekje logeren? Krijgen ze verlatingsangst? Ik kan je vertellen dat mijn kinderen er prima aan toe zijn. Wij hebben het niet elk jaar gedaan, maar zo nu en dan. En de kinderen hebben het altijd hartstikke leuk gehad met opa en oma.
Bovendien praat Whomi uit een situatie, waarin 2 betrokken ouders zijn en ze dus waarschijnlijk binnen de relatie al vaker tijd en ruimte heeft om op te laden. TO komt uit een heel andere relatie, regelde waarschijnlijk alles alsof ze alleenstaande moeder was. Nu is het stof gedaald en is ze even toe aan wat anders. En terecht.
Later is nu
dinsdag 28 januari 2020 09:46
Er is niks slechts aan. Ik wil alleen een ander niet de zorg laten dragen voor langere periode voor iets waar ik voor heb gekozen. Ze zal het vast leuk hebben bij opa en oma, die vertrouw ik voor de volle 100%. Maar wij hebben geen behoefte aan een weekend of langer samen weg. Dat vinden we beide leuker met haar erbijpamelacourson schreef: ↑28-01-2020 09:22Ik ben daar ook heel allergisch voor. Voor kinderen kies je, ja. Maar dat wil niet zeggen dat je 365 dagen per jaar bij hen moet zijn en nooit een nachtje (of een week) weg mag. Ik ben heel benieuwd wat diegenen die er zo over denken nou zo slecht voor hun kinderen vinden. Lopen ze een trauma op van een weekje logeren? Krijgen ze verlatingsangst? Ik kan je vertellen dat mijn kinderen er prima aan toe zijn. Wij hebben het niet elk jaar gedaan, maar zo nu en dan. En de kinderen hebben het altijd hartstikke leuk gehad met opa en oma.
Overigens heb ik ook geen familie waar ik haar een week kan onderbrengen. Mijn ouders wonen ver weg en daar logeren we sowieso altijd al als we er zijn. Schoonouders passen voor dit soort dingen niet op.
En wat een ander doet moeten ze helemaal zelf weten. Als het kan met opvang en alle partijen zijn er blij mee, prima. Maar ik reageer op de vraag “wat zouden jullie doen?”. Nou, ik zou het niet doen.
dinsdag 28 januari 2020 09:49
Mijn ouders gingen vroeger ook wel samen weg en anders, dan wat ik hier veel lees, bewaar ik daar helemaal niet van die goede herinneringen aan. Vooral toen de grootouders war ouder werden en die drukte van een logeerpartij niet meer zo goed aankonden.
Toevoeging: toen we een jaar of 16-17 waren mochten we alleen thuis blijven. Dat was dan weer wel leuk.
Toevoeging: toen we een jaar of 16-17 waren mochten we alleen thuis blijven. Dat was dan weer wel leuk.
anoniem_380947 wijzigde dit bericht op 28-01-2020 09:50
17.24% gewijzigd
dinsdag 28 januari 2020 09:50
En dan is papa dus thuis. En papa gaat ook elk jaar met zijn broertje op padWhomi schreef: ↑28-01-2020 09:35Het gaat hier toch over papa en mama? Dan benoem ik ons dus zo ja. Hier, in het dagelijks leven is het gewoon mijn man.
Als je liefdesleven afhangt van de momenten samen weg, dan is dat juist tragisch. Wij hebben genoeg tijd samen, elke avond en nacht. We hebben beide de behoefte niet om samen weg te zijn, dat voelt niet prettig. Maar ik heb geen tragisch liefdesleven hoor. Gaat al 18 jaar prima
Eeuwig vergroeid slaat natuurlijk nergens op, want vanaf hun 16e gaan ze al vaak hun eigen weg dus kan je weer heerlijk samen op vakantie. Ik vind 16 jaar niet teveel gevraagd op een heel mensenleven.
Overigens stelt TO letterlijk de vraag : wat zouden jullie doen? En daar geef ik antwoord op.
Mijn man dus thuis. En mijn man gaat ook elk jaar met zijn broertje op pad.
En ze bedoelde met haar vraag natuurlijk wat wij in haar situatie zouden doen; niet wat jij vanuit je ideale papa mama gezinnetje zou doen.
anoniem_353209 wijzigde dit bericht op 28-01-2020 09:59
6.92% gewijzigd
dinsdag 28 januari 2020 09:53
Maar dan heb jij dus helemaal geen vergelijkbare situatie om vanuit te reageren. Dus dat jij het niet zou doen, weet je helemaal niet, want jij beredeneert vanuit geen geschikte oppas hebben en de zorg al kunnen delen met een ander.Whomi schreef: ↑28-01-2020 09:46Er is niks slechts aan. Ik wil alleen een ander niet de zorg laten dragen voor langere periode voor iets waar ik voor heb gekozen. Ze zal het vast leuk hebben bij opa en oma, die vertrouw ik voor de volle 100%. Maar wij hebben geen behoefte aan een weekend of langer samen weg. Dat vinden we beide leuker met haar erbij
Overigens heb ik ook geen familie waar ik haar een week kan onderbrengen. Mijn ouders wonen ver weg en daar logeren we sowieso altijd al als we er zijn. Schoonouders passen voor dit soort dingen niet op.
En wat een ander doet moeten ze helemaal zelf weten. Als het kan met opvang en alle partijen zijn er blij mee, prima. Maar ik reageer op de vraag “wat zouden jullie doen?”. Nou, ik zou het niet doen.
Om dan zoals ik al eerder benoemde, ook nog eens van die steken onder water uit te delen, is irritant. Dat jij je kind niet los kunt/wil laten maakt jou geen hechtere/liefhebbendere/whatever moeder hoor.
En zoals je ziet ben ik niet de enige die die mening deelt.
-
dinsdag 28 januari 2020 09:54
Whomi schreef: ↑28-01-2020 09:46Er is niks slechts aan. Ik wil alleen een ander niet de zorg laten dragen voor langere periode voor iets waar ik voor heb gekozen. Ze zal het vast leuk hebben bij opa en oma, die vertrouw ik voor de volle 100%. Maar wij hebben geen behoefte aan een weekend of langer samen weg. Dat vinden we beide leuker met haar erbij
Overigens heb ik ook geen familie waar ik haar een week kan onderbrengen. Mijn ouders wonen ver weg en daar logeren we sowieso altijd al als we er zijn. Schoonouders passen voor dit soort dingen niet op.
En wat een ander doet moeten ze helemaal zelf weten. Als het kan met opvang en alle partijen zijn er blij mee, prima. Maar ik reageer op de vraag “wat zouden jullie doen?”. Nou, ik zou het niet doen.
Prima, duidelijk dat jij het niet zou doen. Maar in je antwoord op die vraag van TO lag een enorm oordeel, waarbij je ook nog eens voorbij ging aan het feit dat TO's kinderen geen vader hebben waar ze op kan vertrouwen. Je krijgt een stuk minder discussie als jij je antwoord op haar vraag oordeelloos had verwoord.
dinsdag 28 januari 2020 09:55
Dit ene zinnetje laat al de essentie zien, en precies hetgene wat ik dus als tragisch beschouw.
Nee, het gaat om de vraag of je weg zou gaan zonder kinderen. Als geliefden, als stel. Als jouw man. Niet als papa. JUIST even niet als papa.
Mijn man is mijn man. Dat hij toevallig ook nog een rol als vader zou hebben, doet er in deze niet toe.
phloxx wijzigde dit bericht op 28-01-2020 09:56
2.78% gewijzigd
-
dinsdag 28 januari 2020 09:56
Ik begrijp vooral niet zo dat je eerste vakantie met je nieuwe liefde met zijn familie is. Heb je daar werkelijk behoefte aan?
Zo ja, dan zie ik eigenlijk niet in waarom je je kinderen niet mee zou nemen. Ook leuk voor hen en je krijgt vast genoeg hulp zodat je ook kan ontspannen.
Maar zie je dat niet zitten, dan is er weinig mis met je kinderen in hun vertrouwde omgeving achter te laten. Ik zou wel het aantal oppasadressen proberen te minimaliseren.
Zo ja, dan zie ik eigenlijk niet in waarom je je kinderen niet mee zou nemen. Ook leuk voor hen en je krijgt vast genoeg hulp zodat je ook kan ontspannen.
Maar zie je dat niet zitten, dan is er weinig mis met je kinderen in hun vertrouwde omgeving achter te laten. Ik zou wel het aantal oppasadressen proberen te minimaliseren.
dinsdag 28 januari 2020 09:57
Maar welke vraag beantwoord je nu?
Wat jij zou doen in jouw situatie of
Wat jij zou doen in haar situatie.
Dus bij de laatste vraag meenemen dat:
Ze er even doorheen zit
Het wel kan gebruiken
Alleenstaande moeder is
Er wel oppas is voor een week
Enzovoort
dinsdag 28 januari 2020 09:58
Ik vind het eerlijk gezegd wel egoïstisch , en dan juist vooral na zo'n scheiding en de relatie tot ex. Kinderen hebben hetzelfde mee gemaakt en alleen jij zou recht hebben op die vakantie?
Paar dagen met nieuwe vlam weg lijkt mij een beter idee... 2 of 3 nachtjes bij opa en oma lijkt mij na deze heftige tijd genoeg.
Paar dagen met nieuwe vlam weg lijkt mij een beter idee... 2 of 3 nachtjes bij opa en oma lijkt mij na deze heftige tijd genoeg.
