Vanaf oktober 2010 kindvrij ~ deel 23

20-06-2018 11:24 3016 berichten
Alle reacties Link kopieren
We kletsen een eind weg over ons leven zonder kinderen en verwonderen ons over de mensen om ons heen die kiezen voor een leven met kinderen. :cat:

Afbeelding
roxy21 wijzigde dit bericht op 08-09-2018 13:21
13.16% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
Luistervink schreef:
22-06-2018 12:16
Mja. Misschien komt het ook niet zo heel veel voor. Ik heb een flinke deuk opgelopen van mijn opvoeding en ik heb een klik met veel van mijn vrienden, omdat zij ook op een of andere manier mishandeld zijn of lastige ouders hebben. Het tragische is dat zij nu dus allemaal hun ouders worden. Die patronen worden maar weer doorgezet. (Ik denk wel eens dat dat de reden is dat ik geen kinderen wil: ik wil niet mijn eigen jeugd nog eens herbeleven en ben bang om die erfenis door te geven.)

Mijn ouders hebben ook een jeugdtrauma, en zijn dus op zich zielig en hebben het allemaal niet zo bedoeld. Maar het blijft je eigen verantwoordelijkheid om je eigen problemen niet over te brengen op je kinderen.

Dus ik neem het ook mijn vrienden wel kwalijk dat ze geen/niet genoeg hulp hebben gezocht voordat ze aan kinderen begonnen. En ik maak me zorgen over hun kinderen. In mijn ogen zijn ze dus van slachtoffer ineens dader geworden en dat vind ik moeilijk.

Dat is een heel raar iets, dat kinderen toch weer hetzelfde gedrag vertonen als hun ouders. Vaak denken mensen dat ze zelf dat gedrag niet gaan vertonen, maar heel vaak blijkt het toch terug te komen, en hoe ouder men wordt, hoe sterker dat vaak wordt.

Helaas herken ik dit zelf ook. Dat je naar gedrag vertoont, terwijl je zelf juist zo'n last van datzelfde gedrag hebt gehad, en misschien nog steeds wel hebt. Het klinkt zo onlogisch, maar blijkbaar zit dat in je of zo.
Alle reacties Link kopieren
Hoezitdit schreef:
23-06-2018 12:07
Wat naar Iones. Hopelijk komt het goed.
Ik ben ergens de draad kwijt geraakt, want je schrijf eerst over een veulen, en nu over je hond?
Alles komt tegelijk he. Dood en geboorte, begin van een leven en einde van een leven.
Want ik heb inderdaad een veulen gekregen, waarmee het inmiddels goddank goed gaat en waarmee ik heel blij ben.
Maar Bobbes, mijn oudste hond is ingestort en ze maakt het gewoon niet lang meer. Ze is enigszins opgekalefaterd, is weer hongerig, slaapt goed, maar is toch weer achteruit gegaan in conditie. Nog zo'n instorting, en zeker als die al snel gebeurt, dan laat ik haar inslapen. Ze mag dit niet iedere keer doorstaan, dat is te ellendig. Elke dag als ik beneden kom is het afwachten wat ik aantref, of als ik binnenkom wanneer ik weg ben geweest. Dat vreet ook best veel energie. Ook merk ik dat ze opgelucht is wanneer ik thuis kom. Vanavond moeten we weg maar dat is voorlopig effe de laatste afspraak. Ik denk niet dat ik nog weg ga.

Mijn keuzes zijn zeer bewust gegaan. De keuze om NIET aan kinderen te beginnen omdat ik daar absoluut geen zin in had. Maar om voor honden te kiezen waarvan ik weet dat ik er veel van ga houden, omdat ze me ontzettend veel geven, maar waarvan ik veel verdriet heb bij verlies. En de bewuste keuze voor paarden en deze aan huis te hebben. Alleen al om naar ze te kijken want ik zie ze graag en voel me dan vervuld met voldoening en trots. Het luisteren naar hun tevreden gekauw op hun eten in een voor hen comfortabele situatie, wat mij weer een heel tevreden gevoel geeft. Mijn merrie die in topconditie is, waardoor het veulen genoeg kracht had om die eerste slechte 36 uur met heeft doen doorstaan, en die nu is gaan drinken bij de moeder en gekke sprongen maakt buiten geeft mij ook veel voldoening.

Dat maakt je ook gelukkig en heel rijk.
iones wijzigde dit bericht op 23-06-2018 17:13
1.10% gewijzigd
14 Is toch ook al 'n hele leeftijd voor 'n hond?
Wel leuk dat je 'n veulen hebt!
Alle reacties Link kopieren
Als ik in het weekend wel eens door de stad loop en chagrijnige stellen met kinderen zie zeulen, dan vraag ik me echt af of dit nou was wat ze voor ogen hadden toen ze besloten aan kinderen te beginnen. Een paar weken geleden nog een vrouw die een kinderwagen duwde met daarnaast een doodongelukkige vent die een dwarse peuter op z'n kop tegen zich aan klemde terwijl hij probeerde te lopen. Ze hopen vast dat het "later" iets oplevert. Dat ze hun eigen bezoek hebben gecreëerd voor hun oude dag ofzo. Ik ben nu 45 en heb me laten steriliseren op mijn 32e en nooit spijt gehad.
Als ik 'n koppel met 1 kind zie, dan ziet dat er vaak wel in balans uit. Misschien projectie omdat ik zelf natuurlijk ben opgegroeid als enig kind. Maar die mensen die met met twee of erger drie stuks rondzeulen, lopen erbij alsof ze achter de feiten aan lopen.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
23-06-2018 17:12
14 Is toch ook al 'n hele leeftijd voor 'n hond?
Wel leuk dat je 'n veulen hebt!
Ze is oud ja. Maar dat houdt niet in dat ik geen verdriet heb als ik haar kwijt ben, en haar dus niet kwijt wil.
Je ouders gaan ook een keer dood. Hoort erbij. Maar het blijft niet leuk. Het zou wel fijn zijn als het houden van stopte bij de dood. Maar dat doet het niet.
ladybass schreef:
23-06-2018 17:17
Als ik in het weekend wel eens door de stad loop en chagrijnige stellen met kinderen zie zeulen, dan vraag ik me echt af of dit nou was wat ze voor ogen hadden toen ze besloten aan kinderen te beginnen. Een paar weken geleden nog een vrouw die een kinderwagen duwde met daarnaast een doodongelukkige vent die een dwarse peuter op z'n kop tegen zich aan klemde terwijl hij probeerde te lopen. Ze hopen vast dat het "later" iets oplevert. Dat ze hun eigen bezoek hebben gecreëerd voor hun oude dag ofzo. Ik ben nu 45 en heb me laten steriliseren op mijn 32e en nooit spijt gehad.
En maar blijven volhouden 'je krijgt er toch zooooooveeeeeeeel voor terug!" :-D :mrgreen:
redbulletje schreef:
23-06-2018 17:27
Als ik 'n koppel met 1 kind zie, dan ziet dat er vaak wel in balans uit. Misschien projectie omdat ik zelf natuurlijk ben opgegroeid als enig kind. Maar die mensen die met met twee of erger drie stuks rondzeulen, lopen erbij alsof ze achter de feiten aan lopen.
Heb al ouders horen zeggen "goh, een kind ging nog best. Dus dachten we "kom, nog een erbij" maar dat werd druk! het is er toch maar één meer, maar zo ontzettend veel drukker hadden we niet gedacht van te voren".
ladybass schreef:
23-06-2018 17:17
Als ik in het weekend wel eens door de stad loop en chagrijnige stellen met kinderen zie zeulen, dan vraag ik me echt af of dit nou was wat ze voor ogen hadden toen ze besloten aan kinderen te beginnen. Een paar weken geleden nog een vrouw die een kinderwagen duwde met daarnaast een doodongelukkige vent die een dwarse peuter op z'n kop tegen zich aan klemde terwijl hij probeerde te lopen. Ze hopen vast dat het "later" iets oplevert. Dat ze hun eigen bezoek hebben gecreëerd voor hun oude dag ofzo. Ik ben nu 45 en heb me laten steriliseren op mijn 32e en nooit spijt gehad.
Weet niet zo goed of ik hier wat mag posten met 2 kids maar bovenstaande tekst intrigeerde me. Want kan me je overdenking zo goed voorstellen en vroeg me af, vraag je dat dan ook aan mensen? Niet die in de stad hoor, snap dat dat redelijk ongepast is.. ;-)
Maar aan familie en vrienden met kinderen. Ik heb 2 bewust kinderloze vriendinnen waarvan ik er 1 al ken sinds kleutertijd. We hebben alle highs and lows samen meegemaakt en bespreken dan ook alles. Ik heb bovenstaande vraag dan ook wel eens gekregen. En ook eerlijk antwoord op gegeven, zowel het positieve als negatieve. En andersom die vraag ook aan haar gesteld en ook antwoord op gekregen.
Is niet vervelend bedoeld hoor deze vraag, alleen oprecht interesse.
Iones, mooi dat het met je veulen nu goed gaat.

En met je hond, het blijft ellendig, maar ik proef uit je tekst dat je gaat voor het welzijn van je hond en dat je zeker niet langer gaat rekken. Dat is het allerbeste wat je kan doen voor je hond. :heart:
In mijn directe omgeving is een gezin waarbij het met beide kinderen niet goed gaat, doordat de ouders niet de juiste skills hebben om op te voeden. Ik ga hier niet dieper om in hier, want dat is niet netjes. Maar het is dieptriest om aan te zien.

Je ziet ze worstelen en soms denk ik: ik moet iets doen, de kinderen helpen, maar ik weet niet hoe. Wie ben ik, ik ben niet goed met kinderen. Plus dat ze op een leeftijd zijn dat andere dingen belangrijker zijn dan familie en vrienden. Ik vind dit heel lastig.

En ja, dan weet ik zeker dat ze dit nooit voor ogen hadden. Ze doen hun best, maar als je ziet dat kinderen ontsporen is dat erg heftig.
Alle reacties Link kopieren
Iones, Jeetjes dat is dan wel van de ene emotie naar de andere. :hug:

@Hoezitdit, als kinderen echt ontsporen, nee, ik kan mij niet voorstellen dat ouders dat voor ogen hadden. Maar verder denk ik dat het beeld van te voren veel rooskleuriger is dan de realiteit.

@Christel78, ik heb het er wel eens over gehad met mensen, maar de meesten gaan toch altijd terug naar dat ze er zoveel voor terug krijgen en zo dit nooit hadden willen missen. Waarschijnlijk durven ze het niet hardop (tegen mij) te zeggen. Het is echt een enkeling die toe durft te geven dat het niet lijkt op hun ideeën van te voren. Eentje heeft twee kinderen met serieuze autisme, en zij heeft wel eens gezegd dat het haar erg tegenviel. Van te voren had ze ook niet verwacht dat haar kinderen autisme zouden hebben en zeker niet in deze vorm. Maar ja, niemand gaat er van te voren van uit dat zijn kind iets heeft waardoor deze moeite heeft met het functioneren in het dagelijks leven.
Ik denk ook dat het minder geaccepteerd is om te klagen als je een min of meer normaal/gezond kind hebt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Christel78 schreef:
23-06-2018 18:05
Weet niet zo goed of ik hier wat mag posten met 2 kids maar bovenstaande tekst intrigeerde me. Want kan me je overdenking zo goed voorstellen en vroeg me af, vraag je dat dan ook aan mensen? Niet die in de stad hoor, snap dat dat redelijk ongepast is.. ;-)
Maar aan familie en vrienden met kinderen. Ik heb 2 bewust kinderloze vriendinnen waarvan ik er 1 al ken sinds kleutertijd. We hebben alle highs and lows samen meegemaakt en bespreken dan ook alles. Ik heb bovenstaande vraag dan ook wel eens gekregen. En ook eerlijk antwoord op gegeven, zowel het positieve als negatieve. En andersom die vraag ook aan haar gesteld en ook antwoord op gekregen.
Is niet vervelend bedoeld hoor deze vraag, alleen oprecht interesse.
Nee, eigenlijk heb ik dat nooit gevraagd. Wel eens aan een collega, of hij vond dat z'n leven nu compleet was. Antwoord: Nee, dat was het al.
Ik heb wel een vriendin die na een lange relatie weer single werd. Daarna sloeg ze wanhopig aan het daten. Ze wilde nooit kinderen en zag ook alleen maar nadelen. Toen raakte ze per ongeluk zwanger van een ONS. Ze vond single zijn denk ik erger dan een kind, want ik heb haar tijdens de zwangerschap alleen maar horen praten over hoe ze wel minstens 2 keer per jaar met haar nieuwe vriend op vakantie zou gaan, zonder kind. En dat haar ouders wel op wilden passen, zijn ouders, haar zus, zijn zus...Kortom: Hoe ze haar leven in ging delen zodat ze zo min mogelijk last van dat kind zou hebben. We zijn nu bijna 8 jaar verder en ze probeert wel positieve en grappige dingen over haar dochter te vertellen, maar ze houdt mij niet voor de gek! Ze kan gewoon niet meer terug en maakt er maar het beste van. Het was ook heel snel duidelijk dat ze NO WAY aan een tweede zou beginnen. Was ook niet nodig, want die vent had ze al klemgezet met een kind.
anoniem_44014 wijzigde dit bericht op 24-06-2018 15:23
Reden: tikfout
0.03% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Sterkte Iones!

Er zijn gelukkig ook wel mensen die wel gelukkig zijn met hun (bewuste) keuze om voor kinderen te gaan, maar volgens mij is het bij het gros nog steeds een automatische 'volgende stap' in hun relatie, zonder echt na te denken of ze het überhaupt wel willen en wat het echt inhoudt.

Ik heb trouwens echt een heerlijk weekend gehad. Genoten van het semi mooie weer en veel tijd met m'n beste vriendin doorgebracht. En ik verheug me nu al op het mooie weer dat er als het goed is vanaf dinsdag aan zit te komen.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
ladybass schreef:
24-06-2018 15:22
Nee, eigenlijk heb ik dat nooit gevraagd. Wel eens aan een collega, of hij vond dat z'n leven nu compleet was. Antwoord: Nee, dat was het al.
Ik heb wel een vriendin die na een lange relatie weer single werd. Daarna sloeg ze wanhopig aan het daten. Ze wilde nooit kinderen en zag ook alleen maar nadelen. Toen raakte ze per ongeluk zwanger van een ONS. Ze vond single zijn denk ik erger dan een kind, want ik heb haar tijdens de zwangerschap alleen maar horen praten over hoe ze wel minstens 2 keer per jaar met haar nieuwe vriend op vakantie zou gaan, zonder kind. En dat haar ouders wel op wilden passen, zijn ouders, haar zus, zijn zus...Kortom: Hoe ze haar leven in ging delen zodat ze zo min mogelijk last van dat kind zou hebben. We zijn nu bijna 8 jaar verder en ze probeert wel positieve en grappige dingen over haar dochter te vertellen, maar ze houdt mij niet voor de gek! Ze kan gewoon niet meer terug en maakt er maar het beste van. Het was ook heel snel duidelijk dat ze NO WAY aan een tweede zou beginnen. Was ook niet nodig, want die vent had ze al klemgezet met een kind.
Die ONS was zo gek dat ie bij haar bleef dan? :O
dianaf schreef:
24-06-2018 11:52
Iones, Jeetjes dat is dan wel van de ene emotie naar de andere. :hug:

@Hoezitdit, als kinderen echt ontsporen, nee, ik kan mij niet voorstellen dat ouders dat voor ogen hadden. Maar verder denk ik dat het beeld van te voren veel rooskleuriger is dan de realiteit.

@Christel78, ik heb het er wel eens over gehad met mensen, maar de meesten gaan toch altijd terug naar dat ze er zoveel voor terug krijgen en zo dit nooit hadden willen missen. Waarschijnlijk durven ze het niet hardop (tegen mij) te zeggen. Het is echt een enkeling die toe durft te geven dat het niet lijkt op hun ideeën van te voren. Eentje heeft twee kinderen met serieuze autisme, en zij heeft wel eens gezegd dat het haar erg tegenviel. Van te voren had ze ook niet verwacht dat haar kinderen autisme zouden hebben en zeker niet in deze vorm. Maar ja, niemand gaat er van te voren van uit dat zijn kind iets heeft waardoor deze moeite heeft met het functioneren in het dagelijks leven.
Ik denk ook dat het minder geaccepteerd is om te klagen als je een min of meer normaal/gezond kind hebt.
Denk dat mensen tegen anderen die ze niet zo goed kennen inderdaad niet zo snel een volledig plaatje geven over hun gevoelens, zowel als het om kinderen gaat als over andere persoonlijke onderwerpen. Maar juist binnen goede vriendschappen of binnen familie als je een goed contact hebt zou het toch mooi zijn als je je niet anders hoeft voor te doen dan je je voelt, positief en negatief. Ook niet op het gebied van wel of geen kinderen en hoe dat bevalt bedoel ik.
Mooi dat je met je vriendin dat kon bespreken. Kan me voorstellen dat ze ook de behoefte voelt om dat tegen een vertrouwd iemand gewoon te kunnen zeggen.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
24-06-2018 18:53
Die ONS was zo gek dat ie bij haar bleef dan? :O
Hij had ook geen condoom gebruikt en vond haar blijkbaar leuk genoeg om zijn verantwoordelijkheid te nemen. En door een ernstige ziekte in het verleden dacht hij onvruchtbaar te zijn. Niet dus.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
20-06-2018 13:40
Bijzonder dat vrouwen de illusie hebben dat man opeens wél wat zou gaan doen als er kinderen zijn.
Dit. ...een baby als oplossing voor issues in de relatie :facepalm: te vaak gezien en gehoord, te vaak stukgelopen relatie
Alle reacties Link kopieren
Sterkte met je diertjes Iones. :hug:
Alle reacties Link kopieren
Een situatie dicht bij mij is ook sneu. Kind is schijnbaar nogal intelligent (blijkt uit een onderzoek op psychologisch instituut?) Moeder is van het type, alleen de middelbare school afgemaakt 3 verschillende mbo opleidingen gestart maar nooit iets afgemaakt want geen zin. Ze is een lieve moeder maar kan haar kind, inmiddels 8, niet aan. Schrijnend om te zien dat wanneer kind vragen stelt of 'lastig' is want verveelt zich moeder schreeuwt dat hij op moet houden met zeuren, vragen stellen, aandacht trekken. Ik heb al eens voorzichtig gevraagd hoe nu verder. Meer dan; de school moet hem meer uitdagingen bieden is er niet. Als je zelf de capaciteit niet hebt dan zoek je toch een speciale school? Of je regelt een docent voor extra les op niveau? Excuus om het niet te doen: kost geld, deze school is dichtbij, deze school moet maar zorgen dat hij zich niet meer verveelt, ik wil geen stempel. Wat een onzin! En dit is dan 'het beste voor je kind willen'? Ik zie een horrorpuber over een paar jaar en een ongelukkig kind nu
Alle reacties Link kopieren
De oplossing van je eigen kind bij anderen leggen ipv zelf investeren dus. Wat sneu voor zo'n kind. En je kind niet aan kunnen, kom op nou! je bent toch veel ouder, wijzer en handiger dan zo'n snotaap van 8, hoezo niet aankunnen?

Ik snap mensen niet die hun hond of kind niet aan kunnen. Domme mensen vind ik dat, passieve mensen.


Met mijn Bobbesbaby gaat het niet verkeerd. Ze heeft weer prik met antibiotica gehad en ze krijgt rimadyl als ontstekingsremmer. Ze slaapt nog veel maar is verder vrij monter.

Gisteren nog mooi een buitenritje gemaakt te paard. Vele hazen gezien en een ree.
Alle reacties Link kopieren
viennas schreef:
20-06-2018 12:29
Dit. Ik heb een vriendin met een lamzak als vriend. Dat hij enorm passief is en geen vinger uitsteekt naar huishoudelijke zaken, dat was voor de kids al bekend. Tevens dat hij nul moeite deed voor zijn relatie en nooit rekening met haar hield. ( daar klaagde ze ook altijd over). En toch drie kinderen maken! Terwijl na de tweede de relatie al zowat op knappen stond. Echt, daar snap ik helemaal niets van.
Ik heb het nieuwe topic gevonden :biggrin:

Precies dit... Dan kies je er toch zelf voor?
Een vriendin idem dito, nu dus alleenstaande moeder, ze heeft het ook altijd zwaar en moeilijk en nooit tijd voor zichzelf en ze reageert soms wat jaloersig op mij.

Als ik bijvoorbeeld heb gesport een beetje zo'n houding van:'Oh haha ja jij hebt tijd genoeg' of als ik zeg dat ik moe ben begrijpt ze dat natuurlijk niet, (laatst vertelde ik dat ik slecht had geslapen en toen rolde ze gewoon met haar ogen) want hoe kan ik nou moe zijn met een parttime baan en geen kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Christel78 schreef:
24-06-2018 19:57
Denk dat mensen tegen anderen die ze niet zo goed kennen inderdaad niet zo snel een volledig plaatje geven over hun gevoelens, zowel als het om kinderen gaat als over andere persoonlijke onderwerpen. Maar juist binnen goede vriendschappen of binnen familie als je een goed contact hebt zou het toch mooi zijn als je je niet anders hoeft voor te doen dan je je voelt, positief en negatief. Ook niet op het gebied van wel of geen kinderen en hoe dat bevalt bedoel ik.
Mooi dat je met je vriendin dat kon bespreken. Kan me voorstellen dat ze ook de behoefte voelt om dat tegen een vertrouwd iemand gewoon te kunnen zeggen.

Het gekke is dat ik soms het idee heb dat ik juist 'vreemden' er makkelijker met mij over kunnen praten. Misschien omdat we elkaar niet dagelijks zien of ik verder geen band heb met die kinderen. Bijvoorbeeld als ik een opmerking maak tegen mijn moeder over mijn neefje, schiet ze gelijk in de verdediging. Dus het lijkt mij dat het soms juist lastiger is om te klagen tegen iemand die te dichtbij staat.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
yesss schreef:
25-06-2018 18:39
Ik heb het nieuwe topic gevonden :biggrin:

Precies dit... Dan kies je er toch zelf voor?
Een vriendin idem dito, nu dus alleenstaande moeder, ze heeft het ook altijd zwaar en moeilijk en nooit tijd voor zichzelf en ze reageert soms wat jaloersig op mij.

Als ik bijvoorbeeld heb gesport een beetje zo'n houding van:'Oh haha ja jij hebt tijd genoeg' of als ik zeg dat ik moe ben begrijpt ze dat natuurlijk niet, (laatst vertelde ik dat ik slecht had geslapen en toen rolde ze gewoon met haar ogen) want hoe kan ik nou moe zijn met een parttime baan en geen kinderen.
Zou ze niet bij mij moeten wezen. Ik zou dan op een gegeven moment keihard in het gezicht zeggen "wie z'n kont brandt moet op de blaren zitten". ipv afgunstig te doen omdat ik het "zo gemakkelijk heb".
Shit shit shit.… Bobbes eet niet meer en neemt haar rimadyl niet meer. Ik kan niet veel meer voor haar doen. Ik koop straks een bak ijs voor haar, misschien dat ze dat nog wel lust. Ijs vond ze altijd lekker. Drinken doet ze nog wel. Ze loopt op en neer van keuken naar serre al naar gelang ik zit.

Ik ben helemaal kapot. Ik zit hier zo te huilen. Het idee dat dit de laatste dagen zijn dat ik haar zie. Ik kan me niet voorstellen hoe ik zonder haar verder moet, maar het zal waarschijnlijk wel weer lukken. Dat was de vorige keren ook zo.

De hele dag heb ik huilbuien, ik wil me niet onder de mensen vertonen. Ik zie er niet uit. En je zult zien dat ik vanavond weer koppijn heb. Gelukkig hoef ik dan nergens naartoe.
Alle reacties Link kopieren
Wat rot iones :cry: heel veel sterkte en logisch dat je zo verdrietig bent :hug:
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Ik heb al veel van het vorige topic gelezen en wat herken ik me in jullie verhalen zeg. Ik ben midden 20, heb een koophuis met mijn verloofde, een hond, een paardenwens en het laatste waar ik aan zou moeten denken zijn kinderen.
Helaas ook hier veel onbegrip vanuit de omgeving, mensen lachen het weg en vinden me veel te jong om over zoiets na te denken (ik zit in een hoogopgeleide omgeving waarvan veel vrienden nog studeren en voor hun 30e niet over dit onderwerp nadenken). Ik merk dat het onderwerp me wel bezighoud omdat ik me realiseer dat ik een afwijkende mening heb en dit nergens kwijt kan. Mijn vriend heeft gelukkig ook totaal geen kinderwens, dit hebben we duidelijk uitgesproken dus voor hem is het onderwerp wel genoeg besproken.

Mijn vriendinnen komen met de bekende dooddoeners. Toen ik zei dat ik geen moeder wil worden kreeg ik de reactie: 'maar je wil later toch wel oma zijn?' Eh, eigenlijk niet, en al helemaal niet als ik daarvoor zo'n 20 jaar van mijn leven moet investeren! Ik zou dus graag met jullie meeschrijven!
anoniem_371892 wijzigde dit bericht op 26-06-2018 14:59
Reden: Foutje gewijzigd
1.80% gewijzigd
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
Full_Moon schreef:
26-06-2018 14:57
'maar je wil later toch wel oma zijn?'
Rare veronderstelling. Lijkt me dat de doorsnee persoon zonder kinderwens ook niet op kleinkinderen zit te wachten. Ik moet er niet aan denken in elk geval! Er woont hier 'n oma naast me en die is regelmatig de klos als oppasoma en dan hoor je weer 'n hele dag dat gedrein en gejank in de tuin. Brrrr, blij dat dat ook aan mij voorbij gegaan is!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven