Kinderen
alle pijlers
Vanaf oktober 2010 kindvrij ~ deel 23
woensdag 20 juni 2018 11:24
woensdag 27 juni 2018 15:26
Ik ben ook blij dat mijn zus wel een kinderwens heeft. Ik gun mijn ouders kleinkinderen, zij worden er wel blij van.
Wat ik wel erg jammer vind, is dat mijn moeder ook verwacht dat die wens nog wel komt bij mij aangezien ze zelf pas laat moeder is geworden. Op mijn leeftijd had ze nog geen kinderwens, eigenlijk had ze helemaal standpunt over kinderen. Maar ik heb echt een sterk gevoel dat ik ze niet wil.
Een leuke anekdote, ik was met vriend en hond op weg naar de auto en een buurkind sprak ons aan, hondje aaien!! Ik wou graag weg maar heb oprecht mijn best gedaan om leuk en aardig tegen dat kind te doen. Krijg ik de opmerking van vriend dat ik dus echt niet met kinderen om kan gaan
maar ik was toch aardig? 
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
woensdag 27 juni 2018 15:30
woensdag 27 juni 2018 15:50
Waarom vond hij dan dat je niet aardig was?Full_Moon schreef: ↑27-06-2018 15:26Ik ben ook blij dat mijn zus wel een kinderwens heeft. Ik gun mijn ouders kleinkinderen, zij worden er wel blij van.
Wat ik wel erg jammer vind, is dat mijn moeder ook verwacht dat die wens nog wel komt bij mij aangezien ze zelf pas laat moeder is geworden. Op mijn leeftijd had ze nog geen kinderwens, eigenlijk had ze helemaal standpunt over kinderen. Maar ik heb echt een sterk gevoel dat ik ze niet wil.
Een leuke anekdote, ik was met vriend en hond op weg naar de auto en een buurkind sprak ons aan, hondje aaien!! Ik wou graag weg maar heb oprecht mijn best gedaan om leuk en aardig tegen dat kind te doen. Krijg ik de opmerking van vriend dat ik dus echt niet met kinderen om kan gaan
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 27 juni 2018 15:52
De dag dat mijn zus een zwangerschap aankondigde zal ik (proberen) blij zijn voor haar en m'n ouders. En zelf zal ik enorm balen dat de volwassen familie die we nu zijn moet veranderen. En dat ik dan degene ben die volledig buiten de boot valt. Ik zie er enorm tegenop, maar wie weet verandert ze nog wel van gedachten! (Want als ik nog ga veranderen, dan zij vast ookredbulletje schreef: ↑27-06-2018 15:30En ik ben heel egoistisch oprecht dankbaar dat ik geen zus heb, laat staan een zus met kinderwens! Ik had nu een geweldig toffe band met mijn ouders, maar denk dat dat heel anders was geweest als er elke keer zo'n kutjong aanwezig was geweest op de dagen dat je normaal iets met je gezin doet.
)
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
woensdag 27 juni 2018 15:54
Mijn vriend vond me vooral heel onhandig. Blijkbaar wist ik mezelf totaal geen houding te geven. Het lag dus niet aan wat ik zei maar aan hoe ik overkwam.
Want het kind ervan vond weet ik niet, die werd bijna omver gegooid door hondje (lees, 40 kilo pure enthousiasme
)
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
woensdag 27 juni 2018 16:12
Full_Moon schreef: ↑27-06-2018 15:54Mijn vriend vond me vooral heel onhandig. Blijkbaar wist ik mezelf totaal geen houding te geven. Het lag dus niet aan wat ik zei maar aan hoe ik overkwam.
Want het kind ervan vond weet ik niet, die werd bijna omver gegooid door hondje (lees, 40 kilo pure enthousiasme
Ach so. Tja, ik zou mij ook geen houding weten te geven, als mijn hond een kind omver springt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 27 juni 2018 16:19
Haha, dat was gelukkig ook niet het geval. Dit kind is gek van onze hond en mag van m'n vriend wel vaak even aaien (goed voor de socialisatie, hond is nog jong) dus hij is het gewend.
Met als gevolg dat ik dus ook regelmatig een zeurend kind achter me aan heb als ik de hond uitlaat
Met als gevolg dat ik dus ook regelmatig een zeurend kind achter me aan heb als ik de hond uitlaat
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
woensdag 27 juni 2018 16:24
Full_Moon schreef: ↑27-06-2018 16:19Haha, dat was gelukkig ook niet het geval. Dit kind is gek van onze hond en mag van m'n vriend wel vaak even aaien (goed voor de socialisatie, hond is nog jong) dus hij is het gewend.
Met als gevolg dat ik dus ook regelmatig een zeurend kind achter me aan heb als ik de hond uitlaat
Dus nu moet je én je hond africhten én het kind. Succes!
Volgende keer dat je geen tijd hebt, mag je best zeggen, nu niet. Vergelijkbaar als dat je rustig op de toilet zit en je hond wil ineens heel veel aandacht of zo.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dan luistert mijn hond nu al beter dan dat kind!
woensdag 27 juni 2018 17:50
redbulletje schreef: ↑27-06-2018 15:30En ik ben heel egoistisch oprecht dankbaar dat ik geen zus heb, laat staan een zus met kinderwens! Ik had nu een geweldig toffe band met mijn ouders, maar denk dat dat heel anders was geweest als er elke keer zo'n kutjong aanwezig was geweest op de dagen dat je normaal iets met je gezin doet.
Zussen kunnen ook meevallen Redbulletje. Ik heb er 2 en die zijn ook kindvrij. Geen jengelend jong bij ons in het gezin
Man heeft alleen broers en die hebben zich (helaas) wel als konijnen voortgeplant. We kregen laatst de aankondiging dat nummer 8 onderweg is. Oma werd een beetje wit om de neus, van haar wordt immers verwacht dat ze ook voor deze oppasoma gaat zijn.
Wij hebben niet veel met de nichtjes/neefjes. Ze zijn nog nooit bij ons thuis geweest en we zoeken ze ook niet op. We komen meestal wel braaf opdraven voor de verplichte (!) verjaardagen maar dan zijn we met een uurtje ook weer weg.
woensdag 27 juni 2018 20:23
Dan zou ik echt behoorlijk asociaal vinden van die kant van de familie. Zij willen zoveel kinderen op de wereld zetten, dan moeten ze ook zelf opvoeden (of anders adv). Oma heeft haar taak al gedaan, die hoeft dan ook geen oppasoma te worden van de nieuwe generatie.
Mijn meneer krijgt nu volgens mij echt steeds beter door dat het een hele verstandige keus van mij is om geen kinderen te willen. Hij had eerst nog het idee dat het vast wel zou lukken.
Mijn broertje zou dan weer wel kinderen willen, ik kan me (met onze opvoeding in het achterhoofd) niet voorstellen dat hij kleine prinsjes/prinsesjes op zou voeden.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
woensdag 27 juni 2018 21:35
En toch is het anders als je kinderen leert kennen en je ziet ze opgroeien. Bij mij zouden ze gewoon welkom zijn. Oppassen is dan weer een ander verhaal. En natuurlijk moeten ze zich gedragen. Niets vies of kapot maken. Anders zou ik ouders aan het werk zetten.snoopylynn schreef: ↑26-06-2018 22:50Redbulletje; hij kent me en wil het zelf ook niet. Maar eerlijk is eerlijk als hij een vrouw gehad zou hebben die dolletjes is met kinderen dan denk ik dat hij daarin mee zou gaan, hij heeft ze tenslotte zelf ook.
Hij mag straks de opa uithangen dan ga ik wel wat anders doen, ik ga me daar ook niet toe zetten.
Bobbes heeft vanmorgen boterham met gebakken ei en roastbeef gehad. Ik probeerde eerst een ei met dieetvoer maar dat laatste wil ze écht niet meer. En vanavond kreeg ze mijn biefstuk met gebakken puree met witlof van gisteren. Dat heeft ze echt verorberd. Dat was heel lekker. Maar elke dag levert ze in. Ik ben continu in onrust en uit ervaring weet ik dat er pas rust komt als ze er niet meer is. Want ik maak me heel veel zorgen en ben bang voor wat er komen gaat. Mijn leven staat nu ook een beetje on hold. Ik maak geen afspraken meer. De meeste dingen zijn niet meer belangrijk nu.
Nu is ze blij dat ik bij haar in de woonkamer zit. Ze was net alleen omdat ik de anderen aan het uitlaten was. Ik kan er niet de hele tijd bij blijven maar ik ga zo min mogelijk en zo kort mogelijk van huis.
woensdag 27 juni 2018 21:49
Mijn ervaring is dat zodra broers/zussen kinderen krijgen het gedaan is met het kind dat nog geen kleinkinderen geschonken heeft. Ik ben de jongste en sinds 9 jaar is het roer volledig om. Niet alleen omdat ieder familiebezoekje in het teken staat van de nieuwste mini. En dan niet gewoon even aandacht voor de kleine uk (later ukkies) maar het kon werkelijk ALLEEN nog maar daarover gaan. Gesprek erover aangaan eindigde in de opmerking van mijn ouders dat ik jaloers was en mijn tijd nog wel zou komen. Het meest irritante vind ik nog wel dat áls het dan een keer zonder kinderen kan (omdat ik bijvoorbeeld mijn verjaardag savonds vier) mijn ouders dan voor de 100000e keer ziek zijn want aangestoken door 1 van de kleinkinderen. Tsja ze zijn oppas, elke week, ook als de kinderen ziek zijn. Ik heb me er voor afgesloten, voel me niet meer verplicht naar al die familieverjaardagen/uitjes te gaan (werd me wel door mijn ouders aangepraat...ze groeien zo hard, kon je nu echt niet even tijd maken?!). Als ik zin en tijd heb dan ga ik en anders niet. Ik ben maar opvulling. Me verontschuldigen ben ik ook mee gestopt. Ik ben de enige van de kinderen die een succesvolle carriere heeft, de ene sibling werkt niet en de ander parttime. Ze begrijpen niet wat een succesvolle carriere aan verantwoordelijkheden met zich meebrengt. En dat mijn weekend de tijd is om op te laden (met qualitytime met vriendlief, vrienden, sport en natuurlijk een huishouden). Ik laad niet op van 3 uur opzitten, vulling te zijn op een verjaardag en vervolgens genegeerd te worden.
Hoe dan ook, het kan ook anders! En gelukkig zie ik dat ook om me heen. Het is wat het is. Het leven is een feestje en hang vooral zelf de slingers op
Hoe dan ook, het kan ook anders! En gelukkig zie ik dat ook om me heen. Het is wat het is. Het leven is een feestje en hang vooral zelf de slingers op
donderdag 28 juni 2018 08:59
Hier zou ik dus ook bang voor zijn geweest mocht ik 'n sibling gehad hebben. Nu had ik het geweldig goed met mijn ouders. We gingen nog regelmatig met z'n drie op verre reis, we gingen uit eten. Maar was er nog zo'n tuttelbel geweest met koter, dan zou dat financieel niet gekund hebben en dan zou er zo'n compromisbestemming zijn gekozen waar koter het ook naar zijn zin zou hebben. En dan zou ik afhaken en het zwarte schaap zijn geworden. Ik zou het kunnen uittekenen. Godzijdank heeft mijn lieve papa zaliger besloten het bij één kind te houden.Mijn ervaring is dat zodra broers/zussen kinderen krijgen het gedaan is met het kind dat nog geen kleinkinderen geschonken heeft. Ik ben de jongste en sinds 9 jaar is het roer volledig om. Niet alleen omdat ieder familiebezoekje in het teken staat van de nieuwste mini. En dan niet gewoon even aandacht voor de kleine uk (later ukkies) maar het kon werkelijk ALLEEN nog maar daarover gaan. Gesprek erover aangaan eindigde in de opmerking van mijn ouders dat ik jaloers was en mijn tijd nog wel zou komen. Het meest irritante vind ik nog wel dat áls het dan een keer zonder kinderen kan (omdat ik bijvoorbeeld mijn verjaardag savonds vier) mijn ouders dan voor de 100000e keer ziek zijn want aangestoken door 1 van de kleinkinderen. Tsja ze zijn oppas, elke week, ook als de kinderen ziek zijn. Ik heb me er voor afgesloten, voel me niet meer verplicht naar al die familieverjaardagen/uitjes te gaan (werd me wel door mijn ouders aangepraat...ze groeien zo hard, kon je nu echt niet even tijd maken?!). Als ik zin en tijd heb dan ga ik en anders niet. Ik ben maar opvulling.
donderdag 28 juni 2018 09:24
Gelukkig ervaar ik het in mijn familie en schoonfamilie niet zo als Familiemens.
Mijn moeder was - toen de kleinkinderen net geboren waren - wel heel enthousiast. En ze vond het toen jammer dat ik haar geen kleinkinderen zou 'geven'. Inmiddels staat ze er heel anders in. Natuurlijk houdt ze van haar kleinkinderen, maar ze ervaart ze ook regelmatig als 'zorg'. Met mij kan ze gewoon leuke dingen ondernemen, gesprekken hebben die niet over de kinderen gaan. Bij mijn broer ligt dat anders.
In mijn schoonfamilie is de (klein)kinderschare wat groter en ja, dat drukt wel een stempel op familiebijeenkomsten. Als in: die kinderen lopen er nu eenmaal rond en die maken geluid enzo Maar het is zeker niet zo dat gesprekken alleen over kinderen gaan of dat vriend en ik buiten de boot vallen.
Mijn moeder was - toen de kleinkinderen net geboren waren - wel heel enthousiast. En ze vond het toen jammer dat ik haar geen kleinkinderen zou 'geven'. Inmiddels staat ze er heel anders in. Natuurlijk houdt ze van haar kleinkinderen, maar ze ervaart ze ook regelmatig als 'zorg'. Met mij kan ze gewoon leuke dingen ondernemen, gesprekken hebben die niet over de kinderen gaan. Bij mijn broer ligt dat anders.
In mijn schoonfamilie is de (klein)kinderschare wat groter en ja, dat drukt wel een stempel op familiebijeenkomsten. Als in: die kinderen lopen er nu eenmaal rond en die maken geluid enzo
Maar het is zeker niet zo dat gesprekken alleen over kinderen gaan of dat vriend en ik buiten de boot vallen.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
donderdag 28 juni 2018 13:50
Ik kan me wel voorstellen dat de buitenwereld hier meer moeite mee heeft. Zelf kom ik ook zo ongemakkelijk en onhandig over met kinderen als Full moon. En als ik me erger aan rondlopend grut, dan spreekt mijn hoofd boekdelen, dus is het meeste gezeur me bespaard gebleven. Dat was denk ik anders geweest als ik leuk was met kinderen.EssentialBliss schreef: ↑28-06-2018 07:18Grappig dat kindvrij geassocieerd wordt met per definitie niet van kinderen houden.
Ik moet niet denken aan het l(ei)(ij)den van het leven van een ouder. Maar er zijn wel kinderen waar ik van hou.
Mijn vriend is trouwens wel heel leuk met kinderen, maar hij heeft nog nooit meegemaakt dat mensen lopen te zeuren wanneer hij nou eens kinderen krijgt.
donderdag 28 juni 2018 14:03
Typisch dat de oudste generatie mee gaat in die rare gewoonte om je 100% op de koters te focussen, zoals de familie van familiemens. Ik zou daar ook van afknappen hoor. En mezelf daarom ontslaan van verplichtingen.
Maar weet wel dat jouw familie er mogelijk ooit op terug komt waarom je je minder laat zien. En dan moet je gewoon zeggen waarom. Want er komt een tijd dat de koters ouder worden en dan worden de ouders en grootouders minder obsessief met ze. Dan gaat hun interesse weer verruimen.
Maar weet wel dat jouw familie er mogelijk ooit op terug komt waarom je je minder laat zien. En dan moet je gewoon zeggen waarom. Want er komt een tijd dat de koters ouder worden en dan worden de ouders en grootouders minder obsessief met ze. Dan gaat hun interesse weer verruimen.
donderdag 28 juni 2018 14:09
Ik heb het idee dat het als man zijnde sowieso veel meer geaccepteerd wordt als je aangeeft geen kinderen te willen. Mijn vriend hoeft zich niet te verantwoorden (hij is ook 6 jaar ouder) en ik wel.Luistervink schreef: ↑28-06-2018 13:50
Mijn vriend is trouwens wel heel leuk met kinderen, maar hij heeft nog nooit meegemaakt dat mensen lopen te zeuren wanneer hij nou eens kinderen krijgt.
Ik heb ook meerdere vrienden die het weinig uitmaakt of ze wel of geen kinderen willen terwijl mijn vriendinnen dat allemaal wel lijken te willen.
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
donderdag 28 juni 2018 21:04
Mijn keuze om kindvrij te zijn en te blijven is echt wel gebaseerd op het feit dat ik kinderen niet leuk vindt, althans dat continue aandacht vragende en janken om niks gedrag dan.EssentialBliss schreef: ↑28-06-2018 07:18Grappig dat kindvrij geassocieerd wordt met per definitie niet van kinderen houden.
Ik moet niet denken aan het l(ei)(ij)den van het leven van een ouder. Maar er zijn wel kinderen waar ik van hou.
Ja en?
donderdag 28 juni 2018 21:07
Onzin, echt klinklare onzin. Ik heb dat gevoel nog nooit gehad. Iedereen is vrij om daar zelf een keuze in te maken. Het nemen van je eigen verantwoordelijkheid voor je eigen keuzes daar zit vaak het probleem.
Ja en?
