Kinderen
alle pijlers
Vanaf oktober 2010 kindvrij ~ deel 23
woensdag 20 juni 2018 11:24
zaterdag 15 december 2018 22:04
Ik woonde ooit per ongeluk schuin tegenover een school voor moeilijk lerende kinderen (als je 20 bent, let je daar nog niet zo op en zie je zoiets gemakkelijk over het hoofd, blij dat je een appartementje hebt en alles). Maar die hadden zo’n indringende bel, die ze tijdens vakanties niet uitzetten. Ook hadden ze om de haverklap (lange) pauzes buiten met veel gekrijs op abnormaal volume. Ik zou niet graag weer vlak bij een school wonen en let daar tegenwoordig dus op.
Nu wonen we sinds vorig jaar in een nieuwbouwhuis en gaan ze ineens een ‘speelveldje’ maken wat verderop schuin tegenover ons huis.
Dat wist niemand toen we het huis kochten en ik word daar niet bepaald gelukkig van. Het schijnt wel waardeverhogend te zijn voor je huis, van die kutkindervoorzieningen nabij. Ik hoop maar dat het ver genoeg weg is om er toch weinig last van te hebben. 
Maar je ontkomt haast niet aan dit soort dingen tegenwoordig, tenzij je echt afgelegen gaat wonen. Anders zit je toch al gauw nabij ‘ongemak’ als speeltuintjes/ scholen/ kinderdagverblijven/ winkels/ moskeeën/ kerken/ asielzoekerscentra/ bedrijven...
Nu wonen we sinds vorig jaar in een nieuwbouwhuis en gaan ze ineens een ‘speelveldje’ maken wat verderop schuin tegenover ons huis.
Dat wist niemand toen we het huis kochten en ik word daar niet bepaald gelukkig van. Het schijnt wel waardeverhogend te zijn voor je huis, van die kutkindervoorzieningen nabij. Ik hoop maar dat het ver genoeg weg is om er toch weinig last van te hebben. Maar je ontkomt haast niet aan dit soort dingen tegenwoordig, tenzij je echt afgelegen gaat wonen. Anders zit je toch al gauw nabij ‘ongemak’ als speeltuintjes/ scholen/ kinderdagverblijven/ winkels/ moskeeën/ kerken/ asielzoekerscentra/ bedrijven...
Wat heb ik een bloedhekel aan die dingen. Als hier de wind verkeerd staat beiert er een mij elk uur mijn nest uit.
zondag 16 december 2018 12:05
Wie zegt dat je straks op dat kinderveldje daadwerkelijk kinderen gaat zien? Er is niets zo weinig prikkelend en saai voor kinderen als een speelveldje. Laat ze liever in een bos hun fantasie gebruiken en hutten bouwen. Dus ik zou me daar niet te druk over maken.
Het gebeier van kerkenklok vind ik prachtig! Vooral op het platteland. Of als ze zo klinken zoals in het begin van "the sensual world" van Kate Bush.
Het gebeier van kerkenklok vind ik prachtig! Vooral op het platteland. Of als ze zo klinken zoals in het begin van "the sensual world" van Kate Bush.
zondag 16 december 2018 12:11
Kinderveldjes worden vaak gebruikt door hangjongeren die daar staan te roken en weet ik wat niet meer.iones schreef: ↑16-12-2018 12:05Wie zegt dat je straks op dat kinderveldje daadwerkelijk kinderen gaat zien? Er is niets zo weinig prikkelend en saai voor kinderen als een speelveldje. Laat ze liever in een bos hun fantasie gebruiken en hutten bouwen. Dus ik zou me daar niet te druk over maken.
Het gebeier van kerkenklok vind ik prachtig! Vooral op het platteland. Of als ze zo klinken zoals in het begin van "the sensual world" van Kate Bush.
Anno nu mogen kinderen volgens mij niet meer zelfstandig in het bos gaan spelen. Ik kom er nooit loslopende tegen in elk geval. Toen ik basisschoolkind was deed ik niet anders dan alleen de natuur in. Boek mee en lekker tegen 'n heuveltje in het gras liggen, bramen plukken.
zondag 16 december 2018 13:03
In het bos in mijn oude dorp zitten ook vaak hangjongeren. Dat was in mijn puberteit al zo. De jongens hadden een hut gebouwd van pallets, takken en bladeren. Verder rookten ze jointjes en stookten ze fikkie. Ik stond erbij en keek ernaar, zag er de lol niet van. Het was dat het vrienden van mijn vriendinnen waren. Ze wisten dat ik er niet graag heen ging. Dan vroegen ze of ik een eindje mee ging fietsen. Dat vond ik leuker. Maar waar eindigden we? Jawel, in het bos. Na een paar keer hield ik het voor gezien.
zondag 16 december 2018 17:33
Tegenover ons huis aan de overkant was een stuk bos dat hoorde bij de Dommelvallei. Er stonden grote plassen die in de winter bevroren. Daar gingen we op schaatsen. Onze eigen kleine schaatsbaan. Als het had gesneeuwd waren er achterin heuveltjes waar we van af sleeden, het riet in van de Dommel. We maakten er een boomhut, of we legden oude takken en bomen over een kuil en dat was dan onze hut. En dat was dan geheim. Of op de diepere plassen gingen we varen met mijn rubberen bootje. Mooie kindertijd heb ik daar beleefd! Dat was nog eens andere koek dan zo'n prutserig fantasieloos speelveldje met een paar wipkippen. Maar nu ligt alles daar strak bij, gefatsoeneerd, geëffend. Sleeën van een heuveltje kun je er niet meer, schaatsen nauwelijks. Je kunt er eigenlijk niets meer. De kinderen van nu hebben het gewoon niet meer zo mooi als wij vroeger. Dat vind ik wel sneu voor ze.
zondag 16 december 2018 17:38
Herkenbaar Iones! Ik kom uit een klein dorp en eigenlijk was het hele dorp ons speelterrein. Hutten bouwen in het bos, schaatsen op de vaart of vijver, in de zomer met een rubberbootje varen op diezelfde vaart en vijver. Voetballen op een braakliggend stukje land. Er was een speeltuin in het dorp, maar ik kan me niet herinneren dat ik daar vaak kwam.
zondag 16 december 2018 17:41
zondag 16 december 2018 17:50
Nachtmerries voor de moeders, maar een PARADIJS voor een kind!redbulletje schreef: ↑16-12-2018 17:41Ik ging ook veel naar het terrein van de oude steenfabriek door tussen het prikkeldraad door te kruipen. Daar was 't echt heaven; een meertje, sloten, zandheuvels, heide, bebossing. Ongetwijfeld de hedendaagse nachtmerrie van viva-moekes als je kind daar vrij zou kunnen rondlopen
zondag 16 december 2018 17:53
Maar vroeger keken ouders er ook niet van op als je met een gescheurde vuile broek en overal schaafplekken thuiskwam van het spelen. Tenminste, mijn ouders niet.redbulletje schreef: ↑16-12-2018 17:41Ik ging ook veel naar het terrein van de oude steenfabriek door tussen het prikkeldraad door te kruipen. Daar was 't echt heaven; een meertje, sloten, zandheuvels, heide, bebossing. Ongetwijfeld de hedendaagse nachtmerrie van viva-moekes als je kind daar vrij zou kunnen rondlopen
zondag 16 december 2018 18:00
Mijn moeder wel. Die snapte niets van kinderen. Hoewel zij degene is die zoveel van kinderen hield. Zij wilde immers een groot gezin (wat ze overigens niet heeft gekregen). En ik wilde geen kinderen. Maar snappen doe ik ze dan weer wél!
Ze wou mij mooie kleertjes aan doen maar ik wilde buiten spelen. Ze maakte voor mij een overgooier en trok me een maillot er bij aan. Die ik steevast kapot viel. Want ik rende en speelde. Ik ging niet stilletjes op een stoel zitten. En dan kreeg ik op mijn kop. Ze snapte er werkelijk niks van. Van kind zijn, wat dat inhoudt.
zondag 16 december 2018 19:49
Dat is echt te gek! Stiekem wat spannend, veel afwisseling in natuur. Wat leuk dat je daar opgroeide. Ik speelde vroeger langs het talud van de snelweg en via de weilanden naar oude bunkers...precies dat wat niet mocht natuurlijk maar ik was geen meisje dat met ander meisjes met poppen wilde spelen.redbulletje schreef: ↑16-12-2018 17:41Ik ging ook veel naar het terrein van de oude steenfabriek door tussen het prikkeldraad door te kruipen. Daar was 't echt heaven; een meertje, sloten, zandheuvels, heide, bebossing. Ongetwijfeld de hedendaagse nachtmerrie van viva-moekes als je kind daar vrij zou kunnen rondlopen
zondag 16 december 2018 20:22
Ja!! Dat was gaaf. Heel wat broeken kapot gevallen op dat soort plekken.redbulletje schreef: ↑16-12-2018 17:41Ik ging ook veel naar het terrein van de oude steenfabriek door tussen het prikkeldraad door te kruipen. Daar was 't echt heaven; een meertje, sloten, zandheuvels, heide, bebossing. Ongetwijfeld de hedendaagse nachtmerrie van viva-moekes als je kind daar vrij zou kunnen rondlopen
Valhalla! Where the brave may live Forever!
maandag 17 december 2018 11:56
Mijn vriend en ik zijn min of meer toevallig in een kindvrij appartementencomplex terecht gekomen. We verhuisden 12 jaar geleden naar één van de gezelligste steden van Brabant. We hadden graag in of dichtbij het centrum gewoond, maar dat konden we niet betalen. We belandden in een wijk op ca. 2km van het centrum.
In ons complex wonen vooral starters en senioren. Zodra we een zwangere buik signaleren, volgt doorgaans kort daarna een ‘te koop’ bord op de gevel. Ik snap het ook wel: het pand is totaal ongeschikt voor kinderen. Ons bevalt het prima!
Blendle attendeerde me vanmorgen op dit artikel: https://www.vn.nl/vrouwen-geen-kinderen/ Ik herken behoorlijk wat… jullie ook?
Enkele citaten, die mij aanspraken:
“ Volgens het CBS werden in 2017 in Nederland minder baby’s geboren dan in de afgelopen decennia en van de in 1975 geboren vrouwen blijft naar verwachting 20% kindervrij.” (mooi jaar, dat 1975
)
“Geen kinderen krijgen wordt namelijk niet als een keus gezien, maar als een gevolg. Omdat je geen man kan vinden bijvoorbeeld, of omdat je te hard werkt, of omdat het niet lukt. Mensen eisen dan ook bijna altijd een verklaring voor het feit dat je geen kinderen hebt en geen kinderen wilt.
Dus wat doe je dan als vrouw zonder kinderwens? Je verzamelt een blik aan redenen. Redenen die dicht bij je gevoel liggen, maar niet per se een overweging waren. Zoals overbevolking, of het milieu. Misschien gebruik je soms je gebrek aan verantwoordelijkheid. Of je drukke leven. Iets om mensen te kunnen helpen in het begrijpen van jouw keuze.”
“Geoff Dyer schrijft over een terugkerend thema bij veel ouders, namelijk zingeving en een doel in het leven. … ‘Van alle argumenten om kinderen te krijgen sta ik het meest vijandig tegenover de suggestie dat kinderen “zin” aan je leven geven. De aanname dat het leven “zingeving” of “een doel” nodig heeft! Ik vind het prima dat het leven compleet zinloos en doelloos is. Het zou een stuk minder leuk zijn als het een doel had – dan zouden we allemaal verplicht zijn om dat doel na te streven en dwaas zijn om het niet te doen. We denken dat we bepaalde fases in ons leven hebben, maar je kunt je leven ook gewoon leven zoals het komt.’”
In ons complex wonen vooral starters en senioren. Zodra we een zwangere buik signaleren, volgt doorgaans kort daarna een ‘te koop’ bord op de gevel. Ik snap het ook wel: het pand is totaal ongeschikt voor kinderen. Ons bevalt het prima!
Blendle attendeerde me vanmorgen op dit artikel: https://www.vn.nl/vrouwen-geen-kinderen/ Ik herken behoorlijk wat… jullie ook?
Enkele citaten, die mij aanspraken:
“ Volgens het CBS werden in 2017 in Nederland minder baby’s geboren dan in de afgelopen decennia en van de in 1975 geboren vrouwen blijft naar verwachting 20% kindervrij.” (mooi jaar, dat 1975
)“Geen kinderen krijgen wordt namelijk niet als een keus gezien, maar als een gevolg. Omdat je geen man kan vinden bijvoorbeeld, of omdat je te hard werkt, of omdat het niet lukt. Mensen eisen dan ook bijna altijd een verklaring voor het feit dat je geen kinderen hebt en geen kinderen wilt.
Dus wat doe je dan als vrouw zonder kinderwens? Je verzamelt een blik aan redenen. Redenen die dicht bij je gevoel liggen, maar niet per se een overweging waren. Zoals overbevolking, of het milieu. Misschien gebruik je soms je gebrek aan verantwoordelijkheid. Of je drukke leven. Iets om mensen te kunnen helpen in het begrijpen van jouw keuze.”
“Geoff Dyer schrijft over een terugkerend thema bij veel ouders, namelijk zingeving en een doel in het leven. … ‘Van alle argumenten om kinderen te krijgen sta ik het meest vijandig tegenover de suggestie dat kinderen “zin” aan je leven geven. De aanname dat het leven “zingeving” of “een doel” nodig heeft! Ik vind het prima dat het leven compleet zinloos en doelloos is. Het zou een stuk minder leuk zijn als het een doel had – dan zouden we allemaal verplicht zijn om dat doel na te streven en dwaas zijn om het niet te doen. We denken dat we bepaalde fases in ons leven hebben, maar je kunt je leven ook gewoon leven zoals het komt.’”
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 17 december 2018 12:39
Wat een ontzettend goed geschreven artikel!
Ik erger me altijd aan artikelen waarin op onvolwassen wijze kinderen worden neergezet als een soort verschrikkelijke plaag. De eerste keer kon ik er om lachen, maar als ik er beter over nadenk dan zet het kindvrije mensen weg als kinderhaters. En dat vergroot het onbegrip tussen beide groepen alleen maar!
Dus ik wordt altijd blij van dit soort artikelen die netjes en opbouwend zijn geschreven. En tegelijkertijd wordt het gevoel van de schrijfster juist heel sterk overgebracht.
Dat gevoel dat herken ik inderdaad heel sterk. Ik voel me bijna nooit serieus genomen als ik mijn keuze vertel. En als mijn reden dan ook nog eens zo 'simpel' is als kinderen niet leuk vinden en het volledig ontbreken van een kinderwens... daar heb ik nog nooit een prettige reactie op gekregen. Het frustreert me mateloos dat mijn gevoel in deze kwestie totaal onbelangrijk lijkt.
In dit artikel wordt aangegeven dat de gemene deler tussen haar vriendschappen de gedeelde interesses zijn in plaats van wel of geen kinderen. Hoewel dat voor mij nu ook het geval is, kan ik me heel goed voorstellen dat ik hier wel vriendschappen op ga selecteren. Het is heerlijk om wel een keer hardop te zeggen wat je over een kind denkt zonder direct allerlei blikken en opmerkingen te krijgen. Het is fijn om je frustratie over dit soort onbegrip te kunnen delen met mensen die het wel snappen. Het is zeker niet het enige wat er toe doet in een vriendschap, maar het zorgt er wel voor dat ik meer mezelf kan zijn bij iemand wat de waarde van zo'n vriendschap zeker verhoogt.
Ik erger me altijd aan artikelen waarin op onvolwassen wijze kinderen worden neergezet als een soort verschrikkelijke plaag. De eerste keer kon ik er om lachen, maar als ik er beter over nadenk dan zet het kindvrije mensen weg als kinderhaters. En dat vergroot het onbegrip tussen beide groepen alleen maar!
Dus ik wordt altijd blij van dit soort artikelen die netjes en opbouwend zijn geschreven. En tegelijkertijd wordt het gevoel van de schrijfster juist heel sterk overgebracht.
Dat gevoel dat herken ik inderdaad heel sterk. Ik voel me bijna nooit serieus genomen als ik mijn keuze vertel. En als mijn reden dan ook nog eens zo 'simpel' is als kinderen niet leuk vinden en het volledig ontbreken van een kinderwens... daar heb ik nog nooit een prettige reactie op gekregen. Het frustreert me mateloos dat mijn gevoel in deze kwestie totaal onbelangrijk lijkt.
In dit artikel wordt aangegeven dat de gemene deler tussen haar vriendschappen de gedeelde interesses zijn in plaats van wel of geen kinderen. Hoewel dat voor mij nu ook het geval is, kan ik me heel goed voorstellen dat ik hier wel vriendschappen op ga selecteren. Het is heerlijk om wel een keer hardop te zeggen wat je over een kind denkt zonder direct allerlei blikken en opmerkingen te krijgen. Het is fijn om je frustratie over dit soort onbegrip te kunnen delen met mensen die het wel snappen. Het is zeker niet het enige wat er toe doet in een vriendschap, maar het zorgt er wel voor dat ik meer mezelf kan zijn bij iemand wat de waarde van zo'n vriendschap zeker verhoogt.
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
maandag 17 december 2018 13:05
Wat dacht je van gelijk heb je! Scheelt je een hoop slapeloze nachten, zorgen en geld!GlitterCupcake schreef: ↑17-12-2018 13:01Wat is een goede reactie op het vertellen over bewust kindervrij zijn? Toen ik laatst aan vrienden vroeg of zij eigenlijk wel kinderen willen was mijn reactie ‘ah dat kan’ toen zij zei dat ze geen kinderen wilde. Meer kan je er ook niet op zeggen toch?
maandag 17 december 2018 13:10
Perfect!GlitterCupcake schreef: ↑17-12-2018 13:01Wat is een goede reactie op het vertellen over bewust kindervrij zijn? Toen ik laatst aan vrienden vroeg of zij eigenlijk wel kinderen willen was mijn reactie ‘ah dat kan’ toen zij zei dat ze geen kinderen wilde. Meer kan je er ook niet op zeggen toch?
Ik vind het ook niet erg als mensen vragen naar redenen, ik vind het ook interessant om andere zienswijzen uitgelegd te krijgen.
Maar daarna komen altijd oordelen en opmerkingen in de trant van 'wacht maar, dat komt nog wel', 'op die leeftijd wou ik ook nog geen kinderen' et cetera.
Als ik over 10 jaar van gedachten ben veranderd, prima. Ik acht de kans klein, maar dat zien we dan wel. Nu en in de voorzienbare toekomst is dit echter mijn mening, en dat is het enige wat er toe doet. Als mensen dat zouden accepteren zou dat een hoop frustratie schelen.
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
maandag 17 december 2018 13:55
Ik herken wat Linda Duits zegt:Doornroosje75 schreef: ↑17-12-2018 11:56Blendle attendeerde me vanmorgen op dit artikel: https://www.vn.nl/vrouwen-geen-kinderen/ Ik herken behoorlijk wat… jullie ook?
‘We houden in de samenleving een heteroseksueel script aan: je bent jong en dan experimenteer je. Op een gegeven moment ga je settelen en samenwonen en daarna komen de kinderen, of niet. Ik zie dat als een soort plateaus van betrokkenheid en commitment, waarbij we steeds weer de drang voelen om naar een volgend plateau te gaan. Als dat niet lukt, heb je het gevoel dat je niet serieus genoeg bezig bent met het leven en dat je geen doel hebt. Ik zoek een ander script, hoe kun je je leven anders vormgeven? Het idee dat je steeds je leven moet overzien is iets dat wij bedacht hebben. Daarmee denken we dat we dat we bepaalde fases in ons leven hebben, maar je kunt je leven ook gewoon leven zoals het komt.’
Dat was ook waarom ik rolmodellen miste. Ik had een aantal jaar geleden inderdaad het gevoel dat ik bleef 'hangen' als ik geen kinderen kreeg, dat ik niet verder kwam. Uiteindelijk kwam ik ook tot de conclusie dat het leven geen fasen kent. Maar ik denk dat veel mensen om me heen wel in hun denken vastzitten in dat stramien.
maandag 17 december 2018 18:16
Ik vind dat een fijne reactie. Meer hoef je er ook niet op te zeggen, liever niet zelfs.GlitterCupcake schreef: ↑17-12-2018 13:01Wat is een goede reactie op het vertellen over bewust kindervrij zijn? Toen ik laatst aan vrienden vroeg of zij eigenlijk wel kinderen willen was mijn reactie ‘ah dat kan’ toen zij zei dat ze geen kinderen wilde. Meer kan je er ook niet op zeggen toch?
Valhalla! Where the brave may live Forever!
