Kinderen
alle pijlers
Vrienden worden met andere ouders
maandag 19 februari 2018 20:50
Vroeg ik me gewoon af: ik zie om mij heel best wel wat ouders die via school of in de buurt elk meerdere kinderen hebben die bij elkaar in de klas zitten of leuk met elkaar optrekken. Dat loop dan heel natuurlijk als ze gaan koffiedrinken, want ieder kind heeft een kameraadje enzo.
Maar wat nou als jouw kind thuis de enige is, of dat bijvoorbeeld jouw jongste hele goede vrienden is met een groot gezin waarvan het vriendje de oudste is... Als je dan sommige ouders zo aardig vindt dat je ze wel op de koffie of te eten wilt vragen, moet je dan de hele familie uitnodigen, inclusief allemaal kinderen die niet in de leeftijd van jouw kind zitten, die je eigenlijk alleen van het schoolplein kent?
Of is dat voor jullie een reden om het niet te vragen en andere ouders op te zoeken, of het anders op te lossen? Ik ben oprecht benieuwd hoe anderen daar mee omgaan. Zelf ben ik er nog niet zo uit wat echt gaat werken... |
Ik zou voor de meest beleefde optie kiezen (dan maar iedereen uitnodigen), maar het lijkt me wel een heel gedoe, ook voor mijn zoon, als er meerdere kinderen rondlopen, aan zijn spullen zitten, aandacht willen etc. Is die gastvrijheid wel gebruikelijk?
Ik heb het zelf specifiek bij een leuk gezin waarvan (oudere)broer wel echt ruzie maakt met jongere broer, waarbij mijn zoon zich machteloos voelt als zijn vriendje achterna gezeten wordt. Daarom wil hij ook nooit bij dat vriendje thuis spelen. Wij vinden vriendje en ouders super leuk, en ik heb ook wel eens de oudere broer ergens bij gevraagd, maar dat mondde uit in ruzie tussen de kinderen. Kan ik dan gewoon geen "vrienden" worden met de ouders, omdat je anders een kind zou moeten buitensluiten, of lossen anderen dat bijvoorbeeld op door de kinderen elk naar hun eigen vriendjes te laten gaan, en dus toch maar met 1 kind mee te komen?
Maar wat nou als jouw kind thuis de enige is, of dat bijvoorbeeld jouw jongste hele goede vrienden is met een groot gezin waarvan het vriendje de oudste is... Als je dan sommige ouders zo aardig vindt dat je ze wel op de koffie of te eten wilt vragen, moet je dan de hele familie uitnodigen, inclusief allemaal kinderen die niet in de leeftijd van jouw kind zitten, die je eigenlijk alleen van het schoolplein kent?
Of is dat voor jullie een reden om het niet te vragen en andere ouders op te zoeken, of het anders op te lossen? Ik ben oprecht benieuwd hoe anderen daar mee omgaan. Zelf ben ik er nog niet zo uit wat echt gaat werken... |
Ik zou voor de meest beleefde optie kiezen (dan maar iedereen uitnodigen), maar het lijkt me wel een heel gedoe, ook voor mijn zoon, als er meerdere kinderen rondlopen, aan zijn spullen zitten, aandacht willen etc. Is die gastvrijheid wel gebruikelijk?
Ik heb het zelf specifiek bij een leuk gezin waarvan (oudere)broer wel echt ruzie maakt met jongere broer, waarbij mijn zoon zich machteloos voelt als zijn vriendje achterna gezeten wordt. Daarom wil hij ook nooit bij dat vriendje thuis spelen. Wij vinden vriendje en ouders super leuk, en ik heb ook wel eens de oudere broer ergens bij gevraagd, maar dat mondde uit in ruzie tussen de kinderen. Kan ik dan gewoon geen "vrienden" worden met de ouders, omdat je anders een kind zou moeten buitensluiten, of lossen anderen dat bijvoorbeeld op door de kinderen elk naar hun eigen vriendjes te laten gaan, en dus toch maar met 1 kind mee te komen?
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 19-02-2018 20:56
32.85% gewijzigd
maandag 19 februari 2018 21:53
maandag 19 februari 2018 21:55
maandag 19 februari 2018 21:57
Ach, het kan op allerlei manieren. Ik heb een grote hekel aan familie-kinderverjaardagen, maar ik ken ook een paar gezinnen waar op die gelegenheden alles en iedereen door elkaar loopt: vrienden, buren, familie en een hele zooi kinderen van alle leeftijden. Iemand regelt een wijntje voor je en er is altijd wel ergens een leuk gesprek. Wie klaar is vertrekt weer, en wie rond etenstijd nog over is eet een kop soep of een paar punten ad-hoc bestelde pizza mee. Het kan ook leuk!
maandag 19 februari 2018 22:00
Hier spreekt een oordeel uit. In schoolvakanties gaan mensen soms op vakantie, gek he?blijmetmij schreef: ↑19-02-2018 21:39Nou ja; heel praktisch. Ik krijg bijvoorbeeld zoons verjaardagsfeestje niet rond in de komende vakantie omdat er dan weer eens een aantal vriendjes zelf weg zijn. Dus dat halen we later een keer in, en hij gaat met zijn vriend een keertje naar de bioscoop om toch iets feestelijks te hebben. Verder komt er in het weekend familie en wat vrienden van ons voor taart langs; dat pak ik iets groter aan dan alleen de directe familie omdat het kinderfeest niet doorgaat. Nu wilde ik laagdrempelig die ouders vragen om ook te komen; kan zoon lekker met hun zoon spelen terwijl iedereen kletst. Maar nodig ik dan indirect de hele familie uit (zoon + grote broer + puberdochter?). En moet ik het daarom dan toch maar weer laten?
Dat feestje kan toch gewoon de week later? Je zoon wordt 7 of 8 geloof ik? Een weekje wachten moet hij prima snappen.
Maar natuurlijk kun je ook zijn vriendje uitnodigen. Ik zou het aan het gezin laten of ze met z´n allen komen of alleen met het jongste kind.
En een keer met zijn moeder koffie drinken (onder schooltijd bv)? Bv als bedankje voor haar hulp tijdens de verhuizing?
maandag 19 februari 2018 22:04
Eigen ervaring: wij spreken af en toe af met de ouders van een vriendje van mijn kind. En dan inderdaad met het hele gezin. Zij 3 kinderen (waarvan 2 jonger), wij 2. Dat gaat prima.
Je schreef iets over ouders die wel eens samen wat gaan eten met hun gezinnen. Dezelfde setjes, dus allemaal meerdere kinderen. Ik begrijp werkelijk niet dat jij denkt dat jullie daar niet tussen zouden passen omdat jullie maar één kind hebben?
Je schreef iets over ouders die wel eens samen wat gaan eten met hun gezinnen. Dezelfde setjes, dus allemaal meerdere kinderen. Ik begrijp werkelijk niet dat jij denkt dat jullie daar niet tussen zouden passen omdat jullie maar één kind hebben?
maandag 19 februari 2018 22:07
maandag 19 februari 2018 22:29
Nee joh; het is gewoon een feit dat ze weg zijn; geen oordeel. Was vorig jaar ook zo, en dat lossen we op. Heb al een paar andere opties, alleen niet pal rondom zoons verjaardag; school wil de 10-minuten gesprekken (met kind erbij) houden op de 2 beschikbare dagen na de vakantie, dus dan kunnen die kinderen ook niet. Maar ik heb nu een oogje op de komende stakingsdag (14 april).IJskoffie schreef: ↑19-02-2018 22:00Hier spreekt een oordeel uit. In schoolvakanties gaan mensen soms op vakantie, gek he?
Dat feestje kan toch gewoon de week later? Je zoon wordt 7 of 8 geloof ik? Een weekje wachten moet hij prima snappen.
Maar natuurlijk kun je ook zijn vriendje uitnodigen. Ik zou het aan het gezin laten of ze met z´n allen komen of alleen met het jongste kind.
En een keer met zijn moeder koffie drinken (onder schooltijd bv)? Bv als bedankje voor haar hulp tijdens de verhuizing?
maandag 19 februari 2018 22:34
Wij hebben 1 kind. Ik begrijp de vraag niet zo goed. 'Hoe pak je dat aan?' Uh...gewoon die ouders uitnodigen om samen eens iets te doen. En natuurlijk dan met het hele gezin. Wat is het probleem?
Overigens zou ik nooit op een familieverjaardag voor een kind willen komen als 'schoolouders'. Maar goed.
En een verjaardagsfeestje vier je niet in een schoolvakantie nee, dat lijkt me vrij logisch. Waarom schreef je 'weer eens op vakantie zijn'? Dat klinkt geïrriteerd. Het is toch logisch dat mensen weggaan in een schoolvakantie? Waarom vier je het niet ervoor?
Overigens zou ik nooit op een familieverjaardag voor een kind willen komen als 'schoolouders'. Maar goed.
En een verjaardagsfeestje vier je niet in een schoolvakantie nee, dat lijkt me vrij logisch. Waarom schreef je 'weer eens op vakantie zijn'? Dat klinkt geïrriteerd. Het is toch logisch dat mensen weggaan in een schoolvakantie? Waarom vier je het niet ervoor?
dinsdag 20 februari 2018 07:43
.blijmetmij schreef: ↑19-02-2018 21:39Nou ja; heel praktisch. Ik krijg bijvoorbeeld zoons verjaardagsfeestje niet rond in de komende vakantie omdat er dan weer eens een aantal vriendjes zelf weg zijn. Dus dat halen we later een keer in, en hij gaat met zijn vriend een keertje naar de bioscoop om toch iets feestelijks te hebben. Verder komt er in het weekend familie en wat vrienden van ons voor taart langs; dat pak ik iets groter aan dan alleen de directe familie omdat het kinderfeest niet doorgaat. Nu wilde ik laagdrempelig die ouders vragen om ook te komen; kan zoon lekker met hun zoon spelen terwijl iedereen kletst. Maar nodig ik dan indirect de hele familie uit (zoon + grote broer + puberdochter?). En moet ik het daarom dan toch maar weer laten?
Komen er dan helemaal geen kinderen met die familie en vrienden mee? Het klinkt nogal apart namelijk. Als er wel kinderen meekomen, dan rekenen die er toch op dat ze door jouw zoon vermaakt worden en niet dat hij een schoolvriendje heeft waar hij alleen maar mee bezig is?
dinsdag 20 februari 2018 09:31
Helaas is ons netwerk de afgelopen jaren door ziekte erg ingekrompen, en qua familie is zoon een nakomertje. Er komen qua kinderen hooguit neven/nichten tussen de 14 en de 21 (als die nog mee willen).2koffie schreef: ↑20-02-2018 07:43.
Komen er dan helemaal geen kinderen met die familie en vrienden mee? Het klinkt nogal apart namelijk. Als er wel kinderen meekomen, dan rekenen die er toch op dat ze door jouw zoon vermaakt worden en niet dat hij een schoolvriendje heeft waar hij alleen maar mee bezig is?
Dus ik vind het best lastig om een feestelijke groep mensen bij elkaar te organiseren die zich ook met elkaar vertrouwd voelen, want jullie hebben gelijk; als er weer te veel familie is, is het voor andere mensen weer saai ofzo, al vind ik zelf dat onze familie (2 ooms van zoon met hun gezinnen en 1 set opa en oma) wel hele leuke mensen zijn die best gezellig met vrienden kunnen babbelen. Maar omdat het clubje niet al te groot is, voelt het ook weer gek om een heel gezin er bij te vragen met een paar kinderen die er ook niet zoveel aansluiting hebben. Ze gaan dus helaas niet op in een grotere groep kinderen. Ik denk dat het pas werkt als ik er dan nog een of twee klasgenoten met aardige ouders bij vraag zodat zij met elkaar ook wat hebben, maar aangezien we dat nog nooit gedaan hebben, zie ik er eigenlijk ook wel tegen op dat het gewoon niet op gang komt ofzo...
Zo hebben we nog iets van 3 vrienden m/v die af en toe langs kwamen de afgelopen jaren om mee te eten enzo. Die hebben ook weer niets met elkaar te maken, en ik hoop ergens dat die mensen het gewoon een beetje gezellig met elkaar kunnen maken als ik voor fijne randvoorwaarden (lekker eten enzo) zorg. Het is echt geen ouderwetse "taartverjaardag" waarin iedereen in een kring zit met een stuk taart op schoot.
Nou ja; al deze overwegingen zorgen er voor dat ik neig naar "dan maar niet!" net zoals de voorgaande jaren. Maar ik vind dat het voor zoon belangrijk is dat hij ook opgroeit met een wat groter netwerk om zich heen... (dit is ook wel een beetje aangemoedigd, door onze ervaring met een begrafenis die we vorige week gehad hebben; we moeten meer momenten vieren).
Het is gewoon een lastige kip-ei situatie; ik zie dat bij iedereen de kring er omheen spontaan gegroeid lijkt, en er komen mensen die elkaar ieder jaar zien, of uit de buurt kennen, en die het wel gezellig vinden met elkaar. Wij hebben dat door omstandigheden niet, en ik weet ook niet hoe ik het in elkaar moet draaien om dat de komende jaren op te bouwen, of er naar toe te werken...
dinsdag 20 februari 2018 09:40
Ik was niet de enige die het las.blijmetmij schreef: ↑19-02-2018 22:29Nee joh; het is gewoon een feit dat ze weg zijn; geen oordeel. Was vorig jaar ook zo, en dat lossen we op. Heb al een paar andere opties, alleen niet pal rondom zoons verjaardag; school wil de 10-minuten gesprekken (met kind erbij) houden op de 2 beschikbare dagen na de vakantie, dus dan kunnen die kinderen ook niet. Maar ik heb nu een oogje op de komende stakingsdag (14 april).
Doe je niet een beetje te moeilijk over een datum vinden voor het kinderfeestje? Elke woensdagmiddag, vrijdag na school of zaterdag is toch prima?
Waarom nodig je het gezin niet een keer in het weekend uit voor koffie/lunch oid, in plaats van op de verjaardag? Wie weet kun je ze volgend jaar wel op de verjaardag uitnodigen, als jullie elkaar beter kennen.
En ik zie niet in dat andere kinderen daar een probleem in zouden zijn.
Ik begrijp sowieso niet waarom jij denkt dat het alleen maar zou klikken met gezinnen die dezelfde samenstelling hebben.
dinsdag 20 februari 2018 09:44
De jongen is geen irritante onopgevoede klier, het is vooral de interactie met zijn broer die zo vervelend verloopt. Een op een vind ik hem gewoon aardig. Ik denk dan ook dat hij niet het hoofdprobleem is; kijk maar naar mijn laatste reactie; het is ook gewoon de vraag hoe je een vriendenkring smeed die elkaar wel ziet zitten. Hij is daar maar een heel klein onderdeel van.
Het kan warrig overkomen dat ik met een andere vraag begon, maar vaak moet ik er even met mensen over praten voordat ik snap wat nou het echte probleem is. In dit geval is dat hoe je na een tijd met weinig sociale interactie (wegens ziekte) weer relaties met mensen aan kan gaan.
Daar zijn verschillende knelpunten bij, en het wordt niet makkelijker nu er vaak hele gezinnen bij zitten als je ergens een klik voelt. We hebben van vroeger eigenlijk het meeste vrienden zonder kinderen. Ik zie dingen "spontaan" ontstaan omdat mensen iets delen; woonomgeving, activiteiten, hobby's van de kinderen... Ik zoek naar een ingang om ook weer iets met mensen te delen.
dinsdag 20 februari 2018 09:54
Spreek de moeder of vader aan bij het naar school brengen ´s ochtends: zin om samen een kopje koffie te drinken? Of als ze het vriendje komen brengen of halen. Klikt dan, nodig het gezin dan eens uit om in het weekend bij jullie thuis langs te komen.blijmetmij schreef: ↑20-02-2018 09:44Het kan warrig overkomen dat ik met een andere vraag begon, maar vaak moet ik er even met mensen over praten voordat ik snap wat nou het echte probleem is. In dit geval is dat hoe je na een tijd met weinig sociale interactie (wegens ziekte) weer relaties met mensen aan kan gaan.
dinsdag 20 februari 2018 09:55
Ik heb 4 jaar geleden al met moeder en kinderen naast elkaar op de camping in een huisje gezeten. En ik heb deze zomer een paar keer met de kinderen (ook de grote broer erbij) hutten in het bos gebouwd. Dus we kennen elkaar best, en hebben soms wel een half uur bij het ophalen om enthousiast te kletsen. Maar het is gewoon heel anders in het bos of op de camping dan om het thuis te doen voor mijn gevoel. Als het ergens anders is, dan kan iedereen meedoen of iets verderop zijn eigen ding doen. Bij mij thuis ligt er ineens veel meer bij mij; moet ik dan andere kinderen ook helpen vermaak te zoeken als ze zich vervelen? wat nou als broers weer met elkaar in de clinch gaan, en mijn zoon het niet meer leuk vindt; dan kan ik toch niet iedereen naar huis sturen?IJskoffie schreef: ↑20-02-2018 09:40Waarom nodig je het gezin niet een keer in het weekend uit voor koffie/lunch oid, in plaats van op de verjaardag? Wie weet kun je ze volgend jaar wel op de verjaardag uitnodigen, als jullie elkaar beter kennen.
En ik zie niet in dat andere kinderen daar een probleem in zouden zijn.
We hebben al meerdere keren gezegd dat we een keer samen gaan eten, en zij hebben ook geroepen dat we bij hen kunnen komen BBQ en, maar misschien moeten we dan maar tot de zomer wachten zodat er ook in de tuin en speeltuin gespeeld kan worden, en alles wat minder formeel is. Vorig jaar kreeg ik een grote bbq/picknick niet van de grond met een paar ouders van school, maar ik ga het voor komende zomer gewoon weer proberen. Iedereen vond het namelijk een leuk idee, maar ja; het was toen een beetje kort dag in de zomervakantie.
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 20-02-2018 09:56
2.35% gewijzigd
dinsdag 20 februari 2018 09:56
Bij ons zijn de omstandigheden ook zo. Ook 1 kind en geen vriendschappen kunnen opbouwen door ziekte. Nu gaat het allemaal veel lekkerder met ons allemaal. Ik zat wel in een soort "groep van ouders" die allemaal meerdere kinderen hadden en dan gingen de gesprekken of de uitjes ook wel veel over de jongste kinderen. Terwijl ik er dan in mijn eentje bij was. Ik heb mezelf met een soort smoes uit die groep gehaald omdat ik me er niet meer thuis voelde.
De anderen mensen lijken al "voldoende" vrienden te hebben. Ouders vinden het prima om met je te kletsen het schoolplein, maar aan meer lijken ze geen behoefte te hebben.
Toch heb ik in de afgelopen twee jaar twee vriendinnen erbij gekregen en dat is toch wel vanzelf gegaan. De ene is gekomen omdat ik me opgegeven had als klassenmoeder en met de andere ben ik gaan sporten.
Als ik jou goed begrijp is het dus niet moeilijk om in contact te komen met leuke mensen, maar er komt geen vriendschap tot stand?
De anderen mensen lijken al "voldoende" vrienden te hebben. Ouders vinden het prima om met je te kletsen het schoolplein, maar aan meer lijken ze geen behoefte te hebben.
Toch heb ik in de afgelopen twee jaar twee vriendinnen erbij gekregen en dat is toch wel vanzelf gegaan. De ene is gekomen omdat ik me opgegeven had als klassenmoeder en met de andere ben ik gaan sporten.
Als ik jou goed begrijp is het dus niet moeilijk om in contact te komen met leuke mensen, maar er komt geen vriendschap tot stand?
anoniem_347227 wijzigde dit bericht op 20-02-2018 09:58
20.68% gewijzigd
dinsdag 20 februari 2018 09:57
dinsdag 20 februari 2018 09:59
Ah duidelijk. Ik zou de uitbreiding van je sociale leven klein aanpakken. Als je het met de moeder van klasgenootje kan vinden; eerst vaker samen afspreken (speeldates met kinderen, koffie drinken zonder kinderen onder schooltijd, borrel na het werk etc.) Langzaam je contact wat verdiepen. Hetzelfde met collega's met wie je een klik voelt. Dan heb je een basis wat betreft vriendschap en dan komt de rest (mannen die elkaar ontmoeten, feestjes, andere kinderen) vanzelf wel.
dinsdag 20 februari 2018 10:00
Dit zijn toch superleuke activiteiten. Ik zou het daar lekker bij laten. Waarom moet het ook perse thuis?blijmetmij schreef: ↑20-02-2018 09:55Ik heb 4 jaar geleden al met moeder en kinderen naast elkaar op de camping in een huisje gezeten. En ik heb deze zomer een paar keer met de kinderen (ook de grote broer erbij) hutten in het bos gebouwd. Dus we kennen elkaar best, en hebben soms wel een half uur bij het ophalen om enthousiast te kletsen. Maar het is gewoon heel anders in het bos of op de camping dan om het thuis te doen voor mijn gevoel. Als het ergens anders is, dan kan iedereen meedoen of iets verderop zijn eigen ding doen. Bij mij thuis ligt er ineens veel meer bij mij; moet ik dan andere kinderen ook helpen vermaak te zoeken als ze zich vervelen? wat nou als broers weer met elkaar in de clinch gaan, en mijn zoon het niet meer leuk vindt; dan kan ik toch niet iedereen naar huis sturen?
We hebben al meerdere keren gezegd dat we een keer samen gaan eten, en zij hebben ook geroepen dat we bij hen kunnen komen BBQ en, maar misschien moeten we dan maar tot de zomer wachten zodat er ook in de tuin en speeltuin gespeeld kan worden, en alles wat minder formeel is. Vorig jaar kreeg ik een grote bbq/picknick niet van de grond met een paar ouders van school, maar ik ga het voor komende zomer gewoon weer proberen. Iedereen vond het namelijk een leuk idee, maar ja; het was toen een beetje kort dag in de zomervakantie.
dinsdag 20 februari 2018 10:04
Ik zou nu niet het hele gezin voor de verjaardag uitnodigingen. Dat zou ik zelf een beetje vreemd vinden als je nooit eerder bij elkaar over de vloer bent geweest als gezin. Dus vraag ze een keer te eten, uiteraard met de andere kinderen erbij. En als dat gezellig is gaat dat misschien over en weer. En dan kan je ze volgend jaar voor de verjaardag uitnodigen. Succes!
dinsdag 20 februari 2018 10:06
Als jij het gezin bij jullie uitnodigt, dan neem ik aan dat de ouders wel inspringen als de broers met elkaar in de clich gaan. Ook al is dat vrij normaal en helemaal geen ramp. Ook dat moet jouw zoon leren.blijmetmij schreef: ↑20-02-2018 09:55Ik heb 4 jaar geleden al met moeder en kinderen naast elkaar op de camping in een huisje gezeten. En ik heb deze zomer een paar keer met de kinderen (ook de grote broer erbij) hutten in het bos gebouwd. Dus we kennen elkaar best, en hebben soms wel een half uur bij het ophalen om enthousiast te kletsen. Maar het is gewoon heel anders in het bos of op de camping dan om het thuis te doen voor mijn gevoel. Als het ergens anders is, dan kan iedereen meedoen of iets verderop zijn eigen ding doen. Bij mij thuis ligt er ineens veel meer bij mij; moet ik dan andere kinderen ook helpen vermaak te zoeken als ze zich vervelen? wat nou als broers weer met elkaar in de clinch gaan, en mijn zoon het niet meer leuk vindt; dan kan ik toch niet iedereen naar huis sturen?
We hebben al meerdere keren gezegd dat we een keer samen gaan eten, en zij hebben ook geroepen dat we bij hen kunnen komen BBQ en, maar misschien moeten we dan maar tot de zomer wachten zodat er ook in de tuin en speeltuin gespeeld kan worden, en alles wat minder formeel is. Vorig jaar kreeg ik een grote bbq/picknick niet van de grond met een paar ouders van school, maar ik ga het voor komende zomer gewoon weer proberen. Iedereen vond het namelijk een leuk idee, maar ja; het was toen een beetje kort dag in de zomervakantie.
Zorg voor wat lekkers en wat bordspellen bv, verder neemt een ouder kind vast zelf iets van vermaak mee. Het zijn geen kleuters meer he? Jij hoeft die kinderen echt niet te vermaken, ook jouw zoon en zijn vriendje niet.
Een picknick of bbq met meerdere gezinnen organiseren is een leuk idee maar met meer mensen inderdaad een stuk lastiger.
Vraag gewoon dat ene gezin wanneer het een keer uitkomt langs te komen.
dinsdag 20 februari 2018 10:10
Ik vind dat er heel veel aardige mensen in onze omgeving rondlopen, maar wij waren tot nu toe niet zo van het "bij ons uitnodigen". Zelfs de "nieuwe buurman" (we wonen hier nu ruim 2 jaar) spreek ik regelmatig in de tuin, maar ik heb hem nog nooit binnen gevraagd. Onze verhuizing heeft ook wel heel veel gezondheid gekost (burn out bij mij man) en we hebben dus de afgelopen jaren best wel in een onaf huis gebivakkeerd met overal stapels spullen die nog geen vaste plek hadden enzo. Dat begint nu langzaam op te lossen, maar er zijn nog een overloop en een slaapkamer die geen behang en laminaat hebben, en die "tijdelijke opslagruimte" zijn. Het is dus ook nog wel vroeg voor zorgeloze feesten misschien.
Mijn man maakt allemaal gezellige praatjes op het schoolplein en helpt met lezen en rekenen. Ik doe ook wel eens wat, en ga het meest op stap met zoon en een vriendje. Er komen inmiddels een paar vriendjes heel graag bij ons spelen, en dan blijven de ouders wel hangen bij het ophalen. We zijn een keer bij andere ouders te eten gevraagd, maar daarna kreeg mijn man een burn-out, dus terugvragen is er niet van gekomen. Er is wel een hele lieve groep ouders geweest die samen een verrassingspakket heeft gemaakt voor mijn man toen hij ziek was, omdat ze hem gewoon een aardige vent vinden. Best wel aanknopingspunten dus.
Maar van gezellig kletsen bij het ophalen, naar uitnodigen bij ons thuis is het best een stap. Want bij het ophalen zit er wel een andere ouder thuis bij de rest van de kinderen. Ik weet niet zo goed hoe het dan uitpakt als ik zeg: "kom een keer in het weekend lekker poffertjes mee-eten". Dan heb ik er ineens een paar veel minder bekende kinderen bij... Misschien valt dat ook wel weer mee.
dinsdag 20 februari 2018 10:18
Mensen vinden jullie dus ook aardig, anders maken ze geen pakket voor je man en helpen ze jou op een vrije ochtend. Vraag ze gewoon een keer om poffertjes te komen eten, of een middag voor een borrel ofzo. Die kinderen zullen heus wel goed gaan! Meestal loopt dat gewoon wel en anders grijpen de ouders heus wel in. En het zal echt niemand boeien dat jullie nog een kamer zonder behang hebben. Daar gaat het toch helemaal niet om! Het gaat om een klik, gezellige mensen om je heen. Maak je nou niet zo druk, dat is makkelijk gezegd natuurlijk, maar probeer het gewoon eens!
