Kinderen
alle pijlers
Wanneer is achterstand na geboorte bijgetrokken?
vrijdag 28 februari 2020 20:39
Ik ben vooral benieuwd of andere ouders onderstaande herkennen en hoe hun kindje zich ontwikkelde.
2,5 jaar geleden is ons zoontje met precies 37 weken met een spoed keizersnede gehaald. De verwachting was dat hij erg groot zou zijn omdat ik zwangerschapsdiabetes had en dat ook bleek uit de controles. Maar vanwege afnemende insuline behoefte was het vermoeden dat het functioneren van mijn placenta ermee op aan het houden was. Omdat dat gevaarlijk is, is hij dus eerder gehaald dan gepland (ik wist sowieso al dat het een keizersnede zou worden vanwege mijn zwangerschap daarvoor). Bij de geboorte was hij 41 cm en 2500 gram. Wat vooral opviel was dat hij graatmager was. We mochten wel naar huis na 4 dagen. Hij heeft een moeilijk eerste 3 kwart jaar gehad met veel voedingsproblemen, pijn, eczeem en ademhalingsproblemen. Regelmatig naar het ziekenhuis. Maar tegelijk was het ook niet dusdanig dat hij opgenomen moest worden oid. Het was vooral aangepaste voeding, veel zalf smeren en eroverheen groeien. Dat heeft hij ook gedaan. Hij blijft klein, zijn curve ligt ruim 2 standaard deviaties onder het gemiddelde maar hij volgt zijn eigen lijn. Ondertussen een grappige, eigenzinnige, vrolijke, koppige dreumes met stevige driftbuien, kortom niet opvallend afwijkend. Tegelijkertijd krijgen we wel vanuit consultatiebureau en opvang terug dat hij wat achterloopt op zijn leeftijd. Qua praten, grove motoriek, sociale interactie. Niet direct zorgelijk en het wordt gekoppeld aan zijn moeilijke start. Ik maak me niet heel veel zorgen, ik zie dat hij alles wel ontwikkeld maar gewoon iets later. Ik vraag me alleen af hoe lang zo'n moeilijke start door blijft werken, wanneer je het in de ontwikkeling niet meer ziet. Zijn er andere ouders die hier evaring mee hebben?
2,5 jaar geleden is ons zoontje met precies 37 weken met een spoed keizersnede gehaald. De verwachting was dat hij erg groot zou zijn omdat ik zwangerschapsdiabetes had en dat ook bleek uit de controles. Maar vanwege afnemende insuline behoefte was het vermoeden dat het functioneren van mijn placenta ermee op aan het houden was. Omdat dat gevaarlijk is, is hij dus eerder gehaald dan gepland (ik wist sowieso al dat het een keizersnede zou worden vanwege mijn zwangerschap daarvoor). Bij de geboorte was hij 41 cm en 2500 gram. Wat vooral opviel was dat hij graatmager was. We mochten wel naar huis na 4 dagen. Hij heeft een moeilijk eerste 3 kwart jaar gehad met veel voedingsproblemen, pijn, eczeem en ademhalingsproblemen. Regelmatig naar het ziekenhuis. Maar tegelijk was het ook niet dusdanig dat hij opgenomen moest worden oid. Het was vooral aangepaste voeding, veel zalf smeren en eroverheen groeien. Dat heeft hij ook gedaan. Hij blijft klein, zijn curve ligt ruim 2 standaard deviaties onder het gemiddelde maar hij volgt zijn eigen lijn. Ondertussen een grappige, eigenzinnige, vrolijke, koppige dreumes met stevige driftbuien, kortom niet opvallend afwijkend. Tegelijkertijd krijgen we wel vanuit consultatiebureau en opvang terug dat hij wat achterloopt op zijn leeftijd. Qua praten, grove motoriek, sociale interactie. Niet direct zorgelijk en het wordt gekoppeld aan zijn moeilijke start. Ik maak me niet heel veel zorgen, ik zie dat hij alles wel ontwikkeld maar gewoon iets later. Ik vraag me alleen af hoe lang zo'n moeilijke start door blijft werken, wanneer je het in de ontwikkeling niet meer ziet. Zijn er andere ouders die hier evaring mee hebben?
vrijdag 28 februari 2020 20:46
Mijn oudste dochter is dysmatuur geboren door een niet goed werkende placenta (of, hij was veel te klein, werkte wel goed).
Denk dat dochter met haar vierde wel helemaal bij was.
Klein is ze wel altijd gebleven. Ze is nu 18 en 1,53 (zoon is 1,96 en ik ben 1,76. Haar zusjes worden naar schatting tussen de 1,78 en 1,94)
Denk dat dochter met haar vierde wel helemaal bij was.
Klein is ze wel altijd gebleven. Ze is nu 18 en 1,53 (zoon is 1,96 en ik ben 1,76. Haar zusjes worden naar schatting tussen de 1,78 en 1,94)
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 28 februari 2020 20:51
Ik denk dat daar weinig over te zeggen valt, omdat kinderen zich sowieso op eigen tempo ontwikkelen. Mijn dochtertje is dysmatuur geboren, ze woog nog geen 2500 gram bij 38 weken, terwijl ik ook zwangerschapsdiabetes had. Ze is nu 8 maanden en tot nu toe is ze sneller dan haar grote broer, kruipt en loopt al langs de meubels. Maar ze heeft op het lage geboortegewicht na, ook geen moeilijke start gehad verder.
Ikzelf ben prematuur geboren met 32 weken en woog nog geen 1200 gram en ik liep dus qua motoriek heel erg achter, liep pas met 3 jaar en dat is allemaal wel goed gekomen al ben ik geen motoriek hoogstandje.
Ikzelf ben prematuur geboren met 32 weken en woog nog geen 1200 gram en ik liep dus qua motoriek heel erg achter, liep pas met 3 jaar en dat is allemaal wel goed gekomen al ben ik geen motoriek hoogstandje.
vrijdag 28 februari 2020 20:52
Ik heb geen ervaring met jouw situatie maar wel met het werken met jonge kinderen.
Tussen vierjarige zitten ook enorme verschillen als het gaat om motoriek/ spraak/
lichaamsontwikkeling, woordenschat en analytisch denkvermogen. Daar hoeft niet altijd een moeilijke start aan vooraf te zijn gegaan. Pas richting groep drie worden de verschillen wat kleiner. Maar ook daarna zijn de verschillen tussen basisschoolkinderen enorm. Zoon gaat richting maat 152 terwijl zijn oudere vriend een hoofd korter is.
Fijn dat het is goedgekomen met je zoontje, zolang hij lekker verder hobbelt heb je groot gelijk je niet te veel zorgen te maken!
Tussen vierjarige zitten ook enorme verschillen als het gaat om motoriek/ spraak/
lichaamsontwikkeling, woordenschat en analytisch denkvermogen. Daar hoeft niet altijd een moeilijke start aan vooraf te zijn gegaan. Pas richting groep drie worden de verschillen wat kleiner. Maar ook daarna zijn de verschillen tussen basisschoolkinderen enorm. Zoon gaat richting maat 152 terwijl zijn oudere vriend een hoofd korter is.
Fijn dat het is goedgekomen met je zoontje, zolang hij lekker verder hobbelt heb je groot gelijk je niet te veel zorgen te maken!
vrijdag 28 februari 2020 21:19
Ik ben bij mijn jongste zoon met 37 weken ingeleid ivm pre eclampsie. Ook hij was graatmager bij zijn geboorte.
Inmiddels is hij 7 en ruim een kop groter dan zijn leeftijdsgenoten. Man en ik zijn ook lang dus dat is niet heel raar. Ik verbaas mij er regelmatig over dat dat piepkleine hummeltje zonder vet op zijn billen of benen zo'n groot kind is geworden.
Inmiddels is hij 7 en ruim een kop groter dan zijn leeftijdsgenoten. Man en ik zijn ook lang dus dat is niet heel raar. Ik verbaas mij er regelmatig over dat dat piepkleine hummeltje zonder vet op zijn billen of benen zo'n groot kind is geworden.
vrijdag 28 februari 2020 21:31
Ik ben ingeleid met 37 weken. Lon kwam ter wereld met 49 cm, groeide binnen drie maanden ruim 14 cm en heeft op geen enkel gebied een achterstand gehad.
Sinds haar 14de ben ik thuis het ukkie.
Sinds haar 14de ben ik thuis het ukkie.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 28 februari 2020 21:34
vrijdag 28 februari 2020 21:43
Mijn dochter was 2100 gram toen ze met 37 weken ter wereld kwam via een spoedkeizersnede. Placenta werkte slecht en mijn bloeddruk was al weken met medicatie op orde te houden maar toen werkte er niets mis meer. Echt mager was ze trouwens niet, ze was qua lengte ook maar 43 cm. Qua apgar scoorde ze een 9 en een 10, de couveuse was na een paar uur al overbodig en na 10 dagen mocht ze met 2200 gram het ziekenhuis uit. Ze deed het goed.
De kinderarts heeft haar nog een jaar gevolgd en constateerde een vrolijke, tevreden maar kleine baby. Qua ontwikkeling deed ze het prima. Wel heeft ze fysiotherapie gehad voor een voorkeurshouding/stijfheid.
Ze is nu bijna 10 jaar, nog steeds de kleinste van de klas. Ze heeft inmiddels de diagnose DCD met kenmerken van ADHD en meer/hoogbegaafdheid.
De kinderarts heeft haar nog een jaar gevolgd en constateerde een vrolijke, tevreden maar kleine baby. Qua ontwikkeling deed ze het prima. Wel heeft ze fysiotherapie gehad voor een voorkeurshouding/stijfheid.
Ze is nu bijna 10 jaar, nog steeds de kleinste van de klas. Ze heeft inmiddels de diagnose DCD met kenmerken van ADHD en meer/hoogbegaafdheid.
vrijdag 28 februari 2020 21:50
Mijn oudste is 'normaal' geboren met 36 weken, woog toen 2400 gram.
Altijd al een kleintje geweest.
Jaar extra gekleuterd, maar we weten niet of dat iets in de ontwikkeling is, kind is erg creatief en amper geïnteresseerd in schoolwerk en daarnaast overdreven relaxt, maakt zich niet druk op het irritante af.
Dus kan ook karakter zijn.
Is nu 11, weegt 25 kg en is 1.28.
We lopen nog steeds bij de kinderarts etc en diëtiste maar ze is nooit ziek en is/lijkt heel blij.
Altijd al een kleintje geweest.
Jaar extra gekleuterd, maar we weten niet of dat iets in de ontwikkeling is, kind is erg creatief en amper geïnteresseerd in schoolwerk en daarnaast overdreven relaxt, maakt zich niet druk op het irritante af.
Dus kan ook karakter zijn.
Is nu 11, weegt 25 kg en is 1.28.
We lopen nog steeds bij de kinderarts etc en diëtiste maar ze is nooit ziek en is/lijkt heel blij.
vrijdag 28 februari 2020 21:50
Bedankt voor jullie reacties! Heel verschillend dus eigenlijk per kind inderdaad. Fijn dat het eigenlijk allemaal positieve verhalen zijn qua ontwikkeling. Zijn lengte ben ik wel benieuwd naar. Ik hoop voor hem dat dat niet teveel achter blijft. Wij zijn beiden niet heel lang dus waarschijnlijk heeft hij sowieso al niet in zijn dna zitten dat hij de hoogte ingaat. Maar hij is nu 2,5 jaar en is net 80 centimeter en veruit de kleinste in zijn groepje op de opvang, maar wel 1 van de oudste. Maar de tijd zal het leren.
Als het verschil bij kleintjes toch ook nog zo groot is, is het ook wel lastig om te zien wat komt door zijn lastige start of wat een gewone variatie van ontwikkeling is.
Ach het komt ook allemaal wel goed, hij doet er gewoon wat langer over.
Als het verschil bij kleintjes toch ook nog zo groot is, is het ook wel lastig om te zien wat komt door zijn lastige start of wat een gewone variatie van ontwikkeling is.
Ach het komt ook allemaal wel goed, hij doet er gewoon wat langer over.
vrijdag 28 februari 2020 21:51
Ik heb een tweeling en die komen vaak wat eerder, in mijn geval met 37w en zijn lichter, allebei onder 2500g. Maar ze doen het prima, behalve de eerste 18 maanden wat aan de kleine en dunne kant, rond de -2 lijn. Praten, bewegen gaat lekker vlotjes. Anders dan eczeem zijn ze nooit echt langdurig of ernstig ziek geweest.
vrijdag 28 februari 2020 21:54
Met 2500 gram en 41 cm ben je niet graatmager. Ik had met 38 weken een baby van 50 cm en 2100 gram en zelfs die was niet ‘graatmager’. Ook nooit meer bezig geweest met ‘moeilijke start’ of andere toestanden eigenlijk. Ze was lang klein, had eczeem en allergieën , maar dat kon ik echt niet per se aan die start linken. Hoe weet je nu of dat met elkaar te maken heeft? Kan net zo goed erfelijk zijn. Maak je het niet een beetje groot?
Overigens liep en praatte ze heel vroeg. Of een ander vond dat ze voor of achter liep vond ik nooit heel interessant
Overigens liep en praatte ze heel vroeg. Of een ander vond dat ze voor of achter liep vond ik nooit heel interessant
vrijdag 28 februari 2020 21:59
Overigens is kind hier nog steeds klein. Maar mijn andere kind die met 30 weken en 1050 gram werd geboren (over graatmager gesproken) is met 12 de langste van de klas. Tot z’n 7e altijd de kleinste geweest en motorisch is ie nog steeds een drama. Maar dat kan ik onmogelijk rechtstreeks aan zijn start koppelen. Wederom: ik ben ook geen motorisch wonder. Ik ben nooit zo bezig geweest met hoe hun start was, daar deed ik hen geen plezier mee.
vrijdag 28 februari 2020 22:08
vrijdag 28 februari 2020 22:09
Het is niet mijn bedoeling om het groot te maken. Wat ik al schreef, ik maak me niet zo druk, ik zie dat hij alles wel ontwikkeld alleen wat later dan gemiddeld. Het is meer dat het consultatiebureau en de opvang dat koppelen aan zijn start. En dat maakt dat ik me afvroeg hoe lang je iets in de ontwikkeling van een kindje duidelijk aan een moeilijke start kan linken.Th∅rdis schreef: ↑28-02-2020 21:54Met 2500 gram en 41 cm ben je niet graatmager. Ik had met 38 weken een baby van 50 cm en 2100 gram en zelfs die was niet ‘graatmager’. Ook nooit meer bezig geweest met ‘moeilijke start’ of andere toestanden eigenlijk. Ze was lang klein, had eczeem en allergieën , maar dat kon ik echt niet per se aan die start linken. Hoe weet je nu of dat met elkaar te maken heeft? Kan net zo goed erfelijk zijn. Maak je het niet een beetje groot?
Overigens liep en praatte ze heel vroeg. Of een ander vond dat ze voor of achter liep vond ik nooit heel interessant
Wat betreft graatmager, ik heb dat zo ervaren toen en het waren de opmerking van de verpleegkundigen in de dagen na de bevalling. Maar ik twijfel er niet over dat er kinderen zullen zijn die nog veel teerder en dunner zijn en bij wie de start veel lastiger is.
vrijdag 28 februari 2020 22:13
Ik zou me niet zo druk maken over wat het cb enzo zegt hoor. Ik vind het vreemd dat ze dat koppelen aan z’n start. Zó extreem vroeg en klein was hij niet lijkt me, er zit gewoon veel verschil tussen kinderen en de een kan íets een half jaar eerder dan een ander. Uiteindelijk worden ze allemaal zindelijk en rijden ze allemaal auto. 
vrijdag 28 februari 2020 22:17
Zoon hier met 38 weken dysmatuur geboren. 50cm en 2750 gram. Bleek een hartafwijking te hebben en is op de OK 10 minuten gereanimeerd na eerst 4 weken met 70% zuurstof in zijn bloed te hebben geleefd. Een shitstart dus.
Nu is hij 15 en sinds een jaar niet meer de kleinste van iedereen in zijn klas/voetbalteam. Lang is hij echter nog steeds niet, hij meet nu net 1.70 cm. Met 45 kilo. Hij heeft leerproblemen en is motorisch niet de handigste. Maar het gaat boven verwachting goed. Maar hoe goed het ook gaat, de opgelopen achterstand heeft lang nodig gehad en is niet ingehaald. Het is een 'jonger' kind dan zijn leeftijdsgenoten op fysiek en mentaal vlak. Nog steeds.
Maar is dat erg? Welnee. Wat maakt het eigenlijk uit. Hij komt er wel of eigenlijk, hij is er al. Gewoon op zijn eigen manier.
Nu is hij 15 en sinds een jaar niet meer de kleinste van iedereen in zijn klas/voetbalteam. Lang is hij echter nog steeds niet, hij meet nu net 1.70 cm. Met 45 kilo. Hij heeft leerproblemen en is motorisch niet de handigste. Maar het gaat boven verwachting goed. Maar hoe goed het ook gaat, de opgelopen achterstand heeft lang nodig gehad en is niet ingehaald. Het is een 'jonger' kind dan zijn leeftijdsgenoten op fysiek en mentaal vlak. Nog steeds.
Maar is dat erg? Welnee. Wat maakt het eigenlijk uit. Hij komt er wel of eigenlijk, hij is er al. Gewoon op zijn eigen manier.
vrijdag 28 februari 2020 22:21
Jeetje wat een naar begin heeft hij en hebben jullie gehad zeg. Maar je schrijft warm en nuchter. En inderdaad een kind is sowieso zichzelf, hoeft niet meer te zijn dan wat hij of zij al is.dannas schreef: ↑28-02-2020 22:17Zoon hier met 38 weken dysmatuur geboren. 50cm en 2750 gram. Bleek een hartafwijking te hebben en is op de OK 10 minuten gereanimeerd na eerst 4 weken met 70% zuurstof in zijn bloed te hebben geleefd. Een shitstart dus.
Nu is hij 15 en sinds een jaar niet meer de kleinste van iedereen in zijn klas/voetbalteam. Lang is hij echter nog steeds niet, hij meet nu net 1.70 cm. Met 45 kilo. Hij heeft leerproblemen en is motorisch niet de handigste. Maar het gaat boven verwachting goed. Maar hoe goed het ook gaat, de opgelopen achterstand heeft lang nodig gehad en is niet ingehaald. Het is een 'jonger' kind dan zijn leeftijdsgenoten op fysiek en mentaal vlak. Nog steeds.
Maar is dat erg? Welnee. Wat maakt het eigenlijk uit. Hij komt er wel of eigenlijk, hij is er al. Gewoon op zijn eigen manier.
vrijdag 28 februari 2020 22:47
Precies Lollypop.
Ik heb overigens altijd wel actie ondernomen op die achterstand. Hij heeft als baby en als kleuter fysio gehad om zijn motoriek beter te krijgen en als kind twee maal speltherapie om emotioneel geholpen te worden. En nu op een school met leerwegondersteuning.
Hij mag zijn zoals hij is, maar als hij geholpen kan worden, dan deed ik dat wel. Ik zou dus opmerkingen van een KDV, school of CB niet heel snel wegwuiven, maar kijken waar je kind wellicht wat extra steun kan gebruiken.
Ik heb overigens altijd wel actie ondernomen op die achterstand. Hij heeft als baby en als kleuter fysio gehad om zijn motoriek beter te krijgen en als kind twee maal speltherapie om emotioneel geholpen te worden. En nu op een school met leerwegondersteuning.
Hij mag zijn zoals hij is, maar als hij geholpen kan worden, dan deed ik dat wel. Ik zou dus opmerkingen van een KDV, school of CB niet heel snel wegwuiven, maar kijken waar je kind wellicht wat extra steun kan gebruiken.
vrijdag 28 februari 2020 23:18
Heb je daar zelf je twijfels bij?Lollypop04 schreef: ↑28-02-2020 22:09Het is niet mijn bedoeling om het groot te maken. Wat ik al schreef, ik maak me niet zo druk, ik zie dat hij alles wel ontwikkeld alleen wat later dan gemiddeld. Het is meer dat het consultatiebureau en de opvang dat koppelen aan zijn start. En dat maakt dat ik me afvroeg hoe lang je iets in de ontwikkeling van een kindje duidelijk aan een moeilijke start kan linken.
Wat betreft graatmager, ik heb dat zo ervaren toen en het waren de opmerking van de verpleegkundigen in de dagen na de bevalling. Maar ik twijfel er niet over dat er kinderen zullen zijn die nog veel teerder en dunner zijn en bij wie de start veel lastiger is.
Mijn kind woog ruim 8 pond toen hij bij dik 40 weken geboren werd, en had een prima start. Een jaar later bleef zijn groei achter, en dat bleek een oorzaak te hebben die helemaal niets met goede of slechte starts te maken had. (Ondertussen gaat het prima.)
Als je zelf denkt dat er meer aan de hand is, zou ik dat niet negeren.
zaterdag 29 februari 2020 06:29
Als je je zorgen maakt om zijn eindlengte, kun je bij de kinderarts terecht. Mijn dochter werd gevolgd (ook -2 curve) om te kijken of ze wel een (voor de maatschappij) ‘handige’ eindlengte zou bereiken. Dat is gelukt, zonder medicijnen, vanzelf goed gekomen.
Verder heeft ze veel ondersteuning nodig, nog steeds. Het is goed om naar signalen te luisteren van mensen in je omgeving die veel andere kinderen zien en die menen dat jouw kind ‘anders’ is en/of meer hulp nodig heeft. Dan kun je die hulp tijdig inschakelen. Wat Dannas zo mooi verwoordt dus.
Mijn mini is helft van een tweeling en pre- en dysmatuur (35 wk 1100 gram). Haar identieke tweelingzus was 2200 gram en is nog steeds 5 cm groter. Beide eindlengtes zijn wel korter dan de berekende doellengte op grond van de lengte van haar ouders.
Verder heeft ze veel ondersteuning nodig, nog steeds. Het is goed om naar signalen te luisteren van mensen in je omgeving die veel andere kinderen zien en die menen dat jouw kind ‘anders’ is en/of meer hulp nodig heeft. Dan kun je die hulp tijdig inschakelen. Wat Dannas zo mooi verwoordt dus.
Mijn mini is helft van een tweeling en pre- en dysmatuur (35 wk 1100 gram). Haar identieke tweelingzus was 2200 gram en is nog steeds 5 cm groter. Beide eindlengtes zijn wel korter dan de berekende doellengte op grond van de lengte van haar ouders.
