Wie herkent dit?

04-09-2024 22:21 37 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Wie heeft dit ook? Dat je kinderen echt aan ‘je hart hangen’? Ik maak me zoveel zorgen. Zijn ze wel gelukkig? Worden ze niet gepest? Geef ik wel voldoende aandacht aan ze? Etcetera

Ik heb er de laatste tijd zo vaak buikpijn van. Iemand tips?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben je bang dat het gebeurt of dat het gebeurt terwijl je er niets van weet? Als je het weet, kun je er in elk geval iets mee gaan doen. Geen mensenleven blijft zonder tegenslag, helaas.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niemand?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk iedere ouder. Ik las een keer: sinds ik kinderen heb, zit mijn hart aan de buitenkant.
Waar loop je precies tegenaan en waarvoor wil je tips ?
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat heb ik inderdaad ook weleens gehoord, dat van je hart aan de buitenkant.
Ik merk dat ik me heel erg druk kan maken om de wat-als dingen. Wat nou als kinderen mijn kind niet leuk vinden? Wat nou als mijn kind iets onderweg naar school overkomt?

Allemaal dingen die door mijn hoofd spoken, omdat er een kleine aanleiding is. Bijvoorbeeld onrust in de klas of een kennis die iets overkomt op weg naar school.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja hoor, ik heb dat ook met periodes heel erg. Dan zie ik overal problemen en ben ik bang dat ze buiten de boot valt of gepest (zal) worden.
Ik ben wel bezig dit aan te pakken, want nu is ze nog jong, wat ga ik doen als ze naar de middelbare school gaat 😬
Alle reacties Link kopieren Quote
piekeren over je kind hoort er gedeeltelijk bij, want het houdt je alert en zorgt ervoor dat je signalen kan oppikken als er daadwerkelijk iets aan de hand zou zijn
maar je weet ook wel dat je met piekeren niets kan voorkomen, dus als het uit de hand loopt bij jou, dan kan je daar (eventueel met hulp) aan werken
deels is het accepteren dat je niet op alles controle kan blijven uitoefenen en dat shit will happen (of je nu piekert of niet piekert)
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Het loopt misschien wel een beetje uit de hand. Maar welke hulp zou hierbij passen?
Alle reacties Link kopieren Quote
En ik vind het ook lastig inschatten. Ik heb er last van, maar misschien is dat wel gewoon normaal. Ik heb geen idee hoeveel anderen piekeren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maak een afspraak met de POH van de huisarts. Dat lijkt me een goed startpunt. Vanuit daar kun je eventueel worden doorverwezen. Het klinkt alsof je er echt veel last van hebt. Niets mis mee om daar hulp voor te zoeken hoor :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb dat ook hoor. Mijn hart voelt altijd verkrampt als kind buitenspelen is. Ik voel altijd een vleug van opluchting als ze weer vrolijk komt binnenwandelen.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar helaas.
Praten met anderen en daarmee proberen te relativeren helpt.
Ik pieker voornamelijk voorafgaand aan de start van het nieuwe schooljaar bijvoorbeeld, voordat er iets nieuws start. Of als ik zelf in een onrustige periode zit.

Als het niet wegtrekt is het misschien goed om eens te onderzoeken waarom je zo piekert. Bij mij ligt de oorzaak bijvoorbeeld in het hebben van een niet heel fijne schoolperiode en dit koste wat kost wil voorkomen voor mijn eigen kinderen.
Alsof ik dit vooral kan voorkomen door heel veel te piekeren :wtf:
This is not kosher!
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar, ja. Ik heb het gevoel dat, sinds ik moeder ben, mijn geluk samenhangt met, of misschien wel afhangt van, hoe gelukkig mijn kind is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jufjoke schreef:
05-09-2024 20:49
Herkenbaar, ja. Ik heb het gevoel dat, sinds ik moeder ben, mijn geluk samenhangt met, of misschien wel afhangt van, hoe gelukkig mijn kind is.
Dat is lastig vol te houden als je een depressief kind hebt, zeker als dat al volwassen is. Dan moet je ook bewust de problemen laten waar ze ‘horen’. Dat valt heus niet altijd mee, maar je kunt je niet laten meetrekken in dat ongeluk.
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
05-09-2024 21:13
Dat is lastig vol te houden als je een depressief kind hebt, zeker als dat al volwassen is. Dan moet je ook bewust de problemen laten waar ze ‘horen’. Dat valt heus niet altijd mee, maar je kunt je niet laten meetrekken in dat ongeluk.
Verstandelijk begrijp ik dat helemaal. Gevoelsmatig zou ik dat heel erg ingewikkeld vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken dit ook hoor, eigenlijk nog meer nu ze tieners zijn. En ik kan behoorlijk door hersenspinsels worden opgenaaid. Maar ik wil dat gewoon niet laten overheersen en daarom spreek ik mezelf dan streng en rationeel toe en dat helpt voldoende. Als dat niet genoeg is, zou ik er inderdaad eens hulp bij zoeken want het zonde om je leven zo in angst te zitten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ondanks dat het een rotgevoel is, ben ik blij met de herkenning.

Ik probeer ook tegen mezelf te zeggen dat piekeren over wat-als geen zin heeft. Maar dan overheerst het gevoel meteen dat ik ook niet te laks moet zijn. Dat ik door niet goed op te letten iets niet zie waarmee ik kind zou kunnen helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
En het komt bij mij ook in vlagen. Mijn kinderen hebben altijd in klassen gezeten waar toch wat raddraaiers inzaten die de sfeer bepaalden. Ik heb altijd het idee dat de parallel klassen veel rustiger zijn. Daar kan ik dan ook wel een beetje jaloers op zijn of zo. Pfff…stom hoofd :)
Alle reacties Link kopieren Quote
*ik heb alleen het idee dat het met vlagen komen steeds sneller achter elkaar is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Is er iets gaande in je leven waardoor je wat moeilijker kunt relativeren op dit moment?.
Wat mij helpt is proberen te vertrouwen in de kracht van mijn kinderen, ze te leren dat ze altijd om hulp kunnen vragen of het me vertellen als ze iets dwarszit.
En dan erop vertrouwen dat ze naar me toe komen.

Zijn er aanwijzingen dat het niet goed gaat met je kinderen? En wat vindt de andere ouder? Deelt die jouw mening als je het bespreekt?
This is not kosher!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi,
Ik zou er zeker hulp voor zoeken. Dit alles zijn je eigen diepe gevoelens, je eigen onzekerheid, Die je projekteert op je kinderen.
Je zou jezelf ook deze vragen kunnen stellen uit de OP:
-Ben ik wel gelukkig
- Geef ik wel voldoende aandacht aan mezelf.

Je zou naar een psycholoog kunnen gaan. Waarbij je samen wat meer kunt kijken naar onderliggende gevoelens bij jezelf in je eigen leven.
Zodra je onderliggende eigen gevoelens/ emoties gaat herkennen zal je gevoel naar je kinderen rustiger en meer gebalanceert worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
05-09-2024 21:13
Dat is lastig vol te houden als je een depressief kind hebt, zeker als dat al volwassen is. Dan moet je ook bewust de problemen laten waar ze ‘horen’. Dat valt heus niet altijd mee, maar je kunt je niet laten meetrekken in dat ongeluk.
Dit is ook een van mijn angsten. Wat als mijn kind depressief is of wordt. Hoe heb ik dat op tijd door? Welk gedrag hoort bij de leeftijd en wanneer is het zorgelijk?
Heb jij hier ervaring mee? Wat heb jij hieraan gedaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het zijn echt hersenspinsels, zoals iemand al noemde.

Ik heb ook niet zo’n fijne tijd gehad aan het eind van de basisschool. Het is goed mogelijk dat ik dat projecteer en dingen zie die er niet zijn.

Ik probeer mezelf ook te overtuigen dat sommige dingen er juist ook voor zorgen dat ze met een sterke bagage richting middelbare gaan.

Maar het is dus niet raar om hiermee aan te kloppen bij de huisarts? Het lijkt mij tov andere problemen zo onbelangrijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oudste heeft ADHD en jongste AUDHD, ze hebben eindelijk hulp en ondersteuning en zijn echt leuke lieve sociale kinderen.

Maar soms trekken ze sociale leven niet en worden echt verdrietig als iemand dat niet begrijpt, dat is waar ik dan naar van wordt.

Scholing is altijd moeilijk en veel overleg nodig en veel stress. Maar wij als ouders van hen, hangen geen waarde aan papiertjes en hoe de weg moet zijn, we vinden wel iets. Niets mis met anders tot een doel komen of gewoon ander doel kiezen. Heb ik ook gehad, ik help wel.
Of zoals bij mijn jongste weet ik niet eens of ze wel kan deelnemen aan een 'normaal' werkleven later. We gaan het zien.

Het is vooral of ze nu een beetje gelukkig de tijd doorkomen, of ze geen aangetast eigenwaarde krijgen. Of hun omgeving veilig voor ze is. Dat ze leren houden van zichzelf en hun brein. Leren wat welk lukt en welke trucjes goed werken voor hen.
Wat ze kunnen aangeven aan de omgeving, leren welke vrienden zijn de echte vrienden ect.

De rest kan mij niet boeien meestal maar over deze dingen heb ik wel buikpijn en hartpijn soms.
Alle reacties Link kopieren Quote
belgali schreef:
05-09-2024 11:29
piekeren over je kind hoort er gedeeltelijk bij, want het houdt je alert en zorgt ervoor dat je signalen kan oppikken als er daadwerkelijk iets aan de hand zou zijn
maar je weet ook wel dat je met piekeren niets kan voorkomen, dus als het uit de hand loopt bij jou, dan kan je daar (eventueel met hulp) aan werken
deels is het accepteren dat je niet op alles controle kan blijven uitoefenen en dat shit will happen (of je nu piekert of niet piekert)
Eens.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven