Kinderen
alle pijlers
Zoontje van vriendin
donderdag 18 juli 2019 16:22
Het zoontje van een vriendin van mij (8 jaar) heeft nogal last van woedeaanvallen. Daar doet ze zelf alles aan om dat allemaal qua opvoeding in goede banen te leiden en daar heb ik verder geen kritiek op of een probleem mee.
Wat ik wel lastig vind is dat als wij samen een dagje weg zijn met de kinderen hij mijn dochter aan het uitleggen is dat hij soms woedeaanvallen heeft en dat dit dan door haar gedrag komt. Hij geeft haar nadat hij weer rustig is dan een hele uitleg van hoe het komt dat hij zo boos werd en dat hij haar dan graag zou willen slaan/schoppen. Zo van als jij de hele tijd zo'n stemmetje opzet of lacht dan krijg ik kortsluiting in mijn hoofd en wil ik je slaan. Mijn vriendin vindt dat iets positiefs. Dat hij zo zijn gevoelens uit en uitleg wat bepaald gedrag van haar met hem doet.
Ze zijn tot nu toe een keer echt fysiek met elkaar op de vuist gegaan toen ze voor ons neus kwamen vertellen wat de ander aan het doen was. We hadden ze gelukkig dus binnen 1 sec weer uit elkaar. Ik zal niet ontkennen dat mijn 4 jarige dochter niet af en toe het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Het is heus geen engeltje, maar ik heb moeite met het feit dat hij mag uitleggen waarom hij haar wil slaan. Ik wil mijn dochter leren dat wat ze ook doet in het leven geen enkele man of jongen het recht heeft om haar fysiek iets aan te doen. Dat zoiets altijd fout is en niet te rechtvaardigen is door op haar gedrag te wijzen. Ik merk dat dit tussen mij en mijn vriendin in komt te staan. Het gebeurt heus niet elke keer, maar als wij samen een dagje met de kinderen weggaan dan meestal wel. Als we elkaar alleen even een paar uurtjes zien gaat het bijna altijd goed.
Maar ze zoeken elkaar ook op, hebben het ontzettend leuk met elkaar en lopen hand in hand over straat. Dat fysiek willen worden van hem dat wil ik dus eigenlijk gewoon bij hem laten, hij hoeft dat niet uit te leggen aan mijn dochter en moet gewoon met zijn handen van haar afblijven. Woedeaanvallen dat kan gebeuren, ga ik niet boos over doen en is voor vriendin van mij en hemzelf al lastig genoeg. Lopen wij gewoon even door en als de boel weer kalm is dan zien we elkaar wel weer. Maar dan gaat hij het lopen uitleggen.
Wat vinden jullie? Zouden jullie zoiets duidelijk met vriendin bespreken dat je het een verkeerd signaal vindt naar je dochter of laat je het begaan of stel ik mij aan? Of gewoon maar niet meer te lang in elkaar buurt laten. Mijn dochter is trouwens 4. In het begin snapte ze het niet zo wat hij zei, maar ik denk dat ze het nu wel doorkrijgt.
Wat ik wel lastig vind is dat als wij samen een dagje weg zijn met de kinderen hij mijn dochter aan het uitleggen is dat hij soms woedeaanvallen heeft en dat dit dan door haar gedrag komt. Hij geeft haar nadat hij weer rustig is dan een hele uitleg van hoe het komt dat hij zo boos werd en dat hij haar dan graag zou willen slaan/schoppen. Zo van als jij de hele tijd zo'n stemmetje opzet of lacht dan krijg ik kortsluiting in mijn hoofd en wil ik je slaan. Mijn vriendin vindt dat iets positiefs. Dat hij zo zijn gevoelens uit en uitleg wat bepaald gedrag van haar met hem doet.
Ze zijn tot nu toe een keer echt fysiek met elkaar op de vuist gegaan toen ze voor ons neus kwamen vertellen wat de ander aan het doen was. We hadden ze gelukkig dus binnen 1 sec weer uit elkaar. Ik zal niet ontkennen dat mijn 4 jarige dochter niet af en toe het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Het is heus geen engeltje, maar ik heb moeite met het feit dat hij mag uitleggen waarom hij haar wil slaan. Ik wil mijn dochter leren dat wat ze ook doet in het leven geen enkele man of jongen het recht heeft om haar fysiek iets aan te doen. Dat zoiets altijd fout is en niet te rechtvaardigen is door op haar gedrag te wijzen. Ik merk dat dit tussen mij en mijn vriendin in komt te staan. Het gebeurt heus niet elke keer, maar als wij samen een dagje met de kinderen weggaan dan meestal wel. Als we elkaar alleen even een paar uurtjes zien gaat het bijna altijd goed.
Maar ze zoeken elkaar ook op, hebben het ontzettend leuk met elkaar en lopen hand in hand over straat. Dat fysiek willen worden van hem dat wil ik dus eigenlijk gewoon bij hem laten, hij hoeft dat niet uit te leggen aan mijn dochter en moet gewoon met zijn handen van haar afblijven. Woedeaanvallen dat kan gebeuren, ga ik niet boos over doen en is voor vriendin van mij en hemzelf al lastig genoeg. Lopen wij gewoon even door en als de boel weer kalm is dan zien we elkaar wel weer. Maar dan gaat hij het lopen uitleggen.
Wat vinden jullie? Zouden jullie zoiets duidelijk met vriendin bespreken dat je het een verkeerd signaal vindt naar je dochter of laat je het begaan of stel ik mij aan? Of gewoon maar niet meer te lang in elkaar buurt laten. Mijn dochter is trouwens 4. In het begin snapte ze het niet zo wat hij zei, maar ik denk dat ze het nu wel doorkrijgt.
donderdag 18 juli 2019 18:17
Hij geeft haar nadat hij weer rustig is dan een hele uitleg van hoe het komt dat hij zo boos werd en dat hij haar dan graag zou willen slaan/schoppen.Zo van als jij de hele tijd zo'n stemmetje opzet of lacht dan krijg ik kortsluiting in mijn hoofd en wil ik je slaan.
donderdag 18 juli 2019 18:25
Prima dat die jongen kan uitleggen wat zijn triggers zijn, nu nog leren om zichzelf af te sluiten voor die triggers. Want het is natuurlijk onzin dat een vierjarige haar hele gedrag zou moeten aanpassen aan de irritatiezone van een ander (ouder) kind. Dat doet de rest van de wereld ook niet.
Tuurlijk hoeft ze die jongen niet bewust te gaan uitdagen maar op haar tenen lopen omdat een ander zijn woede niet kan beheersen is een brug te ver. Een kind van vier is ook echt nog heel jong. Je kunt daar nog niet het inzicht en inlevingsvermogen van verwachten wat een ouder kind overwegend wel al heeft. Ik zou de kinderen dus niet meer zonder toezicht samen laten spelen.
Tuurlijk hoeft ze die jongen niet bewust te gaan uitdagen maar op haar tenen lopen omdat een ander zijn woede niet kan beheersen is een brug te ver. Een kind van vier is ook echt nog heel jong. Je kunt daar nog niet het inzicht en inlevingsvermogen van verwachten wat een ouder kind overwegend wel al heeft. Ik zou de kinderen dus niet meer zonder toezicht samen laten spelen.
donderdag 18 juli 2019 18:50
Zolang het leuk is snap ik het wel. Zodra het niet meer leuk is.. gewoon afspreken met je vriendin zonder kinderen.sneeuwwitje80 schreef: ↑18-07-2019 17:01Misschien is dat inderdaad voorlopig even het beste. Maar dat vind ik dus wel jammer en zoals ik aangeef is het iets wat zich langzaam aan het opbouwen is geweest. Tot vorig jaar speelde ze nog niet zo veel samen. Was het leeftijdsverschil daar waarschijnlijk te groot voor. Nu zoeken ze elkaar constant op als we bij elkaar zijn. Rennen gelijk samen naar boven als ik daar binnenkom om dan samen te spelen.
En daarnaast hij heeft haar dus nog nooit daadwerkelijk geslagen of geschopt. Op die ene keer na dus toen ze gezamenlijk tegelijk bovenop elkaar sprongen.
Zij hoeven niet per se met elkaar om te gaan. Jullie zijn vriendinnen, de kinderen hoeven dat niet ze zijn.
Al snap ik dat het leuker is als dat wel en gezellig kan gaan. Maar ik zou mijn 4 jarige dochter niet per se bevriend willen zien met haar zoon.
donderdag 18 juli 2019 18:51
Eens.jellycups01 schreef: ↑18-07-2019 18:25Prima dat die jongen kan uitleggen wat zijn triggers zijn, nu nog leren om zichzelf af te sluiten voor die triggers. Want het is natuurlijk onzin dat een vierjarige haar hele gedrag zou moeten aanpassen aan de irritatiezone van een ander (ouder) kind. Dat doet de rest van de wereld ook niet.
Tuurlijk hoeft ze die jongen niet bewust te gaan uitdagen maar op haar tenen lopen omdat een ander zijn woede niet kan beheersen is een brug te ver. Een kind van vier is ook echt nog heel jong. Je kunt daar nog niet het inzicht en inlevingsvermogen van verwachten wat een ouder kind overwegend wel al heeft.
donderdag 18 juli 2019 18:53
donderdag 18 juli 2019 19:00
Dit. In onze omgeving speelt iets soortgelijks en daar heeft de psycho-educatie tot soortgelijke taferelen geleid. Mijn kind is daar wel gevoelig voor (“Ik krijg altijd de schuld” en “Ik wil helemaal niet dat X komt, als ik verkeerd kijk begint het drama alweer, ik heb daar geen zin in”). Dat heeft tot een soort van time-out als gevolg omdat de moeder in kwestie zich ook afgewezen voelde doordat ze voelde dat haar zoon werd afgewezen door mijn zoon (in ieder geval iets met een hoop gevoel bij haar en ik had geen zin meer in het spelen van een soort dagopvang en continue mijn zoon op zijn tenen laten lopen).Lillybit schreef: ↑18-07-2019 18:15Hij zou even apart moeten worden genomen en aan zijn moeder terugkoppelen wat de trigger is en weer meespelen als zijn beu over is. Het 4 jarig meisje is gewoon een kleuter met typisch kleutergedrag, die hoeft zich niet aan te passen of op haar tenen te gaan lopen in de buurt van de jongen.
Mijn oudste neefje heeft autisme waardoor hij soms ook in een soort van kortsluiting geraakt (niet met woede naar anderen). Hem is geleerd om naar zijn moeder (of oma, tante) te gaan en daar te vertellen hoe en wat. Toen hij jong was kon ik dan met hem kijken hoe het voor hem prettiger kon worden gemaakt, wat redelijk was om te verwachten van anderen. Daar hoefde je andere, vaak piepjonge kinderen, niet mee lastig te vallen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 18 juli 2019 19:14
Dit!Tropischvisje schreef: ↑18-07-2019 16:28Jullie hebben allebei gelijk. Ze heeft haar zoon netjes opgevoed zo te horen, dat hij een vorm van zelfreflectie heeft en ziet waar triggers vandaan komen. Maar jij hebt absoluut 100% gelijk dat je niet wil dat je dochter dat hoort met precies de uitleg die je daar aan geeft. Zijn triggers zijn niet haar zorg en er mag van haar afgebleven worden.
Kan je dat bespreken met je vriendin? Een pluim geven hoe ze het aanpakt, maar dat je jouw dochter wil leren dat ze nooit woedeaanvallen hoeft te incasseren omdat zij iets doet wat een ander niet aanstaat? Als zoonlief de uitleg doet aan zijn moeder en alleen een sorry zegt tegen jouw kind (en met zijn pootjes verder van haar afblijft) dan zou dat voldoende moeten zijn.
En anders misschien zelf met je dochter duidelijk bespreken dat hij daarmee niet bedoeld dat haar gedrag fout is maar dat zijn hoofd anders werkt en dingen anders binnenkomen, Jr beschrijft het zelf al heel goed, herhaal dat naar haar.
Ik zou het persoonlijk jammer vinden om contact uit de weg te gaan hiervoor. Ze hebben het vooral leuk met elkaar en leren omgaan met verschillende ‘soorten’ kinderen lijkt mij een mooie levensles.
donderdag 18 juli 2019 19:21
Daar zijn To en de moeder van dat jongetje zelf bij, om dat aan haar uit te leggen.
donderdag 18 juli 2019 19:24
Of je spreekt niet zo vaak af met de kinderen erbij. Scheelt weer allemaal gedoe en weet je zeker dat de 4 jarige zich gewoon kan ontplooien en lekker gedragen zoals ze is. En hoeft ze met 4 jaar niet allemaal dingen te leren omdat een 8 jarige zoon van mama's vriendin gedragsproblemen heeft.
donderdag 18 juli 2019 19:32
Als ik in jouw schoenen stond dan zou ik de vriendschap ernstig heroverwegen, te beginnen met afspreken zonder dat ettertje.
Ik vind de situatie eigenlijk krankzinnig. Van dat jochie omdat hij echt oud genoeg is om te weten dat je niemand pijn hoort te doen, dat leren ze al als ze 2 zijn. Zeker een kind dat stukken jonger is niet. (Als je zo nodig stoer wil doen dan begin maar eerst met kinderen die groter en sterker zijn.) Van je vriendin omdat die het schijnbaar toch best vindt omdat hij kan aangeven wat hem triggert maar ook van jou dat je je kind bloot stelt aan een kind met een steekje los wat haar dan pijn wil doen.
Ik vind de situatie eigenlijk krankzinnig. Van dat jochie omdat hij echt oud genoeg is om te weten dat je niemand pijn hoort te doen, dat leren ze al als ze 2 zijn. Zeker een kind dat stukken jonger is niet. (Als je zo nodig stoer wil doen dan begin maar eerst met kinderen die groter en sterker zijn.) Van je vriendin omdat die het schijnbaar toch best vindt omdat hij kan aangeven wat hem triggert maar ook van jou dat je je kind bloot stelt aan een kind met een steekje los wat haar dan pijn wil doen.
donderdag 18 juli 2019 19:45
Dit jochie heeft emotieregulatie problemen en leert hoe hij daar mee om moet gaan. Moeder is goed bezig, ziet het probleem en heeft er hulp bij.
Hij is nog maar 8 jaar. Dat hij uit kan leggen dat het aan de kortsluiting in zijn hoofd ligt, is al echt een hele goede stap. De volgende stap is dat hij leert hoe hij kan handelen om dat te voorkomen.
Ik lees ook niet dat hij jouw dochter de schuld geeft. Hij legt uit wat er gebeurt.
En nee, jouw dochter hoeft nergens slachtoffer van te zijn en hoeft haar gedrag ook niet aan te passen. Dat kan je als moeder heel goed uitleggen.
Wellicht een tip voor je vriendin om met zoontje er aan te werken dat hij bij zijn uitleg er ook bij zegt dat het niet aan de ander ligt.
Qua met elkaar omgaan: zolang de kinderen het als fijn ervaren, zou ik daar niet mee stoppen. Beiden leren er van en je bent er zelf bij dat dingen niet uit de hand lopen.
Hij is nog maar 8 jaar. Dat hij uit kan leggen dat het aan de kortsluiting in zijn hoofd ligt, is al echt een hele goede stap. De volgende stap is dat hij leert hoe hij kan handelen om dat te voorkomen.
Ik lees ook niet dat hij jouw dochter de schuld geeft. Hij legt uit wat er gebeurt.
En nee, jouw dochter hoeft nergens slachtoffer van te zijn en hoeft haar gedrag ook niet aan te passen. Dat kan je als moeder heel goed uitleggen.
Wellicht een tip voor je vriendin om met zoontje er aan te werken dat hij bij zijn uitleg er ook bij zegt dat het niet aan de ander ligt.
Qua met elkaar omgaan: zolang de kinderen het als fijn ervaren, zou ik daar niet mee stoppen. Beiden leren er van en je bent er zelf bij dat dingen niet uit de hand lopen.
donderdag 18 juli 2019 19:48
Dit.jellycups01 schreef: ↑18-07-2019 18:25Prima dat die jongen kan uitleggen wat zijn triggers zijn, nu nog leren om zichzelf af te sluiten voor die triggers. Want het is natuurlijk onzin dat een vierjarige haar hele gedrag zou moeten aanpassen aan de irritatiezone van een ander (ouder) kind. Dat doet de rest van de wereld ook niet.
Tuurlijk hoeft ze die jongen niet bewust te gaan uitdagen maar op haar tenen lopen omdat een ander zijn woede niet kan beheersen is een brug te ver. Een kind van vier is ook echt nog heel jong. Je kunt daar nog niet het inzicht en inlevingsvermogen van verwachten wat een ouder kind overwegend wel al heeft. Ik zou de kinderen dus niet meer zonder toezicht samen laten spelen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 18 juli 2019 19:51
Overigens staan bijna alle 8-jarigen bij ruzie te roepen: "Ja maar jij....!!!!" en vinden ze het moeilijk op hun eigen gedrag te reflecteren. Pas als de emoties wat gezakt zijn, kunnen ze op die leeftijd enigszins naar hun eigen rol kijken.
Dat dit jongetje door zijn problemen met beheersing dit al zo goed kan, zou ik ook als positief bestempelen. Door zijn temperament is het belangrijk dat hij dat eerder goed in de smiezen heeft als een gemiddeld kind van die leeftijd.
Dat dit jongetje door zijn problemen met beheersing dit al zo goed kan, zou ik ook als positief bestempelen. Door zijn temperament is het belangrijk dat hij dat eerder goed in de smiezen heeft als een gemiddeld kind van die leeftijd.
donderdag 18 juli 2019 19:52
Helemaal mee eens.patchouli_ schreef: ↑18-07-2019 19:45Dit jochie heeft emotieregulatie problemen en leert hoe hij daar mee om moet gaan. Moeder is goed bezig, ziet het probleem en heeft er hulp bij.
Hij is nog maar 8 jaar. Dat hij uit kan leggen dat het aan de kortsluiting in zijn hoofd ligt, is al echt een hele goede stap. De volgende stap is dat hij leert hoe hij kan handelen om dat te voorkomen.
Ik lees ook niet dat hij jouw dochter de schuld geeft. Hij legt uit wat er gebeurt.
En nee, jouw dochter hoeft nergens slachtoffer van te zijn en hoeft haar gedrag ook niet aan te passen. Dat kan je als moeder heel goed uitleggen.
Wellicht een tip voor je vriendin om met zoontje er aan te werken dat hij bij zijn uitleg er ook bij zegt dat het niet aan de ander ligt.
Qua met elkaar omgaan: zolang de kinderen het als fijn ervaren, zou ik daar niet mee stoppen. Beiden leren er van en je bent er zelf bij dat dingen niet uit de hand lopen.
donderdag 18 juli 2019 19:56
Als ze twee zijn, leren ze dat slaan niet mag. Dat betekent niet dat ze zich onder alle omstandigheden ook weten te beheersen als ze boos worden. In de klassen van mijn kinderen verliest/verloor ongeveer de helft van de achtjarigen nog zo nu en dan zijn zelfbeheersing. Bij sommige volwassen forummers blijkt dat ook nog wel eens lastig; die beginnen dan meteen in hun eerste zin een kind van acht ‘dat ettertje’ te noemen.Sophiever schreef: ↑18-07-2019 19:32Als ik in jouw schoenen stond dan zou ik de vriendschap ernstig heroverwegen, te beginnen met afspreken zonder dat ettertje.
Ik vind de situatie eigenlijk krankzinnig. Van dat jochie omdat hij echt oud genoeg is om te weten dat je niemand pijn hoort te doen, dat leren ze al als ze 2 zijn. Zeker een kind dat stukken jonger is niet. (Als je zo nodig stoer wil doen dan begin maar eerst met kinderen die groter en sterker zijn.) Van je vriendin omdat die het schijnbaar toch best vindt omdat hij kan aangeven wat hem triggert maar ook van jou dat je je kind bloot stelt aan een kind met een steekje los wat haar dan pijn wil doen.
Bij dit jongetje is zelfbeheersing kennelijk een lastiger punt dan bij het gemiddelde kind, maar de moeder is er hard mee bezig en voor een achtjarige lijkt hij een behoorlijke mate van zelfinzicht te hebben. Dat ‘steekje los’ valt waarschijnlijk wel mee.
donderdag 18 juli 2019 20:06
+1patchouli_ schreef: ↑18-07-2019 19:45Dit jochie heeft emotieregulatie problemen en leert hoe hij daar mee om moet gaan. Moeder is goed bezig, ziet het probleem en heeft er hulp bij.
Hij is nog maar 8 jaar. Dat hij uit kan leggen dat het aan de kortsluiting in zijn hoofd ligt, is al echt een hele goede stap. De volgende stap is dat hij leert hoe hij kan handelen om dat te voorkomen.
Ik lees ook niet dat hij jouw dochter de schuld geeft. Hij legt uit wat er gebeurt.
En nee, jouw dochter hoeft nergens slachtoffer van te zijn en hoeft haar gedrag ook niet aan te passen. Dat kan je als moeder heel goed uitleggen.
Wellicht een tip voor je vriendin om met zoontje er aan te werken dat hij bij zijn uitleg er ook bij zegt dat het niet aan de ander ligt.
Qua met elkaar omgaan: zolang de kinderen het als fijn ervaren, zou ik daar niet mee stoppen. Beiden leren er van en je bent er zelf bij dat dingen niet uit de hand lopen.
Verder schrik ik echt van reacties als ‘dat ettertje’, maar dat zullen wel de moeders zijn die het geluk hebben dat hun kinderen ‘doorsnee’ zijn en zichzelf op de schouder kloppen voor hun fantástische opvoedingsskills.
donderdag 18 juli 2019 20:13
De moeder in kwestie heeft volgens mij een peuter, dus die kan ook nog flink het deksel op de neus krijgen als haar kind met acht jaar zich nog regelmatig blijkt te misdragen.
donderdag 18 juli 2019 20:15
Eens.Eze schreef: ↑18-07-2019 19:56Als ze twee zijn, leren ze dat slaan niet mag. Dat betekent niet dat ze zich onder alle omstandigheden ook weten te beheersen als ze boos worden. In de klassen van mijn kinderen verliest/verloor ongeveer de helft van de achtjarigen nog zo nu en dan zijn zelfbeheersing. Bij sommige volwassen forummers blijkt dat ook nog wel eens lastig; die beginnen dan meteen in hun eerste zin een kind van acht ‘dat ettertje’ te noemen.
Bij dit jongetje is zelfbeheersing kennelijk een lastiger punt dan bij het gemiddelde kind, maar de moeder is er hard mee bezig en voor een achtjarige lijkt hij een behoorlijke mate van zelfinzicht te hebben. Dat ‘steekje los’ valt waarschijnlijk wel mee.
Overigens is er ook niks mis mee om per situatie even het gedrag van het andere kind wat triggert onder de loep te nemen:
Niemand hoeft op zijn tenen te lopen om agressie te voorkomen, een volwassene niet en een kind niet. Dat staat voorop.
Jonge kinderen zijn echter egocentrisch, hoort bij hun ontwikkelingsleeftijd. Soms vinden ze het leuk om extreem gedrag bij een ander uit te lokken. Niet leuk, maar geen reden om een kind op af te rekenen. Alle kinderen zijn bij tijd en wijle op hun eigen manier 'ettertjes'. hooer er bij en is heel gezond.
Als het ene kind uit kan leggen dat bijvoorbeeld uitlachen om zijn bril, zijn stem, zijn loopje hem echt woest kan maken, dan kan een ander kind daar best rekening mee houden. Uitlachen is ook niet leuk. En dan leg je dat uit aan kind wat triggert, ook als die 4 is. Dat het andere kind sowieso niet mag slaan, maar dat het ook niet fijn is om iemand uit te lokken. En dat het feit dat het andere kind niet mag slaan en hartstikke fout zit, het treitergedrag nog niet goed praat.
Als het gaat om gewoon lachen omdat iets grappig is, of iets op een bepaalde manier doen wat niet kwetsend is, dan is het een ander verhaal. Dan leg je uit dat er niks mis is met dat gedrag.
Dat staat volledig los van dat dit jongetje moet leren zijn emoties te reguleren. Want dat hij dat moet dat stelt niemand ter discussie.
Het zijn beide kinderen met nog een lange weg te gaan voor het welopgevoede verantwoordelijke volwassenen zijn.
donderdag 18 juli 2019 20:16
Dit soort opmerkingen komen nou nooit van ouders met een moeilijk kind die wel zeker zijn van hun opvoedskills.
donderdag 18 juli 2019 20:16
Ik lees een hoop fijne reactie waar ik wat mee kan. Het gaat mij echt te ver om deze vriendschap te heroverwegen. Ik open het topic omdat ik irritatie bij mezelf merk en ik wil niet dat dit tussen ons in komt staan. Wij kennen elkaar ons hele leven al en dat wil ik graag zou houden en hij is meer dan alleen die woedeaanvallen. Maar het is gewoon lastig hoe en wat ik hier mee moet of wil en hoe ik dat aanpak.
Maar daar ga ik rustig over nadenken. Ik denk dat het fijn is als hij zegt dat het dus niet haar schuld is. Of ik dat via die vriendin zeg, zelf direct tegen hem of het uitleg aan dochter weet ik nog even niet.
Oja en hij zegt het dus als hij weer rustig is na de aanval. En niet altijd precies op dezelfde manier. Heel uitgebreid met rustige stem dus dochter snapt nu echt wat hij zegt maar lijkt er geen last van te hebben. Hij zegt dan dus bijvoorbeeld als jij dat doet dan word ik heel boos en dan kan ik je misschien slaan en dat wil je niet dus volgende keer moet je dat niet doen.
Vriendin geeft hem dan compliment dat hij zo goed kan zeggen wat hij graag anders wil en wat het met hem doet, maar dat hij niet mag slaan natuurlijk. En ik wil dus eigenlijk dat hele gesprek niet tussen hen na zijn woede aanval.
Maar daar ga ik rustig over nadenken. Ik denk dat het fijn is als hij zegt dat het dus niet haar schuld is. Of ik dat via die vriendin zeg, zelf direct tegen hem of het uitleg aan dochter weet ik nog even niet.
Oja en hij zegt het dus als hij weer rustig is na de aanval. En niet altijd precies op dezelfde manier. Heel uitgebreid met rustige stem dus dochter snapt nu echt wat hij zegt maar lijkt er geen last van te hebben. Hij zegt dan dus bijvoorbeeld als jij dat doet dan word ik heel boos en dan kan ik je misschien slaan en dat wil je niet dus volgende keer moet je dat niet doen.
Vriendin geeft hem dan compliment dat hij zo goed kan zeggen wat hij graag anders wil en wat het met hem doet, maar dat hij niet mag slaan natuurlijk. En ik wil dus eigenlijk dat hele gesprek niet tussen hen na zijn woede aanval.
donderdag 18 juli 2019 20:23
Als dit gaat om zaken als dochter speelt bakkertje in de zandbak en gebruikt in haar fantasiespel verschillende stemmetjes die hem ‘triggeren’: dan zou ik het jongetje naar zijn moeder sturen met zijn uitleg. En ik zou het er met jouw vriendin over hebben, dat jouw vierjarige er weinig mee kan en dat jij ook niet vindt dat normale zaken aangepast hoeven te worden door jouw vierjarige.sneeuwwitje80 schreef: ↑18-07-2019 20:16Ik lees een hoop fijne reactie waar ik wat mee kan. Het gaat mij echt te ver om deze vriendschap te heroverwegen. Ik open het topic omdat ik irritatie bij mezelf merk en ik wil niet dat dit tussen ons in komt staan. Wij kennen elkaar ons hele leven al en dat wil ik graag zou houden en hij is meer dan alleen die woedeaanvallen. Maar het is gewoon lastig hoe en wat ik hier mee moet of wil en hoe ik dat aanpak.
Maar daar ga ik rustig over nadenken. Ik denk dat het fijn is als hij zegt dat het dus niet haar schuld is. Of ik dat via die vriendin zeg, zelf direct tegen hem of het uitleg aan dochter weet ik nog even niet.
Oja en hij zegt het dus als hij weer rustig is na de aanval. En niet altijd precies op dezelfde manier. Heel uitgebreid met rustige stem dus dochter snapt nu echt wat hij zegt maar lijkt er geen last van te hebben. Hij zegt dan dus bijvoorbeeld als jij dat doet dan word ik heel boos en dan kan ik je misschien slaan en dat wil je niet dus volgende keer moet je dat niet doen.
Vriendin geeft hem dan compliment dat hij zo goed kan zeggen wat hij graag anders wil en wat het met hem doet, maar dat hij niet mag slaan natuurlijk. En ik wil dus eigenlijk dat hele gesprek niet tussen hen na zijn woede aanval.
Ik vind dit trouwens helemaal niet zo’n goede reflectie, ‘ik kan dan slaan en dat wil je niet dus dat moet je niet meer doen’. Ik denk dat mijn 8-jarige zou zeggen ‘Dan ga je maar ergens anders zitten’. Hij zou het opvatten als een dreigement.
Nee heb je, ja kun je krijgen
