Onrustig zonder calorieën tracken/dagelijks wegen

Hi allemaal, ik heb al een behoorlijke tijd schommelen met gewicht erop zitten.
Ik ben iemand van het uiterste, het is alles of het is niets. En dat was de afgelopen 2,5 jaar een beetje de rode draad in mijn leven. (Overigens is dat niet alleen op het gebied van gezondheid/afvallen, maar met vrijwel alles)

Ik zal een introductie geven van hoe het zit:

Vroeger was ik altijd dat dunne, kleine meisje (ik ben 1.60, dus aan dat laatste is niet zoveel veranderd) Mijn moeder is/was dun en kan/kon alles eten wat ze wil(de). Ik heb in mijn jeugd dus nooit een dieetende moeder gehad die ongelukkig was met haar lijf (en daar ben ik dankbaar voor, ik zou ditzelfde graag bieden aan mijn kinderen, maar of dat gaat lukken vraag ik me af)
Om mij heen was dat wel anders, op de middelbare school waren er al genoeg meiden op dieet, vaak zelfs mét hun moeder.

Pas toen ik van de middelbare school af ging en voor ik langdurig op reis ging stond ik eens op de weegschaal. Samen met mijn vriend kwam ik erachter dat wij allebei echt niet meer de slankste meer waren, terwijl ik dat in mijn hoofd wel altijd was gebleven. Het komt er op neer dat ik met 1.60 ongeveer 68 kilo woog. Voor een meisje van 19 met normaal een smalle, slanke bouw is dat aan de hoge kant. Voor ik op reis ging kreeg ik er zo'n 3 kilo af. Maar op reis veranderde alles, ik kreeg interesse in fitness en in voeding. Ik zat maanden in de tropen, dus mijn eetlust veranderde. Ik at 3 keer op een dag, vrij weinig (ochtend een bakje yoghurt, middag 2 boterhammen en avond een bordje rijst met groente) maar daarentegen bewoog ik veel.Het resultaat was dat ik na een half jaar reizen 11 kilo lichter terug kwam, 54 kilo. Dit was absoluut bewust, ik wilde afvallen, maar het was ook absoluut makkelijker daar in de warmte.

Anyhow, ik kwam thuis en startte diezelfde week nog met personal body plan. Daar leerde ik calorieën tracken, iets waar ik tot de dag van vandaag spijt van heb. Ik mocht 1200 calorieën per dag, en deed 4 dagen per week aan behoorlijk pittige krachttraining. Toch kwam ik aan. Ik ben ruim voor mijn abbo af liep gestopt met PBP, ik merkte dat deze manier niet geschikt voor mij was. Lunchen, uiteten gaan en gezelligheid zijn kernwaarden voor mij en toen ik ongelukkig werd van deze sociale bezigheden omdat ik terwijl het gezellig hoorde te zijn alleen maar bezig was met bedenken wat ik precies binnen kreeg was het voor mij genoeg.
Ik bleef echter sporten en ging zelfs bijna iedere week 6 keer, bleef calorieën tellen op myfitnesspal. Ik kwam uiteindelijk aan tot een gewicht van 58 kilo. Er kwamen goede periodes en slechte periodes, maar de slechte periodes overheerste. Vooral toen ik afgelopen zomer verhuisde naar mijn studentenkamer. Ik bleef sporten (zo'n 3 keer per week) maar lette absoluut niet meer op mijn eten; ik wilde er niet meer op letten. Eind december woog ik 65 kilo. Ik heb me in tijden niet zo slecht gevoeld, alles waar ik zo trots op was geweest had ik compleet laten lopen. En dat terwijl mijn vriend mij ooit omschreven heeft als iemand die bergen kan verzetten. Die alles wat ze wil voor elkaar krijgt.

Op 1 januari ging de knop om, en als bij mij de knop om gaat, is de knop ook écht om. Al sinds 1 januari heb ik niet meer gesnoept, geen chocola meer gegeten. Het gaat me vrij makkelijk af en ik heb geen cravings. Ik ga nog uiteten, maar kies op dat moment gewoon voor het gezondste op de kaart. Zoals ik eerder omschreven heb ben ik iemand van alles of niets en momenteel ben ik dus weer bang dat ik ga doorslaan. Dat we weer in een cirkel terecht komen. Ik ben iemand die stel kan afvallen (omdat ik dus heel veel dingen kan laten en heel hard mijn best kan doen) maar er kan ook een punt komen dat het me allemaal niet meer boeit, en dan kan ik dus ook vrij snel aankomen. Dat wil ik dus niet meer. Ik wil heel graag nog 10 kilo kwijt, maar op een manier dat het voor altijd is.

Mijn kennis van voeding heb ik gekregen door PBP maar vooral door zelf heel veel te lezen, video's te kijken en te praten met andere voedingskenners. Sinds vorige week ben ik nu overgestapt naar een nieuwe sportschool. Ik moet mijn energie kwijt, dus heb mijn zinnen gezet op 2 a 3 keer spinning per week en 2 a 3 andere lessen. Ter informatie: sporten is voor mij geen verplichting, dit ga ik dus volhouden omdat het iets is wat ik écht leuk vind. In sporten/bewegen zit voor mij dus geen probleem.

Mijn probleem zit in de voeding. Ik probeer zonder calorieën te tracken te eten. Maar iedere dag check ik het in de avond toch nog allemaal via my fitnesspal. Het is een verslaving. Ik ben zo onzeker dat ik erover heen ga. Daarnaast voel ik de dagelijkse behoefte om me te wegen, na 1 week was ik 3,9 kilo lichter (wat natuurlijk allemaal vocht was) dus toen ik er de dag daarna opstond en weer 0,5 kilo zwaarder was voelde ik me heel erg slecht.

Ik ben mega onzeker over of ik goed eet, of ik niet teveel binnen krijg (terwijl ik dus alleen maar clean eet momenteel. Zodra ik de behoefte voel zal ik echt wel een keer wat lekkers nemen, maar nu heb ik daar nog geen zin in) Ik heb een fitbit, en kan bijvoorbeeld ook geen dag leven zonder m'n fitbit. Dan heb ik het gevoel dat ik volledig de controle kwijt raak. Met spinning verbrand ik zo'n 500 calorieën per keer. Daarnaast fiets ik ongeveer 4 dagen per week 50 minuten (naar studie en terug) en zet ik minimaal 10000 stappen per dag. Ik verbrand, als ik mijn fitbit geloof, dagelijks tussen de 2200 en 2600 calorieën. Maar nu ik meer verbrand, durf ik niet meer te eten. En dat terwijl ik nu best wat avonden flinke trek heb na zo'n pittige workout. Maar ik blijf tegen mezelf zeggen dat mijn lichaam gewoon moet wennen, dat modellen in het begin waarschijnlijk ook iedere dag honger hadden maar ook sterk genoeg waren.... (dat vergelijken, doe ik iedere dag de hele dag door)

Ik denk dus dat mijn probleem vooral zit in de controle die ik niet los kan laten. Ik hoor vaak dat je meer op je lichaam moet vertrouwen: honger is honger. Maar toen ik al die kilo's aan kwam had ik ook regelmatig honger. Ik ben bang dat het een trucje van m'n lichaam is, misschien moet mijn maag zich nog aanpassen. Hebben jullie misschien tips voor mij? Ik wil dit nu zo graag en voel me gemotiveerder dan ooit, maar de angst voor het herhalen van de geschiedenis blijft...

Jeez, wat een lang bericht is dit geworden. Alvast bedankt voor de mensen die de moeite hebben genomen dit te lezen!

S-Meds schreef: ↑

12-01-2018 23:34

hoezo maken die paar kilo dat je gelukkiger bent?
is het niet jammer dat je met alles blij bent behalve met je gewicht?
waarom voel je je kut als je een paar kilo zwaarder weegt?
je zegt in je OP dat het een verslaving is, dat klinkt niet zo positief.

Wat gebeurt er als je niet meer mag tracken, sporten, wegen?
hoe voel je je dan?

Omdat ik daar al een keer ben geweest, ik me toen aantrekkelijker voelde, een betere huid had, minder last van mijn PDS (prikkelbaar darm syndroom). Ik vind mijn lichaam minder mooi nu ik zwaarder ben.
Als ik niet meer mag tracken en wegen gebeurd er in principe niets, als ik niet meer mag sporten zou ik daar wel heel erg van balen. En dat is niet omdat sporten betekent dat ik direct afval, maar omdat ik sporten heel erg leuk vind.
Ik begrijp heel goed waar je heen wil met de vragen, maar ik denk dat er heel erg veel vrouwen zijn die zich gelukkiger voelen met een paar kilootjes minder. Dat is niet direct een eetstoornis.

S-Meds schreef: ↑

12-01-2018 23:36

kotsen is maar een vorm van een eetstoornis
er zijn ook andere vormen
sommigen eten te veel
anderen eten te weinig
anderen eten dwangmatig gezond
weer anderen kotsen of laxeren

kern is dat ze denken dat gewicht is gekoppeld aan geluk en onrustig worden als ze niet hun schema's kunnen of mogen volgen
en ja, het is net een verslaving

Ja, die reactie vind ik ook een beetje kort door de bocht (die van degene waarop jij reageert, kan even de naam niet zien) Ik streef niet naar een mager lichaam. Ik streef, waarschijnlijk te vaak, naar een te gezonde levensstijl.

S-Meds schreef: ↑

12-01-2018 23:38

nee hoor, wat je schrijft klopt gewoon wat iemand met een eetstoornis zou schrijven
maar ik denk dat je de confrontatie liever uit de weg gaat en de kop in het zand steekt
dat is ook een kenmerk van eetstoornissen

Oh ik probeer de confrontatie absoluut niet uit de weg te gaan, ik probeer alles wat je zegt juist heel erg goed tot me te nemen en er goed over na te denken. Ben het ook absoluut met je eens dat wat ik doe niet per se gezond is, maar ik zou het zelf niet linken aan een eetstoornis. Ik heb hier juist een topic over gemaakt, omdat ik op zoek ben naar balans. Ik wil juist graag leren om een evenwichtig te vinden dus ik vind persoonlijk dat ik mijn kop juist niet in het zand steek.

S-Meds schreef: ↑

12-01-2018 23:40

je hebt geen betere huid als je minder weegt, dat is ingebeeld.
als je niet meer mag tracken en wegen en sporten word je onrustig, kijk nog maar even naar de OP, de titel. Of loog je toen je dat schreef?

er zijn meer vrouwen die graag lichter willen zijn, daar is niet zoveel mis mee.
het gaat mis als ze denken dat ze gelukkiger zijn met een paar kio minder en vervolgens de hele dag bezig zijn met voeding, beweging en uiterlijk

Betere huid gaat meer om de voeding die ik tot me neem, zelfde met PDS. Hoe gezonder mijn voeding, hoe minder last ik van beide heb.
Met betrekking tot het tweede dacht ik dacht je bedoelde wat er dan feitelijk zou gebeuren: als ik niet zou tracken zou ik niet per se aankomen en hetzelfde geldt voor wegen. Wat er met mij zal gebeuren is inderdaad dat ik daar onrustig van wordt.
Ik vind je manier van benadering trouwens wel erg interessant en leerzaam.
Er zijn inderdaad meer vrouwen die lichter willen zijn, naar mijn idee allemaal omdat ze zich dan beter/aantrekkelijker voelen (en dat heeft invloed op het geluk, toch)
Maar inderdaad is er bij mij nog geen volledige balans. Maar ik open dit topic omdat ik dat wel graag wil.

S-Meds schreef: ↑

12-01-2018 23:41

6 keer sporten per week en 1200 calorieen eten is niet gezond

Dat is ook iets wat ik gelukkig allang niet meer doe. Daarna heb ik een half jaar een fase gehad dat het me allemaal niks meer kon schelen. Momenteel eet ik ongeveer 1600 a 1700 calorieën per dag, met 5 keer sporten. Maar dat wil ik dus graag helemaal loslaten en me niet meer vastklampen aan die calorieën, maar aan wat mijn lichaam wil.

S-Meds schreef: ↑

12-01-2018 23:42

lees je eigen berichten nog eens door en ga naar je huisarts
je spreekt jezelf tegen en bent niet echt kritisch op je eigen gedrag
ik stop met reageren want het ergert me

Oké, bedankt in ieder geval voor je reacties.