Lijf & Lijn
alle pijlers
Ouders blijven opmerkingen maken over gewicht
zondag 28 februari 2021 00:12
Ik ben te dik, dat weet ik zelf ook wel. De afgelopen jaren waren mentaal zwaar, en ik heb in het afgelopen jaar erg hard gewerkt aan mijn mentale gezondheid. Eerst maar eens weer überhaupt de energie krijgen om te gaan sporten en gezonde keuzes te kunnen maken, dan komt het afvallen later wel. Mijn onzekerheid was een reden dat ik mij zo depressief voelde, dus een grote stap die ik gemaakt heb was mijn lichaam accepteren zoals die nu is.
Mijn ouders blijven echter opmerkingen maken over mijn overgewicht, ook al heb ik ze meerdere malen laten weten dat zo'n opmerking echt niet oké valt, en waarom. Zelfs in een periode dat het echt weer even niet goed met mij ging, bleven de opmerkingen over mijn gewicht komen.
Lange tijd heb ik het maar aangehoord en wilde ik zelf ook graag afvallen, want ik dacht dat dat wel een hoop zou oplossen. Echter verloor ik daardoor juist alle plezier in sporten en werd mijn eetpatroon juist veel ongezonder, doordat ik mezelf uithongerde wat resulteerde in eetbuien. Een grote aanleiding daarvoor was echt de tal van opmerkingen van mijn ouders. Juist in lange periode dat ik ze niet zag heb ik aan zelf-acceptatie kunnen werken.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik krijg de neiging mijn ouders te gaan ontlopen, zodat ik die opmerkingen niet hoef aan te horen. Hoe kan ik ze voor eens en altijd nu echt eens duidelijk maken dat ze moeten stoppen met die opmerkingen?
Mijn ouders blijven echter opmerkingen maken over mijn overgewicht, ook al heb ik ze meerdere malen laten weten dat zo'n opmerking echt niet oké valt, en waarom. Zelfs in een periode dat het echt weer even niet goed met mij ging, bleven de opmerkingen over mijn gewicht komen.
Lange tijd heb ik het maar aangehoord en wilde ik zelf ook graag afvallen, want ik dacht dat dat wel een hoop zou oplossen. Echter verloor ik daardoor juist alle plezier in sporten en werd mijn eetpatroon juist veel ongezonder, doordat ik mezelf uithongerde wat resulteerde in eetbuien. Een grote aanleiding daarvoor was echt de tal van opmerkingen van mijn ouders. Juist in lange periode dat ik ze niet zag heb ik aan zelf-acceptatie kunnen werken.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik krijg de neiging mijn ouders te gaan ontlopen, zodat ik die opmerkingen niet hoef aan te horen. Hoe kan ik ze voor eens en altijd nu echt eens duidelijk maken dat ze moeten stoppen met die opmerkingen?
zondag 28 februari 2021 00:21
Helaas dit. Je moet mensen leren hoe ze met je omgaan. Niet langer pikken dus.
lunchlover wijzigde dit bericht op 28-02-2021 11:18
Reden: Privé
Reden: Privé
55.72% gewijzigd
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
zondag 28 februari 2021 00:21
Ik begrijp zulke ouders niet: je kind heeft het moeilijk, weet dat het te zwaar is, heeft echt de intentie als het mentaal weer beter gaat, iets aan het gewicht te doen en dan gaan zij nog eens zout in de wonde strooien.
Ik heb ook zulke ouders. Dus ik herken je pijn.
Ik zou het nog één keer rustig uitleggen, ook vertellen welke consequenties er voor hen aan vast zitten als ze blijven doorgaan met hun gedrag (dat je dan minder of niet meer gaat komen) en dat je pas zal terug komen als je bent afgevallen.
Maar afsluiten doe ik met het volgende: zelfs al zeggen ze het met een goede bedoeling (bijv te zwaar is belastend voor je hart) dan moeten ze stoppen als jij aangeeft dat je dit niet wenst. Tenslotte doe jij met je lichaam wat jij wil!
Liefs vanwege Mamme-zel
Ik heb ook zulke ouders. Dus ik herken je pijn.
Ik zou het nog één keer rustig uitleggen, ook vertellen welke consequenties er voor hen aan vast zitten als ze blijven doorgaan met hun gedrag (dat je dan minder of niet meer gaat komen) en dat je pas zal terug komen als je bent afgevallen.
Maar afsluiten doe ik met het volgende: zelfs al zeggen ze het met een goede bedoeling (bijv te zwaar is belastend voor je hart) dan moeten ze stoppen als jij aangeeft dat je dit niet wenst. Tenslotte doe jij met je lichaam wat jij wil!
Liefs vanwege Mamme-zel
zondag 28 februari 2021 00:23
En als ze normaal kunnen doen nog langer volhouden. Dubbel de tijd die ze nodig hebben.
zondag 28 februari 2021 00:24
Oh, mijn moeder kan ook zo zeuren over m’n gewicht, en ik ben helemaal niet eens te zwaar, alleen wat zwaarder dan voorheen. Niet dat je bij ernstig overgewicht wel van alles moet accepteren, maar dan zullen ze het argument van je eigen bestwil en gezondheid waarschijnlijk aanhalen. Dat weet je zelf ook wel, en kritiek van familie is daarbij bewezen contraproductief.
Hieronder volgt een proces van maanden, maar ik heb m’n moeder nu enigszins afgericht. Soms nog wel kleine ongelukjes.
Heb eerst de opmerkingen maar een beetje laten gaan. Vervolgens ben ik er wat van gaan zeggen op een vriendelijke manier. Dat hielp nog niet. Toen ben ik er met gestrekt been ingegaan en heb aangegeven dat ik het spuugzat ben en als ze wat over m’n gewicht wil zeggen dat ze dat maar voor zich mag houden. Ik ben echt heel boos geworden. En nóg kwam er af en toe een opmerking, en steeds als dat zo was ben ik direct opgestapt en naar huis gegaan. Ophouden met me hoor. Toen pas viel het kwartje dat het menens was. En nóg zie ik soms dat ze aanstalten maakt iets te zeggen, want ik ken m’n moeder wel, dan doe ik met m’n vinger als bij een hond die iets niet mag, en zeg er iets bij als; “Huh-uh, waag het niet hoor”. Ja, da’s nu wel een beetje een grapje geworden, maar ik ben wel serieus en dat weet ze.
Dan houdt ze haar mond. Maar het zit heel erg diep. Zal wel iets uit haar eigen opvoeding zijn ofzo. Kan me niet schelen, ik accepteer het niet.
Dus mijn advies, nog een keer heel serieus het gesprek aangaan. Waarom het je raakt hoef je niet te melden, dat snappen ze blijkbaar niet. Maar je wil het niet hebben. Punt. En opstappen als ze de fout in gaan.
Hieronder volgt een proces van maanden, maar ik heb m’n moeder nu enigszins afgericht. Soms nog wel kleine ongelukjes.
Heb eerst de opmerkingen maar een beetje laten gaan. Vervolgens ben ik er wat van gaan zeggen op een vriendelijke manier. Dat hielp nog niet. Toen ben ik er met gestrekt been ingegaan en heb aangegeven dat ik het spuugzat ben en als ze wat over m’n gewicht wil zeggen dat ze dat maar voor zich mag houden. Ik ben echt heel boos geworden. En nóg kwam er af en toe een opmerking, en steeds als dat zo was ben ik direct opgestapt en naar huis gegaan. Ophouden met me hoor. Toen pas viel het kwartje dat het menens was. En nóg zie ik soms dat ze aanstalten maakt iets te zeggen, want ik ken m’n moeder wel, dan doe ik met m’n vinger als bij een hond die iets niet mag, en zeg er iets bij als; “Huh-uh, waag het niet hoor”. Ja, da’s nu wel een beetje een grapje geworden, maar ik ben wel serieus en dat weet ze.
Dan houdt ze haar mond. Maar het zit heel erg diep. Zal wel iets uit haar eigen opvoeding zijn ofzo. Kan me niet schelen, ik accepteer het niet.
Dus mijn advies, nog een keer heel serieus het gesprek aangaan. Waarom het je raakt hoef je niet te melden, dat snappen ze blijkbaar niet. Maar je wil het niet hebben. Punt. En opstappen als ze de fout in gaan.
zondag 28 februari 2021 00:27
Ik denk dat je ouders die opmerkingen maken omdat ze bezorgd zijn. Dat zouden mijn ouders ook doen. Te dik zijn is niet goed voor je.
Ik zou dan nogmaals het gesprek aangaan en zeggen dat je weet wat het probleem is het uitleggen, maar dat je hun opmerkingen nu niet kan waarderen.
Ik zou dan nogmaals het gesprek aangaan en zeggen dat je weet wat het probleem is het uitleggen, maar dat je hun opmerkingen nu niet kan waarderen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
zondag 28 februari 2021 00:27
Enigzins herkenbaar. Mijn ouders en broer maken ook "grapjes" over eten. Dat het wel weer afhaal zal geweest zal zijn. Of ik nog wel weet wat groenten zijn. Of een opmerking over mijn benen...dat ze heus niet te dik zijn maar stevig. Of dat mijn hoofd minder een plofgezicht heeft. Zogenaamd een compliment. Jaja ![😏]()
. Wij, mijn partner en ik, zijn idd te dik. We hebben ons de laatste jaren laten gaan. Samenwonen, werkstress, gezondheidsstress...of gewoon genieten, allemaal redenen om niet op het eten te letten. Het lukt ons ook niet om ieder voor zich die knop om te zetten. En dat zorgt ook weer voor ontmoediging. Dus op zo'n opmerkingen zit ik niet te wachten. Meestal zeg ik dan ook dat ik nou wel weet dat ik te dik ben. Dat ik hun mening daar niet voor nodig heb. Meestal zijn ze meteen stil, maar de keer erop vallen ze in herhaling. Ze bedoelen het niet heel gemeen, maar leuk is anders. Vooral als je er zelf ook mee zit.
Ikzelf ga nu poging zoveel aan om beter voor mezelf ( en ons) te gaan zorgen. Heb hier nu ook hulp bij gevraagd. Dat doe ik voor mezelf en niet voor mijn familie.
Ik hoop dat jij het ook wat meer naast je neer kan leggen. Gewoon meteen afkappen bij ze. Het zegt meer over hun ongevoeligheid. Is hun zwakte. Jij bent al goed opweg om eerst je mentale gezondheid goed te krijgen. Daar mogen ze ook trots op zijn.
. Wij, mijn partner en ik, zijn idd te dik. We hebben ons de laatste jaren laten gaan. Samenwonen, werkstress, gezondheidsstress...of gewoon genieten, allemaal redenen om niet op het eten te letten. Het lukt ons ook niet om ieder voor zich die knop om te zetten. En dat zorgt ook weer voor ontmoediging. Dus op zo'n opmerkingen zit ik niet te wachten. Meestal zeg ik dan ook dat ik nou wel weet dat ik te dik ben. Dat ik hun mening daar niet voor nodig heb. Meestal zijn ze meteen stil, maar de keer erop vallen ze in herhaling. Ze bedoelen het niet heel gemeen, maar leuk is anders. Vooral als je er zelf ook mee zit.Ikzelf ga nu poging zoveel aan om beter voor mezelf ( en ons) te gaan zorgen. Heb hier nu ook hulp bij gevraagd. Dat doe ik voor mezelf en niet voor mijn familie.
Ik hoop dat jij het ook wat meer naast je neer kan leggen. Gewoon meteen afkappen bij ze. Het zegt meer over hun ongevoeligheid. Is hun zwakte. Jij bent al goed opweg om eerst je mentale gezondheid goed te krijgen. Daar mogen ze ook trots op zijn.
zondag 28 februari 2021 01:01
Als ze zich echt oprecht zorgen zouden maken zouden ze het heel anders aanpakken.-Bladora- schreef: ↑28-02-2021 00:27Ik denk dat je ouders die opmerkingen maken omdat ze bezorgd zijn. Dat zouden mijn ouders ook doen. Te dik zijn is niet goed voor je.
Ik zou dan nogmaals het gesprek aangaan en zeggen dat je weet wat het probleem is het uitleggen, maar dat je hun opmerkingen nu niet kan waarderen.
Ik heb helaas ook zulke ouders. Mn moeder is nooit dik geweest en heeft die aanleg niet. En kan blijkbaar niet begrijpen dat iedereen een andere bouw heeft. Dus begon mij( en enkeke vriendinnen af en toe ook) er dageliks op aan te spreken vanaf tien ik toen was ( en niet dik was!)
Ik ben 40 en begin nu heel langzaam mezelf te accepteren. Heel veel crashdieten gedaan en geen gezonde relatie met eten. Gelukkig wel gezond.
Waarschijnlijk ouders met zeer weinig inlevingsvermogen.
Gaat dus niet veranderen. Probeer het niet meer persoonlijk aan te trekken en het te zien als hun handicap. Tot die tijd zou ii ze ook zo min mogelijk zien.
zondag 28 februari 2021 07:04
Het is jouw lichaam, daar hebben zij niks over te zeggen. Ook al is het misschien goed bedoeld, als je aangeeft dat je het niet fijn vindt horen ze naar je te luisteren.
Eerlijk, als je het al hebt gezegd en het gaat nog steeds door, dan zou ik een keer heel boos worden, maar dan echt heel boos, zodat ze hopelijk schrikken van je reactie en misschien dan het besef komt.
Verandert er dan nog niks dan zou ik het contact verbreken tot ze zelf hun excuses aanbieden en normaal kunnen doen.
Sterkte TO!
Eerlijk, als je het al hebt gezegd en het gaat nog steeds door, dan zou ik een keer heel boos worden, maar dan echt heel boos, zodat ze hopelijk schrikken van je reactie en misschien dan het besef komt.
Verandert er dan nog niks dan zou ik het contact verbreken tot ze zelf hun excuses aanbieden en normaal kunnen doen.
Sterkte TO!
zondag 28 februari 2021 07:12
Ik ken jou en je ouders (en de relatie) natuurlijk niet maar het is vrij moeilijk om iemand waarvan je houdt niet van adviezen te voorzien als je ziet dat het slecht gaat. En commentaar als laat die zak chips nou toch eens staan komt dan al gauw over je lippen want dat is wat je denkt. En die gedachte komt voort uit stress. Onder stress worden oplossingen makkelijk: gewoon weg met die handel.
Ik zou laten merken dat het lief van ze is om zich zorgen te maken en dat je je bewust bent van het probleem.
Ik zou laten merken dat het lief van ze is om zich zorgen te maken en dat je je bewust bent van het probleem.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 28 februari 2021 07:42
Echt?! Wat een baanbrekend nieuws! Ik denk dat het fijn is voor TO dat jij haar hiervan op de hoogte stelt! Geweldig van je!
TO, bij mij ging het om iets anders maar ik had/heb een nogal overbezorgde moeder die ook telkens weer opmerkingen kon maken als 'kijk je wel uit!' over allerlei onderwerpen. Ik heb het uiteindelijk aangepakt ongeveer zoals novaviva: afgericht. Eerst uitgelegd en verteld dat ik het zat was en het niet meer zou accepteren en vervolgens bij elke opmerking haar afgekapt met een 'NEE!' (ja maar... 'NEE!'). Dat vond ze niet leuk maar ze heeft het geaccepteerd. De neiging zit er nog wel, maar ze weet zich inmiddels al jaren bijna altijd in te houden.
zondag 28 februari 2021 07:46
Dat is gewoon pestgedrag.Frutseltje1982 schreef: ↑28-02-2021 00:27Enigzins herkenbaar. Mijn ouders en broer maken ook "grapjes" over eten. Dat het wel weer afhaal zal geweest zal zijn. Of ik nog wel weet wat groenten zijn. Of een opmerking over mijn benen...dat ze heus niet te dik zijn maar stevig. Of dat mijn hoofd minder een plofgezicht heeft. Zogenaamd een compliment. Jaja. Wij, mijn partner en ik, zijn idd te dik. We hebben ons de laatste jaren laten gaan. Samenwonen, werkstress, gezondheidsstress...of gewoon genieten, allemaal redenen om niet op het eten te letten. Het lukt ons ook niet om ieder voor zich die knop om te zetten. En dat zorgt ook weer voor ontmoediging. Dus op zo'n opmerkingen zit ik niet te wachten. Meestal zeg ik dan ook dat ik nou wel weet dat ik te dik ben. Dat ik hun mening daar niet voor nodig heb. Meestal zijn ze meteen stil, maar de keer erop vallen ze in herhaling. Ze bedoelen het niet heel gemeen, maar leuk is anders. Vooral als je er zelf ook mee zit.
Ikzelf ga nu poging zoveel aan om beter voor mezelf ( en ons) te gaan zorgen. Heb hier nu ook hulp bij gevraagd. Dat doe ik voor mezelf en niet voor mijn familie.
Ik hoop dat jij het ook wat meer naast je neer kan leggen. Gewoon meteen afkappen bij ze. Het zegt meer over hun ongevoeligheid. Is hun zwakte. Jij bent al goed opweg om eerst je mentale gezondheid goed te krijgen. Daar mogen ze ook trots op zijn.
zondag 28 februari 2021 07:49
zondag 28 februari 2021 08:11
zondag 28 februari 2021 08:24
Jij dacht ‘Kom, laat ik TO nog even een trapje nageven’?-Bladora- schreef: ↑28-02-2021 00:27Ik denk dat je ouders die opmerkingen maken omdat ze bezorgd zijn. Dat zouden mijn ouders ook doen. Te dik zijn is niet goed voor je.
Ik zou dan nogmaals het gesprek aangaan en zeggen dat je weet wat het probleem is het uitleggen, maar dat je hun opmerkingen nu niet kan waarderen.
zondag 28 februari 2021 08:26
zondag 28 februari 2021 08:28
plus 1-Bladora- schreef: ↑28-02-2021 00:27Ik denk dat je ouders die opmerkingen maken omdat ze bezorgd zijn. Dat zouden mijn ouders ook doen. Te dik zijn is niet goed voor je.
Ik zou dan nogmaals het gesprek aangaan en zeggen dat je weet wat het probleem is het uitleggen, maar dat je hun opmerkingen nu niet kan waarderen.
