Overig
alle pijlers
Aangesproken worden met jij als je al lang volwassen bent
zaterdag 10 december 2011 14:20
Om te beginnen, ik zeg tegen iedereen die ouder is dan 20 en waarmee ik een zakelijke overeenkomst heb of gewoon als ik iemand op straat aanspreek u. Als ik naar de supermarkt ga zeg ik u tegen het kassameisje, tenzij ze 15 is, maar verder altijd. Als ik aan iemand op straat bijvoorbeeld vraag hoe laat het is zeg ik u. Tegen oudere mensen sowieso, tegen ooms en tantes.
Ik merk alleen vaak dat niet iedereen dat doet. Zo heb ik vanmorgen de wekelijkse boodschappen gedaan en ben ik tot twee keer aangesproken met jij. Weliswaar door mensen die ouder zijn dan ik, maar ik ben halverwege de dertig. En ik moet zeggen dat ik dat onbeschoft vind. 'Jij'? Ik ben een klant hoor, je hebt gewoon u tegen me te zeggen, ook als ik jonger ben dan u.
Wat vinden jullie, stel ik me aan en ben ik ouderwets of zit er een kern van waarheid in mijn idee?
Ik merk alleen vaak dat niet iedereen dat doet. Zo heb ik vanmorgen de wekelijkse boodschappen gedaan en ben ik tot twee keer aangesproken met jij. Weliswaar door mensen die ouder zijn dan ik, maar ik ben halverwege de dertig. En ik moet zeggen dat ik dat onbeschoft vind. 'Jij'? Ik ben een klant hoor, je hebt gewoon u tegen me te zeggen, ook als ik jonger ben dan u.
Wat vinden jullie, stel ik me aan en ben ik ouderwets of zit er een kern van waarheid in mijn idee?
zaterdag 10 december 2011 18:04
quote:Soley schreef op 10 december 2011 @ 15:44:
Voor mezelf hoef ik niet zo nodig met u te worden aangesproken, het schept meteen afstand en ik voel er me oud door. Wat ik dan weer wel vervelend vind is dat mensen ongevraagd je voornaam gaan gebruiken, bv: wij moeten de telefoon op het werk aannemen met "Goedemorgen/middag, bedrijf, met voornaam + achternaam". Ik heb er een bloedhekel aan als mensen dan meteen beginnen "Nou Soley, ik zal eens even uitleggen wat mijn probleem is". DAN denk ik "joh, ik heb niet met je geknikkerd!" De mensen die dit doen zijn overwegend een heel stuk jonger dan ik, of juist de 60 gepasseerd.Hier heb ik ook een hekel aan. Zo onbeleefd. Ik blijf consequent u zeggen in dit soort gesprekken
Voor mezelf hoef ik niet zo nodig met u te worden aangesproken, het schept meteen afstand en ik voel er me oud door. Wat ik dan weer wel vervelend vind is dat mensen ongevraagd je voornaam gaan gebruiken, bv: wij moeten de telefoon op het werk aannemen met "Goedemorgen/middag, bedrijf, met voornaam + achternaam". Ik heb er een bloedhekel aan als mensen dan meteen beginnen "Nou Soley, ik zal eens even uitleggen wat mijn probleem is". DAN denk ik "joh, ik heb niet met je geknikkerd!" De mensen die dit doen zijn overwegend een heel stuk jonger dan ik, of juist de 60 gepasseerd.Hier heb ik ook een hekel aan. Zo onbeleefd. Ik blijf consequent u zeggen in dit soort gesprekken
zaterdag 10 december 2011 18:15
Ik begrijp niet waar dat gevoel van het u te "moeten" zeggen, behalve uit opvoeding. Eerlijk gezegd vind ik het een beetje sneu als kinderen worden opgevoed met het idee dat ze altijd "u" moeten zeggen.
Er is al zoveel afstand tussen elkaar, we leven al zo langs elkaar heen. Laten we dan iig elkaar gezellig "jij" en "jouen".
Er is al zoveel afstand tussen elkaar, we leven al zo langs elkaar heen. Laten we dan iig elkaar gezellig "jij" en "jouen".
zaterdag 10 december 2011 18:31
Ik vind het vreselijk als ze U tegen me zeggen. Of mevrouw. Ik zeg zelf tegen mensen die veel (denk 60+) ouder zijn nog wel u, maar verder eigenlijk niet. En vaak roepen die men weer dat ik geen U moet zeggen, maar gewoon jij. Anders voelt men zich zo oud. Naar mijn idee heeft U zeggen weinig met respect te maken. Je kunt U zeggen en iemand toch respectloos behandelen en je en jij zeggen en toch respect hebben voor iemand.
zaterdag 10 december 2011 18:44
quote:Ligeia wrote on 10 December 2011 @ 15:14:
Wat me trouwens nu pas opvalt - en daarmee bewijs ik het tegendeel van wat in mijn post aangeef - is dat ik forummers dus wél ongevraagd tutoyeer! En dat dat ook zomaar wordt geaccepteerd. Wat grappig en interessant, haha!...(Volgens mij sta ik bij iedereen onder de negeerknop, maar ik blijf het interessant vinden.) Wat vinden de andere u-zeggers van wat ik quote?...
Wat me trouwens nu pas opvalt - en daarmee bewijs ik het tegendeel van wat in mijn post aangeef - is dat ik forummers dus wél ongevraagd tutoyeer! En dat dat ook zomaar wordt geaccepteerd. Wat grappig en interessant, haha!...(Volgens mij sta ik bij iedereen onder de negeerknop, maar ik blijf het interessant vinden.) Wat vinden de andere u-zeggers van wat ik quote?...
zaterdag 10 december 2011 18:47
quote:Ligeia schreef op 10 december 2011 @ 18:44:
[...]
(Volgens mij sta ik bij iedereen onder de negeerknop, maar ik blijf het interessant vinden.) Wat vinden de andere u-zeggers van wat ik quote?...Ik denk dat de sfeer hier sowieso informeel is, dus dan past JIJ beter dan U, dat komt minder afstandelijk over.
[...]
(Volgens mij sta ik bij iedereen onder de negeerknop, maar ik blijf het interessant vinden.) Wat vinden de andere u-zeggers van wat ik quote?...Ik denk dat de sfeer hier sowieso informeel is, dus dan past JIJ beter dan U, dat komt minder afstandelijk over.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 10 december 2011 18:57
quote:malibu82 schreef op 10 december 2011 @ 18:47:
[...]
Ik denk dat de sfeer hier sowieso informeel is, dus dan past JIJ beter dan U, dat komt minder afstandelijk over.En er worden natuurlijk vrij persoonlijke dingen verteld. "U zegt dat u last heeft van bloedverlies, terwijl u vorige week positief heeft getest". Nouja... Dat wordt niks.
[...]
Ik denk dat de sfeer hier sowieso informeel is, dus dan past JIJ beter dan U, dat komt minder afstandelijk over.En er worden natuurlijk vrij persoonlijke dingen verteld. "U zegt dat u last heeft van bloedverlies, terwijl u vorige week positief heeft getest". Nouja... Dat wordt niks.
zaterdag 10 december 2011 19:10
U zeggen hoeft geen negatieve afstand te impliceren, en vind jij met een glimlach/groet (van bijv het kassameisje) fijner dan niets (gelukkig groet men in het zuiden over het algemeen nog wel)
@theEmpress; jouw nickname staat je goed maar omdat ik net als ligeia op het forum toch je zeg, zeg ik dat hier nu toch ook tegen jou, zonder bij na te denken (uiteindelijk omdat ik het opschreef, er dus toch over nagedacht /bij stil gestaan)
Ik denk er nooit zo over na, in het dagelijks leven op gevoel u (indien ouder) en jij tegen kinderen/tieners
Tegen mijn ouders , grootouders heb ik nooit u hoeven zeggen. Wel moest ik netjes zijn tegen anderen, volwassenen behalve familie/bekenden met u aanspreken en met 2 woorden spreken.
Opstaan voor oude mensen in de bus etc vind ik vanzelfsprekend net als stil zijn in de stilte coupe. Allemaal te maken met een beetje rekening houden met elkaar ....
@theEmpress; jouw nickname staat je goed maar omdat ik net als ligeia op het forum toch je zeg, zeg ik dat hier nu toch ook tegen jou, zonder bij na te denken (uiteindelijk omdat ik het opschreef, er dus toch over nagedacht /bij stil gestaan)
Ik denk er nooit zo over na, in het dagelijks leven op gevoel u (indien ouder) en jij tegen kinderen/tieners
Tegen mijn ouders , grootouders heb ik nooit u hoeven zeggen. Wel moest ik netjes zijn tegen anderen, volwassenen behalve familie/bekenden met u aanspreken en met 2 woorden spreken.
Opstaan voor oude mensen in de bus etc vind ik vanzelfsprekend net als stil zijn in de stilte coupe. Allemaal te maken met een beetje rekening houden met elkaar ....
zaterdag 10 december 2011 20:24
quote:registreerjenu schreef op 10 december 2011 @ 15:15:
Sorry, maar ik vind het echt onzin om te denken dat men automatisch respect voor je heeft als "ze" u tegen je zeggen. Flauwekul!
Ik vind het echt verschrikkelijk als ze "u" tegen me zeggen. Ik vousvouyeer ook niet vaak. Ik vind het ook onpersoonlijk en afstandelijk. Bah! Het is echt ouderwets!
Maar dat zeg ik toch ook helemaal niet, dat het automatisch betekent dat men respect voor je heeft? Respect zit 'm niet alleen in het u-zeggen.
Ik vind het gewoon netjes en beleefde omgangsvormen. Iets wat ik zelf zo heb geleerd en ook bij anderen graag zie.
Sorry, maar ik vind het echt onzin om te denken dat men automatisch respect voor je heeft als "ze" u tegen je zeggen. Flauwekul!
Ik vind het echt verschrikkelijk als ze "u" tegen me zeggen. Ik vousvouyeer ook niet vaak. Ik vind het ook onpersoonlijk en afstandelijk. Bah! Het is echt ouderwets!
Maar dat zeg ik toch ook helemaal niet, dat het automatisch betekent dat men respect voor je heeft? Respect zit 'm niet alleen in het u-zeggen.
Ik vind het gewoon netjes en beleefde omgangsvormen. Iets wat ik zelf zo heb geleerd en ook bij anderen graag zie.
zaterdag 10 december 2011 20:28
Ik ben geleerd om tegen vreemden u te zeggen. Daarbij gebruik ik u in eerste instantie in mijn werk, ik schat in welk vlees ik in de kuip heb en schakel snel over op jij en je. Ik vind u een afstand creeeren.
Vroeger zei ik wel eens u tegen mijn ouders of oma, die reageerden me dan een partij geirriteerd: ik ben je vader/oma hoor, geen vreemde! Terwijl mijn oma nu toch ook bijna 90 zou zijn geweest, dus het ligt niet helemaal aan de "tijdsgeest".
Zelf gruwel ik er ook van om met u aan te worden gesproken. Ik vind het ouwelijk, maar vooral geeft het me het gevoel dat mensen zich van mij distantieren of koel en zakelijk zijn. In het werkleven (klanten dan) oke, maar voor de rest doe maar gewoon! Collega's, baas, klanten die ik vaak zie zijn dan ook jij en je. Iemand die mij sommeert om u tegen hem of haar te zeggen, vind ik hierom ook gelijk minder aangenaam. Juist door de afstand en het idee dat men zich als"u"zich boven iemand anders plaatst!
Vroeger zei ik wel eens u tegen mijn ouders of oma, die reageerden me dan een partij geirriteerd: ik ben je vader/oma hoor, geen vreemde! Terwijl mijn oma nu toch ook bijna 90 zou zijn geweest, dus het ligt niet helemaal aan de "tijdsgeest".
Zelf gruwel ik er ook van om met u aan te worden gesproken. Ik vind het ouwelijk, maar vooral geeft het me het gevoel dat mensen zich van mij distantieren of koel en zakelijk zijn. In het werkleven (klanten dan) oke, maar voor de rest doe maar gewoon! Collega's, baas, klanten die ik vaak zie zijn dan ook jij en je. Iemand die mij sommeert om u tegen hem of haar te zeggen, vind ik hierom ook gelijk minder aangenaam. Juist door de afstand en het idee dat men zich als"u"zich boven iemand anders plaatst!
zaterdag 10 december 2011 20:36
quote:Intuicija schreef op 10 december 2011 @ 18:03:
[...]
Jammer zeg, om hier woedend om te worden. En ook energievretend om je hiermee bezig te moeten houden van jezelf. Waarom is het zo belangrijk dat je met u wil worden aangesproken?
Omdat je dan respect krijgt? (die geef ik mezelf wel, daar heb ik anderen echt niet voor nodig).
Omdat het anders een brutaliteit naar jou toe gericht is? (en geef je jezelf dus die oorveeg van die brutaliteit)
Omdat het zo hoort? (volgens een groep mensen die zo denkt dan, een andere groep vind dat niet. Het is geen meetbare wetenschap of zo).
Omdat je vind dat een formele bedoening een formeel decor behoeft? (waarom dan? Maakt dat een uitleg en een handtekening meer waard of zo?)
Omdat je het nodig hebt? (Zie respect: alles wat je nodig hebt van anderen kun je jezelf geven. Heb je het/iets nodig van anderen dan ben je dus overtuigd van een tekortkoming die je zelf hebt. En verwacht je dat anderen die tekortkoming aanvullen of opvullen. Doe je zelf een hoop tekort mee.
Wees toch niet zo officieel en serieus allemaal... Al dit ernstige gedoe en drukmaken maakt je leven er niet leuker en gelukkiger op. En vaak zijn het aannames van jezelf. Denk je dat iemand iets doet/zegt om die en die reden. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Pas wanneer iemand het uitlegt weet je waarom, en dan nog is zijn reden erachter niet van toepassing op jou persoonlijk.
Wanneer iemand me uitscheldt of zoiets wil ik nog wel eens vragen waarom, maar voel ik me nooit, maar dan ook nooit op mijn persoon aangevallen. De enige die dat doet zou ikzelf zijn, wanneer ik geloofde in de waarheid van wat er gescheld werd.
Ik vind het belangrijk omdat ik het een nette omgangsvorm vind.Zeker zakelijk gezien. Klanten op mijn werk noem ik altijd u. Ik haal het niet in mijn hoofd om jij te zeggen. Zij geven geld uit, veel geld vaak, die mensen dien je met respect en netjes te behandelen, door u te zeggen en mevrouw Jansen i.p.v. jij en Karin.
En nee, ik noem in mijn vrije tijd niet iedereen u, collega's niet, mijn baas niet ( maar dat is dus de omgangsvorm binnen ons bedrijf, als het gewoon was om wel u te zeggen zou ik dat natuurlijk doen),kennisen uiteraard niet, maar familieleden die ouder zijn dan ik, ooms en tantes weer wel.
Vraag aan jou, als jij het allemaal niet zo belangrijk vindt, betekent dat dan ook dat jij iedereen maar aanspreekt met jij? Bij een sollicitatiegesprek bijvoorbeeld zeg je toch geen jij? En als je je schoonouders voor het eerst ontmoet, andere schoonfamilie, noem jij die echt in het begin allemaal jij?
[...]
Jammer zeg, om hier woedend om te worden. En ook energievretend om je hiermee bezig te moeten houden van jezelf. Waarom is het zo belangrijk dat je met u wil worden aangesproken?
Omdat je dan respect krijgt? (die geef ik mezelf wel, daar heb ik anderen echt niet voor nodig).
Omdat het anders een brutaliteit naar jou toe gericht is? (en geef je jezelf dus die oorveeg van die brutaliteit)
Omdat het zo hoort? (volgens een groep mensen die zo denkt dan, een andere groep vind dat niet. Het is geen meetbare wetenschap of zo).
Omdat je vind dat een formele bedoening een formeel decor behoeft? (waarom dan? Maakt dat een uitleg en een handtekening meer waard of zo?)
Omdat je het nodig hebt? (Zie respect: alles wat je nodig hebt van anderen kun je jezelf geven. Heb je het/iets nodig van anderen dan ben je dus overtuigd van een tekortkoming die je zelf hebt. En verwacht je dat anderen die tekortkoming aanvullen of opvullen. Doe je zelf een hoop tekort mee.
Wees toch niet zo officieel en serieus allemaal... Al dit ernstige gedoe en drukmaken maakt je leven er niet leuker en gelukkiger op. En vaak zijn het aannames van jezelf. Denk je dat iemand iets doet/zegt om die en die reden. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Pas wanneer iemand het uitlegt weet je waarom, en dan nog is zijn reden erachter niet van toepassing op jou persoonlijk.
Wanneer iemand me uitscheldt of zoiets wil ik nog wel eens vragen waarom, maar voel ik me nooit, maar dan ook nooit op mijn persoon aangevallen. De enige die dat doet zou ikzelf zijn, wanneer ik geloofde in de waarheid van wat er gescheld werd.
Ik vind het belangrijk omdat ik het een nette omgangsvorm vind.Zeker zakelijk gezien. Klanten op mijn werk noem ik altijd u. Ik haal het niet in mijn hoofd om jij te zeggen. Zij geven geld uit, veel geld vaak, die mensen dien je met respect en netjes te behandelen, door u te zeggen en mevrouw Jansen i.p.v. jij en Karin.
En nee, ik noem in mijn vrije tijd niet iedereen u, collega's niet, mijn baas niet ( maar dat is dus de omgangsvorm binnen ons bedrijf, als het gewoon was om wel u te zeggen zou ik dat natuurlijk doen),kennisen uiteraard niet, maar familieleden die ouder zijn dan ik, ooms en tantes weer wel.
Vraag aan jou, als jij het allemaal niet zo belangrijk vindt, betekent dat dan ook dat jij iedereen maar aanspreekt met jij? Bij een sollicitatiegesprek bijvoorbeeld zeg je toch geen jij? En als je je schoonouders voor het eerst ontmoet, andere schoonfamilie, noem jij die echt in het begin allemaal jij?
zaterdag 10 december 2011 20:51
quote:Ligeia schreef op 10 december 2011 @ 18:44:
[...]
(Volgens mij sta ik bij iedereen onder de negeerknop, maar ik blijf het interessant vinden.) Wat vinden de andere u-zeggers van wat ik quote?...Ligeia, dit is een vorm van vermaak. Op een sportclub of hobbyclub zeg je ook geen u tegen elkaar. Op een forum als deze vind ik het normaal om jij tegen elkaar te zeggen. Gaat het om een reactie die je geeft op een ingezonden brief in de krant, spreek ik iemand aan met u. Als ik een bedrijf een vraag mail zeg ik u. Ben ik op een forum zeg ik jij.
[...]
(Volgens mij sta ik bij iedereen onder de negeerknop, maar ik blijf het interessant vinden.) Wat vinden de andere u-zeggers van wat ik quote?...Ligeia, dit is een vorm van vermaak. Op een sportclub of hobbyclub zeg je ook geen u tegen elkaar. Op een forum als deze vind ik het normaal om jij tegen elkaar te zeggen. Gaat het om een reactie die je geeft op een ingezonden brief in de krant, spreek ik iemand aan met u. Als ik een bedrijf een vraag mail zeg ik u. Ben ik op een forum zeg ik jij.
zaterdag 10 december 2011 20:58
Ik sta er een beetje dubbel in, aan de ene kant vind ik goede omgangsvormen heel belangrijk en daarom zeg ik in een zakelijke omgeving "u" tegen iedereen boven de 25 jaar (geschat) en sowieso "u" in alle omstandigheden tegen oudere mensen, maar als men automatisch "u" tegen mij zegt voelt dat vaak vreemd en afstandelijk. Ik geef daarom wat mezelf betreft direct door dat men mij mag tutoyeren en dan wacht ik daarna af wat die ander wil.
zaterdag 10 december 2011 21:02
U lijkt idd aan het uitsterven. De kassameisjes zeggen allemaal vort 'alsjeblieft' e.d. Ik vind het ook niet kunnen! Ik zeg tegen onbekenden/(winkel)personeel meestal u (die laatsten ook als ze jonger zijn). Horecapersoneel soms, een serveerster wel, iemand achter de tap meestal niet. Ligt ook aan het soort etablissement. Familieleden absoluut je. Was wel gek soms, een oudtante noemde ik dan je, terwijl haar dochter haar u noemde.
Im the root of all thats evil but you can call me cookie
zaterdag 10 december 2011 21:11
Sta er ook wel dubbel in. Vind het wel netjes om U te zeggen. Al doe ik het eigenlijk alleen bij sollicitaties en vreemde ouderen (60+).
Nu werd ik laatst gebeld door een mw met een hoge functie die ik een brief had gestuurd (opdracht van haar naar mij toe). Zij belde eigenlijk alleen maar om te zeggen dat ze het uiterst ongepast vond dat ik op de envelop niet Mevrouw..... had geschreven maar alleen haar voorletters (ik had het zo overgeschreven van een boekje volgens mij).
Dat vond ik wel zo overdreven reactie..... Dat je je er druk om maakt, alla, maar om dat speciaal telefonisch te melden aan mij terwijl ik haar helemaal niet kende.....wat een gedoe.
Nu werd ik laatst gebeld door een mw met een hoge functie die ik een brief had gestuurd (opdracht van haar naar mij toe). Zij belde eigenlijk alleen maar om te zeggen dat ze het uiterst ongepast vond dat ik op de envelop niet Mevrouw..... had geschreven maar alleen haar voorletters (ik had het zo overgeschreven van een boekje volgens mij).
Dat vond ik wel zo overdreven reactie..... Dat je je er druk om maakt, alla, maar om dat speciaal telefonisch te melden aan mij terwijl ik haar helemaal niet kende.....wat een gedoe.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
zondag 11 december 2011 01:04
zondag 11 december 2011 09:59
zit nog net even aan een voorval te denken:
Zoon, toen 12, was aan het zwemmen toen hij een jongen van (ong.) 18 tegen kwam die hem wat zei om uit te dagen. Zoon verstond het niet en vroeg: wat zegt u? De plagerij was meteen over.
Blijkbaar shockeert het mensen maar is er daarna wel verbazing en respect
Zoon, toen 12, was aan het zwemmen toen hij een jongen van (ong.) 18 tegen kwam die hem wat zei om uit te dagen. Zoon verstond het niet en vroeg: wat zegt u? De plagerij was meteen over.
Blijkbaar shockeert het mensen maar is er daarna wel verbazing en respect
zondag 11 december 2011 11:05
quote:geheimtaal schreef op 10 december 2011 @ 20:36:
[...]
Ik vind het belangrijk omdat ik het een nette omgangsvorm vind.Zeker zakelijk gezien. Klanten op mijn werk noem ik altijd u. Ik haal het niet in mijn hoofd om jij te zeggen. Zij geven geld uit, veel geld vaak, die mensen dien je met respect en netjes te behandelen, door u te zeggen en mevrouw Jansen i.p.v. jij en Karin.
En nee, ik noem in mijn vrije tijd niet iedereen u, collega's niet, mijn baas niet ( maar dat is dus de omgangsvorm binnen ons bedrijf, als het gewoon was om wel u te zeggen zou ik dat natuurlijk doen),kennisen uiteraard niet, maar familieleden die ouder zijn dan ik, ooms en tantes weer wel.
Vraag aan jou, als jij het allemaal niet zo belangrijk vindt, betekent dat dan ook dat jij iedereen maar aanspreekt met jij? Bij een sollicitatiegesprek bijvoorbeeld zeg je toch geen jij? En als je je schoonouders voor het eerst ontmoet, andere schoonfamilie, noem jij die echt in het begin allemaal jij?
Ik doe alles precies zoals jij het doet, met 1 verschil: ik doe het omdat ik me bewust ben van de heersende omgangsvormen en ik niemand zoals jij wil kwetsen met mijn je en jij. Ik vind het niet lastig of vervelend om mee te doen met deze omgansvormen, ik heb alleen niet de gedachten die jij hebt erover.
Ik voel me niet gekwetst wanneer iemand u zegt en ik mezelf geen u vindt en ik voel me niet gekwetst wanneer iemand die (heel) jong is mij met je aanspreekt. Omdat ik het mezelf niet aan wil doen me bij alles geraakt en gekwetst te voelen omdat de ander de dingen anders doet dan ik zou doen. Ik heb liever een open hartelijk contact met iemand dan dat ik val over zijn onjuiste bejegening in deze situatie terwijl er een andere omgangsvorm heerst (en ik dan echt niet meer hartelijk en open ben en over ga komen).
[...]
Ik vind het belangrijk omdat ik het een nette omgangsvorm vind.Zeker zakelijk gezien. Klanten op mijn werk noem ik altijd u. Ik haal het niet in mijn hoofd om jij te zeggen. Zij geven geld uit, veel geld vaak, die mensen dien je met respect en netjes te behandelen, door u te zeggen en mevrouw Jansen i.p.v. jij en Karin.
En nee, ik noem in mijn vrije tijd niet iedereen u, collega's niet, mijn baas niet ( maar dat is dus de omgangsvorm binnen ons bedrijf, als het gewoon was om wel u te zeggen zou ik dat natuurlijk doen),kennisen uiteraard niet, maar familieleden die ouder zijn dan ik, ooms en tantes weer wel.
Vraag aan jou, als jij het allemaal niet zo belangrijk vindt, betekent dat dan ook dat jij iedereen maar aanspreekt met jij? Bij een sollicitatiegesprek bijvoorbeeld zeg je toch geen jij? En als je je schoonouders voor het eerst ontmoet, andere schoonfamilie, noem jij die echt in het begin allemaal jij?
Ik doe alles precies zoals jij het doet, met 1 verschil: ik doe het omdat ik me bewust ben van de heersende omgangsvormen en ik niemand zoals jij wil kwetsen met mijn je en jij. Ik vind het niet lastig of vervelend om mee te doen met deze omgansvormen, ik heb alleen niet de gedachten die jij hebt erover.
Ik voel me niet gekwetst wanneer iemand u zegt en ik mezelf geen u vindt en ik voel me niet gekwetst wanneer iemand die (heel) jong is mij met je aanspreekt. Omdat ik het mezelf niet aan wil doen me bij alles geraakt en gekwetst te voelen omdat de ander de dingen anders doet dan ik zou doen. Ik heb liever een open hartelijk contact met iemand dan dat ik val over zijn onjuiste bejegening in deze situatie terwijl er een andere omgangsvorm heerst (en ik dan echt niet meer hartelijk en open ben en over ga komen).
