Oma willen worden of niet?

20-06-2019 14:27 142 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik lees hier topics over het wel of niet willen hebben van kinderen.
Maar er is nog iets anders dat veelal vrouwen bezighoudt.
Mijn vrouwelijke oud collega's en vriendinnen begonnen rond hun 50 jaar al uit te kijken naar het moment dat ze kleinkinderen zouden hebben.
Ik heb dat verlangen nooit gehad en toen één van mijn kinderen aankondigde dat er een kind zat aan te komen deed me dat totaal niets.
Ook niet bij het tweede kind, twee jaar later.
Nu zijn de kleinkinderen respectievelijk 6 en 8 en ik heb niet bepaald het alles overheersende 'oma 'gevoel.
Mijn omgeving begrijpt mijn onverschilligheid niet en ik vind hen dan weer 'voorgeprogrammeerd om de platgelopen paden te betreden'.
Het is net alsof je op een zekere leeftijd bepaalde verlangens MOET hebben.
het is net alsof je wereld zou stoppen bij het niet hebben van kleinkinderen of bij een slecht of miniem contact met hen.
Zijn er hier vrouwen die mijn standpunt begrijpen of ben ik echt een witte raaf?
Alle reacties Link kopieren
Bedjeindezon schreef:
20-06-2019 14:44
Ik moet er niet aan denken dat ik ga zitten wachten op kleinkinderen.
Ten eerste leg je een onredelijke verwachting neer bij je kinderen, wie zegt dat die kinderen willen? En ten tweede zou het voor mij een alarmbel zijn dat ik te weinig invulling aan mijn eigen leven geef.

Het kan leuk zijn als het zo loopt maar om er op te gaan hopen en wachten? Nee, dat vind ik niet gepast.
Willen of wie zegt dat ze kind(eren) kunnen krijgen.
Poppy_del_Rio schreef:
20-06-2019 15:06
Zelf zou ik in de toekomst (kinderen nu nog op basisschool...) echt heel erg graag kleinkinderen willen.

Maar dat ga ik never nooit uitspreken tegen mijn kinderen.
Ik ga het ook niet uitspreken tegen mijn kinderen hoor. Misschien dat ik er over 25 of dertig jaar ook wel anders tegenaan kijk, geen idee. Maar het lijkt me nu juist zo leuk om (als ze eenmaal goed en wel volwassen zijn en die hersenen ook helemaal volgroeid enzo) dat je dan ook nog heel wat jaren hebt dat je als volwassenen onderling tijd voor elkaar hebt.
drominique schreef:
20-06-2019 15:09
Oprechte vraag aan jou: weten je ouders nu wat jij weet en wat vinden ze daarvan?
Mijn vader was helaas overleden voor ik mijn diagnose kreeg, maar voor mijn moeder vielen de puzzelstukjes ook op z'n plek.
Alle reacties Link kopieren
elmoni schreef:
20-06-2019 14:52
Ik ben zelf 48 en heb sinds kort een kleinzoon. Ik vind het super. Ik ben hartstikke gek op dat mannetje. Ik had dit niet van mezelf verwacht aangezien ik ook geen echte moederkloek ben. Het is echt een geschenk. Ook leuk om je eigen kind in een moederrol te zien. Ik ben echt trots op haar. Ze doet het supergoed.
Gefeliciteerd! Leuk om te lezen hoe blij en trots je bent op je dochter :)
Harry stared at the word "Pig," and looked up at the tiny owl now fluttering around the light fixture on the ceiling. He had never seen anything that looked less like a pig.
Abejoha schreef:
20-06-2019 15:10
Ik hoop dat mijn moeder nooit het woord ‘doorfokken’ gebruikt als ze het over onze kinderen heeft. Aparte woordkeus.
Idd!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zo benieuwd of je überhaupt van kinderen houdt en van je eigen kinderen, had je wel moedergevoelens?
Of ze kinderen zouden willen, laat ik geheel aan mijn kinderen over. Zal nooit enige toespeling daarnaar maken.

Als er kleinkinderen komen lijkt mij dat heel leuk, ik zie mijn ouders nu heel erg genieten van mijn kinderen en hoop dat later net zo te ervaren.

Mijn schoonouders (vooral schoonmoeder) maakte destijds heel veel toespelingen dat het misschien wel eens tijd werd. Die wilde zo graag oma worden, maar nu ze het dan is, lijkt ze soms wel een beetje op de TO. Het laat haar niet helemaal koud, maar is weinig betrokken. Zeker als je die betrokkenheid afzet tegen haar wens om oma te worden.
Maya85 schreef:
20-06-2019 15:11
Waarom?
Nou kijk. Als je een minderjarige dochter hebt en die raakt zwanger, dan begeleid je haar bij die zwangerschap (of bij de keuze voor een abortus) en heeft ze in die zin nog enige hulp/steun van jou als ouder. Zodra je zoon vruchtbaar is en seksueel actief kan hij in principe iedereen bezwangeren... Goede voorlichting jaja, maar dan nog. Hormonen. Hormonen. En dan een grietje dat snerpend naar hem zal schreeuwen: "weg laten halen? Dacht ut toch effe niet. En jij kunt ook gaan dokken kerel, je was er zelluf bij." En de ouders van dat grietje die dat ook vinden...

Nou, daar gaat de toekomst van je zoon. Ook als je hem nog zo goed hebt voorgelicht.
Daarom zie ik hen als veel kwetsbaarder dan mensen met dochters.
anoniem_117397 wijzigde dit bericht op 20-06-2019 15:18
0.25% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
20-06-2019 15:13
Mijn vader was helaas overleden voor ik mijn diagnose kreeg, maar voor mijn moeder vielen de puzzelstukjes ook op z'n plek.
Vind jij rustige kinderen wel leuk? Ondanks dat ik weet dat je niet van kinderen houdt kan ik me juist voorstellen dat jij het heel goed zou kunnen vinden met een rustig meisje of jongetje (in een iets oudere leeftijd misschien) en daarvoor ook een heel leuk, eerlijk en volwassen persoon te zijn waar ze graag zouden zijn.
Alle reacties Link kopieren
MinkeDeWit schreef:
20-06-2019 15:06
Zal dat echt gebeuren, mensen die kinderen krijgen zodat hun ouders grootouder worden?
Ja, idd ook Aziatische vrouwen die gepusht worden door familie, maar ook in de dorpse omgeving waar ik vaak kom; ouders die ronduit vragen wanneer het er eens een keer van komt, of nog erger; jij had al achter de kinderwagen moeten lopen :O.
Ik zou het denk ik wel leuk vinden later, maar ik heb daar geen invloed op, dus dat zie ik dan wel weer. Kan me ook niet voorstellen als mijn zoon of dochter vertelt dat ze een kind gaan krijgen, dat ik dan reageer met: o, nou ja, zal wel. Ik zou wel blij zijn, voor hen en ook voor mezelf.
Andersom schreef:
20-06-2019 15:15
lijkt ze soms wel een beetje op de TO. Het laat haar niet helemaal koud, maar is weinig betrokken. Zeker als je die betrokkenheid afzet tegen haar wens om oma te worden.
Nu ik dit zo lees, denk ik aan mijn schoonmoeder.
Die toont nooit interesse in onze dochter.
Maar goed, die heeft mij ook nooit gefeliciteerd met de zwangerschap.
MinkeDeWit schreef:
20-06-2019 15:08
Denk je dat je dan gelijk druk op ze legt? Ik had laatst ‘ruzie’ met mijn kind omdat haar fictieve kind niet met mij op vakantie mag zonder ouders :-)
Ja, daar ben ik bang voor, ja.
Ik heb zelf lang geen kinderen gewild. En toen ik ze ineens wel wilde, bleek de kans extreem klein te zijn met alle verdriet van dien. Mijn eigen ouders hebben nooit een verwachting uitgesproken en zijn altijd gewoon achter me gaan staan. En dat hoop ik zelf ook te kunnen.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
20-06-2019 15:13
Mijn vader was helaas overleden voor ik mijn diagnose kreeg, maar voor mijn moeder vielen de puzzelstukjes ook op z'n plek.
Dat van je vader vind ik echt oprecht verdrietig om te horen: in alles wat ik lees van je proef ik een intense band.

Ik vind het moeilijkste van wel kinderen krijgen dat ik het niet met mijn vader kan delen.
Andersom schreef:
20-06-2019 15:15
Of ze kinderen zouden willen, laat ik geheel aan mijn kinderen over. Zal nooit enige toespeling daarnaar maken.

Als er kleinkinderen komen lijkt mij dat heel leuk, ik zie mijn ouders nu heel erg genieten van mijn kinderen en hoop dat later net zo te ervaren.

Mijn schoonouders (vooral schoonmoeder) maakte destijds heel veel toespelingen dat het misschien wel eens tijd werd. Die wilde zo graag oma worden, maar nu ze het dan is, lijkt ze soms wel een beetje op de TO. Het laat haar niet helemaal koud, maar is weinig betrokken. Zeker als je die betrokkenheid afzet tegen haar wens om oma te worden.
Dat was bij mijn ouders ook zo. Die hebben heel lang gezeurd over kinderen, en een tweede en zo, bij mij en mijn zus. Bij de zwangerschapsaankondiging waren ze enorm blij, maar in de praktijk zijn ze weinig betrokken. Het gaat ze, net als vroeger bij ons, vooral om de successen, goede rapporten e.d., maar dagelijkse bezigheid boeit ze weinig. Niet heel verrassend, maar wel een beetje jammer als je het soms bij anderen heel anders ziet.
NYC schreef:
20-06-2019 15:17
Nou kijk. Als je een minderjarige dochter hebt en die raakt zwanger, dan begeleid je haar bij die zwangerschap (of bij de keuze voor een abortus) en heeft ze in die zin nog enige hulp/steun van jou als ouder. Zodra je zoon vruchtbaar is en seksueel actief kan hij in principe iedereen bezwangeren... Goede voorlichting jaja, maar dan nog. Hormonen. Hormonen. En dan een grietje dat snerpend naar hem zal schreeuwen: "weg laten halen? Dacht ut toch effe niet. En jij kunt ook gaan dokken kerel, je was er zelluf bij." En de ouders van dat grietje die dat ook vinden...

Nou, daar gaat de toekomst van je zoon. Ook als je hem nog zo goed hebt voorgelicht.
Daarom zie ik hen als veel kwetsbaarder dan mensen met dochters.

Eens. Ik heb een dochter en twee zonen. Maar inderdaad de grootste angst is niet dat dochter ongepland zwanger wordt, maar dat mijn zonen iemand ongewenst zwanger maken. Of nog erger, er in geluisd worden. Proberen we ze ook mee te geven, dat zij vooral zelf zorgen dat er een condoom gebruikt wordt. En dan het liefst een condoom dat ze zelf hebben meegebracht. (juiste maat/kwaliteit/tht)
NYC schreef:
20-06-2019 15:17
Nou kijk. Als je een minderjarige dochter hebt en die raakt zwanger, dan begeleid je haar bij die zwangerschap (of bij de keuze voor een abortus) en heeft ze in die zin nog enige hulp/steun van jou als ouder. Zodra je zoon vruchtbaar is en seksueel actief kan hij in principe iedereen bezwangeren... Goede voorlichting jaja, maar dan nog. Hormonen. Hormonen. En dan een grietje dat snerpend naar hem zal schreeuwen: "weg laten halen? Dacht ut toch effe niet. En jij kunt ook gaan dokken kerel, je was er zelluf bij." En de ouders van dat grietje die dat ook vinden...

Nou, daar gaat de toekomst van je zoon. Ook als je hem nog zo goed hebt voorgelicht.
Daarom zie ik hen als veel kwetsbaarder dan mensen met dochters.
Maar als je dochter zwanger raakt op haar 15e dan zal zij toch ook moeten 'dokken' en jij als ouder ook? En voor een meisje is het toch nog veel ingrijpender om de zwangerschap en de bevalling te doorstaan en de eerste tijd met een baby? En in de praktijk komt het grootste deel van de zorg toch nog op de moeder aan, jonge vaders verdwijnen maar wat vaak met de noorderzon, dus dan heeft het toch vele malen meer impact op de toekomst van het meisje?
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon is 10 en roept al tijden dat hij geen kinderen wil. Prima jongen. Ga voor je geluk en doe wat bij je past. Maak jezelf en anderen blij en leef je leven. Ik geloof niet dat ik het heel erg zou vinden als ik geen oma zou worden. Mijn man en ik willen heel graag reizen als zoon ouder is.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
Sjulia schreef:
20-06-2019 15:18
Vind jij rustige kinderen wel leuk? Ondanks dat ik weet dat je niet van kinderen houdt kan ik me juist voorstellen dat jij het heel goed zou kunnen vinden met een rustig meisje of jongetje (in een iets oudere leeftijd misschien) en daarvoor ook een heel leuk, eerlijk en volwassen persoon te zijn waar ze graag zouden zijn.
Als ze in gedrag rustig zijn heb ik er geen problemen mee. Zat toevallig van de week met m'n moeder op 'n terrasje en de mensen naast ons hadden een kind in peuter/kleuterleeftijd bij. Dat meisje heeft de hele tijd rustig gespeeld en zat niet bij haar moeder om aandacht te jengelen of andere lawaaierige dingen te doen. Heb de moeder nog 'n compliment gemaakt want zo zie je ze niet vaak.
MinkeDeWit schreef:
20-06-2019 15:21
Dat was bij mijn ouders ook zo. Die hebben heel lang gezeurd over kinderen, en een tweede en zo, bij mij en mijn zus. Bij de zwangerschapsaankondiging waren ze enorm blij, maar in de praktijk zijn ze weinig betrokken. Het gaat ze, net als vroeger bij ons, vooral om de successen, goede rapporten e.d., maar dagelijkse bezigheid boeit ze weinig. Niet heel verrassend, maar wel een beetje jammer als je het soms bij anderen heel anders ziet.

Dit inderdaad, mijn schoonvader knipt bijvoorbeeld wel de stukjes uit de krant als zoon er in staat met zijn sportteam, maar zal nooit effe bellen om te feliciteren met de successen. Toen wij er met vaderdag waren had hij dus een knipseltje van begin mei, daar wil hij dan effe over praten, met ons. Zoon was er niet bij, en dan is hij apetrots enzo, alleen jammer dat hij dus geen interesse laat zien als het actueel is of naar zoon toe. Ik weet zeker dat hij dat knipseltje ook bij anderen heeft laten zien, bijvoorbeeld op de verjaardag van een broer/zus etc.

Ze praten vooral graag óver de kleinkinderen, niet mét de kleinkinderen.
Alle reacties Link kopieren
Mijn kinderen hebben de basisschoolleeftijd dus dat gaat nog heel lang duren. Maar ik hoop toch wel ooit oma te worden. Lijkt mij echt heel bijzonder. Je kind dat een kind krijgt. En dan wil ik ook best één dag in de week oppassen als mijn kinderen + schoonkinderen moeten werken indien nodig. Mochten ze beide geen kinderen willen of kunnen krijgen zou ik dat echt heel erg jammer vinden. Ik zie nu de band tussen mijn kinderen en mijn ouders en die band is echt heel speciaal en dat zou ik ook zo wel willen later.
Alle reacties Link kopieren
Mijn dochter is 22 dus binnen nu en een aantal jaren zou ik oma kunnen worden maar ik ben daar eigenlijk niet echt mee bezig.
Zo ik er nu insta leuk als ik oma word maar geen probleem als het niet zo is.
Ik had jou op negeer maar door de quotes las ik het. Op aktueel ben jij simpelweg een full blown racist. Doe niet alsof wij hier gek zijn.
drominique schreef:
20-06-2019 15:20
Dat van je vader vind ik echt oprecht verdrietig om te horen: in alles wat ik lees van je proef ik een intense band.

Ik vind het moeilijkste van wel kinderen krijgen dat ik het niet met mijn vader kan delen.
Ja, nooit meer iets belangrijks in je leven met je vader kunnen delen is heel erg kut.
Maya85 schreef:
20-06-2019 15:24
Maar als je dochter zwanger raakt op haar 15e dan zal zij toch ook moeten 'dokken' en jij als ouder ook? En voor een meisje is het toch nog veel ingrijpender om de zwangerschap en de bevalling te doorstaan en de eerste tijd met een baby? En in de praktijk komt het grootste deel van de zorg toch nog op de moeder aan, jonge vaders verdwijnen maar wat vaak met de noorderzon, dus dan heeft het toch vele malen meer impact op de toekomst van het meisje?

Tja, dat zou ik mijn zoon dan weer niet adviseren, eerder het tegendeel.

Het voordeel van het meisje is dat zij de keuze heeft om de zwangerschap uit te dragen of te beëindigen. De jongen heeft daar geen invloed op, het vaderschap wordt voor hem bepaald door het meisje. Als zij het wil houden en hij niet, dan geldt haar stem zwaarder dan die van hem. De stem van haar ouders zwaarder dan die van zijn ouders etc.
vivapimpelmees schreef:
20-06-2019 14:34
Ik ben begin 50 en wil absoluut nog geen oma worden. Maar dat heeft niet met mijn leeftijd te maken, maar met de leeftijd van mijn kinderen.

Dat de aankondiging dat 1 van je dochters zwanger was (of vrouw van zoon... kan ook natuurlijk) je totaal niets doet, vind ik dan weer echt onbegrijpelijk.

Dat je je niet jammerend van vreugde ter aarde stort snap ik, maar dat het je koud laat is echt raar.

Dit. Vrij bizarre reactie.
Blijenvrij schreef:
20-06-2019 14:42
Ondanks dat ik je niet ken, houd ik nu al van jou.
Ik houd van heerlijk nuchtere mensen die ook nog eens ergens anders over kunnen praten dan kleinkinderen. Die niet in vervoering raken van kleintjes, die hun eigen leven belangrijk vinden en zich niet in dienst stellen van een ander. Dus, ga zo door.

Mensen zijn kuddedieren en blijkbaar moet je allemaal hetzelfde voelen. Dus blijf je zelf en laat je niet onzeker maken.

Zelf zal ik geen oma worden en dat is helemaal prima zo.

Ja want het is uiteraard of het een of het ander :facepalm:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven