Aanhoudende depressies & ADHD

Geen tips, ik lees mee. Herkenbaar en het kan hier jaren goed gaan maar het blijft een valkuil. Momenteel echt in een dal ook. Tijd van het jaar helpt ook niet mee.

Zit er ook een bepaald patroon in de terugkeer qua klachten? Welke wellicht samenhangt met je cyclus?

Ik noem het even aangezien ik zelf PMDD heb en regelmatig last heb van terugkerende depressies. Mijn gynacoloog zegt dat veel vrouwen met deze diagnose ook ADHD hebben, zelf ben ik hier niet op gediagnostiseerd maar het zou mij niets verbazen als ik het ook heb.

jeetje wat naar voor je to.
Ik heb ook adhd en toen ik nog geen diagnoses had had ik ook depressies.

Inmiddels heb ik al jaren een diagnose. En ik voel me bijna nooit meer depressief, al heb ik soms nog wel dat gevoel als ik heel erg onderpikkelt ben. Dus te wenig prikkels zeg maar.

Praat je hier over met je psychiater? Er zijn zoveel andere mogelijkheden behalve methylfenidaat. Je hebt bijv ook welbutrin of strattera. Dat werkt goed bij adhd en zou ook tegen depressies helpen. Ik ben natuurlijk geen psychiater maar ik zou als ik jou was dat wel bespreken.

Ik weet niet wat je al geprobeerd hebt, (ik realiseer me dat je 7 alinea's gedelete hebt...). Even wat andere ideeen die je misschien helpen:

Een mindfullness cursus wordt vaak aangeraden ter vermindering / voorkoming van depresssie. Zo'n 7-weekse cursus van een avond per week met dagelijks huiswerk.

Daglichtlamp kan wonderen doen voor sommige mensen.

In het alternatieve circuit zijn verschillende opties om je energie beter te krijgen, google bijvoorbeeld eens op Vilna.

Toevoegen van goede / fijne prikkels is belangrijk, denk ook aan het aanpakken van verschillende aspecten van jezelf. Sport, muziek, creativiteit, spirtualiteit, connectie met andere mensen, ambitie / een doel hebben, goede voeding (heb je vitaminetekorten? er zijn klinieken die dit testen), bijhouden van dankbaarheidsdagboeken.....

TeddyB schreef: ↑

03-12-2024 16:04

@aliana, Heb je zelf ervaring met bijvoorbeeld Vilna?

Ik ben recent naar een Happy Healing week van Vilna geweest, en ik vond het echt een openbaring. Ik ging niet voor depressie, maar long-covid, en ik voel me nu echt helemaal beter van de long covid, kan weer sporten en full-time werken. Ik haalde er ook heel veel uit over mijn depressieklachten die ik vroeger had.

Eventueel kan je eerst haar boek lezen (bij bol te koop) en meditaties / podcasts doen om te kijken of het iest voor je is.

Ik heb wel adhd maar gelukkig geen last van depressies (wel een keer gehad overigens). Bij mij werkt de combinatie pil en Elvanse. Ik kan absoluut niet een pil met alleen progesteron hebben, dan word ik somber (is ook wetenschappelijk bewijs voor). De pil slikken helpt goed doordat ik niet tegen de (extreme) hormoonverandering net voor de ovulatie en net voor menstruatie kan. Ik heb Ritalin geprobeerd maar werd er somber en wat chagrijnig van. Een lage dosis Elvanse helpt bij mij met concentreren en minder snel overprikkeld zijn, maar verandert mij niet als persoon.

TeddyB schreef: ↑

03-12-2024 18:06

Heb jij daarbij therapie of gesprekken met een psychiater? Of schrijft de huisarts het voor?

Bij mij ging het iets anders, maar de huisarts en psychiater hadden het allebei apart van elkaar uitgeschreven. Ik had gesprekken, maar nu niet meer doordat het goed gaat. Maar ik zou in eerste instantie naar de huisarts gaan om dit te bespreken

Hoi, ik herken verschillende dingen in mezelf van wat je beschrijft.
En wil graag met je meedenken.
Heb je gewerkt in het verleden? Zo ja, hoe is dat gegaan voor je?
Wat zijn je voornaamste ADHD klachten?

Hou je van zingen? En dan bedoel ik niet persee in een koor. Maar gewoon je stem gebruiken en liedjes zingen die jij leuk vindt. In je eigen ruimte.
Qua bewegen, wat voor manier bewegen vind je redelijk ok? Denk aan wandelen, zomaar wat oefeningen doen in je woonkamer, beetje dansen op jouw manier in je woonkamer etc.

Stap 1: Je mag heel wat liever voor jezelf zijn.
2: Je bent veel te streng en veeleisend voor jezelf.
3: Je vindt dat je alles te weinig doet: zoals sporten, structuur etc. (kijken naar wat je wel doet is prettiger. Je hoeft ook niet naar de sportschool. Wandelen is ook sport.)
4: hier word je niet vrolijk van
5; accepteer dat je depressies hebt en blijft hebben. (Dit is een lastige, heb er zelf ook moeite mee)
6: geef aan bij poh dat je gerichte therapie wil. En stop met die gesprekjes, zo te lezen heb je er weinig aan. Kijk zelf even waarvan je denk iets aan te hebben. Ik zou zeggen kijk bij act.
7: stapje voor stapje.
8: als een stapje niet lukt, stapje nog een keer doen. En dat is niet erg.
9 je mag ook wel eens een stapjes overslaan. (daardoor hou je dingen langer vol. Een keer niet doen, is niet erg.)
10: Zie dat je een enorme doorzetter bent. Die kracht kun je ook gebruiken voor andere dingen dan je werk.


Dit was even heel kort.

TO, jouw verhaal is deels herkenbaar voor mij. Het leven is voor mij soms ook gewoon best moeilijk. Ik zou erop hopen dat goede adhd begeleiding / schematherapie / werken aan zelfvertrouwen en misschien andere medicatie je wel zou kunnen helpen. Wat minder streng zijn voor jezelf. Mensen die alles goed op de rit lijken te hebben hebben soms ook veel moeite met andere of ook dit soort dingen.

Therapie en adhd medicatieswitch proberen kan altijd toch? Laat je vast verwijzen, dan sta je vast op de wachtlijst.

Hoe klinkt dat voor jou?

Ik heb ADD en was al jong depressief en fysiek ziek, men dacht aan ziekte van Lyme of ME, maar ik denk eigenlijk dat het een fysieke uiting van depressie was.

Therapie destijds was gericht op activatie en het bestrijden van symptomen. Ik heb mezelf leren activeren, via sporten, systemen om mijn leven te organiseren je kent het wel. Leefregimes die je gaat maken. Ik mocht niet afglijden. Maar eigenlijk ben je dan ook bang voor jezelf. Ik heb er nooit zelfvertrouwen uit gehaald omdat het leek alsof ik niet mezelf kon zijn, dan zou het fout gaan.

Ooit was ik een kind en het volgende moment was ik aan het "functioneren" en dat kon altijd beter. En daar zijn ook veel argumenten bij te bedenken die dan onmiddellijk in je opkomen: natuurlijk WIL je functioneren, je wil toch niet 20 uur per dag in bed liggen en aan de dood denken? Alles ging ook steeds fout als ik niet oplette dus je moet gewoon die trucjes toepassen. Je wil toch niet werkloos worden, steun trekken en leunen op de staat?

Maar als je alleen functioneert door jezelf continu slaag te geven, waar je ook niet goed van wordt, wat moet je dan. Ik ben altijd opstandig geweest, boos, passief agressief, zelfsaboterend, mijn geheugen leek een vergiet maar ook (ontdekte ik) doordat ik altijd alles verdrong en saboteerde. Tijden dat ik als een raket ging, vol plannen en ideeën en dan stortte het weer in elkaar, ik ging vreemd, raakte verslaafd, raakte vrienden kwijt, maakte overal een puinhoop van. Het bewijs: ik functioneer dus niet, nog beter je best doen bijtie, word nou eens normaal.

Ik zat mezelf de hele dag te porren en op te stoken. Kom nou uit bed, doe die trucjes, denk na, blijf bezig, ga sporten, ga vrienden maken, je moet gezond eten.

De vraag is komen bovendrijven: wil ik dit wel?? Wanneer heb IK een goed leven?

Ik koos zelf niet voor dit leven en ik vind er ook weinig aan zo, en mensen vinden mij ook niet leuk. We doen allemaal maar alsof, ik kan heel goed doen alsof. Maar misschien duurt dit ritje nog wel 60 jaar. Ik kan me 's avonds blijven volvreten en drinken voor mijn pleziertjes om het leven te ontvluchten en dan word ik chronisch ziek en lijd ik nog meer. Ik was heel kwaad eigenlijk, maar ook dat mocht ik niet voelen of kon ik niet voelen want dan ontspoorde ik weer.

En toen vond ik "het", in de vorm van mindfulness. Geleerd om niet meer te strijden tegen wat er al is; al die boosheid in mezelf en al dat verdriet. Ik ben alles gaan doen wat verboden was: kwaad zijn, passief zijn, mezelf zijn, alleen zijn, afstand nemen van alles en iedereen die ik niet moest, mijn baan opgezegd, al mijn spaargeld opgemaakt. Als ik de hele week mezelf wil verdoven met drank, doe maar. Weken in bed liggen patat eten, doe maar.

Ik heb geleerd/gedurfd om ruimte te geven aan mezelf, aan angst, depressie en eenzaamheid, aan niet-functioneren, aan afglijden. Ik ben hulp gaan zoeken bij een psychotherapeut en later haptotherapie. Ik kwam erachter dat ik heel erg bang was om te leven, bang voor mijn duistere kant.

Nu drink ik niet meer, ben gestopt met mezelf volvreten, ik werk weer, sport, heb hobby's en activiteiten, heb vrienden. Ik heb wel nog steeds ADD en stemmingswisselingen.

Verhaaltje niet bedoeld als advies. Maar wellicht ter inspiratie. Ik geloof dat mindfulness heel veel kan doen voor het geconditioneerde ADHD brein. De boeken van Gabor Maté en Jon Kabat-Zinn vond ik heel inspirerend om te lezen.

Geen idee of dit meespeelt bij jou, maar ik vraag het maar even, omdat veel mensen met add of adhd dat doen, als zelf-medicatie: blow je?

Toen ik daarmee ophield, verdwenen veel van mijn adhd/ass problemen, en vooral de dingen die jij beschrijft, als sneeuw voor de zon. (Nou ja, dat is wat overdreven, maar het werd er in elk geval stukken beter op).

In het begin denk je dat blowen je helpt en je je er beter door voelt, maar op den duur gaat het juist averechts werken.

TeddyB schreef: ↑

03-12-2024 20:56

Fijn dat het nu goed gaat Elsy!
Ik heb niet echt contact met mijn huisarts verder (tijdens therapie destijds medicatie voorgeschreven gekregen van behandelend psychiater, na behandeling is dit naar HA overgezet ), ik weet zeg maar zijn naam omdat die naam op de recepten staat.

Ik zou denk ik graag opnieuw hulp willen in plaats van de gesprekjes met de POH, die nu vooral even om het monitoren van de medicatie lijken gaan. Ik blijf het echter lastig vinden om een hulpvraag te formuleren (en om überhaupt aan te geven hoe slecht het vaak gaat, ook al gaat het nu beter dan 2 maanden geleden).

Soms denk ik dat ik vooral gebaat zou zijn bij praktische tips om de ADHDklachten wat leefbaarder te maken, en soms denk ik dat ik het vooral in (andere?) medicatie moet zoeken om mijn stemming wat dragelijker te krijgen.
Het helpt niet mee dat ik alles rondom inplannen, afspraken maken, huisarts bellen, initiatief nemen, gevoelens uitspreken en keuzes maken e.d. heel moeilijk vind.

Ik weet dat ze bij ADHDCentraal wel een programma hebben waar ze je mee op weg helpen. Is ook meer praktisch gericht met tips en planningen Een vriendin van mij volgt dat. Daar kijken ze dan ook mee naar medicatie. Ik moet zeggen dat ik met Elvanse de drempel om dingen te doen minder heb, terwijl ik dat met Ritalin wel bleef hebben. Heb overigens maar kort Ritalin gebruikt.

Oh en alles rondom plannen vind ik ook niet fijn. Bij m’n vorige psychiater moest ik altijd bellen voor een afspraak terwijl alle niet psychische afspraken online gemaakt konden worden