Altijd hetzelfde

16-11-2018 09:48 69 berichten
Alle reacties Link kopieren
Pffffff, waar te beginnen......
Ik zal het proberen kort te houden als is dat niet mijn sterkste punt.....

Nou ja misschien heeft er iemand tips, een boek ofzo, om met afwijzing te leren omgaan.

Dit is namelijk zo pertinent aanwezig in mijn leven dat ik er verdrietig van ben. Van kinds af aan is dit de rode draad geweest. Het zal wel de levensles zijn die ik leren moet ofzo......

Als kind voelde ik mij altijd het zwarte schaap van de familie.... en uiteindelijk bleek dit te kloppen. Kwam ik na een zwaar persoonlijk drama achter. Ik heb toen contact verbroken met dat deel van de familie (nog steeds de beste keuze ooit) Toen kwamen de echte gedachten van de mensen naar boven: Ze was toch altijd al een raar kind (ik was als kind superverlegen), ik had nooit echt wat met haar..... enz. Oke duidelijk! Zwart schaap en gek genoeg er nog wel trots op want er was eindelijk een verklaring waarom ik mij altijd zo voelde: ik ben anders..... (op een voor mij goede manier want daar wilde ik niet bij horen)

Vriendjes en vriendinnen, door de jaren heen heb ik er best veel gehad. Echter bij toch minstens een deel ervan was het zo dat zodra er een ‘interessanter iemand’ voorbij kwam het doeeeeei Sensu was......

Werk...... ik heb welgeteld 1 baan gehad voor een paar jaar waar ik met de collega’s het superleuk had. Alle andere bedrijven waar ik binnenkwam en er dus eigenlijk al groepen waren paste ik er niet bij. Althans ik werd niet opgenomen, geroddel enz. Mijn laatste baan ook...... ik dacht serieus eindelijk iets gevonden te hebben waar ik mij helemaal thuis voelde. Zowel wat werk betreft als collega’s.....Nu heb ik vrij apart werk (theaterwereld) en zie ik er in de outfit die ik draag niet slecht uit. Sterker nog het is opvallend en gasten vinden het altijd mooi en bijzonder. Nu hoorde ik dus dat er onderling enorm over mij geroddeld wordt...... ik zou het hoog in mijn bol hebben, arrogant zijn, ben niet te peilen...... ik ben geen van dat alles........ en weet je.......ik ben het type van....als je wat vervelend vindt dan ga je naar die persoon en los je het op..... dat achterbakse geroddel. Ik doe er dus ook niet aan mee. Maar het is allemaal gekomen toen ik die luxere outfit kreeg....... dan denk ik.... jemig zeg...... het is een act...... het kan toch niet de bedoeling zijn dat je je moet gaan downkleden omdat je collega’s anders jaloers worden (een deel dan he, oudere collega’s vinden het vaak juist heel leuk en mooi)

Maar goed door dit alles (en veel meer maar ik bespaar het jullie) voel ik zo’n intens gevoel van afwijzing wat mij nu ook door de dag heen niet meer loslaat. Het is alles aanwezig, op elk vlak....... weet niet meer wat ik er nog mee moet.......

Een goede psycholoog, zou kunnen maar heb geen zin om mijn complete levensverhaal uit de doeken te doen. Tis heel veel, en heb dat al meermaals moeten doen..... wil ik niet weer zeg maar.......

Dus nu ja , een boek ofzo of een cursus misschien ergens. Wie weet herkent iemand dit en heeft die de gouden tip.....
Alle reacties Link kopieren
Tsja, jij legt het allemaal bij die anderen. Das lekker makkelijk en ook zo mooi dat jouw slachtofferschap helemaal in deze tijdgeest past.
Maar als jij er toch zo mee zit, zou ik eens, eventueel met professionele hulp, naar mezelf gaan kijken.
Al die anderen kun je namelijk niet veranderen, jezelf wel.


Bijvoorbeeld, als ik jouw OP zo lees, kom je heel erg arrogant en vol van jezelf over. Dat hebben meer mensen met een laag zelfbeeld. Die combinatie maakt het erg lastig om connectie met anderen te maken, over het algemeen.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou toch voor de psychologisch hulp gaan om die slachtofferrol uit te komen.

Deze rol maakt namelijk vaak dat mensen vinden over je wat ze nu vinden. Het klinkt botter dan bedoelt maar met hulp ben je echt beter af.
Alle reacties Link kopieren
jo12345 schreef:
16-11-2018 10:04
Tsja, jij legt het allemaal bij die anderen. Das lekker makkelijk en ook zo mooi dat jouw slachtofferschap helemaal in deze tijdgeest past.
Maar als jij er toch zo mee zit, zou ik eens, eventueel met professionele hulp, naar mezelf gaan kijken.
Al die anderen kun je namelijk niet veranderen, jezelf wel.


Bijvoorbeeld, als ik jouw OP zo lees, kom je heel erg arrogant en vol van jezelf over. Dat hebben meer mensen met een laag zelfbeeld. Die combinatie maakt het erg lastig om connectie met anderen te maken, over het algemeen.
En uit pure interesse..... wat is het dan precies wat er arrogant overkomt?

En wat precies leg ik bij de ander neer?
en er gewoon schijt aan hebben
Alle reacties Link kopieren
Als jij je heel excentriek gaat kleden kun je er wel vanuit gaan dat daar over gepraat wordt...
Alle reacties Link kopieren
Is dit een rode draad in je leven omdat toevallig bijna iedereen in jouw omgeving zo is, of omdat mensen op een bepaalde manier op jouw houding reageren?

je zult het vast niet altijd makkelijk hebben gehad en soms zijn mensen ook onaardig, maar ik vraag me af of je het niet te zwart ziet. Dat je jezelf teveel als slachtoffer neerzet. Mijn gouden tip zou toch zijn therapie. Vooral als dit al je hele leven speelt, is het dan niet eens tijd om er werk van te maken zodat je er de rest van je leven hopelijk minder last van hebt?
Alle reacties Link kopieren
jo12345 schreef:
16-11-2018 10:04
Tsja, jij legt het allemaal bij die anderen. Das lekker makkelijk en ook zo mooi dat jouw slachtofferschap helemaal in deze tijdgeest past.
Maar als jij er toch zo mee zit, zou ik eens, eventueel met professionele hulp, naar mezelf gaan kijken.
Al die anderen kun je namelijk niet veranderen, jezelf wel.


Bijvoorbeeld, als ik jouw OP zo lees, kom je heel erg arrogant en vol van jezelf over. Dat hebben meer mensen met een laag zelfbeeld. Die combinatie maakt het erg lastig om connectie met anderen te maken, over het algemeen.
Volledig mee eens.
Alle reacties Link kopieren
yourlocalhero schreef:
16-11-2018 10:09
Ik zou toch voor de psychologisch hulp gaan om die slachtofferrol uit te komen.

Deze rol maakt namelijk vaak dat mensen vinden over je wat ze nu vinden. Het klinkt botter dan bedoelt maar met hulp ben je echt beter af.
Wat maakt het een slachtofferrol?
Alle reacties Link kopieren
Redballoon schreef:
16-11-2018 10:15
Als jij je heel excentriek gaat kleden kun je er wel vanuit gaan dat daar over gepraat wordt...
Het is werkkleding he......het is de bedoeling om excentriek te zijn en het is werkkleding waarvan verwacht wordt dat ik het draag....... tis geen keuze.....
Alle reacties Link kopieren
chrys schreef:
16-11-2018 10:13
en er gewoon schijt aan hebben
Zou het beste zijn echter lukt mij dat niet goed.
Alle reacties Link kopieren
Ga mee met uitstapjes met collega's en praat dan met ze. Als dat een optie is.
In het algemeen kunnen mensen beter met elkaar overweg als je gewoon alles open gooit. Praat over jezelf en vraag naar de ander.
Ik weet eigenlijk niet welke boeken er zijn, heb je al eens gegoogled?
Alle reacties Link kopieren
Ben jij geïnteresseerd in andere mensen? Wat heb jij ze te bieden? Het gaat nu eigenlijk alleen maar over jou, en wat jij tekort komt. Contact moet wel wederkerig zijn.
Alle reacties Link kopieren
chocolol schreef:
16-11-2018 10:15
Is dit een rode draad in je leven omdat toevallig bijna iedereen in jouw omgeving zo is, of omdat mensen op een bepaalde manier op jouw houding reageren?

je zult het vast niet altijd makkelijk hebben gehad en soms zijn mensen ook onaardig, maar ik vraag me af of je het niet te zwart ziet. Dat je jezelf teveel als slachtoffer neerzet. Mijn gouden tip zou toch zijn therapie. Vooral als dit al je hele leven speelt, is het dan niet eens tijd om er werk van te maken zodat je er de rest van je leven hopelijk minder last van hebt?
Nou weet je, als kind heb je weinig in te brengen met hoe mensen met je omgaan. Je groeit daar in mee. Ik heb serieus mijn best gedaan om wel erbij te horen maar het lukte niet.

Toen ik dus ook iets heel heftigs mee maakte en men het genegeerd heeft (mij en mijn verdriet) en ik er later (na een jaar) mensen mee confronteerde omdat ik het niet meer aankon...... en ik aangaf mij altijd een buitenbeentje te hebben gevoeld escaleerde het. Ik heb het toen afgekapt. Ik kwam toen voor mijzelf op.

Soms zijn mensen ook daadwerkelijk slachtoffer. Is het niet alleen een gevoel. En ja, heb idd veel meegemaakt. Menig therapeut al gehad. De laatste gaf ook aan dat mijn gevoelens wat afwijzing betreft juist zijn. Het is zo gebeurd. Echter ermee omgaan is moeilijk. Dat lukt mij niet op het moment.

Laag zelfbeeld zei iemand: ja denk het wel ja...... heb ik zeker wel al probeer ik mijzelf altijd op te peppen. Te zeggen, het gaat om jezelf, wat jij voelt en denkt. Van jezelf houden enz. Maar weet je....... iets zeggen is makkelijk....... maar dan het ook nog echt geloven.....
Alle reacties Link kopieren
Aureel schreef:
16-11-2018 10:25
Ben jij geïnteresseerd in andere mensen? Wat heb jij ze te bieden? Het gaat nu eigenlijk alleen maar over jou, en wat jij tekort komt. Contact moet wel wederkerig zijn.
Dat is toch logisch bij een hulpvraag op een forum? Ze kan moeilijk bepalen wat de visie van collega's is tenzij ze haar dat hebben medegedeeld. En dan nog mag ze voor zichzelf advies vragen. Natuurlijk gaat het over haarzelf. Haar collega's kunnen een eigen topic openen.
Ik herken dat gevoel wel een beetje, bij mezelf heb ik het idee dat bijvoorbeeld; het niet meedoen aan geroddel arrogant over kan komen; zij zien het zelf namelijk niet als geroddel, maar als een onderdeel van een sociaal contact. Sociaal contact waarvoor jij je dus afsluit.

Ik doe dat dus ook, maar voornamelijk omdat ik bang ben voor de confrontatie.
Toch doe je dan dus niet mee aan een essentieel deel van het sociale leven om je heen en dus sluit je jezelf daarmee af/buiten.

Anderen kunnen daarmee dan dus ook van alles over je zeggen en zelfs vinden dat je arrogant bent omdat je niet meedoet.
Eigenlijk kom je niet genoeg voor jezelf op; je zou beter wat meer territorium kunnen claimen...it's like a jungle out there.
Alle reacties Link kopieren
parbleumondieu schreef:
16-11-2018 10:21
Ga mee met uitstapjes met collega's en praat dan met ze. Als dat een optie is.
In het algemeen kunnen mensen beter met elkaar overweg als je gewoon alles open gooit. Praat over jezelf en vraag naar de ander.
Ik weet eigenlijk niet welke boeken er zijn, heb je al eens gegoogled?
Is precies wat ik probeer te doen. Ik probeer idd juist heel erg interesse te tonen, heb het ook echt! Is niet gespeeld. En ja, ik probeer ook dingen van mijzelf te vertellen in die mate dat het weer nietbteveel is......

Maar weet je, meestal word ik niet meegevraagd...... maar als het wel zo is dan kan ik ook vaak niet. De gemiddelde leeftijd is 10 jaar jonger als ik en hebben geen gezin met kids.....

Dus dat verschil zit er ook wel. Het gekke is dat er van anderen van mijn leeftijd niets verwacht wordt in dat opzicht......
Alle reacties Link kopieren
Aureel schreef:
16-11-2018 10:25
Ben jij geïnteresseerd in andere mensen? Wat heb jij ze te bieden? Het gaat nu eigenlijk alleen maar over jou, en wat jij tekort komt. Contact moet wel wederkerig zijn.
Ja logisch dat het over mij gaat........ ik heb dit topic geschreven he......

Het gaat hier ook niet over mijn echte vrienden..... die kennen mij..... ik heb het er weleens over met ze...... ze geven aan: je bent lang, je komt stevig en direct over. Als jij binnenloopt staat er iemand en denk dat mensen daar weleens geïntimideerd door raken. Echter, als je jouw kent..... weet je dat je helemaal niet arrogant bent of wat dan ook. Ik heb juist heel veel ingeresse in mensen en als ik met iemand een probleem heb loop ik er gewoon heen en praat het uit. (Ja heb dit eerder op werk dus ook al gedaan en toen leek het uitgesproken)
Alle reacties Link kopieren
En aansluiting met de anderen van jouw leeftijd? Praat je met die collrfa's gemakkelijker over je gezin, je privéleven?
Alle reacties Link kopieren
shisha schreef:
16-11-2018 10:30
Ik herken dat gevoel wel een beetje, bij mezelf heb ik het idee dat bijvoorbeeld; het niet meedoen aan geroddel arrogant over kan komen; zij zien het zelf namelijk niet als geroddel, maar als een onderdeel van een sociaal contact. Sociaal contact waarvoor jij je dus afsluit.

Ik doe dat dus ook, maar voornamelijk omdat ik bang ben voor de confrontatie.
Toch doe je dan dus niet mee aan een essentieel deel van het sociale leven om je heen en dus sluit je jezelf daarmee af/buiten.

Anderen kunnen daarmee dan dus ook van alles over je zeggen en zelfs vinden dat je arrogant bent omdat je niet meedoet.
Eigenlijk kom je niet genoeg voor jezelf op; je zou beter wat meer territorium kunnen claimen...it's like a jungle out there.
O, zo heb ik er nooit naar gekeken.
Maar je kan toch moeilijk maar mee gaan doen om erbij te horen? Dat vind ik moeilijk hoor.....
Alle reacties Link kopieren
parbleumondieu schreef:
16-11-2018 10:35
En aansluiting met de anderen van jouw leeftijd? Praat je met die collrfa's gemakkelijker over je gezin, je privéleven?
Helaas heb ik maar 1 andere collega van mijn leeftijd en dat is een man. Met hem praten we er idd wel over want hij heeft ook kids. Met mannen heb ik ook zelden een probleem. Ben zelf denk ik in mijn denken wel een halve vent.

Met de oudere dames ook en die tonen ook echt interesse. Die zijn het probleem ook niet. Zijn vooral de jongere dames, zonder kids .....
Alle reacties Link kopieren
TO ik zeg nergens dat je niet daadwerkelijk een slachtoffer bent. Maar als er iets in het verleden is gebeurd, moet je er wel mee om leren gaan. Doe je dat niet, dan blijft dat mogelijk effect op je houden. Oftewel, dat jij vroeger een slachtoffer was betekent niet dat jij nu niet sterk genoeg kan zijn om geen slachtoffer meer te zijn. Snap je? Waarschijnlijk ben je gewoon beter dan je denkt.

Als je therapie nu niet ziet zitten, maar wel iets aan je zelfbeeld wil doen, kan ik dit boek aanraden: https://www.bol.com/nl/p/negatief-zelfb ... oductTitle
Alle reacties Link kopieren
Het kan ook zo zijn dat ze jou dus gewoon niet erbij vinden horen omdat zij jong zijn. Verder niks persoonlijks enzo.
Alle reacties Link kopieren
Sensu schreef:
16-11-2018 10:37
O, zo heb ik er nooit naar gekeken.
Maar je kan toch moeilijk maar mee gaan doen om erbij te horen? Dat vind ik moeilijk hoor.....

Nee je moet niet meedoen om erbij te horen, maar je moet accepteren dat keuzes gevolgen hebben. Dus dat jij niet meedoet aan geroddel, dat ze dan mogelijk denken dat je dat niet leuk vindt. En dat kan toch? Zolang jij doet waar jij voor staat, is het goed.
Alle reacties Link kopieren
Ik word helemaal kriegelig van al die puntjes, sorry :$

Toch zou ik hulp zoeken als ik jou was, mede door je verleden met familie. Dat hakt er gewoon in.
¡Apagando las luces!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven