Psyche
alle pijlers
Anti depressiva ja of nee?
maandag 28 oktober 2019 14:05
Eigenlijk ben ik al sinds mijn puberteit depressief. Soms gaat het beter, soms minder, maar weg is het nooit geweest.
Mede door mijn vervelende jeugd en het zal deels ook aanleg kunnen zijn. Ik kom zelf uit een gezin waar een groot taboe ligt op psychische aandoeningen en werd dus als aandachtstrekker of aansteller weggezet. Maar dat het niet goed ging met me is voornamelijk genegeerd en verzwegen.
Ik heb het dus geleerd te verbloemen. Maar ik hou dat niet meer vol.
Maar inmiddels loop ik al bij de 4e psycholoog (in 20 jaar). En zij wil eigenlijk dat ik toch eens antidepressiva ga slikken.
ik heb dat jaren weten af te houden (ben ook bij een psychiater gestopt daarom).
Ik ben namelijk heel bang voor dat soort middelen. Ik heb van dichtbij meegemaakt dat het ook averechts werkt (psychoses bij een vriendin). Ze slikt ze nog, maar voelt niks meer.
En als ik ervaringen lees/hoor word ik ook niet vrolijk.
Komt bij dat ik een chronische ziekte heb die ook depressieve klachten kan veroorzaken.
Ik heb dat (natuurlijk) ook met die specialist besproken, maar ik krijg geen duidelijkheid of ad dan nog iets kan betekenen. Op het patiëntenforum van mijn aandoening waren er evenveel voor als tegenstanders, dus voor sommigen doet het wel iets.
Bijwerkingen nemen zij voor lief (of vallen mee bij hen).
Wat mij ook weerhoud is dat je dit niet even probeert. Als het na een aantal maanden niet of averechts blijkt te werken, blijkt het voor soms ook lastig om weer af te bouwen.
Bovendien hebben bijna alle ad darmklachten als bij werkingen. En daar heb ik al zoveel last van (ben erg vaak aan de diarree want zou ook een prikkelbare darm hebben. Krijg niet duidelijk hoe dat komt). Nog meer klachten en ik kan de deur niet meer uit.
Ook hoor ik van veel mensen dat ze erg aankomen, en ik ben nu al te zwaar (ondanks alle diarree...). Lijkt futiel, maar als je even nadenkt hoe wij in deze maatschappij dikke mensen benaderen, is dat wel iets waar ik heel bang voor ben. Ik voel me nu al een buitenstaander.
Ik kan maar niet beslissen (en ik moest het eigenlijk deze week laten weten!)
Mede door mijn vervelende jeugd en het zal deels ook aanleg kunnen zijn. Ik kom zelf uit een gezin waar een groot taboe ligt op psychische aandoeningen en werd dus als aandachtstrekker of aansteller weggezet. Maar dat het niet goed ging met me is voornamelijk genegeerd en verzwegen.
Ik heb het dus geleerd te verbloemen. Maar ik hou dat niet meer vol.
Maar inmiddels loop ik al bij de 4e psycholoog (in 20 jaar). En zij wil eigenlijk dat ik toch eens antidepressiva ga slikken.
ik heb dat jaren weten af te houden (ben ook bij een psychiater gestopt daarom).
Ik ben namelijk heel bang voor dat soort middelen. Ik heb van dichtbij meegemaakt dat het ook averechts werkt (psychoses bij een vriendin). Ze slikt ze nog, maar voelt niks meer.
En als ik ervaringen lees/hoor word ik ook niet vrolijk.
Komt bij dat ik een chronische ziekte heb die ook depressieve klachten kan veroorzaken.
Ik heb dat (natuurlijk) ook met die specialist besproken, maar ik krijg geen duidelijkheid of ad dan nog iets kan betekenen. Op het patiëntenforum van mijn aandoening waren er evenveel voor als tegenstanders, dus voor sommigen doet het wel iets.
Bijwerkingen nemen zij voor lief (of vallen mee bij hen).
Wat mij ook weerhoud is dat je dit niet even probeert. Als het na een aantal maanden niet of averechts blijkt te werken, blijkt het voor soms ook lastig om weer af te bouwen.
Bovendien hebben bijna alle ad darmklachten als bij werkingen. En daar heb ik al zoveel last van (ben erg vaak aan de diarree want zou ook een prikkelbare darm hebben. Krijg niet duidelijk hoe dat komt). Nog meer klachten en ik kan de deur niet meer uit.
Ook hoor ik van veel mensen dat ze erg aankomen, en ik ben nu al te zwaar (ondanks alle diarree...). Lijkt futiel, maar als je even nadenkt hoe wij in deze maatschappij dikke mensen benaderen, is dat wel iets waar ik heel bang voor ben. Ik voel me nu al een buitenstaander.
Ik kan maar niet beslissen (en ik moest het eigenlijk deze week laten weten!)
donderdag 7 november 2019 08:36
Ja daar ben ik me van bewust. Maar dat gekke gevoel in me hoofd lijkt m'n toch echt van dat pilletje te komen. Buikkramp en die onrust kan ook stress zijn.
anoniem_272839 wijzigde dit bericht op 07-11-2019 16:37
0.48% gewijzigd
donderdag 7 november 2019 09:03
Ook, mss juist, dat gekke gevoel in je hoofd kan door de angst komen.Gelukspopje schreef: ↑07-11-2019 08:36Ja daar ben ik me van bewust. Maar dat gekke gevoel in me hoofd lijkt me toch echt van dat pilletje te komen. Buikkramp en die onrust kan ook stress zijn.
Toen ik met citalopram begon werd dat voorgeschreven omdat dat zo weinig bijwerkingen gaf.
Ik gok dat je sinds je dat pilletje hebt ingenomen enorm gefocust bent op wat je allemaal in je lijf voelt en dat je alles aan dat pilletje toeschrijft.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 7 november 2019 09:16
Ja kan, maar dit heb ik nog nooit eerder gevoeld. Ik probeer me er ook niet teveel mee bezig te houden Ben ook aan het werk eigenlijk nu, had geen echte planning deze week, vanwege dit, maar ik merk dat iets doen wel afleidt.Solomio schreef: ↑07-11-2019 09:03Ook, mss juist, dat gekke gevoel in je hoofd kan door de angst komen.
Toen ik met citalopram begon werd dat voorgeschreven omdat dat zo weinig bijwerkingen gaf.
Ik gok dat je sinds je dat pilletje hebt ingenomen enorm gefocust bent op wat je allemaal in je lijf voelt en dat je alles aan dat pilletje toeschrijft.
donderdag 7 november 2019 09:19
donderdag 7 november 2019 10:51
Mocht je last blijven hebben, er zijn modernere varianten van Citalopram met minder bijwerkingen. Omdat ik geen medisch advies mag geven kan ik het niet benoemen, maar hopelijk weet de huisarts dit. Overigens is anders een psychiater inschakelen een goede, mijn ervaring is dat die een stuk meer kennis hebben van AD en de nieuwe ontwikkelingen. Maar vaak is het inderdaad een kwestie van door de bijwerkingen heenbijten en daarna profijt krijgen van de baten.Gelukspopje schreef: ↑07-11-2019 08:29Citalopram heb ik gekregen.
Ik heb gisteren de eerste genomen, en binnen een uur voelde ik me heel raar.
Niet handig dat ik deze in de avond nam want ook bijna niet geslapen. Er stond bij dat je er suf van kon worden, maar helaas kun je er ook onrustig van worden (en mijn lijf koos het laatste)
Ook hoofdpijn en buikkrampen nu (dat laatste is niet ongewoon). En het gevoel of ik zweef.
Ik mag gelukkig aan de bel trekken bij de huisarts.
Over waarom de weerstand (en niet bij paracetamol) snap ik nu ook meteen. Dit is behoorlijk heftig.
En (wat de huisarts ook zei) bij antidepressiva moet je meestal eerst door de bijwerkingen heen voordat het werkt. Bovendien weet de wetenschap niet eens precies waarom het werkt.
en Sudrì Je help niet zo, ik vind je opmerking echt zwaar ongepast. [...]
donderdag 7 november 2019 11:59
Ik slik al meer dan 20 jaar AD. Een ouderwets middel ook (trycyclisch, geen SSRI) en die staan helemaal bekend om pittige bijwerkingen.
Ik heb geen last van bijwerkingen, alleen inderdaad de eerste 2 weken met slikken (heb een paar keer geprobeerd te stoppen, dat ging ook goed, maar na een paar maanden steekt de depressie dan weer de kop op).
Ik voel me er heel goed bij en totaal mezelf, maar dat schrijf ik zelden uitgebreid op internet, in tegenstelling tot mensen die er allemaal drama's mee meemaken.
Ik vind het een wondermiddel en naar mijn mening is het zonde als mensen het niet minstens proberen.
Als de bijwerkingen te heftig zijn en/of het werkt niet dan stop je er weer mee en dan verdwijnen die bijwerkingen ook weer.
Kost je een paar weken, maar zo'n depressie is ook geen feest.
Ik heb geen last van bijwerkingen, alleen inderdaad de eerste 2 weken met slikken (heb een paar keer geprobeerd te stoppen, dat ging ook goed, maar na een paar maanden steekt de depressie dan weer de kop op).
Ik voel me er heel goed bij en totaal mezelf, maar dat schrijf ik zelden uitgebreid op internet, in tegenstelling tot mensen die er allemaal drama's mee meemaken.
Ik vind het een wondermiddel en naar mijn mening is het zonde als mensen het niet minstens proberen.
Als de bijwerkingen te heftig zijn en/of het werkt niet dan stop je er weer mee en dan verdwijnen die bijwerkingen ook weer.
Kost je een paar weken, maar zo'n depressie is ook geen feest.
donderdag 7 november 2019 13:21
donderdag 7 november 2019 13:33
Voor mij is het ook een wondermiddel, zeker deze laatste want de ad heeft voor mij nog nooit zo goed gewerkt. Ik was eerst elke dag compleet overspoeld door emoties, nu al 3 weken nit. Dat heeft ook zijn nadelen want mijn lijf is echt op van het onderdrukken van deze emoties. Ik slaap meer dan 12 uur, heb last van krachtverlies en ben echt uitgeput de hele dag. Gelukkig maandag emdr, dan kan ik hopelijk een hoop zooi eruit gooien.
'Happiness is only real when shared'.
donderdag 7 november 2019 14:58
totallyfree schreef: ↑07-11-2019 13:33Voor mij is het ook een wondermiddel, zeker deze laatste want de ad heeft voor mij nog nooit zo goed gewerkt. Ik was eerst elke dag compleet overspoeld door emoties, nu al 3 weken nit. Dat heeft ook zijn nadelen want mijn lijf is echt op van het onderdrukken van deze emoties. Ik slaap meer dan 12 uur, heb last van krachtverlies en ben echt uitgeput de hele dag. Gelukkig maandag emdr, dan kan ik hopelijk een hoop zooi eruit gooien.
Dat kunnen natuurlijk heel goed de rest-verschijnselen van de depressie zijn, niet dat je lichaam nu door de AD emoties onderdrukken. Het is logisch dat je de uitgeputheid pas voelt als je niet meer hoeft te vechten (door de AD).
Ik heb ook 2 jaar geslapen na mijn laatste depressie.
donderdag 7 november 2019 15:03
Gelukspopje schreef: ↑07-11-2019 08:36Ja daar ben ik me van bewust. Maar dat gekke gevoel in me hoofd lijkt me toch echt van dat pilletje te komen. Buikkramp en die onrust kan ook stress zijn.
Gek gevoel in mijn hoofd had ik ook wel, eerste dagen. Dat trekt bij in de komende weken, althans, grote kans!
Er wordt vaak gezegd dat AD heftige of zware medicijnen zijn. Enerzijds is dat wel zo, als je naar de (begin-) bijwerkingen kijkt.
Anderzijds zijn er naast de bijwerkingen, ondanks langdurig gebruik, geen bekende effecten van schade aan organen of hersenen of heeft het enige invloed op je levensverwachting. De AD die ik slik wordt al 70 jaar gebruikt en de SSRI's al minimaal 30 jaar.
donderdag 7 november 2019 20:31
Dat is niet helemaal waar.Hillegonda1 schreef: ↑07-11-2019 15:03Gek gevoel in mijn hoofd had ik ook wel, eerste dagen. Dat trekt bij in de komende weken, althans, grote kans!
Er wordt vaak gezegd dat AD heftige of zware medicijnen zijn. Enerzijds is dat wel zo, als je naar de (begin-) bijwerkingen kijkt.
Anderzijds zijn er naast de bijwerkingen, ondanks langdurig gebruik, geen bekende effecten van schade aan organen of hersenen of heeft het enige invloed op je levensverwachting. De AD die ik slik wordt al 70 jaar gebruikt en de SSRI's al minimaal 30 jaar.
Ik heb sinds een paar jaar afwijkende leverwaardes en na zeer uitgebreid onderzoek blijft eigenlijk alleen de optie over dat het door de AD komt.
Blijkt een bekend (klein) risico te zijn.
Omdat die leverwaardes slechts licht verhoogd zijn blijf ik de AD slikken, in overleg met de internist.
Maar als de waardes verder stijgen moet ik toch stoppen om te kijken of dat idd mijn leverwaardes laat zakken.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 7 november 2019 21:24
Solomio schreef: ↑07-11-2019 20:31Dat is niet helemaal waar.
Ik heb sinds een paar jaar afwijkende leverwaardes en na zeer uitgebreid onderzoek blijft eigenlijk alleen de optie over dat het door de AD komt.
Blijkt een bekend (klein) risico te zijn.
Omdat die leverwaardes slechts licht verhoogd zijn blijf ik de AD slikken, in overleg met de internist.
Maar als de waardes verder stijgen moet ik toch stoppen om te kijken of dat idd mijn leverwaardes laat zakken.
Oei, dat is niet leuk. Ik was idd wel bekend dat het wat effect op je lever kon hebben (die moet natuurlijk toch harder
werken met AD) maar had nooit gehoord dat je daarom met AD zou moeten stoppen.
Ik heb nu ook wat verhoogde leverwaarden maar kom net uit het ziekenhuis met nierbekkenontsteking dus moet over 3 weken opnieuw prikken. Ik hoop niet dat dat uiteindelijk zou betekenen dat ik met AD moet stoppen want bij mij is dat het verschil tussen wel en niet kunnen functioneren in het dagelijks leven. En ik slik het al 21 jaar.
Maar eerst dan maar eens met alcohol minderen of zelfs helemaal stoppen want ik lust graag en geregeld een wijntje en dan gun ik mijn lever ook meer rust.
donderdag 7 november 2019 22:10
Ik slik het ook al 18 jaar en moet er echt niet aan denken dat ik moet stoppen.Hillegonda1 schreef: ↑07-11-2019 21:24Oei, dat is niet leuk. Ik was idd wel bekend dat het wat effect op je lever kon hebben (die moet natuurlijk toch harder
werken met AD) maar had nooit gehoord dat je daarom met AD zou moeten stoppen.
Ik heb nu ook wat verhoogde leverwaarden maar kom net uit het ziekenhuis met nierbekkenontsteking dus moet over 3 weken opnieuw prikken. Ik hoop niet dat dat uiteindelijk zou betekenen dat ik met AD moet stoppen want bij mij is dat het verschil tussen wel en niet kunnen functioneren in het dagelijks leven. En ik slik het al 21 jaar.
Maar eerst dan maar eens met alcohol minderen of zelfs helemaal stoppen want ik lust graag en geregeld een wijntje en dan gun ik mijn lever ook meer rust.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 7 november 2019 23:01
Tot nu toe 2x AD geslikt in mijn leven.
De eerste keer, ook met 'doorbijten'. Dat werkte niet want ik, werd onrustig agressief/impulsief. Vrij snel gestopt toen.
De keer erop - wat jaren later- de opbouw veel beter laten monitoren(wekelijkse controle) en de eerst 5 weken aanvullende medicatie gehad in de vorm van anxyolitica. Dat was goed werkbaar voor mij.
De afbouw na aantal jaren wel de tijd voor moeten nemen, was een poos extra emotioneel en wat minder belastbaar.
De eerste keer, ook met 'doorbijten'. Dat werkte niet want ik, werd onrustig agressief/impulsief. Vrij snel gestopt toen.
De keer erop - wat jaren later- de opbouw veel beter laten monitoren(wekelijkse controle) en de eerst 5 weken aanvullende medicatie gehad in de vorm van anxyolitica. Dat was goed werkbaar voor mij.
De afbouw na aantal jaren wel de tijd voor moeten nemen, was een poos extra emotioneel en wat minder belastbaar.
