Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 18 maart 2020 16:00
Dat van dat gaatje boren had ik ook hier in de flat toen ik wat planken aan de muur wilde maken. Met geen mogelijkheid ging die boor verder en de halve kamer wit van het stof.
Vervolgens heb ik bij de bouwmarkt een monster van een klopboor aangeschaft (heeft nog drie dagen op tafel gelegen voor ik de moed verzameld had 'm te gebruiken) en toen vloog ik erdoorheen.
@Green: Oei. Sterkte.
Vervolgens heb ik bij de bouwmarkt een monster van een klopboor aangeschaft (heeft nog drie dagen op tafel gelegen voor ik de moed verzameld had 'm te gebruiken) en toen vloog ik erdoorheen.
@Green: Oei. Sterkte.
woensdag 18 maart 2020 16:05
Qua klachten valt het wel mee hoor, voelt meer alsof we tegen een verkoudheid aanzitten. We zijn beide jong en kerngezond dus dat loopt wel los.
En gelukkig afgelopen weekend wat voorraden bij de bouwmarkt gehaald en qua eten zit het ook wel goed, helemaal als we nog langs het pick up point gaan. Ik zet mn boodschappen zelf wel even in mn auto, qua hoesten en niezen vind ik het op dit moment ook meevallen dus dan moet ik het op dat moment ook wel een minuut in kunnen houden.
En vanochtend nog twee uur gewandeld. Man ligt nu te slapen haha. Ik laat hem lekker liggen.
En gelukkig afgelopen weekend wat voorraden bij de bouwmarkt gehaald en qua eten zit het ook wel goed, helemaal als we nog langs het pick up point gaan. Ik zet mn boodschappen zelf wel even in mn auto, qua hoesten en niezen vind ik het op dit moment ook meevallen dus dan moet ik het op dat moment ook wel een minuut in kunnen houden.
En vanochtend nog twee uur gewandeld. Man ligt nu te slapen haha. Ik laat hem lekker liggen.
donderdag 19 maart 2020 15:54
Dag 4: vandaag ben ik vooral heel erg moe... heb eigenlijk niet meer gedaan dan wat werkmail gedaan, zoon een beetje helpen met z'n opdrachten, op de telefoon spelletjes spelen en op de bank liggen (nu op bed).
Ik doe niks, ik wil niks. Alleen maar slapen...
Zelfs geen puf om Netflix aan te zwengelen.
Zoon heeft zich op z'n kamer teruggetrokken nadat ik langer vol hield in hem iets niet geven, dan dat hij mij lastig bleef vallen.
Nu maar weer even verder dutten (hopelijk).
Ik doe niks, ik wil niks. Alleen maar slapen...
Zelfs geen puf om Netflix aan te zwengelen.
Zoon heeft zich op z'n kamer teruggetrokken nadat ik langer vol hield in hem iets niet geven, dan dat hij mij lastig bleef vallen.
Nu maar weer even verder dutten (hopelijk).
vrijdag 20 maart 2020 00:07
Ik word helemaal gek van de onzekerheid wat ons nog te wachten staat. En steeds die veranderingen, iets wat ik sowieso lastig vind. Nu mag je in NL nog boodschappen doen en naar buiten. Maar morgen kan dat helemaal anders zijn. Misschien dit, misschien dat. 
Het idee dat straks misschien wel iedereen weken lang huisarrest heeft, terwijl ik buitenlucht en zonlicht altijd zó nodig heb om in balans te blijven.
Het idee dat straks misschien wel iedereen weken lang huisarrest heeft, terwijl ik buitenlucht en zonlicht altijd zó nodig heb om in balans te blijven.
vrijdag 20 maart 2020 07:00
In België mag je nog wandelen in je straat. En naar voedingswinkel en dokter en essentieele beroepen blijven doorwerken, maar verder ligt alles stil. Wel moeten mensen afstand houden. Maar Nederland doet het anders naar het schijnt, groepsimuniteit. Ik denk dat België dat ook krijgt maar trager door maatregelen. En dat ziekenhuizen zo iets beter tijd krijgen omdat iets minder mensen op dezelfde moment ziek worden. Want dat is het grootste probleem niet voldoende zuurstofapparaten .
In China is al 2 dagen geen nieuwe besmetting. Dus eens het hier eens maand of 5 gewoed heeft verdwijnt het hopelijk voor lange tijd.
In China is al 2 dagen geen nieuwe besmetting. Dus eens het hier eens maand of 5 gewoed heeft verdwijnt het hopelijk voor lange tijd.
vrijdag 20 maart 2020 07:53
hondenmens schreef: ↑20-03-2020 00:07Ik word helemaal gek van de onzekerheid wat ons nog te wachten staat. En steeds die veranderingen, iets wat ik sowieso lastig vind. Nu mag je in NL nog boodschappen doen en naar buiten. Maar morgen kan dat helemaal anders zijn. Misschien dit, misschien dat.
Probeer zo min mogelijk naar het nieuws te luisteren. Of krijg je dit van anderen op je werk te horen?
vrijdag 20 maart 2020 08:39
@Biebeltje:Wojak schreef: ↑18-03-2020 16:00Dat van dat gaatje boren had ik ook hier in de flat toen ik wat planken aan de muur wilde maken. Met geen mogelijkheid ging die boor verder en de halve kamer wit van het stof.
Vervolgens heb ik bij de bouwmarkt een monster van een klopboor aangeschaft (heeft nog drie dagen op tafel gelegen voor ik de moed verzameld had 'm te gebruiken) en toen vloog ik erdoorheen.
...
Geen klussende buur bij je even een degelijke klopboor kunt lenen. Tenzij je op een wapeningsijzer zit, moet het daarmee lukken.
En geen twintig minuten aan een stuk boren voor een gaatje, niet goed voor je toestel.
vrijdag 20 maart 2020 13:17
Gehoord op het nieuws en bij Yinek.Kwebbeltje91 schreef: ↑20-03-2020 07:53Probeer zo min mogelijk naar het nieuws te luisteren. Of krijg je dit van anderen op je werk te horen?
vrijdag 20 maart 2020 13:51
Die laatste zou ik dan skippen.
Ik kijk wel graag tv alleen dan nu echt series en/of films. Het nieuws krijg ik wel via mijn telefoon, werkgever of de radio.
vrijdag 20 maart 2020 14:00
Voor mij werkt afleiding het beste in combinatie met zo weinig mogelijk nieuws kijken. Maar dat is lastig, want ik wil gewoon alles weten. Zoals altijd.
Ik moet echt m'n best doen om niet iedere minuut op m'n telefoon te kijken. Gisteren heb ik hem de hele tijd op de slaapkamer laten liggen. Toen ik 's avonds keek, had ik 2 gemiste oproepen en een voicemail. En wat appjes van de familie. Nu de laatste afspraak die ik had staan (vandaag) ook afgebeld is, heb ik die hele telefoon eigenlijk niet meer zo nodig. Ik kan er het beste maar één keer per dag op kijken.
Ik probeer mezelf af te leiden met een talencursus die ik nog heb liggen, nadenken over hoe ik online moet lesgeven (dit is ook een energievreter, doordat ik niks van het werk hoor en nu dus niet weet wat er van mij verwacht wordt), muziek luisteren op Youtube. Maar dan zit ik dus op de laptop en is het nieuws weer 1 klik verder aanwezig. Kost veel discipline om niet te kijken.
's Avonds wil ik geen journaal of praatprogramma zien, dus kijken man en ik een serie op Netflix. Ook gaan we elke dag een uurtje wandelen.
Ik heb nu ook weer een omgedraaid ritme; ik ga laat naar bed en sta ook laat op. Dit is niet zo bevorderlijk voor mijn algehele welzijn, maar dit is al weken zo en werk was het enige dat nog een beetje voor structuur zorgde. Nu zit ik volledig thuis en komt het allemaal op mezelf aan. En dat vind ik erg moeilijk.
Ik moet echt m'n best doen om niet iedere minuut op m'n telefoon te kijken. Gisteren heb ik hem de hele tijd op de slaapkamer laten liggen. Toen ik 's avonds keek, had ik 2 gemiste oproepen en een voicemail. En wat appjes van de familie. Nu de laatste afspraak die ik had staan (vandaag) ook afgebeld is, heb ik die hele telefoon eigenlijk niet meer zo nodig. Ik kan er het beste maar één keer per dag op kijken.
Ik probeer mezelf af te leiden met een talencursus die ik nog heb liggen, nadenken over hoe ik online moet lesgeven (dit is ook een energievreter, doordat ik niks van het werk hoor en nu dus niet weet wat er van mij verwacht wordt), muziek luisteren op Youtube. Maar dan zit ik dus op de laptop en is het nieuws weer 1 klik verder aanwezig. Kost veel discipline om niet te kijken.
's Avonds wil ik geen journaal of praatprogramma zien, dus kijken man en ik een serie op Netflix. Ook gaan we elke dag een uurtje wandelen.
Ik heb nu ook weer een omgedraaid ritme; ik ga laat naar bed en sta ook laat op. Dit is niet zo bevorderlijk voor mijn algehele welzijn, maar dit is al weken zo en werk was het enige dat nog een beetje voor structuur zorgde. Nu zit ik volledig thuis en komt het allemaal op mezelf aan. En dat vind ik erg moeilijk.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 26 maart 2020 10:16
Ik durf niet meer naar de supermarkt. Dat was tijd al een flinke opgave voor me, maar nu met dat corona virus ben ik helemaal panisch.
Want.
Mensen houden geen afstand.
Dat is sowieso iets waar ik altijd al moeite mee heb gehad, zelfs voor corona tijd, van die mensen die vlakbij me komen, maar nu raak ik helemaal op tilt.
Wat ook frustrerend is, wanneer ik nu nog verder dan normaal bij mensen vandaag ga staan en omloop om ze niet nabij te hoeven passeren, dan word ik heel meewarig/onbegrijpend/ vreemd bekeken.
Ook wel weer iets wat ik gewend bent, want ik ben ook vreemd, dat weet ik, maar nu is het juist de bedoeling !!
Waarom doen mensen het niet ???
Het frustreert me zo ontzettend dat mensen zich nog steeds niet aan de 1,5 meter afstand regel houden. Er is een NL Alert geweest. Het staat constant op internet en in kranten!
Het virus is er en ik kan ontzettend slecht omgaan met alle routines die wegvallen, maar afstand houden is één ding dat alle mensen kunnen doen om het virus onder controle te proberen te houden en is er toch een vorm van controle en beheersing over iets engs.
Toch zijn veel mensen er zo laks mee.
Hoe meer ik er nu over schrijf, hoe meer ik over mijn toeren raak. In een ziekenhuis terecht komen is mijn grootste angst i.v.m aangeraakt worden tijdens een behandeling en op een zaal liggen met andere mensen.
Als je doodziek bent maak je je daar minder druk om misschien, ik weet het niet. Maar ik ga liever thuis alleen dood dan in een ziekenhuis. Maar liever ga ik helemaal niet dood door corona en daarom moeten mensen afstand houden.
Wat is er nodig, een stroomstok van 1.5 meter zodat mensen die niet horen willen maar moeten voelen ????
Ik hoop dat als ik dat hier plaats dat er mensen zijn die het snappen. Niet in het corona virus gedeelte van dit forum want daar vinden mensen het overdreven.
Want.
Mensen houden geen afstand.
Dat is sowieso iets waar ik altijd al moeite mee heb gehad, zelfs voor corona tijd, van die mensen die vlakbij me komen, maar nu raak ik helemaal op tilt.
Wat ook frustrerend is, wanneer ik nu nog verder dan normaal bij mensen vandaag ga staan en omloop om ze niet nabij te hoeven passeren, dan word ik heel meewarig/onbegrijpend/ vreemd bekeken.
Ook wel weer iets wat ik gewend bent, want ik ben ook vreemd, dat weet ik, maar nu is het juist de bedoeling !!
Waarom doen mensen het niet ???
Het frustreert me zo ontzettend dat mensen zich nog steeds niet aan de 1,5 meter afstand regel houden. Er is een NL Alert geweest. Het staat constant op internet en in kranten!
Het virus is er en ik kan ontzettend slecht omgaan met alle routines die wegvallen, maar afstand houden is één ding dat alle mensen kunnen doen om het virus onder controle te proberen te houden en is er toch een vorm van controle en beheersing over iets engs.
Toch zijn veel mensen er zo laks mee.
Hoe meer ik er nu over schrijf, hoe meer ik over mijn toeren raak. In een ziekenhuis terecht komen is mijn grootste angst i.v.m aangeraakt worden tijdens een behandeling en op een zaal liggen met andere mensen.
Als je doodziek bent maak je je daar minder druk om misschien, ik weet het niet. Maar ik ga liever thuis alleen dood dan in een ziekenhuis. Maar liever ga ik helemaal niet dood door corona en daarom moeten mensen afstand houden.
Wat is er nodig, een stroomstok van 1.5 meter zodat mensen die niet horen willen maar moeten voelen ????
Ik hoop dat als ik dat hier plaats dat er mensen zijn die het snappen. Niet in het corona virus gedeelte van dit forum want daar vinden mensen het overdreven.
donderdag 26 maart 2020 11:36
Ik raak normaal nooit mensen aan. Zeker tussen 18 en 30 zal ik maar max 10 tal keren een hand gegeven hebben. Toen ik in het ziekenhuis kwam de voorbije maanden met men Crohn wel veel handen moeten geven meer dan 10 keer. En ook moesten ze wel allerlei dingen doen en raakten ze me dus aan. En altijd zeggen ze ontspan je want ze voelen dat. Maar dat gaat niet als je zo bent ben je zo.
Nu persoonlijk ga ik niet meer mee in de supermarkt met men ouders, blijf in de auto. Omdat je dan met 2 bent en dan word het onhandig om afstand te houden. Maar mijn ouders kunnen mij ook nog besmetten. Er is gewoon moeilijk aan te ontkomen denk ik.
Nu persoonlijk ga ik niet meer mee in de supermarkt met men ouders, blijf in de auto. Omdat je dan met 2 bent en dan word het onhandig om afstand te houden. Maar mijn ouders kunnen mij ook nog besmetten. Er is gewoon moeilijk aan te ontkomen denk ik.
donderdag 26 maart 2020 12:55
@TreePipit
Echt irritant, ja.
Gisteren in de Kruidvat waren er allemaal strepen van tape op de grond geplakt die aangaven waar je moest staan om voldoende afstand te houden, dus ik netjes bij zo'n streep wachten tot de persoon voor me naar de volgende streep liep, komt er een kerel aan die doodleuk naast me komt staan want "ik moet in dit schap wezen". Oh nee, natuurlijk joh. Daar houdt het virus gelukkig ook rekening mee. Je bent dan automagisch niet besmettelijk, want je moet "daar wezen".
Man man. Wacht gewoon even dertig seconden tot iemand ver weg genoeg is...
Ook bij de Albert Heijn kreeg ik iemand achter me bij de kassa die niet alleen geen afstand hield, maar ik was nog niet begonnen met mijn boodschappen op de band zetten of hij griste al naar een balkje om die meteen neer te gooien en zijn eigen spullen uit te laden, terwijl mijn mand nog driekwart vol zat. Sta je daar amper 30 centimeter van elkaars gezicht af. Kon ook m'n mand niet meer terugzetten want die vent stond in de weg. Die heb ik dus maar laten staan en een beetje onder de band geschoven met m'n voet zodat hij tenminste niet in de loop stond.
Kunnen ze niet gewoon het ouderwetse nekschot weer invoeren voor deze aso's?
Echt irritant, ja.
Gisteren in de Kruidvat waren er allemaal strepen van tape op de grond geplakt die aangaven waar je moest staan om voldoende afstand te houden, dus ik netjes bij zo'n streep wachten tot de persoon voor me naar de volgende streep liep, komt er een kerel aan die doodleuk naast me komt staan want "ik moet in dit schap wezen". Oh nee, natuurlijk joh. Daar houdt het virus gelukkig ook rekening mee. Je bent dan automagisch niet besmettelijk, want je moet "daar wezen".
Man man. Wacht gewoon even dertig seconden tot iemand ver weg genoeg is...
Ook bij de Albert Heijn kreeg ik iemand achter me bij de kassa die niet alleen geen afstand hield, maar ik was nog niet begonnen met mijn boodschappen op de band zetten of hij griste al naar een balkje om die meteen neer te gooien en zijn eigen spullen uit te laden, terwijl mijn mand nog driekwart vol zat. Sta je daar amper 30 centimeter van elkaars gezicht af. Kon ook m'n mand niet meer terugzetten want die vent stond in de weg. Die heb ik dus maar laten staan en een beetje onder de band geschoven met m'n voet zodat hij tenminste niet in de loop stond.
Kunnen ze niet gewoon het ouderwetse nekschot weer invoeren voor deze aso's?
donderdag 26 maart 2020 15:45
Hebben jullie dit artikel gezien?
Ik loop vooral tegen de verstoring van dagelijkse patronen aan en het principe:
"Thuis is thuis. Werk is werk. Dat is hun regel. Als werk geïmplementeerd moet worden in thuis, is het heel lastig."
Thuis is voor mij idd thuis en dan ga ik niet werken. Dat heb ik altijd al gezegd en dat kan (en wil) ik dus echt niet zo maar ineens veranderen.
"Ja, maar dan moet je maar even.... (dit installeren, dat aanschaffen....)". Nee dus. Zo werkt dat niet voor mij. Het levert alleen maar interne conflicten op. Extra stress. Heb er al allemaal onderhuidse ontstekingen van gekregen. Ik ben eigenlijk de hele dag bezig met: wat mag wel/niet, wat zou ik moeten doen/doe ik nu niet, wat als/dan, "mama mama mama mama" (oh heerlijk nu die rust van kantoor) ...……
Al die regels ineens als je naar de winkel gaat... ik durf al niet eens meer naar de winkel te gaan. Straks doe ik iets fout! En nee, ik wil ook niet alles online bestellen (want dat is vaak duurder).
En dan heb je net een soort van modus gevonden (halve dagen naar kantoor), wil men weer gaan skypen. Laat me gewoon met rust!!!! Ik kan momenteel echt niet meer hebben dan m'n gezin, beetje contacten via social media en dat is het!
Ik loop nu in de avond al schreeuwend door het huis als gevolg van overprikkeling terwijl het zo'n tijd goed ging. Laat me allemaal gewoon met rust.
Pplakke, hoe gaat het met het herstel van je operatie?
Imaginary_Diva, bij mij ligt een verschoven dagritme ook op de loer. Vooral de eerste periode bleef ik veels te lang wakker in de avond, terwijl ik wel gewoon op hetzelfde tijdstip op moest staan om zoon in z'n routine te laten. Raak ook geïrriteerd als man zegt dat ik naar bed moet gaan, maar het helpt wel iets om te voorkomen dat ik straks helemaal te weinig slaap. Als het aan mij ligt dan zou m'n hele ritme een paar uur opschuiven. Helaas ligt verwaarlozing ook wel op de loer als ik niks hoef/moet.
Ik loop vooral tegen de verstoring van dagelijkse patronen aan en het principe:
"Thuis is thuis. Werk is werk. Dat is hun regel. Als werk geïmplementeerd moet worden in thuis, is het heel lastig."
Thuis is voor mij idd thuis en dan ga ik niet werken. Dat heb ik altijd al gezegd en dat kan (en wil) ik dus echt niet zo maar ineens veranderen.
"Ja, maar dan moet je maar even.... (dit installeren, dat aanschaffen....)". Nee dus. Zo werkt dat niet voor mij. Het levert alleen maar interne conflicten op. Extra stress. Heb er al allemaal onderhuidse ontstekingen van gekregen. Ik ben eigenlijk de hele dag bezig met: wat mag wel/niet, wat zou ik moeten doen/doe ik nu niet, wat als/dan, "mama mama mama mama" (oh heerlijk nu die rust van kantoor) ...……
Al die regels ineens als je naar de winkel gaat... ik durf al niet eens meer naar de winkel te gaan. Straks doe ik iets fout! En nee, ik wil ook niet alles online bestellen (want dat is vaak duurder).
En dan heb je net een soort van modus gevonden (halve dagen naar kantoor), wil men weer gaan skypen. Laat me gewoon met rust!!!! Ik kan momenteel echt niet meer hebben dan m'n gezin, beetje contacten via social media en dat is het!
Ik loop nu in de avond al schreeuwend door het huis als gevolg van overprikkeling terwijl het zo'n tijd goed ging. Laat me allemaal gewoon met rust.
Pplakke, hoe gaat het met het herstel van je operatie?
Imaginary_Diva, bij mij ligt een verschoven dagritme ook op de loer. Vooral de eerste periode bleef ik veels te lang wakker in de avond, terwijl ik wel gewoon op hetzelfde tijdstip op moest staan om zoon in z'n routine te laten. Raak ook geïrriteerd als man zegt dat ik naar bed moet gaan, maar het helpt wel iets om te voorkomen dat ik straks helemaal te weinig slaap. Als het aan mij ligt dan zou m'n hele ritme een paar uur opschuiven. Helaas ligt verwaarlozing ook wel op de loer als ik niks hoef/moet.
donderdag 26 maart 2020 19:19
Biebeltje bedankt voor het informeren.
Ik leef voorlopig nog maar dat is het dan ook. Ik heb vaak kou, voel me vaak misselijk dat ik zelfs niet in staat ben te antwoorden aan men ouders. Ik ben dagen moe als ik iets doe. Ik heb het gevoel vergeetachtig te zijn. En voel me moeilijk in staat dingen te bedenken. Met andere woorden mijn lichaam is bijna dood, nog een klein duwtje van corona en ik overleid. En ook mijn smaak is verschrikkelijk vies. En mijn uitwerpselen lijken te groot. In de zin dat het bijna op scheuren voelt onderaan. Al bij al denk ik nooit meer te worden als voor november. En ik snap niet waarom ik er nog ben. Want dit soort medische dingen wil ik niet. Dat wil niemand, het is erger dan dood zijn.
Ik leef voorlopig nog maar dat is het dan ook. Ik heb vaak kou, voel me vaak misselijk dat ik zelfs niet in staat ben te antwoorden aan men ouders. Ik ben dagen moe als ik iets doe. Ik heb het gevoel vergeetachtig te zijn. En voel me moeilijk in staat dingen te bedenken. Met andere woorden mijn lichaam is bijna dood, nog een klein duwtje van corona en ik overleid. En ook mijn smaak is verschrikkelijk vies. En mijn uitwerpselen lijken te groot. In de zin dat het bijna op scheuren voelt onderaan. Al bij al denk ik nooit meer te worden als voor november. En ik snap niet waarom ik er nog ben. Want dit soort medische dingen wil ik niet. Dat wil niemand, het is erger dan dood zijn.
vrijdag 27 maart 2020 06:30
@Pplakke : wat een rottijd heb je gehad en nog. Daar zijn irritante mensen in winkels niks bij vergeleken. Mijn vader zegt altijd : ook dit gaat weer voorbij. Dat slaat op alles. Erger dan nu kan je pijn haast niet worden toch ?
Ik ben niet goed in opbeuren en ik pas nieuw hier maar heel veel sterkte gewenst ook al heb je daar niets aan natuurlijk
@Wojak
Zelfde soort mensen als ik tegenkom dus. Ik weet dat het geen zin heeft om me er druk om te maken maar ik kom kokend van de stress uit een winkel en dan irriteert alles daarbuiten me ook en kom ik in een spiraal terecht. Want het is gewoon gevaarlijk dat stompzinnige gedrag.
Ik ben niet goed in opbeuren en ik pas nieuw hier maar heel veel sterkte gewenst ook al heb je daar niets aan natuurlijk
@Wojak
Zelfde soort mensen als ik tegenkom dus. Ik weet dat het geen zin heeft om me er druk om te maken maar ik kom kokend van de stress uit een winkel en dan irriteert alles daarbuiten me ook en kom ik in een spiraal terecht. Want het is gewoon gevaarlijk dat stompzinnige gedrag.
vrijdag 27 maart 2020 14:34
vrijdag 27 maart 2020 15:26
Ik zit hier tegen een paniekaanval aan te hikken. Jankerig, hogere hartslag, hele dag al een gejaagd gevoel dat nu dus erger wordt en heel, heel moe. Ik merk dat het door hyperventilatie komt, als gevolg van dat gejaagde gevoel (als gevolg van die klotesituatie met corona, veel te veel werk en veel te vaak kinderen om me heen). En de grootst mogelijke moeite om fatsoenlijk te gaan ademhalen. En niemand die iets in de gaten heeft 
zaterdag 28 maart 2020 23:50
@ Treepipit: voor de aangescherpte maatregelen van vorige week maandag ging het bij ons in de supermarkt ook zo. Ondanks strepen op de vloer bij de kassa. Nu is het echt wel goed geregeld. Bij ons zijn de supermarkten elke dag tot 22:00 uur open en wij gaan nu dus een uur voor sluitingstijd en dan ook meteen voor 4 à 5 dagen. Dan is het echt heel rustig. Normaal ga ik elke dag... Naar andere winkels durf ik ook niet goed, bang voor drukte waarmee de 1,5 meter in het gedrang kom of mensen die zich er niks van aantrekken.
@ Femke: Hoe gaat het nu? Gaat het beter in het weekend?
Ik vind vooral het onzekere van mijn werk nu vervelend. Ik werk bij een taalschool met anderstalige analfabeten. Mensen zijn dus amper aanspreekbaar, hebben vaak geen laptop en sommigen kunnen niet eens met een smartphone overweg. Ik zit dus thuis en waar ik om me heen allerlei initiatieven over online lesgeven lees en zie, weet ik echt niet hoe ik dat met deze doelgroep moet aanpakken.
Vorige week heb ik contact met mijn leidinggevende gehad en zij zei dat we eerst e.e.a. van het ministerie van SZW moeten afwachten en dat ik nu niet veel hoef te doen, behalve contact houden met de mensen. Dus ik zit al 2 weken thuis niet veel te doen en ik voel me zo nutteloos. Ik denk steeds 'moet ik niet toch wat doen?' Collega's van andere locaties proberen wel dingen uit, moet ik dat ook niet doen? Maar het is zo moeilijk. Heterogene klas en écht laag niveau. Gewoon op school lukt het me allemaal wel, maar online zonder hulp van wie dan ook, weet ik het echt niet.
Ik heb nu ook geen rustige week meer, ook al doe ik niks, denk ik steeds aan of ik niet toch iets zou moeten doen en hoe dan en dat is heel vermoeiend. Ik werk 3 ochtenden (om de dag) dus ben ik er de hele week mee bezig (in gedachten dan). Hoop dat ik snel meer duidelijkheid krijg, want dit vind ik niks.
M'n ritme is nog steeds niet goed. Ik ga nu wel eerder naar bed, maar ik heb geen reden om op te staan, dus blijf te lang liggen.
Ik heb ook wel een beetje hetzelfde als Biebeltje. Ik wil werktijd en 'thuistijd' liever niet mengen. Als ik thuis ben, is mijn werk af en kan ik andere dingen doen. Nu moet ik thuis werken en loopt het meer in elkaar over.
@ Femke: Hoe gaat het nu? Gaat het beter in het weekend?
Ik vind vooral het onzekere van mijn werk nu vervelend. Ik werk bij een taalschool met anderstalige analfabeten. Mensen zijn dus amper aanspreekbaar, hebben vaak geen laptop en sommigen kunnen niet eens met een smartphone overweg. Ik zit dus thuis en waar ik om me heen allerlei initiatieven over online lesgeven lees en zie, weet ik echt niet hoe ik dat met deze doelgroep moet aanpakken.
Vorige week heb ik contact met mijn leidinggevende gehad en zij zei dat we eerst e.e.a. van het ministerie van SZW moeten afwachten en dat ik nu niet veel hoef te doen, behalve contact houden met de mensen. Dus ik zit al 2 weken thuis niet veel te doen en ik voel me zo nutteloos. Ik denk steeds 'moet ik niet toch wat doen?' Collega's van andere locaties proberen wel dingen uit, moet ik dat ook niet doen? Maar het is zo moeilijk. Heterogene klas en écht laag niveau. Gewoon op school lukt het me allemaal wel, maar online zonder hulp van wie dan ook, weet ik het echt niet.
Ik heb nu ook geen rustige week meer, ook al doe ik niks, denk ik steeds aan of ik niet toch iets zou moeten doen en hoe dan en dat is heel vermoeiend. Ik werk 3 ochtenden (om de dag) dus ben ik er de hele week mee bezig (in gedachten dan). Hoop dat ik snel meer duidelijkheid krijg, want dit vind ik niks.
M'n ritme is nog steeds niet goed. Ik ga nu wel eerder naar bed, maar ik heb geen reden om op te staan, dus blijf te lang liggen.
Ik heb ook wel een beetje hetzelfde als Biebeltje. Ik wil werktijd en 'thuistijd' liever niet mengen. Als ik thuis ben, is mijn werk af en kan ik andere dingen doen. Nu moet ik thuis werken en loopt het meer in elkaar over.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 2 april 2020 15:22
@Femke: Hoe gaat het nu met je? Kun je ergens hulp vragen, iemand inlichten?
@Diva: ik houd ook het liefst werk en prive gescheiden. Wat ik wel heb, is verschillende locaties in huis voor verschillende bezigheden. Bank voor netflix. Leunstoel voor lezen. Ene plek aan tafel om te eten. Andere plek aan tafel om te studeren.
Ik heb dan ook wel mijn 'vaste stoel' aan tafel. Misschien kun je proberen om een andere stoel aan te merken als werkstoel. En als je dan pauze houdt ga je op je normale stoel zitten.
Klinkt suf maar mijn hersenen snappen het dan beter.
En hier gaat het absoluut fantastisch, sorry als dat ongevoelig overkomt. Maar geen zorgen qua baan of inkomen, alle afspraken afgezegd, geen werk, geen stressbronnen, ik kom werkelijk waar volledig tot rust voor het eerst sinds jaren. De wereld draait ineens op MIJN tempo. Ik vind het heerlijk.
Ik ben gestopt met roken. Ik lees meer. Ik ben weer begonnen met piano spelen. Ik wandel en geniet van de natuur. Ik sport. Ik lach, ik kook en eet gezond. Ik zorg voor mezelf. Ik. Ga. Lekker.
En begin me nu dus te beseffen dat ik blijkbaar toch nog steeds over mijn grenzen ging de periode hiervoor.
Het enige vervelende vind ik dat ik mijn boodschappen niet online kan bestellen. Dus nu stuur ik mijn man voor de boodschappen.
@Diva: ik houd ook het liefst werk en prive gescheiden. Wat ik wel heb, is verschillende locaties in huis voor verschillende bezigheden. Bank voor netflix. Leunstoel voor lezen. Ene plek aan tafel om te eten. Andere plek aan tafel om te studeren.
Ik heb dan ook wel mijn 'vaste stoel' aan tafel. Misschien kun je proberen om een andere stoel aan te merken als werkstoel. En als je dan pauze houdt ga je op je normale stoel zitten.
Klinkt suf maar mijn hersenen snappen het dan beter.
En hier gaat het absoluut fantastisch, sorry als dat ongevoelig overkomt. Maar geen zorgen qua baan of inkomen, alle afspraken afgezegd, geen werk, geen stressbronnen, ik kom werkelijk waar volledig tot rust voor het eerst sinds jaren. De wereld draait ineens op MIJN tempo. Ik vind het heerlijk.
Ik ben gestopt met roken. Ik lees meer. Ik ben weer begonnen met piano spelen. Ik wandel en geniet van de natuur. Ik sport. Ik lach, ik kook en eet gezond. Ik zorg voor mezelf. Ik. Ga. Lekker.
En begin me nu dus te beseffen dat ik blijkbaar toch nog steeds over mijn grenzen ging de periode hiervoor.
Het enige vervelende vind ik dat ik mijn boodschappen niet online kan bestellen. Dus nu stuur ik mijn man voor de boodschappen.
donderdag 2 april 2020 22:27
Diva, hoe gaat het met je, heb je iets van een ritme gevonden?
Green, fijn dat het goed gaat, natuurlijk mag je dat schrijven, goed doen doet goed volgen toch?
Ik snap je op zich wel, ik vind het helemaal niet erg om minder contact te hebben met mensen en dat het niet zo druk om me heen is.
Behalve thuis dan, want daar maak ik een zooitje van. Ik werk drie dubbelop en heb moeite dat te veranderen. Wel duidelijk aangegeven op het werk, en de paar taken die overgenomen kunnen worden, worden weggenomen, maar dan blijft er nog veel over.
De basisschool heeft mijn gezin op de 'zorgenlijst' gezet. Geen idee hoe dat komt. Kinderen zijn slim en doen het normaal goed op school. Thuis redden we het met z'n drietjes wel dacht ik.
School maakt voor sommige kinderen een uitzondering, die mogen dan één dag in de week op school huiswerk maken in plaats van thuis. Ik kon wel janken van blijdschap, dat geeft hopelijk een beetje rust. Aan mij, maar de kinderen vinden het ook fijn, die hebben moeite zich thuis te concentreren.
Helaas vond mijn familie het wél vervelend, die legden het heel negatief uit, hoezo hulp? Hoezo gezin dat hulp nodig heeft? Jij hebt toch geen probleemgezin?! Pff, en tegen die stroom moet ik inroeien.
Green, fijn dat het goed gaat, natuurlijk mag je dat schrijven, goed doen doet goed volgen toch?
Ik snap je op zich wel, ik vind het helemaal niet erg om minder contact te hebben met mensen en dat het niet zo druk om me heen is.
Behalve thuis dan, want daar maak ik een zooitje van. Ik werk drie dubbelop en heb moeite dat te veranderen. Wel duidelijk aangegeven op het werk, en de paar taken die overgenomen kunnen worden, worden weggenomen, maar dan blijft er nog veel over.
De basisschool heeft mijn gezin op de 'zorgenlijst' gezet. Geen idee hoe dat komt. Kinderen zijn slim en doen het normaal goed op school. Thuis redden we het met z'n drietjes wel dacht ik.
School maakt voor sommige kinderen een uitzondering, die mogen dan één dag in de week op school huiswerk maken in plaats van thuis. Ik kon wel janken van blijdschap, dat geeft hopelijk een beetje rust. Aan mij, maar de kinderen vinden het ook fijn, die hebben moeite zich thuis te concentreren.
Helaas vond mijn familie het wél vervelend, die legden het heel negatief uit, hoezo hulp? Hoezo gezin dat hulp nodig heeft? Jij hebt toch geen probleemgezin?! Pff, en tegen die stroom moet ik inroeien.
En alle hoop dat het nu toch eens wat rustiger zou moeten worden op werk...
zaterdag 4 april 2020 10:29
Femke wat fijn voor je!
Jammer dat je familie zo reageert. Autisme blijft een handicap. Daar mag je best wat hulp bij krijgen als gezin.
Al moet ik zeggen dat ik het nu nog niet kan, mezelf zien als iemand met een handicap of beperking. Terwijl dat misschien wel beter zou zijn, dan luister ik misschien eens naar mijn grenzen.
Jammer dat je familie zo reageert. Autisme blijft een handicap. Daar mag je best wat hulp bij krijgen als gezin.
Al moet ik zeggen dat ik het nu nog niet kan, mezelf zien als iemand met een handicap of beperking. Terwijl dat misschien wel beter zou zijn, dan luister ik misschien eens naar mijn grenzen.
