Psyche
alle pijlers
Autisme
zondag 20 oktober 2019 19:15
Ik ben bij een andere psych geweest
Ze zei dat ze naast psychotische kwetsbaarheid ook iets ziet van een informatieverwerkingsstoornis. En ze had het dan over autisme
ze wilde opnieuw een onderzoek
Ik ben in 2011 en 2012 onderzocht en weet dat ik in 2012 net onder het afkappunt scoorde maar dat uit het gesprek met mn moeder niet bleek dat ik vroeger een autistisch kind was
De psych zei dat de testen van vroeger gericht waren op jongens en nu meer op vrouwen zijn gericht. Dat het zich anders uit bij vrouwen en dat een meisje het goed kan maskeren als kind waardoor het niet opvalt
Ik geloof ook niet dat ik dit heb want ik heb zelf met autistische kinderen gewerkt en ik kan heel goed een sociaal gesprekje voeren bv als ik iemand tegen kom met de hond
Ik ken goed de sociale omgangsvormen en normen en waarden
Ik herken ookwel dingen wel maar zie mezelf niet als iemand met ass.
Voor wie ass heeft:
Kun jij ( welliswaar gemaakt) een sociaal gesprek voeren?
Ken je goed de sociale regels en kun je je sociaal wenselijk gedragen?
Ze zei dat ze naast psychotische kwetsbaarheid ook iets ziet van een informatieverwerkingsstoornis. En ze had het dan over autisme
ze wilde opnieuw een onderzoek
Ik ben in 2011 en 2012 onderzocht en weet dat ik in 2012 net onder het afkappunt scoorde maar dat uit het gesprek met mn moeder niet bleek dat ik vroeger een autistisch kind was
De psych zei dat de testen van vroeger gericht waren op jongens en nu meer op vrouwen zijn gericht. Dat het zich anders uit bij vrouwen en dat een meisje het goed kan maskeren als kind waardoor het niet opvalt
Ik geloof ook niet dat ik dit heb want ik heb zelf met autistische kinderen gewerkt en ik kan heel goed een sociaal gesprekje voeren bv als ik iemand tegen kom met de hond
Ik ken goed de sociale omgangsvormen en normen en waarden
Ik herken ookwel dingen wel maar zie mezelf niet als iemand met ass.
Voor wie ass heeft:
Kun jij ( welliswaar gemaakt) een sociaal gesprek voeren?
Ken je goed de sociale regels en kun je je sociaal wenselijk gedragen?
zondag 20 oktober 2019 22:05
Je bent goed zoals je bent Jaline, al heb je een hele rugzak vol stickers. Maar accepteer wel hulp waar nodig, of het nu voor de folie of de lijmlaag van een sticker is.vivajaline schreef: ↑20-10-2019 20:26Ja ik vind dat lastig
Dan heb ik straks
Schizofrenie
Angststoornis
Depressie
EN
Autisme
Wat is er wel goed in mij
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
maandag 21 oktober 2019 07:07
vivajaline schreef: ↑20-10-2019 21:34Maar vind je het fijnzo je contacten?
Mooi wel dat internet bestaat
Eerlijk gezegd is mijn leven niet fijn contact online of niet, maar dat is nooit echt geweest, en zou ik liever dood zijn denk ik, maar zelfmoord durf ik niet vandaar dat ik niet in contact kom met instanties. Op school had ik altijd een heel hoge hartslag en misselijk gevoel en druk op mijn ogen allemaal van de angst om te spreken, maar ik ben nooit ongewettigd afwezig geweest, ik zei enkel niets uit mezelf. Op 15 kreeg ik diagnose autisme maar ik zei weinig tijdens die testen en nadien toen mijn ouders het zeiden dat ik dat heb. Toen zei ik niets er op en heeft het tot ver in achteraan in de 20 geduurd eer ik het online ging opzoeken wat het is en hoe anderen met autisme er aan toe waren.
En toen ik 18 was, kreeg ik brief voor uitkering maar ik snapte dat niet, waarom stond er dat ik te traag was in brief aan mijn vader toen die het vroeg aan beschutte werkplaats ( maar veel later ook ver achteraan in de 20 zag ik dus op internet dat er veel te weinig plaatsen zijn). En toen ging ik mee kledingbakken doen op 18 en vonden ze me niet te traag maar zei ik totaal niets ( ik kreeg ook geen geld voelde me gehandicapte slaaf). En toen op 23 is dat gestopt toen ik uit opgekropte frustratie eens tegen zak turf stampte die te zwaar was en ik hem niet alleen verlegd kreeg. Maar dit was niet zichtbaar zelfs niet op mri en hoewel ik toen maanden niet kon gaan en slotklachten had, is dat niet echt opgevallen dat dit raar was, misschien dachten ze dat ik lui was maar deed het op zich wel graag die kledingbakken. En sindsdien ben ik ook fysiek met mijn knie tot veel minder in staat, en ook heb ik enorme angst voor operaties, dus sowieso verzwijg ik zolang het kan medische pijn om zeker geen operaties te moeten hebben. Er is dus van alles mis met mij en zit ik heel veel voor de pc nu, en ook heb ik angst voor als mijn ouders dood zijn. Want begeleiders of waar ik ook terecht ga komen na mijn ouders hun dood gaan daar niet mee opgezet zijn dat ik nooit naar de dokter wil. Het is gewoon wachten tot ik eens een natuurlijke dood sterf en verder verwacht ik niets meer van mijn leven.
maandag 21 oktober 2019 07:17
Dag Jaline,
Ook ik herkende in mezelf niet 'dé autist', heb in het verleden ook gewerkt met kinderen en volw met ASS en zo was ik toch niet ... Toen mijn man mij leerde kennen heeft hij onmiddellijk trekjes herkend ... en nog geen twee jaar later had ik mijn diagnose op zak (ik heb btw ook ADHD en ben al HELEMAAL niet stereotief ADHD) ... Ik ben er nog niet helemaal mee in het reine, maar dat hoeft ook niet ... Ik ben er nu 40 en weet nog maar sinds een half jaar dat er een reden is dat ik soms anders ben ... maar ik werk wel gewoon, ze weten daar niets van mijn diagnoses en ik kan daar gewoon functioneren ... enfin, ik lees mezelf straks bij, heb nu vooral op jouw opening gereageerd.
Ook ik herkende in mezelf niet 'dé autist', heb in het verleden ook gewerkt met kinderen en volw met ASS en zo was ik toch niet ... Toen mijn man mij leerde kennen heeft hij onmiddellijk trekjes herkend ... en nog geen twee jaar later had ik mijn diagnose op zak (ik heb btw ook ADHD en ben al HELEMAAL niet stereotief ADHD) ... Ik ben er nog niet helemaal mee in het reine, maar dat hoeft ook niet ... Ik ben er nu 40 en weet nog maar sinds een half jaar dat er een reden is dat ik soms anders ben ... maar ik werk wel gewoon, ze weten daar niets van mijn diagnoses en ik kan daar gewoon functioneren ... enfin, ik lees mezelf straks bij, heb nu vooral op jouw opening gereageerd.
maandag 21 oktober 2019 07:38
Bedanktninneketje schreef: ↑21-10-2019 07:17Dag Jaline,
Ook ik herkende in mezelf niet 'dé autist', heb in het verleden ook gewerkt met kinderen en volw met ASS en zo was ik toch niet ... Toen mijn man mij leerde kennen heeft hij onmiddellijk trekjes herkend ... en nog geen twee jaar later had ik mijn diagnose op zak (ik heb btw ook ADHD en ben al HELEMAAL niet stereotief ADHD) ... Ik ben er nog niet helemaal mee in het reine, maar dat hoeft ook niet ... Ik ben er nu 40 en weet nog maar sinds een half jaar dat er een reden is dat ik soms anders ben ... maar ik werk wel gewoon, ze weten daar niets van mijn diagnoses en ik kan daar gewoon functioneren ... enfin, ik lees mezelf straks bij, heb nu vooral op jouw opening gereageerd.
Was je als kind wel anders in je ontwikkeling?
Apart he dat je juist mensen met ass begeleidde...
Ik denk dan ook stel er komt ass uit dat gelooft toch niemand dan?
Niet dat dat erg belangrijk is mss
Maar ja het is wel fijn gezien te worden en soort erkenning voor alles wat je bent
maandag 21 oktober 2019 07:39
Zwaar voor je...pplakke schreef: ↑21-10-2019 07:07Eerlijk gezegd is mijn leven niet fijn contact online of niet, maar dat is nooit echt geweest, en zou ik liever dood zijn denk ik, maar zelfmoord durf ik niet vandaar dat ik niet in contact kom met instanties. Op school had ik altijd een heel hoge hartslag en misselijk gevoel en druk op mijn ogen allemaal van de angst om te spreken, maar ik ben nooit ongewettigd afwezig geweest, ik zei enkel niets uit mezelf. Op 15 kreeg ik diagnose autisme maar ik zei weinig tijdens die testen en nadien toen mijn ouders het zeiden dat ik dat heb. Toen zei ik niets er op en heeft het tot ver in achteraan in de 20 geduurd eer ik het online ging opzoeken wat het is en hoe anderen met autisme er aan toe waren.
En toen ik 18 was, kreeg ik brief voor uitkering maar ik snapte dat niet, waarom stond er dat ik te traag was in brief aan mijn vader toen die het vroeg aan beschutte werkplaats ( maar veel later ook ver achteraan in de 20 zag ik dus op internet dat er veel te weinig plaatsen zijn). En toen ging ik mee kledingbakken doen op 18 en vonden ze me niet te traag maar zei ik totaal niets ( ik kreeg ook geen geld voelde me gehandicapte slaaf). En toen op 23 is dat gestopt toen ik uit opgekropte frustratie eens tegen zak turf stampte die te zwaar was en ik hem niet alleen verlegd kreeg. Maar dit was niet zichtbaar zelfs niet op mri en hoewel ik toen maanden niet kon gaan en slotklachten had, is dat niet echt opgevallen dat dit raar was, misschien dachten ze dat ik lui was maar deed het op zich wel graag die kledingbakken. En sindsdien ben ik ook fysiek met mijn knie tot veel minder in staat, en ook heb ik enorme angst voor operaties, dus sowieso verzwijg ik zolang het kan medische pijn om zeker geen operaties te moeten hebben. Er is dus van alles mis met mij en zit ik heel veel voor de pc nu, en ook heb ik angst voor als mijn ouders dood zijn. Want begeleiders of waar ik ook terecht ga komen na mijn ouders hun dood gaan daar niet mee opgezet zijn dat ik nooit naar de dokter wil. Het is gewoon wachten tot ik eens een natuurlijke dood sterf en verder verwacht ik niets meer van mijn leven.
Maar waarom wil je geen hulp of begeleiding
Mss kan het je helpen
Mss begeleiders die bij jou komen?
maandag 21 oktober 2019 10:58
Allesvivajaline schreef: ↑20-10-2019 20:26Ja ik vind dat lastig
Dan heb ik straks
Schizofrenie
Angststoornis
Depressie
EN
Autisme
Wat is er wel goed in mij
Jij bent jijAutisme zou heel goed de kapstok kunnen zijn waar de rest op hangt. Het één is vaak een gevolg / bijgevolg van het andere.
Ik heb zelf de diagnose autisme. Ik kon mezelf daar moeilijk in vinden, wel in ADD en depressie, maar ADD werd dus nadrukkelijk als bijkomende diagnose genoemd, en depressie hoort als symptoon helemaal bij autisme en ADD (ADD kán namelijk op zichzelf staan, maar dat is het bij mij niet).
Autisme ben ik gaan zien als de hoek waar ik kan zoeken naar oplossingen om om te kunnen gaan met waar ik tegenaan loop. Gaan dingen goed, dan hoef ik daar niks mee. Ervaar ik problemen, dan kan ik zoeken naar oplossingen. En inmiddels weet ik dan dat ik beter tips&tricks in de autismehoek kan gaan zoeken. Niet omdat ik autisme ben of heb, of hoe het dan ook gevoelsmatig werkt (ik zit altijd in mijn hoofd en Ik Wil Niet Autist Zijn), maar omdat het wél is wat bij mij aansluit, omdat ik stiekem dus tóch autisme heb/ben (in tegenstelling tot wat ik tegen mezelf zeg of wil zeggen).
En dat ik in die hoek zoek (en daar mijn oplossingen vind) hoeft een ander niet te weten. Mijn werkgever weet dat ik methodes en oplossingen hanteer, maar dat die uit de autismehoek komen weet hij niet. Ik heb alleen uitgelegd dat dit nu eenmaal is wie ik ben.
Toen hij heel nieuwsgierig werd heb ik eens gezegd dat ik een officieel stickertje heb gekregen, maar wélke, dat heb ik niet toegelicht. Daar heeft hij niks mee te maken officieel, en buiten dat was hij meer dan tevreden met de bevestiging dat er 'iets' is (want dat zei zijn gevoel namelijk), het wát dan interesseert hem (gelukkig) veel minder.
Zelfaccepatie.
Leren omgaan met jezelf.
Van jezelf 'er mogen zijn'.
Toegeven dat dingen weleens anders gaan, en dat dat dan maar zo is.
Hou van jezelf.
Sta jezelf toe dat je niet over je grenzen gaat.
Je mag er zijn
maandag 21 oktober 2019 11:44
Zelf heb ik ook ASS icm ADD (zonder de H).
Ook veel last van stemmingsproblemen (enigszins manisch).
Kan ook erg moeilijk met (sociale) druk en verantwoordelijkheden omgaan.
Daar moet ik nog steeds aan blijven werken.
Om eerlijk te zijn ken ik eigenlijk niemand met ADD.
Wel veel personen met ASS.
Dat is ergens toch best opmerkelijk te noemen.
Ook veel last van stemmingsproblemen (enigszins manisch).
Kan ook erg moeilijk met (sociale) druk en verantwoordelijkheden omgaan.
Daar moet ik nog steeds aan blijven werken.
Om eerlijk te zijn ken ik eigenlijk niemand met ADD.
Wel veel personen met ASS.
Dat is ergens toch best opmerkelijk te noemen.
maandag 21 oktober 2019 12:05
Omdat het simpel is, ik lees van wachttijden van jaren voor hulp op forum gepost in 2008, ik had mijn diagnose al in 2005 op 15. Dus zelfs moest dit aangevraagd zijn had ik dit pas na 18 gekregen. En voor mijn angst helpt het niet te zeggen dat ik moet groeten, want dat weet ik uit mezelf ook wel, ook al doe ik het niet. Ik heb zelfs in 30 jaar nooit tegen onze buren gesproken ik kom niet buiten als zij buiten zijn. En België is Nederland niet, hier is veel minder lijkt het beschutte werkplaatsen zitten vol https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/01/11 ... d-halen-v/. En gelijkaardige mensen mogelijk slimmer dan mij, die ook uitkering trekken kunnen zelfs geen huis huren met uitkering, en zelfs ondersteuning moet daar voor in de media gaan smeken om huis te vinden met 4 man gegroepeerd. https://radio2.be/oost-vlaanderen/gezoc ... et-autismevivajaline schreef: ↑21-10-2019 07:39Zwaar voor je...
Maar waarom wil je geen hulp of begeleiding
Mss kan het je helpen
Mss begeleiders die bij jou komen?
Dus die mensen hebben wel ondersteuning maar geraken ook niet echt verder. En door mijn knie ben ik ook niet zo goed meer in staat eten te gaan aansleuren zelf naar appartement of zo. Het is niet leuk en voor mij zou het fijner zijn moest ik er niet meer zijn. En ik verlang zelfs niet eens naar alleen wonen of wat dan ook voor hulp, dat zou niets veranderen. Aan de angst voor operaties, voor mensen en aan dat ik gewone mensen niet snap. Ik post soms op nieuws sites, en vaak komt het er niet op terwijl ik geen haat post of zo. Terwijl andere dingen er wel op komen waarvan ik denk dat is toch veel erger dan ik. Ik snap er niets van ik moet zot zijn of zo, er is maar 1 plaats en dat is verborgen bij mijn ouders.
maandag 21 oktober 2019 13:45
Ik vind dit heel lief, maar ook heel apart, jaline.vivajaline schreef: ↑21-10-2019 13:30Zwaar voor je....
Ik hoopdat je toch nog juiste begeleiding vindt om je verder te helpen
Ben je niet depressief waardoor medicijnen je kunnen helpen
Zelf wil je amper hulp, en hulp aan huis wil je ook niet. Je zegt afspraken af wegens te eng en te moeilijk. Medicijnen wil je ook niet, niet voor fysieke dingen maar al helemaal niet voor psychische dingen. En toch adviseer je een ander om precies die dingen te doen die jij niet wil/durft te doen.
maandag 21 oktober 2019 14:22
Waarom zorg jij minder goed voor jezelf dan voor een ander? Want die ander gun je wel hulp.vivajaline schreef: ↑21-10-2019 13:49Haha
Ja
Wat ik niet wil hoeft niet voor een ander te gelden
En dat is dan mss mn achtergrond die spreekt
Ik heb zelf een hulpverlenings opleidingsachtergrond
maandag 21 oktober 2019 14:27
Als je het zo zegt....
Ik zorg op zich wel goed voor mezelf denk ik
Maar ik zie voor mezelf medicijnen nemen bv niet als beter voor mezelf zorgen dan wanneer ik ze niet neem
Maar ik zit wel te denken en te overwegen om of cbd of ad toch
Maar die angst he....
Maar ja dat is dezelfde angst als waar ad voor kan helpen
Moeilijk
Dilemma
Mss eerst t onderzoek
De psych zei ook dat als het meer in de autisme kant zit meficijnen weinig nuttig zijn maar als t meer in de psychotische kant zit wel
Ik zorg op zich wel goed voor mezelf denk ik
Maar ik zie voor mezelf medicijnen nemen bv niet als beter voor mezelf zorgen dan wanneer ik ze niet neem
Maar ik zit wel te denken en te overwegen om of cbd of ad toch
Maar die angst he....
Maar ja dat is dezelfde angst als waar ad voor kan helpen
Moeilijk
Dilemma
Mss eerst t onderzoek
De psych zei ook dat als het meer in de autisme kant zit meficijnen weinig nuttig zijn maar als t meer in de psychotische kant zit wel
maandag 21 oktober 2019 14:37
Depressief en niet depressief ik sta elke dag om half 6 op zonder wekker, en slaap altijd goed en eet meer dan voldoende. Ik heb zin om te kuisen, en wandel elke dag 1 uur rondjes in de living, als ik verder veel zit is dit omdat mijn knie sukkelachtig is. Ik heb in 2013 maanden dat ik enkel eens naar de wc strompelde met gestrekt been dan is er 0 conditie over. En toch kan ik nu wel meer dan 1 uur wandelen maar niet te snel, gecontroleerd zo dat ik mijn voet goed kan optillen, wat me moeite kost. Dus dat is zich op al iets om depressief te zijn, en gaat niet weg gaan met pilletjes. En medicijnen hoef ik niet de bijwerkingen die ik daar van lees en hoor hier hoef ik niet nog bovenop mijn eigen rarigheden te krijgen. Ik neem mij zo als ik ben, en tot 18 leek het op school niet echt een probleem. Dan kan ik er ook niet aan doen dat dit dan plots een groot probleem is op 18.vivajaline schreef: ↑21-10-2019 13:30Zwaar voor je....
Ik hoopdat je toch nog juiste begeleiding vindt om je verder te helpen
Ben je niet depressief waardoor medicijnen je kunnen helpen
maandag 21 oktober 2019 15:08
Er zijn geen medicijnen tegen autisme, dat klopt. Maar er zijn wel medicijnen en behandelingen die het leven makkelijker kunnen maken, ook met autisme.vivajaline schreef: ↑21-10-2019 14:27Als je het zo zegt....
Ik zorg op zich wel goed voor mezelf denk ik
Maar ik zie voor mezelf medicijnen nemen bv niet als beter voor mezelf zorgen dan wanneer ik ze niet neem
Maar ik zit wel te denken en te overwegen om of cbd of ad toch
Maar die angst he....
Maar ja dat is dezelfde angst als waar ad voor kan helpen
Moeilijk
Dilemma
Mss eerst t onderzoek
De psych zei ook dat als het meer in de autisme kant zit meficijnen weinig nuttig zijn maar als t meer in de psychotische kant zit wel
Maar ga eerst dat onderzoek aan, en kijk dan wat er geadviseerd wordt.
dinsdag 22 oktober 2019 21:56
Het autismespectrum is breed en jouw vraag zal niet door iedereen hetzelfde beantwoord worden. Zelf ben ik drie jaar geleden gediagnosticeerd met Asperger.; ik was toen vijftig.vivajaline schreef: ↑20-10-2019 19:15Voor wie ass heeft:
Kun jij ( welliswaar gemaakt) een sociaal gesprek voeren?
Ken je goed de sociale regels en kun je je sociaal wenselijk gedragen?
Sociale omgang heb ik moeten leren: in mijn vroege jeugd en tierenjaren was dat een probleem. Dat gaat me nu beter af hoewel ik nog steeds niet van meerdere mensen hou. Belangrijke brieven lees ik de volgende dag nog een keer door voordat ik ze verstuur.
Overigens vertel ik de meeste mensen over mijn stoornis. Mijn ervaring is dat de meeste mensen het niet kan schelen en het wel prettig vinden omdat ze mijn karakteristieke gedrag begrijpen. En wanneer mijn vriendin kritiek op mij heeft verwijs ik het naar Asperger
. Ik moet wel bekennen dat het mij moeite heeft gekost om sociaal aanvaardbaar gedrag te ontwikkelen. En ik weet dat ik desondanks soms nog steeds sociaal-afwijkend kan zijn.
woensdag 23 oktober 2019 06:00
Ik was niet opvallend anders dan anderen als kind ... achteraf gezien zijn er wel wat dingen geweest, maar toen viel dat niet zo op ...vivajaline schreef: ↑21-10-2019 07:38Bedankt
Was je als kind wel anders in je ontwikkeling?
Apart he dat je juist mensen met ass begeleidde...
Ik denk dan ook stel er komt ass uit dat gelooft toch niemand dan?
Niet dat dat erg belangrijk is mss
Maar ja het is wel fijn gezien te worden en soort erkenning voor alles wat je bent
En ja, toen kreeg ik de stempel ASS én ADHD en dat vonden toch veel mensen raar en/of ongelofelijk ...
Ik ben wel 'blij' met de etiketjes, nu kan ik er tenminste mee aan de slag !
woensdag 23 oktober 2019 10:21
Jaline, je zegt dat je moeder steeds bij die onderzoeken zegt dat jij een normaal kind was en je normaal ontwikkelde.
Afgezien van het feit dat dat prima kan, heeft het misschien nog een reden dat ze dat zegt. Vroeger werd autisme namelijk gezien als iets wat de moeder had veroorzaakt door het kind niet genoeg liefde te geven. Die moeders werden ijskastmoeders genoemd.
Die mythe is allang achterhaald, maar bij sommige mensen, zeker van een wat oudere generatie, leeft het beeld nog steeds. En dus kan je moeder het gevoel hebben dat als ze zegt dat jij x of Y deed, ze in feite zegt dat het haar schuld is dat jij psychische problemen hebt.
Afgezien van het feit dat dat prima kan, heeft het misschien nog een reden dat ze dat zegt. Vroeger werd autisme namelijk gezien als iets wat de moeder had veroorzaakt door het kind niet genoeg liefde te geven. Die moeders werden ijskastmoeders genoemd.
Die mythe is allang achterhaald, maar bij sommige mensen, zeker van een wat oudere generatie, leeft het beeld nog steeds. En dus kan je moeder het gevoel hebben dat als ze zegt dat jij x of Y deed, ze in feite zegt dat het haar schuld is dat jij psychische problemen hebt.
donderdag 24 oktober 2019 00:25
Ik weet ook niet of je moeder vergelijkingsmateriaal had? Ik heb drie broers/zussen en was anders dan zij, dat kon m'n moeder ook nog wel zien. Maar ze interesseerde zich niet voor stickertjes, iedereen moest in het gelid, dus ook ik was 'normaal'. Dat beeld heeft zich bij haar vastgezet. Zij kan ook niks met de diagnose.
Mijn dochter lijkt op mij. Mijn moeder heeft soms moeite met de omgang met haar, ze is dromerig en stekelig, niet erg sociaal. Dat vindt mijn moeder van mij ook, niet heel sociaal. Maar dat is het dan ook. Dat ga je toch geen autisme of add noemen?
Bovendien heeft mijn moeder een standaard beeld van 'de autist' in haar hoofd. Daar matcht de lichte vorm die ik heb niet bij.
Misschien heeft jouw moeder ook de houding van 'doe maar gewoon, dat is gek genoeg'?
Mijn dochter lijkt op mij. Mijn moeder heeft soms moeite met de omgang met haar, ze is dromerig en stekelig, niet erg sociaal. Dat vindt mijn moeder van mij ook, niet heel sociaal. Maar dat is het dan ook. Dat ga je toch geen autisme of add noemen?
Bovendien heeft mijn moeder een standaard beeld van 'de autist' in haar hoofd. Daar matcht de lichte vorm die ik heb niet bij.
Misschien heeft jouw moeder ook de houding van 'doe maar gewoon, dat is gek genoeg'?
donderdag 24 oktober 2019 06:02
Ohh lastig voor je
Niet echt erkenning voor wie je bent
Ik heb een zus. Nu al lang geen contact maar wel vergelojkingsmateriaal voor mn moeder
Mn moeder is denk ik wel mij zat
Ik heb veel psychische problemen wat zij maar moeilijk begrijpt
En over autismekenmerken zegt ze bv " dat heb ik ook wel " of " dat heeft iedereen " maar ook over sommige dat ik het sterker of meer heb dan normaal..
Maar dus wel dat ik als kind heel normaal was
Niet echt erkenning voor wie je bent
Ik heb een zus. Nu al lang geen contact maar wel vergelojkingsmateriaal voor mn moeder
Mn moeder is denk ik wel mij zat
Ik heb veel psychische problemen wat zij maar moeilijk begrijpt
En over autismekenmerken zegt ze bv " dat heb ik ook wel " of " dat heeft iedereen " maar ook over sommige dat ik het sterker of meer heb dan normaal..
Maar dus wel dat ik als kind heel normaal was
donderdag 24 oktober 2019 07:37
Mijn zus heeft ass+adhd (27 nog maar dit jaar ontdekt) (ik 30 ass+sociale fobie op 15 ontdekt) en zij was toch wel heel anders dan mij. Waar ik nooit emoties toon en altijd stil lag, lag zij als baby vaak luid te wenen. En smeet haar sokken af tijdens als mijn moeder met haar ging wandelen. Op school zei ik niets tenzij ze iets vroegen, zij kreeg zelfs notas omdat ze op uitstap tegen klassen van andere scholen dingen zei. Zij heeft diploma+rijbewijs en werkt, ik zit thuis binnen tenzij ik iets met mijn ouders doe en heb geen diploma. Zij had vrienden, zelfs Stuk of 4 vriendjes waar ik nog maagd ben. Zij ging naar fuiven en draagt reuk, waar ik me enkel met water was omdat ik geen geuren kan verdragen. Ik lag na school met mijn ogen toe van de hoofdpijn, terwijl zij tv kon kijken. Ik haat op reis gaan zij is al alleen met het vliegtuig weg geweest, ik durf niet vliegen. Ik durfde niet in attracties in pretparken met school, zij ging er met vrienden heen. Zij heeft vrijwillige borstvergroting, terwijl ik liever angstig een pijnlijke dood sterf dan operaties te krijgen. Mijn iq is 67 haar iq is onbekend voor mij maar zal wel hoger zijn. Ik spreek enkel mijn ouders in het echt en online mensen, zij spreekt veel mensen op haar werk in ziekenhuis en overal. Qua eten was ik wel makkelijker terwijl mijn zus minder dingen mocht.
Het was daarom ook een verrassing dat zij het ook had. De huisdokter had voor haar test gezegd tegen haar, jij kan dit niet hebben jij bent normaal, en helemaal niet zo als je broer. Maar dus bleek ook dat ze dit ook had. Dus er kan wel heel wat verschil op zitten.
Het was daarom ook een verrassing dat zij het ook had. De huisdokter had voor haar test gezegd tegen haar, jij kan dit niet hebben jij bent normaal, en helemaal niet zo als je broer. Maar dus bleek ook dat ze dit ook had. Dus er kan wel heel wat verschil op zitten.
