Psyche
alle pijlers
Betrap je jezelf wel eens op oneerlijke gedachten?
zaterdag 23 januari 2021 12:38
Ik zat zojuist lekker in het zonnetje vanuit mijn appartement naar buiten te kijken. Ik zag dat een auto parkeerde, en dat het een gezinnetje betrof die met een makelaar naar een appartement hier kwam kijken.
De vader van het gezin, een man van ca. 40 jaar liep erg moeilijk en krom, met een loopstok. En hij had een trainingsbroek aan. Ik merkte dat ik bij mezelf meteen dacht : Pfff lekker dit, wat een armoedig figuur, komt dat hier wonen?!
Meteen corrigeerde ik mezelf, want het slaat natuurlijk nergens op. Misschien is die man wel militair geweest en op een mijn gestapt in Uruzgan. Of misschien heeft hij wel botkanker. En eigenlijk : welke reden het ook is : krom met een wandelstok lopen is, ook op die leeftijd, helemaal niet ''armoedig''. Het zou je zelf maar overkomen, en dat mensen je dan zo bekijken. Dat is toch heel unfair. Maar vaak als we zelf een situatie niet kennen, is het niet altijd even makkelijk om in te leven / te begrijpen.
Soms heb ik wel eens van die onlogische gedachtes die er kennelijk ooit (in mijn jeugd) een keer ingesleten zijn. Jonge mensen met een wandelstok die mank lopen, vind ik al gauw ''gek''. Bij iemand in een rolstoel ben ik soms geneigd te denken dat je niet al te ingewikkeld tegen die persoon moet praten. Misschien zit het zelfs wel dieper ingebakken dan in mijn jeugd, want in de middeleeuwen waren mensen met een lichamelijk mankement soms behekst en werden ze wel eens in brand gestoken. Misschien is het zelfs een evolutionair dingetje. Maar alsnog totaal verkeerd natuurlijk.
Nog een voorbeeld: Ik was vroeger als kind trots dat we in een groot huis woonde en dat mijn vader piloot was, terwijl : dat is natuurlijk helemaal niet mijn eigen verdienste, dus hoezo ben ik daar trots op?
Dat soort onlogische en oneerlijke gedachten. Ik ben benieuwd of en in hoeverre jullie die wel eens ervaren.
De vader van het gezin, een man van ca. 40 jaar liep erg moeilijk en krom, met een loopstok. En hij had een trainingsbroek aan. Ik merkte dat ik bij mezelf meteen dacht : Pfff lekker dit, wat een armoedig figuur, komt dat hier wonen?!
Meteen corrigeerde ik mezelf, want het slaat natuurlijk nergens op. Misschien is die man wel militair geweest en op een mijn gestapt in Uruzgan. Of misschien heeft hij wel botkanker. En eigenlijk : welke reden het ook is : krom met een wandelstok lopen is, ook op die leeftijd, helemaal niet ''armoedig''. Het zou je zelf maar overkomen, en dat mensen je dan zo bekijken. Dat is toch heel unfair. Maar vaak als we zelf een situatie niet kennen, is het niet altijd even makkelijk om in te leven / te begrijpen.
Soms heb ik wel eens van die onlogische gedachtes die er kennelijk ooit (in mijn jeugd) een keer ingesleten zijn. Jonge mensen met een wandelstok die mank lopen, vind ik al gauw ''gek''. Bij iemand in een rolstoel ben ik soms geneigd te denken dat je niet al te ingewikkeld tegen die persoon moet praten. Misschien zit het zelfs wel dieper ingebakken dan in mijn jeugd, want in de middeleeuwen waren mensen met een lichamelijk mankement soms behekst en werden ze wel eens in brand gestoken. Misschien is het zelfs een evolutionair dingetje. Maar alsnog totaal verkeerd natuurlijk.
Nog een voorbeeld: Ik was vroeger als kind trots dat we in een groot huis woonde en dat mijn vader piloot was, terwijl : dat is natuurlijk helemaal niet mijn eigen verdienste, dus hoezo ben ik daar trots op?
Dat soort onlogische en oneerlijke gedachten. Ik ben benieuwd of en in hoeverre jullie die wel eens ervaren.
zaterdag 23 januari 2021 13:24
Natuurlijk, volstrekt menselijk. Je moet immers in een split-second kunnen beoordelen of iets/iemand gevaar op gaat leveren of niet, dus je oordeelt meteen gebaseerd op eerdere ervaringen of wat je geleerd is. Daar kan je echt niks aan doen.
Het gaat erom dat je dat kan erkennen en je eerste instinct kan relativeren.
Het gaat erom dat je dat kan erkennen en je eerste instinct kan relativeren.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zaterdag 23 januari 2021 13:25
In het kader van vooroordelen of gewoontes.. ik werk al jaren met vluchtelingen die nog niet zo lang in Nederland zijn en de taal dus nog lastig vinden. Dan moet ik dus extra duidelijk en rustig praten.
Laatst vroeg een vrouw, ik schatte zo van Etitrese afkomst, mij de weg op straat. Dus ik heel rustig en duidelijk aanwijzingen geven (niet overdreven hoor), bedankte ze me heel vlot en soepel in vloeiend Nederlands.
Toen ik wegliep was ik me erg bewust van dit vooroordeel/ automatisme en voelde ik me er lullig over. Ik ken namelijk meer Eritreers uit de eerste vluchtgolf en die spreken ook vloeiend Nederlands natuurlijk.
Laatst vroeg een vrouw, ik schatte zo van Etitrese afkomst, mij de weg op straat. Dus ik heel rustig en duidelijk aanwijzingen geven (niet overdreven hoor), bedankte ze me heel vlot en soepel in vloeiend Nederlands.
Toen ik wegliep was ik me erg bewust van dit vooroordeel/ automatisme en voelde ik me er lullig over. Ik ken namelijk meer Eritreers uit de eerste vluchtgolf en die spreken ook vloeiend Nederlands natuurlijk.
zaterdag 23 januari 2021 13:26
Mijn moeder is, ondanks dat ze hoogopgeleid was, ook na haar eerste kind fulltime huisvrouw geworden, maar in mijn tijd waren veel kinderen met werkende ouders ( vader&moeder) sleutelkinderen. Daar had mijn moeder indd. een mening over bovendien bleek ik ongeschikt voor de creche ( ja, die waren er toen ook al, hetzij in mondjesmaat en erg professorisch ). Zelf heb ik niet echt een mening over 2 werkende ouders, het allermooiste zou ik vinden als de ouder de vrijheid/keuze zou hebben om zowel thuis te moederen als buitenshuis te werken.Sodermalm schreef: ↑23-01-2021 13:04
Zo heb ik heel lang geloofd dat ouders van klasgenoten die werkten geen goede ouders waren, omdat ze niet genoeg tijd met hun kinderen spendeerden. Dat is wat mijn moeder altijd zei. Maar pas nu ik zelf ouder ben, zie ik in dat het voor mijn moeder altijd een manier was om te ''dealen'' en aan zichzelf te kunnen verantwoorden dat fulltime thuiszitten als huismoeder ''beter'' was dan carriere maken.
Lang verhaal kort; een ruimere mening hierover en misschien wel door de invloed van mijn moeder
Ik hoop voor je moeder dat ze, nadat haar kinderen zijn uitgevlogen, iets voor zichzelf heeft gedaan (cursus, opleiding oid.) want het is toch jammer dat ze vond dat ze zich voor haar keuze moest verantwoorden
zaterdag 23 januari 2021 13:27
o jij weet nu wat iedereen denkt? Hoe stupid is dat. En dan ook nog die ontzettend veroordelende mening.
zaterdag 23 januari 2021 13:33
Nee dat heeft ze nooit gedaan, ze refereert nog steeds graag elk jaar minimaal één keer naar het verhaal dat de tweeling die toen in mijn klas zat onderweg naar huis van school liep, maar dat de ouders helemaal niet thuis waren, want aan het werk, en dat die tweeling toen een keer bij ons heeft geluncht.Henk-en-Roelie schreef: ↑23-01-2021 13:26Mijn moeder is, ondanks dat ze hoogopgeleid was, ook na haar eerste kind fulltime huisvrouw geworden, maar in mijn tijd waren veel kinderen met werkende ouders ( vader&moeder) sleutelkinderen. Daar had mijn moeder indd. een mening over bovendien bleek ik ongeschikt voor de creche ( ja, die waren er toen ook al, hetzij in mondjesmaat en erg professorisch ). Zelf heb ik niet echt een mening over 2 werkende ouders, het allermooiste zou ik vinden als de ouder de vrijheid/keuze zou hebben om zowel thuis te moederen als buitenshuis te werken.
Lang verhaal kort; een ruimere mening hierover en misschien wel door de invloed van mijn moeder
Ik hoop voor je moeder dat ze, nadat haar kinderen zijn uitgevlogen, iets voor zichzelf heeft gedaan (cursus, opleiding oid.) want het is toch jammer dat ze vond dat ze zich voor haar keuze moest verantwoorden
Eigenlijk indirect een compliment voor zichzelf, want 'ik was er tenminste voor mijn kind', terwijl die tweeling is ook niet slecht terecht gekomen en ach, zoiets kan één keertje gebeuren natuurlijk.
Overigens hoef je helemaal geen carriere te maken. Prima als je huismoeder wil blijven. Maar zorg er dan ook voor dat je daar oké mee bent, en niet constant bewijs blijven zoeken dat mensen die andere keuzes maken, het minder goed doen.
zaterdag 23 januari 2021 13:33
Dat vind ik een beetje te makkelijk. Als je merkt dat je steeds split-second verkeerd (en negatief) oordeelt over een groep, dan kun je toch met jezelf aan de slag: zorg je dat je meer leert over die groep, ga je in gesprek met die mensen? Je kunt er echt wel wat aan doen hoor; je instinct "herprogrammeren" door je bloot te stellen aan nieuwe ervaringen en connecties. Bewust zijn is een belangrijke eerste stap, maar zo blijf je naast elkaar leven.
zaterdag 23 januari 2021 13:39
Mijn hersenen produceren soms ook gedachtes waar ik niet achter sta 
Toch gek: het lijkt soms dat ik uit 2 delen besta: de bewuste, rationele en het onbewuste emotionele.
De een kan de ander toespreken. Ik overleg met mezelf. Of er komt een gedachte op die even verwerkt wordt en daarna komt het oordeel van de andere kant
verder gaat het goed met me en slik ik geen pillen.
Toch gek: het lijkt soms dat ik uit 2 delen besta: de bewuste, rationele en het onbewuste emotionele.
De een kan de ander toespreken. Ik overleg met mezelf. Of er komt een gedachte op die even verwerkt wordt en daarna komt het oordeel van de andere kant
verder gaat het goed met me en slik ik geen pillen.
zaterdag 23 januari 2021 13:40
Adelaide schreef: ↑23-01-2021 13:33Dat vind ik een beetje te makkelijk. Als je merkt dat je steeds split-second verkeerd (en negatief) oordeelt over een groep, dan kun je toch met jezelf aan de slag: zorg je dat je meer leert over die groep, ga je in gesprek met die mensen? Je kunt er echt wel wat aan doen hoor; je instinct "herprogrammeren" door je bloot te stellen aan nieuwe ervaringen en connecties. Bewust zijn is een belangrijke eerste stap, maar zo blijf je naast elkaar leven.
Eens hoor. Maar dan moet je je er dus eerst al van bewust worden dat je die oordelen (misschien fout) maakt. En ook als het positief is, is het een oordeel gebaseerd op wat je leert en voorgaande ervaringen. Oordelen hoeft niet negatief te zijn.
Dus helemaal oordelen, dat kan niet, dan is je basis-instinct kapot. Je oordeelt alles onbewust continu, de grond waarop je loopt/ de boom waar je langsloopt/ de donkere wolken in de verte/ het oude omaatje waar je langsloopt/ die hangjongeren die je op de hoek ziet staan.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zaterdag 23 januari 2021 13:42
Iedereen denkt dat? Nee, mensen die kortzichtig zijn en/of problemen hebben met eten KUNNEN dat eventueel denken.
Life is short. Eat dessert first.
zaterdag 23 januari 2021 13:42
Mijn hemel, laat iedereen toch drinken en eten wat hij of zij wil. Wat maakt het in godsnaam uit?Madeliefjees schreef: ↑23-01-2021 12:53Bestellen ze cola. Gewone cola. Dan denk ik: waarom geen light?
Life is short. Eat dessert first.
zaterdag 23 januari 2021 13:43
Dat weet je meestal wel dus dat is het niet.Adelaide schreef: ↑23-01-2021 13:33Dat vind ik een beetje te makkelijk. Als je merkt dat je steeds split-second verkeerd (en negatief) oordeelt over een groep, dan kun je toch met jezelf aan de slag: zorg je dat je meer leert over die groep, ga je in gesprek met die mensen? Je kunt er echt wel wat aan doen hoor; je instinct "herprogrammeren" door je bloot te stellen aan nieuwe ervaringen en connecties. Bewust zijn is een belangrijke eerste stap, maar zo blijf je naast elkaar leven.
Dan moet het maar zoals het kan
zaterdag 23 januari 2021 13:43
Ah, nog eentje. En mss vinden ze het niet heerlijk, mss balen ze ontzettend.
Maar eens, NIET mee bemoeien.
Life is short. Eat dessert first.
zaterdag 23 januari 2021 13:46
Komt het niet in je op dat mensen ook gewoon niets denken van het uiterlijk van een ander? Dik, dun, klein, groot, weetikveelwat, maakt me geen bal uit en nee, ik denk er niets over.
Life is short. Eat dessert first.
zaterdag 23 januari 2021 13:47
eensdoornroosje9 schreef: ↑23-01-2021 13:46Komt het niet in je op dat mensen ook gewoon niets denken van het uiterlijk van een ander? Dik, dun, klein, groot, weetikveelwat, maakt me geen bal uit en nee, ik denk er niets over.
zaterdag 23 januari 2021 13:49
Heel vaak. Ik erger me gauw aan kleine dingen die ik niet uitspreek. Geen zin in conflicten.
Aan iedereen die mij op dat moment de weg verspert. Op straat, in de winkel. Terwijl het natuurlijk openbaar gebied is en iedereen daar mag lopen.
Als iemand me groet of aanspreekt waar ik niks mee heb. Zeker als ik die persoon ook nog eens lelijk vind. Uit beleefdheid groet/praat ik dan kort terug, maar denk eigenlijk: Ga weg! Ik wil jou helemaal niet zien.
Ik vind alles wat uit je lichaam komt vies. Van zowel mezelf als anderen. Terwijl iedereen poept, plast, snottert.
Ik kan al heel mijn leven slecht tegen veranderingen. Maar de wereld en mensen veranderen continue.
Aan iedereen die mij op dat moment de weg verspert. Op straat, in de winkel. Terwijl het natuurlijk openbaar gebied is en iedereen daar mag lopen.
Als iemand me groet of aanspreekt waar ik niks mee heb. Zeker als ik die persoon ook nog eens lelijk vind. Uit beleefdheid groet/praat ik dan kort terug, maar denk eigenlijk: Ga weg! Ik wil jou helemaal niet zien.
Ik vind alles wat uit je lichaam komt vies. Van zowel mezelf als anderen. Terwijl iedereen poept, plast, snottert.
Ik kan al heel mijn leven slecht tegen veranderingen. Maar de wereld en mensen veranderen continue.
zaterdag 23 januari 2021 13:55
Dat heb ik ook. Zelf heel wankel vind ik het lastig om me te voegen.hondenmens schreef: ↑23-01-2021 13:49
Aan iedereen die mij op dat moment de weg verspert. Op straat, in de winkel. Terwijl het natuurlijk openbaar gebied is en iedereen daar mag lopen.
Dan moet het maar zoals het kan
zaterdag 23 januari 2021 14:02
Heel menselijk! Juist vind ik het getuigen van veel reflectie en intelligentie dat je bewust kan worden van je vooroordelen, aannames en overtuigingen en ze expliciet kan maken. Veel mensen kunnen dat niet (maar hebben evenveel kortzichtige overtuigingen) en zijn dus niet instaat zichzelf te verbeteren. Iedereen in dit topic die jou kortzichtig noemt zit wat mij betreft in die categorie.
Ik heb heel veel kortzichtigheden, voornamelijk door mijn opvoeding. Deze concentreren zich rondom "buitenlanders", "sloebers" en "dikke mensen". Ik ontdek nog steeds nieuwe verborgen overtuigingen, waar ik soms versteld van sta. Voorbeeld: een ietwat slordig uitziende vrouw bij de supermarkt met twee jonge kinderen, die alleen maar B-merk boodschappen koopt, kind mag geen suprise-ei, mevrouw wil het bonnetje van de kassière, en koopt tien pakjes Marlboro. Sloeber denk ik dan, in de bijstand zit je vast en dan wel lekker alles op roken? Die woont vast in die en die buurt.
Ik heb heel veel kortzichtigheden, voornamelijk door mijn opvoeding. Deze concentreren zich rondom "buitenlanders", "sloebers" en "dikke mensen". Ik ontdek nog steeds nieuwe verborgen overtuigingen, waar ik soms versteld van sta. Voorbeeld: een ietwat slordig uitziende vrouw bij de supermarkt met twee jonge kinderen, die alleen maar B-merk boodschappen koopt, kind mag geen suprise-ei, mevrouw wil het bonnetje van de kassière, en koopt tien pakjes Marlboro. Sloeber denk ik dan, in de bijstand zit je vast en dan wel lekker alles op roken? Die woont vast in die en die buurt.
zonnedauwregenboog wijzigde dit bericht op 23-01-2021 14:04
0.10% gewijzigd
- Fight for your right to party -
zaterdag 23 januari 2021 14:18
Sodermalm schreef: ↑23-01-2021 13:12Overigens heb ik het ook ''de andere kant'' op.
Laatst liep ik hier in het appartementencomplex een nieuwe bewoonster tegen het lijf. Ze zei dat ze cardioloog is en hier sinds kort huurt omdat ze voor een ander ziekenhuis was gaan werken.
Wij hebben met de bewoners een whatsapp-groep om dingen in te delen m.b.t. het pand, en het schoot even door mijn hoofd haar te vragen of ze daarin wil worden toegevoegd. Maar ik dacht meteen : deze vrouw is een carrieretijger, cardioloog, hartstikke druk, die heeft helemaal geen zin in zo'n appgroep, dus ik vroeg het niet eens.
Tot ze onlangs wél werd toegevoegd, en ze een heel enthousiast welkomstbericht plaatste. Te snel ingevuld voor de ander.
Waarom vul je zoveel in voor een ander? Dat je een vooroordeel hebt, kan gebeuren. Maar dat jij er ook nog naar handelt vind ik wel echt een hele negatieve eigenschap. Ik zou je adviseren daar mee aan de slag te gaan.
zaterdag 23 januari 2021 14:20
Over mensen hun uiterlijk denk ik zelden iets. Maar bij dit soort uitspraken denk ik dan weer wel ‘wat moet je weinig inhoud hebben als dit is hoe je de wereld bekijkt’
zaterdag 23 januari 2021 15:08
Bij (heel) dikke mensen denk ik automatisch: oppassen dat jij niet zo wordt, Konijn.
En ik heb stiekem nogal jaloerse gedachten bij mensen met veel geld, en helemaal bij vrouwen met een man met geld. Ja, lekker makkelijk, zou ik ook wel willen, denk ik dan.
Gelukkig kan ik mezelf ook tot de orde roepen.
En ik heb stiekem nogal jaloerse gedachten bij mensen met veel geld, en helemaal bij vrouwen met een man met geld. Ja, lekker makkelijk, zou ik ook wel willen, denk ik dan.
Gelukkig kan ik mezelf ook tot de orde roepen.
