Burn-out / overspannen; wie praat er mee?

02-08-2019 14:09 747 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Twee weken geleden ben ik flink ingestort. Een stempel 'burn-out' vind ik een beetje lastig, omdat er zoveel verschillende verhalen over bestaan. Vandaar ook dat ik in de titel 'burn-out / overspannen' heb gezet. Want dat ik flink overspannen ben, dat is wel duidelijk.

Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die ook in dit proces zitten. Ben jij op dit moment ook overspannen of heb je een burn-out, dan hoop ik dat dit een plek is waarop we met elkaar kunnen communiceren.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Alle reacties Link kopieren
Fijn om te lezen dat er bij een aantal van jullie verbetering in zit! Hoopvol wel.

Ik zit nu 4 weken thuis en de eerste week was ik helemaal niet moe, eigenlijk. De laatste twee weken echter... vrijdag was ik naar de bloedbank geweest, daarna geluncht met mijn man in de stad en toen was ik al zó moe! Op de terugweg nog een paar boodschappen gedaan zodat ik er daarna niet meer uit zou hoeven en daarna ruim een uur op de bank liggen slapen. En ik heb me de laatste weken al vaker zo moe gevoeld, alsof ik een enorme jetlag heb, zo erg.
Zou ik die eerste week thuis nog op adrenaline geleefd hebben?
The owls are not what they seem
Alle reacties Link kopieren
Paniekaanvallen heb ik trouwens niet, lijkt me enorm naar. Sterkte voor wie dat heeft. Ook het huis uit, boodschappen doen etc. gaat prima. Wel word ik bijna elke dag enorm onrustig wakker. En als er iets niet lukt of er zit iets tegen blijkt mijn lontje nog enorm kort. Herkenbaar?
The owls are not what they seem
LadyL0101 Dat onrustig wakker worden ken ik hoor. Ik heb ook nog onrust bij het wakker worden en in de ochtend ook nog maar lang niet zo erg meer gelukkig. En vermoeidheid is er ook nog. Het is moeilijk om te doseren nu ik me weer wat beter voelt. Ik wil dan weer zoveel!

Kort lontje heb ik niet, heb ik sowieso niet snel. En misschien is dat nu juist iets waar het ook misgegaan is, ik wil iedereen pleasen ook al gaat het ten koste van mezelf. Daar valt voor mij nog heel wat te leren.
Alle reacties Link kopieren
@Take-a-break: wat fijn om te lezen dat de spanning in je lijf afneemt.

Ik realiseerde me vanmorgen dat ik momenteel juist veel spanning en onrust in mijn lijf voel. Ik kon een paar jaar geleden soms zo heerlijk rustig op ons vorige balkon zitten. (Toen woonden er ook nog niet veel kinderen in de buurt, toen die kwamen was ’t gedaan met de rust..)

Maar nu vind ik het echt lastig om rustig stil te zitten. Fysiek wel, maar in m’n lijf beweegt dan alles, of zo?

En dat doseren is inderdaad heel moeilijk.. je grenzen zijn nog kwetsbaar en je wilt er ook niet overheen, maar ze wel opzoeken… en waar liggen ze precies?

Ik hoop dat ik dat stap voor stap kan leren met de coach, over een tijdje..


@Mip: ik snap dat het frustrerend voelt om na 3 maanden niet zoveel verbetering te voelen. Maar het is natuurlijk ook iets wat zich maanden/jaren heeft opgebouwd.. je lijf heeft echt tijd nodig om het ‘eruit’ te werken. Maar vervelend is het wel…

Ik weet het even niet meer; had jij nou ook professionele hulp/gesprekken, of sta je nog op een wachtlijst?

Hier gaat het verder wel redelijk vandaag. We zijn net even een stukje wezen fietsen en we hebben ergens koffie gedronken. Voel me vandaag ‘gewoon’. Niet super fit, maar ook niet zo extreem lamlendig.


@Lady:
Op adrenaline leven… dat zou zomaar kunnen, denk ik. Ik lees nu het boek van Annegreet van Bergen (De lessen van Burn-out). Heel vlot/makkelijk geschreven (en dus uit 2000…. Ook toen bestond het fenomeen al!)

Maar zij schrijft dat ze die eerste weken veel buiten ging, op de fiets. 'Lekker even niks doen en bijkomen'. En pas daarna kwam de harde klap.

Ik vind het trouwens echt niet gek dat je zo moe was na die dag, hoor! Kijk hoeveel je gedaan hebt… alles wat je deed was ook met sociale interactie, hé… dat is mega vermoeiend! :O

En dat korte lontje is herkenbaar… Die van mij is sowieso al niet heel lang, maar nu ontbreekt hij geloof ik :’-D
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Rustig hier!

Sociale interactie is inderdaad vermoeiend, dat verneem ik vooral in mijn hoofd, die gaat dan erg vol voelen.
Als ik wandel en fiets, in de tuin etc heb ik geen last vermoeidheid en voelt mijn hoofd vooral lekker leeg. Tv kan voor mij ook nog wel vermoeiend zijn, van Netflixen kan ik nog niet super genieten behalve natuurfilms dat vind ik heel lekker om te kijken, de beelden zijn lekker traag.

Gisteren ook wel een goede dag gehad, een beetje hetzelfde, ben vrij stabiel. Geen oxazepam nodig, hoop echt dat dat zo blijft, want heb gisteren ook auto gereden naar mijn vader toe met mijn man. Niet ver ruim 10 km heen en 10 km terug maar het geeft weer vrijheid.

Vannacht lekker geslapen. Dus ja eigenlijk wel oke.


Rainbowstar, heb je veel baat bij de zelfhulpboeken? Ik denk er ook wel eens aan om ze te gaan lezen. Aan de andere kant denk ik luister naar jezelf, ik weet waar het fout gegaan is, ik weet wat ik anders wil gaan doen, moet ik daar niet van uitgaan? Brengen boeken mij niet in verwarring. Internet heeft mij tot op heden niet veel goeds gebracht, maakte me vaak onrustig wat ik las.


Morgen moet ik weer naar de GGZ ondersteuner, hij is terug van vakantie en de nodige therapie zal nu ook wel ter sprake komen, mijn lijf is weer redelijk ontspannen en mijn hoofd is ook rustiger geworden dat was het eerste doel, daarna pas therapie.
Alle reacties Link kopieren
Oh dat boek ga ik opzoeken Twinkelrainbowstar, dank je wel!
The owls are not what they seem
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt echt alsof je de eerste (fysieke) fase een beetje doorgekomen bent, @Take-a-break. Hopelijk blijft dat zo!

Ik heb vannacht héél slecht geslapen. Enorm liggen woelen, vaak wakker. Mijn hoofd draait overuren, en ik weet niet waarom opeens... Heel irritant :(

En die boeken... ja, ik weet niet. Ik snap jouw punt heel goed, dat heb ik zelf ook een beetje. Ik denk als je goed bij jezelf kunt blijven, en het kunt zien als hun visie/verhaal naast het jouwe, dan kan het wel helpen. Ik vind er soms wel herkenning in, of goede tips. Maar lang niet alles kan ik op mezelf toepassen.

Beetje hetzelfde als hier, denk ik?

Overigens is dit m'n laatste boek hoor. Heb er dan 2 gelezen; 1 meer theorie, 1 meer privé. Vind het wel genoeg :) Ik zag het vooral als een soort opstart, om even het gebied te verkennen of zo...

Hopelijk kan ik na m'n intake beginnen met een hersteltraject :)
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Twinklerainbowstar : He bah akelige nacht dus...


Ik herken zelf veel in de site van Jong Burn-Out. Ook al ben ik niet superjong en misschien niet de dolgroep waarvoor ze de site maakt. Ook al zal leeftijd niet veel uitmaken. Haar eigen verhaal vind ik heel herkenbaar.

Ik zit er aan te denken om haar boek "jong Burn-out" te gaan lezen.
Alle reacties Link kopieren
Hier een stille meelezer, die nu ongeveer in het zelfde schuitje zit+ angsstoornis😓
Mag v mn zelf maar 1ding op een dag doen,maar dat lukt niet altijd. Bijv.boodschsppen doen en verder niks..

Ik lees soms mee, maar post bewust weinig; wil weinig op internet enz.

Gr.
Alle reacties Link kopieren
Hé Rammie :hug: :hug:

Er zijn meer mensen uit dit topic die niet superveel schrijven, hoor. Dat is helemaal niet erg!

Kom je niet veel online omdat het je veel energie kost, of omdat het niet mag van jezelf?

Ik doe zelf ook niet veel online. Alleen dit forum, en mail eigenlijk. Ik vind dit topic een fijne afleiding en het helpt me om mijn verhaal te delen. Maar misschien is dat voor jou helemaal niet zo, en dat is ook helemaal prima!

Weet in elk geval dat je welkom bent, en dat je niet verplicht bent vaak iets te schrijven! We zijn er gewoon voor elkaar :)
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Alle reacties Link kopieren
@Take-a-break:

Ik had de site nog niet opgezocht. Zit er nu even op te kijken. Ik kan het boek sowieso aanraden! Ik voel me ook niet helemaal meer aangesproken tot haar doelgroep, maar desondanks had ik veel aan haar tips. Het boek las heel lekker weg, en er stonden echt nuttige dingen in.

Ik vond de opbouw erg fijn, omdat het gebaseerd is op de fases die je doorgaat. In de laatste fases is het tijd om je leven opnieuw vorm te geven (the fun part, zeg maar) en dat vond ik heel opbeurend. Ik wil er nu nog niet te veel over nadenken, maar er borrelden wel meteen ideeën naar boven van wat ik anders zou willen op korte en lange termijn.

En voor de eerste fases heeft ze gewoon nuttige tips, zoals een dagschema, 70% van je kunnen doen (ipv 100%) dat stukje over de energieslurpers wat ik hier deelde.

Echt een aanrader! :)
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Alle reacties Link kopieren
Welkom Rammie!

Ik had vannacht ook niet zo'n beste nacht 4 uur nog gezien....
Na mijn middagdutje ging het wat beter en zijn we even naar de kringloopwinkel geweest. Dat vond mijn hoofd erg druk maar ik ben toch blij dat ik er even uitgeweest ben.

Merk wel dat ik mij echt aan mijn grens van mijn lijf/hoofd moet houden en dat betekent dat ik nog niet veel aan kan. Maar met de spanning gaat het wat beter ongeveer een uurtje last van gehad dus dat is positief!

@take-a-break succes morgen hoop dat je er wat aan hebt!
Ik moet donderdag naar de psycholoog.

X mip
Ook hier gaat het wat minder de laatste tijd. Vooral veel vermoeidheid en last van hoofdpijn. Ik denk dat het komt omdat ik de dagen waarbij ik me goed voelde weer veel te ver over mijn grens ben gegaan. Nog steeds heb ik moeite mee om in te kunnen schatten wat ik wel en niet kan doen wanneer ik me goed voel. Erg vervelend. Het voelt weer als 2 stappen terug.

Ook ik heb deze week een gesprek bij de POH. Ben daar ook wel weer aan toe moet ik zeggen. Het laatste gesprek was 4 weken geleden omdat hij op vakantie was.

Ik ben wel benieuwd wat eigenlijk de fases zijn van een burn-out. Iemand hier die daar informatie over heeft?
gun89 schreef:
12-08-2019 19:48
Ook hier gaat het wat minder de laatste tijd. Vooral veel vermoeidheid en last van hoofdpijn. Ik denk dat het komt omdat ik de dagen waarbij ik me goed voelde weer veel te ver over mijn grens ben gegaan. Nog steeds heb ik moeite mee om in te kunnen schatten wat ik wel en niet kan doen wanneer ik me goed voel. Erg vervelend. Het voelt weer als 2 stappen terug.
Hetzelfde hier, vervelend is dat he dat je zo snel je grens hebt bereikt..
Ben er ook echt verdrietig van momenteel.
Inmiddels zes maanden thuis en ik wil niet meer. Wil weer mee doen, werken, me goed voelen. Ik begin me echt ontzettend te vervelen, weet gewoon niet meer hoe ik mijn dagen moet vullen en verzand soms in een hele dag tv/series kijken. Vreselijk.

Gelukkig donderdag weer beginnen met opbouwen. Zie er tegenop en kijk er naar uit. Ik weet dat het niet makkelijk gaat zijn. Ik doe ook sindskort vrijwilligerswerk en vorige week was ik na twee uurtjes zo op, dat ik twee dagen moest bijkomen en me echt uitgeput voelde. Pff.
ywtje schreef:
12-08-2019 19:54
Hetzelfde hier, vervelend is dat he dat je zo snel je grens hebt bereikt..
Ben er ook echt verdrietig van momenteel.
Inmiddels zes maanden thuis en ik wil niet meer. Wil weer mee doen, werken, me goed voelen. Ik begin me echt ontzettend te vervelen, weet gewoon niet meer hoe ik mijn dagen moet vullen en verzand soms in een hele dag tv/series kijken. Vreselijk.
Ik begrijp je volledig! Hoe jij het hierboven hebt omschreven, zo voel ik mij ook. Ik voel me nutteloos. Als familie, vrienden of partner mij vragen om iets te doen maar ik weer moet zeggen dat het niet gaat. Krijg ik weer het gevoel dat ik heb gefaald. Vreselijk is het. Van sportieve, hardwerkende, plezier makende jonge man naar iemand die niks waard is op het moment. Het voelt klote!

Ondanks alles weet ik wel dat er kleine stapjes zijn. En dat het neurologisch het één en ander al beter is geworden. Dit is dan ook mijn hou vast op de hoop dat het beter gaat worden. Daarnaast ben ik blij met de community hier. Wetende dat hoe ik me voel en waar ik doorheen ga ook vele anderen hier treffen. Dit doet me goed.
Dat gevoel van falen heb ik niet, ik zie het als goede zelfzorg en krijg dat ook terug van mijn vrienden. Is dat een manier hoe je er ook naar zou kunnen kijken? Je bent nog steeds net zoveel waard!! Vind het rot om te lezen dat je het zo op jezelf betrekt alsof jij iets niet goed doet nu je in een burn out bent beland. Je hebt juist onwijs veel van jezelf gegeven, moedig! Daardoor zit je nu in deze situatie.. Wees lief voor jezelf.

En klote is het en het gevoel dat we niet de enige zijn is zeker fijn en steunend.
Alle reacties Link kopieren
Hé, jullie maken me een beetje vrolijker :)
Ondanks dat het niet goed met jullie gaat; het is fijn dat ook jullie veel hebben aan deze groep.

Ik had vandaag mijn intake, en die ging goed. Er is een fijne klik en ik denk echt dat zij me kan helpen. Aan de ene kant vond ik het positief dat ze zei dat ik me waarschijnlijk na een week of 6 alweer (fysiek) wat beter voel. Maar we hadden het ook over de dingen die op stapel staan, en dat maakt me een beetje bang.

Volgende week begint mijn nieuwe taalcursus. Het is de laatste die ik ga doen, en ik heb 'm al een keer verzet, dus wil dat niet nog een keer vragen. (en ik heb gewoon zin om iets buiten de deur te doen). Maar toen ik zei dat het 2 avonden per week is, 2 uurtjes per keer, zei ze meteen: "Oef, dat is pittig... we moeten maar even zien hoe het gaat. Anders is 1 uurtje per les misschien beter." :|

Ik vind het heel spannend. Gister had ik ook zoveel gedachtes tegelijk. Het worden intense weken, met bezoek, die taallessen, en een verhuizing over 2,5 week.

Ik weet tegelijkertijd ook dat het niet elke dag vol zal zijn, en op zich redelijk overzichtelijk. Maar het zijn wel activiteiten die veel energie kosten, en dat vind ik heel spannend, en ik zie er al vanaf het begin tegenop...

Mijn opdracht voor komende week is om bij te houden wat positieve of negatieve activiteiten zijn. Ik vind dat lastig. Ik doe dit al sinds 1 augustus (tip uit het boek Jong Burnout). En ik merk dat ik niet zo goed weet wat nou energie kost... Bijvoorbeeld: ik vind douchen heel lekker, maar de laatste tijd ben ik echt een half uur bekaf nadat ik gedoucht heb... Of een spelletje doen op de ipad; soms is dat heel ontspannend, maar soms ook juist niet.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Alle reacties Link kopieren
@gun:

Die fases; mijn coach zegt dat er 3 fases zijn. De eerste fase is puur fysiek herstel, want zolang je fysiek niet hersteld bent, kun je niks (dat merken we nu wel...)
Dit duurt gemiddeld zo'n 6 weken.

Ik weet even niet wat het verschil is tussen fase 2 en 3. Maar in ieder geval ga je daarin pas kijken naar je gedrag/emoties, etc.

Ik heb een vragenlijst moeten invullen vandaag. Die uitslag laat duidelijk zien op welke vlakken ik werk aan de winkel heb. Ook blijkt uit de test dat ik niet volledig in de categorie burn-out val, maar nog net daarvoor zit; zwaar overspannen. Mja, het is maar een test met getalletjes. Ik voel me zoals ik voel. En welk label er op zit, maakt niet zoveel uit.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Alle reacties Link kopieren
@ywtje: wat jij zegt herken ik ook heel erg! Heb echt zin om weer eens wat leuks te gaan doen, lekker op stap gaan of een festival meepakken maar helaas ben ik ook vaak beperkt tot de bank. Series en tv-programma's komen me intussen ook wel de neus uit..

@twinkel: wat fijn dat je intake goed is gegaan en dat je een klik had met deze persoon! Dat met die negatieve en positieve activiteiten vind ik ook altijd heel lastig, zo vind ik het heerlijk om met een vriendin af te spreken en bij te kletsen en is dit heel postitief maar van de andere kant vreet dit soms zoveel energie dat het negatief wordt.. Lastig allemaal.. Ik heb ook niet officieel de stempel burn-out gekregen maar het is inderdaad hoe je zegt maar een labeltje wat erop geplakt wordt.

Ik heb sinds 2 dagen weer een nieuwe klacht erbij, als ik wat eet wordt ik een half uur later hartstikke misselijk en dit houdt dan ongeveer een uurtje aan voordat het weer weg trekt. Heel vervelend maar dwing mezelf om te blijven eten, heb namelijk nogal snel de neiging om af te vallen bij stress en wil niet nog meer kilo's kwijt.. Maar die misselijkheid is zo vervelend.. Iemand van jullie die dit ook herkent?
Vandaag een gesprek gehad bij de psycholoog over het vele piekeren en hoe daarmee om te gaan, ga daar vanaf deze week mee aan de slag dus ben benieuwd hoe dat gaat verlopen maar heb er wel vertrouwen in, heb iig goede handvaten gekregen.
Alle reacties Link kopieren
@Fudge: Wat voor handvatten heb je gekregen tegen het piekeren? Ik merk dat ik er ook steeds meer last van begin te krijgen en het soms niet meer in de hand heb. Heel vervelend... :(

Misselijkheid herken ik niet. Wat naar, zeg! Misschien heeft het een andere lichamelijke oorzaak? Wel knap dat je gewoon blijft eten. Dat is heel belangrijk. Heb je het bij al het eten, of zijn er producten die je beter verdraagt?
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
Alle reacties Link kopieren
Nee helaas heb ik het bij alle maaltijden.. Heb net mijn ontbijtje op die ik al jaren zo eet en nu meteen weer misselijk.. Blegh hoop dat het snel weer overgaat.

Ik moet een soort piekeragenda gaan maken. Iedere dag mag ik een kwartiertje piekeren over vanalles en nog wat, als ik wil mag ik dit ook opschrijven, dat schijnt ook te helpen. Na dit kwartier moet ik er ook zoveel mogelijk proberen mee te stoppen en bedenken dat er morgen weer een nieuwe dag is om te piekeren. Verder is het belangrijk om te gaan herkennen wanneer ik pieker, als ik merk dat ik weer begin moet ik proberen de negatieve gedachten te gaan afleiden door aan positieve dingen te denken. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk maar hoe meer je oefent en hoe meer je de gedachten gaat herkennen hoe beter het dan na verloop van tijd zou gaan.
Alle reacties Link kopieren
Interessant, zeg... ben benieuwd hoe het je vergaat! Klinkt inderdaad heel lastig. Ik ga er ook eens proberen op te letten. Als ik mezelf betrapt, zeg ik nu wel in mezelf: "Nee." of "Stop." En dan probeer ik extra goed mijn aandacht bij het nu te houden.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
OOOOOOOOOOh een heel verhaal getypt en weg...……………...pfff nouja dan meer weer opnieuw!
FudgeBrownie schreef:
12-08-2019 21:18
@ywtje: wat jij zegt herken ik ook heel erg! Heb echt zin om weer eens wat leuks te gaan doen, lekker op stap gaan of een festival meepakken maar helaas ben ik ook vaak beperkt tot de bank. Series en tv-programma's komen me intussen ook wel de neus uit..
Ik kan wel wat meer inmiddels, het is alleen dat ik soms niet meer weet hoe ik mijn dagen moet vullen. Tv is voor mij dan de makkelijkste optie, waar ik niet echt blij van word.
Drie weken geleden naar een festival gegaan, twee weken van moeten bij komen! Dat doe ik maar niet meer voorlopig ook.

Hoelang ben jij nu uitgevallen?
twinkelrainbowstar schreef:
13-08-2019 08:57
@Fudge: Wat voor handvatten heb je gekregen tegen het piekeren? Ik merk dat ik er ook steeds meer last van begin te krijgen en het soms niet meer in de hand heb. Heel vervelend... :(
Mediteren, dagelijks, helpt mij onwijs. Echt mega zelfs. Zeker als ik blijf zitten op momenten dat ik weg wil. Dat ik onrustig word, paniek/verdriet/angst voel en dan met aandacht ervoor en acceptatie blijf zitten tot ik weer rust in mijzelf gevonden heb. Dat kan soms wel 45min tot een uur duren en is behoorlijk confronterend maar voor mij heel helpend.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven