Depressie verschijnselen

Kun je misselijk worden van een depressie of burn-out? Het is weer zover. Afgelopen zondag begonnen. Elke dag moe wakker worden, last van darmen, raar gevoel in maag, geen eetlust, afvallen, nergens zin in, elke dag tegen de dag opzien, huilbuien, soms denken aan zelfmoord, en het is soms echt een opgave om naar het werk te gaan. Zie er elke dag weer tegen op. Elk moment het gevoel dat ik kan instorten. Ik trek het gewoon niet meer. Soms halverwege de dag, gaat het wel weer. Maar elke avond. Zie ik weer tegen de volgende dag op...

Vanaf maandag krijg ik weer nieuwe hulp. Het ging eerst beter, maar elke keer.komt het weer terug. Wordt er gewoon moedeloos van. Gaat het ooit over vraag ik mij af...

Wil gewoon even mijn verhaal kwijt... trek het gewoon niet meer... heb 3 baantjes, dus ziekmelden wordt lastig...

Gisteren toch weer gaan werken. Had mij eerst voorgenomen om ziek te melden. Had toen in mijn hoofd even bijkomen. En voelde me toen íets beter. Dacht gewoon werken en dan weekend. Gisteravond ging het wel, meer energie. En vanochtend weer wakker met een raar gevoel in mijn maag. Heb het gevoel dat ik elk moment kan instorten... ben kapot en dan ook ruzie met mijn vriend omdát ik het gevoel heb dat hij mij niet begrijpt...

Heb ik rond kerst en oud en nieuw ook nog eens extra werk aangenomen.... invallen op een locatie. Avond baantje heb ik dan niet.. maandag krijg ik diagnose van de psychiater met wat ik mogelijk kan hébben. En zal dan wel eerlijk zijn over hoe ik me voel. Alhoewel vind het zo moeilijk om over mijn gevoelens te praten...

Gisteren de hele dag weer last gehad van een soort misselijkheid en gespannen gevoel in maag. Zo erg dat ik niet durfde te eten en gewoon zo vermoeid ben. Gisteravond verjaardag van mijn vader gehad. Ik zag daar enorm tegen op en geen zin om te gaan, maar uiteindelijk toch gegaan met mijn vriend. Had steeds zo soort knoop in mijn maag, maar op een gegeven moment had ik nergens last van en voelde ik mij goed. Eetlust nam ik ook weer een beetje toe.

Vannacht wel goed geslapen, werd wakker en dacht niet echt meer raar gevoel in mijn maag. Rustig aan begonnen, gegeten en mijn vriend uitgezwaaid. Op een gegeven moment kreeg ik toch weer dat gevoel in mijn maag, spanning en een brok. Ik dacht maar even wat in huis doen, moet ook gebeuren, maar merkte na een tijd dat ik gewoon meer last kreeg van dat rare gevoel in maag. Of het echt misselijk is weet ik niet, maar wel een soort angst....

Ik zie gewoon ook erg tegen deze week op, soms zou ik willen weg vluchten van alles... Ben soms bang dat ik mezelf wat aan zou kunnen doen, en soms rare gedachten van zo wil ik niet meer leven,
Vroeger heb ik veel traumatische ervaringen meegemaakt, voor mijn gevoel heb ik dat kunnen verwerken, maar 100% zeker weet ik niet. Misschien dat ik onbewust er te veel mee bezig ben? In het verleden wel veel EMDR gehad en een psycholoog. Of misschien dat alles wat ik nu voel toch te make zou kunnen hebben met het verleden...

Op dit moment wordt het mij een beetje teveel, waar het aan ligt weet ik niet. Vorig jaar in oktober werd mijn contract niet verlengd bij mijn vorige baan. Ik had het daar wel naar mijn zin, maar was ook wel blij omdat ik toen zoiets had, kan ik eerst even bijkomen en werk zoeken. 1e paar maanden ging het lekker en voelde ik mij goed. Vanaf mei/juni zijn de klachten gedeeltelijk begonnen, eerst was het zo dat het na een paar dagen wel voorbij was en ik weer genoeg energie had om wat te doen. Maar steeds vaker werd ik letterlijk ziek en lag ik vooral weekends hele dag op bed, omdat ik gewoon weg geen energie meer had. Ook omdat ik een sollicitatieplicht had en vooral de gemeente op mijn lip zat en ik het gewoon moest doen. Iedereen zei je moet gewoon werk hebben, ga je minder piekeren en heb je afleiding. In die tijd eindelijk weer eens contact opgenomen met mijn psycholoog.

Paar gesprekken gehad tot nu toe. In die tijd vaak lichamelijk en geestelijk niet lekker gevoeld. Ik dacht dat het wel over zou gaan met rust en meestal was ik naar een paar dagen weer vol energie. Wat was ik blij dat ik eindelijk wat schoonmaakwerk kreeg en dacht eindelijk afleiding een ritme, en een doel voor ogen, en zo op 1 of andere dag had ik er nog 2 bij. Op dat moment dacht ik: Eindelijk werk, afleiding, een ritme en een doel voor ogen. Dus op dat moment heb ik mij daar volledig op ingestort, ook omdat ik gewoon dacht me beter zou gaan voelen en gewoon niet aan bepaalde dingen hoefde te denken.

Van mijn re-integratiecoach, moest ik wel de mogelijkheid om het werk te accepteren, ook omdat ze regelmatig met vacatures kwam aan zetten en ik een verplichting voelde. Heb toen ook een keer aangegeven dat 1 vacature niks voor mij was, maar ik moest het toch maar op solliciteren. In die tijd had ik eerst energie en dacht het zal allemaal wel. Was ook wel blij.

Maar na een tijd kreeg ik weer vaker last van die klachten en nu: zijn de klachten erger geworden en het gevoel dat het niet zomaar weg gaat. aangegeven bij de psycholoog en die heeft mij doorverwezen naar een psychiater. Het is natuurlijk zo ik laat aan de buitenwereld zien dat het goed gaat maar aan de binnenkant voel ik een leegte, ben ik vermoeid, heb ik af en toe last van gedachten zoals als ik er niet meer ben, ben ik van alles af, bang voor eigen gedachten, misselijk, over tegen op zien en noem maar op..

En morgen krijg ik een diagnose van de psychiater en een eventuele verder behandeling.. Maar op het 1e gesprek durfde ik niet goed voor mijn gevoelens uit te komen tegen de intake er omdat ik zoiets had va het valt allemaal wel mee,,, Durf gewoon niet te vertellen wat ik voel en denk, bang om gekwetst te worden en dat ik zou worden benadeeld..

Ik ben gisteren eerst naar een ggz gespecialiseerde geweest en psychiater. Ik heb als diagnose niet zozeer een depressie maar meer een persoonlijkheidproblematiek.
Daarvoor krijg ik cognitieve gedragstherapie.

Gisteren ook nog naar mijn andere psycholoog geweest en haar alles verteld. Zij begreep het goed, ook omdat ik altijd wil laten zien wat ik kan en de lat te hoog leg.
Meer van, als een ander het kan, kan ik het ook. De psycholoog zei de 1 kan het wel maar dat hoeft nog niet te zeggen dat jij het kan. Ik zei dat het behoorlijk gestrest was, en weinig tijd over had voor andere dingen. Advies van de psycholoog was om contact op te nemen met mijn werkcoach en ook vertellen dat ik bij haar zit. Mijn psycholoog heeft een stukje geschreven en naar mij toegemaild wat ik weer door moest sturen naar mijn werkcoach. Waarin stond dat ik last heb van psychische klachten en dat het wenselijk is om van 3 banen naar 2 te gaan of nog beter naar 1 baan met meer uren.

Werd gelijk gebeld door mijn werkcoach dat ze het sneu vond etc en graag een gesprek met mij wil plannen om te kijken wat ze voor mij kunnen doen en betekenen. Mijn psycholoog zei ook gewoon op je strepen blijven staan, want als jij zo doorgaat ben jij binnen een maand overspannen. Al zou je een tijd minder werken dat is ook geen ramp.

Ik ben benieuwd wat de werkcoach te zeggen heeft. In de kerstvakantie zou ik 2 weken ergens anders moeten invallen naast mijn andere locatie, maar 1 week daarvan heb ik opgezegd, alleen was vond hij het erg jammer.

Vanochtend gesprek gehad met de werkcoach. Ze vond het goed dat ik bij haar kwam. Wat opties besproken en ze gaf ook aan gezondheid gaat voor. We hebben besproken, wat een optie zou kunnen zijn.

Ze moest eerst overleggen met de gemeente. Kreeg vanmiddag een mail dat ik goedkeuring heb van de gemeente om 1 baantje op te zeggen. In dit geval gaat het om het ochtend baantje. De andere 2 is van 1 werkgever. En kan ik aansluitend doen. En is in de middag.

Het ging vorige week weer goed, had zin in de feestdagen. Maar dat was wel een drukte. Maar nu gisteren naar de kerst voel ik me weer moe en doodop. Werd weer wakker met een raar gevoel in maag, en zag er tegen op om te werken. Ook omdat ik moet invallen, maar ben gelukkig wel vroeg vrij.

Deze week nog even werken, en vanaf 1 januari heb ik 1 baantje minder. Volgende week lekker 2 dagen vrij, en 2 dagen 1,5 uur werken. In februari krijg ik pas cognitieve gedragstherapie, tot die tijd nog even geduld hebben.

FarFarAway schreef: ↑

28-12-2017 07:27

Misschien vergezocht maar neem je de pil?
Ik heb mij ook jaren bij momenten slecht gevoeld en huilbuien gehad zonder dat ik wist hoe het kwam. En tig vage klachten, door te stoppen met de pil wist ik pas dat het daaraan lag.
Het is maar een idee.
Sterkte.

Die slik al zo 6 jaar niet meer. Ben er mee gestopt toen ik merkte wat voor troep het was

Ik merk dat het nu wel een stuk beter gaat, nu ik 1 baantje heb opgezegd.
Maar afgelopen vrijdag werd ik gebeld voor mijn werkcoach dat zij mijn cv op had gestuurd naar een vacature. Die vacature die had ik ook gezien en toen ik wou reageren was hij al binnen 2 uur gesloten.

Maar diegene die er over ging, wou graag een gesprek met mij aangaan. Hij had 5 cv gekregen en 2 mensen uitgezocht die op gesprek mogen komen. Ik zit daar dus ook bij. Het betreft een baan als huishoudelijk medewerkster voor 20 uur per week ongeveer. Die werkcoach heeft ook aangegeven dat als het wat mocht worden ik beter bij 1 werkgever meer uren kan hebben en heel misschien dan die andere 2 baantjes op kan zeggen. Dat zou gewoon super tof zijn, zodat ik ook niet meer savonds laat thuis ben.

Die werkcoach had wel gezegd dat ik een grote kans maak dus ik ben benieuwd. Ik ga nu niet teveel hopen of er van uit dat ik het krijg, want ben dan alleen maar meer teleurgesteld straks. Morgen heb ik dat gesprek en ben ik echt heel benieuwd.

Zou gewoon super tof zijn dat ik gewoon iets heb voor overdag zodat ik savonds ook niet meer ergens anders heen moet, en zo mijn eigen rust kan creëren.

Morgenochtend heb ik dat gesprek! Ben heel erg benieuwd en wou mij een beetje voorbereiden, maar beetje kort qua tijd... Weet niet wat ze van mij verwachten, het is huishoudelijk medewerker en je moet ervaring hebben met die doelgroep omdat het wel op een dagbesteding is en bij clienten thuis met beperking etc

Gisteren gesprek gehad en het ging goed. Werd ik gistermiddag terug gebeld dat ze graag een 2e gesprek met mij willen met de directeur erbij. De directeur maakt uiteindelijk de keuze.

Als ik wel wordt aangenomen, kon ik geen ander werk erbij houden. Maar dat is geen probleem voor mij. Werk liever overdag, dan eind van de middag nog een keer.

Van de 5 sollicitanten ben ik de gelukkige. En nu maar dat de directeur mij ook aanneem.

Vanochtend heb ik een 2e gesprek met 2 andere mensen. Maar ben zo zenuwachtig, anders dan bij al die andere gesprekken.

De coach die dit voor mij had geregeld zei: Ik zie het helemaal zitten, de directeur is een aardige man, het komt helemaal goed.

Alleen vertrouw ik daar niet op, omdat als ik er van uit ga dat ik t wordt en ik wordt het niet, ben ik alleen maar teleurgesteld. Durf niet eens te hopen, maar het wachten duurt gewoon zo lang, het lijkt een eeuwigheid te duren.

Maar ik hoop het gewoon echt, zodat ik weer ergens weer meer rust in kan krijgen. Bij mijn andere sollicitatie werd ik ook een keer uitgenodigd voor een 2e gesprek en toen had ik echt zo gevoel van ik wordt aangenomen, maar helaas was dat niet zo, durf nu niet te hopen of te vertrouwen, het is nu een kwestie van het op me af laten komen..

Ik ben aangenomen en kan per 1 februari beginnen
20 uur per week. En ik wordt ook opgeleid om problemen te signaleren bij cliënten, mocht ik wat tegen komen tijden het schoonmaken en ik weet niet wat ik er mee aan moet. Dan moet ik bellen naar de Ambulant begeleider.

Alleen ik had overlegd met mijn reintegratiecoach dat de enigste voorwaarde was dat ik geen andere baan er bij mocht nemen. Ze zou overleggen, zegt ze eerst dan komt de rest te vervallen. Daarna vraagt ze van maar dan mag je er helemaal niks meer naast doen? ik zei nee dat hadden ze liever niet ivm flexibel inzetbaar.

En nu moet ze overleggen met de gemeente wat we gaan doen, of het wel kan.

Oude baan is 13 uur per week, nieuwe baan is 20 uur per week.
Eerst had ik 3 baantjes ook in totaal 20 uur per week, en met behulp van psycholoog mocht ik er op zeggen omdat het voor mij rust geeft... Wat willen ze dan? dat ik 13 uur aan hou zodat ik misschien nog iets er naast kan doen zodat ik straks weer hetzelfde verhaal krijg als eerst, dat ik dan weer stress krijg...

Ik denk natuurlijk zo 20 uur is meer dan 13 en misschien komen uit die 20 uur ooit meer uren uit.. Ik was eerst dolenthousiast en blij, tot dat mijn coach hier mee aan kwam zetten...

Hun hebben er voor gezorgd dat ik op gesprek mocht komen,, hun hebben CV gestuurd, ik heb mij best gedaan en er voor gezorgd dat ik zou worden aangenomen..... En nu doen ze nog moeilijk omdat ik geen baan er naast mag hebben en dat komt straks als voorwaarde ook in het contract te staan...

En dan als ik mijn nieuwe baan wel moet opzeggen? dan kan ik daar waarschijnlijk nooit meer aan de bak komen omdat ik dan een slechte naam krijg...

Mijn vriend zegt gewoon voet bij stuk houden....

Watisernouweer schreef: ↑

20-01-2018 15:06

Volgens mij heeft je vriend gelijk: voet bij stuk houden. Lijkt mij fijne baan, 20 uur bij 1 werkgever, en trouwens ook nog leuk dat je er een opleiding bij krijgt.

Ja dat is alleen maar een voordeel voor mij, dat ik een beetje wordt opgeleid om problemen te signaleren en het te melden. Heb misschien later alleen maar meer profijt van. En nu ben ik savonds altijd al laat thuis door dat andere schoonmaakwerk en wil gewoon nu overdag wat kunnen werken zodat ik mijn tijd ook beter kan indelen....