Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
woensdag 27 februari 2019 01:29
Ik zou ook graag mee willen schrijven en vooral iedereen een dikke digitale 
willen geven.
Op mijn veertiende werd ik depressief en begon ik met automutilatie. Werd daarna al vrij snel naar het GGZ gestuurd en kreeg antidepressiva. Die hielpen niet en uiteindelijk belandde ik op mijn vijftiende in een psychose. Ik deed een zelfmoordpoging en werd opgenomen op de gesloten afdeling van het GGZ. Maar na een maand bleek wel dat ik daar niet beter ging worden... Dus hebben mijn ouders me er weer weggehaald. Ik heb daarna wel bijna 10 soorten antidepressiva gehad. Allemaal met heel veel bijwerkingen (waaronder 50 kg aankomen) Ben tot begin 20 eigenlijk continu depressief geweest en kwam niet vooruit met reguliere hulp van het GGZ. Daar ben ik dus uiteindelijk ook mee gestopt. Wel kreek ik toen ik begin 20 was Venlafaxine van de huisarts en van die antidepressiva had ik een stuk minder bijwerkingen. Uiteindelijk ben ik yoga, mindfulness en meditatie gaan doen en dat heeft me heel erg vooruit geholpen. Ik kreeg ook persoonlijke begeleiding met yoga en mindfulness en die vrouw heeft me ook heel erg geholpen door gewoon naar me te luisteren, me serieus te nemen en er echt voor me te zijn. Ik heb van haar heel veel geleerd. Een van de redenen dat ik zo depressief was, was omdat ik zo ontzettend onzeker was. Ik vond mezelf lelijk, dik en niet de moeite waard. Ik dacht altijd dat mensen over me aan het roddelen waren en me niet mochten. Ik ben nu 27 en ben door mijn persoonlijk begeleidster (die vrouw van de Yoga dus) lieve familie, lieve vriendinnen, mijn lieve kat, mijn lieve vriend en door het succes van mijn vrijwilligerswerk een stuk zelfverzekerder geworden. Ik ben nu zelfs voor het eerst in 13 jaar mijn antidepressiva aan het afbouwen. Ik had jaren geleden nooit kunnen dromen dat ik me nu zo stabiel zou voelen. Ik weet dat dit niet voor iedereen is weggelegd en zelf weet ik ook niet of het altijd zo bij mij zal blijven, maar ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten.
Voor iedereen die nog worstelt met het leven en door een moeilijke periode heen gaat: heel veel sterkte. Ik denk aan jullie
willen geven.Op mijn veertiende werd ik depressief en begon ik met automutilatie. Werd daarna al vrij snel naar het GGZ gestuurd en kreeg antidepressiva. Die hielpen niet en uiteindelijk belandde ik op mijn vijftiende in een psychose. Ik deed een zelfmoordpoging en werd opgenomen op de gesloten afdeling van het GGZ. Maar na een maand bleek wel dat ik daar niet beter ging worden... Dus hebben mijn ouders me er weer weggehaald. Ik heb daarna wel bijna 10 soorten antidepressiva gehad. Allemaal met heel veel bijwerkingen (waaronder 50 kg aankomen) Ben tot begin 20 eigenlijk continu depressief geweest en kwam niet vooruit met reguliere hulp van het GGZ. Daar ben ik dus uiteindelijk ook mee gestopt. Wel kreek ik toen ik begin 20 was Venlafaxine van de huisarts en van die antidepressiva had ik een stuk minder bijwerkingen. Uiteindelijk ben ik yoga, mindfulness en meditatie gaan doen en dat heeft me heel erg vooruit geholpen. Ik kreeg ook persoonlijke begeleiding met yoga en mindfulness en die vrouw heeft me ook heel erg geholpen door gewoon naar me te luisteren, me serieus te nemen en er echt voor me te zijn. Ik heb van haar heel veel geleerd. Een van de redenen dat ik zo depressief was, was omdat ik zo ontzettend onzeker was. Ik vond mezelf lelijk, dik en niet de moeite waard. Ik dacht altijd dat mensen over me aan het roddelen waren en me niet mochten. Ik ben nu 27 en ben door mijn persoonlijk begeleidster (die vrouw van de Yoga dus) lieve familie, lieve vriendinnen, mijn lieve kat, mijn lieve vriend en door het succes van mijn vrijwilligerswerk een stuk zelfverzekerder geworden. Ik ben nu zelfs voor het eerst in 13 jaar mijn antidepressiva aan het afbouwen. Ik had jaren geleden nooit kunnen dromen dat ik me nu zo stabiel zou voelen. Ik weet dat dit niet voor iedereen is weggelegd en zelf weet ik ook niet of het altijd zo bij mij zal blijven, maar ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten.
Voor iedereen die nog worstelt met het leven en door een moeilijke periode heen gaat: heel veel sterkte. Ik denk aan jullie
woensdag 27 februari 2019 12:27
Ik vind het vandaag even moeilijk om op iedereen apart te reageren, mijn hoofd is even te druk. Sorry daarvoor. Bij deze voor iedereen:
Zoals ik al aangaf, mijn hoofd is echt overvol.
Net een uurtje met de hond gewandeld maar mijn hoofd is nog steeds niet leeg.
Ik voel me gewoon zo waardeloos omdat ik niks doe. Mijn partner is druk met zijn werk en ik zit maar thuis.
Ik voel me schuldig tegenover hem, dat ik niet kan bijdragen aan financiële zaken zoals de huur of de energie-rekening.
Hij is heel begripvol, wat ik natuurlijk erg waardeer maar toch blijft dat gevoel er..
Zoals ik al aangaf, mijn hoofd is echt overvol.
Net een uurtje met de hond gewandeld maar mijn hoofd is nog steeds niet leeg.
Ik voel me gewoon zo waardeloos omdat ik niks doe. Mijn partner is druk met zijn werk en ik zit maar thuis.
Ik voel me schuldig tegenover hem, dat ik niet kan bijdragen aan financiële zaken zoals de huur of de energie-rekening.
Hij is heel begripvol, wat ik natuurlijk erg waardeer maar toch blijft dat gevoel er..
You know what, take off your cranky pants and go take a nap, all right?
woensdag 27 februari 2019 12:53
Ik vind het al heel wat dat je een uur buiten bent geweest, ik ben nog steeds moed aan het verzamelen.Raspberrysmoothie schreef: ↑27-02-2019 12:27Ik vind het vandaag even moeilijk om op iedereen apart te reageren, mijn hoofd is even te druk. Sorry daarvoor. Bij deze voor iedereen:
Zoals ik al aangaf, mijn hoofd is echt overvol.
Net een uurtje met de hond gewandeld maar mijn hoofd is nog steeds niet leeg.
Ik voel me gewoon zo waardeloos omdat ik niks doe. Mijn partner is druk met zijn werk en ik zit maar thuis.
Ik voel me schuldig tegenover hem, dat ik niet kan bijdragen aan financiële zaken zoals de huur of de energie-rekening.
Hij is heel begripvol, wat ik natuurlijk erg waardeer maar toch blijft dat gevoel er..
Probeer je niet schuldig te voelen, je bent ziek en niet lui.
woensdag 27 februari 2019 18:36
Hey allemaal,
Ik ben 34 en heb een bipolaire stoornis.
Ik kom net uit een depressie (en korte hypomanie). Echter, sinds deze week lijk ik weer richting depressie te gaan. De afgelopen dagen lijk ik er al weer behoorlijk in te zitten.
Helaas is mijn hulpverlening het afgelopen jaar ook erg instabiel hoewel het work in progress is (ik sta ergens op de wachtlijst).
Een ruzie met mijn woonbegeleider helpt niet mee (normaal geen ruzie type). Hem zie ik niet meer. Ook (afgesproken) afbouw medicatie werkt tegen. En nu is mijn psychiater op vakantie.
Erg onprettig gevoel dat afgeleiden. Vooral omdat de laatste keer flink diep ging. Maar ik blijf hopen dat het mee gaat vallen. Heb ook een planning gemaakt qua huishouding/zelfzorg en dagstructuur vanmiddag. Verder toch maar slaapmedicatie vannacht.
Op hoop van zegen.
Goed samen ervaringen uit te wisselen
Ik ben 34 en heb een bipolaire stoornis.
Ik kom net uit een depressie (en korte hypomanie). Echter, sinds deze week lijk ik weer richting depressie te gaan. De afgelopen dagen lijk ik er al weer behoorlijk in te zitten.
Helaas is mijn hulpverlening het afgelopen jaar ook erg instabiel hoewel het work in progress is (ik sta ergens op de wachtlijst).
Een ruzie met mijn woonbegeleider helpt niet mee (normaal geen ruzie type). Hem zie ik niet meer. Ook (afgesproken) afbouw medicatie werkt tegen. En nu is mijn psychiater op vakantie.
Erg onprettig gevoel dat afgeleiden. Vooral omdat de laatste keer flink diep ging. Maar ik blijf hopen dat het mee gaat vallen. Heb ook een planning gemaakt qua huishouding/zelfzorg en dagstructuur vanmiddag. Verder toch maar slaapmedicatie vannacht.
Op hoop van zegen.
Goed samen ervaringen uit te wisselen
woensdag 27 februari 2019 18:52
Oh en qua therapie.
Ik heb ook VERS gehad hoewel geen borderline (bleek later). Vond vers nog redelijk omdat het veel cognitieve gedragstherapie was.
Daarna twee keer een onafgemaakte klinische psychotherapie. Dit heeft mij echt kapot gemaakt en angstig gemaakt voor hulpverlening. Ik moest daar ook stoppen met de behandeling omdat het te slecht ging. En dan is er niets.
Toen kwam ik bij een afdeling voor persoonlijkheidsonderzoek. Hier ging het goed hoewel ik bipolair I bleek te hebben (momenteel rapid cycling). De afdeling werd echter grotendeels wegbezuinigd.
Er was een inloop en mogelijkheid tot mee eten. En ook een bor (bed op recept) en mogelijkheid tot bellen (ook in de nacht).
Na tien jaar hier aan gewend te zijn is dit weg. En daarna liep er van alles mis. Mijn psychiater heeft daar haar excuses voor aangeboden (zonder dat ik daarom vroeg ofzo!).
Het is nu misschien ook lastiger dat de afdeling niet klopt bij mijn diagnose. Eerder was ik gewoon gewend daar en zijn aan mij (wat mijn diagnose ook was).
Nu sta ik op de wachtlijst voor intensievere begeleiding naast mijn afdeling (ze weten niet hoe groot de wachtlijst is). En als het goed is krijg ik nog een casemanager (de vorige is met ontslag).
Ik heb ook VERS gehad hoewel geen borderline (bleek later). Vond vers nog redelijk omdat het veel cognitieve gedragstherapie was.
Daarna twee keer een onafgemaakte klinische psychotherapie. Dit heeft mij echt kapot gemaakt en angstig gemaakt voor hulpverlening. Ik moest daar ook stoppen met de behandeling omdat het te slecht ging. En dan is er niets.
Toen kwam ik bij een afdeling voor persoonlijkheidsonderzoek. Hier ging het goed hoewel ik bipolair I bleek te hebben (momenteel rapid cycling). De afdeling werd echter grotendeels wegbezuinigd.
Er was een inloop en mogelijkheid tot mee eten. En ook een bor (bed op recept) en mogelijkheid tot bellen (ook in de nacht).
Na tien jaar hier aan gewend te zijn is dit weg. En daarna liep er van alles mis. Mijn psychiater heeft daar haar excuses voor aangeboden (zonder dat ik daarom vroeg ofzo!).
Het is nu misschien ook lastiger dat de afdeling niet klopt bij mijn diagnose. Eerder was ik gewoon gewend daar en zijn aan mij (wat mijn diagnose ook was).
Nu sta ik op de wachtlijst voor intensievere begeleiding naast mijn afdeling (ze weten niet hoe groot de wachtlijst is). En als het goed is krijg ik nog een casemanager (de vorige is met ontslag).
woensdag 27 februari 2019 20:35
Ik schrijf graag mee! Fijn dat je hier een algemeen topic over hebt geopend. Ik was altijd terughoudend om te praten over mezelf in een topic over een ander.
Hier een chronische depressie, nu zo'n 7 jaar gaande. Allerlei therapieën geprobeerd en ondertussen ook een aantal soorten medicatie.
Tot noch toe heeft niks me echt kunnen helpen. Of nou ja, met mijn huidige medicatie (Venlafaxine) functioneer ik wel weer enigszins, maar nog niet volledig.
Ik merk dat vooral moedeloos raak van de gedachte dat ik al zo veel behandelingen heb geprobeerd die niet werken, dat ik me afvraag of er überhaupt wel iets voor me gaat werken.
Daarnaast ervaar ik ook telkens weer hoe moeizaam een traject binnen de GGZ verloopt. Bij iedere behandeling loopt er wel iets stroef of gaat er iets hartstikke mis.
Mijn recentste ervaring: totaal out of the blue verteld worden dat mijn behandelingstraject stopt omdat ze bij deze instelling maar een maximaal aantal behandelingen vergoeden. Ok. En nu dan? Tja, dat mag je zelf uitzoeken......
Lekker dan..
Hier een chronische depressie, nu zo'n 7 jaar gaande. Allerlei therapieën geprobeerd en ondertussen ook een aantal soorten medicatie.
Tot noch toe heeft niks me echt kunnen helpen. Of nou ja, met mijn huidige medicatie (Venlafaxine) functioneer ik wel weer enigszins, maar nog niet volledig.
Ik merk dat vooral moedeloos raak van de gedachte dat ik al zo veel behandelingen heb geprobeerd die niet werken, dat ik me afvraag of er überhaupt wel iets voor me gaat werken.
Daarnaast ervaar ik ook telkens weer hoe moeizaam een traject binnen de GGZ verloopt. Bij iedere behandeling loopt er wel iets stroef of gaat er iets hartstikke mis.
Mijn recentste ervaring: totaal out of the blue verteld worden dat mijn behandelingstraject stopt omdat ze bij deze instelling maar een maximaal aantal behandelingen vergoeden. Ok. En nu dan? Tja, dat mag je zelf uitzoeken......
Lekker dan..
woensdag 27 februari 2019 20:51
Dankjewel, hoe is het met jou vandaag? Heb je een goede dag gehad?FadeToBlack schreef: ↑27-02-2019 12:53Ik vind het al heel wat dat je een uur buiten bent geweest, ik ben nog steeds moed aan het verzamelen.
Probeer je niet schuldig te voelen, je bent ziek en niet lui.
You know what, take off your cranky pants and go take a nap, all right?
woensdag 27 februari 2019 20:52
Het re- integreren valt mij erg tegen, ik vind het zwaar. Ik heb bijna een jaar lang elke dag met de gordijnen dicht gezeten, ik zag bijna niemand. Ik kan op dit moment de prikkels nog moeilijk aan. Het zwaarste vind ik de 'sociale gesprekjes van colega's die, hoe lief ook bedoelt, mij vragen hoe het nu met me gaat.
Ik weet namelijk niet wat ik moet zeggen.
Om even met labels te smijten, vanuit mijn persoonlijkheid, heb ik last van Dysthymie, ik zie bijna alles negatief, ben voor veel dingen bang, ga altijd van het slechtste uit, ik vind veel dingen moeilijk etc. Anderhalf jaar geleden kreeg ik hier een depressie bovenop, die depressie is voorbij, maar ik heb nog steeds persoonlijkheidsproblematiek. En nu ik weer aan het werk ben, heb ik het gevoel dat mensen de verwachting hebben dat 'alles' gewoon weer goed moet zijn.
Verder kost het nog veel moeite om mij te concentreren op het werk en mij niet laten afleiden door mijn negatieve gedachten.
woensdag 27 februari 2019 20:55
@fadetoblack. Nee, kan nog een maand duren. Psychiater springt wel wat meer in. Wel lief. Kan ook in crisis bij iemand gesprekken vragen, maar vind ik nogal een hork.
Die wachtlijst word ook een probleem, want ze hebben daar problemen met personeel die voorlopig niet op te lossen zijn.
Daarnaast begin mijn woonbegeleider weer over 'afschalen' (waardoor ruzie). Want was twee weken geleden nog manisch en hij zou overbrugging doen. Maar oké ik had allang met hem moeten stoppen (ander vragen), dat is weer iets wat ik nu leer. Niet te lang in een hulpverleners contact blijven hangen wat niet gaat. Dit is namelijk wel echt iets voor hem. Om vervolgens super bezorgd te zijn als ik terugval. Preventie is ook fijn!
Wel fijn dat mijn psychiater excuses heeft aangeboden voor dit gedoe (ze is het vast niet met hem eens).
Die wachtlijst word ook een probleem, want ze hebben daar problemen met personeel die voorlopig niet op te lossen zijn.
Daarnaast begin mijn woonbegeleider weer over 'afschalen' (waardoor ruzie). Want was twee weken geleden nog manisch en hij zou overbrugging doen. Maar oké ik had allang met hem moeten stoppen (ander vragen), dat is weer iets wat ik nu leer. Niet te lang in een hulpverleners contact blijven hangen wat niet gaat. Dit is namelijk wel echt iets voor hem. Om vervolgens super bezorgd te zijn als ik terugval. Preventie is ook fijn!
Wel fijn dat mijn psychiater excuses heeft aangeboden voor dit gedoe (ze is het vast niet met hem eens).
woensdag 27 februari 2019 20:58
@maktub. Ja de GGZ wil niet altijd soepel lopen. Was wel fijn als ze bij binnenkomst dat hadden gezegd, van die aantal zittingen.
En ja, wat daarna gebeurt. Voor het weet ga je met de hulpverlening van crisis tot crisis en ontbreekt de preventie. Of kom je er slechter uit, nog erger.
Veel succes met je GGZ zoektocht. Al vervolg stappen?
En ja, wat daarna gebeurt. Voor het weet ga je met de hulpverlening van crisis tot crisis en ontbreekt de preventie. Of kom je er slechter uit, nog erger.
Veel succes met je GGZ zoektocht. Al vervolg stappen?
anoniem_650aef2a90ae7 wijzigde dit bericht op 27-02-2019 21:05
0.59% gewijzigd
woensdag 27 februari 2019 21:03
2003 asseritviteitscurcus
2006 RET rationeel emotieve therapie
2008 cognitieve gedragtherapie eerste lijns psycholoog
2014 gesprekken POH
2015 cognitieve gedragstherapie eerste lijns psycholoog en MBCT Mindfullnes based cognitieve therapie
2017 GGZ wachtlijst 9 maanden
2018 GGZ Schematherapie
2019 GGZ MBT mentalization based treatment (mentaliseren)
Ik denk dat ik aan alles wel een beetje heb gehad, in de zin, dat het voor even hielp. Beetje bij beetje krijg ik steeds meer inzicht in mezelf.
Nu bij GGZ krijg ik intensievere therapie en ik denk dat dit het meest zal helpen..... daar ga ik nu nog vanuit
woensdag 27 februari 2019 21:49
@Maktub, je mag hier zoveel over jezelf praten als je wilt. 
Ik lees dat toch veel mensen negatieve ervaringen hebben met de GGZ. Waar zou dat mee te maken kunnen hebben? Bezuinigingen?
@Cestlavie83, ik herken wat je vertelt over re-integratie. Ik zit nu een jaar thuis, een half jaar geleden heb ik geprobeerd om weer aan het werk te gaan, een paar uur per week. Dat ging falikant mis, met een fikse terugslag als gevolg. Nu ga ik af en toe koffie drinken op mijn werk, maar ik merk wel dat collega's het allemaal niet snappen.
Ik lees dat toch veel mensen negatieve ervaringen hebben met de GGZ. Waar zou dat mee te maken kunnen hebben? Bezuinigingen?
@Cestlavie83, ik herken wat je vertelt over re-integratie. Ik zit nu een jaar thuis, een half jaar geleden heb ik geprobeerd om weer aan het werk te gaan, een paar uur per week. Dat ging falikant mis, met een fikse terugslag als gevolg. Nu ga ik af en toe koffie drinken op mijn werk, maar ik merk wel dat collega's het allemaal niet snappen.
woensdag 27 februari 2019 21:51
Ik heb i.i.g. de dingen gedaan die ik me voorgenomen had, zoals op tijd opstaan, douchen en wandelen. Maar ik ben zo verdrietig en moe.Raspberrysmoothie schreef: ↑27-02-2019 20:51Dankjewel, hoe is het met jou vandaag? Heb je een goede dag gehad?
Morgen weer een dag.
woensdag 27 februari 2019 21:55
Cestlavie, ook al veel geprobeerd dus. Hopen dat deze intensieve therapie de gouden greep is.
@ maktub, dat moedeloze herken ik.
@ chocoballetjes, bizar hé hoe het kan lopen bij de GGZ. Wat redbulletje ook al zei, onlogisch dat ze niet wat voorzichtiger zijn met hun kwetsbare doelgroep.
@ raspberry smoothie, niet schuldig voelen. Idd, al een uur buiten geweest is al top. Hier reageren is geen moeten hé, alleen als je kan en wil.
@ animallover, super dat je je zo goed voelt dat je kan afbouwen!
@ maktub, dat moedeloze herken ik.
@ chocoballetjes, bizar hé hoe het kan lopen bij de GGZ. Wat redbulletje ook al zei, onlogisch dat ze niet wat voorzichtiger zijn met hun kwetsbare doelgroep.
@ raspberry smoothie, niet schuldig voelen. Idd, al een uur buiten geweest is al top. Hier reageren is geen moeten hé, alleen als je kan en wil.
@ animallover, super dat je je zo goed voelt dat je kan afbouwen!
woensdag 27 februari 2019 22:01
Heb je een idee waar het van komt fadetoblack, het moe en verdrietig zijn?
Ellendig dat je collega's het niet begrijpen. Mijn collega's gelukkig wel. Mijn vorige manager geloofde niet dat ik ziek was ( ondanks contact met de bedrijfsarts) en mijn huidige manager lijkt er ook nog niet heel veel van te snappen. Weet ook wel dat ik me niet heel depressief presenteer maar iemand die alert is ziet het verschil echt wel.
Ellendig dat je collega's het niet begrijpen. Mijn collega's gelukkig wel. Mijn vorige manager geloofde niet dat ik ziek was ( ondanks contact met de bedrijfsarts) en mijn huidige manager lijkt er ook nog niet heel veel van te snappen. Weet ook wel dat ik me niet heel depressief presenteer maar iemand die alert is ziet het verschil echt wel.
woensdag 27 februari 2019 22:04
Ja precies, als ik het had geweten had ik direct met een ander in zee kunnen gaan. Ik hoop dat ik weer een ander plekje kan vinden (of in ieder geval uitzicht op een plek, de wachtrij) voordat ik weer ik crisis geraak. Ik ben in ieder geval weer bij de HA geweest, die zou met de POH overleggen over welke behandelaars in de buurt geschikt zouden zijn.chocoladeballetjes schreef: ↑27-02-2019 20:58@maktub. Ja de GGZ wil niet altijd soepel lopen. Was wel fijn als ze bij binnenkomst dat hadden gezegd, van die aantal zittingen.
En ja, wat daarna gebeurt. Voor het weet ga je met de hulpverlening van crisis tot crisis en ontbreekt de preventie. Of kom je er slechter uit, nog erger.
Veel succes met je GGZ zoektocht. Al vervolg stappen?
woensdag 27 februari 2019 22:07
@fadetoblack. Wat knap dat je gedaan hebt wat je hebt voorgenomen, zeker gezien je zo verdrietig bent! Klote he dat gevoel!
Ja en ik denk dat er in de GGZ veel verkeerd gaat. Maar vooral als je niet in een duidelijk hokje past (en wie doet dat?).
Verder is de marktwerking een probleem. Het is steeds lucratiever om de moeilijke gevallen te laten liggen, want weinig aan te verdienen (niet op te lossen). Zo ontstaat een situatie waarin lichte gevallen worden overbehandeld en zware gevallen onderbehandeld.
Daarnaast zijn bedden (en mijn afdeling) wegbezuinigd. Dit valt in een visie, maar daarbij hoort dat ambulatisering tegelijk zou worden opgebouwd. De staatssecretaris heeft toegegeven dat het eerste wel is gebeurt maar de ambulatisering is achter gebleven.
Verder is er qua diagoses en behandeling nog weinig echt bewezen. Hierdoor is het niet vreemd dat het soms maar gissen is en er veel mis gaat
Al met al is het droevig en zitten we er maar mooi mee.
Ja en ik denk dat er in de GGZ veel verkeerd gaat. Maar vooral als je niet in een duidelijk hokje past (en wie doet dat?).
Verder is de marktwerking een probleem. Het is steeds lucratiever om de moeilijke gevallen te laten liggen, want weinig aan te verdienen (niet op te lossen). Zo ontstaat een situatie waarin lichte gevallen worden overbehandeld en zware gevallen onderbehandeld.
Daarnaast zijn bedden (en mijn afdeling) wegbezuinigd. Dit valt in een visie, maar daarbij hoort dat ambulatisering tegelijk zou worden opgebouwd. De staatssecretaris heeft toegegeven dat het eerste wel is gebeurt maar de ambulatisering is achter gebleven.
Verder is er qua diagoses en behandeling nog weinig echt bewezen. Hierdoor is het niet vreemd dat het soms maar gissen is en er veel mis gaat
Al met al is het droevig en zitten we er maar mooi mee.
woensdag 27 februari 2019 22:10
Bezuinigingen zullen inderdaad aan de grondslag liggen, maar ik denk dat ook voornamelijk het bureaucratisch/protocollair werken zoals hier eerder genoemd werd de boosdoener is. Hoe het nu steeds meer is, is dat de GGZ een bepaald aanbod heeft en als jij de geschikte cliënt daarvoor bent, heb je geluk, dan kun je geholpen worden. Maar als je enigszins afwijkt van die norm en dus "moeilijk" te behandelen bent, heb je eigenlijk gewoon pech. Dan val je tussen wal en schip.FadeToBlack schreef: ↑27-02-2019 21:49@Maktub, je mag hier zoveel over jezelf praten als je wilt.
Ik lees dat toch veel mensen negatieve ervaringen hebben met de GGZ. Waar zou dat mee te maken kunnen hebben? Bezuinigingen?
Ook een zorgelijke ontwikkeling hierin vind ik dat de GGZ steeds meer gaat focussen op kortdurend behandelen. Tijdens mijn evaluatie/blijkbaar exit gesprek vertelde de hoofdbehandelaar me dat ze (ook vanuit de verzekering) deze kant op gaan. Ergens snap ik het ook wel, er zullen vast een hoop cliënten zijn die genoeg gelopen zijn met een korte interventie en dan is dit een stuk goedkoper dan langdurig behandelen. Maar voor een cliënt als ikzelf zet een korte behandeling geen zoden aan de dijk en werkt het alleen maar negatief (ik voel me onwelkom, moeilijk, een last, etc.).
woensdag 27 februari 2019 22:17
Mijn ervaring met de GGZ is al wat ouder, voor de bezuinigingen. Nu weet ik idd dat behandelaars al door verzekeraars worden afgerekend op behandelduur. DBC wordt daar mooi voor misbruikt.
Twee jaar terug heb ik nog wel contact gehad met de GGZ voor zoon, maar toen ik na vijf telefoontjes met zes mensen alleen een mailadres had van iemand die me waarschijnlijk wel kon vertellen hoe een traject bij aanmelding wegens ADHD verliep en hoeveel mensen hij dan zou zien ( geen ingewikkelde vraag lijkt mij) zijn we toch maar weer uitgeweken naar een vrijgevestigde.
Twee jaar terug heb ik nog wel contact gehad met de GGZ voor zoon, maar toen ik na vijf telefoontjes met zes mensen alleen een mailadres had van iemand die me waarschijnlijk wel kon vertellen hoe een traject bij aanmelding wegens ADHD verliep en hoeveel mensen hij dan zou zien ( geen ingewikkelde vraag lijkt mij) zijn we toch maar weer uitgeweken naar een vrijgevestigde.
woensdag 27 februari 2019 22:22
Super goed dat je deze dingen toch hebt gedaan! Ik kwam laatst dit tegen, leuke manier om bij te houden wat lukt: (op hoop van zegen dat het me lukt afbeeldingen te plaatsen)FadeToBlack schreef: ↑27-02-2019 21:51Ik heb i.i.g. de dingen gedaan die ik me voorgenomen had, zoals op tijd opstaan, douchen en wandelen. Maar ik ben zo verdrietig en moe.
Morgen weer een dag.
