Psyche
alle pijlers
Doordringen tot iemand die niet wil luisteren
vrijdag 11 januari 2019 10:21
Ok, misschien een beetje een tendentieuze topic titel.
Maar misschien is er toch nog een manier om gehoord te worden door mijn moeder.
Het is een heel ingewikkelde situatie met veel tentakels. De korte samenvatting is dat mijn moeder wil scheiden en denkt dat ikpartij trekt voor mijn vader
ze hoort het niet als ik zeg dat dat niet waar is ik weet niet hoe en of ik hier nu op moet reageren.
Tips van ervaringsdeskundigen zijn welkom
Maar misschien is er toch nog een manier om gehoord te worden door mijn moeder.
Het is een heel ingewikkelde situatie met veel tentakels. De korte samenvatting is dat mijn moeder wil scheiden en denkt dat ikpartij trekt voor mijn vader
ze hoort het niet als ik zeg dat dat niet waar is ik weet niet hoe en of ik hier nu op moet reageren.
Tips van ervaringsdeskundigen zijn welkom
poloppie wijzigde dit bericht op 14-01-2019 20:24
Reden: Herkenbaarheid
Reden: Herkenbaarheid
45.23% gewijzigd
vrijdag 11 januari 2019 12:39
vrijdag 11 januari 2019 12:49
Als jij je kindje direct hebt laten voelen dat het niet aan haar ligt dat oma zo boos doet, dan komt dat wel goed hoor.
Heel verdrietig inderdaad dat jullie elkaar zo veel pijn doen. Ik denk echt dat je emotioneel volwassener mensen nodig hebt om uit deze situatie te komen. Het wakkert in jou ook allerlei oude pijn aan, al dat onvermogen om elkaar te zien, horen, voelen, en van daaruit is het gewoon niet mogelijk om zo'n proces te begeleiden.
Als ik jou was zou ik me inderdaad terugtrekken uit het gedoe en me richten op mezelf (onderzoeken wat het met je doet, bijvoorbeeld eerst schrijvend, gewoon in een dagboek oid), mijn kinderen, mijn partner. En wel de telefoon opnemen als je vader belt, maar dit aangeven: ik wil hier geen deel van uitmaken, jullie moeten het zelf oplossen (en ze aansporen elders hulp te zoeken).
Heel verdrietig inderdaad dat jullie elkaar zo veel pijn doen. Ik denk echt dat je emotioneel volwassener mensen nodig hebt om uit deze situatie te komen. Het wakkert in jou ook allerlei oude pijn aan, al dat onvermogen om elkaar te zien, horen, voelen, en van daaruit is het gewoon niet mogelijk om zo'n proces te begeleiden.
Als ik jou was zou ik me inderdaad terugtrekken uit het gedoe en me richten op mezelf (onderzoeken wat het met je doet, bijvoorbeeld eerst schrijvend, gewoon in een dagboek oid), mijn kinderen, mijn partner. En wel de telefoon opnemen als je vader belt, maar dit aangeven: ik wil hier geen deel van uitmaken, jullie moeten het zelf oplossen (en ze aansporen elders hulp te zoeken).
vrijdag 11 januari 2019 12:55
En hoe zie jij de situatie met mijn moeder?Castorp schreef: ↑11-01-2019 12:49Als jij je kindje direct hebt laten voelen dat het niet aan haar ligt dat oma zo boos doet, dan komt dat wel goed hoor.
Heel verdrietig inderdaad dat jullie elkaar zo veel pijn doen. Ik denk echt dat je emotioneel volwassener mensen nodig hebt om uit deze situatie te komen. Het wakkert in jou ook allerlei oude pijn aan, al dat onvermogen om elkaar te zien, horen, voelen, en van daaruit is het gewoon niet mogelijk om zo'n proces te begeleiden.
Als ik jou was zou ik me inderdaad terugtrekken uit het gedoe en me richten op mezelf (onderzoeken wat het met je doet, bijvoorbeeld eerst schrijvend, gewoon in een dagboek oid), mijn kinderen, mijn partner. En wel de telefoon opnemen als je vader belt, maar dit aangeven: ik wil hier geen deel van uitmaken, jullie moeten het zelf oplossen (en ze aansporen elders hulp te zoeken).
Ik kan er helemaal niet zijn voor haar he? of wel?
Vannacht voor het eerst hartkloppingen ervaren, deze ochtend opgestaan met een migraine aanval. Dat was lang geleden, gelukkig heb ik er wel goede medicatie voor.
vrijdag 11 januari 2019 12:58
Deels mee eens.Blijenvrij schreef: ↑11-01-2019 12:39Niet te veel mee bemoeien. Het is fout als ouders hun kinderen hierin betrekken, maar dat is nu al gebeurd. Probeer je neutraal op te stellen.
Hoe vervelend ook, het zijn volwassen mensen en als ze het niet redden moeten ze hulp zoeken. Dat horen ze niet bij hun kinderen te zoeken.
De kinderen zijn in dit geval niet 7 en 9 jaar, maar ook volwassen mensen die beide personen het beste kennen.
Ik zou het dan niet raar vinden als ze hierover ook een gesprek met hun kinderen aangaan.
Maar uiteindelijk is het aan hen zelf
vrijdag 11 januari 2019 13:14
Ik zie dat jouw moeder heel dwingend communiceert, ze wil wel contact maken maar alleen op haar voorwaarden (zie: de telefoon opleggen als zij haar verhaal kwijt is - dat vind ik ronduit wreed). Jij reageert vanuit het kind in jou dat afhankelijk is van haar liefde om te overleven: je gaat veel te ver om haar tegemoet te komen. Eigenlijk wil je boos worden en grenzen stellen, zeker als het gaat over hoe ze jouw kind behandelt. Maar het kind in jou is bang om afgewezen te worden als je voor jezelf opkomt, dus word je niet boos. Die energie die je niet uit slaat naar binnen toe, je verstijft, ontwikkelt migraine etc.
(Dit is allemaal projectie van hoe het bij mij werkt hoor, ik ken jou en je moeder natuurlijk niet, het hoeft bij jou niet zo te gaan.)
(Dit is allemaal projectie van hoe het bij mij werkt hoor, ik ken jou en je moeder natuurlijk niet, het hoeft bij jou niet zo te gaan.)
vrijdag 11 januari 2019 13:56
Jeetje, dat jij het idee had 20 moeders te hebben die in de kelders wisselden, klinkt echt niet fijn.
In ieder geval heel erg onbetrouwbaar.
En reken er maar op dat jij je als kind ging aanpassen om ervoor te zorgen dat ze in de lage cijfers bleef. Dat doen kinderen namelijk. Zo zijn ze.
Fijn dat er zoveel knuffels waren, echt waar. Dat heb je als kind heel hard nodig. Maar veiligheid is ook weten waar je aan toe bent, niet bang hoeven zijn dat moeder nummer 20 opeens uit de kelder komt, als kind heel onredelijk kunnen en mogen zijn zonder bang te zijn dat gevolgen heeft voor de relatie met je moeder.
Ik ben blij dat je je jeugd als prettig hebt ervaren. Maar dit, samen met een vader met een alcoholprobleem, vind ik toch niet zo veilig klinken als jij nu beschrijft...
In ieder geval heel erg onbetrouwbaar.
En reken er maar op dat jij je als kind ging aanpassen om ervoor te zorgen dat ze in de lage cijfers bleef. Dat doen kinderen namelijk. Zo zijn ze.
Fijn dat er zoveel knuffels waren, echt waar. Dat heb je als kind heel hard nodig. Maar veiligheid is ook weten waar je aan toe bent, niet bang hoeven zijn dat moeder nummer 20 opeens uit de kelder komt, als kind heel onredelijk kunnen en mogen zijn zonder bang te zijn dat gevolgen heeft voor de relatie met je moeder.
Ik ben blij dat je je jeugd als prettig hebt ervaren. Maar dit, samen met een vader met een alcoholprobleem, vind ik toch niet zo veilig klinken als jij nu beschrijft...
vrijdag 11 januari 2019 14:19
TO is volwassen inderdaad. Maar vind jij dat de ouders hun issues en twijfels en woede en wat allemaal nog meer met hun kinderen moeten bespreken?
vrijdag 11 januari 2019 14:25
Ze hoeven niet meteen alles te bespreken, en ze moeten van mij al helemaal niets.Blijenvrij schreef: ↑11-01-2019 14:19TO is volwassen inderdaad. Maar vind jij dat de ouders hun issues en twijfels en woede en wat allemaal nog meer met hun kinderen moeten bespreken?
Maar als je kinderen zelf al kinderen hebben (dus meer dan volwassen zijn), en het gaat om zoiets als scheidingsplannen, dan vind ik het niet raar als dat een van de, of beide ouders hierover met hun kinderen wil praten
vrijdag 11 januari 2019 14:27
Och lieve vrouw... Onvoorstelbaar hoe loyaal kinderen zijn aan hun ouders. Een moeder die haar kind nodig heeft in conflicten met haar man... Je kunt het nu niet zien en raakt misschien geirriteerd als je dit leest, maar het klopt echt niet. Je verdient zo veel meer.
Mijn jeugd was inderdaad niet goed, al dacht ik dat wel tot ik een paar jaar geleden volledig instortte. Ik wens je alle rust en kracht toe, zorg goed voor jezelf en neem de tijd. Zoek vriendinnen op om mee te praten (die kop thee waar iemand het over heeft met je moeder, die zou ik jullie beiden gunnen met een goede vriendin, niet met elkaar op dit moment).
Zorg alsjeblieft dat dit patroon stopt, draag het niet over op je dochtertje.
Mijn jeugd was inderdaad niet goed, al dacht ik dat wel tot ik een paar jaar geleden volledig instortte. Ik wens je alle rust en kracht toe, zorg goed voor jezelf en neem de tijd. Zoek vriendinnen op om mee te praten (die kop thee waar iemand het over heeft met je moeder, die zou ik jullie beiden gunnen met een goede vriendin, niet met elkaar op dit moment).
Zorg alsjeblieft dat dit patroon stopt, draag het niet over op je dochtertje.
vrijdag 11 januari 2019 14:37
Castorp schreef: ↑11-01-2019 14:27Och lieve vrouw... Onvoorstelbaar hoe loyaal kinderen zijn aan hun ouders. Een moeder die haar kind nodig heeft in conflicten met haar man... Je kunt het nu niet zien en raakt misschien geirriteerd als je dit leest, maar het klopt echt niet. Je verdient zo veel meer.
Mijn jeugd was inderdaad niet goed, al dacht ik dat wel tot ik een paar jaar geleden volledig instortte. Ik wens je alle rust en kracht toe, zorg goed voor jezelf en neem de tijd. Zoek vriendinnen op om mee te praten (die kop thee waar iemand het over heeft met je moeder, die zou ik jullie beiden gunnen met een goede vriendin, niet met elkaar op dit moment).
Zorg alsjeblieft dat dit patroon stopt, draag het niet over op je dochtertje.
Wat zit ik hier een potje te huilen...bedankt voor je lieve woorden.
Voorlopig onderneem ik niets. Ik zal het wel aanvoelen wanneer ik dat wel wil
poloppie wijzigde dit bericht op 16-01-2019 02:55
14.31% gewijzigd
vrijdag 11 januari 2019 15:17
Ik snap niet zo goed wat of waarom je wil doordringen tot je moeder. Ze vraagt je vader om jullie niet te betrekken hierbij, dat doet je vader toch. Lekker dan.
Ik zou denk ik stoppen met mijn eigen belang zo opdringen en je terugtrekken uit hun problemen. Dat scheiden wel/niet/hoe lossen ze zelf op en als kinderen bemoeien jullie je niet met de perikelen. Geeft je moeder aan de zorg voor de klein kinderen niet haalbaar te vinden nu, dan neem je dat terug en zoek je een andere oplossing. Een moeder met 20 gezichten zal onder stress toch geen goede plek zijn voor de kleinkinderen, dat zie je nu al, want ze zet ze in in haar emotioneel conflict.
Je ouders hebben nu relatieproblemen, laat ze die met z'n tweeën uitzoeken en misschien is het nu even niet zo heel belangrijk om door te dringen met je eigen boodschap. Het zijn je ouders, ze kunnen heus wel voor zichzelf zorgen. Laat de verantwoordelijkheid waar het hoort. Vooral als je moeder zo'n onvoorspelbaar type is.
Ik zou denk ik stoppen met mijn eigen belang zo opdringen en je terugtrekken uit hun problemen. Dat scheiden wel/niet/hoe lossen ze zelf op en als kinderen bemoeien jullie je niet met de perikelen. Geeft je moeder aan de zorg voor de klein kinderen niet haalbaar te vinden nu, dan neem je dat terug en zoek je een andere oplossing. Een moeder met 20 gezichten zal onder stress toch geen goede plek zijn voor de kleinkinderen, dat zie je nu al, want ze zet ze in in haar emotioneel conflict.
Je ouders hebben nu relatieproblemen, laat ze die met z'n tweeën uitzoeken en misschien is het nu even niet zo heel belangrijk om door te dringen met je eigen boodschap. Het zijn je ouders, ze kunnen heus wel voor zichzelf zorgen. Laat de verantwoordelijkheid waar het hoort. Vooral als je moeder zo'n onvoorspelbaar type is.
vrijdag 11 januari 2019 16:02
Ik zou mijn best doen om een gesprek met haar aan te gaan en alles vanuit haar kant te bekijken in haar schoenen staan en proberen te voelen. Ik denk op die manier kan je dichter bij haar komen. Laat haar uitpraten, ookal zegt ze iets wat niet klopt, schiet niet in de verdediging.Poloppie schreef: ↑11-01-2019 10:47Ik wel, er is ondertussen zoveel kapot, ik zie niet in hoe dat nog hersteld kan worden. Mijn broer ziet het anders, in het verleden is het ook een paar keer voorgevallen en dan is het op miraculeuze wijze toch weer goed gekomen, dus hij denkt dat dat nu ook wel zo kan zijn.
Nu gaat het om jou moeder, ookal zegt jou vader dat ze vanzelf terugkomt, ga er nu vanuit van wat ze nu zegt, want het kan zo zijn dat de knop nu serieus is omgezet en voor haar de punt is gezet.
Praat met haar en door een luisterend oor nu voor haar te zijn, zodat ze voelt dat je er ook voor haar bent.
vrijdag 11 januari 2019 22:58
Fok-it schreef: ↑11-01-2019 14:25Ze hoeven niet meteen alles te bespreken, en ze moeten van mij al helemaal niets.
Maar als je kinderen zelf al kinderen hebben (dus meer dan volwassen zijn), en het gaat om zoiets als scheidingsplannen, dan vind ik het niet raar als dat een van de, of beide ouders hierover met hun kinderen wil praten
Maar dan betrek je je kinderen erin, en die zullen toch een mening vormen. Om de relatie zuiver te houden met de ouders vind ik dat ze hun issues maar met anderen moeten delen. Want nu krijg je dat de ene ouder denkt dat de kinderen voor de ander zijn.
vrijdag 11 januari 2019 23:55
TO, waarom neem jij met je partner (evenals je broer/zus met partner) niet het standpunt in dat jullie niet betrokken willen worden in de huwelijkscrisis van je ouders? Als je vader / moeder er over begint direct afkappen. Zeg zeer duidelijk NEE als ze over je grens gaan, schroom niet om weg te gaan als jouw grenzen worden genegeerd, bescherm je kinderen tegen de negativiteit van je ouders en als het nodig is, neem tijdelijk letterlijk en figuurlijk flink afstand van je ouders. Je bent geen bemiddelaar, geen therapeut, geen scheidsrechter of wat dan ook. Regel en zorg dat je niet afhankelijk bent van je ouders en als dat inhoudt extra kosten door buitenschoolse opvang, so be it.
Je mag wel het jouwe denken maar spreek dat enkel uit in jouw huis en niet daarbuiten.
Het is een advies ter bescherming van jezelf en je eigen gezin, je ontneemt je ouders munitie / materiaal om tegen te schoppen. Je kunt een melding doen bij de huisarts van je ouders. Wellicht kan deze iets betekenen voor je ouders. Is het een optie dat jouw kinderen hun opa / oma kunnen zien onder begeleiding op neutraal terrein?
Je mag wel het jouwe denken maar spreek dat enkel uit in jouw huis en niet daarbuiten.
Het is een advies ter bescherming van jezelf en je eigen gezin, je ontneemt je ouders munitie / materiaal om tegen te schoppen. Je kunt een melding doen bij de huisarts van je ouders. Wellicht kan deze iets betekenen voor je ouders. Is het een optie dat jouw kinderen hun opa / oma kunnen zien onder begeleiding op neutraal terrein?
zaterdag 12 januari 2019 15:18
Mooi zo, dan is het nu duidelijk: jij bent klaar. Laat het los en gun je moeder nu verder haar proces, laat haar om zich heen schoppen en iedereen wegjagen als ze dat wil, prima zo lang die anderen volwassen zijn en niet van haar afhankelijk. Maar laat je niet meer raken.
Jij hebt er niet voor gekozen dat zij je op de wereld zette. Ze heeft geen enkel recht op jou, je hoeft niet dankbaar te zijn als je dat niet echt zo voelt. Haar geknuffel toen je klein was was zoals ik het zie vooral om zichzelf in haar behoeften te voorzien, iets aan te vullen wat ze bij anderen niet kreeg.
Als ze voor je doet wat ze deed vanuit liefde, dan verwachtte ze er niets voor terug. Het is eigenbelang, ze wil jou je schuldig laten voelen want dat geeft haar weer dat fijne gevoel van macht dat ze ook over je had toen je klein was. Liefdevolle mensen doen dat anders, die hebben dat niet nodig. Niet meer in meegaan dus, geen macht meer geven, en je richten op jezelf en je gezin.
Jij hebt er niet voor gekozen dat zij je op de wereld zette. Ze heeft geen enkel recht op jou, je hoeft niet dankbaar te zijn als je dat niet echt zo voelt. Haar geknuffel toen je klein was was zoals ik het zie vooral om zichzelf in haar behoeften te voorzien, iets aan te vullen wat ze bij anderen niet kreeg.
Als ze voor je doet wat ze deed vanuit liefde, dan verwachtte ze er niets voor terug. Het is eigenbelang, ze wil jou je schuldig laten voelen want dat geeft haar weer dat fijne gevoel van macht dat ze ook over je had toen je klein was. Liefdevolle mensen doen dat anders, die hebben dat niet nodig. Niet meer in meegaan dus, geen macht meer geven, en je richten op jezelf en je gezin.
zaterdag 12 januari 2019 16:29
Als dit gedrag een noodkreet om liefde en begrip is zou ik haar liefde en begrip geven.
Een alcoholist ben je voor het leven, wie weet wat ze allemaal meemaakt met je vader. Is hij weer gaan drinken. Is hij ooit echt gestopt?
Waarom je vader geen mail sturen waarin je hem verteld dat je het bijzonder ongepast vindt dat hij die mail naar je heeft toegestuurd. Wat hij daarmee wil bereiken is me een raadsel; ik zou er heel kwaad om worden en hem dat ook vertellen.
Zoals ik het lees is er niemand die tegen je vader zegt dat hij normaal moet doen. Ik heb echt met je moeder te doen.
Ken je het gezegde: vrees de woede van een geduldig mens?
Zo komt het op mij over. Haar leven lang met een alcoholist, weinig steun: klinkt alsof ze zich kapot heeft gewerkt, een hoop heeft geslikt wellicht om jullie, haar kinderen te beschermen.
Vergeet niet dat je vader alcoholist is en behoorlijk manipulatief. Dat maak ik op uit het feit dat hij die mail naar zijn volwassen kinderen doorstuurt.
Je vader komt overal mooi mee weg, niemand die hem tot de orde roept.
Zou het kunnen dat hij dronken was toen hij die mail naar jou en je broer stuurde?
Mensen alsnog vertellen dat ze haar 20 jaar geleden hebben laten vallen.. is ze zonder dat jij het weet wanhopig op zoek geweest naar een uitweg en kreeg ze overal het deksel op haar neus? Dan moet dat er nog even uit blijkbaar. Waar is ze nog zo gekwetst en boos over 20 jaar na dato, zal niet voor niks geweest zijn
Laat je moeder zien dat je er voor haar bent, niet opgeven als ze een keer ophangt: gewoon nog een keer bellen een paar uur later of inspreken dat je haar absoluut niet kwijt bent.
Ze zal echt niet gelukkig zijn op dit moment, nu niets laten horen bevestigd wat ze al denkt: het kan mijn kinderen geen donder schelen... dat wil je niet hoop ik.
NU kan je haar bedanken voor alles wat ze heeft gedaan. Je best doen om haar toch te spreken, ze vind het vast fijn als je niet meteen je schouders ophaalt en denkt: laat maar lekker afkoelen. Als je man bij je wegloopt zeg je toch ook niet ach, laat maar een paar weekjes afkoelen, komt wel weer terug.
Ik ben vooral benieuwd naar dat drinken van je vader. Je weet toch dat een alcoholist niet zomaar even stopt maar levenslang heeft? Ik zeg het nog maar even, veel kinderen hebben geen idee wat hun moeder mee heeft moeten maken.
Wie weet was "moeder 20" de wanhopige versie die geen hulp of steun kon krijgen.
Een alcoholist ben je voor het leven, wie weet wat ze allemaal meemaakt met je vader. Is hij weer gaan drinken. Is hij ooit echt gestopt?
Waarom je vader geen mail sturen waarin je hem verteld dat je het bijzonder ongepast vindt dat hij die mail naar je heeft toegestuurd. Wat hij daarmee wil bereiken is me een raadsel; ik zou er heel kwaad om worden en hem dat ook vertellen.
Zoals ik het lees is er niemand die tegen je vader zegt dat hij normaal moet doen. Ik heb echt met je moeder te doen.
Ken je het gezegde: vrees de woede van een geduldig mens?
Zo komt het op mij over. Haar leven lang met een alcoholist, weinig steun: klinkt alsof ze zich kapot heeft gewerkt, een hoop heeft geslikt wellicht om jullie, haar kinderen te beschermen.
Vergeet niet dat je vader alcoholist is en behoorlijk manipulatief. Dat maak ik op uit het feit dat hij die mail naar zijn volwassen kinderen doorstuurt.
Je vader komt overal mooi mee weg, niemand die hem tot de orde roept.
Zou het kunnen dat hij dronken was toen hij die mail naar jou en je broer stuurde?
Mensen alsnog vertellen dat ze haar 20 jaar geleden hebben laten vallen.. is ze zonder dat jij het weet wanhopig op zoek geweest naar een uitweg en kreeg ze overal het deksel op haar neus? Dan moet dat er nog even uit blijkbaar. Waar is ze nog zo gekwetst en boos over 20 jaar na dato, zal niet voor niks geweest zijn
Laat je moeder zien dat je er voor haar bent, niet opgeven als ze een keer ophangt: gewoon nog een keer bellen een paar uur later of inspreken dat je haar absoluut niet kwijt bent.
Ze zal echt niet gelukkig zijn op dit moment, nu niets laten horen bevestigd wat ze al denkt: het kan mijn kinderen geen donder schelen... dat wil je niet hoop ik.
NU kan je haar bedanken voor alles wat ze heeft gedaan. Je best doen om haar toch te spreken, ze vind het vast fijn als je niet meteen je schouders ophaalt en denkt: laat maar lekker afkoelen. Als je man bij je wegloopt zeg je toch ook niet ach, laat maar een paar weekjes afkoelen, komt wel weer terug.
Ik ben vooral benieuwd naar dat drinken van je vader. Je weet toch dat een alcoholist niet zomaar even stopt maar levenslang heeft? Ik zeg het nog maar even, veel kinderen hebben geen idee wat hun moeder mee heeft moeten maken.
Wie weet was "moeder 20" de wanhopige versie die geen hulp of steun kon krijgen.
