Psyche
alle pijlers
Eenzaamheid 'in de bloei van je leven'
vrijdag 1 januari 2021 22:52
Ik voel me eenzaam. En het maakt me zo vreselijk verdrietig.
Ik ben tussen de 25-30 jr oud. Ik heb net een nieuwe baan, waar vooral oudere mensen werken (denk aan tussen 50-pensioen). Er zijn 3 jongere mensen van mijn leeftijd. Maar allemaal mannen. En dat vind ik gezellig hoor, maar zou graag vriendinnen vinden. Ik hoopte met een nieuwe baan mijn kansen weer een beetje te vergroten, maar helaas. Erg jammer.
Om mij heen lijkt iedereen een relatie te hebben, gaan samenwonen, trouwen of worden zwanger. Dat steekt. Want ik ben de vrijgezel die hier en daar scharrelt, om toch een beetje knussigheid te hebben. De juiste man niet tegengekomen sinds de breuk met mijn ex 4,5 jaar geleden. Ik heb talloze dates gehad, maar ik heb er nu geen behoefte aan. Ik realiseerde me dat ik dit deed omdat ik me eenzaam voel en dat ik een maatje mis.
Ook lijkt het alsof iedereen hele leuke vriendinnengroepjes heeft. Ik zie het op social media. Zelfs nu met corona zie ik fotos van vriendenclubjes die het gezellig hebben, spelletjes doen, samen eten. Of koppeltjes die met elkaar optrekken. En dat doet zeer. Ik heb dat niet, maar het lijkt me zo vreselijk gezellig en waardevol om zulke mensen in je leven te hebben.
En dan heb je ook nog mensen die zeggen dat 'ik nu moet genieten, want ik zit in de bloei van mijn leven'. En dan denk ik tja, dat doet best zeer. Vind ik makkelijk gezegd. Genieten doe ik van leuke dingen doen. Dingen delen met mensen die ik bijzonder vind, met wie ik graag tijd doorbreng. Niet altijd maar alleen zijn. En alleen op pad. Of weekenden alleen doorbrengen. Terwijl de rest van de wereld uitkijkt naar het weekend, overvalt bij mij de eenzaamheid me. Iedereen met leuke plannen en ik wederom niks gepland. Voel me soms genoodzaakt om iets te verzinnen als mij iets wordt gevraagd kf ik 'nog wat leuks ga doen van het weekend'. Vooral met de feestdagen. Wat heb ik me ontzettend eenzaam gevoeld. En heel verdrietig geweest. Vooral als mensen dan vragen en wat ga jij doen met kerst / oud en nieuw?
Ik ben jaloers op leeftijdsgenoten die een bruisend sociaal leven hebben, een leuke relatie of een heerlijk huis hebben samen.
Het breekt me op en ik weet gewoon niet waar ik het moet zoeken. De feestdagen maken me extra eenzaam.
Sporten doe ik niet en een cursus niet echt behoefte aan. Hobby's zoek ik niet, die heb ik wel. Maar dat is binnenshuis. En ik vind het suf om iets te doen/te betalen voor iets wat ik niet leuk vind, omdat ik hoop leuke andere vrouwen te treffen om eventueel een vriendschap mee op te bouwen. Dan voelt de basis van zo'n nieuwe vriendschap ook een beetje fake, omdat ik het eigenlijk niet zo leuk vind waar we elkaar dan hebben leren kennen.
Het is moeilijk op deze leeftijd. En meestal leer je viavia wel nieuwe mensen kennen, maar dat heb ik dus niet. Stiekem ben ik aan de ene kant blij met dat niemand meer echt naar feestjes kan nu etc, zodat ik me daarin niet nog meer alleen voel, omdat ik dat altijd al heb. Vind het jammer dat er een soort taboe ligt op eenzaamheid onder jongeren.
Weet ook niet zo goed wat ik hiermee wil. Even van me afschrijven, denk ik. Misschien tips of advies van jullie. Of mensen die hetzelfde doormaken.
Ik ben tussen de 25-30 jr oud. Ik heb net een nieuwe baan, waar vooral oudere mensen werken (denk aan tussen 50-pensioen). Er zijn 3 jongere mensen van mijn leeftijd. Maar allemaal mannen. En dat vind ik gezellig hoor, maar zou graag vriendinnen vinden. Ik hoopte met een nieuwe baan mijn kansen weer een beetje te vergroten, maar helaas. Erg jammer.
Om mij heen lijkt iedereen een relatie te hebben, gaan samenwonen, trouwen of worden zwanger. Dat steekt. Want ik ben de vrijgezel die hier en daar scharrelt, om toch een beetje knussigheid te hebben. De juiste man niet tegengekomen sinds de breuk met mijn ex 4,5 jaar geleden. Ik heb talloze dates gehad, maar ik heb er nu geen behoefte aan. Ik realiseerde me dat ik dit deed omdat ik me eenzaam voel en dat ik een maatje mis.
Ook lijkt het alsof iedereen hele leuke vriendinnengroepjes heeft. Ik zie het op social media. Zelfs nu met corona zie ik fotos van vriendenclubjes die het gezellig hebben, spelletjes doen, samen eten. Of koppeltjes die met elkaar optrekken. En dat doet zeer. Ik heb dat niet, maar het lijkt me zo vreselijk gezellig en waardevol om zulke mensen in je leven te hebben.
En dan heb je ook nog mensen die zeggen dat 'ik nu moet genieten, want ik zit in de bloei van mijn leven'. En dan denk ik tja, dat doet best zeer. Vind ik makkelijk gezegd. Genieten doe ik van leuke dingen doen. Dingen delen met mensen die ik bijzonder vind, met wie ik graag tijd doorbreng. Niet altijd maar alleen zijn. En alleen op pad. Of weekenden alleen doorbrengen. Terwijl de rest van de wereld uitkijkt naar het weekend, overvalt bij mij de eenzaamheid me. Iedereen met leuke plannen en ik wederom niks gepland. Voel me soms genoodzaakt om iets te verzinnen als mij iets wordt gevraagd kf ik 'nog wat leuks ga doen van het weekend'. Vooral met de feestdagen. Wat heb ik me ontzettend eenzaam gevoeld. En heel verdrietig geweest. Vooral als mensen dan vragen en wat ga jij doen met kerst / oud en nieuw?
Ik ben jaloers op leeftijdsgenoten die een bruisend sociaal leven hebben, een leuke relatie of een heerlijk huis hebben samen.
Het breekt me op en ik weet gewoon niet waar ik het moet zoeken. De feestdagen maken me extra eenzaam.
Sporten doe ik niet en een cursus niet echt behoefte aan. Hobby's zoek ik niet, die heb ik wel. Maar dat is binnenshuis. En ik vind het suf om iets te doen/te betalen voor iets wat ik niet leuk vind, omdat ik hoop leuke andere vrouwen te treffen om eventueel een vriendschap mee op te bouwen. Dan voelt de basis van zo'n nieuwe vriendschap ook een beetje fake, omdat ik het eigenlijk niet zo leuk vind waar we elkaar dan hebben leren kennen.
Het is moeilijk op deze leeftijd. En meestal leer je viavia wel nieuwe mensen kennen, maar dat heb ik dus niet. Stiekem ben ik aan de ene kant blij met dat niemand meer echt naar feestjes kan nu etc, zodat ik me daarin niet nog meer alleen voel, omdat ik dat altijd al heb. Vind het jammer dat er een soort taboe ligt op eenzaamheid onder jongeren.
Weet ook niet zo goed wat ik hiermee wil. Even van me afschrijven, denk ik. Misschien tips of advies van jullie. Of mensen die hetzelfde doormaken.
zondag 3 januari 2021 14:13
Wat mij opvalt is dat mensen altijd zoveel verwachten van 1 persoon. Als ik naar mijzelf kijk heb ik verschillende vriendinnen uit verschillende fases van mijn leven. Geen van deze vriendinnen zijn perfect, maar hebben allemaal weer wat anders wat ons bindt. Zo heb ik een vriendin van bijna 60 (ik ben 44) waarmee ik enorm kan lachen en die altijd heel relativerend is. Met haar drink ik wijn en wandelen nu in Coronatijd. Is het oppervlakkig? Ja, best wel, maar ik voel me altijd vol energie als ik bij haar vandaan kom. Zou ik haar bellen als ik in de nacht problemen heb? Nee, ik denk het niet, maar dat hoeft ook niet. Ook heb ik een oud-collega van rond de 30 met wie ik heel mooie gesprekken heb. Zij is bijzonder creatief en heeft een prachtige kijk op het leven en op de natuur. Met haar heb ik mooie diepgaande gesprekken en zij geeft mij tips over hoe ik duurzamer kan leven, en we wisselen recepten uit. Ik pas af en toe op haar kinderen omdat mijn kinderen wat ouder en meer zelfstandig zijn, en zo helpen wij elkaar. Ik heb één studievriendin die reuze intelligent is en als we bij elkaar zijn praten we over werk en collega's. We vinden elkaar op dit vlak en dat is voor beide genoeg. Ik zou niet snel met haar de kroeg in gaan, maar dat hoeft ook helemaal niet. Ook heb ik intensief contact met 2 moeders van vriendjes. We vinden elkaar dan weer meer praktisch. Als de nood aan de man is vangen we elkaars kinderen op en drinken vaak koffie om bij te kletsen. Ook als er problemen zijn met de kinderen of we gewoon iets willen delen dan kan dat altijd.
Lang verhaal kort. Dit zijn allemaal vriendschappen die organisch zijn gegroeid. Allemaal heel verschillend en me allemaal heel dierbaar. Verwacht niet teveel van mensen, en geef wat je kan geven. Laat het meer gewoon gebeuren
Lang verhaal kort. Dit zijn allemaal vriendschappen die organisch zijn gegroeid. Allemaal heel verschillend en me allemaal heel dierbaar. Verwacht niet teveel van mensen, en geef wat je kan geven. Laat het meer gewoon gebeuren
dinsdag 5 januari 2021 08:45
Ik ben ook van dezelfde leeftijd ondanks dat ik een vriend en kinderen heb herken ik dit. Nooit veel vrienden gehad. Vooral nu in coronatijd, nu alles gesloten is en je geen gebruik meer kan maken van sport groepslessen, geen resaurants of lunchrooms open zijn en veel aan huis gekluisterd Zit, merk ik dat ik echte goede vrienden mis. Graag zou ik mijn hart luchten of even samen eten. Kennissen heb ik genoeg, maar op de een of andere manier blijven die contacten vluchtig en worden dat geen vrienden.
dinsdag 5 januari 2021 08:55
Je lijkt ook niet echt moeite te willen doen om mensen te leren kennen. Gewoon je ass naar een cursus of iets heen sleuren en een praatje maken met mensen. Doe eens gek en plaats hier een contactadvertentie. Wat maakt het nou uit waar je iemand ontmoet? Belangrijk is of de klik er is. Nu is het moment om nog vriendinnen te maken wil je niet de rest van jezelf eenzaam achter blijven!
dinsdag 5 januari 2021 09:12
Het valt me op dat je bij voorbaat al allerlei mensen uitsluit en dat je erg denkt in hokjes. Te oud, of juist te jong. Niet in de goede/ zelfde levensfase, als ze een relatie en/of kinderen hebben is het ook niet goed. Mannen zijn ook uitgesloten om een vriendschap mee aan te gaan. Zo blijft er maar een heel klein deel van de bevolking over.
Ik lees dit soort dingen ook vaak in oproepjes: hoi! Ik ben Miranda, 35 jaar oud en ik zoek vrijgezelle, kindvrije vriendinnen tussen de 30 en 40 jaar oud in de omgeving Rotterdam. Ik hou van shoppen, op een terras zitten en hoepelen. Herken jij je hierin? Schrijf dan snel naar ...@...
Zou er soms een verband zitten tussen hokjesdenken en eenzaamheid?
Ik lees dit soort dingen ook vaak in oproepjes: hoi! Ik ben Miranda, 35 jaar oud en ik zoek vrijgezelle, kindvrije vriendinnen tussen de 30 en 40 jaar oud in de omgeving Rotterdam. Ik hou van shoppen, op een terras zitten en hoepelen. Herken jij je hierin? Schrijf dan snel naar ...@...
Zou er soms een verband zitten tussen hokjesdenken en eenzaamheid?
dinsdag 5 januari 2021 09:13
Precies!HawaZon schreef: ↑05-01-2021 09:12Het valt me op dat je bij voorbaat al allerlei mensen uitsluit en dat je erg denkt in hokjes. Te oud, of juist te jong. Niet in de goede/ zelfde levensfase, als ze een relatie en/of kinderen hebben is het ook niet goed. Mannen zijn ook uitgesloten om een vriendschap mee aan te gaan. Zo blijft er maar een heel klein deel van de bevolking over.
Ik lees dit soort dingen ook vaak in oproepjes: hoi! Ik ben Miranda, 35 jaar oud en ik zoek vrijgezelle, kindvrije vriendinnen tussen de 30 en 40 jaar oud in de omgeving Rotterdam. Ik hou van shoppen, op een terras zitten en hoepelen. Herken jij je hierin? Schrijf dan snel naar ...@...
Zou er soms een verband zitten tussen hokjesdenken en eenzaamheid?
dinsdag 5 januari 2021 15:00
Huh, wat maakt dat uit?
Hier ook 24, geen werk momenteel (en zal er voorlopig ook niet van komen), maar ook daar nooit vrienden kunnen maken, want, veelal mannen waar ik zeker goed mee kan opschieten maar die mijn interesses niet delen.
Verder, creatieve hobby's waar ik iets mee zou willen wat betreft vriendinnen, maar nooit echt gelukt.
Vriendengroep die ik had ben ik kwijtgeraakt/uitgestapt omdat het niet van twee kanten kwam, in ieder geval niet op een gelijkwaardige manier (al eerder een topic over gemaakt trouwens).
Maar inderdaad, helemaal nu, waar vind je die mensen?
Lees ook veel 'niets is wat het lijkt, vooral niet op social media', maar als je echt helemaal niemand hebt en je ziet anderen wel sociaal bezig zijn dan zit daar toch al het verschil? Hoeft niet altijd om twee uitersten te gaan (zoals helemaal geen vrienden tegenover een sociaal bruisend leven).
dinsdag 5 januari 2021 18:46
Ik wil in vriendschappen ook interesses kunnen delen. Dat laatste kan ik met mijn oudere vriendin dan niet. Niet perse vanwege haar leeftijd, maar omdat ze altijd alles met haar man doet._pompoensoepje schreef: ↑05-01-2021 15:00Huh, wat maakt dat uit?
Hier ook 24, geen werk momenteel (en zal er voorlopig ook niet van komen), maar ook daar nooit vrienden kunnen maken, want, veelal mannen waar ik zeker goed mee kan opschieten maar die mijn interesses niet delen.
dinsdag 5 januari 2021 19:20
In je OP schrijf je dat je meestal via-via mensen leert kennen.
Ik heb zelden of nooit mensen via-via leren kennen. Alle mensen die ik nu ken, heb ik ontmoet omdat ik gericht actie heb ondernomen. Oproepjes gedaan op internet. Een cursus gevolgd. Naar clubjes gegaan van niet-zo-heel-leuke hobby’s om andere vrouwen te ontmoeten.
Waarom ga je geen vrijwilligerswerk doen, in een buurthuis of voor een vereniging? Dan heb je in elk geval iets gepland in je weekend en ontmoet je vanzelf nieuwe mensen.
Ik heb zelden of nooit mensen via-via leren kennen. Alle mensen die ik nu ken, heb ik ontmoet omdat ik gericht actie heb ondernomen. Oproepjes gedaan op internet. Een cursus gevolgd. Naar clubjes gegaan van niet-zo-heel-leuke hobby’s om andere vrouwen te ontmoeten.
Waarom ga je geen vrijwilligerswerk doen, in een buurthuis of voor een vereniging? Dan heb je in elk geval iets gepland in je weekend en ontmoet je vanzelf nieuwe mensen.
dinsdag 5 januari 2021 20:26
Ik heb niet het idee dat het ligt aan hokjesdenken.
Zo komt TO niet over en als ik het bij mezelf beoordeel, is dat bij mij ook niet het geval.
Mij maakt leeftijd , interesses etc niet uit.
Heb wel 1 eis: dat is dat mensen met me omgaan omdat ze me leuk vinden en niet omdat ze wat van me nodig hebben.
Ik kom regelmatig mensen tegen met wie ik denk dat het goed klikt, maar als vervolgens al het initiatief om er een vriendschap van te maken/ of te behouden van mijn kant moet komen, dan ga ik ervan uit dat die klik niet wederzijds is en ga ik er ook geen energie meer in steken.
Zo zijn bij mij al heel veel leuke contacten beëindigd.
En misschien moet ik het wel bij mezelf zoeken: ik ben druk en aanwezig en heb soms wat sarcastische / zwarte humor waar niet iedereen de lol van inziet.
Én ik ben direct en een open boek (maar wel goudeerlijk en toon veel oprechte interesse in mensen )
Maar op ieder potje past een dekseltje denk ik dan.
Gelukkig is m'n man wel mijn beste vriend.
En verder heb ik veel contacten (kan iedere week wel bij iemand een bakje koffie drinken) maar deze personen hebben voor mijn gevoel te weinige oprechte interesse in mij of iets voor me over, waardoor ik het een vriendschap wil noemen.
Zo komt TO niet over en als ik het bij mezelf beoordeel, is dat bij mij ook niet het geval.
Mij maakt leeftijd , interesses etc niet uit.
Heb wel 1 eis: dat is dat mensen met me omgaan omdat ze me leuk vinden en niet omdat ze wat van me nodig hebben.
Ik kom regelmatig mensen tegen met wie ik denk dat het goed klikt, maar als vervolgens al het initiatief om er een vriendschap van te maken/ of te behouden van mijn kant moet komen, dan ga ik ervan uit dat die klik niet wederzijds is en ga ik er ook geen energie meer in steken.
Zo zijn bij mij al heel veel leuke contacten beëindigd.
En misschien moet ik het wel bij mezelf zoeken: ik ben druk en aanwezig en heb soms wat sarcastische / zwarte humor waar niet iedereen de lol van inziet.
Én ik ben direct en een open boek (maar wel goudeerlijk en toon veel oprechte interesse in mensen )
Maar op ieder potje past een dekseltje denk ik dan.
Gelukkig is m'n man wel mijn beste vriend.
En verder heb ik veel contacten (kan iedere week wel bij iemand een bakje koffie drinken) maar deze personen hebben voor mijn gevoel te weinige oprechte interesse in mij of iets voor me over, waardoor ik het een vriendschap wil noemen.
anoniem_390457 wijzigde dit bericht op 05-01-2021 20:37
19.65% gewijzigd
dinsdag 5 januari 2021 20:32
dinsdag 5 januari 2021 21:01
Hoi Zomermaan,
Congrats met je nieuwe baan. Het is okee om je eenzaam te voelen. Negatieve gevoelens worden vaak afgedaan als onnuttig, nutteloos en zeker iets om je voor te schamen. Goed dat je dit dus durft aan te geven, want het is heel normaal. En komt vaker voor dan je denkt.
Dat gezegd hebbende, "negatieve" emoties geven vaak een kijk in je ziel. Je onbewuste probeert je iets duidelijk te maken en uit dat op een logische manier voor je bewustzijn: je bent eenzaam omdat je geen sociale contacten hebt. Super logisch. Maar is dat wel zo logisch?
Je bent nooit alleen. Je hele leven ken je al iemand die altijd bij je is, dag en nacht, door dik en dun. Een persoon met een gevoel en een intellect, die altijd voor je klaar staat. Ook al ben je er niet bewust van, onbewust helpt die persoon je ten alle tijde. En dat ben je zelf. Dus leer jezelf te waarderen en om jezelf te geven.
Ik heb het gevoel dat je eenzaamheid en uiting "ik zoek vrienden" niet het echte probleem is, maar een manier van je bewustzijn om om te gaan met je gevoel dat onbewust zit. Je moet op zoek naar wat het werkelijk is. Dat is niet makkelijk, om bij je onbewuste te komen vergt veel tijd en inzet. Deze vragen geven misschien al wat duiding:
- Waar komt je eenzaamheid vandaan? Vergelijk je jezelf met anderen die wel veel sociale contacten hebben, denk je dat sociale contacten je gelukkig maken?
- Wat voor gevoel wekt het nog meer op door te denken aan je eenzaamheid? Is dat woede, angst, boosheid, frustratie?
- Kan je herleiden uit je verleden dat je ook dit gevoel had? Ben je ooit eens alleen gelaten als kind terwijl je dat niet wilde, of kon je je zelf nooit zelf vermaken?
- Waarom denk je dat sociale contacten je probleem oplossen? Oftewel, waarom heb je iets externs nodig om je goed te voelen? Gaat het je van iets afleiden?
- Denk je dat sociale mensen niet eenzaam kunnen zijn?
Congrats met je nieuwe baan. Het is okee om je eenzaam te voelen. Negatieve gevoelens worden vaak afgedaan als onnuttig, nutteloos en zeker iets om je voor te schamen. Goed dat je dit dus durft aan te geven, want het is heel normaal. En komt vaker voor dan je denkt.
Dat gezegd hebbende, "negatieve" emoties geven vaak een kijk in je ziel. Je onbewuste probeert je iets duidelijk te maken en uit dat op een logische manier voor je bewustzijn: je bent eenzaam omdat je geen sociale contacten hebt. Super logisch. Maar is dat wel zo logisch?
Je bent nooit alleen. Je hele leven ken je al iemand die altijd bij je is, dag en nacht, door dik en dun. Een persoon met een gevoel en een intellect, die altijd voor je klaar staat. Ook al ben je er niet bewust van, onbewust helpt die persoon je ten alle tijde. En dat ben je zelf. Dus leer jezelf te waarderen en om jezelf te geven.
Ik heb het gevoel dat je eenzaamheid en uiting "ik zoek vrienden" niet het echte probleem is, maar een manier van je bewustzijn om om te gaan met je gevoel dat onbewust zit. Je moet op zoek naar wat het werkelijk is. Dat is niet makkelijk, om bij je onbewuste te komen vergt veel tijd en inzet. Deze vragen geven misschien al wat duiding:
- Waar komt je eenzaamheid vandaan? Vergelijk je jezelf met anderen die wel veel sociale contacten hebben, denk je dat sociale contacten je gelukkig maken?
- Wat voor gevoel wekt het nog meer op door te denken aan je eenzaamheid? Is dat woede, angst, boosheid, frustratie?
- Kan je herleiden uit je verleden dat je ook dit gevoel had? Ben je ooit eens alleen gelaten als kind terwijl je dat niet wilde, of kon je je zelf nooit zelf vermaken?
- Waarom denk je dat sociale contacten je probleem oplossen? Oftewel, waarom heb je iets externs nodig om je goed te voelen? Gaat het je van iets afleiden?
- Denk je dat sociale mensen niet eenzaam kunnen zijn?
woensdag 6 januari 2021 08:33
Je kan er een heel ingewikkeld verhaal van maken met je onbewuste en je jeugd (en het verlangen naar verbinding en de pijn van het groepslichaam... zie: ik kan het ook!)
Je kan ook denken dat TO graag vaker iets leuks wil doen met andere mensen.
Zoals op dit moment velen van ons ernaar snakken vaker iets leuks te doen met andere mensen.
Je kan ook denken dat TO graag vaker iets leuks wil doen met andere mensen.
Zoals op dit moment velen van ons ernaar snakken vaker iets leuks te doen met andere mensen.
donderdag 7 januari 2021 09:45
Tjee, wat een afgunst. En je doet je naam ook eer aan zie ik.
TO beschrijft dat ze al jaren geen vriend(inn)en kan maken. Er is dus meer aan de hand. Daar hoef je geen Einstein voor te zijn.
Het staat TO vrij om te doen met de adviezen en tips die ze heeft gekregen, inclusief die van mij als dat haar aanspreekt. En zo niet, dan niet. Prima.
donderdag 7 januari 2021 10:53
Heyhey!
Een tijd terug zat ik in hetzelfde schuitje, ik was pas verhuisd en kende niemand in mijn nieuwe regio. Inmiddels heb ik een aantal goede kennissen/vriendinnen, een gezellig eetclubje, en tijdens het sporten kom ik ook vaak dezelfde mensen tegen wie ik gedag zeg etc. Dat kan in de toekomst uitgroeien tot een fijn sociaal leven, maar daar hebben ik én de mensen die ik ontmoet heb wel actief moeite voor moeten doen.
Ik denk dat ik wel zo'n 150 verschillende mensen heb gesproken, via sites en apps zoals vriendinnenonline.nl, welke allemaal aangaven op zoek te zijn naar vriendschap, waarvan ik er nu ±15 nog spreek. Daarnaast heb ik ook wel met minstens 15 anderen meerdere super leuke gesprekken gehad, waarna dat ineens doodbloedde.
Wat ik ervan geleerd heb is dat je niet te snel op moet geven, je niet op één persoon moet focussen en aandacht moet hebben voor iedereen met wie je sociaal contact zou kunnen hebben. Wie weet waar het toe leidt! Ook is het mij opgevallen dat mensen die aangeven op zoek te zijn naar "die ene beste vriendin om alles mee te delen, dagelijks contact te hebben en weekenden weg te gaan " etc. etc. vaak snel afhaken omdat woonplaats/ hobby's/ relatiestatus /werktijden niet hetzelfde is.
Stuur me gerust een pb als je meer wilt weten over hoe dat bij mij gegaan is (regio Eindhoven)
Een tijd terug zat ik in hetzelfde schuitje, ik was pas verhuisd en kende niemand in mijn nieuwe regio. Inmiddels heb ik een aantal goede kennissen/vriendinnen, een gezellig eetclubje, en tijdens het sporten kom ik ook vaak dezelfde mensen tegen wie ik gedag zeg etc. Dat kan in de toekomst uitgroeien tot een fijn sociaal leven, maar daar hebben ik én de mensen die ik ontmoet heb wel actief moeite voor moeten doen.
Ik denk dat ik wel zo'n 150 verschillende mensen heb gesproken, via sites en apps zoals vriendinnenonline.nl, welke allemaal aangaven op zoek te zijn naar vriendschap, waarvan ik er nu ±15 nog spreek. Daarnaast heb ik ook wel met minstens 15 anderen meerdere super leuke gesprekken gehad, waarna dat ineens doodbloedde.
Wat ik ervan geleerd heb is dat je niet te snel op moet geven, je niet op één persoon moet focussen en aandacht moet hebben voor iedereen met wie je sociaal contact zou kunnen hebben. Wie weet waar het toe leidt! Ook is het mij opgevallen dat mensen die aangeven op zoek te zijn naar "die ene beste vriendin om alles mee te delen, dagelijks contact te hebben en weekenden weg te gaan " etc. etc. vaak snel afhaken omdat woonplaats/ hobby's/ relatiestatus /werktijden niet hetzelfde is.
Stuur me gerust een pb als je meer wilt weten over hoe dat bij mij gegaan is (regio Eindhoven)
donderdag 7 januari 2021 13:40
Herkenbare verhalen hier, ook ik heb weinig tot geen vrienden door verschillende oorzaken. Van een aantal ben ik zeker zelf de oorzaak, aan andere dingen kan ik niets doen..
- Als kind had ik moeite met sociale vaardigheden en was ik anders dan de rest. Minder intelligent en ik hoorde er niet bij wat tot veel buitensluiten heeft gezorgd.
- Op de middelbare school wel een vast groepje, maar ik stelde te hoge eisen en dus niet goed genoeg voor mij. Ik wilde namelijk altijd vrienden zijn met mensen die 'beter' waren dan ik.. Geen goede instelling, maar zo heb ik heel lang gedacht. Dat maakt het niet makkelijker.
- Op het 1e jaar in het HBO wel leuke mensen leren kennen, maar ik haalde de opleiding niet en dus verwaterde het contact. Zonde, maar ook in die contacten heb ik niet altijd de goede dingen gedaan en teveel aandacht gevraagd/bevestiging gezocht.
- Daarna wel veel mensen leren kennen, maar voor hun paste ik niet in hun levensfase en dus zat een vriendschap er niet in.
- Ik ben geen groepsdier, hecht meer waarde aan 1 op 1 contact. Zou wel graag een groepsdier willen zijn, maar dat kost me veel energie.
- Een periode heel erg eenzaam en depressief geweest.
- Daarna heb ik me aangesloten bij nmlk en een aantal singlevakanties gemaakt. Helaas zijn hier wel nieuwe kennissen uit ontstaan, maar geen echte vriendschappen. Het contact moest vanuit mij komen. Heel lastig vind ik dit.
- Vorig jaar december naar Haarlem verhuisd en net toen ik er klaar voor was om mensen te leren kennen ging de boel op slot.
- Twee jaar terug heb ik het wandelen ontdekt en via de Vierdaagse een leuk groepje door leren kennen... Maar we wonen op verschillende plekken in het land en ook hierin komt het initiatief vanuit mij. Nu er 1 iemand een relatie heeft ben ik helemaal uit beeld verdwenen. Zoals het vaak gaat.
Ik kan me redelijk vermaken alleen, maar dat moet niet te lang duren. Dan ga ik me eenzaam voelen. Wat wel helpt is om mensen op de hoogte te stellen dat ik me eenzaam voel. Helaas merk ik dat mensen dit zien om het vragen van aandacht, dus wellicht doe ik dit ook niet op de goede manier en zeg ik voorlopig maar weer niets.
Op dit moment probeer ik me niet te focussen op de eenzaamheid, maar dat lukt niet altijd. Gisteren was ik ook weer heel verdrietig. Deze week ben ik voor de zekerheid nog thuis na een corona besmetting en als je dan zelfs je collega's niet ziet voelt het wel erg alleen. .
Voor bovenstaande heb ik trouwens al genoeg hulp en handvatten gehad, deze hebben helaas nog niet het gewenste effect gehad.
Mocht je een berichtje willen sturen: leuk!
Wat mij wel helpt;
- Elke dag naar buiten!
- Appen met collega's, kennissen.
- Dingen doen waar je blij van wordt en dit opschrijven
- Sporten in de sportschool, met name groepslessen!
Voor iedereen een dikke knuffel
- Als kind had ik moeite met sociale vaardigheden en was ik anders dan de rest. Minder intelligent en ik hoorde er niet bij wat tot veel buitensluiten heeft gezorgd.
- Op de middelbare school wel een vast groepje, maar ik stelde te hoge eisen en dus niet goed genoeg voor mij. Ik wilde namelijk altijd vrienden zijn met mensen die 'beter' waren dan ik.. Geen goede instelling, maar zo heb ik heel lang gedacht. Dat maakt het niet makkelijker.
- Op het 1e jaar in het HBO wel leuke mensen leren kennen, maar ik haalde de opleiding niet en dus verwaterde het contact. Zonde, maar ook in die contacten heb ik niet altijd de goede dingen gedaan en teveel aandacht gevraagd/bevestiging gezocht.
- Daarna wel veel mensen leren kennen, maar voor hun paste ik niet in hun levensfase en dus zat een vriendschap er niet in.
- Ik ben geen groepsdier, hecht meer waarde aan 1 op 1 contact. Zou wel graag een groepsdier willen zijn, maar dat kost me veel energie.
- Een periode heel erg eenzaam en depressief geweest.
- Daarna heb ik me aangesloten bij nmlk en een aantal singlevakanties gemaakt. Helaas zijn hier wel nieuwe kennissen uit ontstaan, maar geen echte vriendschappen. Het contact moest vanuit mij komen. Heel lastig vind ik dit.
- Vorig jaar december naar Haarlem verhuisd en net toen ik er klaar voor was om mensen te leren kennen ging de boel op slot.
- Twee jaar terug heb ik het wandelen ontdekt en via de Vierdaagse een leuk groepje door leren kennen... Maar we wonen op verschillende plekken in het land en ook hierin komt het initiatief vanuit mij. Nu er 1 iemand een relatie heeft ben ik helemaal uit beeld verdwenen. Zoals het vaak gaat.
Ik kan me redelijk vermaken alleen, maar dat moet niet te lang duren. Dan ga ik me eenzaam voelen. Wat wel helpt is om mensen op de hoogte te stellen dat ik me eenzaam voel. Helaas merk ik dat mensen dit zien om het vragen van aandacht, dus wellicht doe ik dit ook niet op de goede manier en zeg ik voorlopig maar weer niets.
Op dit moment probeer ik me niet te focussen op de eenzaamheid, maar dat lukt niet altijd. Gisteren was ik ook weer heel verdrietig. Deze week ben ik voor de zekerheid nog thuis na een corona besmetting en als je dan zelfs je collega's niet ziet voelt het wel erg alleen. .
Voor bovenstaande heb ik trouwens al genoeg hulp en handvatten gehad, deze hebben helaas nog niet het gewenste effect gehad.
Mocht je een berichtje willen sturen: leuk!
Wat mij wel helpt;
- Elke dag naar buiten!
- Appen met collega's, kennissen.
- Dingen doen waar je blij van wordt en dit opschrijven
- Sporten in de sportschool, met name groepslessen!
Voor iedereen een dikke knuffel
donderdag 7 januari 2021 14:35
Ik zou toch proberen een hobby buitenshuis te vinden. Kan ook een vaardigheid zijn die je graag wilt leren. En als je van lezen houdt: misschien je aansluiten bij een boekenclub?
Dat is toch echt de makkelijkste manier om mensen te leren kennen. En daarna moet je ook geduld hebben, want een vriendschap moet groeien. Dus behalve gezellig samen een kop koffie drinken, is het ook belangrijk om samen iets leuks te doen. Eigenlijk hetzelfde als wanneer je zou daten.
Dat is toch echt de makkelijkste manier om mensen te leren kennen. En daarna moet je ook geduld hebben, want een vriendschap moet groeien. Dus behalve gezellig samen een kop koffie drinken, is het ook belangrijk om samen iets leuks te doen. Eigenlijk hetzelfde als wanneer je zou daten.
donderdag 7 januari 2021 20:51
Wat een mooi berichtje. Ik heb je een PB gestuurd.vrouw-92 schreef: ↑07-01-2021 13:40Herkenbare verhalen hier, ook ik heb weinig tot geen vrienden door verschillende oorzaken. Van een aantal ben ik zeker zelf de oorzaak, aan andere dingen kan ik niets doen..
- Als kind had ik moeite met sociale vaardigheden en was ik anders dan de rest. Minder intelligent en ik hoorde er niet bij wat tot veel buitensluiten heeft gezorgd.
- Op de middelbare school wel een vast groepje, maar ik stelde te hoge eisen en dus niet goed genoeg voor mij. Ik wilde namelijk altijd vrienden zijn met mensen die 'beter' waren dan ik.. Geen goede instelling, maar zo heb ik heel lang gedacht. Dat maakt het niet makkelijker.
- Op het 1e jaar in het HBO wel leuke mensen leren kennen, maar ik haalde de opleiding niet en dus verwaterde het contact. Zonde, maar ook in die contacten heb ik niet altijd de goede dingen gedaan en teveel aandacht gevraagd/bevestiging gezocht.
- Daarna wel veel mensen leren kennen, maar voor hun paste ik niet in hun levensfase en dus zat een vriendschap er niet in.
- Ik ben geen groepsdier, hecht meer waarde aan 1 op 1 contact. Zou wel graag een groepsdier willen zijn, maar dat kost me veel energie.
- Een periode heel erg eenzaam en depressief geweest.
- Daarna heb ik me aangesloten bij nmlk en een aantal singlevakanties gemaakt. Helaas zijn hier wel nieuwe kennissen uit ontstaan, maar geen echte vriendschappen. Het contact moest vanuit mij komen. Heel lastig vind ik dit.
- Vorig jaar december naar Haarlem verhuisd en net toen ik er klaar voor was om mensen te leren kennen ging de boel op slot.
- Twee jaar terug heb ik het wandelen ontdekt en via de Vierdaagse een leuk groepje door leren kennen... Maar we wonen op verschillende plekken in het land en ook hierin komt het initiatief vanuit mij. Nu er 1 iemand een relatie heeft ben ik helemaal uit beeld verdwenen. Zoals het vaak gaat.
Ik kan me redelijk vermaken alleen, maar dat moet niet te lang duren. Dan ga ik me eenzaam voelen. Wat wel helpt is om mensen op de hoogte te stellen dat ik me eenzaam voel. Helaas merk ik dat mensen dit zien om het vragen van aandacht, dus wellicht doe ik dit ook niet op de goede manier en zeg ik voorlopig maar weer niets.
Op dit moment probeer ik me niet te focussen op de eenzaamheid, maar dat lukt niet altijd. Gisteren was ik ook weer heel verdrietig. Deze week ben ik voor de zekerheid nog thuis na een corona besmetting en als je dan zelfs je collega's niet ziet voelt het wel erg alleen. .
Voor bovenstaande heb ik trouwens al genoeg hulp en handvatten gehad, deze hebben helaas nog niet het gewenste effect gehad.
Mocht je een berichtje willen sturen: leuk!
Wat mij wel helpt;
- Elke dag naar buiten!
- Appen met collega's, kennissen.
- Dingen doen waar je blij van wordt en dit opschrijven
- Sporten in de sportschool, met name groepslessen!
Voor iedereen een dikke knuffel
vrijdag 8 januari 2021 20:50
Als je die mensen op social media ziet, dan neem ik aan dat je die ook kent. Kan je 1 van hen niet eens voor een borrel vragen?
En sluit je collega's niet helemaal uit bij het zoeken naar vriendinnen. Als je leuk met ze omgaat, heb je kans dat ze je op een verjaardag uitnodigen waar dan weer net een leuke meid is die zelfde hobbies heeft als jij etc.
Door sociale contacten krijg je sociale contacten, en dat hoeven niet meteen precies de doelgroep te zijn die je voor ogen had.
Zelfde met bijvoorbeeld een buurvrouw van 70. Die weet misschien net weer dat er een activiteit voor 'jongelui' is in een buurthuis, en hier heb je het nummer van de vrouw die dat regelt etc.
En wat betreft interessante mensen op Social Media: zij posten het ook niet als ze met een half oog naar Netflix kijken terwijl ze hun avondeten eten. Dat soort dingen doen zij ook: je ziet alleen de sociale of interessante momenten,
En sluit je collega's niet helemaal uit bij het zoeken naar vriendinnen. Als je leuk met ze omgaat, heb je kans dat ze je op een verjaardag uitnodigen waar dan weer net een leuke meid is die zelfde hobbies heeft als jij etc.
Door sociale contacten krijg je sociale contacten, en dat hoeven niet meteen precies de doelgroep te zijn die je voor ogen had.
Zelfde met bijvoorbeeld een buurvrouw van 70. Die weet misschien net weer dat er een activiteit voor 'jongelui' is in een buurthuis, en hier heb je het nummer van de vrouw die dat regelt etc.
En wat betreft interessante mensen op Social Media: zij posten het ook niet als ze met een half oog naar Netflix kijken terwijl ze hun avondeten eten. Dat soort dingen doen zij ook: je ziet alleen de sociale of interessante momenten,
zaterdag 9 januari 2021 18:12
Afgunst? Dat is wel een heel bijzondere interpretatie. Ik vind gewoon dat je het niet moeilijker hoeft te maken dan het is.Dondersteen64 schreef: ↑07-01-2021 09:45Tjee, wat een afgunst. En je doet je naam ook eer aan zie ik.
maandag 11 januari 2021 12:10
Ik heb het vroeger op die leeftijd ook meegemaakt. Eenzaamheid is van de ergste gevoelens om te hebben. Gelukkig kort daarop leerde ik mijn man kennen en die kwam mij me wonen. Familie had ik toen afstand van gedaan. Het ergste is dat mensen niet verwachten dat je op die leeftijd geen vrienden hebt of andere mensen om je heen. Misschien kan je ergens aan de bel trekken, er zullen vast wel meer mensen zijn in de zelfde situatie bij jou in de buurt. Over de schaamte moet je soms heen, als je dat hebt.
zaterdag 16 januari 2021 02:29
hey,
heel herkenbaar verhaal.
Ondanks dat ik hele fijne vriendinnen heb, voel me zeker eenzaam.
Deze tijden, werk in de horeca dus geen werk al tijden. Mezelf flink tegen gekomen afgelopen jaar, zelfs naar de dokter gegaan.
Vriendinnen die samen wonen, huisjes kopen. En ik... sta stil in mn leven
Als je wil praten! altijd welkom
heel herkenbaar verhaal.
Ondanks dat ik hele fijne vriendinnen heb, voel me zeker eenzaam.
Deze tijden, werk in de horeca dus geen werk al tijden. Mezelf flink tegen gekomen afgelopen jaar, zelfs naar de dokter gegaan.
Vriendinnen die samen wonen, huisjes kopen. En ik... sta stil in mn leven
Als je wil praten! altijd welkom
vrijdag 22 januari 2021 13:46
Lieve To, ik herken me ontzettend in je verhaal! En zoals anderen hier ook al zeggen, het is niks om je voor te schamen maar soms voelt dat wel zo. ik ben begin/midden 20 en heb jarenlang een vaste groep vrienden gehad, maar door omstandigheden zie ik hen niet meer.
Op wat losse vrienden van mijn studie na heb ik nu eigenlijk niemand meer en dat voelt gewoon klote. Ik ben extravert, niet verlegen en kan met iedereen een praatje maken maar niemand blijft echt ''hangen''. Veel van mijn vriendinnen zitten ook al in een andere levensfase, gaan samenwonen, hebben een serieuze relaties en dat wil bij mij nog niet zo vlotten.
Als je ooit de behoefte hebt om te praten, al is het maar om je hart te luchten, voel je vrij om me een pm te sturen.
Op wat losse vrienden van mijn studie na heb ik nu eigenlijk niemand meer en dat voelt gewoon klote. Ik ben extravert, niet verlegen en kan met iedereen een praatje maken maar niemand blijft echt ''hangen''. Veel van mijn vriendinnen zitten ook al in een andere levensfase, gaan samenwonen, hebben een serieuze relaties en dat wil bij mij nog niet zo vlotten.
Als je ooit de behoefte hebt om te praten, al is het maar om je hart te luchten, voel je vrij om me een pm te sturen.
zondag 31 januari 2021 01:21
Beste zomermaan, je wilt het graag veranderen. Ik raad je aan om het dan wel deze jaren te doen. Nu is het nog een stuk makkelijker dan wanneer je wat ouder bent. Veel meer mensen zijn dan nog op zoek en hebben er nog tijd voor. Tevens kan je samen in deze jaren ‘groeien’ Je weet nooit wat het leven brengt en dan is het fijn een goede vriendengroep achter je te hebben staan. Ik zou willen dat ik in die jaren wat actiever was geweest en op zoek was gegaan naar mensen die echt bij mij pasten. Te lang heb ik gedacht dat komt wel maar de toekomst begint nu. Als het over 10 jaar niet gelukt is baal je nog meer.....
zondag 31 januari 2021 04:19
Eén ding is zeker: Je schrijft fantastisch Zomermaan.
Weet je wie ook zo mooi schreef en altijd alleen was?
Emily Dickingson https://nl.wikipedia.org/wiki/Emily_Dickinson
Het maken van een wei vereist een klavertje en één bij.
Eén klavertje, één bij en dromerij.
Genoeg is enkel dromerij bij weinig bij.
misschien schrijver worden
Weet je wie ook zo mooi schreef en altijd alleen was?
Emily Dickingson https://nl.wikipedia.org/wiki/Emily_Dickinson
Het maken van een wei vereist een klavertje en één bij.
Eén klavertje, één bij en dromerij.
Genoeg is enkel dromerij bij weinig bij.
misschien schrijver worden
