Psyche
alle pijlers
Even uitblazen. Hoe ziet jullie leven eruit?
zondag 4 mei 2025 om 23:14
Toch maar een topic..
Al een tijdje gaat ie niet zo lekker. Ik ben me ervan bewust dat als ik het uitschrijf ik al een gedeelte opweg ben om mijzelf te accepteren en wellicht mijn gewoontes / denkwijze aan te passen.
Regelmatig voel ik mij erg eenzaam. Ik weet dat dit aan mijzelf ligt. Momenteel zit ik in een negatieve spiraal, en is mijn uiterlijk en gedrag daar ook naar. Ik ben wat stiller en teruggetrokken. Partner en ik hebben veel enthousiaste mensen om ons heen, dat is soms moeilijk "bijbenen". Ook heb ik add en daardoor een erg druk hoofd. Gebruik sinds kort medicatie, maar dat lijkt vooralsnog nog niet veel te doen voor mij, binnenkort weer een afspraak bij mijn psychiater. Ik sta op een wachtlijst voor therapie rondom add en zelfreflectie. Heb hier erg veel zin in en behoefte aan. Leer graag, en leer vooral hoe ik mijzelf het beste kan ontwikkelen.
Een tijdje geleden begonnen met een brief te schrijven naar mijn ouders. Hierin heb ik beschreven wat ik moeilijk vond vroeger, en wat mij soms nog dwarszit. Ik heb een moeilijke relatie met mijn ouders.
Mijn partner en ik hebben beide twee kinderen waarvan ik mij wel eens zorgen maak. Welke ouder eigenlijk niet, toch.
Waar ik ook last van heb is dat mijn buurvrouw een super sociaal leven heeft. Iedere dag zijn er wel mensen over de vloer. Ze heeft een grote familie, grote vriendenkring. Het is ook gewoon een leuk spontaan mens, dus dat snap ik. Ik ben ook graag bij haar in de beurt voor een praatje. Maar ergens wringt het wel. Het lijkt net alsof wij niemand hebben, wat niet zo is.
Als wij thuis komen van een dagje weg staan er altijd wel fietsen voor de deur bij onze buren. Dan hebben ze weer een gezellig avondje. Ik ervaar hier geen overlast van ofzo, maar het klinkt erg gezellig allemaal. Dat mis ik bij ons thuis. Wij hebben geen zoete inval, wij hebben niet van die gezellige vrienden. Eerder een beetje saai.. maar dat ben ik zelf ook. Partner en ik kunnen beide moeilijker een gesprek gaande houden. Terwijl buuf altijd haar woordje klaar heeft.
Ik denk dat ik een beetje de realiteit van het leven ben verloren. Spreken jullie iedere dag af als je vrij bent? Zie jij buiten jouw collega's veel mensen / vrienden in de week?
Vind het maar lastig bijbenen, ondanks dat ik echt van mensen hou en het liefst omringt ben door mensen.
Nja lang verhaal hier. Wel lekker om het even uit te typen!
Al een tijdje gaat ie niet zo lekker. Ik ben me ervan bewust dat als ik het uitschrijf ik al een gedeelte opweg ben om mijzelf te accepteren en wellicht mijn gewoontes / denkwijze aan te passen.
Regelmatig voel ik mij erg eenzaam. Ik weet dat dit aan mijzelf ligt. Momenteel zit ik in een negatieve spiraal, en is mijn uiterlijk en gedrag daar ook naar. Ik ben wat stiller en teruggetrokken. Partner en ik hebben veel enthousiaste mensen om ons heen, dat is soms moeilijk "bijbenen". Ook heb ik add en daardoor een erg druk hoofd. Gebruik sinds kort medicatie, maar dat lijkt vooralsnog nog niet veel te doen voor mij, binnenkort weer een afspraak bij mijn psychiater. Ik sta op een wachtlijst voor therapie rondom add en zelfreflectie. Heb hier erg veel zin in en behoefte aan. Leer graag, en leer vooral hoe ik mijzelf het beste kan ontwikkelen.
Een tijdje geleden begonnen met een brief te schrijven naar mijn ouders. Hierin heb ik beschreven wat ik moeilijk vond vroeger, en wat mij soms nog dwarszit. Ik heb een moeilijke relatie met mijn ouders.
Mijn partner en ik hebben beide twee kinderen waarvan ik mij wel eens zorgen maak. Welke ouder eigenlijk niet, toch.
Waar ik ook last van heb is dat mijn buurvrouw een super sociaal leven heeft. Iedere dag zijn er wel mensen over de vloer. Ze heeft een grote familie, grote vriendenkring. Het is ook gewoon een leuk spontaan mens, dus dat snap ik. Ik ben ook graag bij haar in de beurt voor een praatje. Maar ergens wringt het wel. Het lijkt net alsof wij niemand hebben, wat niet zo is.
Als wij thuis komen van een dagje weg staan er altijd wel fietsen voor de deur bij onze buren. Dan hebben ze weer een gezellig avondje. Ik ervaar hier geen overlast van ofzo, maar het klinkt erg gezellig allemaal. Dat mis ik bij ons thuis. Wij hebben geen zoete inval, wij hebben niet van die gezellige vrienden. Eerder een beetje saai.. maar dat ben ik zelf ook. Partner en ik kunnen beide moeilijker een gesprek gaande houden. Terwijl buuf altijd haar woordje klaar heeft.
Ik denk dat ik een beetje de realiteit van het leven ben verloren. Spreken jullie iedere dag af als je vrij bent? Zie jij buiten jouw collega's veel mensen / vrienden in de week?
Vind het maar lastig bijbenen, ondanks dat ik echt van mensen hou en het liefst omringt ben door mensen.
Nja lang verhaal hier. Wel lekker om het even uit te typen!
zondag 4 mei 2025 om 23:22
En wat nou, als ik vertel dat de enige die ik en aantal keren per week zie mijn buurvrouw is.
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
granny71 wijzigde dit bericht op 04-05-2025 23:22
0.29% gewijzigd
zondag 4 mei 2025 om 23:22
Ik heb ook weleens van die momenten dat het me erg gezellig lijkt een zoete inval te hebben thuis en overal afspraken te hebben.
Bij mij is die wens uiteindelijk altijd van korte duur, want ik vind het veel te vermoeiend om zoveel weg te zijn (ben toch wel een beetje een huismus) en ben ook op m'n privacy en rust gesteld.
Ik hou het dus bij zo nu en dan wat afspreken. Sommige weekenden heb ik meerdere dingen staan, andere weekenden zijn leeg of maar 1 afspraak. Doordeweeks spreek ik zelden af, maar doe ik wel aan sport. Vind dat in de praktijk echt genoeg.
Bij mij is die wens uiteindelijk altijd van korte duur, want ik vind het veel te vermoeiend om zoveel weg te zijn (ben toch wel een beetje een huismus) en ben ook op m'n privacy en rust gesteld.
Ik hou het dus bij zo nu en dan wat afspreken. Sommige weekenden heb ik meerdere dingen staan, andere weekenden zijn leeg of maar 1 afspraak. Doordeweeks spreek ik zelden af, maar doe ik wel aan sport. Vind dat in de praktijk echt genoeg.
zondag 4 mei 2025 om 23:26
O, nee maar zo bedoel ik het ook niet. Ik vertelde de realiteit misschien een beetje verloren te zijn. Dit komt onder andere door social media, daar ben ik me erg van bewust. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig hoe iemand anders zijn leven invult.granny71 schreef: ↑04-05-2025 23:22En wat nou, als ik vertel dat de enige die ik en aantal keren per week zie mijn buurvrouw is.
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
zondag 4 mei 2025 om 23:32
Hoedjevanpapier schreef: ↑04-05-2025 23:26O, nee maar zo bedoel ik het ook niet. Ik vertelde de realiteit misschien een beetje verloren te zijn. Dit komt onder andere door social media, daar ben ik me erg van bewust. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig hoe iemand anders zijn leven invult.
Maar je prikt toch heel makkelijk door die SM heen? Vrienden van ons zijn ook zo. Allebei meer dan ft werken. 2 x in de week sporten. Heel veel borrelen met vrienden en kennissen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken!
zondag 4 mei 2025 om 23:49
Ik vind dat er ook zo gezellig uitzien altijd! En mis het soms een beetje, niet altijd. Bij mij is het afspreken met vrienden (met sommigen ook echt door de afstand) toch meer iets wat we wéken van te voren moeten inplannen. En dat koester ik echt enorm!
Maar sommigen zijn er meer het type voor, zeker als hun vrienden er dan ook het type voor zijn.
Herken het gevoel dus wel, hier ook geen zoete inval die 's avonds nog even komt aanwaaien, wijntje doen, oh ik was toevallig hier in de buurt en dacht, ik bel eens aan. Dat doe ik zelf overigens ook niet bij anderen.
Ik heb verder absoluut niet het idee dat als je leven er zo uitziet dat je dan "niemand hebt" maar snap de behoefte aan iets meer reuring wel. Is het een optie voor jou om bijvoorbeeld bij een eetclub/kookclub of zoiets te gaan?
Maar sommigen zijn er meer het type voor, zeker als hun vrienden er dan ook het type voor zijn.
Herken het gevoel dus wel, hier ook geen zoete inval die 's avonds nog even komt aanwaaien, wijntje doen, oh ik was toevallig hier in de buurt en dacht, ik bel eens aan. Dat doe ik zelf overigens ook niet bij anderen.
Ik heb verder absoluut niet het idee dat als je leven er zo uitziet dat je dan "niemand hebt" maar snap de behoefte aan iets meer reuring wel. Is het een optie voor jou om bijvoorbeeld bij een eetclub/kookclub of zoiets te gaan?
zondag 4 mei 2025 om 23:50
Ik ben ook gesteld op mijn rust en privacy. Heb geen behoefte aan een drukke agenda. Ik spreek af als daar me behoefte ook ligt. Soms moet ik zin maken omdat ik dan teveel in mijn bubbel zit. Als je dat weet dan kun je hier op in spelen.
Verder heb ik snel een vitamine d tekort. Ik ben me van bewust dat dit invloed heeft op mijn mentale gestelheid waardoor ik meer in mijn bubbel blijf hangen. Nu ik dit weet vul ik het aan en werkelijk waar ik voel me energieker.
Ik krijg zin om dingen te ondernemen bijvoorbeeld naast afspreken af en toe ook sporten. Het is een uitlaatklep geworden en na het sporten krijg ik voldoening als gevoel. Dat weer extra op mijn mentale gestelheid werkt.
Zoals je leest is het een visuele cirkel. Door mijn vitamines te controleren bij de huisarts verklaart de oorzaken en ben ik tot de kern gekomen waarom ik me zo voel. Onderschat vitaminen tekort niet.
Daarnaast blijft mijn buurvrouw van verderop nog steeds een drukke sociale leven leiden. Te druk in mijn ogen en soms had ik ook gewild dat ik het kon maar ik kijk daar nu minder naar omdat ik me zo goed voel. Ik ben zo niet klaar maar ik kan wel zorgen dat ik me beter ga voelen.
Overigens bevindt de extreme sociale buurvrouw ook in de categorie minderheid over het algemeen. Heel veel zijn minder sociaal met een gezin en vinden het bikkelen. En dat mag hé..
Verder heb ik snel een vitamine d tekort. Ik ben me van bewust dat dit invloed heeft op mijn mentale gestelheid waardoor ik meer in mijn bubbel blijf hangen. Nu ik dit weet vul ik het aan en werkelijk waar ik voel me energieker.
Ik krijg zin om dingen te ondernemen bijvoorbeeld naast afspreken af en toe ook sporten. Het is een uitlaatklep geworden en na het sporten krijg ik voldoening als gevoel. Dat weer extra op mijn mentale gestelheid werkt.
Zoals je leest is het een visuele cirkel. Door mijn vitamines te controleren bij de huisarts verklaart de oorzaken en ben ik tot de kern gekomen waarom ik me zo voel. Onderschat vitaminen tekort niet.
Daarnaast blijft mijn buurvrouw van verderop nog steeds een drukke sociale leven leiden. Te druk in mijn ogen en soms had ik ook gewild dat ik het kon maar ik kijk daar nu minder naar omdat ik me zo goed voel. Ik ben zo niet klaar maar ik kan wel zorgen dat ik me beter ga voelen.
Overigens bevindt de extreme sociale buurvrouw ook in de categorie minderheid over het algemeen. Heel veel zijn minder sociaal met een gezin en vinden het bikkelen. En dat mag hé..
maandag 5 mei 2025 om 00:11
Ik denk inderdaad ook dat je niet zo uitzonderlijk bent hierin. Zeker voor mensen met een gezin ziet hun avond er bij velen misschien ietwat saai uit. Een enkeling gaat nog wel eens sporten, of soms als het 's avonds licht is hardlopen, maar bij velen is het avondprogramma niet zo rijkelijk sociaal gevuld. Na het eten en de kinderen op bed een uurtje zelf televisie kijken, lezen, dan een beetje opruimen en zelf op tijd erin. Geen zoete inval, niet tot laat borrelen met vrienden.
Of ik maak dit mijzelf wijs dat het in veel huishoudens (ook) gewoon saai is.
Er zijn natuurlijk ook altijd uitzonderingen.
Of ik maak dit mijzelf wijs dat het in veel huishoudens (ook) gewoon saai is.
Er zijn natuurlijk ook altijd uitzonderingen.
maandag 5 mei 2025 om 00:45
Je buren hebben helemaal niets met social media te maken.Hoedjevanpapier schreef: ↑04-05-2025 23:26O, nee maar zo bedoel ik het ook niet. Ik vertelde de realiteit misschien een beetje verloren te zijn. Dit komt onder andere door social media, daar ben ik me erg van bewust. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig hoe iemand anders zijn leven invult.
En toch ben je hun (door jouw verzonnen) leven aan het vergelijken met dat van jou.
Misschien ligt de buurvrouw wel iedere avond uitgeput in bed en droomt ze over het rustige leventje van haar buurvrouw (jij dus)
En haalt de buurman wel constant vrienden in huis omdat hij er niet aan moet denken om de avond alleen met zijn vrouw door te brengen.
maandag 5 mei 2025 om 06:38
Jezus wat een manier om iemand die in een dip zit een schop na te gevengranny71 schreef: ↑04-05-2025 23:22En wat nou, als ik vertel dat de enige die ik en aantal keren per week zie mijn buurvrouw is.
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
maandag 5 mei 2025 om 07:56
Dit is een thema wat nu ook al een aantal weken in mijn leven speelt: eenzaamheid. Denken dat de ander een druk (sociaal) leven hebt en het gevoel dat mijn leven ontzettend saai is en ik niets mee maak. Maar zoals hier al is benoemd: je weet niet of die buurvrouw het ook daadwerkelijk fijn vindt al die drukte om haar heen. Ieder huisje zijn kruisje, vaak is het uiterlijke schijn. En om terug te komen op je vraag, mijn leven is ook niet heel spannend en sociaal. Ik ben doordeweeks blij als de kinderen op bed liggen. Jn het weekend wil ik leuke dingen doen met mijn gezin en spreken we af en toe af met vrienden, maar zeker niet elk weekend
maandag 5 mei 2025 om 09:03
Een beetje aardig doen kost niks hoor.granny71 schreef: ↑04-05-2025 23:22En wat nou, als ik vertel dat de enige die ik en aantal keren per week zie mijn buurvrouw is.
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
To, aan de ene kant geef je aan dat je opkijkt tegen het sociale leven van je buurvrouw en aan de ander kant geef je aan dat je anders bent dan je buurvrouw.
Ik denk dat je echt moet kijken wat bij jou/jullie past. En als je vindt dat je meer sociale contacten wil, zal je zelf wat moeten ondernemen. Maar verlang nu niet van jezelf dat je net zo'n sociaal dier als je buurvrouw wordt of wat je op social media voorbij ziet komen.
maandag 5 mei 2025 om 09:10
maandag 5 mei 2025 om 09:12
Wat mooi dat je dit schrijft TO! Ik herken er heel veel in. Legenestsyndroom, drukke baan waardoor ik vaak te moe ben om "het leven" op te zoeken, minderwaardigheidsgevoelens waardoor ik soms moeilijk mijn huis uitkom, (bewust) geen partner, maar vooral het plotselinge overlijden vorige zomer van mijn praatmaat, een lieve, maar uiterst kwetsbare man. We appten de hele dag door, en soms zocht hij me op (ik mocht niet bij hem komen) en dan maakten we lange wandelingen met de honden. Hij was de enige die zonder moeite wist om te gaan met mijn traumahondjes.
Ik heb veel lieve vrienden, vriendinnen, en ook met mijn familie heb ik een prima contact. Maar zijn overlijden heeft me zo'n knauw gegeven dat ik psychiatrische hulp nodig heb. Ik zit nu nog in dagbehandeling en ik werk parttime, dat ben ik weer aan het opbouwen.
Het leven is soms gewoon waardeloos. Zelf heb ik momenteel genoeg aan werken, verwerken en daarvan uitrusten. Het is niet anders, ik hoop dat het in de toekomst weer wat leuker mag worden.
Sterkte TO!
Ik heb veel lieve vrienden, vriendinnen, en ook met mijn familie heb ik een prima contact. Maar zijn overlijden heeft me zo'n knauw gegeven dat ik psychiatrische hulp nodig heb. Ik zit nu nog in dagbehandeling en ik werk parttime, dat ben ik weer aan het opbouwen.
Het leven is soms gewoon waardeloos. Zelf heb ik momenteel genoeg aan werken, verwerken en daarvan uitrusten. Het is niet anders, ik hoop dat het in de toekomst weer wat leuker mag worden.
Sterkte TO!
maandag 5 mei 2025 om 09:12
Hier precies hetzelfde!TinyTiny schreef: ↑04-05-2025 23:22Ik heb ook weleens van die momenten dat het me erg gezellig lijkt een zoete inval te hebben thuis en overal afspraken te hebben.
Bij mij is die wens uiteindelijk altijd van korte duur, want ik vind het veel te vermoeiend om zoveel weg te zijn (ben toch wel een beetje een huismus) en ben ook op m'n privacy en rust gesteld.
Ik hou het dus bij zo nu en dan wat afspreken. Sommige weekenden heb ik meerdere dingen staan, andere weekenden zijn leeg of maar 1 afspraak. Doordeweeks spreek ik zelden af, maar doe ik wel aan sport. Vind dat in de praktijk echt genoeg.
maandag 5 mei 2025 om 09:15
maandag 5 mei 2025 om 09:16
Denk niet dat het uiterlijke schijn is. Dat wordt vaak geroepen over social media of over mensen met een drukke sociale agenda en dat daar ook veel eenzaamheid enzo achter kan zitten. Maar het kan toch ook gewoon zo zijn dat die mensen echt zo zijn en er heel gelukkig mee zijn? Sommige mensen zijn (vanaf hun prille jeugd al) populairder dan anderen, ontwikkelen dan misschien ook beter vaardigheden die voor een sociaal leven goed van pas komen. Het is niet per se zo dat die mensen ook allemaal leuker zijn of betrouwbaardere vrienden zijn, maar soms is het gewoon zoals het is.Tuinhuis schreef: ↑05-05-2025 07:56Dit is een thema wat nu ook al een aantal weken in mijn leven speelt: eenzaamheid. Denken dat de ander een druk (sociaal) leven hebt en het gevoel dat mijn leven ontzettend saai is en ik niets mee maak. Maar zoals hier al is benoemd: je weet niet of die buurvrouw het ook daadwerkelijk fijn vindt al die drukte om haar heen. Ieder huisje zijn kruisje, vaak is het uiterlijke schijn. En om terug te komen op je vraag, mijn leven is ook niet heel spannend en sociaal. Ik ben doordeweeks blij als de kinderen op bed liggen. Jn het weekend wil ik leuke dingen doen met mijn gezin en spreken we af en toe af met vrienden, maar zeker niet elk weekend
Investeer in de vriendschappen die je wel hebt, koester deze en kijk naar de mogelijkheden die je hebt om je vrienden- en kennissenkring uit te breiden. Dan komen ze misschien nog niet meteen elke vrijdagavond of zaterdagmiddag een biertje bij jou drinken en dat jij dan zegt: vooruit blijf mee-eten en dat je dan vervolgens tot middernacht zit te filosoferen maar je hebt wel een leuke middag/avond gehad met mensen die ook open staan voor nieuwe contacten en een zelfde interesse hebben (wandelen, koken, boekenclub you name it)
maandag 5 mei 2025 om 09:35
Ik voel mij ook weleens een soort buitenbeentje.
Dan lijkt iedereen oké met 'de zoete inval' terwijl dat niet bij mij past.
Ik heb een schoonfamilie die dus nooit van tevoren meld wanneer ze komen. Hup via achterdeur konen ze zo binnen.
Dat ben ik niet gewend en past ook niet bij mij. Bij mijn vriend wel, dus probeer tegenwoordig het meer bij hem te laten en mijn eigen grenzen hierin te stellen.
Zij pakken die ruimte en ik juist niet.
Op verjaardagen ben ik al snel doodop, want al mijn voelsprieten staan aan. Waar een ander vast gewoon denkt hah lekker kletsen, gezellig.
Ik vind het van mezelf erg vervelend en maak het vaak ook groter en lastiger voor mezelf.
Ik probeer hier wat luchtiger mee om te gaan, maar ook in grenzen om niet oververmoeid te raken.
Bij mij komt het ook doordat ik intense gesprekken 1 op 1 heb voor mijn baan. Daar gaat veel energie in zitten ook en is de accu thuis al snel leeg voor andere gesprekken (iets wat door anderen vaak niet begrepen wordt overigens).
Ik ken zat mensen die een heel druk leven hebben en zij krijgen daar juist energie van. Ik laad juist op door tijd alleen (heb een man en 2 kinderen dus dat is vaak een uitdaging al!). Voor af en toe evengoed wat kletsen is whatsapp ideaal voor mij. Evengoed contact, maar 'in stilte' als het ware.
Ik sport zo'n 2x in de week, maar door de harde muziek kan ik lekker focussen op de les. Geen gesprek op gang houden, geen verwachtingen.
Iedereen is dus anders en probeer jezelf vooral niet in een pasvorm te persen die niet passend is voor jou.
Zoek actief contact waar je behoefte ligt, maar leg de lat niet te hoog voor jezelf.
Dan lijkt iedereen oké met 'de zoete inval' terwijl dat niet bij mij past.
Ik heb een schoonfamilie die dus nooit van tevoren meld wanneer ze komen. Hup via achterdeur konen ze zo binnen.
Dat ben ik niet gewend en past ook niet bij mij. Bij mijn vriend wel, dus probeer tegenwoordig het meer bij hem te laten en mijn eigen grenzen hierin te stellen.
Zij pakken die ruimte en ik juist niet.
Op verjaardagen ben ik al snel doodop, want al mijn voelsprieten staan aan. Waar een ander vast gewoon denkt hah lekker kletsen, gezellig.
Ik vind het van mezelf erg vervelend en maak het vaak ook groter en lastiger voor mezelf.
Ik probeer hier wat luchtiger mee om te gaan, maar ook in grenzen om niet oververmoeid te raken.
Bij mij komt het ook doordat ik intense gesprekken 1 op 1 heb voor mijn baan. Daar gaat veel energie in zitten ook en is de accu thuis al snel leeg voor andere gesprekken (iets wat door anderen vaak niet begrepen wordt overigens).
Ik ken zat mensen die een heel druk leven hebben en zij krijgen daar juist energie van. Ik laad juist op door tijd alleen (heb een man en 2 kinderen dus dat is vaak een uitdaging al!). Voor af en toe evengoed wat kletsen is whatsapp ideaal voor mij. Evengoed contact, maar 'in stilte' als het ware.
Ik sport zo'n 2x in de week, maar door de harde muziek kan ik lekker focussen op de les. Geen gesprek op gang houden, geen verwachtingen.
Iedereen is dus anders en probeer jezelf vooral niet in een pasvorm te persen die niet passend is voor jou.
Zoek actief contact waar je behoefte ligt, maar leg de lat niet te hoog voor jezelf.
maandag 5 mei 2025 om 09:38
`Weet je wat ik zo moeilijk vind aan feestjes? Ze gaan vaak gepaard met veel drank en/of drugs. En ik herken dat wel: pas als ik pakweg drie bellen wijn naar binnen heb gegoten kan ik me vrolijk, lollig en feestelijk gedragen in groot gezelschap. Ik ben echt te verlegen en te onzeker om me nuchter blij te blijven voelen in feestgedruis. Ook ben ik gewoon moe in de avond.
Ik ga, wanneer ik er niet onderuit kan, weleens naar een feestje, maar ik kies er dan voor om nuchter te blijven, vaak ben ik ook de BOB.
Omdat anderen dan aangeschoten zijn mis ik verbinding. En naarmate de avond vordert raak ik die helemaal kwijt.
Ik ga, wanneer ik er niet onderuit kan, weleens naar een feestje, maar ik kies er dan voor om nuchter te blijven, vaak ben ik ook de BOB.
Omdat anderen dan aangeschoten zijn mis ik verbinding. En naarmate de avond vordert raak ik die helemaal kwijt.
lieneke wijzigde dit bericht op 05-05-2025 09:39
0.65% gewijzigd
maandag 5 mei 2025 om 09:39
Maar het is denk ik wel anders als je zelf bewust die keuze maakt en in de positie bent om aan te haken als je wil (tuin bbq, weekendje weggaan, feestje) of hooguit een uurtje te gaan, of het aanbod helemaal af te slaan, dan wanneer je er niet voor gevraagd bent en dus ook niet zélf de overweging kunt maken of je er al dan niet bij aansluit. Ik word nooit gevraagd voor feestjes en borrels.Lilla schreef: ↑05-05-2025 09:31Het is ook wel een beetje een kwestie van wat je zoekt in contacten. Ik heb vrienden die hun leven inrichten zoals jouw buurvrouw, en ben een van de mensen die soms wel soms niet op hun vele feestjes en borrels is. Het is zeker gezellig, maar persoonlijk vind ik daar weinig mensen waar ik écht iets mee heb. De gesprekken zijn leuk voor een uurtje, maar met de meeste mensen daar deel ik gewoon weinig waardoor ik daarna wel weer voor een tijdje klaar ben. Ik vind ze allemaal sympathiek en leuk, maar de échte klik ontbreekt voor mij. Dus ik sla met regelmaat een feestje over, of ga op tijd naar huis. Ik ga niet mee als er een dag of weekendje weg wordt georganiseerd, ik heb daarvoor gewoon te weinig klik met de meeste mensen die meegaan. Mijn man vindt het leuker, die is vaker van de partij, maar ook niet alle keren. Wij zouden makkelijk in dit drukke leventje kunnen springen, bij ieder feestje aanhaken, ook regelmatig borrels organiseren, en dan zou mijn leven er binnen de kortste keren uitzien als dat van jouw buurvrouw. Maar ik kies er niet voor.
maandag 5 mei 2025 om 09:41
Oh daar word ik dan juist weer heel moe van!Lieneke schreef: ↑05-05-2025 09:38`Weet je wat ik zo moeilijk vind aan feestjes? Ze gaan vaak gepaard met veel drank en/of drugs. En ik herken dat wel: pas als ik pakweg drie bellen wijn naar binnen heb gegoten kan ik me vrolijk, lollig en feestelijk gedragen in groot gezelschap. Ik ben echt te verlegen en te onzeker om me nuchter blij te blijven voelen in feestgedruis. Ook ben ik gewoon moe in de avond.
Ik ga, wanneer ik er niet onderuit kan, weleens naar een feestje, maar ik kies er dan voor om nuchter te blijven, vaak ben ik ook de BOB.
Omdat anderen dan aangeschoten zijn mis ik verbinding. En naarmate de avond vordert raak ik die helemaal kwijt.
maandag 5 mei 2025 om 09:48
Ja klopt, dat is een verschil, je hebt gelijk. Maar mijn punt is dat de mensen met "1000 vrienden" soms ook gewoon minder verwachtingen hebben van contacten, minder kritisch zijn. Wat prima is. Maar het ziet er van buitenaf misschien soms mooier uit dan het is.Dala schreef: ↑05-05-2025 09:39Maar het is denk ik wel anders als je zelf bewust die keuze maakt en in de positie bent om aan te haken als je wil (tuin bbq, weekendje weggaan, feestje) of hooguit een uurtje te gaan, of het aanbod helemaal af te slaan, dan wanneer je er niet voor gevraagd bent en dus ook niet zélf de overweging kunt maken of je er al dan niet bij aansluit. Ik word nooit gevraagd voor feestjes en borrels.
maandag 5 mei 2025 om 09:51
Sorry, ik heb mijn eerdere bericht verwijderd want ben ineens een beetje bang herkend te worden. Zou jij hetzelfde willen doen met je quote? Dankjewel!Dala schreef: ↑05-05-2025 09:39Maar het is denk ik wel anders als je zelf bewust die keuze maakt en in de positie bent om aan te haken als je wil (tuin bbq, weekendje weggaan, feestje) of hooguit een uurtje te gaan, of het aanbod helemaal af te slaan, dan wanneer je er niet voor gevraagd bent en dus ook niet zélf de overweging kunt maken of je er al dan niet bij aansluit. Ik word nooit gevraagd voor feestjes en borrels.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
