Psyche
alle pijlers
Familielid overleden, al jaren geen contact meer mee...
dinsdag 18 juni 2019 18:38
Hallo allemaal,
Omdat ik er met niemand, behalve mijn partner, over kan praten... deel ik het hier.
Waarom? Geen idee. Even mijn ei kwijt.
Ik heb al jaren geen contact meer met 1 kant van de familie. Dat is prima, deels mijn eigen keuze, maar toch...
Dan overlijdt er iemand...
En dan doet me dat toch meer dan ik had verwacht.
Afscheid nemen is geen optie, dat geeft mij teveel spanningen.
Maar wat dan wel? Het was een vriendelijk mens, nooit iets tegen gehad, maar het was onderdeel van de andere kant van de familie.
Treurig...
Misschien herkent iemand dit?
Tips hoe ik dit voor mezelf kan afsluiten?
Dank je wel.
Omdat ik er met niemand, behalve mijn partner, over kan praten... deel ik het hier.
Waarom? Geen idee. Even mijn ei kwijt.
Ik heb al jaren geen contact meer met 1 kant van de familie. Dat is prima, deels mijn eigen keuze, maar toch...
Dan overlijdt er iemand...
En dan doet me dat toch meer dan ik had verwacht.
Afscheid nemen is geen optie, dat geeft mij teveel spanningen.
Maar wat dan wel? Het was een vriendelijk mens, nooit iets tegen gehad, maar het was onderdeel van de andere kant van de familie.
Treurig...
Misschien herkent iemand dit?
Tips hoe ik dit voor mezelf kan afsluiten?
Dank je wel.
dinsdag 18 juni 2019 18:44
Volgens mij staat er ook dat ik geen afscheid ga nemen.redbulletje schreef: ↑18-06-2019 18:43Gewoon niets. Je had bij leven geen contact met hem/haar en ook niet met zijn/haar nabestaanden, dus ik zou ofwel niets laten horen ofwel een kaartje sturen. Maar zeker niet naar de uitvaart gaan. Dat is voor mensen die bij leven contact met deze persoon hadden.
dinsdag 18 juni 2019 18:45
Wat ik deed: ik maakte op de dag van de uitvaart een lange boswandeling, met daarop aansluitend ergens koffie met een appeltaartje. Tijdens de wandeling heb ik stilgestaan bij het niet-contact hebben met die kant van de familie. Of ik daar nog zo in stond als een paar jaar daarvoor en hoe ik het verder zag.
Voor mij betekende het dat ik na die wandeling een condoleancekaart heb gekocht en heb verstuurd. Ik ben bij mijn standpunt gebleven dat het goed was, zoals het was.
Voor mij betekende het dat ik na die wandeling een condoleancekaart heb gekocht en heb verstuurd. Ik ben bij mijn standpunt gebleven dat het goed was, zoals het was.
dinsdag 18 juni 2019 18:46
Hoe kom je daar nou bij. Dat jij dat zo ziet: prima! Maar het is geen opgelegde regel of wet oid. Als iemand overlijdt, kunnen er dusdanige processen gaan werken bij mensen dat ze toch ineens wel besluiten om bij een afscheid te zijn. Dit lijkt mij nou typisch iets dat ieder voor zich kan bepalen.redbulletje schreef: ↑18-06-2019 18:43Gewoon niets. Je had bij leven geen contact met hem/haar en ook niet met zijn/haar nabestaanden, dus ik zou ofwel niets laten horen ofwel een kaartje sturen. Maar zeker niet naar de uitvaart gaan. Dat is voor mensen die bij leven contact met deze persoon hadden.
dinsdag 18 juni 2019 18:52
Als iemand bij leven mijn ouders ontloopt dan moet ik ze niet op de begrafenis zien verschijnen om de hypocriete rouwende uit te komen hangen.Pavlovski schreef: ↑18-06-2019 18:46Hoe kom je daar nou bij. Dat jij dat zo ziet: prima! Maar het is geen opgelegde regel of wet oid. Als iemand overlijdt, kunnen er dusdanige processen gaan werken bij mensen dat ze toch ineens wel besluiten om bij een afscheid te zijn. Dit lijkt mij nou typisch iets dat ieder voor zich kan bepalen.
dinsdag 18 juni 2019 18:55
Komt het ooit in je op dat mensen ook oprecht kunnen zijn, Redbulletje?
Als iemand de stap neemt om op zijn manier afscheid te nemen, wie ben jij dan om dat te beoordelen als hypocriet? Omdat jij je eigen normen en waarden hebt? Als jij deze normen en waarden jezelf oplegt, prima. Maar veroordeel een ander niet zo snel. Weet jij veel waarom iemand toch nog afscheid neemt?
Als iemand de stap neemt om op zijn manier afscheid te nemen, wie ben jij dan om dat te beoordelen als hypocriet? Omdat jij je eigen normen en waarden hebt? Als jij deze normen en waarden jezelf oplegt, prima. Maar veroordeel een ander niet zo snel. Weet jij veel waarom iemand toch nog afscheid neemt?
dinsdag 18 juni 2019 18:57
Dat kunnen ze nou wel willen besluiten, maar ik vind dat dan weer not done. Niet tegenover de overledene die dat misschien helemaal niet wil (als merkt die persoon er niks meer van), maar ook niet tegenover de nabestaanden.Pavlovski schreef: ↑18-06-2019 18:46Hoe kom je daar nou bij. Dat jij dat zo ziet: prima! Maar het is geen opgelegde regel of wet oid. Als iemand overlijdt, kunnen er dusdanige processen gaan werken bij mensen dat ze toch ineens wel besluiten om bij een afscheid te zijn. Dit lijkt mij nou typisch iets dat ieder voor zich kan bepalen.
Ik heb geen contact meer met vader en zus. Laatstgenoemde moet maar kijken of ze wil komen, daar sta ik neutraal in. Maar mijn vader is absoluut niet welkom.
dinsdag 18 juni 2019 18:58
Er blijkt ook heel duidelijk twijfel uit je post.
dinsdag 18 juni 2019 18:59
Omdat ik ze dan niet meer moet. Dus dat rouwen dat doen ze dan maar lekker op zichzelf ipv opeens berouw te tonen. En al helemaal niet als ik er zelf doorheen zit vanwege mijn persoonlijk verlies; dan moet je echt niet in mijn buurt komen met zo'n reden.Pavlovski schreef: ↑18-06-2019 18:55Komt het ooit in je op dat mensen ook oprecht kunnen zijn, Redbulletje?
Als iemand de stap neemt om op zijn manier afscheid te nemen, wie ben jij dan om dat te beoordelen als hypocriet? Omdat jij je eigen normen en waarden hebt? Als jij deze normen en waarden jezelf oplegt, prima. Maar veroordeel een ander niet zo snel. Weet jij veel waarom iemand toch nog afscheid neemt?
dinsdag 18 juni 2019 19:00
Ik snap Redbulletje wel.Pavlovski schreef: ↑18-06-2019 18:55Komt het ooit in je op dat mensen ook oprecht kunnen zijn, Redbulletje?
Als iemand de stap neemt om op zijn manier afscheid te nemen, wie ben jij dan om dat te beoordelen als hypocriet? Omdat jij je eigen normen en waarden hebt? Als jij deze normen en waarden jezelf oplegt, prima. Maar veroordeel een ander niet zo snel. Weet jij veel waarom iemand toch nog afscheid neemt?
Die stap die jij noemt. Om alsnog afscheid te willen nemen, waarom wordt die ineens genomen? En niet toen de overledene nog leefde? Persoonlijk denk ik dat de reden waarom iemand alsnog afscheid wil nemen toch vaak een stuk eigenbelang is (schuldgevoel compenseren, etc). Dat vind ik ook hypocriet.
dinsdag 18 juni 2019 19:15
Mijn vader heeft mij een jaar of 5 geleden uit zijn leven gezet. ( ik voldeed niet aan zijn eisen)
Daarmee was in 1 klap contact met die kant van de familie ook afgelopen blijkbaar.
Er zijn inmiddels een aantal Ooms en tantes overleden. Dat hoorde ik ruim daarna van mijn broer ( enige die ik nog wel eens spreek)
Voor mij is het klaar. Ik wens iedereen een gelukkig leven.
Bij 1 tante had ik moeite. Ik voelde mij altijd fijn bij haar. Ik heb een moment voor mezelf genomen. Kaarsje aan en aan haar gedacht. Wat tranen gelaten en dat was het.
Ik zou niet naar afscheid gaan. Afhankelijk van reden van geen contact zou ik wel / niet een kaart sturen.
Op moment van afscheidsdienst zou ik indien mogelijk ff een moment nemen. Hoe je dit invult is aan jou.
Daarmee was in 1 klap contact met die kant van de familie ook afgelopen blijkbaar.
Er zijn inmiddels een aantal Ooms en tantes overleden. Dat hoorde ik ruim daarna van mijn broer ( enige die ik nog wel eens spreek)
Voor mij is het klaar. Ik wens iedereen een gelukkig leven.
Bij 1 tante had ik moeite. Ik voelde mij altijd fijn bij haar. Ik heb een moment voor mezelf genomen. Kaarsje aan en aan haar gedacht. Wat tranen gelaten en dat was het.
Ik zou niet naar afscheid gaan. Afhankelijk van reden van geen contact zou ik wel / niet een kaart sturen.
Op moment van afscheidsdienst zou ik indien mogelijk ff een moment nemen. Hoe je dit invult is aan jou.
dinsdag 18 juni 2019 19:21
Ik heb geen contact meet met mijn familie, bijna 9 jaar nu. In die tijd zijn er 3 mensen overleden die geen onderdeel waren van de reden dat er geen contact meer is. Daar heb ik het best wel moeilijk mee gehad, maar de uitvaard draaide om hun ennhun naaste en mijn komst zou ik niet gepast hebben gevonden vanwege de aandacht die dat naar mij toe zou trekken. 2 zijn er begraven dus heb ik later mijn moment genomen om bij hun graf afscheidt te nemen, de 3e is gecremeerd en heb ik in een kerk een kaarsje voor gebrand. Ik ben niet gelovig, maar dat voelde voor mij als goede plek om afscheid te nemen en het een plekje te geven. Misschien kan je zoiets doen? Langs het graf of een andere plek en dan stil staan bij de overledene en afscheid nemen op je eigen moment.
Sterkte iig, uit het oog is zeker niet altijd uit het hart en ik weet dat dit behoorlijk binnen kan komen. Neem er je tijd voor.
Sterkte iig, uit het oog is zeker niet altijd uit het hart en ik weet dat dit behoorlijk binnen kan komen. Neem er je tijd voor.
dinsdag 18 juni 2019 19:31
redbulletje schreef: ↑18-06-2019 18:52Als iemand bij leven mijn ouders ontloopt dan moet ik ze niet op de begrafenis zien verschijnen om de hypocriete rouwende uit te komen hangen.
Je kan naar de afscheidsviering gaan, niet omdat je echt rouwt, maar wel omdat je op dat moment je respect voor de overledene nog wil betuigen. Dat is nog iets anders dan rouwen en helemaal niet hypocriet. Als je respect echt is, wat zou er dan met dat als reden verkeerd zijn aan het bijwonen van de begrafenis?
Redbul is nogal dikwijls van de extreme standpunten.
dinsdag 18 juni 2019 19:38
Over het algemeen ben je dan net een week te laatPavlovski schreef: ↑18-06-2019 18:55Komt het ooit in je op dat mensen ook oprecht kunnen zijn, Redbulletje?
Als iemand de stap neemt om op zijn manier afscheid te nemen, wie ben jij dan om dat te beoordelen als hypocriet? Omdat jij je eigen normen en waarden hebt? Als jij deze normen en waarden jezelf oplegt, prima. Maar veroordeel een ander niet zo snel. Weet jij veel waarom iemand toch nog afscheid neemt?
Alcohol lost je problemen niet op, maar dat doen melk en water ook niet.
dinsdag 18 juni 2019 19:39
Ik ben niet Redbulletje en waar ik het normaal zo ongeveer nooit met haar eens ben, ben ik dat in dit geval wel.
Een voorbeeld, mijn vader is lange tijd ernstig ziek geweest, in die tijd zag of hoorde je niemand, niet voor mijn vader en ook niet naar mijn moeder toe (eens hulp aanbieden etc). Mijn vader heeft zich heel eenzaam gevoeld, zeker omdat hij altijd voor iedereen klaar heeft gestaan. Dat is hard. Op de crematie verschenen deze mensen ineens wel, een had nog het lef om te zeggen dat hij niet zo'n grote opkomst had verwacht.
Mijn moeder wilde niemand wegsturen, als het aan mij had gelegen had ik dat wel gedaan.
dinsdag 18 juni 2019 19:43
Een verdrietige situatie 
Dit soort situaties werpen je in de realiteit en dan kom je tot het pijnlijke besef dat je nog steeds niks met dat deel van de familie hebt. Blijkbaar heb je daar ooit heel goed over nagedacht en tot het besluit gekomen om niet meer met hen om te gaan. Dat is je goed recht. Het overlijden van iemand veranderd hier in feite weinig tot niks, aan. Je kunt altijd nog zelf de begraafplaats bezoeken of misschien thuis een kaarsje branden voor die persoon. Doe wat goed voelt voor jou en voel je niet gedwongen om iets te doen wat de zogenaamde buitenwacht van jou verwacht.
Dit soort situaties werpen je in de realiteit en dan kom je tot het pijnlijke besef dat je nog steeds niks met dat deel van de familie hebt. Blijkbaar heb je daar ooit heel goed over nagedacht en tot het besluit gekomen om niet meer met hen om te gaan. Dat is je goed recht. Het overlijden van iemand veranderd hier in feite weinig tot niks, aan. Je kunt altijd nog zelf de begraafplaats bezoeken of misschien thuis een kaarsje branden voor die persoon. Doe wat goed voelt voor jou en voel je niet gedwongen om iets te doen wat de zogenaamde buitenwacht van jou verwacht.
dinsdag 18 juni 2019 19:51
Er zijn ook nabestaanden die het een fijn idee vinden dat iemand het de overledene toch postuum heeft kunnen vergeven.redbulletje schreef: ↑18-06-2019 18:59Omdat ik ze dan niet meer moet. Dus dat rouwen dat doen ze dan maar lekker op zichzelf ipv opeens berouw te tonen. En al helemaal niet als ik er zelf doorheen zit vanwege mijn persoonlijk verlies; dan moet je echt niet in mijn buurt komen met zo'n reden.
dinsdag 18 juni 2019 19:54
Heeft die persoon man/ vrouw/ kinderen die je weliswaar ook niet meer spreekt maar waarmee je in principe geen 'problemen'hebt? Je zou kunnen overwegen om dan een kaartje te sturen naar de rest van het gezin / partner dat je ondanks het slechte contact je ze sterkte wilt wensen.
Doe wat goed voelt. Ook al antwoorden ze niet. Ik sta in het leven als 'wees liever degene die wat van zicht liet horen dan degene die het negeerde'. Om een kaartje worden ze echt niet boos / vinden ze je hypocriet. Je had geen ruzie met de overledene zei je. Ik vind in zulke situaties dat je het bijna niet verkeerd kan doen als je wél wat van je laat horen. Een kaartje is al genoeg.
Maar alsnog, doe wat goed voelt. Wil je niks laten horen? Ook prima.
Doe wat goed voelt. Ook al antwoorden ze niet. Ik sta in het leven als 'wees liever degene die wat van zicht liet horen dan degene die het negeerde'. Om een kaartje worden ze echt niet boos / vinden ze je hypocriet. Je had geen ruzie met de overledene zei je. Ik vind in zulke situaties dat je het bijna niet verkeerd kan doen als je wél wat van je laat horen. Een kaartje is al genoeg.
Maar alsnog, doe wat goed voelt. Wil je niks laten horen? Ook prima.
dinsdag 18 juni 2019 20:04
Echt vreselijk! En helaas zo herkenbaar... Wat een hoop hypocrieten lopen er toch rond. Ik heb met al die lui het contact verbroken. Jarenlang mijn vader aan de kant gezet, en dan met de begrafenis vooraan willen staan. Bah!GinnyJones schreef: ↑18-06-2019 19:39Ik ben niet Redbulletje en waar ik het normaal zo ongeveer nooit met haar eens ben, ben ik dat in dit geval wel.
Een voorbeeld, mijn vader is lange tijd ernstig ziek geweest, in die tijd zag of hoorde je niemand, niet voor mijn vader en ook niet naar mijn moeder toe (eens hulp aanbieden etc). Mijn vader heeft zich heel eenzaam gevoeld, zeker omdat hij altijd voor iedereen klaar heeft gestaan. Dat is hard. Op de crematie verschenen deze mensen ineens wel, een had nog het lef om te zeggen dat hij niet zo'n grote opkomst had verwacht.
Mijn moeder wilde niemand wegsturen, als het aan mij had gelegen had ik dat wel gedaan.
dinsdag 18 juni 2019 20:14
'Het was een vriendelijk mens, nooit iets tegen gehad, maar onderdeel van de andere kant van de familie'.
Dus bij leven en welzijn heb je niet de moeite genomen of de wil of zin gehad om die persoon op te zoeken. Een keuze die jouw keuze was en die hij of zij wel heeft gerespecteerd. Dan zou je voor je zelf met een klein ritueel, kaarsje, bloemen brengen als het graf er is, alsnog afscheid kunnen nemen. Persoonlijk afscheid nemen zou ik niet gepast vinden en zo te lezen ga je dat ook niet doen. Het zou door anderen ergens als hypocriet kunnen worden gezien, dat begrijp ik wel. Maar iets voor jezelf doen kan ook fijn voor jezelf zijn.
Dus bij leven en welzijn heb je niet de moeite genomen of de wil of zin gehad om die persoon op te zoeken. Een keuze die jouw keuze was en die hij of zij wel heeft gerespecteerd. Dan zou je voor je zelf met een klein ritueel, kaarsje, bloemen brengen als het graf er is, alsnog afscheid kunnen nemen. Persoonlijk afscheid nemen zou ik niet gepast vinden en zo te lezen ga je dat ook niet doen. Het zou door anderen ergens als hypocriet kunnen worden gezien, dat begrijp ik wel. Maar iets voor jezelf doen kan ook fijn voor jezelf zijn.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
dinsdag 18 juni 2019 20:18
Ik vind het nogal van de situatie afhangen.
Mijn ouders leven beiden allang niet meer en met de meeste ooms en tantes heb ik een ‘kerstkaarten contact’. Iedereen woont erg verspreid en de natuurlijke momenten waarop je elkaar voorheen tegen kwam zijn verdwenen en het komt er niet van elkaar toch weer eens op te zoeken.
Met een aantal ooms en tantes had ik vroeger een leuk contact, over en weer logeerpartijen met een nichtje etc.
Als een van hen zou overlijden zou ik zeker wel naar de uitvaart gaan als ik zou kunnen.
Zo kwamen op de begrafenis van mijn vader ook neven en nichten die ik jaren niet meer had gezien. Ik vond dat alleen maar ‘leuk’ en zeker niet hypocriet.
Als je jarenlang geen contact hebt gehad vanwege ruzies, vind ik het een heel ander verhaal. Zelf zou ik dan ook niet naar een uitvaart gaan.
Mijn ouders leven beiden allang niet meer en met de meeste ooms en tantes heb ik een ‘kerstkaarten contact’. Iedereen woont erg verspreid en de natuurlijke momenten waarop je elkaar voorheen tegen kwam zijn verdwenen en het komt er niet van elkaar toch weer eens op te zoeken.
Met een aantal ooms en tantes had ik vroeger een leuk contact, over en weer logeerpartijen met een nichtje etc.
Als een van hen zou overlijden zou ik zeker wel naar de uitvaart gaan als ik zou kunnen.
Zo kwamen op de begrafenis van mijn vader ook neven en nichten die ik jaren niet meer had gezien. Ik vond dat alleen maar ‘leuk’ en zeker niet hypocriet.
Als je jarenlang geen contact hebt gehad vanwege ruzies, vind ik het een heel ander verhaal. Zelf zou ik dan ook niet naar een uitvaart gaan.
