Psyche
alle pijlers
Gaan praten met iemand?
woensdag 9 oktober 2019 20:15
Ik ben erg introvert en vind het heel erg moeilijk om me open te stellen naar mensen en tegelijkertijd voel ik me best eenzaam.
Ik heb laatst een competentietest gedaan en daar kwam ook uit naar voren dat ik op sociaal vlak best wat onder het gemiddelde scoor omdat ik me dus zo moeilijk open stel naar anderen en moeite heb met het vertrouwen van mensen. Bang omdat ik weer gekwetst ga worden, wat ik vroeger best vaak heb mee gemaakt in vriendschappen. Ben nooit echt gepest maar ik hoorde ook nooit echt ergens bij. Of dat ik fouten maak en mensen me niet aardig of stom vinden. Zeg bij mensen die ik net ken ook niet zo veel omdat ik liever eerst de kat uit de boom kijk.
Anyway mij is aangeraden om daar hulp voor te gaan zoeken d.m.v. een coach, psycholoog of in ieder geval iemand waarmee ik goed kan praten en die mij zou kunnen helpen hiermee. In mijn vriendenkring of familie heb ik niet zo iemand maar naar de huisarts stappen… maak ik het dan niet groter dan dat het is? Ik schrok wel dat mijn score blijkbaar zo laag was en ik wil er ook best aan werken maar aan de andere kant wil ik er ook weer niet een heel ding van maken. (Misschien omdat ik dan weer een gevoel van falen krijg?)
Ik weet ook niet wat ik eigenlijk met dit topic wil maar herkent iemand dit toevallig? Ben je uiteindelijk met iemand gaan praten?
Ik heb laatst een competentietest gedaan en daar kwam ook uit naar voren dat ik op sociaal vlak best wat onder het gemiddelde scoor omdat ik me dus zo moeilijk open stel naar anderen en moeite heb met het vertrouwen van mensen. Bang omdat ik weer gekwetst ga worden, wat ik vroeger best vaak heb mee gemaakt in vriendschappen. Ben nooit echt gepest maar ik hoorde ook nooit echt ergens bij. Of dat ik fouten maak en mensen me niet aardig of stom vinden. Zeg bij mensen die ik net ken ook niet zo veel omdat ik liever eerst de kat uit de boom kijk.
Anyway mij is aangeraden om daar hulp voor te gaan zoeken d.m.v. een coach, psycholoog of in ieder geval iemand waarmee ik goed kan praten en die mij zou kunnen helpen hiermee. In mijn vriendenkring of familie heb ik niet zo iemand maar naar de huisarts stappen… maak ik het dan niet groter dan dat het is? Ik schrok wel dat mijn score blijkbaar zo laag was en ik wil er ook best aan werken maar aan de andere kant wil ik er ook weer niet een heel ding van maken. (Misschien omdat ik dan weer een gevoel van falen krijg?)
Ik weet ook niet wat ik eigenlijk met dit topic wil maar herkent iemand dit toevallig? Ben je uiteindelijk met iemand gaan praten?
woensdag 9 oktober 2019 21:10
Ja dat klopt wel. Maar dat kan dus wel veranderen gedurende het traject.strikjemetstippels schreef: ↑09-10-2019 21:08moest je dan met een diagnose worden door verwezen? Want dat idee heb ik er van, dat je eerst dus vermoedelijke diagnose krijgt want verzekering en dan pas hulp.
daar om bekostigde ik het grotendeels zelfs toen want ik had daar geen zin in.
Voor mij was juist dat voorlopige stickertje al een eye opener in herkenning van dingen.
woensdag 9 oktober 2019 21:13
Ah ok bedankt voor je antwoord. Fijn dat het voor je zo goed uit pakte.gizzmo-returns schreef: ↑09-10-2019 21:10Ja dat klopt wel. Maar dat kan dus wel veranderen gedurende het traject.
Voor mij was juist dat voorlopige stickertje al een eye opener in herkenning van dingen.
Ik ben bang dat een sticker me dan belemmert in hulp, om dat ze dan zeg maar even handboek 'hoe behandel ik autisten' er bij pakken. Terwijl je er misschien primair bent om dat je depressief bent. Of zo. En dat je dan geregistreerd staat als zijnde dit en dat maar goed dat is een ander verhaal.
woensdag 9 oktober 2019 21:22
Helemaal eensGeronimo2 schreef: ↑09-10-2019 21:02Is het iets wat je zelf als een belemmering voelt? Zou je zelf sociaal vaardiger willen zijn of meer vertrouwen in jezelf en je meer openstellen? In dat geval zou ik het doen. Een psycholoog is niet iemand die alleen maar "grote" dingen doet maar ook mensen helpt ook om onverwachte kanten van jezelf meer naar voren te halen en de pijnpunten te verzachten.
Maar ook dan kan een huisarts[enpraktijk] nog steeds een prima startpunt zijn. Kan me ook voorstellen dat TO nog even geen idee heeft wat de mogelijkheden zijn, misschien geeneens weet wat ze hier nou eigenlijk zelf mee wil, dan kan de huisarts of de praktijkondersteuner wel degene zijn die wat meer zicht heeft op de mogelijkheden.
woensdag 9 oktober 2019 21:22
Gelukkig had ik iemand die gaande weg inzag dat het meer werk- dan persoonsgerelateerd was en daarin goed schakelde.strikjemetstippels schreef: ↑09-10-2019 21:13Ah ok bedankt voor je antwoord. Fijn dat het voor je zo goed uit pakte.
Ik ben bang dat een sticker me dan belemmert in hulp, om dat ze dan zeg maar even handboek 'hoe behandel ik autisten' er bij pakken. Terwijl je er misschien primair bent om dat je depressief bent. Of zo. En dat je dan geregistreerd staat als zijnde dit en dat maar goed dat is een ander verhaal.
woensdag 9 oktober 2019 21:51
Wow wat veel reacties terwijl ik even TV zat te kijken.
De test heb ik gedaan bij het UWV en daar werd me verteld dat ik er beter wel iets mee kan doen zodat ik mezelf ook meer open kan stellen naar nieuwe werkgevers en ik beter leer netwerken/mezelf verkopen. Ik merk wel dat ik af en toe tegen een soort van muur aan loop en ik het moeilijk vind om daar over heen te stappen. Dat heeft ook weer met die onzekerheid te maken denk ik? Van vind men mij wel leuk?! etc. En ik baal ook wel eens van mezelf als ik dan zie hoe gemakkelijk het bij anderen gaat. Ik ga dus wel regelmatig alleen naar concerten en evenementen en dan roept iedereen je komt altijd wel iemand tegen en dat is ook meestal wel zo, met name van mensen die ook alleen zijn. Maar verder dan een kort gesprekje kom ik niet want ik vind het dan moeilijk om aan te geven dat het mij wel gezellig lijkt om een beetje samen op te trekken die dag of om me iets meer open te stellen voor vreemden.
En ja als ik hulp ga zoeken, in welke vorm dan ook, dan zou ik het fijn vinden als er iets vergoed wordt want ik heb begrepen dat die gesprekken best duur zijn en waarom zou ik dat zelf betalen als ik er gewoon voor verzekerd ben. Haal ik er na jaren wellicht m’n premie er een keer uit.
Waar ik wel een beetje bang voor ben is dat als ik ga praten met een psycholoog, of iemand anders, dat ik dan weer opdrachten krijg die niet bij me passen. Ik heb als tiener een tijdje een assertiviteitscursus gedaan via het Riagg en daar kreeg je dus ook bepaalde opdrachten die voor mij heel moeilijk waren om uit te voeren. Die cursus heeft me toen wel goed geholpen dat wel.
Heb ook wel eens met iemand gepraat die wat spiritueel is, die vrouw kwam ik gewoon een keer tegen en we raakten gewoon aan de praat en ik moet zeggen dat ik dat wel eng vond want je kunt het niet verklaren enzo en ik wilde helemaal niet dat die vreemde iets van mij aanvoelde wat ik zeg maar niet wilde laten zien.
De test heb ik gedaan bij het UWV en daar werd me verteld dat ik er beter wel iets mee kan doen zodat ik mezelf ook meer open kan stellen naar nieuwe werkgevers en ik beter leer netwerken/mezelf verkopen. Ik merk wel dat ik af en toe tegen een soort van muur aan loop en ik het moeilijk vind om daar over heen te stappen. Dat heeft ook weer met die onzekerheid te maken denk ik? Van vind men mij wel leuk?! etc. En ik baal ook wel eens van mezelf als ik dan zie hoe gemakkelijk het bij anderen gaat. Ik ga dus wel regelmatig alleen naar concerten en evenementen en dan roept iedereen je komt altijd wel iemand tegen en dat is ook meestal wel zo, met name van mensen die ook alleen zijn. Maar verder dan een kort gesprekje kom ik niet want ik vind het dan moeilijk om aan te geven dat het mij wel gezellig lijkt om een beetje samen op te trekken die dag of om me iets meer open te stellen voor vreemden.
En ja als ik hulp ga zoeken, in welke vorm dan ook, dan zou ik het fijn vinden als er iets vergoed wordt want ik heb begrepen dat die gesprekken best duur zijn en waarom zou ik dat zelf betalen als ik er gewoon voor verzekerd ben. Haal ik er na jaren wellicht m’n premie er een keer uit.
Waar ik wel een beetje bang voor ben is dat als ik ga praten met een psycholoog, of iemand anders, dat ik dan weer opdrachten krijg die niet bij me passen. Ik heb als tiener een tijdje een assertiviteitscursus gedaan via het Riagg en daar kreeg je dus ook bepaalde opdrachten die voor mij heel moeilijk waren om uit te voeren. Die cursus heeft me toen wel goed geholpen dat wel.
Heb ook wel eens met iemand gepraat die wat spiritueel is, die vrouw kwam ik gewoon een keer tegen en we raakten gewoon aan de praat en ik moet zeggen dat ik dat wel eng vond want je kunt het niet verklaren enzo en ik wilde helemaal niet dat die vreemde iets van mij aanvoelde wat ik zeg maar niet wilde laten zien.
anoniem_647dc71738af4 wijzigde dit bericht op 09-10-2019 21:58
0.03% gewijzigd
woensdag 9 oktober 2019 21:51
woensdag 9 oktober 2019 21:56
Oja en een vriendin van mij is er een jaar of 2 geleden achter gekomen dat ze waarschijnlijk een lichte vorm van autisme heeft. Het heeft haar wel meer inzichten gegeven. Dat lijkt me dan wel weer fijn maar ik houd dus niet van etiketjes en hokjes.
Niet dat ik denk dat ik een of andere stoornis heb trouwens.
Niet dat ik denk dat ik een of andere stoornis heb trouwens.
woensdag 9 oktober 2019 23:42
Ingesleten gedrag is iets wat niet makkelijk te veranderen is en je terughoudendheid geeft je een gevoel van veiligheid. Wil je verandering dan kost dat niet alleen energie en doorzettingsvermogen maar ook confrontaties aangaan met je eigen gewoonten. Die opdrachten pasten voor jouw gevoel niet bij je maar heeft wel goed geholpen. Als het wel op je was aangepast was je niets opgeschoten, vooruitgang betekent bijna altijd dat je uit je comfortzone moet stappen.TsumTsum schreef: ↑09-10-2019 21:51
Waar ik wel een beetje bang voor ben is dat als ik ga praten met een psycholoog, of iemand anders, dat ik dan weer opdrachten krijg die niet bij me passen. Ik heb als tiener een tijdje een assertiviteitscursus gedaan via het Riagg en daar kreeg je dus ook bepaalde opdrachten die voor mij heel moeilijk waren om uit te voeren. Die cursus heeft me toen wel goed geholpen dat wel.
Ik snap dat je geen label wil, niemand zit er op te wachten dat je een ziekte, afwijking of handicap hebt die aangeboren blijkt te zijn en waar je in de basis niet vanaf komt. Het voordeel van een label is dat je veel meer gericht handvatten aangereikt krijgt die je ook echt in de praktijk kunt gebruiken maar die je ook inzicht geven in je gedragspatronen. Autisme bestaat in zoveel vormen en gradaties en het is maar een deel van je, maar overall ben je nog steeds wie je bent, met of zonder label.
zaterdag 12 oktober 2019 03:37
Ik herken het wel heel goed. Ik ben ook jaren bij een aantal psychologen gelopen. Eerst zeiden hun dat ik sociale fobie zou hebben. Na een paar sessies, zeiden hun dat het allemaal veel dieper zit. Wel fijn om met iemand te kunnen praten, maar echt geholpen heeft het me niet. Ik moest wel van die opdrachten doen, waar ik juist veel moeite mee had. En naja dan ontmoette ik mijn huidige vriend. Hij is juist erg sociaal en praat met iedereen. Hij heeft me sterk gemaakt. Zijn vriendengroep is echt fantastisch. Leuke mensen, die snel door hadden dat ik wat verlegen was en zich daarop aan gingen passen. Ondertussen ben ik erg sociaal geworden. Ik praat met iedereen en ben vooral zelfverzekerd. Ik ben niet meer bang, dat ik misschien iets stoms zou kunnen zeggen. Ondertussen zit ik ook niet meer bij een psycholoog, omdat ik prima uitkom.
Ik was ook via mijn huisarts naar een psycholoog doorverwezen, maar eigenlijk vind ik zulke instanties helemaal niets. Ik had maar altijd 10 gesprekken of zo en daarna konden ze niets meer voor me doen en stuurden me naar een andere instantie... heel vermoeiend. Gewoon in jezelf een psycholoog opzoeken kost idd wel wat. Ik snap wel dat dit niet iedereen kan betalen. Via de zorgverzekeraar betaal je een deel van je eigen risico.
Omdat jezelf eigenlijk nog niet helemaal weet wat je wilt doen is idd een praktijkondersteuner een goed begin. Ik denk dat het wel belangrijk is uit te vinden wat precies het is. Ik bedoel hoe je dat noemt wat je blijkbaar hebt, bijvoorbeeld is het ook sociale fobie of iets anders. Ik denk als je dat weet, dat je al een stuk verder bent. Toen ik mijn diagnose hebt gekregen, nadat hun zagen dat het dus geen sociale fobie was, was ik echt geschokt. Maar ik ging me erin verdiepen en heb me eindelijk ook zelf een keer kunnen begrijpen. Hoezo ik zo ben en waarom ik zo reageer.
Ik wens je veel succes!!!
Ik was ook via mijn huisarts naar een psycholoog doorverwezen, maar eigenlijk vind ik zulke instanties helemaal niets. Ik had maar altijd 10 gesprekken of zo en daarna konden ze niets meer voor me doen en stuurden me naar een andere instantie... heel vermoeiend. Gewoon in jezelf een psycholoog opzoeken kost idd wel wat. Ik snap wel dat dit niet iedereen kan betalen. Via de zorgverzekeraar betaal je een deel van je eigen risico.
Omdat jezelf eigenlijk nog niet helemaal weet wat je wilt doen is idd een praktijkondersteuner een goed begin. Ik denk dat het wel belangrijk is uit te vinden wat precies het is. Ik bedoel hoe je dat noemt wat je blijkbaar hebt, bijvoorbeeld is het ook sociale fobie of iets anders. Ik denk als je dat weet, dat je al een stuk verder bent. Toen ik mijn diagnose hebt gekregen, nadat hun zagen dat het dus geen sociale fobie was, was ik echt geschokt. Maar ik ging me erin verdiepen en heb me eindelijk ook zelf een keer kunnen begrijpen. Hoezo ik zo ben en waarom ik zo reageer.
Ik wens je veel succes!!!
